Η καρδιά και ο Θεός

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Και σαν βρει καρδιά που δεν Του εναντιώνεται, καρδιά ταπεινή, μπαίνει μέσα της και τη γεμίζει χαρά. Τόση είναι η χαρά της καρδιάς που έχει μέσα της το Θεό, ώστε κολλάει πάνω Του και δεν θέλει ποτέ να Τον αποχωριστεί.

Σε καρδιά φουσκωμένη από εγωισμό δεν πλησιάζει ο Κύριος. Κι έτσι αυτή καταθλίβεται, μαραζώνει και σιγολιώνει, βυθισμένη στην άγνοια, τη λύπη και το σκοτάδι.

Όσο αμαρτωλοί κι αν είμαστε, μόλις στραφούμε με μετάνοια και πόθο προς τον Κύριο, η θύρα της καρδιάς μας ανοίγει σ’ Εκείνον. Ηεσωτερική ακαθαρσία ξεχύνεται έξω, για να παραχωρήσει τη θέση της στην καθαρότητα, την αρετή, τον ίδιο το Σωτήρα, τον μεγάλο Επισκέπτη της ψυχής, τον κομιστή της χαράς, του φωτός, του ελέους.

Θείο δώρο είναι αυτή η ευλογημένη κατάσταση, όχι δικό μας κατόρθωμα. Και αφού είναι δώρο, πρέπει να ευχαριστούμε το δωρητή με ταπείνωση.

Ταπείνωση! Η βάση κάθε αρετής και η προϋπόθεση της πνευματικής καρποφορίας! Έχετε ταπείνωση; Έχετε το Θεό. Τα έχετε όλα! Δεν έχετε ταπείνωση; Τα χάνετε όλα!

Να συντηρείτε, λοιπόν, στην καρδιά σας το αίσθημα της ταπεινοφροσύνης. Η φυσική και ομαλή σχέση μας με το Θεό προϋποθέτει καρδιά έμπονη, συντριμμένη και ολοκληρωτικά αφοσιωμένη σ’ Αυτόν, καρδιά που μυστικά αναφωνεί κάθε στιγμή: «Κύριε, εσύ τα γνωρίζεις όλα· σώσε με!». Αν παραδοθούμε στα χέρια Του, η σοφή και άγια βουλή Του θα κάνει μ’ εμάς και σ’ εμάς ό,τι είναι πρόσφορο για τη σωτηρία μας…

Το έργο της αδιάλειπτης προσευχής δεν είναι μόνο για τους ησυχαστές, αλλά για όλους τους χριστιανούς, στους οποίους ο Κύριος, μέσω του αγίου αποστόλου, παραγγέλλει: «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Υπάρχουν διάφορες βαθμίδες προσευχής μέχρι την αδιάλειπτη. Όλες είναι έργο του Θεού, που παρακολουθεί τις καρδιές των ανθρώπων εξίσου, ανεξάρτητα από την ιδιότητα τους ως μοναχών ή κοσμικών. Και όταν μια καρδιά, όποια κι αν είναι, στρέφεται σ’ Αυτόν, την πλησιάζει με αγάπη και ενώνεται μαζί της.

Πώς διατηρείται στην καρδιά ο φόβος του Θεού.

Ο φόβος του Θεού είναι γέννημα της πίστεως και προϋπόθεση της πνευματικής προκοπής. Όταν εγκατασταθεί στην καρδιά, σαν τον καλό νοικοκύρη τα ταχτοποιεί όλα. Έχουμε φόβο Θεού; Αν ναι, ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο, που μας τον έδωσε, και ας τον φυλάξουμε σαν πολύτιμο θησαυρό. Αν, όμως, δεν τον έχουμε, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον αποκτήσουμε, γνωρίζοντας ότι για την έλλειψή του ευθύνονται η απροσεξία και η αμέλειά μας.

Από το φόβο του Θεού γεννιέται η μετάνοια, η συντριβή, το πένθος για τις αμαρτίες. Μακάρι το αίσθημα αυτό, ο πρόδρομος της σωτηρίας, να μην απομακρύνεται ποτέ από την καρδιά!

Για να διατηρηθεί μέσα μας ο φόβος του Θεού, πρέπει να κρατάμε αδιάλειπτη τη μνήμη του θανάτου και της Κρίσεως, ενωμένη με τη συναίσθηση της παρουσίας του Κυρίου: Ο Θεός είναι πάντα κοντά μας και μέσα μας, βλέποντας, ακούοντας και γνωρίζοντας τα πάντα, ακόμα και τους πιο κρυφούς λογισμούς μας.

Όταν αυτή η τριάδα -φόβος Θεού, μνήμη θανάτου, συναίσθηση θείας παρουσίας- εγκατασταθεί μέσα μας, τότε η προσευχή ξεχύνεται από την καρδιά αυθόρμητα· τότε η ελπίδα της σωτηρίας γίνεται στερεή.

Το φόβο του Θεού τίποτα δεν τον διατηρεί τόσο, όσο η μνήμη της φοβερής Κρίσεως. Η μνήμη, όμως, αυτή δεν πρέπει να μας δημιουργεί αθυμία, αλλά να μας εμπνέει αγωνιστικότητα και μετάνοια. Ας προσπαθούμε να μένουμε αμόλυντοι από το ρύπο της αμαρτίας. Κι αν κάποτε-κάποτε αμαρτάνουμε, ας καθαριζόμαστε με την Εξομολόγηση. Έτσι, ελπίζοντας πάντα στο έλεος του Θεού, δεν θα λιποψυχούμε. Ο Κριτής μας, άλλωστε, είναι σπλαχνικός και φιλάνθρωπος. Δεν ψάχνει να βρει κάτι για να μας καταδικάσει. Απεναντίας, ψάχνει κάτι, το παραμικρό, για να μας δικαιώσει.

Θεός και συνείδηση.

Αν εγκάρδια αποφασίσετε να υπακούετε πάντοτε στον Κύριο και μ’ ολόκληρη την πολιτεία σας να ευαρεστείτε Εκείνον μόνο, κι αν ύστερα, σε κάθε αδιέξοδο και κάθε ανάγκη σας, στρέφεστε με πίστη και αφοσίωση πάλι σ’ Εκείνον μόνο, τότε να είστε βέβαιος ότι όλα στη ζωή σας, τόσο την πνευματική όσο και την εγκόσμια, θα εξελίσσονται με επιτυχία. Είναι μεγάλο πράγμα να συνειδητοποιήσει κανείς ότι χωρίς το Θεό τίποτα δεν μπορεί να κάνει και, αφού το συνειδητοποιήσει, να καταφεύγει με εμπιστοσύνη στη βοήθειά Του.
Εκείνον μόνο, κι αν υστέρα, σε κάθε αδιέξοδο και κάθε ανάγκη σας, στρέφεστε με πίστη και αφοσίωση πάλι σ’ Εκείνον μόνο, τότε να είστε βέβαιος ότι όλα στη ζωή σας, τόσο την πνευματική όσο και την εγκόσμια, θα εξελίσσονται με επιτυχία. Είναι μεγάλο πράγμα να συνειδητοποιήσει κανείς ότι χωρίς το Θεό τίποτα δεν μπορεί να κάνει και, αφού το συνειδητοποιήσει, να καταφεύγει με εμπιστοσύνη στη βοήθειά Του.

Η συνείδηση πρέπει να κατευθύνει σωστά τη ψυχή και να την πληροφορεί αλάθητα για το αγαθό σε κάθε περίσταση. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να το κάνει, αν δεν είναι καθαρή και φωτισμένη. Ας την καθαρίσουμε, λοιπόν, με την άσκηση και την τήρηση των εντολών του Κυρίου, που απαλλάσσουν την καρδιά από τα πάθη, και ας τη φωτίσουμε με το θείο φως, μελετώντας το Ευαγγέλιο. Από κει θα αντλήσουμε τους σοφούς κανόνες, με τους οποίους θα χειραγωγήσουμε τη συνείδηση μας στο άγιο θέλημα του Θεού.

πηγή: Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής» -επιλογές-, Ι.Μ.Παρακλήτου

www.pemptousia.gr

Το αλφαβητάρι της αρετής

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

Ά ρχιζε πάντα απ’ το Θεό και πάντα τελείωνε μαζί του

Β ίου το κέρδος είν’ αυτό: τη μέρα σου καλά να τελειώνεις

Γ νώριζε όλα τα καλά έργα των δικαίων

Δ εινόν το να πεινάει κανείς, μα φοβερότερος ο πλούτος ο παράνομος

Ε υεργετείς; Μάθε λοιπόν πως το Θεό μιμείσαι.

Ζ ήτα απ’ το Θεό να σου είναι σπλαχνικός, σαν όμως εύσπλαχνος είσαι και εσύ

Η σάρκα η ανθρώπινη να συγκρατείται πρέπει και να δαμάζεται γερά

Θ υμό χαλίνωνε, μη πέσεις έξω από τη λογική

Ί σια ψηλά το βλέμμα σου, στη γλώσσα να ‘χεις μέτρο

Κ λειδί στ’ αυτιά να βρίσκεται, το γέλιο σου να ‘ναι σεμνό

Λ υχνάρι να πορεύεται η λογική μπροστά από κάθε σου έργο

Μ η σου γλυστράει κάτω απ’ ότι φαίνεται, εκείνο που υπάρχει

Ν α ερευνάς τα πάντα με το νου, όμως να πράττεις όσα επιτρέπονται

Ξ ένος πως είσαι, μάθε το καλά. Γι’ αυτό τίμα τους ξένους

Ό ταν στη γαλήνη ταξιδεύεις, τότε να θυμάσαι τη φουρτούνα

Π άντα να δέχεσαι ευχάριστα, όσα από το Θεό προέρχονται

Ρ αβδί να σε χτυπά του δίκαιου καλύτερα, παρά ο κακός να σε τιμά

Σ τις θύρες των σοφών να πηγαινοέρχεσαι, μακρυά απ’ τις θύρες των πλουσίων

Τ ο μικρό, μικρό δεν είναι όταν σε κάτι μέγα οδηγεί

Ύ βριν χαλίνωνε, μακρυά απ’ την έπαρση μέγας σοφός να γίνεις

Φ υλάξου συ απ’ το πέσιμο, σαν όμως άλλος πέσει, μη γελάς

Χ άρισμα το να σε φθονούν, αίσχος και μέγα, να φθονείς εσύ

Ψ υχή που στο Θεό προσφέρεται, είναι η καλύτερη θυσία

Ω, ποιος θα τα φυλάξει όλα αυτά; Αυτός και θα σωθεί!

http://vatopaidi.wordpress.com/

www.impantokratoros.gr

Οι αγανακτισμένοι, οι πολιτικοί άρχοντες και ο Θεός! Ποιές οι πραγματικές αιτίες της τραγικής κατάστασης;

Πριν λίγες ημέρες είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με έναν άνεργο τους τελευταίους οκτώ μήνες, βιοπαλαιστή με δύο ανήλικα παιδιά. Συνηθίζει οικογενειακώς και σχεδόν σε καθημερινή βάση να κατεβαίνει στην πλατεία Συντάγματος και να διαμαρτύρεται για τη διαφθορά, τη σαθρότητα και εν γένει τη σήψη του κοινωνικό -πολιτικού συστήματος. Η παρουσία τους, όπως εξήγησε στις πολυπληθείς αυτές συγκεντρώσεις αποτελεί μία έκφραση οξείας αγανάκτησης! Ίσως και γι' αυτό να χαρακτήρισαν τις λαοσυνάξεις αυτές ως "συγκεντρώσεις αγανακτισμένων"...

"Πρέπει κάτι να κάνουμε προκειμένου να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Πρέπει να αντιδράσουμε για την κατάντια του τόπου. Πρέπει να αγωνιστούμε για το μέλλον των παιδιών μας... Πρέπει... πρέπει!" υποστήριζε. Ταυτόχρονα παρουσίασε τις αιτίες που τον οδήγησαν για πρώτη φορά στη ζωή του ως διαμαρτυρόμενο στην πλατεία Συντάγματος.

Με τη δέουσα προσοχή αφουγκράστηκα τις σκέψεις του. Με τον πόνο, την απελπισία και την απογοήτευση να ζωγραφίζονται στο πρόσωπο του κατέθεσε μία σειρά θέσεων και τρόπων επίλυσης της κρίσης. Επέμενε πως είναι ανάγκη ως χώρα αν θέλουμε να έχουμε μέλλον να διατηρήσουμε στα χέρια μας τον εθνικό πλούτο, το θησαυρό, την περιουσία μας! Εξέφραζε μάλιστα δριμύτατο κατηγορώ στην πολιτική που έφερε την χώρα στην κατάντια της διεθνούς ζητιανιάς...

Όλοι μας λίγο -πολύ αντιλαμβανόμαστε πως τα κίνητρα της διαμαρτυρίας των αγανακτισμένων έχουν αμιγώς ως αφετηρία την οικονομική κρίση και τον αντίκτυπο αυτής στην τσέπη τους. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι σε περίπτωση που λυνόταν το ζήτημα του χρέους κανείς εξ αυτών δεν θα νοιαζόταν για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά ούτε θα ασχολιόταν με τη κοινωνική σήψη και την απαξίωση της ηθικής. Είδατε λ.χ. καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στους 600.000 φόνους (εκτρώσεις) που διαπράττονται ετησίως στην χώρα μας; Είδατε καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την παντός είδους προώθηση της μοιχείας, της πορνείας αλλά και της κάθε λογής ανωμαλίας (ομοφυλοφιλίας);

Πιστεύετε καλοί μου άνθρωποι πως η οικονομική κρίση είναι η γενεσιουργός αιτία η αποτελεί απλή λογική συνέπεια και κατάληξη μίας προσχεδιασμένης πολύχρονης χειμαρρώδους κατηφορικής πορείας; Και αν αποτελεί κατάληξη μίας τέτοιας πορείας τότε ποιά η ποιές είναι οι πραγματικές αιτίες της υπάρχουσας κατάντιας του ελληνικού λαού αλλά και των υπολοίπων λαών;

Όλοι μας άλλωστε αυτό το χρονικό διάστημα θα έχουμε ακούσει και θα έχουμε διαβάσει διάφορες αναλύσεις επιστημόνων, θεσμικών οργάνων, διαφόρων γνωστών προσωπικοτήτων, πολιτικών και άλλων περί της όλης τραγικής κατάστασης. Στις αναλύσεις αυτές κατά κύριο λόγο επιχειρείται να ερμηνευθούν τα πως και τα γιατί της γενικής κατρακύλας. Κατά γενική ομολογία όλες θα διαπιστώσετε πως συγκλίνουν στην απόδοση ευθυνών προς τον άλλο η τους άλλους, νοούμενοι αυτοί ως πολιτικοί η μεγαλοτραπεζίτες η κομματικοί σχηματισμοί ακόμη και λαοί και κράτη. Κοινός παρονομαστής λοιπόν των ευθυνών που αποδίδονται είναι γενικά ο απέναντι. Ακόμη και η ηγεσία της Εκκλησίας μας που εξέδωσε μία ανακοίνωση, πριν από λίγους μήνες εμπερικλείει πέραν της συνολικής απόδοσης του "φταίμε όλοι" και αιχμηρές διαπιστώσεις προς την πολιτική και τους εκφράζοντες και χαράσσοντες την πορεία της.

Το δυσμενές κλίμα που επικρατεί αλλά και η γενική σύγχυση στην προσπάθεια αναζήτησης των ενόχων και επιβολής τιμωρίας συμβάλει και στην εμφάνιση των νεκροθαφτών, γνωστές δηλαδή σε κάθε εποχή Κασσάνδρες. Αυτά τα "παπαγαλάκια της συμφοράς" ευνοούνται βλέπετε από τέτοια κλίματα για να σκορπίσουν τα σατανικά εμπορεύματά τους. Ασύστολα και χωρίς την παραμικρή ντροπή σπέρνουν ανασφάλεια, απογοήτευση, απόγνωση και εν γένει την καταστροφή. Τα στοιχεία αυτά όμως αποτελούν το αθόρυβο όπλο του πονηρού Σατάν προκειμένου να πετύχει το στόχο του και να βλάψει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο.

Ομολογουμένως μάλιστα τα στοιχεία αυτά επικρατούν κατά κόρον σε ολάκερες κοινωνίες, λαούς και χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδος. Πρόκειται στην ουσία για ψυχικές αμιγώς καταστάσεις που προδιαγράφουν την όλη διάθεση του ανθρώπου επηρεάζοντας κυρίως τον ίδιο αλλά και κατ' επέκταση το άμεσο η έμμεσο περιβάλλον του. Νοσεί ψυχοσωματικά ο άνθρωπος, νοσεί και το περιβάλλον αυτού, νοούμενο ως οικογένεια, ως κοινωνικός περίγυρος, ως λαός, ως Κράτος, ως Έθνος, ως πλανήτης...

Διεισδύοντας τώρα βαθύτερα για παράδειγμα στο αίσθημα της ανασφάλειας θα διαπιστώσουμε πως αυτό προκαλείται από την απουσία η απόκρυψη της πηγής που παρέχει τα απαραίτητα προς το ζην στον άνθρωπο. Χωρίς λ.χ. τροφή και νερό η δυσκολία στην εξεύρεσή τους ο άνθρωπος γίνεται ανασφαλής. Χωρίς δουλειά που θα εξασφάλιζε τα ανωτέρω επίσης νιώθει ανασφαλής. Το ζητούμενο λοιπόν από τη δημιουργία του ανθρώπου είναι η εξεύρεση της πηγής σωτηρίας που με ασφάλεια θα ικανοποιούσε τις ανάγκες του. Τι λέτε λοιπόν, η σύνδεση με την πηγή αυτή είναι οι άρχοντες και οι έχοντες εξουσία; Μπορούν αυτοί με ακρίβεια να καθορίσουν το μέλλον; Όχι φυσικά θα απαντήσουμε, αφού άλλος προδιαγράφει, σχεδιάζει και εφαρμόζει το μέλλον του κόσμου. Τότε γεννάται ευλόγως το ερώτημα περί του πως θα ανακαλύψουμε το θησαυρό, την ασφάλεια, την πηγή;

Η σύνδεση του παιδιού και της μάνας αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για να κατανοηθεί από όλους μας τόσο η αιτία της ανασφάλειας όσο και για να συνειδητοποιηθεί ο τρόπος καταπολέμησης αυτής.

Είναι ηλίου φαεινότερο πως η ανασφάλεια γεννάται πάντοτε καλοί μου άνθρωποι από τη διάρρηξη της ευεργετικής ανθρώπινης σχέσης που έχει ως βάση το "εμείς"! Της σχέσης που έχει συνδετικό κρίκο την θυσιαστική ειλικρινή αγάπη, εκλαμβανόμενη τούτη ως θείο έρωτα, γάμο, κοινό βίο, οικογένεια, κοινόβιο κ.ο.κ. Από την άλλη είναι πολύ εύκολο εκ των πραγμάτων να αντιληφθεί κανείς ότι συνέπεια της διάρρηξης αυτής είναι η άλογη περιστροφή γύρω από ένα νοσηρό εγωκεντρικό άξονα εκ του οποίου εκπορεύονται η ιδιοτέλεια, η εχθρότητα, το συμφέρον, το μίσος, ο θάνατος.

Μέσα από το "εμείς" ανακαλύπτεται ο Θεός και η παντός είδους συμμετοχή σε ουράνιες γεύσεις φωτός. Μέσα από το "εγώ" αποκαλύπτεται ο μιαρός Σατάν και το σκοτάδι.

Και τα προϊόντα του Σατάν αποτελούν τις βασικές αιτίες των κάθε λογής κρίσεων που ξεκινούν από τον άνθρωπο, την οικογένειά του και επεκτείνονται στην κοινωνία, το λαό, το κράτος, το έθνος. Τα δαιμονικά αυτά προϊόντα λογίζονται ως εμπόδια που σε αποκόπτουν από την γενεσιουργό πηγή. Σε αποκόπτουν δηλαδή από τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό. Γιατί Αυτή είναι η μόνη πηγή που σου εξασφαλίζει, το φως, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, τη ζωή, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια, τη γαλήνη, την ελπίδα, την αισιοδοξία, την χαρά, την ευτυχία κ. α.

Η σύνδεση με τον τριαδικό και μόνο αληθινό Θεό κατά το παράδειγμα της μοναδικής εξαίσιας σχέσης εγκυμονούσας μάνας και παιδιού, που τρέφεται και μεγαλώνει από τα σπλάχνα της, αποτελεί μονόδρομο και διέξοδο από κάθε σημερινό αδιέξοδο είτε αυτό λέγεται ανεργία, είτε υλική η πνευματική πείνα είτε χρέη, είτε... είτε... Και αυτή τη διέξοδο περιγράφει με σαφήνεια ο μονογενής Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός στο σύνολο της διδασκαλίας Του. Τον περιγράφουν ακόμη οι Απόστολοι και ιδίως ο Απόστολος Παύλος όταν επισημαίνει πως δεν ζω εγώ αλλά ζει μέσα μου Χριστός ("ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός" Γαλ. 2,20).

Αν οι άρχοντες λοιπόν του τόπου ήταν αγκιστρωμένοι και προσηλωμένοι σ' αυτήν την ευεργετική σχέση θα έλιωναν όπως το κερί φωτίζοντας με τη θυσία τους το λαό. Έτσι δεν θα είχαμε σκάνδαλα, διαφθορά, σήψη, χρέη, πορνεία, δυστυχία, ανασφάλεια. Αν ο άνδρας η η γυναίκα ακολουθούσαν την ίδια συνταγή δεν θα είχαμε διαζύγια και διάφορα άλλα παρατράγουδα. Αντιθέτως θα είχαμε δυναμικά και υγιέστατα σωματικά και πνευματικά παιδιά. Αν ο πλουτοκράτης και ο κάθε μεγαλοτραπεζίτης δεν ένιωθε ανασφαλής δεν θα συσσώρευε τον πλούτο αγκαλιάζοντας την απληστία. Αντιθέτως θα άνοιγε διάπλατα τις αποθήκες του στους φτωχούς βιοπαλαιστές. Αν ο καθένας από εμάς καλοί μου Χριστιανοί εγκαταλείπαμε την εγωιστική θέση, πως τάχα κάποιοι σπουδαίοι είμαστε σ' αυτό που ονομάζουμε καθημερινότητα η βιωτή τότε να είστε βέβαιοι πως θα μετατρεπόταν και πάλι η ζωή σε Παράδεισο και όχι σε κόλαση όπως είναι σήμερα!

Αν ο εργαζόμενος πλούσιος η φτωχός βιοπαλαιστής πορευόταν με βασική αρχή το "εμείς" τότε δεν θα υπήρχε ανεργία! Θα βασίλευε αντιθέτως η ειρήνη και η γαλήνη ενώ το φως που θα εκπορευόταν από το θυσιαστικό αυτό πνεύμα θα έπεφτε ως μάννα εξ ουρανού που θα διέλυε κάθε δυστυχία που επικρατεί σήμερα...

Εκ των πραγμάτων θα οδηγούμαστε λοιπόν στην πολυπόθητη και ζητούμενη σωτηρία, είτε αυτή νοείται ως απαλλαγή από το σκάνδαλο και τη διαφθορά, είτε αυτή έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση (βλ. ανεργία, χρέος κ.ο.κ.), είτε με απαγκίστρωση από την ανηθικότητα και εν γένει τον ξεπεσμό.

Γι' αυτό μην ελπίζετε καλοί μου άνθρωποι στους κάθε λογής άρχοντες γιατί είναι βέβαιο πως θα οργισθείτε, θα αγανακτήσετε, θα απογοητευτείτε... Στον τριαδικό Θεό να έχετε μόνο την ελπίδα σας, γιατί εκεί κρύβεται ο πραγματικός θησαυρός. Αγανακτήστε λοιπόν με την ψυχή σας κατά του πολυμήχανου Σατάν που δημιούργησε την κατάσταση αυτή! Συντονίστε την καρδιά σας με τον ουρανό και τότε θα καταστείτε δίαυλος της αγάπης θείων δωρεών που θα εκδιώξουν μια για πάντα την υλική πενία και προπαντός την πνευματική; Αποδεχτείτε τα κλειδιά της σωτηρίας του Χριστού για να δείτε φως στο τούνελ και να υπερβείτε κάθε αδιέξοδο. Αλλάξτε γήπεδο και όχι μόνο να σηκωθείτε από τους καναπέδες σας αλλά φροντίστε να βγείτε από την εμβέλεια των αθόρυβων αλλά καταστροφικών όπλων του Σατάν.

Η έξοδος σας αυτή θα σας βοηθά να αφουγκράζεστε καθαρά το λόγο του Κυρίου και να τηρείτε τις εντολές Του, επισημαίνει γνωστός γέροντας ασκητής του Παγγαίου Όρους. Τότε θα ακούετε προσθέτει, τη φωνή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να λέγει: "Αμήν λέγω υμίν. Εγώ το Α, εγώ και το Ω. Θέλω να στείλω το μήνυμά μου στον κόσμο που ξεσηκώθηκε για την κατάντια που διάφορες φατρίες δημιούργησαν, προκειμένου να έχουν τα κλειδιά του κόσμου όλου. Όμως κάνουν λάθος! Αν και ο μιαρός Σατάν τους έβαλε όλους να μονομαχούν σε ένα γήπεδο ο ουρανός τελικά θα τους λυντσάρει. Οι διοικούντες τα κράτη να έχουν σύνεση και Θεό. Ο Βεελζεβούλ τους χόρεψε καλά. Το χέρι του ουρανού όμως θα τα βάλει όλα σε τάξη. Ο Κύριος και Πατέρας μας μαζί. Αμήν!"

Ένας δούλος Κυρίου

Συντάκτης: ΕΝΑΣ ΔΟΥΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2011



www.orthodoxia.gr

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα «όπλο» κατά του καρκίνου

Ένα νέου είδους πειραματικό εμβόλιο κατά του καρκίνου του προστάτη, το οποίο χρησιμοποιεί μια γενετική «βιβλιοθήκη DNA», δοκιμάστηκε με επιτυχία σε ποντίκια και σε μερικά χρόνια αναμένεται να δοκιμαστεί σε ανθρώπους, όπως ανακοίνωσαν Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες.

Η ανοσοθεραπεία -που αξιοποιεί ως «όπλο» το ανοσοποιητικό σύστημα- είναι μια σχετικά νέα τεχνική κατά του καρκίνου και ήδη έχουν εγκριθεί τα πρώτα φάρμακα. Αντίθετα με τα παραδοσιακά εμβόλια, τα νέου τύπου εμβόλια δεν εμποδίζουν εκ των προτέρων την εκδήλωση της νόσου, αλλά προσπαθούν να την θεραπεύσουν εκ των υστέρων. Τα εμβόλια αυτού του είδους περιέχουν γονίδια που ενεργοποιούν τις δυνάμεις του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να παράγουν ειδικές πρωτεϊνες (αντιγόνα) που θα σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λιντς, σε συνεργασία με την κλινική Μάγιο των ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή Άλαν Μέλτσερ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό Nature Medicine, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, βασίστηκαν σε μια «βιβλιοθήκη» γενετικού υλικού, το οποίο έχει ληφθεί από τα όργανα όπου αναπτύσσονται οι καρκινικοί όγκοι. Το εμβόλιο εκμεταλλεύεται την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, ώστε να καταστρέψει τον όγκο.

Οι πρώτες δοκιμές στα πειραματόζωα έδειξαν ότι οι όγκοι συρρικνώθηκαν. Η μέθοδος, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά και σε άλλες μορφές καρκίνου, όπως του δέρματος και του μαστού. Οι επιστήμονες διευκρίνισαν πάντως ότι το εμβόλιο βρίσκεται ακόμα σε πολύ αρχικό στάδιο και θα χρειαστούν μερικά χρόνια μέχρι να αρχίσουν δοκιμές σε ανθρώπους.

Η παραγωγή εμβολίων για τον καρκίνο συναντά αρκετές δυσκολίες, επειδή κάθε όγκος έχει ξεχωριστές πρωτεϊνες και ο εντοπισμός από τους επιστήμονες των αντίστοιχων αντιγόνων δεν είναι εύκολη δουλειά. Από την άλλη, υπάρχει φόβος ότι αν στο εμβόλιο χρησιμοποιηθούν περισσότερα γονίδια προκειμένου να αυξηθούν τα παραγόμενα αντιγόνα, τότε μπορεί να προκληθεί μια υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία θα γυρίσει «μπούμερανγκ» στον ίδιο τον οργανισμό.

Η επιτυχία του νέου πειραματικού εμβολίου έγκειται ακριβώς στο ότι οι Βρετανοί και Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν να αναπτύξουν ένα εμβόλιο από ένα ιό γενετικά τροποποιημένο έτσι ώστε να περιέχει μια ολόκληρη «βιβλιοθήκη» από DNA, πράγμα που διευκολύνει τη δημιουργία περισσότερων αντιγόνων κατά των καρκινικών κυττάρων. Η νέα προσέγγιση εξάλλου αποδείχτηκε ότι δεν προκαλεί επιζήμια υπερ-αντίδραση στον οργανισμό, ενώ -πράγμα εξίσου σημαντικό- η γενετική «βιβλιοθήκη» δημιουργήθηκε με τη λήψη γενετικού υλικού από το ίδιο το όργανο που επλήγη από τον καρκίνο. Με τον τρόπο αυτό, ο οργανισμός δεν «επιτίθεται» εναντίον υγιών μερών του σώματος, αλλά μόνο κατά των όγκων.

(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

www.enet.gr

Προτιμότερη η νυκτερινή προσευχή

Σας το είπα βέβαια νωρίτερα, αλλά θα σας το πω και τώρα˙ Ας σηκωνόμαστε τη νύκτα˙ και αν ακόμη δεν κάνης πολλές προσευχές, κάνε μία με πνευματική καθαρότητα και είναι αρκετό˙ δε ζητώ τίποτε περισσότερο˙ και αν όχι μέσα στα μεσάνυχτα, τουλάχιστον την ώρα του όρθρου. Δείξε ότι η νύχτα δεν είναι μόνο για το σώμα, αλλά και για την ψυχή˙ μην ανεχθής να περάση με απραξία, αλλά άμοιψε τον Κύριο με την αμοιβή αυτή˙ ή καλλίτερα, και αυτή σε σένα επιστρέφει.
Πες μου λοιπόν, αν πραγματικά πέσουμε σε κάποια φοβερή δοκιμασία, ποιον δεν παρακαλούμε να μας βοηθήση; Και αν πετύχουμε αμέσως εκείνο που ζητάμε, νιώθουμε ανακούφισι. Ποιος θα σε βοηθήση ώστε να είναι πρόθυμος να σου κάνη τη χάρι εκείνος, προς τον οποίον απευθύνης το αίτημά σου ; ποιός θα σε βοηθήση για να μη γυρίζης εδώ κι εκεί και να ζητάς σε ποιόν να απευθύνης το αίτημά σου; να μην έχης την ανάγκη άλλων, ώστε να ζητήσης αυτό μέσω εκείνων; Τι υπάρχει μεγαλύτερο από αυτό; Διότι Αυτός, τότε προ πάντων πραγματοποιεί το αίτημά μας, όταν δεν παρακαλέσουμε άλλους˙ τότε προ πάντων μας κατηγορεί, ωε γνήσιος φίλος που είναι, διότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην φιλία Του, όταν παρακαλέσουμε άλλους για να ζητήσουμε από Αυτόν που θέλουμε. Έτσι ενεργούμε και εμείς προς εκείνους που μας ζητούν κάτι˙ τότε τους κάνουμε τη χάρι με μεγαλύτερη ευχαρίστησι, όταν έρχωνται και μας το ζητούν αυτοί οι ίδιοι και όχι μέσω άλλων.

Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τα νεύρα της ψυχής»
Έκδοσις Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

www.gonia.gr

Φωτογραφίζοντας το ασυνείδητο

Για πρώτη φορά στην ιστορία επιστήμονες κατάφεραν να απεικονίσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο την ώρα που χάνει την συνείδηση του.

Βρετανοί επιστήμονες κατάφεραν για πρώτη φορά να απεικονίσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο τις οριακές εκείνες στιγμές που περνάει στην κατάσταση του ασυνειδήτου.

Oι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή αναισθησιολογίας Μπράϊαν Πόλαρντ, παρουσίασαν τα ευρήματά τους στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Αναισθησιολογίας στο Άμστερνταμ και όπως εξήγησαν κατέγραψαν την αυξομείωση της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον εγκέφαλο την ώρα που ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του μετά από χορήγηση αναισθητικού. Εντυπωσιακότερο μάλιστα από τα ευρήματα τους είναι ότι προς μεγάλη έκπληξή τους, οι διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου φαίνεται ότι συνεχίζουν να «συνομιλούν» μεταξύ τους και μετά το "σβήσιμο" του εγκεφάλου.

Οι ανακαλύψεις τους έγιναν χάρη σε μια νέα τεχνική απεικόνισης την «Λειτουργική Τομογραφία Ηλεκτρικής Αντίστασης» που είναι πιο εύκολη από την μαγνητική λειτουργική τομογραφία και εκτός από την αξιοποίησή της για την μελέτη του μυστηρίου της συνείδησης και του ασυνείδητου, θα μπορούσε να βοηθήσει τους γιατρούς να αξιολογούν την υγεία της φαιάς ουσίας και να εντοπίζουν τις εγκεφαλικές βλάβες σε ανθρώπους που έχουν υποστεί εγκεφαλικό ή τραυματισμό στο κεφάλι.

Όπως επεσήμαναν χρειάζονται και άλλες έρευνες για να κατανοηθεί τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο εκείνη τη στιγμή. Εκ πρώτης όψεως πάντως, η ανακάλυψη τους επιβεβαιώνει την θεωρία της καθηγήτριας Σούζαν Γκρίνφιλντ του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ότι το ασυνείδητο είναι μια διαδικασία κατά την οποία διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου «μπλοκάρουν» η μια την άλλη, καθώς ο εγκέφαλος «σβήνει».

www.enet.gr

Ο Μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ

«...ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς»
(Ιωάν. ιζ' 11)

Σήμερα, που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Α' Οικουμενικής Συνόδου (Νίκαια 325 μ.Χ.), γιατί την ελευθέρωσαν από την πνευματική νόσο της αρειανικής κακοδοξίας, κρίνουμε σκόπιμο να αναφερθούμε γενικότερα στην έννοια της αιρέσεως, του μεγαλυτέρου εχθρού της ενότητας της Εκκλησίας.

1. Ο χαρακτήρας της πίστεώς μας, είναι η καθολικότητα. Η Εκκλησία μας είναι καθολική κατά το ιερό Σύμβολο. Η ιδιότητα αυτή της Εκκλησίας θεμελιώνεται στους λόγους εκείνους του αναστάντος Κυρίου μας: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. κη' 20). Έχει η καθολικότητα της Εκκλησίας δύο διαστάσεις. Την κάθετο. Δηλαδή την αποδοχή ολόκληρης της αποκεκαλυμμένης θείας αληθείας, του πληρώματος της θείας αποκαλύψεως. Και την οριζόντια. Δηλαδή την εξάπλωση όλης της αληθείας αυτής εις όλα τα έθνη. Έτσι, η κατ' εξοχήν αποστολή της Εκκλησίας συνιστάται στην διαφύλαξη της καθαρότητας και ακριβείας της «άπαξ παραδοθείσης» (Ιούδ. 3) πίστεως και στην εξάπλωσή της σ' όλο τον κόσμο.

2. Τί ήταν όμως ο «κόσμος», όταν η πρώτη Εκκλησία ανελάμβανε την εκπλήρωση της μεγάλης αυτής πάνω στη γη αποστολής της; Ειδωλολατρία, αθεΐα, ανηθικότητα, αδικία, εκμετάλλευση, δουλεία και όλα εκείνα, που ο Απ. Παύλος αναφέρει στο α' κεφάλαιο της επιστολής του προς Ρωμαίους (Ρωμ. α' 18 ε.). Από ένα τέτοιο περιβάλλον προήρχοντο τα νέα μέλη της Εκκλησίας. Είναι χαρακτηριστικοί οι λόγοι του Παύλου στους χριστιανούς της Εφέσου: «Ήτε ποτέ σκότος, νυν δε φως εν Κυρίω» (Εφ. ε' 8). Σαν ένα φως μέσα στο σκοτάδι του κόσμου έλαμψε η Εκκλησία. Όσοι, λοιπόν, υπάκουαν στην κλήση του Θεού και γίνονταν μέλη της Εκκλησίας, έπρεπε να αποδεχθούν και την πίστη της. Να ενωθούν δηλαδή ουσιαστικά και οργανικά με τα άλλα μέλη της, να ζουν με την αλήθειάν της, ν' αλλάξουν τις συνήθειες του κόσμου με μια πολιτεία αγιωσύνης, αγάπης και δικαιοσύνης. Η Εκκλησία, λοιπόν, εζήτησε από την αρχήν ολοκληρωτική αλλαγή. Να γίνει ο άνθρωπος πραγματικά «καινή κτίσις».

Για να γίνει όμως αυτό πραγματικότητα, εχρειάζετο να αναγεννηθούν οι νέοι πιστοί κατά το πνεύμα της Εκκλησίας, για να γίνει πλήρης και τέλειος και ο εγκεντρισμός τους στο σώμα της. Κι ήσαν πολλοί που φάνηκαν πρόθυμοι να ανταποκριθούν στην απαίτηση αυτή. Δεν ήταν όμως λίγοι και εκείνοι που παρά την αυτοπροαίρετη έξοδό τους από τον κόσμο και την είσοδό τους στην Εκκλησία, δεν θέλησαν να λησμονήσουν και την παλαιά ζωή τους. Συνέβη δηλαδή σ' αυτούς ό,τι και στους Ισραηλίτες, που, μόλις άρχισαν να αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας, ενοστάλγησαν τα σκόρδα και τα κρεμμύδια της Αιγύπτου (Αριθμ. ια' 5). Μια τέτοια ενέργεια ο λόγος του Θεού την χαρακτηρίζει σαν την συνήθεια του σκύλου να ξαναγυρίζει στο «ίδιον εξέραμα», ή του χοίρου, που λούεται «εις κύλισμα βορβόρου» (Β' Πέτρ. β' 22).

3. Ποίοι όμως ήταν οι χριστιανοί αυτοί; Άλλοι μεν από αυτούς ήταν Ιουδαΐζοντες. Αυτοί ζητούσαν να υποτάξουν τον Χριστιανισμό στο γράμμα του Μωσαϊκού Νόμου και να ταυτίσουν την παγκόσμια αποστολή του με τον ιουδαϊκό εθνικισμό. Άλλοι ήταν ελληνίζοντες. Αυτοί προσπαθούσαν να αναμίξουν τον Χριστιανισμό με την ψευδοφιλοσοφία του κόσμου και να τον περιορίσουν στα πλαίσια μιας θρησκείας με την προσαρμογή του προς την ειδωλολατρία. Άλλοι, τέλος, ήσαν Ρωμαίοι. Αυτοί, πιο πρακτικοί και ρεαλιστές, είδαν την νέα θρησκεία σαν ένα μέσον για τη δική τους παγκόσμια επικράτηση και επίγεια κυριαρχία.

Κάθε μια από τις τάσεις αυτές δεχόταν από την διδασκαλία του Χριστιανισμού ό,τι την συνέφερε και την ευνοούσε. Το βάρος όμως έρριχνε στις δικές της αρχές, στις δικές της στοχοθεσίες και το χειρότερο, δημιουργούσε έτσι μια νέα διδασκαλία, που την παρουσίαζε σαν εκκλησιαστική - χριστιανική. Δεν σταματούσε όμως εδώ. Αλλά και αυτή τη διδασκαλία της Εκκλησίας την ερμήνευσε κατά τον δικό της τρόπο. Έτσι μια ομάδα με τέτοιες τάσεις, παρ' όλο ότι ήθελε να πιστεύει πως ζούσε μέσα στο σώμα της Εκκλησίας, επρόβαλλε την δική της πίστη και όχι πλέον την πίστη της Εκκλησίας. Αυτό ακριβώς είναι εκείνο, που στην εκκλησιαστική θεολογική γλώσσα ονομάζουμε ΑΙΡΕΣΗ. Το να παρουσιάζει δηλαδή κανείς τις ιδικές του γνώμες και πεποιθήσεις ως διδασκαλία της Εκκλησίας και τη δική του ερμηνεία της θείας αποκαλύψεως ως ερμηνεία και διδασκαλία εκκλησιαστική.

4. Η αίρεση δημιουργεί στην Εκκλησία κακό μεγαλύτερο από την αμαρτία. Ο αμαρτωλός πέφτει ως άτομο, και είναι δυνατόν να ανανήψει και πάλιν, κάνοντας χρήση των λυτρωτικών μέσων της Εκκλησίας. Ο αιρετικός όμως εκπίπτει οριστικά από το σώμα της Εκκλησίας. Γιατί δεν πιστεύει στην Εκκλησία ως κιβωτό της θείας αποκαλύψεως. Πιστεύει μόνο στον εαυτό του, και παίρνει την θέση κριτού της «παραδοθείσης» πίστεως. Θεοποιεί δηλαδή τον εαυτό του. Γιατί δεν παραδέχεται άλλη αυθεντία μεγαλύτερη από το πρόσωπό του. Κάθε αίρεση είναι εξάνθημα της ίδιας αρρώστιας, του ανθρώπινου εγωισμού. Όλες οι αιρέσεις είναι του ιδίου φυράματος. Μ' αυτό τον τρόπο όμως η αίρεση διαιρεί την Εκκλησία και καταστρέφει την ενότητά της. Ίσως δεν είναι υπερβολή, αν θεωρήσουμε ως πρώτους αιρετικούς στην ιστορία τους πρωτοπλάστους, γιατί πρώτοι αυτοί πάνω απ' το θείο θέλημα έβαλαν το δικό τους θέλημα και πρώτοι εχωρίσθηκαν από την θεία κοινωνία. Γι' αυτό η αίρεση συνιστά βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Δεν είναι δε παράδοξο ότι οι περισσότεροι αιρετικοί, εκτός από τις άλλες πλάνες τους, είναι και πνευματομάχοι, από τους αρχαίους Μακεδονιανούς μέχρι τους συγχρόνους μας Χιλιαστές ή (Ψευδο)μάρτυρες του Γιεχωβά.

Κατά συνέπεια η αίρεση κατασπαράσσει το σώμα της Εκκλησίας. Καταστρέφει την ενότητά της. Διαστρεβλώνει τη θεία αποκάλυψη και την καταθρυμματίζει. Αναμιγνύει την αλήθεια με την πλάνη. Γι' αυτό και είναι πολύ χειρότερη από μια άλλη θρησκεία. Γιατί δεν έρχεται απ' έξω -και γι' αυτό δεν γίνεται αντιληπτή. Εμφανίζεται ως κρυφός όγκος μέσα στο σώμα της Εκκλησίας. Κυκλοφορεί ως αλήθεια με ένδυμα και χρώμα εκκλησιαστικό και έτσι κατορθώνει εύκολα να απατήσει. Είναι το φοβερότερο όπλο του σατανά εναντίον της Εκκλησίας, φοβερότερο και απ' αυτούς τους διωγμούς. Γιατί δεν σκοτώνει φθαρτά σώματα, αλλά ψυχές αθάνατες. Επειδή μάλιστα οι αιρετικοί εμφανίζονται ύπουλα σαν μέλη της Εκκλησίας, χριστιανοί δηλαδή, κατορθώνουν να παραπλανούν -με την πλαστή μάλιστα αγιότητά τους- τους αφελείς και αστηρίκτους. Τούτο συμβαίνει και στη Χώρα μας με τους διαφόρους αιρετικούς, που με την Γραφή στα χέρια καλύπτουν την πονηρία τους. Πέρα όμως από την θρησκευτική πλάνη καλύπτουν οι αιρέσεις και καθαρά συμφεροντολογικές - πολιτικές επιδιώξεις, υπηρετώντας τα συμφέροντα των κέντρων εξαρτήσεών τους. Με την φαινομενική μάλιστα άσκηση φιλανθρωπίας, την αυστηρή δήθεν ζωή και την έντεχνη και καλά προετοιμασμένη προπαγάνδα, διαφθείρουν τις συνειδήσεις και οδηγούν με μεθοδικότητα στον καταχθόνιο σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την εγκατάλειψη της Εκκλησίας και την καταστροφή του έργου του Χριστού.

Αδελφοί μου!

Αρκεί να ρίξει κανείς μια βιαστική ματιά στην εκκλησιαστική ιστορία, για να καταλήξει μόνος στην διαπίστωση του τί σημαίνει η αίρεση στη ζωή της Εκκλησίας. Επειδή δε η αίρεση είναι γέννημα του διαβόλου, φροντίζει ο πνευματικός της πατέρας να προστατεύει καλά το παιδί του. Αν δε, όπως σωστά ελέχθη, η μεγαλύτερη νίκη του σατανά είναι να μας πείθει πως δεν υπάρχει, η μεγαλύτερη επιτυχία της αιρέσεως είναι να πείθει τους μεν μορφωμένους και άμεσα υπευθύνους ότι είναι έργο ταπεινό και ανάξιο λόγου η ενασχόληση μ' αυτή και η απόκρουσή της, τον δε απλό λαό ότι δήθεν στις διάφορες αιρετικές ομάδες θα βρει την αλήθεια και την γνήσια χριστιανική ζωή. Εμείς όμως, που θέλουμε να μείνουμε πιστοί στην παράδοση των αγίων της Εκκλησίας μας Πατέρων, θεωρούμε ως καθαρή συνέπεια της πίστεώς μας και ιερό καθήκον μας: α) το ξεσκέπασμα όλων των αιρέσεων, β) την συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι όλες οι αιρέσεις εξυπηρετούν συμφέροντα σκοτεινά και εργάζονται για την καταστροφή της πίστης και γ) την προφύλαξη και του εαυτού μας και των αδελφών μας από το φοβερό αυτό δηλητήριο του Διαβόλου.

“ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ”
(Απάνθισμα κηρυγμάτων από την
«ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» των ετών 1980 και 1983)
ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Μ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ



www.impantokratoros.gr

Η σύγχυση και η ταραχή είναι έμφυτες, όχι όμως και φυσικές!

Η αιτία της εσωτερικής συγχύσεως και ταραχής βρίσκεται στο προπατορικό αμάρτημα. Η δυνατότητα θεραπείας του ανθρώπου από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος.

Σε παρακίνησα να σκεφτείς από που μπορεί να προέρχονται τα σπέρματα της εσωτερικής συγχύσεως και ταραχής, και σου υποσχέθηκα να το συζητήσουμε. Είναι αλήθεια, όμως, πως ήδη γνωρίζεις την προέλευσή τους. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν να σκεφτείς, αλλά μόνο να θυμηθείς ποιά είναι η σχετική πίστη μας.

Πιστεύουμε πως αυτά τα σπέρματα δεν τα έβαλε ο Δημιουργός μέσα στη φύση του άνθρωπου, όταν τον έπλασε. Μπήκαν αργότερα, μετά την πτώση των προπατόρων μας, που, με την παράβαση της εντολής, διέφθειραν και διέστρεψαν τη φύση μας. Έτσι διεφθαρμένη και διεστραμμένη τη μεταβίβασαν στους απογόνους τους, δηλαδή σ’ ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Έτσι διεφθαρμένη και διεστραμμένη, λοιπόν, έχει φτάσει μέχρι κι εμάς. Η μεταπτωτική αυτή κατάσταση της φύσεως μας αποτελεί την αιτία της εσωτερικής μας συγχύσεως και ταραχής. Απ’ αυτήν, πάλι, προκαλείται όλη η εξωτερική αναταραχή στην προσωπική ζωή κάθε ανθρώπου, στην οικογενειακή ζωή και στην κοινωνική ζωή.

Τα σπέρματα, λοιπόν της συγχύσεως και ταραχής, μολονότι υπάρχουν μέσα μας εκ γενετής, δεν είναι φυσικά. Δεν είναι συστατικά της φύσεως μας. Δεν μπορούμε να πούμε, δηλαδή, ότι ένας άνθρωπος που δεν τα έχει, δεν είναι άνθρωπος. Απεναντίας, δίχως αυτά ο άνθρωπος γίνεται αληθινός άνθρωπος. Η κατάσταση της συγχύσεως και της ταραχής είναι η αρρώστια μας. Και μόνο όταν απαλλαγούμε απ’ αυτήν, γινόμαστε υγιείς, έτσι όπως πρέπει να είμαστε από τη φύση που μας έδωσε ο Δημιουργός. Θυμάμαι την επιθυμία σου να βρεθείς «στο επίπεδο της ανθρώπινης αξίας». Θεράπευσε την παραπάνω αρρώστια, πού έχεις μέσα σου, και θα φτάσεις σ’ αυτό το επίπεδο.

Μην ξεχνάς πως η σύγχυση και η ταραχή είναι έμφυτες, όχι όμως και φυσικές. Δεν αποτελούν ουσιώδες μέρος της φύσεώς μας. Επηρεάζουν; πάντως, τα ουσιώδη μέρη της, προκαλώντας διαταραχή στη λειτουργία του καθενός και στις αμοιβαίες σχέσεις τους. Αν η σύγχυση και η ταραχή ήταν φυσικές, η παρουσία τους δεν θα μας έκανε να υποφέρουμε και να βασανιζόμαστε, όπως συμβαίνει. Φυσικό είναι ό,τι ευφραίνει και αναπαύει τη ψυχή, ενώ αφύσικο ό,τι την καταπιέζει και την κουράζει. Από το άλλο μέρος, αν η σύγχυση και η ταραχή ήταν φυσιολογικές, τότε, όποιος ήταν απαλλαγμένος και καθαρός απ’ αυτές, δεν θα ήταν άνθρωπος. Ξέρουμε, ωστόσο, έναν άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό, που, μολονότι ήταν ολότελα καθαρός από σύγχυση και ταραχή, είχε τέλεια την ανθρώπινη φύση. Ξέρουμε, επίσης, ότι όποιος ντύνεται το Χριστό, παίρνει απ’ αυτόν τη δύναμη να καθαρίσει τον εαυτό του και να γίνει όμοιός του στη καθαρότητα.

Να θυμάσαι, επαναλαμβάνω, ότι η σύγχυση και η ταραχή είναι εγγενείς, όχι όμως και φυσικές· να το θυμάσαι και να το πιστεύεις ακλόνητα. Έτσι θα επιθυμήσεις σφοδρά και τη θεραπεία σου. Γιατί, αφού αυτή η κατάσταση δεν είναι φυσιολογική, τότε μπορείς να θεραπευθείς, φτάνει να το θέλεις. Και είναι δυνατό να μην το θέλεις; Υγιής και καθαρή η φύση μας είναι υπέροχη. Οι ίδιοι οι άγγελοι την ατενίζουν με αγάπη και δέος. Δεν θα θέλαμε, λοιπόν, να τη δούμε κι εμείς έτσι; Αναμφίβολα, όλη η ευτυχία και η ευδαιμονία μας εξαρτάται από τη θεραπεία μας. Γιατί, όταν θα έχουμε απαλλαγεί πια απ’ αυτή την αρρώστια, τί άλλο θα μας στερήσει τη μακαριότητα;

Είπα πριν, πως, επειδή η κατάσταση της ταραχής και της συγχύσεως δεν είναι φυσική, μπορεί κανείς να θεραπευθεί. Τώρα λέω, υποθετικά, το αντίθετο: Αν ήταν φυσική, δεν θα μπορούσε κανείς να θεραπευθεί, όσο σκληρά κι αν αγωνιζόταν. Πιστεύοντας κάτι τέτοιο, θα έχανες το θάρρος σου. «Έτσι είμαι και δεν μπορώ ν’ αλλάξω», θα σκεφτόσουνα και θα κυριευόσουν από την ολέθρια απόγνωση. Ολέθρια, ναι! Γιατί, όταν κυριεύσει τους ανθρώπους, τότε αυτοί παραδίνονται στην αμαρτία και εκτελούν κάθε λογής βρώμικη πράξη δίχως φραγμό.

Θα το ξαναπώ: Διατήρησε την πεποίθηση ότι η ταραχή μας δεν είναι φυσική. Μην ακούς εκείνους που λένε, «Είναι ανώφελο να το συζητάμε, γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι και δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε». Δεν είμαστε φτιαγμένοι έτσι. Και, αν αγωνιστούμε, μπορούμε ν’ αλλάξουμε.

πηγή: Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής», σ.84-87, εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου

www.pemptousia.com

Πως θα σωθούμε με την υπομονή και ας είμαστε βουτιγμένοι σε πειρασμούς και αμαρτίες!

Ένας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς.

Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και, αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα:
- Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων.

Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε:
- Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς.

Κι εγώ του είπα:
- Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους.

Κι εκείνος πάλι μου είπε:
- Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό.

Κι εγώ είπα:
- Πώς θα με κάνει σοφό; Εγώ κάθε μέρα γεύομαι το θάνατο της ψυχής.

Κι εκείνος αμέσως απάντησε:
- Σώπα, παιδί μου. Είπα ότι σε αγαπά ο Θεός και θα σου δώσει τη χάρη του.
Και πρόσθεσε:
- Να ξέρεις, παιδί μου, ότι τριάντα χρόνια πολέμησα με τους δαίμονες και επί είκοσι χρόνια δε φάνηκε να μη βοήθησε καθόλου ο Θεός. Κι όταν πέρασε το εικοστό πέμπτο, άρχισα να βρίσκω κάποια ανάπαυση, που με τον καιρό γινόταν πιο μεγάλη. Μετά το εικοστό έβδομο και το εικοστό όγδοο έτος η ανάπαυση της ψυχής μου γινόταν πολύ πιο έντονη. Και τώρα που περνάει το τριακοστό έτος και κοντεύει να τελειώσει, τόσο στερεώθηκε μέσα του η ανάπαυση, ώστε δεν μπορώ να την υπολογίσω και να τη μετρήσω.
Και τελείωσε ο γέροντας με αυτά τα λόγια:
- Όταν θελήσω να σηκωθώ για να προσευχηθώ, τρεις ψαλμούς προφταίνω να πω με το στόμα μου και από κει και πέρα, τρεις μέρες να στέκομαι όρθιος, αισθάνομαι έκσταση κοντά στο Θεό και δεν καταλαβαίνω καθόλου κούραση. Βλέπεις τώρα, τι άμετρη ανάπαυση μο προξένησε η πολύχρονη εργασία της υπομονής;

www.orthodoxfathers.com

Λόγος περί πίστεως και γνώσεως

(του εν αγίοις πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου)

Η ψυχή που περπατά στις στράτες της ευσεβείας και στους δρόμους της πίστεως, και κατώρθωσε να βαδίσει καλά σ’ αυτούς, αν γυρίσει πάλι στους τρόπους με τους οποίους αποκτάται η χωρίς πνεύμα Θεού γνώσις, αμέσως παραπατά έξω από την πίστι και χάνει τη νοερή δύναμί της, που φανερώνεται στην καθαρή ψυχή από τα μεταλλάγματα της θεϊκής βοηθείας, και πορεύεται με απλότητα σε όλα· γιατί η ψυχή που παρέδωσε μια φορά τον εαυτό της με πίστι στον Θεό, και που δοκίμασε πολλές φορές τη γεύσι της φροντίδος Του, δεν πιάνει πάλι να νοιάζεται για τα δικά της πράγματα, αλλά κάθεται κατάπληκτη και σωπαίνει, σαν να έχει φίμωτρο, και δεν έχει εξουσία να γυρίσει πάλι σε κείνους τους τρόπους με τους οποίους αποκτάται η γνώσις του κόσμου, και να ζει μ’ αυτούς.

Γιατί νοιώθει, μήπως με τα εναντιώματα που φέρνει η γνώσις στην πίστι, στερηθεί την πρόνοια του Θεού, που αποσκεπάζει την ψυχή αδιάκοπα και φροντίζει γι’ αυτήν και την παρακολουθεί ολοένα σε κάθε τι, επειδή απομωράθηκε και θάρρεψε πως είνε ικανή να προνοήσει για τον εαυτό της με τη δύναμι του λογικού της. Επειδή σ’ όσους ανέτειλε το φως της πίστεως, αυτοί δεν μπορούνε πάλι να παρακαλέσουνε για τον εαυτό τους με θάρρος τον Θεό, ούτε να Του ζητήσουνε, δος μας τούτο ή πάρε από μας εκείνο, κι ούτε φροντίζουνε για τον εαυτό τους με κανένα τρόπο· επειδή με τα νοερά μάτια της πίστεως βλέπουνε σε κάθε ώρα την πατρική πρόνοια να τους αποσκεπάζει και νάρχεται πάνω τους από εκείνον τον Πατέρα τον αληθινόν, που ξεπερισσεύει η πολλή και αμέτρητη αγάπη Του από κάθε πατρική αγάπη, κι ο Οποίος μπορεί και δύναται περισσότερο από όλους μας να μας βοηθήσει όσο δεν μπορεί κανένας άλλος, σε ό,τι πράγμα ζητούμε και σε ό,τι θυμόμαστε και σε ό,τι συλλογιζόμαστε.

Γιατί η γνώσις είνε αντίθετη με την πίστι, κ’ η πίστις είνε η λύσις σε όλα που ζητά νάβρει η γνώσις με τους δικούς της τρόπους· και λέγοντας γνώσι θέλω να πω τη γνώσι που δεν είναι πνευματική. Γιατί ο ορισμός της γνώσεως είνε τούτος, ότι δίχως να εξετάσει και να ερευνήσει, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά εξετάζει όσα θέλει, η πίστις όμως είνε κάτι τι, που όποιος δεν το σιμώσει με τρόπο σωστόν, δεν θέλει να μείνει αντάμα της.

Η γνώσις δεν μπορεί μηδέ να μαθευτεί καν, χωρίς εξέτασι και χωρίς τα συστήματα του λογικού· από αυτό προέρχεται ο δισταγμός για την αλήθεια. Η πίστις όμως ζητά ένα και μόνον φρόνημα καθαρό και απλό, το να στέκεσαι μακρυά από πάσα πανουργία και από το να ζητάς συστήματα. Κύταξε πώς, η μια είναι αντίθετη στην άλλη. Για να κατοικήσει μέσα σου η πίστις πρέπει να είσαι σαν νήπιο και να έχεις απλή καρδιά. Τα ιερά βιβλία λένε πως «με απλή καρδιά δοξάζανε τον Θεό» και πως «αν δεν γυρίσετε πίσω στην αθωότητα και δεν γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στη βασιλεία των ουρανών». Η γνώσις όμως είνε σε τούτα τα δύο επίβουλη και αντίθετη.

Η γνώσις είνε μέσα στη φύση και τη φυλάγει σ’ όλα τα μονοπάτια που πορεύεται· η πίστις όμως περπατά τον δρόμο της απάνω από τη φύσι. Η γνώσις δεν έχει τη δύναμι να αφήσει να τη σιμώσει κάθε πράγμα που καταλύει τη φύσι, αλλά ξεμακραίνει από αυτό· η πίστις όμως τ’ αφήνει να τη σιμώσουνε δίχως φόβο, και λέγει: «απάνω στην οχιά και στη δεντρογαλιά θα πατήσεις και θα καταπονέσεις το λιοντάρι και τον δράκοντα». Κοντά από τη γνώσι έρχεται ο φόβος· και κοντά από την πίστι, έρχεται η ελπίδα. Γιατί όσο προκόβει κανένας στα συστήματα της γνώσεως τόσο περισσότερο τον περιτυλίγει ο φόβος, και δεν μπορεί να γλυτώσει από αυτόν. Όποιος όμως ακολουθεί την πίστι, γίνεται παρευθείς ελεύθερος κι αυτεξούσιος, και όλα τα πράγματα τα μεταχειρίζεται με ελευθερία και με εξουσία σαν Υιός του Θεού. Εκείνος ο άνθρωπος, που αγαπά με πόθο την πίστι, σαν τον Θεό μεταχειρίζεται όλα τα κτίσματα· επειδή μονάχα στην πίστι δόθηκε εξουσία να δημιουργεί καινούρια κτίσι, μοιάζοντας σε τούτο με τον Θεό· για τούτο λέγει η Γραφή: «Μονάχα θέλησες, κι όλα τα πράγματα παρουσιαστήκανε μπροστά σου». Και πολλές φορές μπορεί να πλάσει τα πάντα από το τίποτα.

Η γνώσις όμως, δεν μπορεί να κάνη τίποτα χωρίς την ύλη. Η γνώσις, εκείνο που δεν δόθηκε στη φύσι δεν τολμά να το επιχειρήσει· και πώς να τολμήσει, αφού το νερό με την υγρή σύστασί του, δεν παραδέχεται απάνω του τα χνάρια του κορμιού, κι όποιος πηγαίνει κοντά στη φωτιά, καίγεται, κι αν πάρει πολύ θάρρος και τη αψηφήσει, θα κινδυνέψει. Απ’ αυτά, λοιπόν, φυλάγεται η γνώσις και δεν ξεθαρρεύεται να ξεπεράσει τα σύνορά τους· αλλά η πίστις διαβαίνει ανάμεσά τους με εξουσία και λέγει πως αν περάσεις μέσα από τη φωτιά, δεν θα σε κάψει, και τα ποτάμια δεν θα σε καταποντίσουνε. Τέτοια πράγματα τα έκανε η πίστις πολλές φορές, μπροστά σε όλη την κτίσι. Και αν λέγανε στη γνώσι να δοκιμάσει τη δύναμί της σε τέτοιους κινδύνους, δεν θα τ’ αποφάσιζε με κανέναν τρόπο· γιατί με την πίστι, πολλοί μπήκανε στις φλόγες και βάλανε χαλινάρι στη δύναμι της φωτιάς και περάσανε από μέσα της δίχως να πειραχτούνε ολότελα, κι απάνω στη ράχη της θάλασσας περπατήσανε σαν να είτανε στεριά. Κι όλα τούτα είν’ απάνω από τη φύσι κ’ αντίθετα της γνώσεως τα συμπεράσματα, κι αποδείξανε πως αυτή είνε μάταιη, σ’ όλα της τα συστήματα και στους νόμους της.

Είδες, η γνώσις πώς φυλάγεται μέσα στα σύνορα της φύσεως; Κ’ είδες την πίστι, πώς διαβαίνει απάνω από τη φύση κι ανοίγει τον δρόμο της οδοιπορίας της; Πέντε χιλιάδες χρόνια, ή κάτι λιγώτερα ή λίγο περισσότερα, κυβερνούσανε τον κόσμο τα συστήματα της γνώσεως, κ’ ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να σηκώσει ολότελα το κεφάλι του από τη γη και να νοιώσει τη δύναμι Εκείνου που τον έπλασε· ως που ανάτειλε πάλι η πίστις μας και μας ελευθέρωσε από το σκοτάδι μέσα στο οποίο κατάγινόμαστε στα έργα τούτου του κόσμου, κι από τη μάταιη υποταγή στη οποία έκλινε το κεφάλι του ο άνθρωπος ύστερα από ανώφελα ψαξίματα και διανοήματα. Και τώρα που βρήκαμε την ατάραχη θάλασσα και τον θησαυρό τον άσωστο, πάλι θέλουμε να ξεδιψάσουμε πίνοντας από πηγές θολωμένες. Δεν υπάρχει γνώσις, που να μην είνε φτωχή, όσο κι αν φαίνεται πως βρήκε μεγάλα πλούτη· όμως τους θησαυρούς της πίστεως, δεν τους χωράνε μήτε ο ουρανός μήτε κ’ η γη. Εκείνος που έχει στήριγμα μέσα στην καρδιά του την ελπίδα της πίστεως, δεν έχει στέρησι από τίποτα ποτέ. «Όσα ζητήσετε στη προσευχή σας με πίστι, θα τα πάρετε». Κι αλλού πάλι είνε γραμμένο: «Ο Κύριος είνε κοντά μας, μη φροντίζετε για τίποτε».

Η γνώσις αιωνίως ζητά μηχανεύματα για να φυλάξει αυτούς που την κατέχουνε· η δε πίστις λέγει: «Αν δεν θεμελιώσει το σπίτι ο Κύριος κι αν δεν φυλάξει την πολιτεία, άδικα κοπιάσανε οι κτίστες κι ανώφελα ξαγρυπνήσανε οι καστροφύλακες». Ποτέ δεν μεταχειρίζεται τρόπους και συλλογισμούς εκείνος που προσεύχεται με πίστι· γιατί η γνώσις στο κάθε τι παινεύει τον φόβο, όπως είπε ένας σοφός, λέγοντας, πως, όποιος φοβάται είνε μακάριος. Η πίστις όμως τι κάνει; λέγει πως φοβήθηκε, κι ευθύς άρχισε να καταποντίζεται· κι αλλού πάλι λέγει: «Δεν σας δόθηκε πνεύμα δουλείας για να φοβόσαστε, αλλά γινήκατε Υιοί του Θεού, με την ελευθερία της πίστεως και της ελπίδος του Κυρίου». Κι αλλού είνε γραμμένο: «Μη δειλιάσεις, κι ούτε να φύγεις από μπροστά τους».

Πάντα κοντά από τον φόβο έρχεται η αμφιβολία, και κοντά από την αμφιβολία έρχεται η ανάγκη να εξετάσεις και να ψάξεις· και κοντά στην εξέτασι ο συλλογισμός και κοντά στον συλλογισμό η γνώσις. Και μέσα σ’ αυτή την εξέτασι και στο ψάξιμο, βρίσκεται πάντα ο δισταγμός· γιατί η γνώσις δεν τα βγάζει πέρα και σ’ όλα τα πράγματα. Επειδή πολλές φορές, βρίσκουνε την ψυχή μας πράγματα και περιστάσεις και πολλές προφάσεις γεμάτες κινδύνους, στους οποίους η γνώσις και τα συστήματα της σοφίας δεν μπορούνε να βοηθήσουνε ολότελα. Και πάλι στα δύσκολα, που δεν τα καταλαβαίνει ο άνθρωπος, κι αν βάλει ολάκερη τη δύναμί του, και πούνε πέρα από τα σύνορα της ανθρώπινης γνώσεως, και σ’ αυτά ακόμα η πίστις δεν νικιέται ποτέ από τίποτα. Γιατί, τι μπορεί να κάνει η ανθρώπινη γνώσις και σε τι μπορεί να βοηθήσει στους φοβερούς πολέμους ή στον αγώνα κατάπάνω στις αόρατες δυνάμεις ή σε πολλά άλλα; Είδες πόσο τιποτένια είνε η δύναμις της πίστεως; Η γνώσις εμποδίζει τους μαθητάς της να πλησιάσουνε σε όσα είνε ξένα προς τη φύσι. Δες και τη δύναμι της πίστεως, και τι εξουσία δίνει στους μαθητευομένους της. «Στ’ όνομά μου, λέγει, δαιμόνια θα βγάλετε, τα φίδια θα τα κάνετε αβλαβή, κι αν πιήτε φαρμάκι τίποτα δεν θα πάθετε». Η γνώσις, σ’ όλους που βαδίζουνε στον δρόμο της, στρέγει κατά τους νόμους της, να εξετάσουνε το τέλος πριν από την αρχή, σ’ όλα τα πράγματα, και μ’ αυτόν τον τρόπο ν’ αρχίσουνε, μην τύχει κ’ είνε δυσκολόβρετο το τέλος εκείνου του πράγματος και πέρα από την ανθρώπινη δύναμι, και κοπιάσουνε ανώφελα, επειδή είνε αδύνατο και δύσκολο να βρεθεί εκείνο το πράγμα. Η πίστις όμως τι λέγει; «Όλα είνε δυνατά σε κείνον που πιστεύει· γιατί για τον Θεό τίποτα δεν είνε αδύνατο».

Ω πλούτος ανείπωτος και πέλαγος πλούτου με τα κύματά του και με τους θαυμαστούς θησαυρούς του, που ξεχειλίζουνε από τη δύναμι της πίστεως! Με πόσο θάρρος είνε γεμάτη και με πόση αγαλλίασι και με πόση ελπίδα είναι συντροφευμένη η οδοιπορία που κάνει ο άνθρωπος μαζί της! Και το φορτίο της πόσο αλαφρύ είνε! Κ’ η δούλεψίς της, πόση γλυκύτητα έχει!


ΚΙΒΩΤΟΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1954
ΑΡΙΘΜ ΦΥΛΛΟΥ 25 ΕΤΟΣ Γ’




www.alopsis.gr

Μοναχοί εκτρέφουν αλογάκια που θα χρησιμοποιηθούν για θεραπευτική ιππασία σε παιδιά με σύνδρομο Down

Ο αγώνας και η δικαίωση της γερόντισσας Μακαρίας Άγνωστες πτυχές από τη θαυμαστή διαδικασία αγιοκατάταξης του Οσίου Εφραίμ

Τα θαύματα που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια τον έκαναν γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα πέρατα της οικουμένης. Η άμεση ανταπόκριση στα αιτήματα των χριστιανών συνέβαλε έτσι ώστε χιλιάδες πιστοί σ' όλο τον κόσμο να τον επικαλούνται και να τον ευλαβούνται καθημερινά. Εξ' αυτού όχι μόνο δικαιωματικά κατέστη ένθερμος φίλος κάθε χριστιανού αλλά επιπλέον η αγάπη του χριστεπώνυμου ποιμνίου μετέτρεψε τον οίκο του, δηλαδή την Ιερά Μονή όπου φυλάσσονται τα λείψανά του σε ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα προσκυνήματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ποιός άλλωστε επισκέφθηκε το σπίτι του και δεν έφυγε γεμάτος δώρα και ευεργεσίες; Ποιός δεν ακούμπησε τη θλίψη του και δεν πότισε με τα δάκρυα της προσευχής του τα χαριτόβρυτα λείψανα και δεν έγινε μέτοχος ουράνιας χαράς; Ποιός δεν του ψιθύρισε το πρόβλημά του και δεν έλαβε άμεση λύση; Ποιός δεν εναπόθεσε στο νεομάρτυρα Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης τον πόνο του και δεν βρήκε γιατρειά;

Δεν υπάρχει πιστός χριστιανός που να μην έχει να διηγηθεί μία θαυμαστή ιστορία της ζωής του που είχε πρωταγωνιστή τον άγιο του τριαδικού και μόνου αληθινού Θεού Εφραίμ. Άλλωστε δεν είναι τυχαίος ο χρόνος που ο Κύριος επέλεξε για να παρουσιάσει στον κόσμο τον οσιομάρτυρά του και μέσω αυτού όχι μόνο να τον τιμήσει έπειτα από έξι σχεδόν αιώνες αλλά επιπλέον να του προσφέρει ως πολύτιμο δώρο τη θαυματουργία. Δια του τρόπου αυτού και μέσω του πιστού τέκνου του Εφραίμ των εξ Τρικάλων ο Κύριος και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός στηρίζει σε καιρούς δύσκολους, σε καιρούς χαλεπούς όπου το πλοίο της χριστιανοσύνης δέχεται κλυδωνισμούς και βάλλεται από μεγάλα κύματα αμφισβήτησης τους πιστούς που χτίζουν τη ζωή τους και εργάζονται όπως οι μέλισσες σύμφωνα με τις εντολές και τις διδαχές του ουράνιου Θεού και βασιλιά τους!

Ο Άγιος Εφραίμ, το πολύτιμο αυτό σκεύος εκλογής του Κυρίου μας, ο υψηλόσωμος νεαρός καλόγερος που μαρτύρησε για τον γλυκύτατο Χριστό όχι μόνο αποκαλύφθηκε με θαυμαστό τρόπο στην αείμνηστη γερόντισσα Μακαρία, που διακρινόταν για την ανιδιοτελή αγάπη της και την ζέουσα αγνή πίστη της στο Θεό αλλά συνεχίζει με τον ίδιο ακριβώς θαυμαστό τρόπο να διδάσκει τις καταπονημένες ψυχές.

Η έκδοση της Πατριαρχικής Πράξης αναγνώρισης του Αγίου Εφραίμ μας παρακινεί να παρουσιάσουμε ορισμένες άγνωστες πτυχές μίας θαυμαστής πραγματικά διαδικασίας που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1998 και ολοκληρώθηκε με τον επίσημο εορτασμό του αγίου στις 5 Μαΐου του 2011!

Μια άγνωστη ιστορία

Λίγες ημέρες μετά την πρωτοχρονιά και πριν την δεσποτική εορτή των Φώτων μαζί με τη σύζυγό μου επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή Ευαγγελισμού και Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη. Με τον συγκεκριμένο άγιο είχα -ιδιαίτερα εκείνο το διάστημα- αναπτύξει πολλούς δεσμούς... Κατά την ολιγόωρη λοιπόν παραμονή μας στο μοναστήρι ζητήσαμε να λάβουμε ως αντίδωρο στις αποσκευές μας και την ευχή της αείμνηστης γερόντισσας και ηγουμένης Μακαρίας, η οποία αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας.

Εκείνη μας δέχθηκε παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Μάλιστα μόλις εισήλθαμε στο ταπεινό και λιτό κελί το πρόσωπο της έλαμψε. Μας καλωσόρισε με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο ενώ μας έδωσε την εντύπωση πως μας περίμενε. Ασπαστήκαμε τεμάχιο ιερού λειψάνου και εκείνη, αφού μας σταύρωσε έγνεψε να καθίσουμε. Μας συνόδευε τότε η δόκιμη μοναχή Ρεβέκκα, νυν μοναχή της Μονής Μακαρία.

Η γερόντισσα άρχισε να μας εξιστορεί τα θαυμαστά βιώματα της και τον αποκαλυπτικό τρόπο εμφάνισης του Αγίου Εφραίμ. Παντελώς άπειρος όμως τότε στην πνευματική ζωή δεν μπορούσα να εξηγήσω τα δάκρυα χαράς που έτρεχαν από τα μάτια της καθώς αναφερόταν στα άγνωσταστούς πολλούς βιώματα που αποκόμισε από τη στενή σχέση και φιλία που είχε αναπτύξει με τον ουράνιο τακτικό επισκέπτη της οσιομάρτυρα Εφραίμ. Κάποια στιγμή στράφηκε προς το μέρος μου και άρχισε με το ιερό λείψανο που κρατούσε να με σταυρώνει συνεχώς. Προς στιγμή ένιωσα εκτός από έκπληκτος και μία μικρή αμηχανία αλλά γρήγορα ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα εσωτερικής αγαλλίασης δημιούργησε μία άγνωστη μέχρι τότε ατμόσφαιρα. Ένιωσα μία έντονη ευωδία να πλημμυρίζει το κελί, γεγονός που όπως έμαθα πολύ αργότερα μαρτυρούσε ουράνια επίσκεψη.

Η γερόντισσα με κοιτούσε με τη διεισδυτική ματιά της. Είχα την εντύπωση πως έβλεπε μέσα στην ψυχή μου και ένιωσα το δέος που αισθάνεται κάποιος κατά τη διάρκεια της θείας εξομολόγησης. Μου έπιασε το χέρι και είπε ψιθυριστά : "Ο άγιος θέλει να αναλάβεις τη διαδικασία αναγνώρισής του από την Ιερά Σύνοδο". "Μα, δε γνωρίζω..." απάντησα μηχανικά.

Η γερόντισσα Μακαρία με διέκοψε και είπε: "Εκείνος θα σε κατευθύνει και θα σε βοηθήσει". Ο λόγος της δεν άφηνε κανένα περιθώριο επιλογής. Έτσι έγνεψα το κεφάλι μου καταφατικά.

Το όλο εγχείρημα ωστόσο έμοιαζε τότε ακατόρθωτο. Με δεδομένη μάλιστα τη σκληρότητα του τότε Ιεράρχη έναντι της Μονής πίστευα πως δεν θα καταφέρουμε τίποτε και πως μάταια θα προβούμε σε οποιαδήποτε ενέργεια τούτη.

Η γερόντισσα έδωσε εντολή να μου δώσουν όλες τις εκδόσεις με την ιστορία και τα θαύματα του αγίου Εφραίμ. Δεν σας κρύβω πως έφυγα από το μοναστήρι βαθιά συλλογισμένος. Αναρωτιόμουν τι έπρεπε να κάνω. Πως είναι δυνατόν η Ιερά Σύνοδος να δεχθεί να συζητήσει το όλο θέμα εν αγνοία της Ιεράς Μητροπόλεως; Πως θα αντιδράσει ο μητροπολίτης; Τέτοιου είδους ερωτήματα στριφογύριζαν στο νου μου αναζητώντας κάποιες λογικές απαντήσεις.

Μετά λίγες ημέρες μία γενική συζήτηση που είχα με τον τότε αρχιγραμματέα νυν Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Δαμασκηνό περί της διαδικασίας που ακολουθείται στις περιπτώσεις αγιοποίησης, με απογοήτευσε ακόμη περισσότερο.

-Μόνο μέσω Μητροπόλεων εισάγεται ο φάκελος... μου είπε!

Παρ' όλες τις δυσκολίες μία δύναμη με έσπρωχνε να μελετώ τα βιβλία που μου είχε δώσει η γερόντισσα. Οι μαρτυρίες και τα θαύματα του οσιομάρτυρα με είχαν συγκλονίσει. Τηλεφώνησα στον Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικόλαο, ο οποίος είχε εκδώσει βιβλίο για τον Άγιο Εφραίμ και του μίλησα για το όλο εγχείρημα.

Με παρότρυνε να κάνω την προσπάθεια έστω και αν οι ελπίδες να ασχοληθεί η Ιερά Σύνοδος θα είναι μηδαμινές. Συνέταξα λοιπόν μία εισηγητική έκθεση και έφτιαξα 13 ογκώδεις φακέλους με όλα τα στοιχεία και τις αποδείξεις που είχα συλλέξει. Κατόπιν προς το τέλος Φεβρουαρίου του 1998 επισκέφθηκα τα γραφεία της Ιεράς Συνόδου και αφού πήρα άδεια από τον τότε αρχιγραμματέα τοποθέτησα τους φακέλους στις θυρίδες των τότε μελών της Ιεράς Συνόδου.

Ευλογημένη συνάντηση

Έξω άπό το γραφείο του αρχιγραμματέα συνάντησα τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεο και του είπα πως είχα κάποιο φάκελο να του δώσω που αφορούσε τον Άγιο Εφραίμ. Έτρεξα και τον πήρα από τη θυρίδα του και τον έδωσα προσωπικά. Του εξήγησα τι ακριβώς εμπεριέχει και εκείνος με ρώτησε αν μπορώ να μεταβώ στο σπίτι του το απόγευμα να συζητήσουμε εκτενέστερα για το θέμα αυτό.

"Θα του ρίξω μία ματιά και το απόγευμα έλα να μιλήσουμέ", μου είπε.

Η όλη στάση με γέμισε με νέες ελπίδες κάτι που μου θύμισε τα λόγια της γερόντισσας. Έτσι το απόγευμα βρέθηκα στο σπίτι του Μητροπολίτη Ύδρας Ιεροθέου. Έμενε κάπου στο Κολωνάκι, αν θυμάμαι καλά. Μου άνοιξε η αδελφή του και μου είπε να περιμένω γιατί είχε μία συνεργασία με κάποιο καθηγητή της Θεολογικής Σχολής. Αποχώρησε λίγα λεπτά μετά ο καθηγητής και ο μακαριστός Ιεράρχης μου έγνεψε να πλησιάσω. Πήρα την ευχή του και κάθισα δίπλα στο τραπέζι πίνοντας το αναψυκτικό που μου πρόσφερε η αδελφή του.

"Ξεφύλλισα το φάκελο που ετοίμασες. Δεν νομίζω πως απουσιάζει τίποτε. Είναι πλήρης. Αποφάσισα μάλιστα να προχωρήσω την όλη διαδικασία στην επόμενη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου", είπε χαρακτηριστικά.

Δεν πίστευα στην κυριολεξία τα αυτιά μου αυτά που άκουγα. Γι' αυτό και δεν μπόρεσα να αρθρώσω λέξη, ούτε τόλμησα να πω οτιδήποτε. Προτίμησα τη σιωπή. Ψέλλισα μόνο "ευχαριστώ πολύ".

Ήθελα να μοιραστώ την χαρά μου, η οποία με έκανε να χοροπηδώ στο δρόμο. Τι θαύμα Θεέ μου, μονολογούσα ενώ δάκρυα χαράς έτρεχαν στο πρόσωπό μου. Ήταν αργά όμως και δεν τηλεφώνησα στη γερόντισσα. Την επόμενη ωστόσο έκανα ολόκληρη την αδελφότητα κοινωνούς του θαύματος.

Λίγες ημέρες αργότερα το θέμα της αγιοποίησης του Αγίου Εφραίμ αναγράφηκε μετά την πρόταση του μακαριστού Μητροπολίτη στην ημερήσια διάταξη για να συζητηθεί στην τακτική σύγκληση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στις 2 Απριλίου 1998!

Εν τω μεταξύ τα προβλήματα στις σχέσεις Ιεράς Μονής και Μητροπόλεως είχαν πάρει μεγάλη έκταση και απασχολούσαν τον τύπο... Εξ αυτού φοβόμουν πως το όλο θέμα δεν θα είχε αίσια κατάληξη. Ο φόβος μου ενισχύθηκε όταν ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ εισήλθε στο Λαϊκό νοσοκομείο και η συνεδρίαση της ΔΙΣ αναβλήθηκε. Κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ζήτησε να με δει. Οι μητροπολίτες Μαραθώνος Μελίτων και Ιωαννίνων Θεόκλητος με οδήγησαν κοντά του. Ένιωσα πως κάτι ήθελε να μου πει αλλά η εμφανής κόπωση λόγω της ασθένειας και πιθανόν η παρουσία και άλλων προσώπων στο δωμάτιο τον εμπόδισαν. Πήρα μόνο την ευχή του και αφού μου χαμογέλασε έφυγα.

Νέα δεδομένα

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ λίγες ημέρες μετά κοιμήθηκε και πίστεψα πως η προσπάθεια αγιοποίησης απέτυχε. Νόμιζα πως έπρεπε πάλι εξ αρχής να γίνουν οι διαδικασίες. Οι εκλογές που ακολούθησαν ανέδειξαν ως Αρχιεπίσκοπο Αθηνών τον από Δημητριάδος Χριστόδουλο. Κατά την πρώτη συνεδρίαση της ΔΙΣ υπό την προεδρία του που έγινε τον Μάϊο συζητήθηκαν θέματα που περιλαμβάνονταν στην ημερήσια διάταξη της αναβληθείσας συνεδρίασης του Απριλίου, μεταξύ αυτών και η αγιοκατάταξη του Οσίου Εφραίμ. Το θέμα ύστερα από την πρόταση του Μητροπολίτη Ύδρας Ιεροθέου εισηγήθηκε ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος. Ομοφώνως η ΔΙΣ αποδέχθηκε την εισήγηση και αποφάσισε να στείλει το σχετικό φάκελο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο προκειμένου να εκδοθεί η ανάλογη πατριαρχική πράξη.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο τότε εκπρόσωπος τύπου της ΔΙΣ μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών Μάξιμος έκρινε πως το θέμα αυτό δεν ενδιάφερε τους δημοσιογράφους. Και γι' αυτό λόγω της πρωτοβουλίας μου το ανακοίνωσε προσωπικά μόνο σε μένα λέγοντάς μου:

-Πέρασε και ένα δικό σου θέμα σήμερα Διονύση. Νόμιζα πως αστειευόταν και απάντησα χαριτολογώντας.

-Τι θέμα; Μήπως αποφασίσατε να με εκλέξετε δεσπότη;

- Όχι, ομόφωνα αποφασίσαμε την αγιοκατάταξη του Οσίου Εφραίμ βάσει του φακέλου που είχες υποβάλει.

- Και γιατί τότε δεν το ανακοινώσατε επισήμως; ρώτησα.

-Μα αυτό το θέμα σε αφορά προσωπικά. Οι εφημερίδες δεν ασχολούνται μ' αυτά.

Ήθελα μία δεύτερη επιβεβαίωση και έτρεξα στο γραφείο του αρχιγραμματέα. Εκείνος μου είπε και τις λεπτομέρειες περί του εισηγητή Ιεράρχη που ανωτέρω ανέφερα.

Κατέβηκα τότε περιχαρής δύο -δύο τα σκαλιά και βγήκα τρέχοντας στο προαύλιο χώρο της Μονής Πετράκη. Πήρα αμέσως το μοναστήρι χωρίς να σκεφτώ πως ήταν η ώρα 3 το μεσημέρι. Η γερόντισσα πρόταξε μετά τη χαρμόσυνη είδηση να χτυπήσουν οι καμπάνες του μοναστηριού για το μεγάλο αυτό θαύμα.

Η πληροφορία αγιοκατάταξης και μάλιστα εν αγνοία του έκανε τον τότε μητροπολίτη Αττικής ακόμη σκληρότερο στις σχέσεις του με την Ιερά Μονή και την αδελφότητα. Οι δοκιμασίες συνεχίστηκαν αφού το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν προχωρούσε στην έκδοση πατριαρχικής πράξης πριν λυθούν τα προβλήματα που είχαν ανακύψει. Πέρασαν από τότε δώδεκα χρόνια με το ζήτημα να εκκρεμεί. Εν τω μεταξύ οι δύο ανώτατοι ρασοφόροι που επισήμως εναντιώθηκαν στην αγιοκατάταξη του οσίου απομακρύνθηκαν κακήν -κακώς από τις θέσεις τους... Η εκκλησιαστική ηρεμία επανήλθε με την εκλογή νέου Ιεράρχη του Μητροπολίτη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κυρίλλου. Από τα πρώτα του έργα ήταν και αυτό της ολοκλήρωσης της διαδικασίας αγιοκατάταξης του Οσίου με την έκδοση της Πατριαρχικής Πράξης στις 2 Μαρτίου 2011.

Έτσι στις 5 Μαΐου 2011 έγινε με τον πλέον επίσημο τρόπο ο εορτασμός της μνήμης του κλείνοντας έναν ολάκερο κύκλο που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1998 και έληξε στις 2 Μαρτίου 2011. Κύκλος μεστός θαυμαστών γεγονότων που είχαμε υποχρέωση να καταγράψουμε προκειμένου να σας καταστήσουμε κοινωνούς της χαράς μας αλλά και επιπλέον να ικετεύσουμε να μνημονεύετε στις προσευχές σας τους αείμνηστους Ιεράρχες εκείνους όπως Ύδρας Ιερόθεο και Πατρών Νικόδημο που συμμετείχαν ουσιαστικά στην όλη διαδικασία.

Ο έσχατος δούλος Κυρίου

Διονύσης Μακρής

www.orthodoxia.gr

«Διαζύγιο» από τους ΓΟΧ πήραν οι Ορθόδοξες Κοινότητες Αυστραλίας

Η Ομοσπονδία Ελληνικών Ορθόδοξων Κοινοτήτων Αυστραλίας διακόπτει τη συνεργασία της με τους Γνήσιους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ανακοίνωσε ο πρόεδρος του φορέα κ. Θεοφάνης Μάρας, σε συνέντευξή του στο Ελληνικό Πρόγραμμα της SBS.

Η απόφαση ελήφθη σε συνεδρίαση των κοινοτήτων Αδελαΐδα, Γούλουνγκονγκ, Νιουκάστλ, Σαιντ Άλμπανς και Κλάιτον, την περασμένη Κυριακή στη Μελβούρνη, μετά την εκτίμηση, ότι η απόφαση της Ομοσπονδίας να συνεργαστεί με τους περιθωριακούς παλαιοημερολογίτες της παράταξης Αυξεντίου ήταν λανθασμένη.

Η διακοπή της συνεργασίας της Ομοσπονδίας με τους ΓΟΧ συνέπεσε με την απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου να καθαιρέσει τον «Επίσκοπο» των ΓΟΧ στην Αυστραλία, Τριμυθούντος Χριστόδουλο, και να τον επαναφέρει στην τάξη των μοναχών για διάφορα εκκλησιαστικά παραπτώματα, μεταξύ των οποίων και ο χαρακτηρισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας «αμαρτωλή θυγατέρα αμαρτωλής μητρός».

Σε συνέντευξή του στο Ελληνικό Πρόγραμμα της SBS, ο κ. Μάρας δήλωσε, ότι στη συνεδρίαση της περασμένης Κυριακής «ψηφίστηκε να αναχωρήσει η Αυτοκέφαλη Εκκλησία, που βέβαια ανήκει στην Ομοσπονδία, από την παράταξη Αυξεντίου των ΓΟΧ».

Ερωτηθείς ποιο θα είναι το επόμενο πνευματικό βήμα της Ομοσπονδίας ο κ. Μάρας απάντησε:

«Δεν αλλάζει τίποτα. Αυτοκέφαλη ήμασταν. Πήγαμε για να κάνουμε κάτι καλύτερο, αλλά δυστυχώς άλλαξαν τα πράγματα. Τέσσερεις αρχιερείς έφυγαν από το συνδυασμό (του κ. Αυξεντίου) και έμεινε η παράταξη με διαφορετικό συνδυασμό (αρχιερέων).

Η νέα παράταξη δεν ήταν γραμμένη πουθενά, ούτε στο υπουργείο Εξωτερικών ούτε στο υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (της Ελλάδας).

Τα μυστήριά μας δεν εγκρίνονταν ούτε καταχωρούνταν και έτσι το ζήτημα είναι πολύ απλό. Παραμένουμε με τον Επίσκοπο Χριστόδουλο, όλοι οι παπάδες παραμένουν στις θέσεις τους και προχωράμε».

Η υπαγωγή των κληρικών των ΓΟΧ στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία Αυστραλίας σημαίνει, ότι τόσο ο «Επίσκοπος» Χριστόδουλος, όσο και οι κληρικοί της ομοσπονδίας αποσχίζονται από τους Γνήσιους Ορθοδόξους Χριστιανούς, κατά τον κ. Μάρα «με τη θέλησή τους».

Σε ερώτηση, αν τα μυστήρια της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας αναγνωρίζονται από την Ελλάδα, ο κ. Μάρας απάντησε, ότι δεν αναγνωρίζονται.

«Το θέμα των μυστηρίων είναι ένα θέμα που το κοιτάμε για να δούμε ποια είναι τα δικαιώματά μας ως Εκκλησία που αναγνωρίζεται από την Αυστραλία. Είναι μία διαδικασία για την οποία έχουμε ζητήσει νομική συμβουλή και θα δούμε πού θα βγει. Για την ώρα, όμως, όχι».

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας ομολόγησε, ότι τα μέλη του φορέα μετάνιωσαν για την πνευματική υπαγωγή τους στους ΓΟΧ.

«Ξεκάθαρα, η ιδέα ήταν καλή, η επιλογή δεν ήταν καλή. Αν υπήρχε μία Ιερά Σύνοδος που ήταν αναγνωρισμένη και είχε μία σταθερότητα και μπορούσαμε να βρούμε εκκλησιαστική, πνευματική κάλυψη και να μπορούμε να έχουμε τα μυστήριά μας σε μια σειρά, η ιδέα ήταν καλή. Σαν επιλογή αυτής της Συνόδου, δυστυχώς δεν μας βγήκε σε καλό και βέβαια το μετανιώσαμε».

Ο κ. Μάρας απέκλεισε, επί του παρόντος, το ενδεχόμενο να ακολουθήσει η Ομοσπονδία το παράδειγμα της Κοινότητας Σίδνεϊ και να διαπραγματευθεί με την Ιερά Αρχιεπισκοπή την υπαγωγή της στην κανονική εκκλησία.

«Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι, όχι. Αφήστε να δούμε τι θα γίνει πρώτα με την Κοινότητα του Σίδνεϊ και ύστερα κάθε Κοινότητα, που ανήκει στην Ομοσπονδία, θα κάνει τις δικές της εσωτερικές διαβουλεύσεις και θα δούμε τι γίνεται. Αυτή τη στιγμή, όμως, δεν έχει μπει κανένα σκεπτικό πάνω σε αυτό το θέμα».

www.romfea.gr

Οκτώ τρόποι να κάψετε θερμίδες

Εδώ και χρόνια κυκλοφορούν προϊόντα που υπόσχονται ότι θα σας βοηθήσουν να κάψετε περισσότερες θερμίδες. Υπάρχει στην πραγματικότητα όμως κάτι που μπορείτε να κάνετε ώστε να αυξήσετε τις θερμίδες που καίτε καθημερινά;

Ναι και όχι, σύμφωνα με τους ειδικούς. Η αλήθεια φαίνεται πως είναι ότι ο νούμερο ένα τρόπος να κάψετε θερμίδες είναι ο παραδοσιακός-να κινηθείτε περισσότερο.

Βασικά δεν ξέρουμε άλλο τρόπο να καίει θερμίδες ή να αυξάνει τον μεταβολισμό μας από την κίνηση, σημειώνει ο Barry M. Popkin, Διευθυντής του προγράμματος παχυσαρκίας του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας.

Παρόλα αυτά, η έρευνα υποδεικνύει ότι μπορεί να υπάρχουν λίγοι ακόμα τρόποι που μπορείτε να υιοθετήσετε για να κάψετε περισσότερες θερμίδες. Ακολουθούν 8 πιθανοί τρόποι για την καταπολέμηση του πάχους και το κάψιμο περισσότερων θερμίδων.

Άσκηση για κάψιμο θερμίδων

Ο Christopher Wharton, προσωπικός γυμναστής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Yale, θεωρεί πως όσο περισσότερο χρόνο ξοδεύει κάποιος στην άσκηση και όσο πιο έντονη είναι αυτή, τόσο περισσότερες θερμίδες θα κάψει.

Πράγματι, ο ειδικός στην παχυσαρκία George Bray του ερευνητικού κέντρου Baton Rouge, πιστεύει ότι το να περπατάτε ζωηρά κάθε μέρα είναι μάλλον η πιο σημαντική συμβουλή που μπορεί να δώσει για να χάσετε παραπάνω θερμίδες. Προφανώς, όταν ασκείστε, το σώμα σας καίει θερμίδες για να ενισχύσει τη δραστηριότητά σας. Ωστόσο, τα οφέλη της άσκησης συνεχίζονται. Αυτό γιατί ακόμα και αν έχει τελειώσει η άσκηση, το σώμα σας ακόμα καίει περισσότερες θερμίδες.

Αν και είναι δύσκολο να καθορίσει κάποιος πόσο διαρκεί αυτό το αποτέλεσμα (ποικίλλει ανάλογα με τη σύσταση του σώματος και το επίπεδο της άσκησης) είναι ασφαλές να πούμε ότι ο ρυθμός μεταβολισμού μπορεί να αυξηθεί με την αεροβική άσκηση για τουλάχιστον 24 ώρες.

Αν θέλετε να παρατείνετε το αποτέλεσμα της καύσης θερμίδων, ο Wharton συμβουλεύει να ασκείστε για μεγαλύτερες περιόδους. Έρευνες έχουν δείξει ότι με την παράταση του χρόνου άσκησης η αύξηση του ρυθμού του μεταβολισμού σε χαλάρωση παρατείνεται.

Ασκήσεις ενδυνάμωσης για χτίσιμο μυων

Όταν ασκείστε χρησιμοποιείτε τους μυς. Αυτό σας βοηθά να χτίσετε μυϊκή μάζα και ο μυϊκός ιστός καίει περισσότερες θερμίδες- ακόμα και όταν είστε σε χαλάρωση- σε σχέση με το σωματικό λίπος. Σύμφωνα με τον ειδικό, 4,5 κιλά μυς θα έκαιγαν 50 θερμίδες τη μέρα αν βρισκόσασταν σε χαλάρωση, ενώ 4,5 κιλά λίπους θα έκαιγαν 20 θερμίδες.

Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να αυξηθεί ο μεταβολισμός και να καούν περισσότερες θερμίδες είναι η αεροβική και οι ασκήσεις ενδυνάμωσης. Και τα δυο είδη είναι σημαντικά, σύμφωνα με την Megan McCrory, ερευνήτρια στο Bastyr University.

Η γυμναστική ενδυνάμωσης γίνεται ιδιαίτερα σημαντική όσο μεγαλώνουμε, όταν ο μεταβολισμός μας τείνει να εξασθενεί. Ένας τρόπος να εμποδιστεί αυτό είναι να προσθέσετε λίγη άσκηση ενδυνάμωσης στο πρόγραμμά σας τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα. Οι μεγαλύτεροι μυς είναι στους μηρούς, την κοιλιά, το στήθος και τα χέρια.

Πίνετε πράσινο ή μαύρο τσάι

Η καφεΐνη είναι διεγερτικό και τα διεγερτικά έχουν την τάση να αυξάνουν τις θερμίδες που καίτε. Ένας πιθανός λόγος είναι ότι σας δίνουν τη βραχυπρόθεσμη εντύπωση ότι έχετε περισσότερη ενέργεια, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι κινείστε περισσότερο. Η καφεΐνη μπορεί επίσης να προκαλέσει αλλαγές στο μεταβολισμό που πιθανόν να οδηγήσουν σε κάψιμο περισσότερων θερμίδων.

Ακόμα και παλαιότερες έρευνες έχουν υποδείξει ότι 250 μιλιγκραμ καφεΐνης, αν καταναλωθούν μαζί με γεύμα, μπορούν να αυξήσουν τις θερμίδες που ξοδεύονται στο μεταβολισμό του γεύματος κατά 10%, σύμφωνα με την Jamie Pope, του Πανεπιστημίου του Vanderbilt.

Με την πάροδο του χρόνου αυτό θα μπορούσε να είναι σημαντικό, θεωρεί η ειδικός. Περίπου 75 θερμίδες την ημέρα μεταφράζονται σε παραπάνω από 2.100 θερμίδες τον μήνα.

Τα προηγούμενα χρόνια ορισμένες έρευνες έχουν υποδείξει ότι το πράσινο ή το μαύρο τσάι μπορεί να έχουν οφέλη πέρα από την καφεΐνη που περιέχουν.

Μια έρευνα αποκάλυψε μείωση στην πρόσληψη τροφής σε ποντίκια στα οποία δόθηκε πολυφαινόλη, ουσία που βρίσκεται στο πράσινο τσάι.

Άλλη έρευνα, που έγινε σε ανθρώπους, κατέληξε ότι το πράσινο τσάι έχει ιδιότητες παραγωγής ζέστης και καύσης θερμίδων πέρα από ότι μπορεί να αποδοθεί μόνο στην καφεΐνη. Όταν δόθηκαν σε 31 υγιείς άντρες και γυναίκες τρεις μερίδες ποτού που περιείχε πράσινο τσάι, κατεχίνες, καφεΐνη και ασβέστιο για τρεις ημέρες η 24ωρη απώλεια ενέργειας αυξήθηκε κατά 4,6%, σύμφωνα με την έρευνα του Πανεπιστημίου της Λοζάννης.

Η κατανάλωση τσαγιού με τα γεύματα μπορεί να έχει άλλο ένα αποτέλεσμα ως προς την καταπολέμηση του πάχους. Τα συστατικά του τσαγιού μπορεί να παρεμβάλλονται με την απορρόφηση από τον οργανισμό των υδατανθράκων όταν καταναλώνονται στο ίδιο γεύμα, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2006 στο 'American Journal of ClinicalNutrition.'

Αν και όλα αυτά τα πιθανά αποτελέσματα δεν έχουν μεγάλη σημασία, υπάρχει ακόμα ένα δώρο όσον αφορά την κατανάλωση τσαγιού. Το να προτιμήσει κάποιος ένα φλιτζάνι τσαγιού με μηδέν θερμίδες αντί για αναψυκτικό με θερμίδες σίγουρα θα μειώσει τον αριθμό των θερμίδων που προσλαμβάνονται.

Τρώτε μικρά και συχνά γεύματα

Κάθε φορά που τρώτε ένα γεύμα ή σνακ, το γαστρεντερικό σας σύστημα ‘ανοίγει’ και αρχίζει να χωνεύει τροφές και να απορροφά θρεπτικά συστατικά. Χρειάζονται θερμίδες για να πυροδοτηθεί η μηχανή χώνευσης κι έτσι είναι λογικό ότι όσο πιο πολλά μικρά γεύματα ή σνακς τρώει κάποιος μέσα στη μέρα τόσες θερμίδες θα κάψει.

Δεν υπάρχει πολύ ισχυρή ένδειξη γι αυτό το αποτέλεσμα, σημειώνει η McCrory. Ωστόσο πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι σε σύγκριση με την κατανάλωση ενός ή δυο πολύ μεγάλων γευμάτων αυτός είναι πιο υγιεινός τρόπος να τρώει κάποιος. Και αν οδηγεί στο κάψιμο ακόμα περισσότερων θερμίδων, ακόμα καλύτερα.

Μην παραλείπετε το πρωινό

Αυξάνουν οι ενδείξεις που υποστηρίζουν ότι υπάρχει σχέση μεταξύ της παράλειψης του πρωινού και του αυξημένου σωματικού βάρους, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της Αμερικανικής Ένωσης Διαιτολόγων.

Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν οι άνθρωποι παραλείπουν το πρωινό έχουν την τάση να τρώνε περισσότερες θερμίδες μέχρι το τέλος της μέρας. Άλλες έρευνες έχουν υποδείξει ότι η παράλειψη του πρωινού σχετίζεται με υψηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος στους εφήβους.

Αν και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε περισσότερη έρευνα σε αυτή την περιοχή η κατανάλωση υγιεινού πρωινού έχει νόημα σαν υγιεινός τρόπος ζωής.

Να τρώτε γαλακτοκομικά χαμηλά σε λιπαρά

Το ασβέστιο από γαλακτοκομικά χαμηλά σε λιπαρά δεν σας βοηθά ιδιαίτερα στο να καίτε περισσότερες θερμίδες αλλά μπορεί να συμβάλλει στην αποφυγή του πάχους. Αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας από τη Δανία υποδεικνύουν ότι μπορεί να απορροφούμε λιγότερες θερμίδες λιπαρών από το γεύμα, όταν καταναλώνουμε ασβέστιο από γαλακτοκομικά χαμηλά σε λιπαρά.

Σε άλλη πρόσφατη έρευνα η κατανάλωση περισσότερων τροφών με ασβέστιο, στις οποίες περιλαμβάνονται τα γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά, φάνηκε να συνδέεται με χαμηλότερη ποσότητα κοιλιακού λίπους, ειδικά σε νέους άντρες.

Πίνετε 8 ποτήρια νερό την ημέρα

Στο κάψιμο θερμίδων περιλαμβάνεται η απορρόφηση και η χρήση του νερού, ενώ διατηρείται ισορροπία των υγρών, σημειώνει η Pope. Το να πίνετε σχεδόν 8 ποτήρια νερό την ημέρα μπορεί να βοηθήσει στο να κάψετε επιπλέον περίπου 100 θερμίδες την ημέρα, σύμφωνα με ευρήματα μικρής έρευνας στη Γερμανία, σημειώνει η Pope.

Αυτό μπορεί να μην ακούγεται αρκετό, αλλά ενδεχομένως θα αθροιστεί σε 700 θερμίδες την εβδομάδα ή 2.800 τον μήνα. Και αυτό, κάνοντας κάτι που θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να κάνουμε για να έχουν όφελος τα έντερα και τα νεφρά μας και να αποφύγουμε τη σύγχυση μεταξύ πείνας και δίψας. Η ειδικός προειδοποιεί να μην υπερβάλλουμε, καθώς είναι πιθανό να καταναλώσουμε επικίνδυνες ποσότητες νερού.

Κινηθείτε

Οποιοσδήποτε τύπος κίνησης απαιτεί ενέργεια και η ‘νευρικότητα’ ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

Παλαιότερες έρευνες είχαν υποδείξει ότι με την καθημερινή κινητικότητα μπορούν να καούν παραπάνω θερμίδες. Μια έρευνα αποκάλυψε ότι η ανεπίσημη κίνηση μπορεί να είναι πιο σημαντική από την επίσημη άσκηση στο να καθοριστεί ποιος είναι λεπτός και ποιος παχύς.

Η δίαιτα και η άσκηση αποτελούν καλά νέα για συζήτηση με το γιατρό σας. Πριν αρχίσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης ή να αλλάξετε τη διατροφή σας καλό θα ήταν να μιλήσετε με τον γιατρό σας. Αν έχετε κάποια πάθηση ή λαμβάνετε φάρμακα μπορεί να υπάρχουν δραστηριότητες ή συμπληρώματα διαίτης που θα πρέπει να αποφύγετε.

Επιμέλεια: Εύη Ψωμιάδου



www.iatronet.gr

Τα μυστικά του γυναικείου οργασμού

Της Εύης Κυράνα

Πώς δημιουργούνται οι πιο έντονοι οργασμοί; Πρόσφατη μελέτη (King, 2010) περιέγραψε την εμπειρία του οργασμού 500 γυναικών. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι πιο έντονοι οργασμοί δεν διέφεραν από τους λιγότερο δυνατούς ως προς το πώς δημιουργήθηκαν. Δηλαδή, η προέλευση του οργασμού από τον ερεθισμό των έξω γεννητικών οργάνων δεν δημιουργούσε μεγαλύτερη ή λιγότερη ευχαρίστηση συγκριτικά με τον οργασμό που δημιουργούνταν με την κολπική διείσδυση.

Ωστόσο, οι γυναίκες που περιέγραψαν πιο έντονο οργασμό είχαν αξιολογήσει τη σχέση τους με τον σύντροφο πιο θετικά. Η ποιότητα της σχέσης, λοιπόν, επηρεάζει την ευχαρίστηση του οργασμού.

Επιπλέον, οι γυναίκες που περιέγραψαν τον οργασμό ως υψηλό σε ευχαρίστηση ανέφεραν πως η αίσθησή του πήγαζε από όλο το σώμα, κάτι που δεν αναφέρθηκε από τις γυναίκες με τον οργασμό μέτριας ή χαμηλής ευχαρίστησης.

Ποιος είναι όμως ο πιο σημαντικός παράγοντας που οδηγεί σε κολπικό οργασμό;

Μελέτη (Brody, 2010) σε 1.000 γυναίκες θέλησε να διακρίνει παράγοντες που σχετίζονται με την επίτευξη κολπικού οργασμού. Από όλους τους παράγοντες που μελετήθηκαν, η εστίαση της προσοχής στις αισθήσεις του κόλπου κατά τη διείσδυση ήταν ο παράγοντας με την πιο ισχυρή σχέση με την επίτευξη κολπικού οργασμού.

Το αποτέλεσμα αυτό είναι σύμφωνο και με άλλες μελέτες που υποστηρίζουν τον κεντρικό ρόλο της προσοχής για τη γυναικεία διέγερση. Ωστόσο, ξέρουμε πια πως όταν η γυναίκα καταλαμβάνεται από άγχος επίτευξης οργασμού αποσπάται η προσοχή της από τις αισθήσεις της, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να φθάσει στην κορύφωση.

Η Εύη Κυράνα (www.kirana.gr) είναι ψυχολόγος υγείας, συνεργάτιδα του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

www.tanea.gr