ΕΞΑΙΤΙΑΣ της συζητήσεώς μας για τον αγώνα με τα πάθη, την οποία πια ολοκληρώσαμε- αν και στην πραγματικότητα μια τέτοια συζήτηση δεν ολοκληρώνεται ποτέ-, άφησα σχεδόν αναπάντητα διάφορα ερωτήματα, που μου έθεσες στο μεταξύ. Κάποιες έμμεσες απαντήσεις σε ορισμένα απ’ αυτά σου έχω δώσει ήδη. Τώρα θ’ απαντήσω στα υπόλοιπα.
Γράφεις ότι έχεις πολλές φροντίδες και μέριμνες στο σπίτι.
Κάνε με επιμέλεια και φιλοτιμία ό,τι σου ζητούν οι δικοί σου. Αυτό είναι το καθήκον σου. Αλλά να ασχολείσαι με όλα ήρεμα, δίχως άγχος, ταραχή ή βαρυγγώμια. Οι μέριμνες συνοδεύονται συνήθως από εσωτερική αναστάτωση. Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν μπορείς, βέβαια, πάντοτε να εξετάζεις ό,τι σου αναθέτουν με απόλυτη νηφαλιότητα και να το εκτελείς με τέλεια αυτοσυγκέντρωση, χωρίς την παραμικρή ταραχή ή διάσπαση. Την πνευματική ζωή, πάντως, δεν τη δυσχεραίνουν τόσο αυτές καθεαυτές οι καθημερινές ασχολίες του επίγειου βίου μας, που είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες, όσο οι μάταιες μέριμνες, οι πολλαπλές έννοιες και το διαρκές άγχος. Το άγχος κατατρώει βασανιστικά την καρδιά και εμποδίζει την πνευματική προκοπή. Ξεχώρισε, λοιπόν, τις αναγκαίες ασχολίες από τις μάταιες μέριμνες και τον έλλογο ζήλο από το άλογο άγχος. Μάθε να εργάζεσαι νηφάλια, διατηρώντας τη μνήμη του Θεού και πιστεύοντας ότι ευαρεστείς Εκείνον, όταν όλα σου τα έργα τα πράττεις ευσυνείδητα.
“Τί να κάνω”, ρωτάς, “με το τραγούδι και τη μουσική; Άλλοτε έπαιζα πιάνο και τραγουδούσα, χωρίς να δίνω σημασία στο περιεχόμενο των τραγουδιών. Τώρα όμως προβληματίζομαι γι’ αυτό.
Όπως αναμφίβολα γνωρίζετε, δεν έχουν όλα τα τραγούδια καλούς στίχους , παρότι μπορεί να έχουν ωραία μελωδία”. Τί να κάνεις; Είναι αδύνατο να τ’ αλλάξεις όλα μονομιάς. Παίζε πιάνο, λοιπόν, και τραγούδα όπως πριν, προσπαθώντας να μην προσέχεις το περιεχόμενο των τραγουδιών. Στο μεταξύ, άρχισε να επιλέγεις και να μαθαίνεις τραγούδια με καλό ή έστω ανεκτό περιεχόμενο, ώσπου τελικά να ξεχάσεις εντελώς τα άλλα. Πάρε, λ.χ. τις συνθέσεις του Τουρτσανίνωφ και πάθε όποια σου αρέσουν περισσότερο. Μάθε το «Ο Θεός σώζοι τον βασιλέα», το «Ευλογητός Κύριος εκ Σιών¨» και άλλα όμοια. Αν τα τραγουδάς με αισθαντικότητα και θέρμη σε βεβαιώνω ότι θα τα αγαπήσεις πολύ περισσότερο απ’ όσα τραγουδούσες ως τώρα. Και τότε όλοι θα σου ζητούν όχι ασήμαντα και ελαφρά τραγουδάκια, αλλά τις υπέροχες αυτές συνθέσεις.
Πριν από καιρό μου έγραψες ότι πολλοί σε θαυμάζουν και σε επαινούν για τη φωνή σου. Εκείνοι τη δουλειά τους, κι εσύ τη δική σου. Δεν μπορείς ν’ αποφύγεις το θαυμασμό και τους επαίνους των ανθρώπων. Δεν πρέπει, ωστόσο, να ξιπάζεσαι με όσα σου λένε, αλλά να διατηρείς πάντα την ταπεινοφροσύνη σου. Σκέψου: Πώς απέκτησες τη μελωδική φωνή και την κλίση στο τραγούδι; Ο Θεός σου τις έδωσε. Γιατί; Για ν’ αποκτήσεις φήμη και να δοξαστείς από τους ανθρώπους ή για κάποιον άλλο λόγο; Για έναν και μοναδικό λόγο: Για να δοξολογείς Εκείνον. Αυτό κάνεις; Όχι. Απλά και μόνο διασκεδάζεις τους άλλους και τον εαυτό σου. Για τον Θεό ούτε λόγος!
Μέχρι τώρα, επομένως, έχεις κάνει κακή χρήση του θεϊκού δώρου, χαραμίζοντάς το σε τιποτένια πράγματα. Στις σκέψεις σου, λοιπόν, για την ευαρέστηση του Θεού πρέπει να προσθέσεις και τις σκέψεις για την καλή χρήση του δώρου Του. Αν ο καθένας μας οφείλει να τρώει και να πίνει για του Κυρίου τη δόξα (βλ. Α΄ Κορ. 10:31 ), πολύ περισσότερο οφείλει να τραγουδάει και να παίζει μουσική για τον ίδιο σκοπό. Αν τραγουδούσες κάτι, που θα προξενούσε τέτοιαν αλλοίωση στις ψυχές των ακροατών, ώστε θα τους έκανε να στραφούν στον Θεό και να Τον δοξάσουν, δεν θα επιτελούσες έργο λιγότερο σπουδαίο και ιερό απ’ αυτό που επιτελεί ένας απλός ιεροκήρυκας στην εκκλησία. Να ποιός μπορεί να είναι ο καρπός του χαρίσματός σου! Έτσι, λοιπόν, αξιοποίησέ το. Διάλεξε μελωδίες εποικοδομητικές και μάθε να τις εκτελείς όσο γίνεται καλύτερα. Αυτό, βέβαια, θα το κάνεις για τους άλλους. Για τη δική σου οικοδομή να προτιμάς τους εκκλησιαστικούς ύμνους, που φέρνουν στην ψυχή κατάνυξη. Επαναλαμβάνω γι’ άλλη μία φορά : Μην τ’ αλλάξεις όλα στη ζωή σου απότομα , αλλά σταδιακά.
Γενικά, μη δείχνεις ιδιορρυθμία σε καμιά περίπτωση. Να είσαι ευγενική, καλοσυνάτη και πρόσχαρη με όλους, όπως πάντα. Μόνο ν’ αποφεύγεις τα πολλά γέλια, τα χοντροκομμένα αστεία και τα μάταια λόγια. Μπορείς και χωρίς αυτά να είσαι αβρή, ιλαρή και ευσυμπάθητη. Ποτέ να μην είσαι σκυθρωπή. ¨όταν ο Κύριος λέει σ’ εκείνους που νηστεύουν να περιποιούνται τα μαλλιά τους και να νίβουν τα πρόσωπά τους ( Ματθ. 6:17 ), εννοεί ακριβώς ότι πρέπει ν’ αποφεύγουν τη σκυθρωπότητα.
Ο Θεός να σε φωτίσει!
«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000
www.gonia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου