Μόρφωση, σπουδές, καριέρα και οικονομική αποκατάσταση οι προτεραιότητες των περισσότερων Ελληνίδων που καθυστερούν να τεκνοποιήσουν
Τι λένε γυναίκες που βιώνουν τη μητρότητα στην ώριμη ηλικία, τι επισημαίνουν οι ειδικοί
Στα παλιά τα χρόνια οι γυναίκες γίνονταν σύζυγοι και μητέρες αμέσως μετά την ενηλικίωση. Οι «ελεύθερες» τριαντάρες ήταν... μεγαλοκοπέλες και όσοι δέχονταν να τις παντρευτούν- ιδίως στα χωριά- θεωρούσαν ότι τους έκαναν χάρη και ζητούσαν «γερή» προίκα. Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, με την ανεξαρτητοποίηση της γυναίκας, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Οι γυναίκες σταμάτησαν να θέτουν ως προτεραιότητα τον γάμο και τα παιδιά, αλλά τις σπουδές και την καριέρα τους. Οσο περνούσαν τα χρόνια και προόδευε η επιστήμη τόσο μεγάλωνε και η ηλικία της γυναίκας που γινόταν για πρώτη φορά μητέρα. Ετσι φτάσαμε στη σημερινή εποχή που πολλές γυναίκες αποφασίζουν να τεκνοποιήσουν μετά τα 40- στα 42, στα 47, ακόμη και στα 50. Δηλαδή, σε ηλικίες που άλλοτε αποκτούσαν τα πρώτα τους εγγόνια...
«Είχα την καριέρα μου»
Η κυρία Φωτεινή Γεωργίου, ηλεκτρολόγος- μηχανικός στο επάγγελμα, απέκτησε το πρώτο παιδί της πριν από τρία χρόνια. Ηταν 47 ετών. «Είχα προσανατολισμό καριέρας όλον αυτό τον καιρό και γι΄ αυτό καθυστέρησα να γίνω μητέρα.Ημουν διευθύντρια πωλήσεων και είχα πολλές υποχρεώσεις.Κάθε βράδυ γυρνούσα στο σπίτι μου πολύ αργά, μετά τις 11 μ.μ. Ανάλογο ήταν το πρόγραμμα και του συζύγου μου.Επίσης,επειδή δείχνω νεότερη από την ηλικία μου, άργησα να συνειδητοποιήσω ότι ο χρόνος περνούσε». Οταν έγινε 42 ετών η κυρία Γεωργίου θορυβήθηκε. «Ξαφνικά κατάλαβα ότι τα περιθώρια για να γίνω μητέρα είχαν αρχίσει να στενεύουν. Ξεκίνησα να έχω άγχος και ξέρω ότι το άγχος μπορεί να “εμποδίσει” τη σύλληψη σε ποσοστό 25%. Επίσηςγνωρίζω ότι τα υγιή ωάρια μιας 35άρας είναι μειωμένα. Τα συζητήσαμε όλα αυτά με τον σύζυγό μου και αποφασίσουμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες».
Επειτα από περίπου τέσσερα χρόνια προσπαθειών η κυρία Γεωργίου έμεινε έγκυος και έναν χρόνο μετά απέκτησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν εργαζόμουν. Τώρα θα ξαναμπώ σε πρόγραμμα εργασίας,όχι όμως όπως παλιά.Δεν θα εργάζομαι στους ίδιους ρυθμούς, διότι θέλω να περνώ αρκετό χρόνο με το παιδί μου». Πιστεύει ότι η ανατροφή του παιδιού δεν την κούρασε περισσότερο απ΄ ό,τι άλλες γυναίκες που γεννούν σε μικρότερες ηλικίες. «Η κούραση που νιώθω είναι φυσιολογική, ευχάριστη... Η χαρά, η ευτυχία που νιώθω καθημερινά καθώς βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει, με αναζωογονεί», λέει. Παραδέχεται ωστόσο ότι έχει μετανιώσει που δεν έγινε μητέρα σε μικρότερη ηλικία. «Μεγαλώνουμε και δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί κάθε μέρα που ξημερώνει κι εγώ θέλω να βιώσω τη μητρότητα σε όλα τα στάδιά της.Θέλω να δω το παιδί μου να μεγαλώνει, να παντρεύεται, να γίνεται γονιός. Θέλω να αναθρέψω τα παιδιά της κόρης μου από τη θέση της γιαγιάς. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω και αυτό με στενοχωρεί...».
Οι κίνδυνοι παραμονεύουν
Η σύλληψη σε μεγάλη ηλικία εγκυμονεί κινδύνους τόσο για το έμβρυο όσο και για τη γυναίκα. Οπως αναφέρει ο διευθυντής του Στ΄ Μαιευτικού- Γυναικολογικού Τμήματος στο Μαιευτήριο «Ελενα Βενιζέλου» κ. ΓιώργοςΦαρμακίδης, η γυναίκα που βρίσκεται σε μεγάλη ηλικία μπορεί να έχει κάποια νοσήματα (υπέρταση, διαβήτης, προβλήματα καρδιάς, θυρεοειδής) με συνέπεια η κύησή της να χαρακτηρίζεται υψηλού κινδύνου. Επίσης υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες εμφάνισης χρωμοσωμικών ανωμαλιών (μογγολισμός κ.λπ.) και αποβολών. Ακόμη η σύλληψη από μια ηλικία και έπειτα είναι δυσκολότερη διότι η γυναίκα έχει λιγότερα ωάρια, όχι και τόσο ποιοτικά. «Στον τοκετό», συνεχίζει ο κ. Φαρμακίδης, «μια γυναίκα άνω των 40 ετών έχει πολλές πιθανότητες να κάνει καισαρικήτομή διότι η μήτρα της δεν συσπάται καλά και αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει διαστολή και να γεννήσει. Επίσηςτα οστά της λεκάνης δεν έχουν μεγάλη ευελιξία» .
Ο μαιευτήρας χειρουργός γυναικολόγος, ειδικός στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή κ. Χ. Χηνιάδης σημειώνει ότι «τα ωάρια μιας 40χρονης είναι 41 ετών, διότι δημιουργούνται όσο αυτή είναι ακόμη έμβρυο». Οπως αναφέρει, «η γυναίκα γεννιέται με περίπου 100.000 ωάρια τα οποία λιγοστεύουν κάθε μήνα». Ως εκ τούτου παρατηρείται σημαντική πτώση του αριθμού και της ποιότητας των ωαρίων μετά τα 35 χρόνια. «Υπολογίζουμε ότι το ένα στα δύο ωάρια που παράγει μια 40χρονη είναι χρωμοσωμικά ανώμαλο. Ετσιεξη γείται η δυσκολία των γυναικών να συλλάβουν καθώς περνούν τα χρόνια. Ακόμη κι αν η γυναίκα είναι απόλυτα υγιής, η ηλικία είναι από μόνη της παράγοντας δυσκολίας σύλληψης».
Ανάλογη είναι και η άποψη του κ. Κ. Λουρίδα, μαιευτήρα γυναικολόγου, διδάκτορα Πανεπιστημίου Αθηνών. «Μετά τα 40 χρόνια αυξάνουν τα ποσοστά αποβολών, χρωμοσωμιακών ανωμαλιών και συγγενών ανωμαλιών στα παιδιά», δηλώνει. Οι βασικοί κίνδυνοι για μια γυναίκα που θέλει να τεκνοποιήσει μετά τα 40 χρόνια (ακόμη και αν έχει ήδη αποκτήσει παιδί ή παιδιά) είναι η υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης της κύησης, οι θρομβώσεις και ο πρόωρος τοκετός. Ο σακχαρώδης διαβήτης, εξηγεί ο κ. Λουρίδας, συχνά αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της κύησης. Οιγυναίκες οι οποίες εκδηλώνουν διαβήτη κύησης έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου δύο σε μεγαλύτερη ηλικία, ιδίως οι παχύσαρκες.
Μητέρες πολλών αστέρων
Από τις Ελληνίδες της σοουμπίζ ως... μεγαλομαμάδες αναφέρονται ενδεικτικάη ηθοποιός Βάνα Μπάρμπα, η τραγουδίστρια Ελλη Κοκκίνου, η δημοσιογράφος Ρίκα Βαγιάννη, η παρουσιάστρια Μαρία Μπακοδήμου και η συγγραφέας Μανίνα Ζουμπουλάκη.
Και με δανεικά ωάρια
Σύμφωνα με τον εξειδικευμένο στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή γυναικολόγο κ.Μηνά Μαστρομηνά ο αριθμός των γυναικών που επιδιώκουν εγκυμοσύνη για πρώτη φορά μετά την ηλικία των 40 ετών αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο. Οπως αναφέρει, πριν από μία δεκαετία η μέση ηλικία των ζευγαριών που προχωρούσαν σε μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ήταν τα 35 έτη.Σήμερα η μέση ηλικία έχει ανέβει κατά 2,5 χρόνια και είναι τα 37,5 έτη.«Από τις γυναίκες που βλέπω», συνεχίζει ο κ.Μαστρομηνάς,«το 25%-30% είναι άνω των 40 ετών και ξεκινούν προσπάθεια σε αυτή την ηλικία.Οι γυναίκες αυτές είναι πολύ πιο αγχωμένεςαπό άλλες νεότερες και αυτό έχει να κάνει και με κοινωνικούς λόγους.Οι περισσότερες παντρεύτηκαν σε μεγάλη ηλικία ή εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα.Δεν είναι λίγες αυτές που είχαν συμφωνήσει με την εταιρεία τους ότι δεν θα μείνουν έγκυες την πρώτη πενταετία εργασίας». Αρκετές γυναίκες,προσθέτει,εξαιτίας της υπογονιμότητας σε αυτές τις ηλικίες καταφεύγουν στον δανεισμό ωαρίων.Τη λύση αυτή,ακόμη κι αν την αποδεχθεί ο σύζυγος,οι περισσότερες γυναίκες δεν την αποκαλύπτουν στο κοινωνικό τους περιβάλλον.
«Δεν είχα βρει τον άνθρωπό μου»
Ηταν 40 ετών όταν η καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης, χημικός, κυρία Αντζυ Γούδα, έγινε μητέρα. Σήμερα η κορούλα της είναι επτά μηνών. «Δεν έκανα παιδί σε μικρότερη ηλικία διότι δεν είχα βρει τον κατάλληλο άνθρωπο. Κάποιες στιγμές σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να γίνω μάνα, αλλά δεν είχα βρει τον άνθρωπό μου και αυτό είναι πολύ σημαντικό». Η κυρία Γούδα γνώρισε τον άνδρα της, κ. ΓιώργοΚανακάκη, τον Οκτώβριο του 2002. Δύο χρόνια μετά παντρεύτηκαν. «Στην αρχή θέλαμε να μείνουμε και λίγο μόνοι μας. Προς το τέλος του 2005 σκεφτήκαμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για να γίνουμε γονείς. Είχα δύο ατυχείς εγκυμοσύνες, η τρίτη όμως προσπάθεια που έγινε το 2009 μάς χάρισε την κορούλα μας». Πιστεύει ότι δεν ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα. «Μπορεί να μη συλλαμβάνω εξίσου εύκολα με μια νεότερη γυναίκα, αλλά τα κατάφερα...». Η κυρία Γούδα δεν έχει νιώσει κούραση, παρ΄ ότι συνεχίζει ακόμη και σήμερα να θηλάζει. «Εχω πολύ καλή φυσική κατάσταση, είμαι και τυχερή διότι η κόρη μου είναι ήσυχη,προσαρμόζεται εύκολα και κοιμάται καλά. Επίσηςείχα και έχω φοβερή υποστήριξη από τον άνδρα μου, την αδερφή μου, τη μητέρα μου,την παιδίατρό μου και τη μαία μου. Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό» λέει και προσθέτει: «Το πριν και το μετά έχουν μεγάλη διαφορά. Κατ΄ αρχήνμε το που κάνεις παιδί ο προσωπικός χρόνος σου μειώνεται. Ειλικρινά δεν με νοιάζει καθόλου. Η ευτυχία που νιώθω με τις εκδηλώσεις και τις καθημερινές ανακαλύψεις του μωρού μου με πλημμυρίζει. Μάλιστα θέλουμε να κάνουμε και δεύτερο και λέμε να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες από τον Σεπτέμβριο. Επειδή είμαι καθηγήτρια ωρομίσθια έχω την πολυτέλεια να βλέπω κάθε μέρα αρκετές ώρες το παιδί μου, να αντεπεξέρχομαι στις ανάγκες του».
«Στην εικοστή προσπάθεια!»
Αγωνία για το αύριο έχει η κυρία Πέρσα Τζεφεράκου, πρόεδρος του Σωματείου Γονιμότητας «Μagna Μater», η οποία έπειτα από είκοσι χρόνια επίπονων προσπαθειών απέκτησε δύο αγοράκια. Το πολυπόθητο δώρο ήρθε όταν ήταν 42 ετών. Ωστόσο η κυρία Τζεφεράκου ήθελε να γίνει μητέρα από πολύ μικρή. Στα 24 της χρόνια, όταν η εξωσωματική γονιμοποίηση βρισκόταν ακόμη ως μέθοδος στην αρχή, έκανε την πρώτη της προσπάθεια. Δεν πέτυχε, αλλά δεν κατέθεσε τα όπλα. Συνέχισε με τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη προσπάθεια και μέχρι να το καταλάβει είχε φθάσει στις... 19. Απογοητευμένη πια αποφάσισε να κάνει ακόμη μία προσπάθεια και έπειτα τέλος. ΄Η θα γινόταν μητέρα στα 42 χρόνια της ή ποτέ. Αυτή η τελευταία φορά ήταν και η τυχερή. Σήμερα καλεί όλες τις γυναίκες που δυσκολεύονται να τεκνοποιήσουν, να μην το βάλουν κάτω. Αν το θέλουν πραγματικά, θα το επιτύχουν. Την ίδια στιγμή όμως εκφράζει και μια σοβαρή ανησυχία για το μέλλον. «Τα παιδιά μου είναι 5,5 ετών και εγώ πλησιάζω στα 48. Αυτή την περίοδο είμαι πολύ φορτισμένη. Η φθορά του χρόνου είναι αναπόφευκτη. Φοβάμαι διαρκώς μη μου συμβεί κάτικαι...». Η κυρία Τζεφεράκου δεν τελειώνει τη φράση της. «Οπως όλοι οι γονείς», καταφέρνει να συνεχίσει, «έτσι κι εγώ θέλω να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Γι΄ αυτό λέω σε όλες τις γυναίκες να κάνουν παιδιά σε μικρή ηλικία. Να μην έχουν ως προτεραιότητα την καριέρα, την επαγγελματική ή την κοινωνική καταξίωση. Να κάνουν παιδιά νέες για να τα χαρούν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου