Η θαυματουργός εικόνα "Παναγίας της Κεράς"απο το χωριό Μονή του Δημου Ανατολικού Σελίνου

Η θαυματουργός εικόνα "Παναγίας της Κεράς"απο το χωριό Μονή του Δημου Ανατολικού Σελίνου

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010

Προσευχή καί σιωπή

Πρεσβυτέρου Βασιλείου Κοκολάκη

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤ΄ (Το γίου Μακαρίου το Αγυπτίου)

Μιά πάντηση περί το τρόπου συμμετοχς το λαο στήν Θεία Λειτουργία.

(Σημ.: Τά ντόνως πογραμμισμένα γράμματα εναι μετάφραση τς συγκεκριμένης μιλίας. Τά γράμματα σέ πλαγία μορφή ποτελον σχόλια πί το κειμένου ).

Ατοί ο ποοι πλησιάζουν τόν Κύριο καί Θεό μας,

- γ. Συμεών Νέος Θεολόγος στίς κατηχήσεις 23-34, σελ. 206 κ. . διδάσκει ναν τρόπο προσεγγίσεως το Θεο : «κατά τήν ρα τς προσευχς πρέπει νά ασθάνεσαι ς κατηγορούμενος. Μς θυμίζει τόν γ. ωάννη τς Κλίμακος πού λέει τι προσευχή εναι γι’ατόν πού προσεύχεται πραγματικά , δικαστήριο καί κριτήριο καί βμα το Κυρίου , πρίν πό τό μελλοντικό βμα. μοιάζει μέ τήν κεσία το σθενος πρός τόν ατρό πού πρόκειται νά τόν χειρουργήσει νά τόν καυτηριάσει.

Συνεχίζει γ. Συμεών: Κάνε πρτα τρισάγιο , πειτα πές τό Πάτερ μν. Νά θυμσαι ποιός εναι Ατός τόν ποο νομάζεις Πατέρα. ταν δέ ρθει στιγμή νά πες τό Κύριε λέησον καί θελήσεις νά πλώσεις τά χέρια σου πρός τόν ορανό , φο κοιτάξεις πρός ατόν μέ τά ασθητά μάτια καί φο προσέξεις ατά τά χέρια καί φο συγκεντρώσεις μέ τό νο σου τόν αυτό σου , θυμήσου τά πονηρά σου ργα καί σες μαρτίες διέπραξες μέ ατά καί ποιά ασχρά ργα κανες καί νά φοβσαι λέγοντας στόν αυτό σου: «λοίμονό μου κάθαρτος καί μιαρός! Ποτέ νά μή θυμηθε Θεός τίς νομίες μου ταν μέ δε νά το πλώνω ναιδς μπροστά Του τά χέρια μου , διά τν ποίων κανα τά διάφορα ασχρά ργα καί μο στείλει φωτιά ναντίον μου καί μέ ξαφανίσει. φο λοιπόν στρέψω ατά τά χέρια πρός τά πίσω καί φο δεθ σά νά δηγομαι πρός θάνατο ,νά π μέ λεεινή φωνή, φο στενάξω πό τό βάθος τς ψυχς μου ¨ λέησόν με τόν μαρτωλό καί νάξιο τς διας τς ζως , ξιο μως ληθινά κάθε τιμωρίας¨ καί λλα σα Θεία Χάρη σο δώσει νά Το πες.

... τότε μαζί μέ λους πήγαινε στή σύναξη καί στάσου στό ναό σάν μέ τούς γγέλους στόν ορανό , σύντρομος, θεωρώντας νάξιο τόν αυτό σου ...»-

φείλουν νά κάνουν τίς προσευχές τους μέ συχία

- Χριστός συχνά προσεύχεται κατ’δίαν «καί πολύσας τούς χλους νέβη ες τό ρος κατ’δίαν προσεύξασθαι . ψίας δέ γενομένης μόνος ν κε».(Ματθ. ιδ΄,23)

«Καί γένετο ν τ εναι ατόν προσευχόμενον καταμόνας...»( Λουκ. θ΄,18)... «σύ δέ ταν προσεύχ , εσελθε ες τό ταμιεον σου , καί κλείσας τήν θύραν σου πρόσευξαι τ πατρί σου τ ν τ κρυπτ , καί πατήρ σου βλέπων ν τ κρυπτ ποδώσει σοι ν τ φανερ».( Ματθ. στ΄,6 )

Ταμεο ννοε τήν καρδιά μας, κε πού φυλμε τούς μύχιους λογισμούς μας , τά συναισθήματά μας καί τίς πιθυμίες μας. Καί ταν μς λέει νά κλείνουμε τήν πόρτα , ννοε τήν πόρτα κυρίως τν σωματικν περισπασμν καί φροντίδων.-

ερήνη καί πολλή σταθερότητα

- γ. ωάννης τς Κλίμακος λέει «νά περικλείεις τή σκέψη σου μέσα στά λόγια τς προσευχς ....Διότι διον το νο εναι τό στατον καί διον το Θεο τό νά μπορε λα νά τά σταθεροποιε. -

καί χι μέ πρεπες

-Σύμφωνα μέ τόν γ. σαάκ τόν Σρο ο πρεποι λογισμοί προέρχονται πό τίς πρεπες κινήσεις το σώματος-

καί μπερδεμένες κραυγές

- ψαλμός 140, πιλύχνιος μνος πού ψάλλεται κατά τήν κολουθία το σπερινο, κφράζει τό βαθύτερο νόημα τς κραυγς. « Κύριε κέκραξα πρός σέ εσάκουσόν μου».ναφέρεται καί βέβαια μόνο στήν σωτερική κραυγή τς φλογισμένης καρδις. ...Δέν φελον μόνο τά λόγια τς προσευχς ,λλά τό νά τά λέμε μέ βαθειά συναίσθηση-

λλά μέ πόνο καί συντριβή καρδίας ,συντετριμμένης , τεταπεινωμένης-

ς θυμίζει τόν 50ό ψαλμό «λέησόν με Θεός» πού λέει « Θυσία τ Θε, πνεμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει»,δηλ.τέτοια καρδιά Θεός δέν θά πορρίψει.-

]

καί μέ λογισμούς καθάρσεως νά εναι συγκεντρωμένοι στόν Κύριο

-Διδάσκει γ.Σιλουανός: Πολλοί προσεύχονται προφορικά προτιμον νά προσεύχονται μέ βιβλία. Καί ατό καλό εναι καί Κύριος δέχεται τήν προσευχή τους. ν μως κανείς προσεύχεται στόν Κύριο καί σκέφτεται λλα πράγματα , τότε Κύριος δέν εσακούει ατο το εδους τήν προσευχή-.

Καί πως κριβς ν κάποιος πάσχει πό βαριά ρρώστια καί καυτηριάζεται χειρουργεται τσι καί μετανιωμένος μαρτωλός μέ νδρεία καί πομονή ποφέρει τόν πόνο τήν δοκιμασία πού το προκαλε μαρτία χωρίς γογγυτά καί ταραχή συγκρατώντας τόν αυτό του.

πάρχουν μως λλοι ο ποοι κφράζονται μέ πρεπες κραυγές καί κατά τήν καυτηρίαση καί κατά τήν γχείριση ν χουν τόν διο πόνο μέ ατόν πού εχε τήν δια σωματική ρρώστια τς προηγουμένης περιπτώσεως. διος εναι πόνος καί ατο πού φωνάζει καί ατο πού δέν φωνάζει, καί το ταραγμένου καί το ρεμου.

τσι πάρχουν κάποιοι πού ν χουν θλίψη καί πόνο ψυχς φέρονται μέ σύνεση καί σταθερότητα χαρακτρα ,συγκρατώντας τό νο τους μέ γαθούς λογισμούς χωρίς ταραχή.

πάρχουν καί λλοι , ο ποοι ν χουν τήν δια θλίψη μέ τούς προηγουμένους συμπεριφέρονται μέ νυπομονησία, κάνοντας προσευχές μέ θόρυβο καί σύγχυση στε νά σκανδαλίζονται ατοί πού τούς κον.

πάρχουν κι’λλοι ο ποοι βγάζουν πρεπες κραυγές ν καί δέν χουν κάποιο πόνο ψυχς ,συντριβή καρδις , συμπεριφερόμενοι μέ κίνητρο τήν πίδειξη τήν νοησία , νομίζοντας τι μέσω ατν ( τν κραυγν) εαρεστον (εχαριστον) τόν Θεό.

Δέν πρέπει μως δολος το Θεο νά βρίσκεται σέ τέτοια στάθεια λλά μέ κάθε ρεμία,

-Λέει γ.Γρηγόριος Νύσσης τι Θεός περιέβαλε τή γλώσσα μέ δύο τείχη, τό τεχος τν δοντιν καί τό τεχος τν χειλιν, γιά νά περιορίζει τίς λογες ρμές της. Γι’ατό καί πολύ λεπτός μένας πού τήν κρατ πό κάτω γιά νά μή λέει τακτα καί νοικονόμητα λέγεται «χαλινός»- δέ Μέγας Βασίλειος λέει τι προβλέποντας Θεός νά πάρχει ναλογία νάμεσα στήν ναγκαιότητα το λόγου καί τή σιωπή μς δωσε δύο ατιά καί μία γλώσσα. Καί μέ ατό διδάσκει τι πρέπει νά κομε διπλάσια σα φορον τήν παιδεία καί γιά τά ρωτήματα λόγος νά περιορίζεται κατά τό μισυ.-

.

καί σοφία(νά μνε τόν Θεό)

-«Ε δέ τις μν λείπεται σοφίας ,ατείτω παρά το διδόντος Θεο πσιν πλς καί οκ νειδίζοντος καί δοθήσεται ατ»( ακ. α΄,5).-

πως επε προφήτης σαίας «ποιόν νά φροντίσω , παρά μόνο ατόν τόν προ τόν συχο πού τρέμει τούς λόγους μου;» –

- γ. ωάννης τς Κλίμακος λέει πώς ν νδυθες καλά τήν πραότητα καί τήν οργησία τότε δέν θά κοπιάσεις πολύ νά λευθερώσεις τό νο σου πό τήν αχμαλωσία.-

Καί στόν Μωυσ λλά καί στόν λία βρίσκουμε τι στή Θεοφάνεια πού τούς συνέβη , διακρίθηκε καί φανερώθηκε παρουσία το Κυρίου μέ ερήνη,σιωπή καί ρεμία μέσα σέ λους κείνους πού παρευρίσκονταν κε, φο διακόνησαν μπροστά πό τήν δεσποτική ξία σάλπιγγες καί γγελικές δυνάμεις. Νά λοιπόν ,λέει, «μέσα στή λεπτή φωνή τς αρας εναι Κύριος».

- γ. Νικόδημος γιορείτης διδάσκει τι Νοερά Προσευχή λέγεται- κόμη κι’ταν νθρωπος , φο συγκεντρώσει λες τίς νοερές δυνάμεις τς ψυχς του μέσα στήν καρδιά ,χωρίς νά λαλήσει ρμα οτε μέ τόν προφορικό οτε μέ τόν νδιάθετο λόγο,- μέ μόνο τό νο, πού νοε καί στοχάζεται μεταβάτως ,πώς εναι Θεός παρών μπροσθέν του. Καί πώς ατός παραστέκεται σέ Ατόν πότε μέ φόβο καί θάμβος , σάν νας κατάδικος, πότε μέ πίστη ζωντανή γιά νά λάβει τήν βοήθειά Του καί πότε μέ γάπη καί χαρά γιά νά τόν δουλεύει παντοτεινά. Καί ατό εναι κενο πού λεγε Δαβίδ: «Προωρώμην τόν Κύριον νώπιόν μου διαπαντός»(Ψαλμ. ιε΄,8).Μπορε δέ προσευχή ατή νά γίνει καί μέ να μονάχα βλέμμα μετάβατο το νο πρός τόν Θεό,πενθικό καί παρακαλεστικό.Τό ποο βλέμμα εναι σά μιά σιωπηλή νθύμηση κείνης τς χάριτος πού Το εχαμε ζητήσει πρότερον διά λόγου καί προσευχς γκαρδίου. πομένως πειδή καί προσευχ ατή εκολα μπορε νά γίνεται σέ κάθε τόπο καί μέ κάθε φορμή καί σέ κάθε περίσταση κράτα την στά χέρια σου σάν να ρμα δυνατό καί εκολομεταχείριστο. Καί θά λάβεις μεγάλη φέλεια καί βοήθεια. Λέει πάλι γ. Νικόδημος «σο περισσότερο κόπο χει νοερά προσευχή πό τήν προφορική διά στόματος λαλουμένη ,τόσο περισσότερο πό κείνη φθάνει στά ατιά το Κυρίου , ποος κούει καλύτερα τή νοερά βοή τς καρδις παρά τίς μεγάλες φωνές το στόματος. Γι’ατό καί λεγε στόν Μωυσ, πού νοερς μόνο καί μέ καρδιά τόν παρακαλοσε γιά τούς ουδαίους, «τί βος πρς με;»-

ποδεικνύεται λοιπόν τι γαλήνη το Κυρίου βρίσκεται μέσα στήν ερήνη καί τήν επρέπεια.

Στό θεμέλιο τό ποο βάζει νθρωπος καί στήν ρχή τήν ποία βάζει, βάσει καί τς ποίας νατρέφεται καί πακούει ,σέ ατήν παραμένει μέχρι τέλους.

ν ρχίσει νά κάνει προσευχή μέ φωνή καί ταραχή, διατηρε ατήν τή συνήθεια μέχρι τό τέλος τς ζως του. πειδή μως Κύριος εναι φιλάνθρωπος , συμβαίνει καί σ’ατόν νά προσφέρει τήν βοήθειά Του.Ατοί λοιπόν , ξαιτίας τς προτροπς τς Θείας χάρης χρησιμοποιον ς τό τέλος τς ζως τους ατήν τή συνήθεια. (τς φωνς καί τς ταραχς).λλά ς προσέξουμε τι ατό εναι χαρακτηριστικό τν νοήτων ξαιτίας το τι καί λλους σκανδαλίζουν λλά καί ατοί ο διοι κάνουν μέ σύγχυση τήν προσευχή τους.

Τό ληθινό μως θεμέλιο τς προσευχς ατό εναι , τό νά προσέχουμε στούς λογισμούς καί μέ πολλή συχία

- γ. σαάκ Σρος διδάσκει τι ρετή τς σιωπς χι μόνο ψώνει τό νο πρός τόν Θεό, λλά καί στά φανερά ργα , τά ποα κτελονται διά το σώματος, προξενε μεγάλη δύναμη πρός κτέλεσιν ατν.-

καί ερήνη

-«Ερήνην φίημι μν , ερήνην τήν μήν δίδωμι μν»(ω.ιδ΄,27).-

νά τελεται προσευχή , στε οτε ατοί πού μς βλέπουν οτε ατοί πού μς κον νά σκανδαλίζονται.

Διότι ατός (πού προσεύχεται τσι) ν ποδεχθε τή χάρη το Θεο

-«τό γάρ τί προσευξόμεθα καθό δε οκ οδαμεν , λλ’ατό τό Πνεμα περεντυγχάνει πέρ μν στεναγμος λαλήτοις. δέ ρευνν τάς καρδίας οδε τί τό φρόνημα το Πνεύματος, τι κατά Θεόν ντυγχάνει πέρ γίων.»( Ρωμ. η΄, 26-27) -

θά φθάσει καί στήν τέλεια προσευχή,

- γ. σαάκ Σρος, ατός βαθύς μυστηριακός νος τς ρθοδοξίας μς μεταφέρει στά «πατα» τς λοζώντανης μοναδικς καί σωτήρια ληθινς πίστεώς μας. Λέει δηλ. τι ο στεναγμοί καί ο γονυκλισίες καί ο καρδιακές δεήσεις καί ο γλυκύτατοι κλαυθμοί καί πάντα ν γένει τά σχήματα τς προσευχς ως τήν καθαρά προσευχή χουν τόν ρο καί τήν ξουσία νά κινονται....Μετά τόν ρο ατό πεται κπληξη καί θαυμασμός καί χι προσευχή.πειδή παύουν τά ργα τς προσευχς καί νος βρίσκεται σέ θεωρία πλέον καί χι σέ προσευχή. Κάθε τρόπος προσευχς γίνεται διά κινήσεων, ταν μως νος εσέλθει στίς πνευματικές κινήσεις , κε πλέον δέν χει προσευχή .-

ως τό τέλος τς ζως του καί πιπλέον πολλούς θά οκοδομήσει. «διότι Θεός δέν εναι Θεός τς σταθείας,

-«ατείτω δέ ν πίστει , μηδέν διακρινόμενος(χωρίς νά διστάζει τι δέν θά εσακουσθε πό τόν Θεό. ) . γάρ διακρινόμενος οικε κλύδωνι θαλάσσης νεμιζομένω καί ραπιζομένω. μή γάρ οέσθω νθρωπος κενος τι λήψεταί τι παρά το Κυρίου. νήρ δίψυχος κατάστατος ν πάσαις τος δος ατο»(ακ. α΄, 6-8).-

τς πρεπείας καί τς συγχύσεως, λλά τς ερήνης».

Ατοί πού κφράζονται μέ κραυγές , μοιάζουν μέ ατούς πού δίνουν διατάγματα (πού εναι παρορμητικοί) ,πως ο κελευστές στά καράβια, μήν μπορώντας νά προσευχηθον πουθενά , οτε στίς κκλησίες οτε στά σπίτια, παρά μόνο σέ πομονωμένους χώρους σύμφωνα μέ τήν δική τους νοοτροπία. ν ατοί πού προσεύχονται μέ σιωπή , λους τούς οκοδομον πνευματικς ,σέ κάθε τόπο.

Πρέπει λοιπόν λος νθρώπινος γώνας νά κτελε τίς ντολές το Κυρίου μέ γαθούς λογισμούς

-Λέει γ. Σιλουανός «ν θέλεις νά προσεύχεσαι καθαρά ,τότε γίνε ταπεινός, γκρατής, ξομολογήσου ελικρινς καί θά σέ γαπήσει προσευχή. Γίνε πάκουος...μενε εχαριστημένος γιά λα καί τότε νος σου θά καθαρισθε πό μάταιους λογισμούς». -

καί νά ποκόπτει τό περιεχόμενο τν πονηρν λογισμν

- γ. ω.Κλίμακος διδάσκει : «ρχή τς προσευχς εναι τό νά διώκονται ο χθρικές προσβολές στήν ρχή τους , μέ να ποφασιστικό λόγο. Μέσο , τό νά παραμένει νος στά λόγια καί στά νοήματα τς προσευχς. Καί τέλος , τό νά ρπαγε νος πρός τόν Κύριο». -

καί νά βιάζει τόν αυτό του (βιασταί ρπάζουσι τήν βασιλεία τν Ορανν) , νά στρέφεται πρός τόν Θεό καί νά μήν κάνει τά δικά του θελήματα τν διαφόρων λογισμν (γενηθήτω τό θέλημά σου) λλά νά τούς συγκεντρώνει ατούς πό παντο π’που περιπλανονται , διακρίνοντας τούς φυσικούς λογισμούς πό τούς πονηρούς.

Μοιάζει λοιπόν ψυχή πού εναι πό τήν πίδραση τς μαρτίας , πως κριβς , ταν πάρχουν σέ κάποιο βουνό μεγάλες πέτρες ,χαμόκλαδα καί θάμνοι σέ κάποιον ποταμό καλαμνες πού παρεμποδίζουν τήν διάβαση κάποια δάση μέ γκάθια καί γρια πετρώματα. Ατοί πού θέλουν νά περάσουν πό κενον τόν τόπο φείλουν νά πλώσουν τά χέρια (σταύρωση)

παρση τν χεριν εναι ρχαιοτάτη λατρευτική κίνηση πού συμβολίζει καί κφράζει τήν νάταση λόκληρης τς ψυχοσωματικς παρξης το νθρώπου πρός τόν Θεό . κίνηση ατή πίσης συμβολίζει τήν πελευθέρωση καί ποδέσμευση το προσευχομένου πό τίς κοσμικές πιθυμίες καί τίς γήϊνες πασχολήσεις καί μέριμνες «πσαν τήν βιοτικήν ποθώμεθα μέριμναν» ερεύς, ταν κφωνε τό «νω σχμεν τάς καρδίας»,ψώνει τά δυό του χέρια πρός τόν ορανό.

στε καί μέ βία καί μέ κόπο νά πομακρύνεται πικίνδυνη προαναφερθεσα λη. ( μαρτία)

τσι καί τό περιεχόμενο τν πονηρν χθρικν λογισμν βρίσκεται γύρω πό τήν ψυχή. Εναι παραίτητη παρξη μεγάλης φροντίδας καί προσοχς το νοός γιά νά διακρίνει κάποιος τούς ξένους λογισμούς τς χθρικς δυνάμεως.

Λέει γ. ω. Κλίμακος : «ταν σταθήκαμε νά προσευχηθομε , ξεσηκώθηκαν ναντίον μας ο κάθαρτοι κενοι καί νείπωτοι λογισμοί .Καί μόλις τελειώσαμε τήν προσευχή , φυγαν μέσως.Διότι δέν συνηθίζουν νά μάχονται κείνους πού δέν τούς μάχονται.

Διότι πάρχει κάποιος πού χοντας ατοπεποίθηση ,νομίζει τι μπορε νά κόψει πό μόνος του τά βουνά πού χουν ατές τίς δύσβατες μεγάλες πέτρες.

πάρχει μως λλος πού διοικε τό νο του μέ επρέπεια σύνεση καί διάκριση , περνώντας χωρίς κόπο πλέον τό ργο του , σέ σύγκριση μέ τόν προηγούμενο.

τσι καί στίς προσευχές πάρχουν κάποιοι πού κφράζονται μέ πρεπες κραυγές πειδή βασίζονται στή σωματική τους δύναμη ( νά κούγονται γιά νά τούς κον ,στε νά συμμετέχει τσι λαός) , μή γνωρίζοντας τι ο λογισμοί τς περηφανείας τους κλέβουν τήν ρετή, λλά νομίζοντας τι γινε τό τέλειο κατόρθωμα μέ τήν δική τους δύναμη.

πάρχουν καί λλοι ο ποοι προσέχουν στούς λογισμούς (ποιοί εναι ποιοί) καί κάνουν μέσα τους μυστικά, καρδιακά, λον τόν γώνα.Ατοί μπορον νά κατορθώσουν τήν τέλεια προσευχή διά τς συνέσεως καί τς διακρίσεώς τους καί νά ξολοθρεύσουν τούς παναστατημένους διεστραμμένους λογισμούς καί νά πορεύονται σύμφωνα μέ τό Θεο θέλημα.

γ. Σιλουανός λέει πώς ν θέλεις νά προσεύχεται νος σου νωμένος μέ τήν καρδιά καί δέν τό κατορθώνεις , τότε λέγε τήν προσευχή μέ τό στόμα καί κράτα τό νο στίς λέξεις τς προσευχς .Μέ τόν καιρό θά σο δώσει Κύριος καί τήν καρδιακή προσευχή χωρίς λογισμούς καί θά προσεύχεσαι βίαστα. ...Τά χαρίσματα δίνονται στήν πλή , ταπεινή , πάκουη ψυχή. ποιος εναι πάκουος καί γκρατής σέ λα –στήν τροφή , στήν μιλία, στίς κινήσεις-σ’ατόν δίνει διος Κύριος τήν προσευχή κι’ατή τελεται στήν καρδιά μέ θεία νέργεια.

Βρίσκουμε καί στόν πόστολο νά λέει τι ατός πού οκοδομε τόν λλο εναι νώτερος . Λέει δηλ. «Ατός πού μιλ γλσσες οκοδομε τόν αυτό του ,ν ατός πού μιλ ντί το Θεο (προφητεύει) οκοδομε τήν κκλησία». Μεγαλύτερος μως εναι ατός πού προφητεύει,παρά ατός πού μιλ γλσσες. καθένας λοιπόν ς πιλέξει νά οκοδομήσει τούς λλους καί τσι νά καταξιωθε τς Βασιλείας τν Ορανν.

(Τά συγκεκριμένα σχόλια:


α) μς βοηθον νά συνειδητοποιήσουμε τι προσευχή ετε τελεται δημοσίως κατά τήν Θεία λειτουργία ετε προσωπικς ν τος ταμείοις διακρίνεται κυρίως πό τή μυστικότητα, ς παραιτήτου προυποθέσεως γιά τήν προσωπική καί κοινωνική ¨οκοδομή¨,

β) ποτελον μία πάντηση σέ σους ποστηρίζουν τι λαός πρέπει νά συμμετέχει στήν Θεία Λειτουργία διά τς συμψαλμωδίας (δηλ. διά το προφορικο λόγου) διά τς κος τν λειτουργικν εχν πού μυστικς ναγιγνώσκει ερεύς .

ργότερα σως κάποιοι νά πον πώς γιά μιά οσιαστικότερη , ποτελεσματικότερη , δυναμικότερη συμμετοχή το λαο στή λατρεία μας θά πρέπει νά χρησιμοποιηθον καί λλες ασθήσεις :

πως τοποθέτηση τν πιστν κυκλόθεν τς γίας Τραπέζης στε νά μπορον νά βλέπουν κι’ατοί τή μεταβολή τν Τιμίων Δώρων , νά κον εκρινς τίς εχές τς Θείας Μεταλήψεως καί νά γκρίνουν, διά τς γεύσεως, ν γινε δέν γινε. Στή συνέχεια φή διά τν χειρν τς γίας Τραπέζης καί πιθανόν να συγχρονικό χειροκρότημα νά ποτελε τήν κατακλεδα τς κολουθίας.

Κύριε λέησον! )

πηγή:www.alopsis.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου