ΛΟΝΔΙΝΟ Τα απολιθώματα ενός άγνωστου ως σήμερα πρωτεύοντος είδους, ηλικίας 29 εκατομμυρίων ετών, ρίχνουν φως στις εξελικτικές ρίζες των πιθήκων, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου. Το είδος που ανακαλύφθηκε από ειδικούς του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στη δυτική Σαουδική Αραβία δεν είχε μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό ενός μπαμπουίνου. Τα απολιθώματα που περιλαμβάνουν μέρος του κρανίου και δόντια βρέθηκαν κατά τη διάρκεια αποστολής τον Φεβρουάριο του 2009, ωστόσο τώρα δημοσιεύεται επισήμως η περιγραφή τους στην επιστημονική επιθεώρηση «Νature». Η ανακάλυψη θεωρήθηκε από τους ειδικούς μια από τις σημαντικότερες των τελευταίων δεκαετιών, καθώς φωτίζει μια σημαντική στιγμή της εξέλιξης, όταν τα αρχαία πρωτεύοντα είδη ακολούθησαν δύο διαφορετικές εξελικτικές γραμμές. Μια ομάδα «γέννησε» τους πιθήκους του Παλαιού κόσμου που περιλαμβάνουν τους μπαμπουίνους και τους μακάκους, ενώ η δεύτερη ομάδα οδήγησε στους μεγάλους πιθήκους του Νέου κόσμου και τελικά στον Ηomo sapiens.
Η μελέτη των απολιθωμάτων δείχνει ότι το είδος που ανακαλύφθηκε και έχει την επιστημονική ονομασία Saadanius hijazensis διέθετε δόντια που έμοιαζαν με εκείνα των πιθήκων του Παλαιού κόσμου. Σε αντίθεση με τους πιθήκους του Νέου κόσμου, δεν είχε πρόσθιο μετωπιαίο κόλπο.
Η σύγκριση των απολιθωμάτων του Saadanius με άλλα αρχαία πρωτεύοντα είδη έδειξε ότι ο εξελικτικός διαχωρισμός έλαβε χώρα πριν από 27 με 29 εκατομμύρια χρόνια. «Επιθυμούσαμε να μάθουμε πότε αυτά τα αρχαία πρωτεύοντα είδη διαχωρίστηκαν διότι,κατά κάποιον τρόπο,ο διαχωρισμός τους σήμανε και την αρχή του ανθρώπου» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γουίλιαμ Σάντερς, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης.
Οταν ζούσε ο Saadanius η Ερυθρά θάλασσα δεν είχε ακόμη σχηματιστεί και το πυκνό υγρό δάσος που βρισκόταν στη θέση της είχε αρχίσει να αλλάζει: νέα είδη ζώων και φυτών από την Ευρασία έκαναν την εμφάνισή τους.
Η εξέταση του κρανίου του ζώου απέδειξε ότι είχε δεχθεί ισχυρό χτύπημα που το οδήγησε στον θάνατο. «Προφανώς βρέθηκε στον δρόμο ενός μεγάλου σαρκοφάγου ζώου και πέθανε με τρομερό τρόπο» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Ιγιαντ Ζάλμουτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου