Οι ερευνητές λένε ότι ο χωρισμός λειτουργεί ως ντόμινο στις παρέες, στην οικογένεια, στους χώρους εργασίας
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Χώρισαν οι καλύτεροί σας φίλοι; Προσοχή, μπορεί να είστε οι επόμενοι που θα πάρετε διαζύγιο. Σύμφωνα με μεγάλη έρευνα στις ΗΠΑ το διαζύγιο στις φιλικές παρέες είναι μεταδοτικό: φαίνεται ότι όταν χωρίζει ένα ζευγάρι οι σχέσεις των φίλων του καταρρέουν η μια μετά την άλλη, όπως οι κορύνες στο μπόουλινγκ.
Οι ερευνητές το έχουν ονομάσει «σύνδρομο του διαζυγίου». Λένε ότι οι πιθανότητες να πάρει κάποιος διαζύγιο αυξάνονται κατά 75% αν έχει φίλους που χωρίζουν.
Σημαντικό ρόλο δεν παίζει μόνο η οικογενειακή κατάσταση των φίλων αλλά και αυτή των αδελφών και των συναδέλφων. Φαίνεται ότι για όσο περισσότερα διαζύγια μαθαίνει κάποιος τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να χωρίσει και ο ίδιος.
Την έρευνα διεξήγαγαν κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι από τρία πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και το Χάρβαρντ, οι οποίοι ανέλυσαν στατιστικά στοιχεία για μια ομάδα ατόμων σε περίοδο 32 ετών.
Χρησιμοποίησαν τη λεγόμενη μελέτη καρδιολογικών παθήσεων Φράμινγχαμ (Framingham Ηeart Study)- μια διαχρονική έρευνα που έγινε στον πληθυσμό μιας μικρής πόλης της Μασαχουσέτης κοντά στη Βοστώνη, η οποία ξεκίνησε το 1948 για να εξετάσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιολογικών νοσημάτων και αποτελεί από τότε μάννα εξ ουρανού λόγω του πλούτου των πληροφοριών που συλλέγεται από γενιά σε γενιά.
Τα στατιστικά δεδομένα από ανθρώπους που έχουν φύγει από την πόλη έδειξαν ότι ένας χωρισμένος φίλος ή συγγενής που ζει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μπορεί να επηρεάζει ενδεχόμενο διαζύγιο των οικείων σαν να ζούσε στη διπλανή πόρτα. Διαπιστώθηκε ακόμη ότι η ύπαρξη παιδιών σε έναν γάμο δεν επηρεάζει την πιθανότητα διαζυγίου αλλά κάθε παιδί που έχει ένα ανδρόγυνο μειώνει το ενδεχόμενο να επηρεαστούν οι γονείς του από διαζύγιο φίλων.
Στις ΗΠΑ το 50% των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο μέσα στα πρώτα 15 χρόνια και η ετήσια συχνότητα διαζυγίων είναι 36 στα 1.000 ζευγάρια. Στη Βρετανία το ετήσιο ποσοστό διαζυγίων είναι μόλις 11,5% ανά 1.000 παντρεμένα ζευγάρια. Τα χαμηλά ποσοστά στη Βρετανία- το 2008 η συχνότητα διαζυγίων ήταν η μικρότερη των τελευταίων 29 ετώναποδόθηκαν στην επένδυση της κυβέρνησης των Εργατικών σε υπηρεσίες οικογενειακών συμβούλων και στην αύξηση των συμφωνητικών χωρισμού με τα οποία τα ζευγάρια ζουν μεν χωριστά αλλά δεν παίρνουν διαζύγιο για οικονομικούς λόγους ή για χάρη των παιδιών.
Η αμερικανική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της διάλυσης ενός γάμου και να την αντιμετωπίζουμε σαν «μεταδοτική ασθένεια που θα εξαπλωθεί ».
Παλαιότερη έρευνα σουηδών επιστημόνων είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το διαζύγιο είναι μεταδοτικό, αλλά μόνο μεταξύ των ανδρών.
«Οταν μάλιστα δουν τους φίλους τους με νέες συντρόφους τότε αποφασίζουν πιο εύκολα να πάρουν το ρίσκο» λέει η κοινωνιολόγος Ιβόν Αμπεργκ, η οποία μελέτησε 37.000 άτομα σε 1.500 χώρους εργασίας.
Μάλιστα το διαζύγιο ενός συναδέλφου μπορεί να προκαλέσει χιονοστιβάδα χωρισμών στον ίδιο χώρο, αφού «ο χωρισμένος είναι πιθανό να βρει τη νέα σύντροφο στον χώρο της εργασίας του» είπε στην εφημερίδα «Goteborgs Ρosten» η σουηδή επιστήμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου