Πνευματικοί Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Ἐκκλησία δέν εἶμαι μόνος ἐγώ, ἀλλά μαζί κι ἐσεῖς. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή.

Τό σπουδαῖο εἶναι νά μποῦμε στήν Ἐκκλησία. Νά ἑνωθοῦμε μέ τούς συνανθρώπους μας, μέ τίς χαρές καί τίς λύπες ὅλων. Νά τούς νιώθουμε δικούς μας, νά προσευχόμαστε γιά ὅλους, νά πονᾶμε γιά τή σωτηρία τους, νά ξεχνᾶμε τούς ἑαυτούς μας. Νά κάνουμετό πᾶν γι’ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστός γιά μᾶς.

Ἄν μποῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μπαίνουμε στήν Ἐκκλησία.

Ἄν δέν μποῦμε στήν Ἐκκλησία, ἄν δέν γίνουμε ἕνα μέ τήν ἐδῶ, τήν ἐπίγεια Ἐκκλησία, ὑπάρχει φόβος νά χάσουμε καί τήν ἐπουράνια.

Σημασία στήν προσευχή ἔχει ὄχι ἡ χρονική διάρκεια, ἀλλά ἡ ἔνταση. Νά προσεύχεστε, ἔστω γιά πέντε λεπτά, ἀλλά δοσμένα στό Θεό μέ ἀγάπη καί λαχτάρα.

Ἡ προσευχή γιά τούς ἄλλους, πού γίνεται ἁπαλά καί μέ βαθιά ἀγάπη, εἶναι ἀνιδιοτελής καί ἔχει μεγάλη πνευματική ὠφέλεια. Χαριτώνει τόν προσευχόμενο, ἀλλά χαριτώνει καί ἐκεῖνον, γιά τόν ὁποῖο προσεύχεται.

Εἶναι δύο δρόμοι πού μᾶς ὁδηγοῦν στόν Θεό, ὁ σκληρός καί κουραστικός μέ τίς ἄγριες ἐπιθέσεις κατά τοῦ κακοῦ καί ὁ εὔκολος μέ τήν ἀγάπη. Πολλοί διάλεξαν τό σκληρό δρόμο καί «ἔχυσαν αἷμα, γιά νά λάβουν Πνεῦμα», ὥσπου ἔφθασαν σέ μεγάλη ἀρετή. Ἐγώ βρίσκω ὅτι ὁ πιό σύντομος καί σίγουρος δρόμος εἶναι αὐτός μέ τήν ἀγάπη.

Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη. Δέν εἶναι ἁπλός θεατής τῆς ζωῆς μας. Προνοεῖ καί ἐνδιαφέρεται ὡς Πατέρας μας πού εἶναι, ἀλλά σέβεται καί τήν ἐλευθερία μας.

Στήν οἰκογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος ἀπ’ τήν εὐθύνη γιά τήν πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Γιά νά ἀπαλλαγοῦν τά παιδιά ἀπό διάφορα ἐσωτερικά προβλήματα δέν εἶναι ἀρκετές οἱ συμβουλές, οἱ ἐξαναγκασμοί, ἡ λογική καί οἱ ἀπειλές. Μᾶλλον γίνονται χειρότερα. Ἡ διόρθωση γίνεται μέ τόν ἐξαγιασμό τῶν γονέων.

Οἱ πολλές συμβουλές καί ὑποδείξεις στά παιδιά κάνουν πολύ κακό. Ὄχι πολλά λόγια στά παιδιά. Τά λόγια χτυπᾶνε στ’ αὐτιά, ἐνῶ ἡ προσευχή πηγαίνει στήν καρδιά.

Πρέπει νά μάθουμε στά παιδιά νά ζοῦν ἁπλά καί ταπεινά καί νά μή ζητοῦν τόν ἔπαινο καί τό «μπράβο». Νά τά μάθουμε ὅτι ὑπάρχει ἡ ταπείνωση, πού εἶναι ἡ ὑγεία τῆς ζωῆς.

Ἅμα δοθοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τότε ὅλα θά μεταβληθοῦν, ὅλα θά μεταστοιχειωθοῦν, ὅλα θά μεταποιηθοῦν, ὅλα θά μετουσιωθοῦν. Ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ἡ ἀγανάκτηση, ἡ κατάκριση, ἡ ἀχαριστία, ἡ μελαγχολία, ἡ κατάθλιψη, ὅλα θά γίνουν ἀγάπη, χαρά, λαχτάρα, θεῖος ἔρως. Παράδεισος!

Δέν προσεύχομαι νά μέ κάνει ὁ Θεός καλά. Προσεύχομαι νά μέ κάνει καλό. Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ Θεός τό ξέρει ὅτι πονάω. Προσεύχομαι, ὅμως, γιά τήν ψυχή μου, νά μοῦ συγχωρέσει τά παραπτώματά μου.

Μελετώντας τούς βίους τῶν Ἁγίων, θά τούς ἀγαπήσετε πολύ καί πολύ θά ὠφεληθεῖτε. Σιγά-σιγά θά εὐφραίνεσθε καί, χωρίς νά τό καταλάβετε, θά θέλετε καί θά σκέπτεστε ὅλο καί πιό πολύ τό καλό.

Ἡ μετάβαση στήν ἄλλη ζωή γίνεται, ὅπως ἀνοίγεις μία πόρτα καί βρίσκεσαι σέ διπλανό χῶρο. Κανονικά δέν πρέπει νά λέμε «ἄλλη ζωή». Μία εἶναι ἡ ζωή, κι ἄν ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐδῶ στή γῆ, θά μᾶς φανερώσει πῶς θά εἴμαστε μετά θάνατον.

Γιά ἐμᾶς τούς χριστιανούς ὑπάρχει τρόπος νά ἐπικοινωνοῦμε καί νά βοηθοῦμε τούς κεκοιμημένους, μέ ἐλεημοσύνες, προσευχή καί συμμετοχή στή Θεία Λειτουργία καί τήν Θεία Κοινωνία.

Πηγή: Παρέμβαση Ἐκκλησιαστική
ἅρθρο τοῦ Πρωτοπρ. Σάββα Χατζηϊωνᾶ

www.imka.gr