Της Αγίας Γλυκερίας

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Η γλυκύτερη Ζωή

«Δεύτε πάντες φιλέορτοι νυν συνέλθωμεν, εν τω ναώ Γλυκερίας της καλυμάρτυρος, και την επέτειον αυτής μνήμην τελέσωμεν».

Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί, κατ' αγαθή συγκυρία, μέσα στην ομάδα των ηρωίδων της πίστεως γυναικών των αγίων Μυροφόρων, παρουσιάζεται και μια άλλη ηρωική γυναικεία μορφή η αγία και ένδοξη μάρτυς Γλυκερία.

Ήταν από την Τραϊανούπολι της Θράκης καθαρό βλαστάρι της ελληνικής γης, και έζησε στα χρόνια των διωγμών και μάλιστα την εποχή πού αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Αντωνίνος και άρχοντας της πατρίδας της ήταν ο Σαδίνος.

Η όλη πολιτική των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και έπαρχων ήταν προκλητικώτατη για τους ακέραιους στο χαρακτήρα και στην πίστι χρισιανούς.

Ο Σαδίνος λοιπόν» ο Ηγεμόνας, για να προκαλέση τους χριστιανούς δημόσια και επιδεικτικά προσέφερε θυσία στα είδωλα των ανύπαρκτων θεών. Και η αγία αμνάδα του Χριστού Γλυκερία εσημάδεψε στο μέτωπο της το σημείο του Ζωοποιού Σταυρού, προσήλθε προς τον Ηγεμόνα και «χριστιανήν εαυτήν και δούλην του Χριστού ωνόμασε», και επί πλέον μπήκε στο Ναό των ειδώλων και αφού εζήτησε την ενίσχυσι του αληθινού Θεού «κατέβαλε το του Διός άγαλμα εις γην και συνέτριψε».

Ω του θάρρους και της παρρησίας, ω της γενναιότητας και της ανδρείας της καλής του Χριστού Νύμφης Γλυκερίας!.

Οι ειδωλολάτρες ως ήταν φυσικό προσβάλθηκαν και έπιασαν πέτρες να τη λιθοβολήσουν, αλλά όλες οι πέτρες σε ένα ωρισμένο σημείο σταματούσαν και έπεφταν χωρίς να φθάση καμμιά να χτυπήση το ηρωϊκό της αγίας σώμα.

Γι' αυτό την έπιασαν και την εκρέμασαν από τα μαλλιά της κεφαλής, ενώ παράλληλα της εξέσχισαν τις σάρκες με πηρούνες σιδερένιες.

Ύστερα την έρριξαν στη φυλακή και ο Ηγεμόνας διέταξε να μείνη άσιτη, χωρίς νερό και τροφή για πολλές ήμερες. Αλλά άγγελος Κυρίου απεστάλη και της πρόσφερε μέσα στην διπλοκλειδωμένη φυλακή άφθονη τροφή, γάλα, νερό και ψωμί.

Ο Σαδίνος κατάπληκτος όταν άνοιξε τη φυλακή είδε τα ουράνια δώρα, αλλά δεν μετανόησε ούτε καν συνεκινήθη, παρά την έρριξε την αήττητη του Χριστού μάρτυρα μέσα σε πυρωμένο καμίνι. Και πάλιν «κατενεχθείσης άνωθεν δρόσου, εσβέσθη το πυρ, και εξέρχεται αβλαβής».

Πράγματι κατά τον ιερόν υμνογράφο «ου λιμός, ουδέ κίνδυνος, αλγεινών τε επίτασις, της αγάπης ένδοξε ου και έχουσαν Χριστού χωρίσαι αοίδιμε, ου κάθειρξις βιαίος, ου κάμινος πυρός, ου των λιθων κατάστρωσις».

Ούτε η πείνα, ούτε ο κίδυνος της αφαιρέσεως της ζωής, ούτε ο πολλαπλασιασμός των βασάνων κατώρθωσαν να απομακρύνουν την ένδοξη και άοιδιμη του Χριστού μάρτυρα, ούτε η αναγκαστική και βίαιη φυλάκισι, ούτε το πυρωμένο καμίνι, ούτε το υποστρωμάτων λίθων.

