Πόσο ευεργετική για την ανθρώπινη ψυχή, πόσο εποικοδομητική, πόσο ωφέλιμη, πόσο ουσιαστική και διδακτική μέσα στους παράφρονες ρυθμούς μίας ανίερης στην κυριολεξία σύγχρονης ζωής είναι η σιωπή του Αγίου Όρους, νοούμενη ως διαρκής δοξολογία, γαλήνη και πνευματική εγρήγορση. Ειλικρινά νιώθω αδύναμος ενώπιον του εγχειρήματος να καταγράψω βιώματα προσέγγισης του θείου και της ουράνιας πολιτείας, που ως δώρο της γλυκειάς Παναγιάς συνοδεύουν έφ’ όρου ζωής, ως πολύτιμος θησαυρός τους πιστούς που προσέρχονται καθημερινά ως μέλισσες στην αγιώνυμη ησυχαστική πολιτεία του Άθωνα, για να λάβουν λίγη γύρη από το Περιβόλι της Θεομήτορος. Είναι βιώματα που φέρουν το όμορφο πέπλο της σιωπής, το οποίο οιανδήποτε συγγραφική η ποιητική πέννα δεν δύναται επακριβώς να περιγράψει άνευ της θείας συμμετοχής και ευλογίας του ουρανού. Εξομολογητικά σας αναφέρω Χριστιανοί μου, πως από τότε που έβαλα συνοδηγό στα προσκυνηματικά ταξίδια μου στο Άγιο Όρος την ανιδιοτέλεια και οδηγό- σύντροφο την εν Χριστώ αγάπη η σιωπή του Όρους αποκαλύπτεται θαυματουργικά μέσα από την συνάντηση με τα ευλογημένα παλικάρια, τους μοναχούς της Αγίας μας Θεοτόκου, που φροντίζουν το Περιβόλι Της κατά τρόπο τέτοιο που να ευωδιάζει σε ολάκερη την οικουμένη. Και η ευωδία αυτή απλώνεται και θωρακίζει όλους και όλα ανεξαρτήτως, χωρίς καμιά διάκριση. Γιατί τα άνθη της αγιότητας που ήδη μοσχοβολούν στον Άθωνα καθιστούν το Περιβόλι της Παναγιάς έναν επίγειο Παράδεισο...
Μία τέτοια ευλογημένη συνάντηση μου επιφύλαξε η Παναγιά μας προσφάτως προσκαλώντας με στο πανηγύρι της Ιεράς Μονής Καρακάλλου για τον Άγιο Γεδεών, έναν άγνωστο στους περισσότερους Ορθοδόξους μάρτυρα της πίστης, ο οποίος όμως, έχει μεγάλη παρρησία στον τριαδικό Θεό. Δεν είναι δε τυχαίο ότι ο άγιος Γεδεών, ασκητής της Μονής Καρακάλλου μαρτύρησε λίγο πριν την επανάσταση του 1821. Και ήταν αυτός που προφήτευσε την επανάσταση και μίλησε για τον αγέρα της ελευθερίας από την τουρκική σκλαβιά.
Και θα πρέπει στους γνωρίζοντες περί τα της πίστεως να επισημανθεί πως δεν είναι τυχαίες οι ποικιλότροπες σύγχρονες εμφανίσεις του αγίου Γεδεών και η αύξηση των θαυμάτων που επιτελεί σ’ όσους τον επικαλούνται... Ίσως δια των συχνών εμφανίσεων προαναγγέλει την νέα επανάσταση των Ελλήνων, η οποία θα αποσκοπεί να εκδιώξει τη σκλαβιά που επέβαλλε ο μιαρός Σατάν μέσω της μεγάλης αποστασίας μας από τις εντολές και τις ρήσεις του τριαδικού και μόνου αληθινού Θεού. Πρόκειται για μία πνευματική επανάσταση, η οποία ήδη εκκολάπτεται μυστικώς σε εστίες που δημιουργούνται σε πανελλαδική κλίμακα. Αληθινά προπύργια αγιότητας στα οποία αναδεικνύονται οι νέοι πρωτοπόροι της πίστεως, αυτοί που οπλισμένοι με τη ρομφαία του Χριστού θα ελευθερώσουν τη χώρα από τα δαιμόνια που επέβαλλαν την αποστασία... Αυτοί που θα καθαρίσουν τον Αμπελώνα του Κυρίου μας αποτινάσσοντας σατανικές δοξασίες και άθεες φιλοσοφίες που ταλαιπωρούν την Ελλάδα ιδιαίτερα κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Από τότε που ευλαβής γέροντας από τα Άγραφα όρη κατά θαυμαστό τρόπο με θωράκισε με τον άγνωστο ως τότε στην οικογένειά μου Καρακαλληνό άγιο μου είχε γεννηθεί σφοδρή επιθυμία να προσκυνήσω τον τόπο της ασκήσεώς του και να συμμετάσχω στην κοινή γιορτή ουρανού και γης που γίνεται κάθε χρόνο στις 30 Δεκεμβρίου (12 Ιανουαρίου με το νέο ημερολόγιο) στην ομώνυμη Μονή. Αυτή την επιθυμία διέγνωσε ο Άγιος Γεδεών και απέστειλε έναν μήνα πριν το πανηγύρι του έναν ευλαβή, ταπεινό τέκνο του τον Κωνσταντίνο, ο οποίος επισκέφθηκε τα γραφεία μας προκειμένου να πάρει μερικά αντίτυπα από το βιβλίο «Ο τρελο-Γιάννης». Κατά τη συζήτηση που είχα μαζί του μου εκμυστηρεύτηκε την πνευματική σύνδεση που είχε με τη Μονή Καρακάλλου, μου μίλησε για τον πνευματικό του γέροντα Φιλόθεο και για τους «εργάτες» μοναχούς του κήπου της Παναγίας μας.
Κοινοποίησα από την πλευρά μου τη μυστική θαυμαστή σύνδεση που είχα τα δυό τελευταία χρόνια με τον Άγιο Γεδεών. Εκείνος ενθουσιάστηκε. Δεν πέρασαν παρά λίγες ημέρες και ο Κωνσταντίνος επανήλθε φέροντας ως δώρο ένα βιβλίο με το βίο του αγίου, έκδοση της Ιεράς Μονής αλλά και την πρόσκληση του ηγουμένου να συμμετάσχω στο πανηγύρι της Μονής. Φανταστείτε τη χαρά μου! Η πρόσκληση απεστάλη από τον ίδιο τον Άγιο Γεδεών, ο οποίος για άλλη μία φορά με θαυμαστό τρόπο έδειχνε την αγάπη του προς την ταπεινότητά μου.
Δεν σας κρύβω πως υπήρξαν μέχρι την επίτευξη της προσκυνηματικής επίσκεψης πολλά εμπόδια, τα οποία όμως ξεπεράστηκαν. Ακόμη και ο καιρός ήταν αντίθετος στα σχέδιά μας. Κανένα εμπόδιο όμως, δεν στάθηκε ικανό να μας σταματήσει ούτε ακόμη και το απαγορευτικό που εξέδωσε για τους σφοδρούς ανέμους το Λιμενικό! Γιατί χάρη στις ενέργειες του Πέτρου, ενός τακτικού προσκυνητή και ταπεινού εργάτη του Αγίου Όρους και της παρέμβασης της Παναγίας μας επιλύθηκαν όλα τα προβλήματα.
Έτσι, την παραμονή της εορτής Κυριακή μεσημέρι, λίγο μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στο Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Ουρανούπολη επιστρέψαμε στο λιμάνι της Ιερισσού προκειμένου να επιβιβαστούμε στο καραβάκι της Μονής Φιλοθέου... Εκεί ο καπετάνιος π. Νείλος, και ο π. Κασσιανός οι καραβοκύρηδες-ψαράδες μοναχοί της Μονής Φιλοθέου μαζί με τρόφιμα που κουβάλησαν για το πανηγύρι του Αγίου Γεδεών πήραν και μας. Το ταξίδι στην φουρτουνιασμένη θάλασσα δεν ήταν εύκολο. Το νερό αρκετές φορές σκέπαζε το μικρό σύγχρονο καραβάκι και έκανε το ταξίδι συναρπαστικό αλλά συνάμα και δύσκολο. Φθάσαμε στον Αρσανά της Φιλοθέου και με φορτηγό που οδηγούσε ο π. Ιωαννίκειος της Μονής Καρακάλλου που ήρθε να φορτώσει τα τρόφιμα αργά το μεσημέρι φθάσαμε στην πανέμορφη από πάσης απόψεως Αγιορείτικη Μονή.
Λησμόνησα να αναφέρω πως στην Ουρανούπολη περίμεναν την άρση του απαγορευτικού περίπου 100 προσκυνητές που έχουν ως τάμα να έρχονται κάθε χρόνο στην εορτή του Αγίου Γεδεών, από το Βελεστίνο, τον Τύρναβο, τον τόπο που μαρτύρησε ο Άγιος, την Κρήτη, την Ήπειρο, την Ξάνθη...
Στην είσοδο του μοναστηριού ως «διάκονος–περιβολάρης» της αγίας Μονής μας υποδέχθηκε ο ευλαβής φίλος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και διάκονος του κήπου της Παναγίας μας στην Καρακάλλου αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος. Με ένα πλατύ χαμόγελο ο σεβάσμιος γέροντας μας ευχαρίστησε για την παρουσία μας στο πανηγύρι, γεγονός που ειλικρινά με ξάφνιασε, αφού εμείς οφείλαμε να τον ευχαριστήσουμε για τη συμμετοχή μας στο μέλι της πνευματικής κηρύθρας που ανελλιπώς εδώ και δέκα αιώνες αναδύει από την κυψέλη της Ιεράς Μονής Καρακάλλου.
Ο γέροντας καλοί μου Χριστιανοί χαιρόταν γιατί απέναντί του έβλεπε ανθρώπους που με την δίψα της δορκάδος αναζητούσαν να ξεδιψάσουν από την πηγή που άνοιξε με το μαρτύριό του ο Άγιος Γεδεών. Στο ύδωρ της πηγής αυτής ξεδιψούν διαρκώς η αδελφότητα και οι προσκυνητές αλλά και κάθε διαβάτης που πορεύεται με στόχο την αιωνιότητα. Εκεί στην πηγή του Αγίου Γεδεών που ρέει στον κήπο της Θεομήτορος επιχειρήσαμε όλοι μας να καθαρίσουμε τις βαρύτατες πληγές που προκαλεί η εν γνώσει η και αγνοία παραβίαση και παρέκκλιση από το λυτρωτικό νόμο του Θεού. Και ο Άγιος βρισκόταν εκεί με τη λευκή φορεσιά του μαρτυρίου για να επουλώσει πληγές και να απαλύνει τον πόνο και το βαρύ φορτίο κάθε προσκυνητή και πιστού που αγωνιά για την αιωνιότητα.
Ο ταπεινός λευίτης του Χριστού π. Φιλόθεος διέγνωσε στα πρόσωπά μας την κόπωση από το ολονύκτιο ταξίδι μας και ανέθεσε στον αρχοντάρη (μοναστηριακό διακόνημα) π. Νεκτάριο, έναν εξαίρετο μοναχό από τη Λακωνία την τακτοποίησή μας σε δωμάτια. Κατάκοποι κοιμηθήκαμε για λίγη ώρα μέχρι να σημάνει το σήμαντρο για τον Εσπερινό. Λίγο μετά τη Δύση του Ηλίου, μετά την τράπεζα και το Απόδειπνο βρεθήκαμε και πάλι στα δωμάτια. Το εγερτήριο ορίσθηκε για τη μία μετά τα μεσάνυκτα. Αν και κοιμηθήκαμε λίγες μόνο ώρες, όλοι νιώθαμε ξεκούραστοι.
Όταν κατεβήκαμε στο Καθολικό οι μοναχοί και ο γέροντας είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους. Ο Πέτρος και ο Κωνσταντίνος οικείοι στην Αδελφότητα οδήγησαν τον γράφοντα και τον Δημήτρη, στα στασίδια. Στο ημίφως των κανδηλιών συνέλαβα τον εαυτό μου να προσεύχεται αδιαλείπτως για ασθενούντες γνωστούς, για μισούντες και αγαπώντες, για συγγενικά πρόσωπα για όλους τους αναγνώστες της εφημερίδας. Η μελωδική φωνή της καταπληκτικής χορωδίας των Καρακαλληνών μοναχών βοηθούσε σε πνευματικές πρωτόγνωρες ψυχικές αναβάσεις...
Λίγο πριν το ξημέρωμα, την ώρα που κατά τον άγιο προφήτη Δαυίδ ο Κύριός μας προβαίνει σε εκκαθαρίσεις του Αμπελώνα Του (εις τας πρωϊας απέκτειννον πάντας τους αμαρτωλούς της γης του εξολοθρεύσαι εκ πόλεως Κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν) ο γέροντας της Μονής π. Φιλόθεος έβγαζε με τη λεπτότητα ενός αρίστου χειρουργού τα αγκάθια και τις τσουκνίδες από τις ψυχές των προσκυνητών με το μυστήριο της θείας εξομολόγησης. Ο Φινλανδικής καταγωγής μοναχός Πρόδρομος με πληροφόρησε πως ήρθε η σειρά να συναντήσω τον γέροντα που βρισκόταν σε παρακείμενο παρεκκλήσι. Το πρόσωπό μου έλαμψε από χαρά όταν είδα το γέροντα στο κέντρο του ναού να με υποδέχεται με ένα πλατύ χαμόγελο, έτοιμος να θέσει ενώπιον του Κυρίου μας το βαρύ φορτίο μου, τα αγκάθια των ανομιών που πληγώνουν πάντα την ανθρώπινη ψυχή. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως η μία σχεδόν ώρα συζήτησης κύλησε σαν ένα δευτερόλεπτο και πως όταν βγήκα από το παρεκκλήσι τα μάτια μου ήταν βουρκωμένα από δάκρυα κατανύξεως... Η καρδιά μου φτερούγιζε καθώς θυμόταν τις ρήσεις του γέροντα Παϊσίου για τα μοναδικά αγιορείτικα άνθη...
Την Δευτέρα 11 Ιανουαρίου μετά την πρόσκληση του Πέτρου κινήσαμε στις Καρυές όπου προσκυνήσαμε την θαυματουργική εικόνα της Παναγιάς «Άξιόν Εστί» στο Πρωτάτο και το ιερό λείψανο του Αποστόλου Ανδρέα στη ομώνυμη Σκήτη (Σαράϊ). Εν συντομία μαζί με το Δημήτρη προσκυνήσαμε την Παναγιά (Φοβερά Προστασία) της Μονής Κουτλουμουσίου ενώ λουστήκαμε στο φως των παραινέσεων και των συμβουλών του γέροντα ασκητή π. Γαβριήλ. Επιστρέψαμε το μεσημέρι στη Μονή Καρακάλλου. Η Αδελφότητα ήδη είχε ολοκληρώσει το έργο της προετοιμασίας για το πανηγύρι και περίμενε να υποδεχθεί τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, έναν αγωνιστή και τολμηρό Ιεράρχη ο οποίος προεξήρχε της πανηγύρεως.
