Παρηγοριά από τον Θεό!

(Νεεμίας)

"Παρηγοριά από τον Θεό" σημαίνει στα εβραϊκά το όνομα ενός από τους ενδοξότερους διοικητές των Εβραίων, του Νεεμία (433 π.Χ.). Άνθρωπος του Θεού με ικανότητες και προσόντα και βασική αρχή του την αγάπη για τον Θεό. Με την σύνεση και τον δυναμισμό του κατόρθωσε να ελευθερώσει και τον υπόλοιπο λαό του Θεού που είχε μείνει στην Βαβυλώνα, αιχμάλωτος. Μπόρεσε να ξαναχτίσει τα τείχη της κατεστραμμένης Ιερασουλήμ και το σπουδαιότερο να αποκαταστήσει την λατρεία του Θεού και την τιμή και τήρηση της αργίας του Σαββάτου.

Άνθρωπος με φόβο Θεού και αγάπη για τον λαό Του συνειδητοποίησε ότι χωρίς την γνώση του θελήματος του Θεού, ο λαός δεν πρόκειται καθόλου να προκόψει και να βαθύνει την σχέση και την αγάπη του προς τον Θεό. (Όταν για λίγο απουσίασε οι Εβραίοι επέστρεψαν στα προηγούμενα χάλια τους!). Επειδή λοιπόν ο λαός μετά από διακόσια χρόνια συνοίκηση με τους Ασσυρίους και τους Πέρσες μιλούσε πλέον Αραμαϊκά και δεν κατανούσε την γλώσσα των Γραφών, καθιέρωσε την μετάφραση των κειμένων στην γλώσσα του λαού!

* * *

Ας ακούσουμε το ίδιο το κείμενο της Γραφής να μας διηγείται το θέμα. Στο κεφάλαιο οκτώ (8) του Βιβλίου Νεεμίας (ή Β’ Έσδρας) και ειδικότερα στους στίχους 5 έως 12 ο Έσδρας διαβάζει τον νόμο στον λαό:

... ⁵ Έτσι όπως στεκόταν ο Έσδρας ψηλότε­ρα απ' όλο το λαό, άνοιξε το βιβλίο μπροστά τους -κι όταν το άνοιξε, σηκώθηκαν όλοι όρθιοι. ⁶ Τότε ο Έσδρας δόξασε τον Κύριο, το μεγάλο Θεό, και όλος ο λαός απάντησε «αμήν, αμήν!» υψώνοντας τα χέρια. Ύστερα έ­σκυψαν τα κεφάλια τους και προσκύνησαν τον Κύριο με το πρόσωπο στη γη.

⁷ Μετά ση­κώθηκαν, και οι λευίτες Ιησούς, Βανί, Σερεβίας, Ιαμείν, Ακκούβ, Σαββεθάι, Ωδίας, Μαα­σεΐας, Κελιτά, Αζαρίας, Ιωζαβάδ, Ανανίας και Πελαΐας τους εξηγούσαν το νόμο. Κανέ­νας δεν κουνήθηκε από τη θέση του.

⁸ Τους έκαναν προφορική μετάφραση του νόμου του Θεού και τους τον εξηγούσαν, για να καταλαβαίνει όλος ο λαός τι τους διάβαζαν.

⁹ Ο κυβερνήτης Νεεμίας και ο Έσδρας, ιε­ρέας και γνώστης του νόμου, καθώς και οι λευίτες, που εξηγούσαν το κείμενο, είπαν στο λαό: «Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στον Κύριο το Θεό σας! Δεν είναι ώρα τώρα για κλάματα και πένθη», γιατί όλος ο λαός έκλαιγε ακούγοντας να διαβάζεται ο νόμος. ¹⁰ Ο Νεεμίας είπε ακόμα: «Πηγαίνετε στα σπίτια σας, φάτε από τα πιο εκλεκτά φαγη­τά, πιείτε γλυκό κρασί και στείλτε μερίδες σ' όποιον δεν έχει τίποτε να ετοιμάσει»! Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στον Κύριό μας! Και μη στενοχωριέστε, γιατί η χαρά που δίνει ο Κύριος είναι η δύναμή σας». ¹¹ Το ίδιο και οι λευίτες καθησύχαζαν τον λαό λέγοντάς τους: «Ηρεμήστε και μη στενοχωριέστε! Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στον Κύριο». ¹² Έτσι όλος ο λαός έφαγε και πήγαν σπίτια τους να φάνε και να πιουν. Έστειλαν και μερίδες φαγητού σ' εκείνους που δεν είχαν να ετοιμάσουν τίποτα. Και πανηγύρισαν τη μεγάλη γιορτή, γιατί είχαν κα­ταλάβει τα λόγια που τους εξήγησαν.

Και τώρα ας κάνουμε και μεις μερικές σκέψεις με αφορμή την… "διαδικτυακή" επικαιρότητα!

* * *

Τι… αντιπαραδοσιακά ήταν αυτά που έκανε ο Νεεμίας και μάλιστα σε συνεργασία με ένα… παπά (Έσδρας)!;

Δεν ήταν καλύτερο να διαβάζεται μόνον το πρωτότυπο που είχε την… ιερότητα της γλώσσας του Μωϋσῆ (την "αποστολική και πατερική γλώσσα", θα λέγαμε σήμερα!) αντί να μεταφράζεται στα… χυδαία αραμαϊκά;

Δεν χανόταν η "ιεροπρέπεια" της γλώσσας;

Δεν φθείρονταν τα νοήματα;

Δεν γινόταν… πεζούρα η λατρεία του Θεού;

Δεν "προδιδόταν δραματικά η νοηματική εμβέλεια του πρωτοτύπου";

Δεν τον απασχολούσε τον Νεεμία, αλλά ούτε και τον Έσδρα (παπά άνθρωπο) να "αναβαθμίσουν το γλωσσικό τους (του λαού) επίπεδο";

Δεν φοβόντουσαν "μην οδηγήσουν σε διχασμό το εκκλησιαστικό πλήρωμα"; «

Η "εγκατάλειψη της… γλώσσας με την οποία προσευχήθηκαν όλοι οι άγιοι πατέρες –όπου ήταν η τελευταία περιοχή ζωνταντής χρήσεώς της- δεν θα σήμαινε την οριστική αποκοπή από τις ρίζες της παράδοσης με τεράστιες αρνητικές συνέπειες";

Αντίθετα. Ο Νεεμίας δύο φορές στο τέλος του βιβλίου δοξολογεί τον Κύριο για όλα όσα έκανε προκειμένου ο λαός να κατανοεί και να τηρεί τον Νόμου του Θεού!!

13,22 Θυμήσου με, Θεέ μου, επίσης και γι᾿ αυτό και σπλαγχνίσου με, αφού τόσο μεγάλη είναι η αγάπη σου.

13,31 Θυμήσου το αυτό, Θεέ μου, και δείξε μου καλοσύνη.

* * *

Τι έξοχα όλα αυτά και τι απελπισία η σημερινή θρησκευτική πραγματικότητα, που στενόκαρδα και παράλογα, επιμένει σε τύπους και μορφές και όχι στην ουσία της σχέσεως με τον Θεό που είναι η ολοκάρδια αλλαγή και η λατρεία Του "ἐξ ὅλης" ψυχής και διανοίας και καρδίας και χειλέων!;

Τι λογική και ελεύθερη ΤΟΤΕ και πόση στενόκαρδη και κοντόθωρη (παρά πάσαν θεολογική βάση) ΤΩΡΑ… η θεολογία μας.

Σήμερα πλέον κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε γνωστικιστές απολυτότητες "Ερμητικού" τύπου (Ερμής ο Τρισμέγιστος), αφού πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας (ιερείς και μη) εύκολα συμφωνούν με την γνώμη: "Οὐδέ γάρ πάντως τήν αὐτήν διασώζειν διάνοιαν μεθερμηνευόμενα τά ὀνόματα, ἀλλ᾿ ἔστι τινά καθ᾿ ἕκαστον ἔθνος ἰδιώματα, ἀδύνατα εἰς ἄλλο ἔθνος διά φωνῆς σημαίνεσθαι. Ἔπειτα κἄν εἰ οἷόν τε αὐτά μεθερμηνεύειν, ἀλλά τήν γε δύναμιν οὐκέτι φυλάττει τήν αὐτήν". Καί οὐσιαστικά διαφωνούν με τόν ἅγ. Γρηγόριο Νύσσης πού λέει ὅτι: "ἡ Θεία Γραφή τοῖς ἐν τῷ βίῳ τετριμμένοις ὀνόμασι πρός διδασκαλίαν ἡμῶν συγκέχρηται".

Οι επιλογές μας μας κρίνουν τελικά! Ας διαλέξει λοιπόν ο καθένας ό,τι… τον αναπαύει!

Είτε τον Νεεμία,

είτε τον… Ιάμβλιχο,

είτε τον αγ. Γρηγόριο Νύσσης!!



http://www.enoriako.info/neemias.htm