ΓΕΡΩΝ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΓΕΡΩΝ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΛΑΜΠΑΚΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ (1912-2005) ,
Συντάκτης Κειμένου: Πετράκης Στυλιανός
Ημερομηνία Σύνταξης: Κυριακή, 06.08.2006 05:49:13
ΦΥΛΛΟ:
Ο Γέροντας Ευμένιος γεννήθηκε το 1912 και σε ηλικία 21 ετών εγκαταβίωσε στο μοναστηράκι του Προφήτου Ηλιου στην περιοχή Ρούστικα του Νομού Ρεθύμνης της Κρήτης. Στο Μοναστηράκι αυτό αφιέρωσε τη ζωή του ψυχή τε και σώματι, και μάλιστα από το 1933 -για 72 ολόκληρα χρόνια ! - ποτέ του δεν διανυκτέρευσε εκτός της Μονής παρεκτός σε περιπτώσεις πού οι γιατροί και η κατάστασή του, του επέβαλαν να νοσηλευτεί σε νοσοκομεία της Κρήτης ή της Αθήνας.

Ο Γέροντας χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας πριν τον πόλεμο και σύντομα έγινε και ηγούμενος της Μονής. Η κοίμησή του και η επεισοδιακή εξόδιος ακολουθία του τον έκαμαν γνωστό στο πανελλήνιο αν και από πολλούς θρησκευτικούς κύκλους ήδη θεωρούνταν ανεκτίμητος θησαυρός. Πρόκειται βεβαίως για το θέμα πού απασχόλησε αρκετά τα τηλεοπτικά μέσα καθώς το σεπτό σκήνωμά του έγινε αιτία έριδος για τον τόπο ταφής του. Λίγα γεγονότα πού γνωρίζω αλλά και την προσωπική μου εμπειρία καταθέτω στο άρθρο αυτό. Καθόσον ζούσε ο γέροντας η ταπείνωσή του και η θερμή του προσευχή τον γέμισαν με τέτοιες χάρες του Αγίου Πνεύματος ώστε να ξεχωρίζει σε αγιότητα.

Πολύ σύντομα έτυχε γενικής αποδοχής εξαιτίας του προορατικού χαρίσματος που είχε. Γνώριζε τα μέλλοντα σα να ήταν γεγονότα, γι αυτό και πολλούς τους αποκαλούσε με το όνομά τους πριν ακόμη του το πουν. Επί παραδείγματι, σε μία νέα χήρα που τον επισκέφτηκε της είπε "Ελένη (σημ. ήταν πρώτη φορά που την έβλεπε και δεν γνώριζε το όνομά της), πέρασες μεγάλη στενοχώρια, αλλά ακόμη την μεγάλη μπόρα δεν την πέρασες. Θα περιμένεις χειρότερο κακό!". Κι η αλήθεια είναι πώς αργότερα πέθανε αναπάντεχα ο γιος της χήρας εκείνης. Η φίλη της που είχε πάει μαζί, ρώτησε διερευνητικά τον γέροντα "Κι εμένα πώς με λένε;", αλλά ο γέροντας καμώθηκε τον κουφό ή τον ξεμωραμένο και δεν αποκρίθηκε. Αλλωστε δεν ήταν "μέντιουμ" για να περιπαίζει το χάρισμα του Θεού! Οι προρίσεις γίνονται μόνον όταν υπάρχει πνευματικός λόγος.

Σε πολλούς αρχιερείς της Κρήτης πρόβλεψε την εκλογή τους ακόμη κι όταν ήταν απρόσμενη. Τους νουθετούσε και τους προέτρεπε να αγαπούν το ποίμνιο και τους κληρικούς τους. Οι περισσότεροι βέβαια ανάπαυαν στο επιτραχήλιο του τις εξομολογήσεις τους. Κάποιος από τους φιλόδοξους αρχιμανδρίτες πρόφθασε να ρωτήσει "γέροντα πού θα γίνω εγώ δεσπότης;", μάλλον θεωρώντας το βέβαιο ότι θα χειροτονηθεί αρχιερέας. Ο γέροντας με χιούμορ του είπε "να σου ψάλλω την φήμη;", κι ο αρχιμανδρίτης με λαχτάρα είπε "ναι! ναι!". Ο γέροντας τότε πήρε βαρύγδουπο ύφος και έψαλε "/το όνομα του ιερέως/ του Σεβ. Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως ΠΟΥΘΕΝΑ πολλά τα έτη!!!". Ενας από τούς πιο ταπεινούς και εκλεκτούς αρχιερείς της Κρήτης πνευματικοπαίδι του Γέροντα, κάποτε επισκεπτόμενος την Ουκρανία (όπου υπάρχει μεγάλος και ανθηρός μοναχικός βίος) συνάντησε τον ουκρανό γέροντα Ιωνά, άνθρωπο με αντίστοιχο χάρισμα.

Ο Δεσπότης θέλησε να αναφερθεί στην ύπαρξη του Γέροντος Ευμενίου, αλλά ο Ουκρανός γέροντας τον διόρθωσε "ο Όσιος Ευμένιος να λες". Στο γυρισμό του ο δεσπότης θέλησε να πληροφορήσει τον γέροντα για όσα είδε. Αναφερόμενος στον γέροντα Ιωνά, ο Ευμένιος τον διέκοψε λέγοντας "τον προφήτη Ιωνά να λες παιδί μου"! Είναι γεγονός πώς στην μεγάλη πνευματική οικογένεια των Αγίων είναι όλοι τους γνωστοί! Όταν τον συνάντησα νοσηλευόμενο, είχε προηγηθεί η επίσκεψη ενός δεσπότη πού δεν γνωρίζονταν με τον γέροντα και δεν έφερε τα διακριτικά του, συνεπώς φαίνονταν σαν απλός ιερέας. Ενώ ακόμη έρχονταν ο δεσπότης, ο γέροντας ζήτησε από τούς ανθρώπους του να βγουν να τον προϋπαντήσουν. Κι ο ίδιος εκείνος επίσκοπος σάστισε όταν τον αναγνώρισαν. Καθώς όλοι πίεζαν τον γέροντα να τούς πει πώς κατάλαβε ότι έρχονταν ο δεσπότης, εκείνος είπε "μα δεν ακούσατε την μυρωδιά απ 'το θυμίαμα;"! (κρητικός ιδιωματισμός πού σημαίνει "δε μυρίσατε το θυμίαμα;"). Κι αφού είδε ότι δε μας έπειθε αρκέστηκε να πει "εεε! τώρα!". Έδωσε ο καλός Θεός να πει και σε μας προσωπικώς πολλά γεγονότα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Από τις φρικτότερες αποκαλύψεις του ήταν πώς "...θα δεις τον διωγμό της Εκκλησίας. Θα δεις πώς θα κλείνουν τις εκκλησίες και θα τις κάμουν αποθήκες"! Κι όταν επιμείναμε να πει αν εμείς προσωπικά θα τα ζήσουμε αυτά είπε όπως συνήθιζε αλληγορικά: "οι μεγαλύτεροι δε θα ζουν, εμείς οι νεώτεροι θα ζούμε"! Προσπαθούσε δια της ηθελημένης σαλότητας να αποκρύψει το χάρισμά του. Η συμβουλή που επανέλαβε πολλές φορές ήταν πώς τον καιρό του πειρασμού ν' αποτραβιόμαστε στο κελί και να οπλιζόμαστε με το σημείο του Σταυρού λέγοντας "Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός Βασιλέων το καύχημα και των πιστών το στήριγμα". Την δεύτερη και τελευταία φορά τον είδαμε στην επερχομένη οριστική δύση του. Λίγες ευχές τραύλιζε και μεταξύ αυτών "να είμαστε με το Χριστό κι όλα θα γίνουν. Μην απογοητεύεστε"! Και η ύστατη "Χάρις και προκοπή και αγιασμός και χαρά να είναι όλη σας η ζωή"...Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου εκοιμήθει εν Κυρίω μετά από αφόρητους πόνους της οδυνηράς νόσου του ακριβώς την ημέρα των Χριστουγέννων (+25-12-2005) και σε ηλικία 93 ετών. Το πρόσωπο και το χέρι του κατά το 24-ωρο πού εκτέθηκε σε προσκύνηση αναψοκοκκίνιζε και θερμαίνονταν, αλλά και διατηρούσε την ευλυγισία του σα να ήταν ζωντανός.

Είχε προειπεί σε επίσκοπο της Κρήτης "να δεις πώς ο διάβολος θα χορεύει στην κηδεία μου". Ο ίδιος για να αποφύγει ενδεχόμενη τουριστική εκμετάλλευση του σκηνώματός του άφησε διαθήκη να ταφεί ταπεινά στο μικρό χωριουδάκι του τον Άγιο Κωνσταντίνο. Άλλοι όμως παρά την θέληση του γέροντα επεχείρησαν να τον θάψουν στη Μονή του Προφήτη Ηλία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται πιθανόν όπως και στην εποχή του δικού μας συντοπίτου Οσίου Αντωνίου του Νέου του Βεροιέως όπου υπήρχε διαφωνία για το αν θα ταφεί στη Σκήτη της Βέροιας όπου και μόνασε η στην γενέτειρά του. Επειδή ο Όσιος Αντώνιος δεν άφησε διαθήκη ο σώφρον αρχιερέας της εποχής του Αγίου τοποθέτησε το σκήνος σε άμαξα και άφησε να την οδηγήσει η θέληση του Οσίου τελικώς στη Βέροια και μάλιστα στο πατρικό του σπίτι. Μερικοί δε σεβάστηκαν την θέληση του Γέροντος Ευμενίου θέλοντας να τον θάψουν μεγαλόπρεπα στο μέσον μιας μοναστηριακής αυλής. Τα πιστά πνευματικοπαίδια του (χιλιάδες πού παρευρέθηκαν εκεί) μετά την εξόδιο ακολουθία άρπαξαν το σκήνωμα του γέροντα ενώ αυτό οδηγούνταν για να ταφεί εντός της Μονής και το οδήγησαν με την ιδιάζουσα λεβέντικη κρητική παλικαριά τους στη θέληση και το χωριό του πνευματικού τους πατρός.

Ας έχομε την ευχή του!

Πηγή: Εφημερίδα ΛΑΟΣ Αδέσμευτη καθημερινή εφημερίδα Νομού Ημαθίας