Η αγρυπνία του Αγίου Γεδεών
Γύρω στις τρεις έφθασε ο καλός αυτός Ιεράρχης και εισήλθε στο ναό, όπου ήταν συναγμένη η αδελφότητα για την δοξολογία-ευχαριστία προς το Θεό. Ένιωσα παρείσακτος, όταν προκειμένου να εξασφαλίσω δυό-τρεις φωτογραφίες αναγκάστηκα να χαλάσω την τάξη που επικρατούσε στο Καθολικό. Μετά τα κεράσματα όλοι αναμέναμε πλέον το σήμαντρο που θα σηματοδοτούσε την έναρξη της αγρυπνίας με τον πανηγυρικό Εσπερινό. Σήμανε ακριβώς στις επτά το βράδυ. Ο ναός δεν άργησε να γεμίσει από προσκυνητές και μοναχούς από ιερές μονές, σκήτες και κελιά που έτρεξαν να τιμήσουν τον Άγιο Γεδεών. Ο Πέτρος, φρόντισε και μου εξασφάλισε ένα στασίδι κοντά στο δεξιό χορό των ιεροψαλτών, δίπλα ακριβώς από το σημείο που ο Άγιος Γεδεών έλαβε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό την εντολή να βγει έξω από το Άγιο Όρος και να μεταβεί στο σκλαβωμένο λαό μας για να στηρίξει την πίστη του. Ήταν η πρώτη παρουσία μου σε αγιορείτικη αγρυπνία. Υπήρχε μία ευλογημένη ευταξία και κινητικότητα που σε έκανε να νιώθεις καθώς περνούσαν οι ώρες ξεκούραστο και να λησμονείς οιανδήποτε κόπωση. Ακόμη και να έκλειναν λίγο τα μάτια σου η αίσθηση ότι συμμετέχεις και βρίσκεσαι στον τόπο συνάντησης ουρανού και γης, ορατού και αόρατου κόσμου σε έθετε μέσα στη λογική μίας υπερβατικής λειτουργίας. Μίας λειτουργίας που θα μπορούσε να καταγραφεί με τη φράση «όλα ήταν ωραία»... Μία λειτουργία στην οποία διέκρινες πολλά φεγγοβόλα πρόσωπα ανάμεσα στις παρούσες άγιες μορφές των τοιχογραφιών αλλά και των χαρμόσυνων χορών των αγγέλων και των πνευμάτων που γιόρταζαν τον θαυματουργό άγιο.
Αξιοσημείωτη παρένθεση αποτελούσε ακόμη και η πνευματική συζήτηση που διεξήχθη στο αρχονταρίκι της Μονής λίγο μετά τον Πανηγυρικό Εσπερινό (Κεράσματα) μεταξύ του προσκεκλημένου Μητροπολίτη και του ηγουμένου με μοναχούς και λαϊκούς. Εκεί όπου προβληματισμοί εκτίθενται στο κέντημα της όλης αγιορείτικης σιωπής αναζητώντας απαντήσεις και λύσεις. Ρουφούσα στην κυριολεξία κάθε στιγμή προσθέτοντας πολύτιμες εμπειρίες και πρωτόγνωρα δώρα της Παναγιάς από το Περιβόλι Της. Απερίγραπτα στην κυριολεξία μοναδικά βιώματα. Στην πανηγυρική εορτή μνήμης του Αγίου κατά την διάρκεια της αρχής του Μεσονυκτικού ήρθαν για να συμμετάσχουν και οι ηγούμενοι Εφραίμ από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου και Νικόδημος από την Ιερά Μονή Φιλοθέου.
Οι ψαλμοί και ύμνοι προς τον Κύριο μας δημιουργούσαν μία πνευματική ευωδία που χαροποιούσε και ευαρεστούσε τον ουρανό. Την πρόσκληση του αγίου Γεδεών επισφράγισε η συμμετοχή των περισσοτέρων στο Μεγάλο Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Τα λαμπερά πρόσωπα του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και του π. Εφραίμ του Βατοπεδινού απεδείκνυαν περίτρανα την παρουσία του Κυρίου μας στον ευλογημένο χώρο. Ο νους μου άρχισε τότε να περιστρέφεται στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και στις βιωματικές πνευματικές εμβαθύνσεις του στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Λουσμένοι με το φως του Χριστού βγήκαμε έξω από το Καθολικό την ώρα που ο ήλιος ανέτειλε και τα πουλιά με τα κελαϊδίσματα τους υμνούσαν τον Δημιουργό. Ήδη ήταν στρωμένη η τράπεζα. Ο Πέτρος μας έγνεψε πως έπρεπε να βιαστούμε γιατί γύρω στις εννέα θα παίρναμε πάλι το δρόμο της επιστροφής μας για το κλεινόν άστυ.
Ατενίζοντας το μοναστήρι καθώς φεύγαμε για τη Δάφνη, το λιμάνι υποδοχής του Αγίου Όρους παρακαλούσα τον Άγιο Γεδεών να βοηθήσει, ώστε να αξιωθώ να παραβρεθώ και του χρόνου στην όμορφη αυτή πανηγυρική ομήγυρη στη Μονή των ασκητικών του αγώνων, στο αγιορείτικο πνευματικό προπύργιο της Ορθοδοξίας, στη Μονή Καρακάλλου. Γένοιτο!
Ένας προσκυνητής
Ο βίος του Αγίου Γεδεών
Ο οσιομάρτυρας Γεδεών φέρει την καταγωγή του από το χωριό Κάπουρνα, που βρίσκεται κοντά στη Μακρυνίτσα στη Μαγνησία. Οι γονείς του ευσεβείς Χριστιανοί ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα. Η φτώχεια τους ανάγκασε να μετακομίσουν στο Βελεστίνο. Ο δωδεκάχρονος τότε άγιος έπιασε δουλειά σε παντοπωλείο. Εκεί τον είδε κάποιος Αγαρηνός, ονόματι Αλής, ο οποίος βιαίως πήρε τον Άγιο για να υπηρετεί το χαρέμι του.
Με διάφορα τεχνάσματα οι αλλόπιστοι έκαναν τον νεαρό Νικόλαο μουσουλμάνο και του έδωσαν το όνομα Ιμπραήμ. Όμως, ο νεαρός Νικόλαος έμεινε μόνο δυό μήνες στην δοξασία του διαβόλου. Κατανόησε το σφάλμα του και έτρεξε στον πατέρα του Αυγερινό οδυρόμενος για τη συμφορά που τον βρήκε. Εκείνος προέτρεψε τον γιο του Νικόλαο να βρει τρόπο να μεταβεί στο Άγιο Όρος.
Μία θεία του καλόγρια έδωσε τον νεαρό Νικόλαο σε κάποιους κτίστες για να τους βοηθά. Εκείνοι πήραν τον Νικόλαο μαζί τους στην Κρήτη. Φέρονταν απάνθρωπα στον νεαρό τότε άγιο. Τον ξυλοκοπούσαν συνεχώς καθημερινά, γεγονός που έκανε τον Νικόλαο να φύγει μακρυά τους. Κατά την περιπλάνησή του και αναζήτηση τροφής μετέβη σε μικρό εξωκκλήσι, όπου γνώρισε έναν ευλαβή γέροντα ιερέα που τον λυπήθηκε και τον υιοθέτησε. Όταν κοιμήθηκε ο παπάς, η πρεσβυτέρα και θετή μητέρα του είπε πως αδυνατεί να τον ζήσει. Του έδωσε λοιπόν λίγα χρήματα και έφυγε οδυρόμενος. Περιπλανώμενος από μέρος σε μέρος προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην συνάντησε ευλαβή νεαρό μαζί με τον οποίο αναχώρησαν για το Άγιο Όρος.
Εκεί αφού γύρισε όλα τα μοναστήρια αναζητώντας έμπειρο πνευματικό κατέληξε στη Μονή Καρακάλλου, όπου και εξομολογήθηκε το βαρύ ατόπημά του. Εκάρη αργότερα μοναχός και έλαβε το όνομα Γεδεών αναλαμβάνοντας το διακόνημα του εκκλησιάρχη. Οι πολυετείς ασκητικοί αγώνες, οι αγρυπνίες, οι νηστείες και οι γονυκλισίες στη Μονή τον κατέστησαν αληθινό επίγειο άγγελο.
Μετά τα 35 χρόνια άσκησης επιστρέφει στη Ζαγορά του Πηλίου και το Βελεστίνο, όπου προσποιείτο τον δια Χριστόν σαλό. Την Μεγάλη Πέμπτη φόρεσε στο κεφάλι του στέφανο από τριαντάφυλλα και πήγε στο σπίτι του Αγαρηνού. Εκείνος ξαφνιάστηκε από την παρουσία του μοναχού και τον ρώτησε τι ζητούσε; Τότε ο άγιος του αποκαλύφθηκε και ομολόγησε ενώπιον αυτού που τον ώθησε ως νεαρό να τουρκέψει την πίστη του, στο μόνο αληθινό Θεό τον Χριστό.
Ο Αγαρηνός τότε θυμωμένος τον οδηγεί τη Μεγάλη Παρασκευή στο δικαστήριο. Ο Άγιος φορώντας το στεφάνι και κρατώντας δυό κόκκινα αυγά λέγει στον Τούρκο δικαστή «Χριστός Ανέστη». Εκείνος επιχειρεί να τον επαναφέρει στην πλάνη και τον κερνά καφέ. Ο άγιος χύνει τον καφέ στο πρόσωπο του δικαστή και ομολογεί και πάλι τον Χριστό. Τότε ο δικαστής ζητά την τιμωρία του. Οι φύλακες τον δέρνουν και τον σπρώχνουν βιαίως νομίζοντας αυτόν ως σαλό... Έκτοτε ο άγιος αναζητώντας ως διψασμένη δορκάς το μαρτύριο προέβη σε πολλά θαυμαστά γεγονότα προκαλώντας τους Τούρκους.
Επιστρέφει και πάλι στην Μονή Καρακάλλου. Εκεί μένει έναν ολάκερο χρόνο έχοντας το διακόνημα του εκκλησιάρχη. Μία νύκτα καθώς προσευχόταν ακούει φωνή από την εικόνα του Παντοκράτορα να λέγει: «Όστις αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».
Μετά την αποκάλυψη αυτή και αφού έλαβε ευλογία επιστρέφει και πάλι στο Βελεστίνο και ομολογεί την πίστη στον Χριστό. Βασανίζεται από τους Τούρκους αλλά ο άγιος δεν παύει να τους προκαλεί και να τους ερεθίζει αποκαλύπτοντάς τους την βδελυράν πλάνη του μουσουλμανισμού ακόμη και με επιστολές προς τους επικεφαλής αυτών. Ο Τούρκος ηγεμών τότε αποστέλλει τους στρατιώτες του να συλλάβουν τον άγιο και να τον οδηγήσουν ενώπιόν του στον Τύρναβο. Ο άγιος ομολογεί τον Χριστόν με παρρησία και οδηγείται στην φυλακή και βασανίζεται.
Τον έβαλαν σε ένα γαϊδούρι και αφού πρώτα του ξύρισαν το κεφάλι και του έβαλαν πάνω κοιλιά προβάτου τον γύριζαν στους δρόμους του Τυρνάβου. Εκείνος περιχαρής δόξαζε τον Χριστό και ενίσχυε τους Χριστιανούς. Ο ηγεμόνας τότε προστάζει να του κόψουν τα χέρια και τα πόδια με τσεκούρι.
Τότε ο άγιος, αφού κάνει το σταυρό του απλώνει με γενναιότητα τα χέρια του και τα πόδια του και ενισχύει το δήμιο που δίσταζε να εκτελέσει τη διαταγή του Τούρκου ηγεμόνος. Εκείνος το πράττει και όλοι εντυπωσιάζονται από τη γενναιότητα του αγίου. Δεν βγήκε από το στόμα του καμιά κραυγή πόνου ούτε αλλοιώθηκε το πρόσωπό του.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας Χριστιανοί μεταφέρουν ζώντα ακόμη το μάρτυρα μέσα στο παλάτι. Κατά τη διάρκεια της νύχτας νεαρός Ορθόδοξος Χριστιανός εξ Εβραίων παρακαλεί τον άγιο να δείξει προς αυτόν θαυμαστό σημείο για να ενισχύσει την πίστη του και ο άγιος προφητεύει την μετέπειτα καταστροφή των Τούρκων. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1818 ο άγιος παρέδωσε το πνεύμα του.
Μετά την κοίμησή του ακολούθησαν πολλά θαυμαστά γεγονότα ενώ επαληθεύτηκε η προφητεία του. Τα θαυματουργικά ιερά λείψανα του αγίου Γεδεών βρίσκονται σήμερα στη Μονή Καρακάλλου.
Στοιχεία για τον βίο του Αγίου πήραμε από το βιβλίο «Βίος και μαρτύριον του Αγίου Ενδόξου Οσιομάρτυρος Γεδεών» έκδοση Ιεράς Μονής Καρακάλλου.
Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010
www.orthodoxia.gr
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου