Οι άγιοι είναι ζωντανοί και μετά θάνατον.

Οι άγιοι δεν είναι υπερφυσικά όντα, ξένα προς εμάς και τη φύση μας. Υπήρξαν άνθρωποι, που έζησαν και έδρασαν κάτω από τις ίδιες σχεδόν συνθήκες με εμάς. Το μόνο ιδιάζον στοιχείο της ζωής τους ήταν η αγάπη τους προς τον Χριστό, που τους οδηγούσε στο να τηρήσουν με κάθε δυνατή πιστότητα τις εντολές του Κυρίου τους. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: σάρκωσαν το Χριστό μέσα τους και έγιναν «δοχεία Αγίου Πνεύματος». Γι’ αυτό και όταν ήλθε η στιγμή να φύγουν από τον κόσμο αυτό, είτε με φυσικό είτε με μαρτυρικό θάνατο, βρέθηκαν στα χέρια Εκείνου, που με πάθος αγάπησαν. Η ψυχή τους, μετά την προσωρινή –μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού- απόθεση του σώματός τους, χαίρει και αγάλλεται για την απολαβή των δωρεών του Παραδείσου, αλλά και σκιρτά με την προσμονή των ακόμη μεγαλυτέρων αγαθών, που έχει υποσχεθεί ο Θεός στους αγαπημένους Του μετά τον ερχομό Του και πάλι για δεύτερη φορά.
Βεβαίως, όλοι οι άνθρωποι πιστοί και άπιστοι, θα βρεθούμε μετά τον θάνατό μας στα χέρια του Δημιουργού. Μα, η ζωή εκείνη, η μετά την εδώ στον κόσμο αυτό, δεν είναι η ίδια για όλους. Για τους πιστούς, πολύ περισσότερο για τους αγίους- τους κατεξοχήν πιστούς- είναι πραγματική και αληθινή ζωή, γιατί ζουν την κοινωνία με την πηγή της ζωής, το Θεό. Ενώ για τους απίστους είναι μια ζωή εν θανάτω: ζουν μέσα στο Θεό, χωρίς να νιώθουν την ευεργετική παρουσία Του. Μάλλον, θα έλεγε κανείς, ότι η παρουσία αυτή του Θεού λειτουργεί αρνητικά γι’ αυτούς: τους δημιουργεί ,λόγω της αμετανοησίας τους ,κόλαση.
Αναλογικά, συμβαίνει περίπου το ίδιο που ζουν οι άνθρωποι και εδώ, στη γη. Οι πιστοί ζούμε το Θεό, οι άπιστοι ζουν ως ήδη πεθαμένοι. «Άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8,22) είπε ο Κύριος. Κι αυτό θα πει: μπορεί κάποιος να είναι βιολογικά εν ζωή, πνευματικά όμως ήδη νεκρός. Η ψυχή λοιπόν του αμετανοήτου και απίστου ανθρώπου θα βρίσκεται σε αυτή την παράδοξη κατάσταση: να είναι ζωντανή νεκρή. Και η προοπτική της Δευτέρας Παρουσίας θα επιτείνει ακόμη περισσότερο την τραγικότητα.
Οι άγιοι λοιπόν, όχι μόνον στον κόσμο αυτό, αλλά πολύ περισσότερο μετά τον θάνατό τους ,είναι ζωντανοί. Κι η παρουσία τους γεμίζει και τον δικό μας κόσμο, πιο πολύ από ό,τι όταν βρίσκονταν με το σώμα τους. Διότι ακριβώς τώρα δεν εμποδίζονται από το φυσικό τους σκήνωμα. Ας θυμηθούμε τα λόγια εδώ, του άλλου μεγάλου σύγχρονου γέροντα π. Πορφυρίου: «Μετά το θάνατό μου θα είμαι πιο πολύ κοντά σας, γιατί δεν θα έχω τον περιορισμό του σώματος».

2. Μας ακούνε και επεμβαίνουν στη ζωή μας.

Μπορούν λοιπόν και μας ακούνε , κι ακόμη να επεμβαίνουν στη ζωή μας. Βεβαίως τούτο δεν οφείλεται σε κάποια υπερφυσική ικανότητα δική τους ούτε ασφαλώς στη μεταβολή της φύσεώς τους σε κάτι άλλο από αυτό που είναι: άνθρωποι σαν κι εμάς. Οφείλεται στην ενέργεια του παντοδυνάμου Θεού ,που τους δίνει την δυνατότητα να είναι κοντά μας. Οι άγιοι δηλ. ως ψυχές στη φάση που βρίσκονται – άρα και αυτοί ευρισκόμενοι όχι στην τέλεια κατάστασή τους, αφού δεν έχουν το σώμα τους - λόγω της χάρης του Θεού που ζει πλούσια μέσα τους, γίνονται τρόπον τινά και αυτοί πανταχού παρόντες. Όχι ότι η ψυχή τους βρίσκεται παντού∙ απλώς ζώντας μέσα στον πανταχού παρόντα Θεό τους δίνεται η χάρη να ακούνε τους πιστούς και να επεμβαίνουν , αν επιτρέψει ο Θεός ,στη ζωή τους.
Είναι πολύ αποκαλυπτικά εν προκειμένω τα λόγια του γνωστού σε όλους συγχρόνου αγίου , Σιλουανού του Άθω. Σε γραφή του σχετικά με τους αγίους αναφέρει:
«Σε πολλούς φαίνεται πως οι Άγιοι είναι μακριά μας. Αλλά είναι μακριά από εκείνους που οι ίδιοι απομακρύνθηκαν , ενώ είναι πολύ κοντά σ’ εκείνους που τηρούν τις εντολές του Χριστού κι έχουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος…
Οι Άγιοι ζουν σ’ άλλο κόσμο κι εκεί βλέπουν με το Άγιο Πνεύμα τη θεία δόξα και την ομορφιά του προσώπου του Κυρίου. Αλλά με το ίδιο Άγιο Πνεύμα βλέπουν και τη ζωή και τα έργα μας. Γνωρίζουν τις σκέψεις μας κι ακούνε τις θερμές προσευχές μας…
Οι Άγιοι περιβάλλουν , με το Άγιο πνεύμα ,με την αγάπη τους όλο τον κόσμο. Βλέπουν και ξέρουν πως αποκάνομε από τις θλίψεις, πως ξεράθηκαν οι καρδιές μας, πως παρέλυσε η ακηδία στις ψυχές μας, και γι’ αυτό μεσιτεύουν ακατάπαυστα στο Θεό για μας…
Και μη θαυμάζετε γι’ αυτό . Όλος ο ουρανός των Αγίων ζη με το Άγιο πνεύμα και τίποτε δεν είναι κρυφό σ’ όλον τον κόσμο για το Άγιο Πνεύμα. Εγώ δεν καταλάβαινα πιο πριν, πώς οι ουρανοπολίτες άγιοι μπορούν να βλέπουν τη ζωή μας. Όταν όμως με ήλεγξε η Αγία Θεοτόκος για τις αμαρτίες μου, το έμαθα πως οι Άγιοι μας βλέπουν με το Άγιο Πνεύμα και γνωρίζουν όλη τη ζωή μας.
Οι Άγιοι ακούνε τις προσευχές μας και έχουν από το Θεό τη δύναμη να μας βοηθούν. Αυτό είναι γνωστό σε όλο το γένος των Χριστιανών».

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΓΙΟΥ ΔΟΡΜΠΑΡΑΚΗ
ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
ΜΑΘΗΤΕΙΑ
ΣΕ ΣΥΧΡΟΝΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ»
Εκδόσεις: Επέκταση

www.gonia.gr