του Στέλιου Παπαθεμελή
Προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης
από την εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», 16-5-2010
Οι άνθρωποι της εξουσίας είναι άγευστοι Ιστορίας. Αλλιώς δεν θα υπεδείκνυαν στον επίσημο επισκέπτη τους να ακυρώσει ξενοδοχείο της πλατείας Συντάγματος που είχε κλείσει για τη διανυκτέρευση του. Το μήνυμα που έλαβε ο ξένος από τον οικοδεσπότη με την κίνηση αυτή είναι σαφές: Το εξ ορισμού περισσότερο φυλασσόμενο τετράγωνο της πρωτεύουσας είναι μη ασφαλές!
Η Ιστορία όμως πληροφορεί ότι τις παραμονές της Εξόδου του Μεσολογγίου όταν ο Ιμπραήμ έστειλε στους πολιορκημένοι αντιπροσωπεία με πρόταση να παραδοθούν, εκείνοι, αν και σε υπερτραγική κατάσταση - δεν είχαν ούτε τροφές ούτε νερό, αποτελείωσαν και όλα τα τετράποδα, σκυλιά, γάτες, ποντίκια -, περιποιήθηκαν αρχοντικά τους Τούρκους. Και σε μια στιγμή ο Καπετάνιος έχυσε στο δάπεδο το νερό που είχαν συλλέξει με μύρια βάσανα για να δώσει το μήνυμα στους εχθρούς ότι νερό υπήρχε. Και γι' αυτό απεριόριστη αντοχή.
Η κυβέρνηση διαβεβαίωσε και πάλιν και πολλάκις τον ελληνικό λαό ότι η υφαλοκρηπίδα είναι η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά. Ωστόσο ο πρέσβης της στην Άγκυρα συνεντευξιαζόμενος περί Αιγαίου, μειονότητος κ.λπ. απεκάλυψε ότι «θα συζητηθούν και αυτά τα θέματα». Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι «υπάρχουν θερμοί δεσμοί μεταξύ των πρωθυπουργών και των υπουργών των δύο χωρών». Για να καταλήξει ότι «θα ήταν λάθος να περιμένουμε αμέσως αποτελέσματα». Σχόλιο δικό μας: Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι ή, στη γλώσσα των «συμμάχων» μας, γιαβάς - γιαβάς!
Η επίσκεψη Ερντογάν έπρεπε να ματαιωθεί για χίλιους λόγους. Οι ημέτεροι θα ισχυρισθούν ότι δεν απεμπόλησαν τίποτε, αφού άλλωστε δεν υπέγραψαν τίποτε. Στο χρόνιο κατευναστικό κλίμα της ελληνικής πλευράς που κατά περιόδους γίνεται δουλικότερο, οι υποχωρήσεις προς τις δυναμικές και ενίοτε βίαιες διεκδικήσει του εχθρού γίνονται στάση ζωής. Και οι αντιστάσεις μουσειακό είδος.
Η εποπτική οξυωπία της Κύρας Αδάμ («Ελευθεροτυπία» 12 και 15/5/10) αλίευσε κυβερνητικές προθέσεις και πράξεις ιδιαζόντως ανησυχαστικές στο πεδίο της άμυνας. Με στόχο τη μείωση του κόστους αντιμετώπισης της έργω τουρκικής επιθετικότητας, επαναφέρεται μια διμερή ηλεκτρονική ανταλλαγή αεροπορικών δεδομένων η οποία λόγω αντίσταση των επιτελείων μας απετράπη το 1999. Η τουρκική πρόταση επανέρχεται τώρα ψιμυθιωμένη. Αν τελικά προχωρήσει θα σημάνει παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων στην Άγκυρα, αφού μεταξύ άλλων ανήκουστων τα τουρκικά μαχητικά δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσης στο Αιγαίο και δεν θα αναφέρουν τις συσκευές έρευνας και διάσωσης (δικαίωμα που η Ελλάδα έχει από τον ΙCΑΟ), Φυσικά ανακύπτουν ζητήματα εύρους του εναερίου χώρου και περιπλέκεται και η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Ενώ ο κ. Ερντογάν ετοίμαζε τις βαλίτσες του για την Αθήνα, η κυβέρνηση μας του επέτρεψε να καταστήσει τουρκική κυριαρχία τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου και να ελέγχει ό,τι πλέει και πετάει εκεί. Η Ελλάδα, αποκλειστικά αρμόδια από τον ΙCΑΟ να ελέγχει το FIR Αθηνών, εκχωρεί εκείθεν του 25ου παραλλήλου τα δικαιώματα της στην Τουρκία! Ταύτα πάντα και άλλα συναφή προκύπτουν ευθέως από την «Ανακοίνωση» 38/2010 του ΥΠΕΘΑ, το οποίο μας βεβαιώνει ότι οι σύστοιχες προ3 το περιεχόμενο της ενέργειες τουρκικής φρεγάτας «δεν αξιολογούνται από στρατιωτικής πλευράς ως ιδιαίτερης βαρύτητας»!
Δηλαδή τι άλλο να μας κάνουν για να το ζυγίσουμε «ιδιαίτερης βαρύτητας»;
Δεν έχουμε την πολυτέλεια λάθους στη σημερινή δραματική συγκυρία γιατί είμαστε αντιμέτωποι «με την εθνική χρεοκοπία, την αστική γκετοποίηση, έναν εν εξελίξει εθνικό κατακερματισμό, την παρατεταμένη εξωτερική παρέμβαση» και όλα τα κατ' ευφημισμόν «καλά», όπως επισημαίνει σε καίρια ανάλυση του ο καθηγητής του Χάουαρντ Ν. Σταύρου («Ελευθεροτυπία» 12/ς/10).
Ο Κάπλαν, ιδαλγός της «ήπιας δύναμης», νεκρανασταίνει τον Χάντιγκτον και τα φληναφήματα μεν, πλην αμερικανική στρατηγική ότι «η Ελλάδα είναι μια ανωμαλία, ο Ορθόδοξος παρείσακτος» στον δυτικό καθολικισμό και προτεσταντισμό και εισηγείται την αποβολή μας από το ευρώ. Ομόδοξοι οι Φούλερ και Πολ Κένεντι ζητούν από τους Τούρκους εγκατάλειψη του κεμαλισμού και αντικατάσταση του από ένα μείγμα Ισλάμ και εθνικισμού, τον νεοοθωμανισμό - ο Νταβούτογλου είναι πληρεξούσιος τους στο «Στρατηγικό βάθος».
Ο καθηγητής Σταύρου χτυπά την καμπάνα και προειδοποιεί: «Επείγουσα ανάπτυξη και ένδεια επενδύσεων, οικονομική αναγέννηση και εθνική αλλοίωση θα πηγαίνουν χέρι - χέρι». Δηλαδή, πολλά μας περιμένουν.
Οι υιοί του φωτός οφείλουν να αντισταθούν με νύχια και με δόντια όσο «αι ημέραι πονηραί εισί» και έσονται.
***
Ο Τούρκος δεν αλλάζει
του Βασίλη Χιώτη
από την εφημερίδα «Το Βήμα», Σάββατο 15 Μαΐου 2010
Κάθε φορά τα ίδια γίνονται. Κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Τούρκοι μάς έρχονται με ανοιχτές τις αγκάλες και με πλατιά χαμόγελα. Και κάθε νέος έλληνας πρωθυπουργός τούς πιστεύει, για να το μετανιώσει πικρά λίγους μήνες αργότερα.
Με εξαίρεση τον Κ. Σημίτη, τον οποίο υποδέχθηκαν οι Τούρκοι με την απόβαση στα Ίμια, προσγειώνοντάς τον αμέσως στην πραγματικότητα, όλοι οι άλλοι ξεκίνησαν τη θητεία τους ονειροπολώντας. Όλοι πίστεψαν στην αρχή ότι η εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν είναι και τίποτε δύσκολο. Για να καταλάβουν λίγο αργότερα ότι «ο Τούρκος δεν αλλάζει».
Πρώτος πίστεψε στην ελληνοτουρκική φιλία ο Ανδρέας Παπανδρέου. Παγιδεύτηκε από τον Οζάλ στο Νταβός και φθάσαμε τον Μάρτιο του 1987 στα πρόθυρα πολέμου.
Μετά την πίστεψε ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος είχε στείλει μάλιστα απεσταλμένο του στην Άγκυρα τον Μ. Θεοδωράκη. Ακολούθησε ο Κ. Καραμανλής. Ο πρώτος πρωθυπουργός που έκανε κουμπάρο του τον τούρκο ομόλογό του. Όταν η γειτονική χώρα ζήτησε να ενταχθεί στην Ευρώπη, αρχίσαμε όλοι να πιστεύαμε ότι ίσως πράγματι κάτι να αλλάζει. Για να έλθουν μετά και πάλι οι παραβιάσεις και οι προκλήσεις στη Θράκη, να μας προσγειώσουν ξανά ανώμαλα στην πραγματικότητα.
Τα ίδια γίνονται και τώρα. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση στην Ελλάδα, οι Τούρκοι σταμάτησαν να μας δείχνουν τα δόντια τους και άρχισαν τα χαμόγελα και τις αβρότητες. Αλλά εκτός από τις υποσχέσεις καμία άλλη κίνηση δεν δείχνει ότι κάτι αλλάζει στη συμπεριφορά τους. Ούτε η Θεολογική Σχολή της Χάλκης ανοίγει, ούτε οι απαιτήσεις για το Αιγαίο και τη Θράκη αποσύρονται, ούτε οι τσάρκες των φρεγατών στο Σούνιο σταματούν.
Ας μη βιάζονται λοιπόν κάποιοι στην κυβέρνηση να πανηγυρίσουν ότι το κλίμα αλλάζει. Γιατί ο Τούρκος δεν αλλάζει.
πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=331861&dt=15/05/2010#ixzz0o6xyDdjS
www.zoiforos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου