Παροναξίας Καλλίνικος

Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε σήμερα Τρίτη, 26 Οκτωβρίου 2010 η μνήμη του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου, στον ομώνυμο ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Ψυρρή.

Της πανηγυρικής Θείας Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος, συμπαραστατούμενος από κληρικούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Ο Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος στην ομιλία του, αναφέρθηκε εκτενώς στην προσωπικότητα του Αγίου Δημητρίου, τονίζοντας ότι « ο Άγιος Δημήτριος ξεχώριζε για την αρετή του, την ευπρέπεια του, την ευγένεια της ψυχής του και την στρατιωτική του ικανότητα».

«Ο Δημήτριος αγαπητοί μου, βρέθηκε δέσμιος στην φυλακή για το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, διότι με το κήρυγμα του έφερνε κοντά στον Χριστό πολλούς ειδωλολάτρες. Πρέπει και εμείς σήμερα πρέπει να ακολουθούμε και να μιμηθούμε την ζωή των Αγίων, διότι η ζωή τους ήταν μια συνεχής μαρτυρία πίστεως», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Καλλίνικος.

Εν συνεχεία, ακολούθησε μεγαλοπρεπής περιφορά της εικόνος του Αγίου Δημητρίου με τελετάρχη τον Πρωτοπρ. Δημήτριο Κοντούρη (προϊστάμενος του ιερού ναού) και συνοδευόμενη από μπάντα της φιλαρμονικής και εκατοντάδες πιστούς.

Να σημειωθεί, ότι κατά την διάρκεια της περιφοράς της εικόνος, ο Μητροπολίτης Παροναξίας τέλεσε επί της οδού Αθηνάς στο Εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής μια σύντομη δέηση.

Τέλος, η περιφορά της εικόνος πέρασε έξω από το Δημαρχείο Αθηνών, όπου εκεί ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Νικήτας Κακλαμάνης, ασπάστηκε την εικόνα του Αγίου Δημητρίου και έλαβε την ευλογία από τον Μητροπολίτη Καλλίνικο.

Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου Ψυρρή

Ο Ιερός ενοριακός Ναός του Αγίου Δημητρίου Ψυρρή, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό κέντρο της παλαιάς πόλης των Αθηνών, στην οδό Παλλάδος, πρώτη πάροδο της οδού Αθηνάς, μεταξύ του Δημαρχιακού Μεγάρου της Αθήνας και της Πλατείας Μοναστηρακίου, με θέα την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.

Ο Ναός ιδρύθηκε το 1845 επί Βασιλείας Όθωνος, Πρίγκηπος του Βασιλικού Βαυβαρικού Οίκου των Wittelsbach.

Ο ναός είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεοελληνικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής των μέσων του 19ου αιώνα. Είναι ρυθμού σταυρεπίστεγου μετά τρούλου.

Κατά μήκος των πλαγίων πλευρών του υπάρχουν μεγάλα παράθυρα που δίνουν στο ναό μια φωτεινότητα και αναδεικνύουν τις περίτεχνες τοιχογραφίες διακεκριμμένων ζωγράφων της δεκαετίας 1900 – 1910 (Νικόλαος Αργυρόπουλος, Τιμολέων Κονσολάκης, Μανούσος Παναγιωτάκης, Εμμανουήλ Παπαδάκης, Δημήτριος Σούτσος, κ.α).

Όπως αναφέρει ο έγκριτος ιστοριογράφος της Αθήνας Δημήτριος Καμπούρογλου, ονομάσθηκε Άγιος Δημήτριος «ο νέος», λόγω του γεγονότος ότι στο εσωτερικό του ναού δέσποζε η παράσταση του Αγίου, ορθίου, νέου με δόρυ και θώρακα και όχι όπως απεικονίζεται συνήθως έφιππος.

Όπως αναγράφει η κτητορική επιγραφή στο πίσω μέρος του δεξιού παγκαριού ο Ναός «...ανοικοδομήθηκε 1845, εφημερευόντων π. Σπυρίδωνος Βίμπου, π. Ιωάννου Δέρβου, π. Ιωάννου Μαντζάκου, εμεγενθύθη ο κυρίως ναός και ο τρούλλος 1901 εφημερευόντων π. Γεωργίου Καλαϊτζή, π. Σπυρίδωνος Μαντζάκου,...το 1912 εκοσμήθη υπό των ιδίων ιερέων,... εξωραϊσθη το 1963 ιερατεύοντος π. Διονυσίου Ξένου – Μποζίκη...».

Η ενορία του Αγίου Δημητρίου συμπαραστάθηκε τόσο ηθικά όσο και οικονομικά στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, παρέχοντας τους φιλοξενία για μεγάλο χρονικό διάστημα.