Θαυματουργεῖ ἡ δικέλλα;

Μελέτιος Καλαμαρᾶς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης).

Ὁ ἅγιος Πολυχρόνιος εἶχε ὅλα τά ἀπαιτούμενα, γιά νά μείνει ἄγνωστος· στά ἀζήτητα!

Ἦταν ἀπό ἕνα πολύ μικρό χωριό. Ἀπό μιά ἄσημη περιοχή. Χωρίς κανένα ἰδιαίτερο προσόν. Δέν ἤξερε καμμιά δουλειά. Δέν εἶχε καμμιά ἰδιαίτερη ἱκανότητα. Ἤξερε, μόνο τήν ἁπλούστερη τότε ἐργασία ὅλων τῶν ἀνειδίκευτων: νά σκάβει στά χωράφια.

Μή ἔχοντας οὔτε χρήματα νά ἀγοράζει βιβλία, οὔτε μυαλό καί μόρφωση νά μπορεῖ νά τά καταλαβαίνει εἶχε περιορίσει τήν πνευματική του ζωή σέ λίγες προσευχές, πού εἶχε μάθει, καί σέ μιά αὐστηρή νηστεία. Ἔτρωγε μιά φορά κάθε δύο ἡμέρες φαγητό ἁπλό νηστίσιμο!...

Ὅταν ἔφθασε σέ ἀνδρική ἡλικία, ἐπῆγε στήν περιοχή τῆς Κωνσταντινούπολης γιά λίγο πιό καλή τύχη· γιά λίγο πιό καλή ἀμοιβή. Καί ἔσκαβε στά χωράφια ἑνός ἀνθρώπου καί πλουσίου καί εὐσεβοῦς.

Μά ἐκεῖνος ἔτυχε πιό καλός ἄνθρωπος. Καί βλέποντας τόν Πολυχρόνιο νά δουλεύει ὅσο μποροῦσε πιό εὐσυνείδητα ὅλη τήν ἡμέρα, αἰσθάνθηκε δέος. τόν ἐκάλεσε καί τοῦ εἶπε:

-Κύταξε, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ. Ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά ἔχω τέτοιους ἐργάτες στή δούλεψή μου. Σοῦ δίνω χρήματα, νά φτιάξεις τήν ζωή σου. Νά γίνεις νοικοκύρης. Δέν θέλω τίποτε ἀπό σένα. Μόνο νά προσεύχεσαι γιά μένα. Καί νά μοῦ ἀφήσεις ἐνθύμιο τήν ἀξίνα σου!...

* * *

Ἔτσι ἐγύρισε ὁ Πολυχρόνιος στό χωριό του. Μά δέν θέλησε νά γίνει νοικοκύρης!... Ἀντί νά ἀγοράσει χτήματα, μέ τά χρήματα τοῦ ἀφεντικοῦ του, ἔφτιαξε μιά ἐκκλησία. Καί ζώντας ἐκεῖ δίπλα, ἀσκητής, συνέχιζε νά ζεῖ μέ προσευχή καί μέ νηστεία!...

Καί ἡ ἀξίνα του; Ὅταν ὁ πλούσιος, πού τήν εἶχε κρατήσει γιά εὐλογία, εἶχε προβλήματα, τήν φιλοῦσε καί ἐπικαλιόταν τό φτωχό παιδί, τόν Πολυχρόνιο!...

Καί ἡ ἀξίνα θαυματουργοῦσε!...

Θά τρόμαζε ὁ Πολυχρόνιος, ἄν τό ἄκουγε!...

Καί ἀσφαλῶς θά ἀποροῦν πολλοί, πού τό διαβάζουν καί τό ἀκοῦνε!...

Ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια· ἡ δικέλλα τοῦ Πολυχρόνη ἔκανε πολλά θαύματα!...

* * *

Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ. Καθεῖλε δυνάστες καί ὕψωσε ταπεινούς.

Θαυματουργοῦσε ἡ ράβδος τοῦ Μωϋσῆ.

Θαυματουργοῦσε ἡ ἁλυσίδα τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Πέτρου.

Θαυματουργοῦσε καί ἡ ἀξίνα τοῦ φτωχοῦ παιδιοῦ Πολυχρόνη.

* * *

Καί ὁ Θεός ἐδόξασε τόν δοῦλο Του ἀκόμη πιό πολύ. Μετά τό 337, ἐπί Κωνσταντίου (337-361 μ.Χ.) τόν ἔσφαξαν οἱ ἀρειανοί, γιατί ὁμολογοῦσε τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἡ μνήμη του ἑορτάζει στίς 7 Ὀκτωβρίου.