Η παρουσία του Χριστού στη ζωή μας

Είδαμε ότι η επιμονή στην πίστη του Χριστού φέρνει ως αποτέλεσμα το Χριστό στη ζωή μας. Ακριβώς λοιπόν το θέμα μας στη συνέχεια είναι αυτή τη παρουσία του Χριστού, όπως μας τη δίνει ένα περιστατικό από τη ζωή και πάλι του Π. Παϊσίου.
«Όταν ο Γέροντας βρισκόταν ακόμα στο κελί του Τιμίου Σταυρού, μια βραδιά, καθώς έλεγε την ευχή, είδε ξαφνικά να αφαιρείται η οροφή του κελιού του και επάνω, ολοκάθαρα, έβλεπε τον Κύριο. Το πρόσωπό Του είχε τόση λαμπρότητα που δυσκολευόταν να το κοιτάξει και απορούσε, πώς βρέθηκαν κάποτε μερικοί που μπόρεσαν να φτύσουν αυτό το πρόσωπο!
Μετά την θεωρία αυτή ο Γέροντας έδωσε οδηγίες στις αδελφές , που αγιογραφούσαν στο Ι. Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ώστε να αγιογραφήσουν πιστά τον Κύριο, όσο ήταν δυνατόν κατ’ άνθρωπον∙ κι εκείνος τις καθοδηγούσε μάλιστα κατά την αγιογράφηση της εικόνας Του.
Ο Γέροντας μάλιστα έλεγε ότι το πρόσωπο του Κυρίου και της Παναγίας μας έχει το χρώμα του όψιμου σταριού»
( Ιερομ. Χριστόδουλου, ο Γέρων Παϊσιος, σελ. 270) .

Σχόλια
1. Μήπως φαντασία και πλάνη η εμφάνιση του Χριστού;
Καθώς διαβάζει κανείς τέτοια θαυμαστά γεγονότα, του δημιουργείται η απορία: μήπως πρόκειται για φαντασίες που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα; Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε μια πλάνη; Διότι πολύ συχνά ακούγεται ότι ο δείνα ή η δείνα είδαν το Χριστό, είδαν την παναγία
Ή κάποιον άλλο άγιο. Πρόκειται συνεπώς για «κοινές» εμπειρίες ορισμένων ατόμων, που έχουν κάποια συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση.
Η απάντηση δεν είναι απλή. Εξαρτάται από το ποιος έχει τη συγκεκριμένη εμπειρία, κάτω από ποιες συνθήκες τη βίωσε και τι αποτελέσματα έχει στη ζωή του.
Εξαρχής πρέπει να σημειώσουμε ότι η Εκκλησία μας, δια στόματος των Πατέρων, χωρίς να απορρίπτει εκ των προτέρων τέτοιες «υπερφυσικές» καταστάσεις, στέκεται με πολύ σκεπτικισμό και μεγάλη επιφύλαξη απέναντί τους. Και αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις έχουμε λειτουργία της φαντασίας του ανθρώπου, στην οποία ως δι’ οργάνου δρα ο διάβολος. Με άλλα λόγια στα περισσότερα οράματα , αποκαλυπτικά όνειρα κ. λ. π. έχουμε δαιμονική και όχι θεϊκή παρουσία. Ο διάβολος , που έχει τη δύναμι να μετασχηματίζεται και «εις άγγελον φωτός» ( Β΄Κορ.11, 14 ) κατά τον απόστολο , βρίσκει τη φαντασία ως γέφυρα, για να προσβάλει τον άνθρωπο και να τον αιχμαλωτίσει πλανεμένο στα δίχτυα του.
Είναι τόσο συχνό το φαινόμενο αυτό, ώστε οι νηπτικοί ιδίως Πατέρες αρνούνται οποιοδήποτε όνειρο και όραμα, ακόμη κι αν προέρχεται από τον ίδιο τον Θεό. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος για παράδειγμα αναφέρει ότι «όποιος πιστεύει στα όνειρα είναι παντελώς άσοφος και άπειρος», ενώ ο μεγάλος νηπτικός άγιος Διάδοχος επισημαίνει ότι και εκ Θεού να είναι τα όνειρα – και τα οράματα θα προσθέταμε – καλό είναι να τα απορρίπτουμε , γιατί ακριβώς υπάρχει πάντοτε σ’ αυτά ο κίνδυνος της πλάνης.
Στην περίπτωση όμως των αγίων δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Διότι αυτοί, έμπειροι στον πνευματικό πόλεμο, πέρα από την αμφιβολία που τρέφουν στη λειτουργία της φαντασίας, γνωρίζουν με ακρίβεια , λόγω της παρουσίας του αγίου Πνεύματος μέσα τους, πότε κάτι είναι εκ του Θεού και πότε εκ του διαβόλου. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με το γέροντα Παϊσιο. Είχε τόσο ανεπτυγμένα πνευματικά αισθητήρια, ώστε ήξερε αν το όραμα ήταν θεϊκό ή όχι. Κι απόδειξη: ο πλούτος της χάρης του Θεού που αύξανε μέσα του μετά από τέτοιες καταστάσεις. Μπορούμε λοιπόν να είμαστε απόλυτα βέβαιοι για τα περιστατικά που διηγείται ο ίδιος.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΓΙΟΥ ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΕ ΣΥΧΡΟΝΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ» Εκδόσεις: Επέκταση