O ελληνικός τζίτζικας και ο ευρωπαίος μέρμηγκας

Του Βαγγέλη Πλάκα
O Αίσωπος στον μύθο του “Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας” περιγράφει τον μέρμηγκα που όλο το καλοκαίρι δούλευε φτιάχνοντας τη φωλιά του και συγκεντρώνοντας προμήθειες για τον χειμώνα και τον τζίτζικα που το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να περνάει καλά, να διασκεδάζει και να τεμπελιάζει, αδιαφορώντας για τον χειμώνα που ερχόταν. Και μάλιστα, εξυπνάκιας γαρ, κορόιδευε τον μέρμηγκα που δούλευε αόκνως ολημερίς. Όταν τελικά ο χειμώνας ήρθε, ο μέρμηγκας απολάμβανε στη ζεστασιά του σπιτικού του τους καρπούς των προσπαθειών του, ενώ ο τζίτζικας βίωνε τα επίχειρα της απερισκεψίας και της άφρονος συμπεριφοράς του. Ο μύθος του Αισώπου βρίσκει εύκολα αναγωγή στην κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Επί δεκαετίες, ήδη από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, μάθαμε και ως πολίτες και ως κράτος να ζούμε με δανεικά, πολύ πάνω από τις δυνατότητές μας, μεταθέτοντας τις όποιες υποχρεώσεις μας για το μέλλον. Ακριβά σπίτια και αυτοκίνητα, άνετη ζωή, διακοπές και διασκέδαση χάρη στον δανεισμό και στο πλαστικό χρήμα. Ζούσαμε δαπανώντας περισσότερα από όσα βγάζαμε, δίχως μέριμνα για την ώρα της κρίσης και του λογαριασμού. Κοροϊδεύαμε μάλιστα τους “ξενέρωτους” ευρωπαίους εταίρους μας για τον τρόπο ζωής τους και κομπάζαμε πως ζούμε καλύτερα από αυτούς απολαμβάνοντας υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, το οποίο εμείς βεβαίως το ερμηνεύαμε μονάχα ως προς τα υλικά αγαθά και όχι ως προς το περιβάλλον, τη δομή και χωροταξία των πόλεων, το επίπεδο παιδείας και υγείας. Το ίδιο βέβαια έκανε και το κράτος μας: κοινοτικά πλαίσια στήριξης έγιναν τρόποι αύξησης του εισοδήματος και ισοσκέλισης προϋπολογισμών και όχι αναπτυξιακά εργαλεία. Για αυτό και οποιαδήποτε ανάπτυξη στον τόπο μας βασίστηκε απλώς και μόνο στην κατανάλωση. Αλλά και πάλι το κράτος κορόιδευε τους “χαρτογιακάδες” των Βρυξελλών με πλαστά δημοσιονομικά στοιχεία. Τώρα ο χειμώνας, κατά τον μύθο του Αισώπου, ήρθε για την ελληνική οικονομία. Το κράτος δεν μπορεί να δανείζεται εύκολα και πολύ περισσότερο φθηνά ούτε πλέον μπορεί να παραπλανά την Ε.Ε., έχοντας χάσει την αξιοπιστία του. Οι πολίτες, λόγω ανασφάλειας και κρίσης στη χρηματοπιστωτική αγορά δεν μπορούν να καταναλώνουν, διότι δεν μπορούν να δανειστούν. Η ανάπτυξη μηδενίστηκε, το πλαστικό χρήμα στέγνωσε, αλλά οι λογαριασμοί ζητούν εξόφληση και αποθεματικά κανείς δεν φρόντισε να κρατήσει. Η κρίση έφερε το τέλος των ψευδαισθήσεων της οικονομίας μας και του μεταπολιτευτικού οικονομικού μοντέλου. Έφερε και το τέλος της επίπλαστης ευδαιμονίας μας. Η περίοδος που θα ακολουθήσει θα είναι δύσκολη. Ας μείνει τουλάχιστον ως δίδαγμα για τη στιγμή που θα ξεπεράσουμε την κρίση αυτό που έλεγαν οι παππούδες μας: Να απλώνουμε τα πόδια μας μέχρι εκεί που φθάνει το πάπλωμα. plakasv@gmail.com πηγή:www.makthes.gr