«Πώς μη θαυμάσωμεν» αδελφοί το ανδρικόν φρόνημα της αγίας Μάρτυρος Γλυκερίας; Στη συνέχεια οι δήμιοι λωρίδες — λωρίδες έβγαλαν από το κεφάλι της άγιας το δέρμα μέχρι του μετώπου της, της έδεσαν τα χέρια και πόδια και την έρριξαν επάνω στις αιχμηρές και ακατάστατα στρωμμένες πέτρες μέσα στο υγρό και ανήλιο κελλί της φυλακής. Άλλα πάλι, με την παρουσία αγίου Αγγέλου αποδεσμεύτηκε και βρήκε τη θεραπεία της κεφαλής σε βαθμό πού ο δεσμοφύλακας συγκλονίστηκε και με όλη τη δύναμι της ψυχής του ωμολόγησε πίστι στο Χριστό και εξέφρασε διάθεσι για το μαρτύριο. Γι΄ αυτό και αμέσως υστέρα από την ομολογία του ονόματος του Χριστού «απετμήθη την κεφαλήν».

Όλα αυτά τα θαυμαστά μαρτύρια και η συνεχής του ουρανού επέμβασι είχαν καταπτοήσει τον ηγεμόνα και τους πιστούς στα είδωλα. Επενόησαν, λοιπόν, ένα νέο μαρτύριο: την έρριξαν στα θηρία για να την κατασπαράξουν, «ων ενός αψαμένου αυτής ως μη φανήναι μηδέ μώλωπα, άλλ' η δήγμα και μόνον, τω Θεώ το πνεύμα παρέδοκε, και κατετέθη εν Ηράκλεια της Θράκης». Αυτό ήταν το θέλημα του Θεού, υστέρα από τόσα και τόσα μαρτύρια να παραδώση το πνεύμα με ένα απλό δάγκωμα ενός θηρίου του οποίου ούτε οι τύποι δεν φάνηκαν στο παρθενικό και ιερό της μάρτυρος σώμα.

Άλλ' ώ αδελφοί μου, η Μάρτυς του Χριστού Γλυκερία δεν εδείλιασε ούτε τα αγρία θηρία, γιατί προηγουμένως είχε σκοτώσει όλα τα πάθη της ψυχής και του σώματος, όλα αυτά τα αόρατα θηρία, με την εγκράτεια και την άσκησι. «Των παθών αποκτείνασα τους αόρατους θήρας Γλυκερία, δρώμενους θήρας ουκ εδειλίασας», της λέγει ο ιερός Υμνογράφος.

Τι να σας πω αδελφοί; Δεν υπάρχει πιο γλυκεία, πιο ευχάριστη ζωή, από τη ζωή του αληθινού Χριστιανού.

Ο Χριστιανός μέσα στην εκτέλεσι του καθήκοντος του και κατά την ώρα της εκπληρώσεως των υποχρεώσεων του απέναντι στο Θεό, στον πλησίον και στον εαυτό του, βρίσκει τη χαρά «πεπληρωμένη», αγάλλεται και εφραίνεται ο κόσμος ο πνευματικός του και καταξιώνεται στη ζωή του.

Όλα τα παθήματα της ζωής, όλα τα τεχνάσματα του διαβόλου, όλη η κακία του κόσμου δεν είναι ικανά να τον χωρίσουν από την αγάπη του Χριστού, γιατί αυτός με την πίστι και Εκείνος με την αγάπη είναι ενωμένοι αδιάσπαστα. «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Θεού; θλιψις ή στενοχώρια ή λοιμός ή διωγμός, ή γυμνότης ή μάχαιρα;, ουδείς ημάς χωρίσει από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών».

Λοιπόν, αδελφοί, για την αγάπη του Χριστού μας ας χωριστούμε από τον κόσμο και ας ενωθούμε με το Θεό μας, αυτή η ζωή είναι η πιο ευτυχισμένη, σαν τη ζωή της αγίας Γλυκερίας.

www.zoiforos.gr