Η συγχώρεση

«Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ,
ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ.» (Α΄ Τιμ. Δ΄ 12)

Πρίν πολλά χρόνια καί μετά τήν λήξη τοῦ ἐμφυλίου σπαραγμοῦ καί τοῦ
ἀδελφοκτόνου πολέμου, σέ κάποιο χωριό, ἔγινε ἕνας φόνος, γιά πολιτικούς
μᾶλλον λόγους καί ἐξαιτίας τοῦ μεγάλου φανατισμοῦ, πού ἐπικρατοῦσε ἐκείνη
τήν ἐποχή.
Κατηγορήθηκε, λοιπόν, κάποιος χωριανός, ὁ Γ. Πέτρος, καί μέ τίς μαρτυρίες
πέντε συγχωριανῶν του δικάστηκε καί καταδικάστηκε σέ 30 χρόνια φυλάκιση. Ὁ
κατηγορούμενος ὅμως ἰσχυρίζετο συνεχῶς ὅτι ἦταν ἀθῶος... Κλείσθηκε σέ ἀγροτικές
φυλακές, ἀλλά μέρα - νύχτα διαλαλοῦσε καί μονολογοῦσε ὅτι ἦταν ἀθῶος.
Σ' αὐτές τίς φυλακές πήγαινε μιά φορά τόν μῆνα ἕνας εὐλαβέστατος ἱερέας καί
λειτουργοῦσε στό ἐκκλησάκι πού ὑπῆρχε καί κατόπιν ἐδέχετο γιά ἐξομολόγηση
ὅσους ἀπό τούς φυλακισμένους τό ἐπιθυμοῦσαν.
Ὕστερα ἀπό 5-6 μῆνες, πῆγε καί ὁ ἐν λόγῳ χωριανός στόν εὐλαβῆ ἐκεῖνον ἱερέα
καί ἐξομολόγο, καί ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ καί μπροστά στό πετραχῆλι τοῦ
Πνευματικοῦ, βεβαίωνε μέ ὅρκους ὅτι ἦταν ἀθῶος.
Ἀπό τότε πού ἐξωμολογήθηκε μέσα στίς φυλακές ὁ Γ. Πέτρος, ἄλλαξε τελείως
διαγωγή καί ἔγινε ὁ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καί τῆς μελέτης τοῦ Εὐαγγελίου, πού
τοῦ δώρισε ἐκεῖνος ὁ καλός ἱερέας. Μέσα σ' ἕνα χρόνο ἀλλοιώθηκε τόσο πολύ, πού
ὅλοι οἱ συγκρατούμενοί του καί βαρυποινίτες ἄρχισαν νά τόν σέβονται καί νά τοῦ
φέρονται φιλικά. Καί μέ τή Χάρη καί τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ γρήγορα πείσθηκε ὁ
εὐλαβής ἱερέας γιά τήν ἀθωότητά του, ὥστε τοῦ ἐπέτρεπε νά κοινωνεῖ κάθε φορά
πού λειτουργοῦσε στίς φυλακές.
Ὁ ἱερέας προσπάθησε κάτι νά κάμει μέσῳ κάποιων δικηγόρων, ἀλλά οἱ
μάρτυρες ἦταν ἀπολύτως κατηγορηματικοί, γιατί ἦταν δῆθεν παρόντες στόν φόνο.
Παρά ταῦτα ὁ Ἐξομολόγος πίστευε ὅτι ὄντως ἦταν ἀθῶος καί θῦμα σκευωρίας.
Ὁ Γ. Πέτρος ὄχι μόνο προσευχόταν μέ τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού τό
ἔμαθε ἀπό τό βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ», ἀλλά μελετοῦσε τό
Εὐαγγέλιο καί κοινωνοῦσε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, σκορπώντας σέ ὅλους τούς
συγκρατουμένους του πολλή καλοσύνη. Συγχωροῦσε δέ μέ ὅλη του τήν καρδιά καί
τούς κατηγόρους του καί αὐτόν ἀκόμα τόν ἄγνωστο φονιά.
-Δέν φταῖνε, οἱ καημένοι, ἔλεγε. Φταίει τό πολιτικό καί ἰδεολογικό πάθος, φταίει
καί ὁ διάβολος πού τούς σκοτείνιασε τό μυαλό κι ἔτσι κρύψανε τήν ἀλήθεια. Θεέ
μου, συγχώρεσέ τους ... καί ἀπό μένα νά 'ναι συγχωρεμένοι ... καί χάρισέ τους
πλούτη καί ἀγαθά πολλά, ἀλλά χάρισέ τους προπαντός καί ἰδιαιτέρως φωτισμό καί
ὑγεία.
Ἔτσι πέρασαν 19 χρόνια. Κατόπιν, λόγῳ τῆς καλῆς καί ἀρίστης διαγωγῆς καί
ἐπειδή ἔκανε καί στίς τότε ἀγροτικές φυλακές, ὅπου ἐμειώνετο ἡ ποινή,
ἀποφυλακίσθηκε. Ἦταν πλέον 50 ἐτῶν.
Στό χωριό ὅμως δέν ἔγινε δεκτός, ἐπειδή τόν πίστευαν ὅλοι γιά φονιά καί
κυρίως οἱ συγγενεῖς τοῦ φονευμένου. Ἔτσι, μετακόμισε σέ μιά γειτονική πόλη καί
ἔκαμε τόν ἐργάτη, τόν οἰκοδόμο καί κυρίως τόν μαραγκό, δουλειά πού τήν ἔμαθε στή
φυλακή.
Ἡ ζωή του ὅμως ἐξακολουθοῦσε νά εἶναι ζωή ἑνός ἀληθινοῦ χριστιανοῦ, μέ τήν
ἀκριβή συμμετοχή στά Μυστήρια, μέ τήν σωστή τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν
καί ἰδιαιτέρως μέ τήν προσευχή. Ἡ προσευχή ἦταν τό ὀξυγόνο τῆς ζωῆς του. Ἡ εὐχή
καί τό Εὐαγγέλιο ἦταν γι' αὐτόν «ἄρτος ζωῆς» καί «ὕδωρ ζῶν».
Μία κοπέλα 42 ἐτῶν, θεολόγος σέ κάποιο Γυμνάσιο τῆς περιοχῆς,
πληροφορήθηκε ἀπό τόν Πνευματικό τῶν φυλακῶν, πού ἦταν καί δικός της
Πνευματικός, τά πάντα γιά τόν Γ. Πέτρο καί ἰδιαιτέρως γιά τό πόσο ἦταν
ἀφοσιωμένος στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία Του. Πῆγε, τόν βρῆκε καί κατόπιν τόν
ζήτησε ἡ ἴδια σέ γάμο!.. Ἀπό τόν εὐλογημένο αὐτό γάμο προῆλθαν δυό παιδιά,
ὑγιέστατα.
Ὕστερα ἀπό μερικά χρόνια, στό χωριό πού ἔγινε ὁ φόνος, κάποιος ἀρρώστησε
βαρειά μέ ἀνεξήγητους φοβερούς πόνους σέ ὅλο του τό σῶμα. Ἡ ἐπιστήμη μέ τούς
γιατρούς καί τίς κλινικές ἐξετάσεις, πού ἦταν προηγμένες, στάθηκαν ἀδύνατον νά
τόν βοηθήσουν!!! Οὔτε κἄν τήν αἰτία δέν μπόρεσαν νά ἐντοπίσουν!
Ἔτσι, μιά βραδυά στό σπίτι του, ἀφοῦ ἐπέστρεψε ἀπό τό voσοκομεῖο, σ' αὐτήν
τήν φοβερή κατάσταση, ἄρχισε νά κραυγάζει μέσα στούς φοβερούς του πόνους ὅτι
αὐτός ἦταν ὁ φονιάς καί μέ τούς 4 ψευδομάρτυρες, τούς ὁποίους ἐξηγόρασε μέ
μεγάλα χρηματικά ποσά, κατηγόρησαν τόν Γ. Πέτρο, πού συμπτωματικά περνοῦσε
ἀπό ἐκεῖνο τό σταυροδρόμι, τήν ὥρα πού ἔγινε ὁ φόνος.
Φώναξαν τόν ἀστυνόμο τοῦ τμήματος τοῦ χωριοῦ, ὑπέγραψε τήν ὁμολογία του,
κατονομάζοντας καί τούς 4 ψευδομάρτυρες καί συνεργούς του. Ποιά νομική
διαδικασία ἀκολουθήθηκε μετά, δέν γνωρίζω. Ἡ ὁμολογία του ὅμως ἔκανε κρότο στό
χωριό, προκαλώντας σύγχυση, ταραχές καί πολλές κατάρες, οἱ ὁποῖες βάραιναν τόν
φονιά. Παρά ταῦτα, ἡ ψυχή τοῦ φονιά δέν ἔφευγε. Κι αὐτός ἐξακολουθοῦσε νά
τσιρίζει καί νά κραυγάζει.
Ὁ Γ. Πέτρος, ὅπως ἦταν ἑπόμενο, τό ἔμαθε. Δέν κίνησε ὅμως καμιά διαδικασία
γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς τιμῆς του μέ ἀναθεώρηση τῆς δίκης, μέ μηνύσεις κατά
τῶν ἐνόχων καί ἄλλων ἔνδικων νομίμων μέσων. Ἀλλά τί ἔκανε; πῆγε στό σπίτι τοῦ
φονιά!...
Οἱ πάντες πάγωσαν. Οἱ περισσότεροι χωρικοί, ὅταν τόν εἶδαν νά περνάει μέσα
ἀπό τό χωριό, ἀπό τήν ντροπή τους κρύφθηκαν. Πάγωσε καί ὁ φονιάς ὅταν τόν
ἀντίκρυσε, καί μέ γουρλωμένα τά μάτια ἀπό τήν ἔκπληξη καί τήν φρίκη, τόν ἄκουσε
νά τοῦ λέει:
-Γιώργο, σέ συγχωρῶ μέ ὅλη μου τήν καρδιά... Καί σ' εὐχαριστῶ, γιατί ἤσουν ἡ
αἰτία νά γνωρίσω τόν Χριστό μέ τήν Ἐκκλησία Του καί τά ἅγια Μυστήριά της.
Εὔχομαι νά Τόν γνωρίσεις κι ἐσύ, μέ μετάνοια καί προσευχή!
Τόν ἀγκάλιασε, τόν φίλησε καί ἔφυγε, ἐνῶ κάποια δάκρυα κρυφά ἔτρεχαν ἀπό
τά μάτια του.
Ὁ θρίαμβος τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ ἦλθε, ὕστερα ἀπό 35 χρόνια! Ἀλλά ὑπῆρξε
καί θρίαμβος τῆς ἐμπιστοσύνης, τῆς πίστεως καί τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς τοῦ
ἀδικημένου Γ. Πέτρου στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καί ταυτόχρονα στέφανος δόξης στήν
ὑπομονή καί μακροθυμία, πού ἔδειξε τόσα χρόνια.
Εὐλογήθηκε ἡ μετέπειτα ζωή του, ὅπως προείπαμε, μ' ἕναν χριστιανικό γάμο καί
μέ οἰκογένεια, πού ἦταν «κατ’ οἶκον ἐκκλησία» καί μέ δύο τρισευλογημένα παιδιά. Καί
μάλιστα, μετά τήν ὁλοκάρδια συγχώρηση πού ἔδωσε καί τήν ἀγάπη πού ἔδειξε πρός
ὅλους, πολλαπλασιάσθηκε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στό σπιτικό του. Εἶχε τήν Χάρη τοῦ
Θεοῦ πάνω του, τήν εὐλογία τῆς Παναγίας, τήν προστασία τῶν ἁγίων καί τήν
συμπαράσταση τῶν ἀγγέλων.
Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς σέ ἡλικία 80 ἐτῶν, τό 1999. Παρών στήν κοίμησή του ἦταν καί ὁ
ἐνενηντάχρονος ἱερέας τῶν φυλακῶν, πού μοῦ διηγήθηκε αὐτό τό γεγονός, γιά νά μέ
διαβεβαιώσει ὅτι λίγο πρίν τό τέλος τοῦ Γ. Πέτρου, ἄγγελοι καί ἀρχάγγελοι
πλημμύρισαν τό δωμάτιό του, τούς ὁποίους ἔβλεπε ὄχι μόνο ὁ ψυχορραγῶν μέ τά
μάτια του, ἄλλα καί ὁ ἐν λόγῳ ἱερέας. Αὐτοί παρέλαβαν τήν ψυχή του, μετά τό
τελευταῖο σημεῖο τοῦ σταυροῦ, πού ἔκανε ὁ Γ. Πέτρος, λέγοντας:
-Ἄγγελέ μου! Ἄγγελέ μου…, δέν τήν ἀξίζω αὐτή τήν τιμή… καί τοῦτο εἰπών,
ἐκοιμήθη!...
Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, παρ' ὅλο πού ἦταν ἔγγαμος καί ζοῦσε μέσα στόν σημερινό
κόσμο, μετά ἀπό τήν τεράστια καί ἄδικη δοκιμασία καί ταλαιπωρία του στήν
φυλακή, μαζί μέ βαρυποινίτες, εἶχε καρπούς τῆς Εὐχῆς, τῆς θείας Κοινωνίας καί τῆς
εὐαγγελικῆς ζωῆς. Ἡ ἔγγαμη ζωή του δέν τόν ἐμπόδισε νά λέγει μέρα - νύχτα τήν
Εὐχή, ὅπως τήν ἔμαθε ἀπό τό βιβλίο «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ».
Ἀπὸ τὸ Περιοδικό «Φίλοι Φυλακισμένων» Τεύχος 9ο Φѳινόπωρο – Χειμώνας 2008
τοῦ Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ο ΟΝΗΣΙΜΟΣ»
Ἀπό το βιβλίο «Ἡ εὐχή μέσα στόν κόσμο» τοῦ πρωτοπ. Στεφάνου Ἀναγνωστοπούλου
ΕΚΔΟΤΗΣ: ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ ΤΗΛ. 2465021472 ΦΑΞ 2465023133
ΥΠΕΥѲΥΝΟΣ: ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