«Φρόντισε να θεραπεύσης τα πάθη σου και έπειτα των άλλων»

(Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ανέκδοτες επιστολές π. Φιλοθέου Ζερβάκου

8-10-1946

... Πρόσεξε διότι ο διάβολος έχει πολλάς παγίδας μη σε ρίξη σε καμμία πλάνην από την οποίαν δεν θα δυνηθής να εξέλθης. Πόσοι ιεροκήρυκες είναι εις τας Αθήνας, Θεολόγοι, Ιερείς, Επίσκοποι, διδάσκαλοι; Πού είναι οι καρποί που έφεραν; πώς δεν κατόρθωσαν τους χριστιανούς να πείσουν να έχουν αγάπην, ομόνοιαν, ειρήνην; πώς δεν τους εθεράπευσαν από τα πά­θη της υπερηφανείας, του θυμού, του φθόνου, της μνησικακίας, της ασωτείας και ασελγείας; πώς δεν ηδυνήθησαν να τους εμποδίσουν από τον αλληλοσπαραγμόν, παρά εφονεύθησαν τόσαι χιλιάδες; Ως φαίνεται όλοι οι ανωτέρω δεν εφρόντισαν να θεραπεύσουν τον εαυτόν τους πρώτον και δι' αυτό δεν ηδυνήθησαν να θεραπεύσουν και τους άλλους; ίσως να υπάρχουν και μερικοί καλοί, αλλά θα είναι μονάδες και θα έχουν και αυτοί αν όχι μεγάλας μικροτέρας ασθενείας.

Οι Άγιοι Απόστολοι ήσαν μόνον δώδεκα, αλλ' επειδή εθεράπευσαν πρώτον τον εαυτόν τους εθεράπευ­σαν μυριάδας ανθρώπων από όλα τα έθνη τα άπιστα, τα αλλόφυλλα.

Ημείς οι Έλληνες με πολλούς Αρχιερείς, χιλιάδες ιερείς, ιεροκήρυκες, θεολόγους κ.λπ., διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, όχι μόνον τα άγρια και αλλόφυλλα έθνη δεν ωφελούμεν αλλ' ούτε τους ομοφύλλους, ομοθρήσκους Έλληνας τους συμπατριώτας μας. διατί, διότι δεν εφροντίσαμε να θεραπεύσουμε τα ιδικά μας πάθη, ή τουλάχιστον να κάνουμε εκείνα που διδάσκουμε.

Ο Κύριος είπε. ο γνους και ποιήσας και διδάξας μέγας κληθήσεται. Πρώτον ο ποιήσας και μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν. Φρόντισε, λοιπόν, αφού θα αναλάβης έργον ιεραποστόλου να διδάξης τον εαυτόν σου την ταπείνωσιν, την υπακοήν, την αοργησίαν, την αμνησικακίαν, την μακροθυμίαν, την υπομονήν, την εγκράτειαν, την φιλαδελφίαν και τότε να διδάξης τους άλλους. Φρόντισε να θεραπεύσης τα πάθη σου και έπειτα των άλλων. Ο Θεός να σε φωτίση και οδηγήση εις το να γνωρίσης ποίον το θέλημά Του, το άγιον και τέλειον, και να ποίησης αυτό.

Μετ' αγάπης και ευχών
Φιλόθεος Αρχιμανδρίτης

Υ.Γ. Οι καλοί μοναχοί δεν κοιμώνται ούτε κάθηνται ως κηφήνες, αλλ' αγρυπνούν και προσεύχονται και δι' εαυτούς και διά σωτηρίαν των άλλων. Εργάζονται και εκ του κόπου των εσθίουν τον άρτον τους και εκ του κόπου των τρώγουν οι πτωχοί, οι ξένοι, οι ασθενούντες, οι γέροντες. Τοιούτοι ενάρετοι μοναχοί ήσαν ανέκαθεν οι αγιώτεροι πάντων των ανθρώπων..., ων ουκ ην άξιος ο κόσμος. Αι προσευχαί των σπανίων αυτών Μοναχών συγκρατούν την οργήν του Θεού την οποίαν θα επιφέρη ο Κύριος διά τας αμαρτίας των ανθρώπων.

[«Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ, Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)», Τεύχος 20, Μάιος-Αύγουστος 2007, Θεσ/νίκη, Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»]

www.alopsis.gr