Πορφυρίου Γάζης (26 Φεβρουαρίου)

του Αρχ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

Ο Γαζοφύλαξ

«Υπεραστράπτει πλέον ηλίου, Πορφυρίου η μνήμη του σοφού, αστραπάς θαυμάτων

πάσαν την κτίσιν φωταγωγούσα και διώκουσα πλάνην την των ειδώλων,

και τους πιστούς σφραγίζουσα πάντα εφραίνει».

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζαμε τη μνήμη ενός πραγματικού ποιμένα, του θαυματουργού Ιεράρχου της Γάζης αγίου Πορφυρίου.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια του μεγάλου Θεοδοσίου. «Εκ βρέφους οίδε τα ιερά γράμματα» και φωτίστηκε ο νους του και η καρδιά του με το «έκπαγλο» φως του Ευαγγελίου.

Όπως άλλοτε ένα ευαγγελικό ρητό συνετέλεσε στο να πώληση τα υπάρχοντα του ο άγιος Αντώνιος και να ακολουθήοη τον Κύριο στην έρημο της ασκήσεως, έτσι και τώρα ο Πορφύριος κρυφά από τους γονείς του εταξίδεψε στην Αίγυπτο, οπού εμεσουρανούσεν ο Μοναχισμός «και εις Σκήτην εισελθών τον μονήρη βίον υποδύεται».

Πέντε χρόνια μέσα στο ασκητήριό του εδοκίμασε τη θέλησί του και το χαρακτήρα του όπως δοκιμάζεται στο καμίνι ο χρυσός και υστέρα από επιτυχείς αγώνες στη νηστεία, την προσευχή, τη χαμευνία και τη γονυκλισία βρήκε τον εαυτό του «δόκιμον εν Κυρίω» και με την ευλογία και την άδεια του γέροντα του «εις Ιεροσόλυμα παραγίνεται, πολλούς τω λόγω καταφωτίσας».

Ο λόγος του και το παράδειγμα του τόσον εντυπωσίασεν ώστε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων σχεδόν αμέσως Πρεσβύτερο τον εχειροτόνησε και αργότερα από τον Επίσκοπο Καισαρείας της Παλαιστίνης Ιωάννη, Επίσκοπος της Γάζας της παραθαλάσσιας πόλεως της Παλαιστίνης χειροτονήθηκε.

Και δεν εκάλεσε στο Χριστό το ποίμνιο του και πολλούς ειδωλολάτρες μόνο με τη δύναμι του λόγου του και του παραδείγματος του του αγίου αλλά και θαύματα πολλά ενέργησε με τη χάρι του Κυρίου και τους μεν πιστούς εις την πίστιν εστήριξε, πολλούς δε των απίστων προς θεογνωσίαν επέστρεψε.

Στην Επαρχία του όμως εξακολουθούσαν να επιπολλάζουν οι αιρετικοί και οι ειδωλολάτρες και να παρέχουν πράγματα στους Χριστιανούς το λογικό ποίμνιο του.

Και ο Πορφύριος σαν πραγματικός Ποιμένας και διδάσκαλος και άγρυπνος και εγρήγορος φύλακας και φρουρός για την διασφάλισι του λογικού ποιμνίου του και την προφύλαξί του από τους αρπακτικούς λύκους τους αιρετικούς και τους ειδωλολάτρες με κόπο και αγώνα μεγάλος εφρόντισε.

Προς τούτο εταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολι και στον αγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον Χρυσόστομο Ιωάννη επρόστρεξε, στον όποιο και εξέθεσε το πρόβλημα του και την ποιμαντική του αγωνία.

Ο αγιώτατος Πατριάρχης και Χρυσολόγος Ιωάννης αμέσως τον άγιον επίσκοπο Γάζης στον Κουβικουλάριο Αμάντιο εσύστησε για να μεσολαβήσει εκείνος στην αυτοκράτειρα Ευδοξία η οποία προς καιρόν «έλυνε και έδενε».

Τα ευνοϊκά λόγια του Αμαντίου υπέρ του Πορφυρίου επροδιάθεσαν ευμενώς τη βασίλισσα και εκείνη αμέσως τον εδέχτηκε και «εν τω ερωτάν αυτόν και συζητείν» πληροφορήθηκεν από τον άγιο το «εφετόν» της καρδίας της το ότι δηλαδή η Βασίλισσα επρόκειτο να γέννηση και θα γεννούσε υιό τον και διάδοχο του θρόνου Θεοδόσιο το Μικρό.

Η χαρά δε εκείνη πού επήρε από τη θαυμαστή προφητεία του αγίου Πορφυρίου η Ευδοξία αμέσως και στον αυτοκράτορα μεταδόθηκε και εκείνος ευχαριστούσε το Θεό για το ότι θα αποκτούσε διάδοχο του θρόνου του.

Σύντομα το θαύμα με τη γέννησι του διαδόχου ετρανώθηκε και η αγιότητα του Πορφυρίου παντού διαφημίστηκε. Ο δε αυτοκράτορας καθυποχρεωμένος έδωσε γραπτή διαταγή στα χέρια του Πορφυρίου για να φύγουν από τη Γάζα όλοι οι αιρετικοί, και οι ειδωλολάτρες καθόλου να μην ενοχλούν τους Χριστιανούς πού ήταν οι πιο χρηστοί πολίτες.

Έτσι λοιπόν επέστρεψε στη Γάζα ο άγρυπνος εκείνος φρουρός όχι μόνο με το αυτοκρατορικό διάταγμα στο χέρι αλλά και με δύο «κεντηνάρια», από χρυσό, — διακόσιες θα λέγαμε εμείς χρυσές λίρες — με τα οποία θα ανοικοδομούσε ωραιότατο ναό κατά την επιθυμία και τα σχέδια της Βασίλισσας.

Και ο «ποιμήν ο καλός» πάνοπλος με το αυτοκρατορικό διάταγμα αμέσως έδιωξε από την ποίμνη τους βαρείς λύκους τους αιρετικούς και ελευθέρωσε τα λογικά του πρόβατα από την πολιορκία τους. Ύστερα κατάκαψε το ναό των ειδωλολατρών πού είχαν ανεγείρει στο όνομα του Δία και στον τόπο του ανοικοδόμησε υπέροχο Χριστιανικό Ναό με τα χρυσά νομίσματα της βασίλισσας Ευδοξίας.

Εκεί μέσα στον νέο Καθεδρικό ναό με τα πύρινα και ένθεα κηρύγματα του και ποικίλα θαύματα διέπραξε και τον Ναό κοινόν ιατρείο και λιμένα των ψυχών ανέδειξε.

Εικοσιπέντε περίπου χρόνια αρχιεράτευσε στη Γάζα και «όπως ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τύθησιν υπέρ των προβάτων» έτσι και εκείνος σε βαθύ γήρας και με τον αγώνα και την αγωνία του καλού ποιμένας «προς Κύριον εξεδήμησε» και άφησεν ασφαλισμένο τον πνευματικό του θησαυρό στο Γαζοφυλάκιο της Εκκλησίας ο «κλεινός» «Γαζοφύλαξ».

Άμποτε, αγαπητοί μου αδελφοί, να ζούμε κι' εμείς, όσοι τουλάχιστον έχομεν αναλάβει ανθρώπους υπό την προστασία μας με αυτόν τον αγώνα και την αγωνία του αγίου Πορφυρίου Γάζης και με ηυξημένο το αίσθημα ευθύνης να ανταποκρινώμεθα στα υψηλά μας καθήκοντα.

πηγή:www.zoiforos.gr