Είναι φαινόμενο. Ξανθιά, ωραία πορνοστάρ, διεκδικεί πρόσβαση στα κοινά. Η Ελλάδα δεν είναι Ιταλία αλλά το πολιτικό σύστημα τής επιτρέπει να έχει κάποιες πιθανότητες να τα καταφέρει
Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Η Τζούλια Αλεξανδράτου ήταν φαινόμενο πριν γυρίσει το πασίγνωστο ανά την Ελλάδα επίμαχο πορνοβίντεο, όπου πρωταγωνιστούσε με γκεστ σταρ έναν μαντράχαλο και μια σαμπάνια. Πριν γίνει πορνοστάρ, είχε απασχολήσει αρκετά τη ροζ πλευρά της τηλεόρασης και τα κουτσομπολίστικα έντυπα. Νέα και ωραία, νικήτρια στο παρελθόν σε διαγωνισμό ομορφιάς, έγινε δημόσιο πρόσωπο χάρη σε κάποιες ασαφείς επιδόσεις της στο τραγούδι αλλά και λόγω της έκθεσης εκ μέρους της ιδιωτικών στιγμών της. Ζούσε για τη δημοσιότητα. Μόνο. Σκανδαλίζοντας με το σώμα της και τις συμπεριφορές της. Η εξέλιξή της δεν πρόδωσε όσους είχαν από αυτή μεγάλες προσδοκίες. Αλλά η φήμη την προίκισε με έπαρση. Δεν θέλει και πολλά για να την ψωνίσει κανείς.
Τζούλια vs Παπαδημούλη.
Οταν το γνωστό πορνοβίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου έγινε ανάρπαστο, πολλά ήταν τα δημοσιεύματα που, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μιλούσαν για την επιχειρηματικότητα η οποία ανατρέπει τα δεδομένα καινοτομώντας σε πείσμα των δυσοίωνων προβλέψεων. Αλλά μερικές φορές, το σοβαρό χάνει κατά κράτος από το αστείο. Ετσι η Τζούλια Αλεξανδράτου πολιόρκησε- και κατέκτησε- τη Βουλή.
Στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, στις 15 Απριλίου, ο αγορητής του Συνασπισμού, Δημήτρης Παπαδημούλης, από τους πιο σοβαρούς κοινοβουλευτικούς αυτής της περιόδου, πέρασε για λίγο στην ελαφρά πλευρά της ζωής. Υιοθετώντας κάπως εύκολα τα τηλεοπτικά κουτσομπολιά, την παρουσίασε σαν παράδειγμα φοροδιαφυγής. Περιοδεύει στην Ελλάδα, είπε, κάνει αρπαχτές της μιας βραδιάς κι ύστερα υπογράφει μια δήλωση στην αστυνομία ότι πήγε αφιλοκερδώς. Η αναφορά εκείνη την έκανε έξαλλη, ανακοίνωσε ότι θα υποβάλει αστική αγωγή στον βουλευτή για δυσφήμηση.
Αλλά την επόμενη μέρα, στις 19 Απριλίου, άλλαξε γραμμή.
Επισκέφτηκε το Κοινοβούλιο για να δώσει επισημότητα στα όσα είχε να πει. Δεν είχε άδεια εισόδου αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Ακόμα κι αν δεν είχε βρει άδεια εισόδου από κάποιον βουλευτή, η εικόνα της προηγείται των απαραίτητων χαρτιών. Εισήλθε, λοιπόν, στο άβατο και οδηγήθηκε στο γραφείο του ειδικού γραμματέα, που βρίσκεται πλάι στο γραφείο του προέδρου Φίλιππου Πετσάλνικου. Σ΄ αυτόν επέδωσε το βαρυσήμαντο γράμμα της. Ενα μήνυμα που, πριν αναλωθεί σε επίθεση με εικασίες και θρασείς υπαινιγμούς κατά του Δ. Παπαδημούλη, άρχιζε με αναφορά στην κατάσταση της χώρας. Βιώνει κι αυτή, «όπως όλοι οι Ελληνες τις δραματικές εξελίξεις με την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας», και κατανοεί τις αγωνιώδεις προσπάθειες του προέδρου της Βουλής «για την καλύτερη δυνατή στήριξη και επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε από την Ε.Ε., αλλά και το ΔΝΤ». Το θράσος της άγνοιας. Αλλού, όμως, είναι το ενδιαφέρον αυτού του κειμένου. Στη θυσιαστική προσφορά της συντάκτριάς της. Στην προσπάθεια σας «να βγούμε από την οικονομική κρίση, διατίθεμαι να συμμετέχω με οποιοδήποτε τρόπο, καθώς έρχομαι σε επαφή με τους νέους και τις νέες της χώρας μας αποτελώντας για τους περισσότερους “είδωλο”», περιαυτολογεί. «Κι επειδή ακριβώς είμαι άκρως ευαισθητοποιημένη και θέλω να προσφέρω στην κοινωνία, όχι μόνο δείγματα της καλλιτεχνικής μου φύσης αλλά και του κοινωνικού μου έργου, δε σας κρύβω ότι σκέπτομαι πλέον σοβαρά να εισέλθω ενεργά στο χώρο της πολιτικής»!
Και για να αποδείξει ότι μιλάει σοβαρά, στη συνέχεια άρχισε κιόλας να εξειδικεύει τις πολιτικές προτάσεις της: για το ΔΝΤ, για την ανεργία, για την τρομοκρατία. Θράσος της άγνοιας; Ενδεχομένως- αν και η ίδια μπορεί να σκέφτεται ότι έχει περισσότερα προσόντα από πρόσωπα όπως η Εφη Σαρρή ή ο Ηλίας Ψινάκης, που πολιορκήθηκαν για να υποκύψουν στα θέλγητρα της πολιτικής. Ούτως ή άλλως, η Τζούλια Αλεξανδράτου συνεχίζει να ζει στον απόηχο ενός προσωπικού θριάμβου που νομίζει ότι θα κρατήσει αιώνια. Θα έπρεπε να έχει μάθει, όμως, από την (όποια) θητεία της στις εγχώριες σόου μπίζνες, ότι η απόσταση από τη δόξα μέχρι την ανθρωποφαγία απέχει δυο δάχτυλα και κάτι. Είναι κανόνας που μπορεί να ισχύει και για την πολιτική.
Το trash πάει Κοινοβούλιο
Στην επικράτεια της τηλεοπτικής αδιακρισίας, εκεί όπου έχει δοξαστεί και η Τζούλια Αλεξανδράτου, βασιλεύουν η υποκουλτούρα και η λογική της αρπαχτής. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι λόγος αποκλεισμού των προσωπικοτήτων αυτής της επικράτειας από τα υψηλά αξιώματα της πολιτικής. Ιδίως τα τελευταία χρόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βρίσκουν πρόσβαση πρόσωπα της τηλεόρασης με παρουσία αμφίβολης εγκυρότητας. Την κερκόπορτα άνοιξε ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός. Εκτός από τον αρχηγό του, που συνήγειρε τα πλήθη από την προσωπική του εκπομπή στο Τηλεάστυ, πρώην Τelecity, μαζί του στη Βουλή μπήκαν ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Κυριάκος Βελόπουλος, αμφότεροι τηλεοπτικοί πλασιέ αμφίβολης εγκυρότητας βιβλίων στο όνομα της Ελλάδας. Το ειδύλλιο και ο γάμος του πρώτου με την παρουσιάστρια ριάλιτι Ευγενία Μανωλίδου, λειτούργησαν υπέρ της τηλεοπτικής εικόνας του. Η συνταγή ήταν τόσο επιτυχημένη ώστε ο ΛΑΟΣ αναζήτησε και άλλους αμφιλεγόμενους υποψήφιους. Αυτή τη φορά από τον χώρο της «λαμέ» κουλτούρας, ανάμεσά τους την τραγουδίστρια Εφη Σαρρή και τον μάνατζερ και τηλεοπτικό κριτή ριάλιτι παιχνιδιών Ηλία Ψινάκη. Η Νατάσα Ράγιου είχε υπάρξει οικοδέσποινα ελαφράς εκπομπής κουτσομπολιού πριν εκλεγεί με τη Ν.Δ. στην Αχαΐα. Ιδιαίτερες συζητήσεις, εξάλλου, είχε προκαλέσει και η εμπλοκή στα κοινά της τραγουδίστριας, παλαιάς παίκτριας ριάλιτι, Στέλλας Μπεζαντάκου, που το 2008 με επιστολή της στον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή είχε ζητήσει την άρση διαγραφής του βουλευτή Δράμας Σταύρου Δαϊλάκη. Το πάρτι δεν τελειώνει ποτέ.
www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου