Ευθύς μετά την αλλαγή της κυβέρνησης εδόθη το σύνθημα από τους γνωστούς πλέον σε όλους μας κύκλους της ανομίας, εντός και εκτός Ελλάδος να ενισχυθούν οι επιθέσεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεδομένης και της φρέσκιας λαϊκής εντολής αλλά και των διαθέσεων του νέου σχήματος. Επιθέσεις οι οποίες είχαν ξεκινήσει δειλά- δειλά να εμφανίζονται και κατά το διάστημα της προηγούμενης κυβέρνησης. Η αθέτηση άλλωστε της υπόσχεσης περί αλλαγής της υπουργικής απόφασης, που αφορούσε την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες από τον τ. πρωθυπουργό, το σύμφωνο συμβίωσης δήθεν για την εξυπηρέτηση των ετερόφυλων και η υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών αποτελούσαν σαφές δείγμα της συντονισμένης και μεθοδευμένης από τεκτονικά κέντρα πολεμικής σε βάρος της αγίας Ορθοδοξίας.
Μίας πολεμικής που έχει ως βάση τα νέα δεδομένα που επιβάλλουν άμεσα η έμμεσα η Συνθήκη της Λισσαβόνας η διαφορετικά ευρωπαϊκό σύνταγμα αλλά και το νέο πλαίσιο των θεσμών, όπως λ.χ. το ευρωπαϊκό δικαστήριο, το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κ. α. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι με τα νέα αυτά δεδομένα επιδιώκεται το συντομότερο δυνατό, μία απεξάρτηση των χριστιανικών κυρίως κοινωνιών από καθετί που θυμίζει τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό, καθώς και από το ηθικό περιεχόμενο που απορρέει από τη σχέση Θεού και ανθρώπου. Εκ του πονηρού και δια της πλαγίας οδού λοιπόν προτάσσονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και προπαντός αυτά των μειονοτήτων. Μειονότητες κυρίως θρησκευτικές που έντεχνα δημιούργησαν και καλλιέργησαν συγκεκριμένες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών που ακολούθησαν για να φθάσουν σε πολιτισμικές και πολυσυλλεκτικές άμορφες κοινωνίες και ελεγχόμενων μαζών...
Ως εκ τούτου η διάρρηξη της ευεργετικής από πάσης απόψεως σχέσης συναλληλίας Εκκλησίας και Πολιτείας και η χαλάρωση με κάθε τρόπο της πίστης, νοούμενης πάντα ως εμπιστοσύνης του ανθρώπου στο Θεό αποτελεί διαρκή στόχο. Η υλοποίηση δε αυτού του στόχου από τα κέντρα αυτά της ανομίας επιτυνχάνεται από συγκεκριμένα πολιτικά πιόνια. Ως τέτοια νοούνται άνθρωποι φιλόδοξοι, εραστές κοσμικής εξουσίας, εξαρτημένοι, όπως οι τοξικομανείς από τα ναρκωτικά, από τα δαιμονικά φώτα ηγετικών ψευδαισθήσεων, θιασώτες του εύκολου χρήματος και της αδικίας, ασεβείς σε ιδεώδη και αξίες…αληθινοί προβατόσχημοι λύκοι βαρείς!
Μέσα λοιπόν στο πλαίσιο αυτό τα συγκεκριμένα πολιτικά πιόνια της σειράς, ευτελή και ανόητα ανθρωπάρια ανεξαρτήτως κομματικής αποχρώσεως και κοινωνικής θέσης ενεργοποιούνται προκειμένου να ευαρεστήσουν τα αφεντικά του σκότους και να προωθηθούν, ως κοινά και ασήμαντα πιόνια που είναι, στην κοινωνική σκακιέρα των Βρυξελών ευαρεστώντας το Σατάν. Δεν έχει σημασία αν φέρουν την ετικέτα του πρωθυπουργού, η του υπουργού, η του βουλευτή, η του δικαστή, η του επίδοξου πολιτευτή, η ακόμη και του μεγαλόσχημου και μεστό κοσμικών φρονημάτων ρασοφόρου. Σημασία έχει πως έχουν επιστρατευθεί στην προσπάθεια υλοποίησης μίας κοινωνίας παρόμοιας μ’ αυτή των Σοδόμων και της Γομμόρας. Μίας κοινωνίας που σημαία της θα έχει την ανηθικότητα και το συνεχές σκάνδαλο της αποστασίας από την ουράνια Πολιτεία. Μίας κοινωνίας που θα αποπνέει τη σαπίλα του ψόφιου ζώου και τη δυσωδία των λυμάτων -ακαθαρσιών του υπονόμου. Μίας πολυσυλλεκτικής η πολιτισμικής, όπως την ονομάζουν κοινωνίας, που χαρακτηριστικό στοιχείο θα έχει το ότι στο κέντρο της θα χορεύουν ανεξέλεγκτα τα ταγκαλάκια και ο Σατάν κατά τη ρήση Αγιορείτη γέροντα.
Είναι λοιπόν λογικό επακόλουθο τα ευτελή και δύστυχα αυτά πιόνια να εγείρουν κατά καιρούς είτε εμμέσως με άτυπες συμφωνίες παρασκηνίου είτε άμεσα, θέματα, όπως η αφαίρεση των θρησκευτικών συμβόλων και δη του Σταυρού, από σχολεία, να προβάλουν αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου από τα ελεγχόμενα μέσα προβολής που διαθέτουν, (βλ. πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αφαίρεση του σταυρού στην Ιταλία) και να παρουσιάζουν ως δήθεν προοδευτικές τις χώρες που και δια νόμου αποστασιοποιούνται από τον τριαδικό Θεό (βλ. Γαλλία, Ολλανδία, Μ. Βρετανία). Και δεν εγείρουν θέματα για να ανοίξουν, όπως θα πίστευε κανείς, διάλογο αλλά για να αξιώσουν και δικτατορικά να επιβάλλουν τις θέσεις και απόψεις τους. Αξιώνουν αφού προηγουμένως εργάστηκαν μεθοδικά για να αλλοιώσουν με πακτωλό χρημάτων και να παγιδεύσουν συνειδήσεις ώστε εύκολα να διαρρηγνύουν ηθικά φράγματα (βλ. επιχορηγήσεις, ενισχύσεις, επιδοτήσεις και δωρεές). Αξιώνουν επιπλέον με μία πλειάδα μέσων διαφθοράς που εκπορεύονται και συντηρούνται από τις υπόγειες διαδρομές της συναλλαγής των κοσμικών εξουσιών. Επιβάλλουν επίσης με την προώθηση αναξίων και ανικάνων… σε άθεους κομματικούς μηχανισμούς εξυπηρέτησης των μύχιων σχεδίων και μεθοδεύσεων.
Το δυστύχημα είναι, πως οι μεθοδεύσεις αυτές των κύκλων της ανομίας παρατηρούνται σε καιρούς που η αγιότητα και η εν Χριστώ ζωή παρουσιάζουν εμφανώς χαλάρωση και τελούν υπό καθεστώς σύγχυσης. Σε καιρούς που ανοίγονται ολοένα και περισσότερες πύλες στο μιαρό Βελζεβούλ ακόμη και από την έχουσα τα σκήπτρα εκκλησιαστική διοίκηση, απαρτιζόμενη από λαϊκούς και ρασοφόρους μικρούς η μεγάλους. Έναντι των δολιοφθορών κατά της Ορθοδοξίας είτε αυτές προκαλούνται εκ των έσω η εκ των έξω η ηγεσία μας είθισται να υψώνει τα χέρια και παραδίδεται... Ως παράδοση εκλαμβάνεται η ένοχη ανοχή και η ουδετερότητα που επιλέγεται με σαφέστατη την προοπτική διατηρήσεως κεκτημένων... Ως παράδοση και συνενοχή νοείται η πλήρης αδιαφορία για τα κοινωνικά δρώμενα και ο εγκλεισμός στο καβούκι μίας ψευτο -διακονίας που διαφημίζεται συνεχώς προς εξυπηρέτηση ενός φαρισαϊκού τύπου εγωιστικού προφίλ και τέρψης. Ως παράδοση, τέλος, αντιλαμβάνεται από τον κοινό νου η άγνοια της δυναμικής που κρύβει ο θησαυρός της πίστης από τους επικεφαλής της Εκκλησίας μας ρασοφόρους και λαϊκούς και η εμμονή σε μία ανούσια τυπολατρία...
Γόρδιος Δεσμός
Αυτές οι παράλογες σκανδαλώδεις και δημαγωγικές συμπεριφορές δημιούργησαν ένα ισχυρό γόρδιο δεσμό τον οποίο καλείται να κόψει η Εκκλησία με την άμεση στροφή όλων στη λησμονημένη και παρεξηγημένη αγιότητα και στην ανιδιοτελή και ειλικρινή προσέγγιση του πλησίον μας, ο οποίος ως γνωστό είναι πάντα το μέσο της σωτηρίας. Η στροφή προς το λαό κατά το παράδειγμα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού θα ανατρέψει την νοσηρή κατάσταση και θα συμβάλει με την ουσιαστική βοήθεια του τριαδικού Θεού στην επανίδρυση της κοινωνίας, έτσι ώστε επίκεντρο της ζωής των Χριστιανών να καταστεί και πάλι η θυσία και η σωτηρία.
Το ξίφος του Μ. Αλεξάνδρου ήδη είναι έτοιμο να κόψει αυτό το γόρδιο δεσμό. Αναμένεται, όμως, αυτός που εκ των άνω θα κληθεί να το σηκώσει και με ορμή να τον κόψει και να αλλάξουμε ρότα και να αλλάξει η Σοδομική εικόνα που έντεχνα καλλιεργείται... και επιδιώκεται! Γένοιτο
Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου