Η παχυσαρκία αποτελεί παγκόσμια επιδημία, ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες χώρες, που χαρακτηρίζονται από υπέρμετρη πρόσληψη θερμίδων. Η εκδήλωση της παχυσαρκίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από κοινωνικούς, πολιτισμικούς, περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και ψυχολογικούς παράγοντες.
Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα επισημαίνει τους κινδύνους που σχετίζονται με τη νοσογόνο παχυσαρκία, αφού η τελευταία φαίνεται να παίρνει διαστάσεις πανδημίας. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, σε ολόκληρη την Ευρώπη υπάρχουν 135 εκατομμύρια υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα, από τα οποία τουλάχιστον τα 6 εκατομμύρια πάσχουν από νοσογόνο παχυσαρκία. Και στην Ελλάδα, όμως, τα ποσοστά της νοσογόνου παχυσαρκίας είναι εξίσου ανησυχητικά και μας δίνουν μια δυσάρεστη πρωτιά. Το ποσοστό της παχυσαρκίας ανέρχεται σε 26,0% στους άνδρες και 18,2% στις γυναίκες, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά για τα Ελληνόπουλα αγγίζουν το 8,5% σε ηλικίες 7-12 ετών και το 6% στην εφηβεία.
Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία συνήθως συνοδεύεται από παθήσεις όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, η υπνική άπνοια, η υπερλιπιδαιμία, η στεφανιαία νόσος κ.ά., οι οποίες ευθύνονται για υψηλά ποσοστά θνησιμότητας και νοσηρότητας.
Αν θέλαμε να δώσουμε τον ορισμό της νοσογόνου παχυσαρκίας, θα λέγαμε ότι ο δείκτης μάζας σώματος (body mass index=ΒΜΙ) είναι μεγαλύτερος ή ίσος του 40. Αξίζει να σημειωθεί ότι το προσδόκιμο επιβίωσης των νοσογόνα παχύσαρκων είναι κατά 20 χρόνια μικρότερο από τα μη παχύσαρκα άτομα αντίστοιχης ηλικίας. Οι ασθενείς με ΒΜΙ > 50 χαρακτηρίζονται ως υπερπαχύσαρκοι. Για τους ασθενείς αυτούς απαιτείται πιο επιθετική θεραπευτική προσέγγιση.
Οι συνοδές παθήσεις της παχυσαρκίας είναι ενδοκρινικές (αντίσταση στην ινσουλίνη, διαταραχές εμμήνου ρύσεως, αδυναμία τεκνοποίησης), καρδιαγγειακές (στεφανιαία νόσος, αρρυθμίες, πνευμονική υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, εγκεφαλικά επεισόδια, κιρσοί κάτω άκρων, φλεβοθρόμβωση, πνευμονική εμβολή), πνευμονικές (μη φυσιολογικές σπιρομετρικές δοκιμασίες, άπνοια στον ύπνο, σύνδρομο υποαερισμού), μυοσκελετικές (οσφυαλγία, ουρική αρθρίτις), γαστρεντερικές (γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, χολολιθίαση, παγκρεατίτις, λιπώδης διήθηση ήπατος).
Είναι εύλογο το ερώτημα του πώς θα αντιμετωπίσουμε τους ασθενείς αυτούς. Η θεραπεία της παχυσαρκίας διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει δίαιτες ελαττωμένων θερμίδων, διαφοροποιήσεις συμπεριφοράς, σωματική άσκηση και φάρμακα.
Για τη νοσογόνο παχυσαρκία η χειρουργική θεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα, ενώ για τους παχύσαρκους με ΒΜΙ <>
Η χειρουργική της νοσογόνου παχυσαρκίας αποτελεί την πλέον μόνιμη και οριστική λύση για τον παχύσαρκο ασθενή, αυξάνοντας τον μέσο όρο ζωής και εξαλείφοντας τα συνοδά προβλήματα, όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση και στεφανιαία νόσος. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι οι επεμβάσεις παχυσαρκίας οδηγούν σε καλύτερη ποιότητα ζωής για τον ίδιο τον ασθενή. Η ζωή αυτών των ανθρώπων μεταβάλλεται ριζικά μετά την επέμβαση. Οι μελέτες δείχνουν ότι πλέον και οι πιο απλές και ασφαλείς επεμβάσεις, όπως η λαπαροσκοπική τοποθέτηση ρυθμιζόμενου γαστρικού δακτυλίου, μπορούν να επιτύχουν ασφαλή και μακροπρόθεσμη απώλεια του περιττού βάρους, καθώς και απαλλαγή από τα συνοδά προβλήματα (σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση) στους νοσογόνα παχύσαρκους ασθενείς (ΒΜΙ >40).
Πριν, όμως, από την επεμβατική μέθοδο, ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε ειδικό καρδιολογικό έλεγχο, για να καθοριστεί ο διεγχειρητικός και περιεγχειρητικός κίνδυνος. Οι ασθενείς αυτοί συνήθως έχουν πολλά συνοδά προβλήματα, ενώ διαθέτουν και άλλους σημαντικούς παράγοντες κινδύνου για στεφανιαία νόσο. Υπάρχει μεγάλη δυσκολία, πάντως, να εφαρμοστούν αναίμακτες, καθώς και αιματηρές τεχνικές διάγνωσης στεφανιαίας νόσου. Υπάρχουν κάποιες δημοσιευμένες μελέτες σε διεθνή περιοδικά οι οποίες υποστηρίζουν ότι η μόνη αναίμακτη τεχνική που θα μπορούσε να εφαρμοσθεί σε αυτόν τον πληθυσμό είναι η δυναμική υπερηχογραφία φόρτισης (με δοβουταμίνη ή αδενοσίνη), προκειμένου να καθοριστεί ο περιεγχειρητικός κίνδυνος. Στην Α' Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου ακολουθείται αυτός ο τρόπος ελέγχου παχύσαρκων ασθενών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου