Το δίλημμα του αστυνόμου... και ο απρόσμενος χωρισμός!

Η Αγγελική εμφανώς διαπίστωνε μέρα με την ημέρα πως ο αγαπημένος της Χρήστος δεν λειτουργούσε πλέον όπως παλαιότερα. Δεν ήταν πια παρορμητικός στα συναισθήματά του. Απέφευγε να εκφράζεται όπως πρώτα ενώ διακρινόταν σ’ αυτόν μία λεπτότητα και ευγένεια στην όλη συμπεριφορά του, η οποία δεν υπήρχε όταν τον γνώρισε. Ωστόσο, ως πρώτη αντίδραση στην νέα εικόνα του Χρήστου ήταν να τον συκοφαντήσει ότι ρέπει προς το μοναχισμό. Η ίδια εξομολογείτο πως δεν μπορούσε τότε να εξηγήσει επαρκώς την μεγάλη αλλαγή που σημειώθηκε στο Χρήστο στα βουνά των Αγράφων.
- Τι σόι παπάς είναι αυτός που σ’ άλλαξε τα μυαλά ολοσχερώς; Τι συνέβη κατά την παραμονή σου στα βουνά; Μήπως βρήκες καμιά άλλη γυναίκα και προσπαθείς να μου το πεις πλαγίως;
Μάταια ο Χρήστος επιχειρούσε να της μεταδώσει τα βιώματά του...
- Αρκετά Αγγελική κορόιδευα τον εαυτό μου, όλο αυτό τον καιρό. Ήμουν τόσο τυφλός που ακόμη και σένα, μία τόση όμορφη και καλοσυνάτη κοπέλα σε αντίκρυζα ως μέσο ικανοποίησης των παθών μου. Δεν έβλεπα μέλλον στη σχέση μας και σε υπολόγιζα ως μία ακόμη κατάκτηση στο καρνέ εφήμερων και ανούσιων νεανικών σχέσεων. Τώρα όμως, που ανακαλύπτω τον τριαδικό Θεό, τώρα που επιζητώ εναγωνίως τη φιλία με τον Χριστό έπαψα να σε βλέπω ως απλό δοχείο ηδονής. Δεν θέλω ούτε επιθυμώ να παίζω μαζί σου. Στην ουσία δεν θέλω να παίζω ανούσια παιχνίδια με το Θεό. Με ρωτάς λοιπόν το σόι παπάς μου άλλαξε τα μυαλά; Είναι φυσικό να εκφράζεις και συ την ίδια απορία που είχα και εγώ πριν ανταποκριθώ στην πρόσκληση του ουρανού. Ο παπάς, καλή μου Αγγελική ήταν απλώς το μέσον να γνωρίσω την παρεξηγημένη από όλους μας χριστιανική κοινωνία. Ο παπάς ήταν αυτός που με έσπρωξε στην κυριολεξία στην αγκαλιά του Χριστού. Ο παπάς αυτός ήταν που με τράβηξε από μία καλοστημένη σήμερα παγίδα του Σατανά. Παγίδα που με έκανε να πιστεύω πως όλοι αυτοί που συναναστρέφονται με παπάδες και εν γένει με την Εκκλησία ήταν μειωμένης αντιλήψεως, κατώτεροι δηλαδή άνθρωποι που οδηγούνται στο Θεό είτε από προσωπικές ανασφάλειες είτε από ενοχές... Τους παπάδες τους θεωρούσα στυγνούς εκμεταλλευτές της χαράς και του πόνου... Είχα άλλωστε γνωρίσει λόγω και της δουλειάς μου κάμποσους εξ αυτών και διέγνωσα στους περισσότερους την προσήλωσή τους στο χρήμα κατά τρόπο επαγγελματικό που προκαλούσε και δεν είχε να κάνει μ’ αυτό που τάχθηκαν για να εκπροσωπούν.
Ήταν λοιπόν πολύ φυσικό όλα αυτά να με αποτρέψουν από το Θεό και να με κάνουν να διατηρώ μία χαλαρή σχέση μαζί Του, λέγοντας απλώς ότι πιστεύω! Όπως ξέρεις στην Εκκλησία πήγαινα είτε από λόγους υπηρεσίας είτε το Πάσχα για να μη χαλάω το χατίρι της μάνας μου και του πατέρα μου... Βέβαια οι γονείς μου και ο παππούς μου πάντα διατηρούσαν μία διαφορετική σχέση από αυτή που είχα εγώ, σχέση που με παραξένευε αλλά δεν το έψαχνα. Απλώς τη δικαιολογούσα λέγοντας πως είναι μεγαλωμένοι σε άλλη εποχή! Ήμουν δηλαδή συμβατός με τη γενική πορεία του περισσότερου κόσμου που θεωρεί ότι ευτυχία αποτελεί να έχεις άνετη οικονομικά ζωή, να διασκεδάζεις, να ικανοποιείς τις επιθυμίες σου, να μην σκέφτεσαι το θάνατο. Να λες ότι έτσι είναι η ζωή να περνάς δηλαδή καλά χωρίς σκοτούρες και έννοιες κ.ο.κ.

Η Αγγελική έβλεπε στο πρόσωπο του Χρήστου κάτι το διαφορετικό όλη την ώρα που τον άκουγε να εξηγεί την αλλαγή στη συμπεριφορά του.

- Δεν έχω ξανακούσει Χρήστο άνθρωπο να μιλά μ’ αυτό τον τρόπο, να αρνείται δηλαδή την πραγματικότητα του σημερινού κοινωνικού γίγνεσθαι. Μου δίνεις λοιπόν την εντύπωση πως οδεύεις για την καλογερική. Σ’ αυτό συνηγορεί πως έχεις πάψει να με αγκαλιάζεις και να με φιλάς όπως παλιά. Σε δημόσιους χώρους αποφεύγεις να με πλησιάζεις ερωτικά, όπως θα επιθυμούσα.

- Το να μεταβάλλεις και να διορθώσεις τις σκέψεις σου και τα λάθη δεν σημαίνει πως στρέφεσαι στο μοναχισμό. Το να γνωρίσεις το Θεό Αγγελική μου δεν σημαίνει ότι απορρίπτεις την κοινωνία. Κάθε άλλο θα έλεγα. Η στροφή προς το Θεό σε φέρνει, όπως ορθά συνήθιζε να λέγει ο παππούλης που γνώρισα πιο κοντά στην κοινωνία. Σε φέρνει σε κοινωνία με το λησμονημένο θησαυρό της πίστης και σε κάνει να στέκεσαι με ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια, με σεβασμό και ευθύτητα απέναντι στον άνθρωπο και ιδιαίτερα απέναντι σ’ αυτούς που αγαπάς. Αν ποτέ στο παρελθόν σου έκανα πρόταση γάμου, αυτό θα το έκανα στα αλήθεια με τα γνωστά σήμερα κριτήρια. Επηρεασμένος, είτε από τη λάμψη της ομορφιάς που κάνει κάθε βλέμμα να επικεντρώνεται πάνω σου ώστε να μην περνάς απαρατήρητη είτε από υπέρμετρο εγωισμό εκλαμβάνοντας τον εαυτό μου ως κάτοχο και κυρίαρχό σου... Θέλγητρο επίσης θα μπορούσε να αποτελέσει στην επιλογή μου και η περιουσία σου, η δουλειά σου κ.ο.κ. Ακόμη και το γεγονός ότι τα παιδιά που θα γεννηθούν από μία τέτοια σχέση θα είναι πολύ όμορφα. Και όλοι ανεξαιρέτως θα μιλούσαν για έναν πετυχημένο γάμο δυό παιδιών που έχουν εξασφαλίσει με τις θέσεις τους και τις οικονομικές απολαβές τους όλα τα κριτήρια για τη δημιουργία μίας κοινωνικά καλής οικογένειας. Όλα αυτά θα τα ερμήνευα μάλιστα ως αγάπη προς το πρόσωπό σου. Επειδή όμως, το οικοδόμημα μίας τέτοιας οικογένειας θα στηριζόταν αποκλειστικά στην ιδιοτέλεια και το συμφέρον, θα ήταν πολύ εύκολο στο πρώτο φύσημα του αέρα στην πρώτη δηλαδή οικογενειακή δυσκολία να πέσει. Και αν στο μεταξύ είχε γεννηθεί και κανένα παιδί τότε θα μπορούσε να κρατηθεί λίγο περισσότερο αλλά να έχουμε τη μετατροπή της σχέσης μας σε αμιγώς συμβατική και να κρατάμε λόγω των παιδιών τα προσχήματα στον κοινωνικό περίγυρο. Τότε Αγγελική μου, όπως έλεγε ο γέροντας σε μία παρέα νέων που τον επισκέφθηκαν τα παιδιά γίνονται το μπαλάκι. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι οι δυό γονείς προσπαθούν να καλύψουν τα κενά της αγάπης που παρατηρούνται στη σχέση τους με το να προσηλώνονται στα παιδιά μέσα από την εκδήλωση μίας νοσηρής αγάπης. Καθρεπτίζουν στα παιδιά τον χαμένο εαυτό τους και επενδύουν όλη την ευτυχία τους στην πορεία τους. Τα κάνουν πλήρως εξαρτώμενα και στην ουσία δεν τ’ αφήνουν να πετάξουν αλλά προσαρμόζουν στις πλάτες τους τα δικά τους σπασμένα από την απελπισία και την απογοήτευση φτερά. Στις συμβατικές αυτές σχέσεις κυριαρχεί η άμετρη υποκρισία, χαρακτηριστικό γνώρισμα των Φαρισαίων.
- Χρήστο αυτά που είπες περί γάμου καθρεπτίζουν δυό πολύ οικείες μου οικογένειες που γνωρίζω πολύ καλά. Δυό οικογένειες που έχουν μάθει πραγματικά να ζουν συμβατικά και να αναλώνονται στη στυγνή καθημερινότητα χωρίς οράματα και όνειρα για το μέλλον. Το ένα μάλιστα ζευγάρι προβαίνει συνεχώς σε πράξεις ανεξήγητες προκειμένου να καλύψει την κενότητα στη σχέση τους. Λόγου χάρη αγόρασαν ένα σκύλο, μία και δεν έχουν αποκτήσει παιδί και του συμπεριφέρονται σαν να μεγαλώνουν άνθρωπο. Του μιλούν, τον ταΐζουν στο στόμα, κοιμούνται μαζί του και αντιδρούν βίαια αν αφήσεις κανένα υπονοούμενο σε βάρος του. Μέχρι και στο εξωτερικό τον μετέφεραν για να τον εξετάσει ειδικός γιατρός! Σπαταλούν ένα ολάκερο μισθό στη φροντίδα ενός οικιακού ζώου! Την ίδια στιγμή φαίνεται να αδιαφορούν για την προσωπική τους σχέση και τους καθημερινούς σκληρούς καυγάδες τους. Θα συμφωνήσω λοιπόν πως έναν τέτοιο γάμο δεν θα τον ήθελα. Προσωπικά Χρήστο είμαι ενάντια σε τέτοιου είδους δεσμεύσεις. Δεν είμαι υπέρ του γάμου γιατί έχει αποδειχθεί πως ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα! Καλά λοιπόν είμαστε έτσι που είμαστε. Έχει ο ένας τον άλλον, κάνουμε τα ταξίδια μας, περνούμε σχετικά καλά και χωρίς προβλήματα... Μην στεναχωριέσαι λοιπόν δεν πρόκειται να σου ζητήσω να με παντρευτείς.

Τα λεγόμενα της Αγγελικής τα συνόδευσε και ένα χαμόγελο πικρίας που προσπάθησε να το καλύψει, χωρίς όμως να το καταφέρει. Ο Χρήστος της χαμογέλασε και της έσφιξε το χέρι.

-Ναι, ένας τέτοιος γάμος είναι φυσικό να σκοτώνει τον έρωτα. Γιατί Αγγελική στην ουσία δεν υφίσταται έρωτας. Απλώς καλείται έτσι η συνεύρεση και η εκπλήρωση των ενστίκτων γυναικός και ανδρός. Έρωτας σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Και αγάπη σημαίνει Χριστός. Όταν λοιπόν επίκεντρο της σχέσης είναι ο Χριστός και η κοινωνία μαζί Του, τότε ο έρωτας μετατρέπεται σε διαρκή ουράνια ευλογία. Γίνεται μυστήριο, όπως λέγει ο γέροντας γιατί ενώνεται γη και ουρανός. Γίνεται διαρκής δοξολογία, γίνεται φως και καρποφορεί η αγιότητα. Γι’ αυτό η Εκκλησία εκλαμβάνει ως μυστήριο το γάμο. Βέβαια σήμερα έχει καταστεί μία απλή κοινωνική εκδήλωση, νομιμοποίησης της σχέσης γυναίκας και άνδρα. Έχασε την έννοια του μυστηρίου γιατί χάσαμε και εμείς στην κυριολεξία και διαστρεβλώσαμε τη σχέση μας με το Θεό. Έτσι σ’ αυτή την κοινωνική τυπική εκδήλωση φαίνεται λογικό να διεκδικούν μερίδιο και οι κάθε λογής ανώμαλοι.
-Τα λες πολύ περίεργα Χρήστο μου και δεν μπορώ να σε καταλάβω. Τι δουλειά έχει ο Χριστός στην κρεβατοκάμαρα και στην προσωπική σχέση του ζευγαριού;

-Και μένα μέχρι πριν λίγο καιρό θα μου φαίνονταν περίεργα και αλλοπρόσαλλα όσα έλεγε ο γέροντας. Και για να πω την αλήθεια ακόμη έχω πολλές απορίες και αναζητώ ερμηνείες. Ελπίζω να βοηθήσει ο Θεός να πάρω σύντομα τις ανάλογες απαντήσεις στα ερωτήματά μου. Γιατί ομολογώ πως παρά τα όσα έμαθα στις κορφές των Αγράφων εν τούτοις βασανίζομαι από φοβερά διλήμματα.
Μία φωνή για παράδειγμα μου λέγει να αδιαφορήσω και να συνεχίσω να ζω όπως πρώτα. Εκλαμβάνει τις θέσεις αυτές ως ξεπερασμένες ηλιθιότητες στερημένων και νοσηρών ανθρώπων. Μάλιστα με φοβίζει πως θα γίνω δακτυλοδεικτούμενος και γελοίος στα μάτια των πολλών. Μία χαρά ζούσες τον έρωτά σου με την Αγγελική, τι ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα. Αυτά που σου είπε ο παπάς είναι βλακείες. Δεν βλέπεις πως ο κόσμος προοδεύει... Αφού το κορίτσι σε θέλε, άφησε τα άλλα στους παπάδες γιατί μ’ αυτά επιμένουν να βγάζουν το ψωμί τους. Κοροϊδεύουν τον κόσμο. Εσύ είσαι έξυπνος και μπορείς να τα καταλάβεις αυτά. Εσύ, κοίταξε να εκμεταλλευτείς τις γνωριμίες σου να πάρεις καμιά καλύτερη θέση, ώστε να μπορείς να οικονομάς και πέραν του μισθού σου. Αυτό κάνουν οι περισσότεροι και το ξέρεις.
Από την άλλη βέβαια άκουγα λες και ήμουν στα Άγραφα τη φωνή του παράξενου αυτού παπά να επαναλαμβάνει συνεχώς πως η ευτυχία κάθε ανθρώπου βρίσκεται στην άνευ όρων αποδοχή του νόμου και των εντολών του τριαδικού Θεού. Αμήχανα ο νους μου άρχισε να κάνει συγκρίσεις, στις οποίες πάντα διαπίστωνα πως ο παπάς είχε δίκαιο. Την πρόοδο της κοινωνίας, λογιζόμενη ως οικονομική ευμάρεια και αλόγιστη κατάχρηση στα κάθε λογής πάθη την συνόδευαν πάντα προβλήματα ψυχολογικής φύσεως. Αυτή η πρόοδος είχε ως συντρόφους τη θλίψη, την απόγνωση, τον φόβο, την απελπισία, τη δυστυχία... Αντίθετα στο πρόσωπο αυτού του παράξενου παπά καθρεπτιζόταν το θαύμα, νοούμενο ως συνεχή, αδιάλειπτη χαρά, ως διαρκή ευτυχία, ως απουσία φόβου, ως απόλυτη εμπιστοσύνη, ως εντιμότητα, ως ιαματική αγάπη που θεραπεύει ασθενείς. Άλλωστε τα βιώματά μου στα Άγραφα τις λίγες ημέρες που έμεινα ήταν αρκετά για να διακρίνω που βρίσκεται η αλήθεια και που το ψέμα.
Γι’ αυτό γλυκειά μου Αγγελική απέναντί σου θέλω πια να είμαι αληθινός και να μην υποκρίνομαι. Θέλω να ακολουθώ αυτό που ορίζει ο νόμος του Θεού. Ως εκ τούτου δεν μπορώ πλέον να συνεχίζω μία σχέση που θα λογίζεται μπροστά στο Θεό ως πορνεία. Δεν βρήκα λοιπόν μία άλλη γυναίκα, όπως νομίζεις. Εσένα αγαπώ. Όμως, αυτή η αγάπη για να αποκτήσει αληθινό νόημα πρέπει να ενταχθεί και να γίνει αποδεκτή από τον Θεό. Γι’ αυτό σκέπτομαι να έρθω στους γονείς σου και να τους ανακοινώσω πως επιθυμώ να δημιουργήσω οικογένεια μαζί σου. Πριν όμως, έρθω θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θα μπορούσες να μ’ ακολουθήσεις και στην επαρχία. Γιατί στην αστυνομία ορισμένες μεταθέσεις κρίνονται απαραίτητες. Θα μπορούσες λ.χ. να αφήσεις την εργασία σου;

-Η πρότασή σου με τιμά ιδιαιτέρως και με κολακεύει σαν γυναίκα γιατί προέρχεται πλέον από έναν άνδρα ώριμο. Έναν άνδρα που φαίνεται να ξέρει πλέον τι ζητά από τη ζωή του. Προσωπικά όμως, οι θέσεις και οι αντιλήψεις που εξέφρασες με φοβίζουν σαν γυναίκα. Ουδέποτε ξέρεις είχα καλή σχέση με την Εκκλησία. Μόνο τις ημέρες του Πάσχα πήγαινα και τότε απέφευγα να κάτσω μέσα και προτιμούσα να μένω στο προαύλιο με φίλες και να κουτσομπολεύουμε... Ξεφύλλισα λίγο και το βιβλίο που μου έδωσες και που σκιαγραφεί τις σκέψεις και τη ζωή ενός Αγιορείτη γέροντα. Με την ανάγνωση των πρώτων σελίδων διαπίστωσα μία άρνηση. Μία φωνή μου έλεγε πως δεν γράφει και τίποτε ουσιώδες και πως υπάρχουν πολλά άλλα καλύτερα να ασχοληθώ. Από περιέργεια όμως, άρχισα να το διαβάζω αν και πολλά απ’ αυτά τα λίγα που διάβασα τα θεωρώ υπερβολικά. Τώρα θα το διαβάσω γιατί βλέπω πως αυτά που γράφει κατά ένα μέρος σχετίζονται και με τις σημαντικές αλλαγές στον χαρακτήρα σου. Γνωρίζεις πως για μένα είναι πολύ δύσκολο να ζήσω στην επαρχία και να προσαρμοστώ σε απαιτήσεις μίας διαφορετικής καθημερινότητας. Είπες πως θέλεις να είσαι αληθινός και ειλικρινής. Θα ήθελα λοιπόν και εγώ να είμαι ειλικρινής απέναντί σου. Ξέρεις πως όλο αυτό το διάστημα συνδέθηκα μαζί σου. Υπήρχαν ημέρες στη δουλειά που μετρούσα τις ώρες, τα λεπτά ακόμη και τα δευτερόλεπτα μέχρι να τρέξω κοντά σου. Ήθελα διαρκώς να ακούω τη φωνή σου, να νιώθω την αναπνοή σου. Είμαι πολύ ερωτευμένη. Ωστόσο, ναι θα σε ακολουθούσα όπου και αν πήγαινες γιατί ειλικρινά ζω ένα όνειρο που κάθε γυναίκα επιθυμεί να ζήσει. Φοβάμαι όμως, πως θα ξυπνήσω σε δυό η τρία χρόνια και θα διαπιστώσω πως δεν έπρεπε να απαντήσω καταφατικά στην πρότασή σου. Φοβάμαι Χρήστο όχι εσένα αλλά τον εαυτό μου. Επ’ ουδενί θέλω να κάνω ένα γάμο μέσα στον οποίο θα ζω συμβατικά, όπως οι φίλες μου και γνωστές μου οικογένειες. Αν ήμουν σίγουρη πως από το όνειρο που ζω δεν θα ξυπνήσω ποτέ τότε θα συναινούσα εδώ και τώρα. Γι’ αυτό θα σου πρότεινα να συνεχίσουμε τη σχέση για να διαπιστώσουμε αν αυτή θα αντέξει στο χρόνο.
- Αγγελική, αν και δεν γνωρίζω την βασική έννοια δημιουργίας μίας χριστιανικής οικογένειας εν τούτοις έχω πειστεί πως αυτή ονειρεύομαι να ανακαλύψω στη ζωή μου. Παρακαλώ τον Χριστό να καταστεί το κέντρο της καρδιάς μου, από όπου, όλα θα περιστρέφονται γυναίκα, παιδιά, φίλοι, αδέλφια, γονείς. Ως εκ τούτου για μένα οποιαδήποτε παρέκκλιση εκ του νόμου του τριαδικού Θεού είναι απορριπτέα. Μέσα στο πλαίσιο αυτό καλή μου και όμορφη Αγγελική αδυνατώ να συνεχίσουμε αυτό το σοβαρό φλερτ που έλαβε απρόσμενες στην κυριολεξία διαστάσεις. Ας μείνουμε λοιπόν δυό απλοί φίλοι, όπως συνηθίζεται να λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις.
Αυτά είπε ο Χρήστος έκδηλα συγκινημένος επιχειρώντας να κρύψει ένα δάκρυ του με το δάχτυλό του. Η Αγγελική έκλαιγε με αναφιλητά ενώ σε καμιά στιγμή δεν έπαψε να είναι ζωγραφισμένη η απορία στο πρόσωπό της. Ζητούσε απεγνωσμένα απαντήσεις σε μία σειρά ερωτημάτων και δεν ήξερε που να τις βρει. Επιζητούσε μία παρηγοριά καθώς επέστρεφε μόνη στο σπίτι και συλλογιζόταν αν έκανε λάθος που δεν είπε ναι στην πρόταση γάμου. Πρώτη φορά ένοιωθε μόνη και αβοήθητη. Πρώτη φορά έστρεψε τα μάτια της στον ουρανό για να παραπονεθεί στο Θεό. Χωρίς, να το συνειδητοποιήσει βρέθηκε μέσα στον Άγιο Γεώργιο, μία Εκκλησία της γειτονιάς της. Άναψε ένα κερί και πήγε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς.
«Παναγιά μου δεν νιώθω καλά. Αδυνατώ να σου περιγράψω τα αισθήματά μου, τον πόνο μου και τη θλίψη μου. Εσύ, όμως ως γυναίκα θα με καταλάβεις. Αλλά, τόσα και τόσα που ακούς τι να πρώτο-κάνεις. Προτιμότερο είναι να τρέξεις στα νοσοκομεία και να βοηθήσεις αυτούς που πραγματικά πονάνε από το να ασχοληθείς με ένα κοριτσάκι που πονά γιατί την άφησε ο αγαπημένος της. Αν μπορείς να κάνεις κάτι, κάν’ το. Τουλάχιστον δείξε μου τι ήταν αυτό που σε έκανε να είσαι εντελώς αφιερωμένη ως γυναίκα στο Θεό. Δείξε μου τι είναι αυτό που έκανε τον Χρήστο να επιζητά τον γιο σου τον Χριστό περισσότερο από μένα. Στον Χρήστο έστειλες πρόσκληση. Ε! στείλε και σε μένα μη τυχόν και λύσω τις απορίες μου και βάλω μία τάξη στις σκέψεις μου».
Αυτά είπε η Αγγελική στην Παναγιά και επέστρεψε στο σπίτι, φανερά λυπημένη. Η μητέρα της προσπαθούσε να την παρηγορήσει για το χωρισμό λέγοντάς της πως δεν έλειψαν και οι άνδρες από τον κόσμο και πως θα μπορούσε να βρει κάποιον άλλο! Τα ίδια άκουγε και από τις φίλες της και τους λοιπούς συγγενείς της. Καθώς έβλεπε τα δώρα που κατά καιρούς της είχε κάνει ο Χρήστος το βλέμμα της επικεντρώθηκε στο βιβλίο που μιλούσε για τη ζωή του γέροντα Παϊσίου. Άρχισε τότε έντονα να σκέπτεται πως οι λύσεις που αναζητούσε πιθανόν να κρύβονταν στο βιβλίο αυτό. Έτσι αποφάσισε να το διαβάσει.
Αλλά και ο Χρήστος βασανιζόταν από ανάλογες σκέψεις, αν δηλαδή λειτούργησε καλά η έκανε λάθος στους χειρισμούς του... Την επόμενη ημέρα χτυπά το τηλέφωνό του. Ξαφνιάστηκε όταν άκουσε τη φωνή του παράξενου αυτού παπά από τ’ Άγραφα. Του είχε γράψει το τηλέφωνο του αλλά δεν περίμενε να τον πάρει. «Ε! παληκάρι, πως τα πας; Τι κάνει το κορίτσι;» του είπε. Ο Χρήστος έχασε τη μιλιά του. Δεν ήξερε τι να πει. «Κοίτα ο Χριστός μας θέλει αληθινούς και ειλικρινείς. Η αρχόντισσα (σημ. έτσι συνηθίζει να αποκαλεί την Παναγιά) έχει τώρα αναλάβει το κορίτσι. Είναι σε καλά χέρια μην στεναχωριέσαι»!

(συνεχίζεται)

Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

www.orthodoxia.gr