Για την νοερά προσευχή

Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης

Η νοερά προσευχή πρέπει να γίνεται ανά πάσαν στιγμή. Δεν έχει σημασία αν είναι εντατική ή αδύνατη. Στο δρόμο , στο αυτοκίνητο που ξέρει ο καθένας τι κάνεις, αν είσαι προσηλωμένος στο Θεό; Νούς ,στόμα , καρδιά κύκλο η νοερά προσευχή. Χάνεται ο λογισιμός. Απομονώνεται , εξαφανίζεται.

Η προσευχή να γίνεται . Έστω και τυπική, που σου ψιθυρίζει ο διάβολοςότι είναι ξερή και τυπική.

‘’Είσελθε εις το ταμείον σου, όταν προσεύχη, και… αποδώσει σοι εν τω φανερώ’’. (Ματθ. 6,6). Να κλείσουμε όχι μόνο την πόρτα του δωματίου σας, όταν θέλουμε να προσευχηθούμε, αλλά να κλείσουμε και τα αυτιά μας και τη σκέψη και όλες τις αισθήσεις του εαυτού μας. Να τα ξεχάσουμε όλα, να είναι νεκρά τη στιγμή εκείνη και μόνο με το Θεό τον Άπειρο, τον Ένα, τον Πολυέλεο, τον Πολυεύσπλαγχνο Θεό να μιλάμε. Εκείνη τη στιγμή να ζούμε μόνο τον Θεό. Κατά το σώμα να μη ζούμε. Αυτό ζητά, όταν λέει ‘’κλείσας την θύραν σου΄΄ τη θύρα των αισθήσεων μας εννοεί.

Να προσευχώμεθα, να προσευχώμεθα, να προσευχώμεθα. Στην εργασία μας, στο δρόμο, στο αυτοκίνητο , παντού. Το πρωί, όταν ξυπνήσουμε , πρώτα προσευχή, πάντα προσευχή. Την ευχή να λέμε πολλές φορές, στο δρόμο, στο σχολείο, στην εργασία μας. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλόν. Τότε νιώθουμε τον εαυτό μας γεμάτο και ο Θεός δίνει πλούσια τη Χάρη Του…

Η Χάρις του Θεού «η τα ασθενή θεραπεύουσα». Όταν εμείς αγωνιζόμαστε για αγνή και καθαρή ζωή, με προσευχή, Εξομολόγηση, θεία Κοινωνία, τότε δίνει πλούσια τη Χάρη Του, που αρδεύει την ψυχή, όπως το νερο ζωογονεί τα πάντα. Ο αδύναμος άνθρωπος που πέφτει, τρεκλίζει , όσο κι αν τον πολιορκεί η αμαρτία, να αγωνίζεται. Να μην το βάζει κάτω. Να λέει» ο Θεός είναι κοντά, μαζί μου· δεν θα μ’ αφήσει…

‘’Πνεύμα …περιεργείας και αργολογίας μη μοι δώς’’. Βάλαμε ποτέ κανένα βράδυ τον εαυτό μας, αδελφοί μου στο σκαμνί να τον εξετάσουμε γι’ αυτά τα δύο;

Περιέργεια: Προσπαθούμε να δούμε , ν’ ακούσουμε τι κάνει ο α, πως κινείται ο β, κλπ. Και ύστερα απ’ αυτό σχηματίζονται στο μυαλό μας τόσες άσχημες εικόνες, που δεν μπορούμε να προσευχηθούμε.

Αργολογία : ‘’Παν ρήμα αργόν ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι λόγον εν ημέρα κρίσεως’’ (Ματθ. 12,36). Η αργολογία συνορεύει με την κατάκριση , με τη συκοφαντία. Λέμε-λέμε, αραδιάζουμε, ψάχνουμε να βρούμε το κουσούρι του καθενός και είμαστε έτοιμοι να εξαπολύσουμε φαρμακερές, καυτές, δαγκωτές κουβέντες εναντίον του.

Από κάθε γωνιά της γης τόσες άσχημες αναθυμιάσεις ανεβαίνουν στο θρόνο Του…κι όμως ο Θεός αγαπάει , ανέχεται, μακροθυμεί. Με τον πόνο, με τη δοκιμασία επισκέπτεται τους ανθρώπους, και όσοι έχουν καλή διάθεση ομολογούν τα σφάλματα τους ενώπιον του Πνευματικού , χύνουν δάκρυα, γίνονται άλλοι άνθρωποι· αυτοί, που, αν τους γνωρίζαμε λίγα χρόνια πρίν, θα τους βομβαρδίζαμε με τα λόγια μας.

talantoblog.blogspot.com

www.gerontas.gr

Σώστε τη μέση σας από την καθημερινότητα

Πολλοί άνθρωποι εκδηλώνουν επαναλαμβανόμενες κρίσεις οσφυαλγίας, συχνά λόγω συνδυασμού της κακής στάσης του σώματος με την άσκηση υπερβολικών πιέσεων στη μέση τους.

Είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο ότι οι διαφορετικές στάσεις του σώματος και τα διαφορετικά φορτία επηρεάζουν τη σπονδυλική στήλη και τις δομές της και μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στη μέση.

Οι συνήθειες του τρόπου ζωής που μπορεί να ευνοήσουν την εμφάνιση επαναλαμβανόμενων κρίσεων οσφυαλγίας είναι πολλές και ποικίλες – μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται το πώς σηκώνει κανείς βαριά αντικείμενα από το πάτωμα, το πώς στέκεται, ακόμα και το πώς κάθεται ή σε τι στρώμα κοιμάται.

Ακριβώς, όμως, επειδή μπορεί κανείς εύκολα να μάθει τι ακριβώς πρέπει να κάνει ώστε να περιορίζει στο ελάχιστο τις πιέσεις που ασκεί στη μέση του, είναι απλό το να προστατευτεί από την οσφυαλγία που σχετίζεται με τις συνήθειές του. Και αυτό είναι σημαντικό για όλους, ανεξάρτητα από το αν είχαν ή όχι κάποιο επεισόδιο πόνου στη μέση έως τώρα.

Ορθια θέση

Το πρώτο που πρέπει να προσέξει κανείς είναι πώς στέκεται και πώς κάθεται. Οταν έχει κακή στάση σώματος στην όρθια θέση, οι σύνδεσμοι της σπονδυλικής στήλης διατείνονται και προκαλείται πόνος και δυσκαμψία στη μέση.

Οι λεπτομέρειες που πρέπει κανείς να προσέξει, ώστε να βελτιώσει τη στάση του σώματός του, είναι οι εξής:

* Στην όρθια θέση η πλάτη πρέπει να είναι ίσια και το κεφάλι να κοιτάζει προς τα εμπρός, χωρίς να υπάρχει κάμψη της πλάτης.

* Οσοι εργάζονται σε πάγκο εργασίας πρέπει να βεβαιώνονται ότι είναι αρκετά ψηλός, ώστε να μην αναγκάζονται να σκύβουν αλλά να έχουν ίσια την πλάτη.

* Τα γραφεία στους χώρους καθιστικής εργασίας πρέπει να είναι αρκετά ψηλά και με χώρο για τα πόδια, ώστε οι εργαζόμενοι να κάθονται αρκετά κοντά, με ίσια την πλάτη και να εργάζονται άνετα. Ο χώρος για τα πόδια κάτω από την επιφάνεια εργασίας είναι απαραίτητος ώστε να κινούνται αυτά ελεύθερα και να μην είναι στριμωγμένα.

* Η πολύωρη ακινησία σε μία θέση πρέπει να αποφεύγεται, διότι αποτελεί σημαντική αιτία πόνου και δυσκαμψίας.

* Η καρέκλα του γραφείου πρέπει να έχει στήριγμα στη μέση.

Προσοχή στα τακούνια

Οι γυναίκες που ταλαιπωρούνται από οσφυαλγία δεν πρέπει να φορούν ψηλά τακούνια. Και αυτό, διότι τα τακούνια ωθούν την πύελο προς τα εμπρός, με συνέπεια να αυξάνει η γωνία των φυσιολογικών καμπυλών της σπονδυλικής στήλης στην προσπάθεια που καταβάλλει η γυναίκα για να ισορροπήσει.

Προτιμότερο είναι να επιλέγουν οι γυναίκες ίσια παπούτσια, χωρίς σκληρές, δερμάτινες σόλες, διότι οι σκληρές σόλες μεταδίδουν έως τη σπονδυλική στήλη τους κραδασμούς που συμβαίνουν καθώς οι πτέρνες χτυπούν το έδαφος – και συχνά επιδεινώνουν τα προβλήματα στη μέση.

Οι σόλες και τα τακούνια που έχουν επένδυση από μαλακό υλικό, καθώς και οι πάτοι που απορροφούν τους κραδασμούς, μπορεί να μειώσουν το πρόβλημα αυτό, ενώ συχνά διευκολύνουν τη βάδιση. Μία από τις καλές επιλογές είναι τα αθλητικά παπούτσια, τα οποία είναι άνετα και περιορίζουν στο ελάχιστο τους κραδασμούς.

Ανετη οδήγηση

Ο πόνος στη μέση είναι συχνός μεταξύ των επαγγελματιών οδηγών, καθώς και όσων καθημερινά αναγκάζονται – λόγω εργασίας – να οδηγούν πολλές ώρες.

Τα τελευταία χρόνια, οι κατασκευαστές των αυτοκινήτων δίνουν μεγάλη σημασία στον σχεδιασμό των καθισμάτων των αυτοκινήτων και της θέσης του οδηγού, προκειμένου να περιορίσουν στο ελάχιστο τον πόνο.

Εντούτοις, εξακολουθούν να υπάρχουν κακοσχεδιασμένα καθίσματα που κρατούν την πλάτη σε κυρτή θέση ή, πιο συχνά, οι οδηγοί έχουν σε λάθος θέση το κάθισμά τους, με συνέπεια η πλάτη τους να κυρτώνει. Η πολύωρη παραμονή σε αυτήν τη θέση μπορεί να προκαλέσει βασανιστικό πόνο και να οδηγήσει σε κρίση οσφυαλγίας.

Τα καλύτερα καθίσματα αυτοκινήτων έχουν ενσωματωμένο, προσαρμοζόμενο στήριγμα της μέσης, ενώ το ύψος και οι γωνίες του καθίσματος και της «πλάτης» τους μπορούν να αλλάξουν, ώστε να προσαρμοστούν σε κάθε οδηγό ξεχωριστά.

Σημαντικό είναι επίσης να βρίσκονται τα πεντάλ του αυτοκινήτου στην ίδια ευθεία με τους άκρους πόδες και να μη σχηματίζουν γωνία, διότι κάτι τέτοιο προκαλεί συνεχή συστροφή της σπονδυλικής στήλης.

Το αυτοκίνητο πρέπει επίσης να διαθέτει ικανό αριθμό καθρεφτών, ώστε να μην κάνει περιστροφές ο οδηγός για να δει τα παρακείμενα οχήματα.

Το υδραυλικό τιμόνι, τέλος, ελαττώνει τις πιέσεις στη σπονδυλική στήλη στη διάρκεια ελιγμών με μικρή ταχύτητα.

Σωστός τρόπος καθίσματος

Πολλές καρέκλες είναι κακοσχεδιασμένες. Οι χειρότερες για τη μέση είναι συχνά οι χαμηλές αλλά και οι βαθιές πολυθρόνες, που μπορεί να μοιάζουν μαλακές και άνετες, αλλά κρατούν την πλάτη σε κεκαμμένη θέση, προκαλώντας έντονο πόνο και δυσκαμψία. Τα ίδια συμπτώματα μπορεί να προκαλέσει το να κάθεται κανείς σε σκαμπό, έχοντας την πλάτη σκυμμένη προς τα εμπρός.

Φιλικές για τη μέση είναι οι καρέκλες με ίσια «πλάτη», που όμως στηρίζουν τη μέση, διατηρώντας τη φυσιολογική, ελαφρώς προς τα μέσα καμπύλη της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Στους πάσχοντες από επαναλαμβανόμενα επεισόδια οσφυαλγίας ή από χρόνια οσφυαλγία, συχνά συνιστάται χρήση ενός στηρίγματος για τη μέση – λ.χ. ενός μικρού μαξιλαριού ή μιας πετσέτας τυλιγμένης σε κύλινδρο.

Βαριά αντικείμενα

Η σπονδυλική στήλη είναι πιθανότερο να καταπονηθεί και να εκδηλώσει πρόβλημα με τις κάμψεις και τις περιστροφές του κορμού που συνδυάζονται με τη μεταφορά ενός μεγάλου φορτίου. Η αποφυγή τέτοιου είδους πιέσεων είναι σημαντική για όλους, αλλά κυρίως για όσους ήδη αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη μέση τους.

Στην πραγματικότητα, η άρση και μεταφορά αντικειμένων με μεγάλο βάρος αποτελούν μία από τις συνηθέστερες αιτίες εκδήλωσης οσφυαλγίας όταν γίνονται με λάθος τρόπο, δηλαδή με κάμψη του κορμού προς τα εμπρός και στροφή της σπονδυλικής στήλης. Και αυτό, διότι κατά την άρση βάρους με τον κορμό σε κάμψη η μέση λειτουργεί σαν μοχλός και το βάρος που σηκώνει κανείς σχεδόν δεκαπλασιάζεται.

Για να αποφευχθεί αυτό το πρόβλημα, πρέπει να ακολουθούνται ορισμένες απλές, πρακτικές οδηγίες που συμβάλλουν στην προστασία της μέσης.

Το πρώτο μέλημα όταν σηκώνετε κάτι είναι να αποφασίσετε αν είναι πολύ βαρύ ή ογκώδες για να μετακινηθεί. Δεν υπάρχουν κανόνες για το μέγιστο βάρος που μπορεί κανείς να σηκώσει με ασφάλεια. Πολλά εξαρτώνται από τις συνθήκες, τη θέση που απαιτείται, το μέγεθος, το σχήμα και το βάρος του αντικειμένου, καθώς και από τη δική του σωματική δύναμη και υγεία.

Σε κάθε περίπτωση, οι πιέσεις που ασκούνται στη σπονδυλική στήλη είναι πολύ μεγαλύτερες όταν κρατάει κανείς το αντικείμενο ευθεία μπροστά του με ίσια τα χέρια, αντί να το έχει φέρει κοντά στον κορμό του. Επιπλέον, τα βαριά αντικείμενα δεν πρέπει να ανυψώνονται πάνω από το επίπεδο των ώμων, διότι το φορτίο τους καταπονεί απίστευτα πολύ τη σπονδυλική στήλη.

Η σωστή θέση ύπνου

Πολλοί άνθρωποι αναπτύσσουν πόνο στη μέση εξαιτίας του κρεβατιού τους, συχνά επειδή έχουν κακής ποιότητας στρώμα και υπόστρωμα, που λυγίζουν κάτω από το βάρος του σώματός τους.

Οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται στο πλάι και έτσι, αν το κρεβάτι παρουσιάζει κοίλωμα, μπορεί να προκληθεί κάμψη της σπονδυλικής στήλης προς τα πλάγια, με συνέπεια ανάπτυξη έντονου πόνου και δυσκαμψία.

Το πρόβλημα αυτό μπορεί να αποτραπεί σε σημαντικό βαθμό εάν φροντίσει κανείς να κοιμάται σε κρεβάτι που δεν λυγίζει τόσο εύκολα.

Το ιδεώδες κρεβάτι είναι αυτό που έχει σταθερό στρώμα με γερά ελατήρια και γερή βάση, η οποία δεν πρέπει κατ’ ανάγκην να είναι σκληρή. Ο μύθος του σκληρού στρώματος έχει καταρριφθεί. Στρώμα μέτριας σκληρότητας είναι το συνιστώμενο, το οποίο επιτρέπει στο σώμα να λάβει τις φυσιολογικές καμπυλότητές του και να μην υπερκάμπτεται ή είναι τελείως ίσιο.

Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται το υπόστρωμα, το οποίο πρέπει να είναι σκληρό (σανίδα) και όχι με ελατήρια (ο γνωστός «σομιές»).

Επιπλέον, τα πολλά μαξιλάρια κάνουν τον αυχένα να στρέφεται στο πλάι και η περιστροφή αυτή μεταδίδεται προς το κάτω τμήμα της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως είναι καλύτερο να χρησιμοποιείτε ένα μόνο μαξιλάρι, ώστε το κεφάλι και ο αυχένας σας να βρίσκονται στην ίδια νοητή ευθεία με το υπόλοιπο σώμα όταν είστε ξαπλωμένοι στο πλάι.

Συχνά λάθη, απλές λύσεις

* Αν στέκεστε με τη σπονδυλική στήλη κυρτωμένη, θα αναπτύξετε τελικά πόνο στην πλάτη. Να στέκεστε πάντοτε με ίσια την πλάτη, μοιράζοντας εξίσου το βάρος σας στα πόδια σας.

* Βεβαιωθείτε ότι μπορείτε να φθάσετε στη θέση εργασίας σας χωρίς να σκύβετε. Είναι επίσης σημαντικό να έχετε ίσια πλάτη όταν εργάζεστε σε γραφείο. Αν είναι αναγκαίο, να χρησιμοποιείτε μια υπερυψωμένη επιφάνεια.

* Να αποφεύγετε να κάθεστε σε σκαμνιά με την πλάτη σας σκυμμένη προς τα εμπρός. Θα επιδεινώσει τον πόνο στην πλάτη και θα προκαλέσει δυσκαμψία.

* Προσπαθήστε να κάθεστε με ίσια την πλάτη, διατηρώντας όμως τη φυσιολογική καμπύλη της σπονδυλικής στήλης και φροντίζοντας να ακουμπούν καλά τα πέλματα στο πάτωμα.

* Ποτέ να μη μεταφέρετε κάτι που είναι πολύ βαρύ για εσάς. Πάντοτε να κρατάτε τα αντικείμενα που μεταφέρετε κοντά στο σώμα σας και να προσπαθείτε να έχετε τα φορτία ισομερώς μοιρασμένα στα δύο σας χέρια.

Ο Σταύρος Τσίλικας και ο Απόστολος Καραγιάννης είναι ορθοπεδικοί-χειρουργοί στην Κεντρική Κλινική Αθηνών

Των Σταύρου Τσίλικα και Απόστολου Καραγιάννη

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Κυβερνητικά...θωπεύματα

www.ethnos.gr

Πόσο κρατά μια αγκαλιά;

Ίσως δεν το είχατε συνειδητοποιήσει, αλλά μια συνηθισμένη αγκαλιά κρατά περίπου τρία δευτερόλεπτα, σύμφωνα με μια έρευνα βρετανών ψυχολόγων, που βασίστηκε στην μελέτη των αγκαλιών, τις οποίες κάνουν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Η τυπική αγκαλιά κρατά όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες (από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τις μουσικές «φράσεις» και τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής), πράγμα που ενισχύει την επιστημονική θεωρία ότι περνάμε τη ζωή μας, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούμε, αντιλαμβανόμενοι το παρόν (το «τώρα») σε διαδοχικά διαστήματα των τριών δευτερολέπτων.

Κάτι ανάλογο, σύμφωνα με μελέτες ζωολόγων, συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζώα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι πολλές ενέργειές τους, από το μάσημα μέχρι την αφόδευση, διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.

Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Έμες Νάγκι, του πανεπιστημίου του Νταντί, που δημοσίευσε τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ηθολογίας "Journal of Ethology", και αναφέρει το "Science", ανέλυσε καρέ-καρέ μια σειρά από τηλεοπτικά βίντεο, από τελικούς 21 Ολυμπιακών αθλημάτων στους αγώνες του 2008, καταγράφοντας εκατοντάδες αγκαλιές ανάμεσα σε αθλητές, συναθλητές και ανταγωνιστές, προπονητές, συγγενείς και φίλους. Ανεξάρτητα από το φύλο και την χώρα προέλευσης του αθλητή, οι αγκαλιές διαρκούσαν κατά μέσο όρο τρία δευτερόλεπτα. Όπως μάλλον αναμενόταν, οι αθλητές αγκάλιαζαν λίγο περισσότερο τους προπονητές τους σε σχέση με τους συναθλητές τους στην ίδια ομάδα, ενώ αγκάλιαζαν λιγότερο τους ανταγωνιστές τους από άλλη ομάδα.

Το εύρημα ενισχύει την πεποίθηση μερικών ψυχολόγων, ότι η περίοδος των τριών δευτερολέπτων αποτελεί τη βασική χρονική μονάδα που καθορίζει την αντίληψη των ανθρώπων για την (εκάστοτε) παρούσα στιγμή. Με άλλα λόγια, το αίσθημα του «τώρα» διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.

Η χρονική αυτή διάρκεια των τριών δευτερολέπτων έχει διαμορφώσει θεμελιακά την ανθρώπινη βιολογική και κοινωνική εξέλιξη, σύμφωνα με τον νευρο-ηθολόγο Τζιόφρι Γκέστνερ, του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν-Αν Άρμπορ. Αν η χρονική αντίληψη του «τώρα» ήταν πολύ μικρότερη, για παράδειγμα λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου, τότε θα αντιδρούσαμε υπερβολικά γρήγορα στα εξωτερικά ερεθίσματα, π.χ. στις απειλές του περιβάλλοντος, αντιλαμβανόμενοι ως απειλητικά -χωρίς λόγο- πράγματα που δεν θα έπρεπε, όπως το πέταγμα μιας μπάλας προς εμάς. Από την άλλη, αν το «τώρα» κρατούσε περισσότερο, π.χ. ένα λεπτό, πολλά πράγματα μπορεί να συνέβαιναν στο φυσικό περιβάλλον σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, στα οποία δεν θα προλαβαίναμε να αντιδράσουμε. Με άλλα λόγια, το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων αποτελεί μια «χρυσή τομή» που διευκολύνει την επιβίωσή μας.

Ο ψυχοβιολόγος Κόλιν Τρεβάρτεν, του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, συμφωνεί ότι το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων έχει καθοριστική σημασία και αποτελεί το (χρονικό) θεμέλιο της συνειδητής εμπειρίας μας, σε συνδυασμό όμως με άλλους ρυθμούς, όπως τα άμεσα αντανακλαστικά, που δείχνουμε σε κλάσματα του δευτερολέπτου, και συμβάλλουν για να διαμορφώνει ένας άνθρωπος την συνολική φυσική αίσθηση του χρόνου, η οποία δεν είναι άκαμπτη, αλλά «εύκαμπτη» και «νοητική».

Αυτό φαίνεται και από μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που ζουν έντονη ζωή, μπορεί να μην ζουν όντως περισσότερα χρόνια, όμως αισθάνονται σαν να ζουν, κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει τον υποκειμενικό χαρακτήρα της αντίληψης του χρόνου.

Ο εγκέφαλός μας «μετρά» το χρόνο χρησιμοποιώντας ένα είδος «εσωτερικού ρολογιού» και όσα περισσότερα γεγονότα πρέπει να καταγράψει, ανάλογα με το πόσο δραστήριος είναι κανείς, τόσο περισσότερο ο άνθρωπος αυτός έχει το υποκειμενικό αίσθημα ότι ο χρόνος κυλάει πιο αργά, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι επιστήμονες Μίσα Άρενς και Μάνις Σαχάνι, του University College του Λονδίνου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας "Current Biology", και αναφέρει το New Scientist, έκαναν πειράματα με 20 εθελοντές, στους οποίους, για μια καθορισμένη χρονική περίοδο, έδειξαν δύο βίντεο: ένα με μια στατική εικόνα όπου δεν υπήρχε καμία δράση και ένα που περιλάμβανε μια τυχαία εναλλαγή διαφόρων ερεθισμάτων.

Όταν οι εθελοντές κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο χρόνο διήρκεσε το βίντεο, όσοι είχαν δει αυτό με τη δράση, ήσαν πολύ πιο ακριβείς. Οι εθελοντές είδαν επίσης το βίντεο σε δύο διαφορετικές ταχύτητες και, όταν πάλι κλήθηκαν να πουν πόσο αυτό κράτησε, είπαν ότι η χρονική διάρκειά και των δύο βίντεο ήταν ίδια, ενώ στην πραγματικότητα το βίντεο που είχε παιχτεί με μεγαλύτερη ταχύτητα, κράτησε λιγότερο.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=381484&dt=31/01/2011

Έσχατοι καιροί; του μοναχού Μωυσή Αγιορείτη

Στους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς μας υπάρχει γενικά και μια μικρή ισχυρή ομάδα ανθρώπων με κάποιες μεταφυσικές αναζητήσεις. Κάποιοι βρίσκουν τον Θεό ως ανάγκη, ως αποκούμπι και ως σχεδία. Συνήθως ο άνθρωπος βρίσκει ό,τι ψάχνει και τον συμφέρει. Δεν θέλει να κουραστεί και να μοχθήσει πολύ. Ικανοποιείται με πρόχειρες και εύκολες λύσεις. Έτσι, μερικές φορές τη θρησκευτικότητά του εξαντλεί σε τυπικές υποχρεώσεις, δίχως κανένα κόστος. Άλλοτε παρασύρεται από επιτήδειους δασκάλους, που εκμεταλλεύονται τον θείο πόθο του με το να του προσφέρουν προϊόντα απελευθερωτικά, χαρούμενα, χαλαρωτικά και άκοπα.

Στην αναζήτηση αυτή εντάσσεται μια έντονη δαιμονολογία, αντιχριστολογία και εσχατολογία, που δυστυχώς τοποθετείται σε λαθεμένες βάσεις. Υπερβολές, καθορισμός ημερομηνιών του τέλους του κόσμου, αναφορές περί της γεννήσεως του αντίχριστου και λοιπά δημιουργούν τρόμο και φόβο στις ψυχές των χριστιανών, που δεν είναι το πρέπον και το ζητούμενο. Μερικοί μιλούν περισσότερο για τον αντίχριστο και λιγότερο για τον Χριστό. Μόνιμη ασχολία τους είναι η ερμηνεία των καιρών. Αρκετοί σώφρονες και συνετοί ανησυχούν για τη μεγάλη ανησυχία των πιστών. Μόνιμη μέριμνά τους είναι κάθε είδηση που επιβεβαιώνει τις υποψίες τους. Δεν θεωρούμε φυσιολογική αυτή την υπερβολική αντίδραση.

Οι άνθρωποι άφησαν την πολεμική των αντίθεων παθών και την καλλιέργεια των ένθεων αρετών και ασχολούνται παθιασμένα ολημερίς με φαντασίες, φοβίες, δεισιδαιμονίες, τυχόν μαγείες που τους έκαναν, μην πήραν κατά λάθος κάποιον αριθμό. Λησμόνησαν τη μελέτη, την προσευχή, την αγαθοεργία, τη μετάνοια, τη μυστηριακή εκκλησιαστική ζωή και ταλαιπωρούνται με υποκειμενικές επεξηγήσεις και ξενόφερτες θεωρίες. Οι τοποθετήσεις αυτές απομακρύνουν από την ουσία, από τη βάση, από τη χαρά της πνευματικής ζωής και οδηγούν τον άνθρωπο σε ένα λαβύρινθο δαιμονιώδη, σκοτεινό.

Λέγοντας αυτά, δεν εννοούμε ότι δεν τρέχει τίποτε. Δεν μιλάμε για νοσηρό εφησυχασμό, για ραστώνη, παρασυρμό και αδιαφορία. Χρειάζεται οπωσδήποτε εγρήγορση, ορθοστασία, ανάταση, γενναιότητα, αντίσταση σε ό,τι ανίερο, αναληθές και άτιμο. Η ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα πρέπει παντού και πάντοτε να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο. Όλο το ενδιαφέρον μας θα πρέπει να στραφεί σε ό,τι είναι ουσιαστικό, καίριο και αληθινό μόνο σε αυτά. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι φοβούνται να αντικρίσουν την αλήθεια, την εσωτερική τους γυμνότητα. Έτσι θέλουν να ασχολούνται με ό,τι δεν έχει προσωπικό κόστος.

Οι άνθρωποι σήμερα αγχώνονται μήπως δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κουταλοπήρουνά του, γιατί δεν θα έχουν τι να φάνε. Μαζεύουν τρόφιμα για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται. Δεν έχουν ημερομηνία λήξεως; Με τι χαρά θα τα τρώνε και οι αδελφοί τους γύρω θα πεθάνουν της πείνας; Ο Χριστός δεν δίδαξε το “Πάτερ ημών”; Δεν λέει εκεί “και δος ημίν σήμερον”; Δηλαδή και οι χριστιανοί ενδιαφέρονται για τον παρά και τη μάσα μόνο; Έχει μεγάλη σημασία να δούμε καλά πού διοχετεύεται η αγωνιστικότητα των χριστιανών μας. Μη δίνουμε αφορμές γέλιου στους καραδοκούντες αθεόφοβους είρωνες, που τελευταία έχουν αρκετά αυξηθεί.

Κρινόμαστε από τις επιλογές μας. Έχουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Χρειάζεται απαραίτητα μελέτη, γνώση, εμπειρία, φώτιση και συμβουλή. Ας το ξαναπώ. Χρειάζεται ειλικρινής μετάνοια όλων, υγιής μεταστροφή, αλλαγή νου, τρόπου ζωής, νέα νοοτροπία, άλλος προορισμός, διαφορετικός στόχος, υψηλός σκοπός, νοηματισμένος βίος. Η τιμιότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια μπορούν να επιστρέψουν σε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο.

Αν η πολυσυζητημένη κάρτα του πολίτη στερεί τις ελευθερίες μας, δεν θα πρέπει φυσικά να την πάρουμε, υπακούοντας στις αποφάσεις της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει όμως συνεχώς να ζούμε με καχυποψίες, φαντασίες, υπερβολές, φανατισμούς, ακρότητες και φατρίες. Δεν είναι ορθός τρόπος πνευματικής ζωής ο φόβος, ο τρόμος, ο πανικός και ο αντιδραστικός ξεσηκωμός κατά πάντων.

Είμαστε σε έσχατους καιρούς; Ήλθαν τα σημεία των καιρών; Ο αντίχριστος σφραγίζει; Ήλθε το τέλος του κόσμου; Το του Θεού θα γίνει. Ο αρχαίος άγιος Σιλουανός έλεγε: “Ο ουρανός και η γη να ενωθούν δεν φοβάμαι”. Ο Χριστός χαρίζει στους πιστούς αφοβία, αταραξία, ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά. Η ηττοπάθεια, η κατήφεια, η απαισιοδοξία και η ακαταστασία δεν ανήκει ποτέ στους χριστιανούς.

Οι εορταζόμενοι άγιοι Τρεις Ιεράρχες ας φωτίζουν οδούς διακρίσεως

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/opinions/68771/

www.zoiforos.gr

Δερματικά κύτταρα μετατρέπονται σε καρδιακά

Επιστήμονες κατάφεραν να μετατρέψουν κύτταρα του δέρματος σε μυϊκά κύτταρα της καρδιάς, παραλείποντας το ενδιάμεσο -απαραίτητο μέχρι πρότινος- στάδιο της μετατροπής τους σε βλαστοκύτταρα.

Επιστήμονες κατάφεραν να μετατρέψουν κύτταρα του δέρματος σε μυϊκά κύτταρα της καρδιάς, παραλείποντας το ενδιάμεσο στάδιο της μετατροπής τους σε βλαστοκύτταρα.

Η νέα τεχνική ανοίγει το δρόμο στη μετατροπή των δερματικών κυττάρων σε άλλου είδους κύτταρα, όπως του εγκεφάλου ή του παγκρέατος και στην ανακάλυψη νέων θεραπειών για μια σειρά από ασθένειες και τραυματισμούς, όπως καρδιοπάθειες, Πάρκινσον, Αλτσχάιμερ.

Μέχρι σήμερα χρειάζονταν τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες για να μετατραπούν ενήλικα δερματικά κύτταρα σε βλαστικά, καθώς μόνο ένα δερματικό κύτταρο ανάμεσα σε πολλές χιλιάδες τελικά μετατρέπεται πλήρως σε πολυδύναμο βλαστικό. Επιπλέον, χρειάζονταν άλλες δύο έως τέσσερις εβδομάδες, ώστε οι επιστήμονες να «ωθήσουν» αυτά τα βλαστικά κύτταρα να διαφοροποιηθούν στο επιθυμητό είδος κυττάρων, όπως για παράδειγμα καρδιάς. Εκτός από χρονοβόρα αυτή η διαδικασία είναι και επικίνδυνη για το όργανο ενώ μπορεί ακόμα και να προκαλέσει καρκίνο.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Σκριπς κατάφεραν να υπερπηδήσουν τελείως το ενδιάμεσο στάδιο της δημιουργίας βλαστικών κυττάρων και μέσα σε 11 μόλις μέρες κατάφεραν να μετατρέψουν κύτταρα του δέρματος σε κύτταρα της καρδιάς.

Το επόμενο βήμα θα είναι η βελτίωση της τεχνικής περαιτέρω, ώστε η μετατροπή των κυττάρων να μην προαπαιτεί την εισαγωγή στα δερματικά ενήλικα κύτταρα τεσσάρων γονιδίων, τα οποία ακριβώς συνδέονται με τον αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο.

Οι ερευνητές του Τμήματος Χημείας του Ινστιτούτου Ερευνών Scripps, υπό τον καθηγητή Σενγκ Ντινγκ, και του Τμήματος Ιατρικής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Σαν Ντιέγκο δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό κυτταρικής βιολογίας “Nature Cell Biology”



www.enet.gr

Ίμια 1996... Ίμια 2011

Έχουν περάσει 15 χρόνια, μα σε όλους μας φαίνεται σαν χθες. Σε όλους μας που ζήσαμε τα γεγονότα, σε όλους μας που ούτε αγέννητοι ήμασταν τότε, ούτε ήμασταν τριών χρονών... Δυστυχώς... Ήταν τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου του 1996. Όταν κάποια στιγμή μαθαίνουμε πως σε κάποια βραχονησίδα μας, υπάρχει σε εξέλιξη θερμό επεισόδιο. Για πρώτη φορά ακούμε το όνομα Ίμια. Άγνωστη λέξη στους περισσότερους, γνωστή μόνο σε όσους χειρίζονται στρατιωτικούς ή ναυτικούς χάρτες. Από ένα σημείο και μετά, τα γεγονότα κυλούν γρήγορα. Μαθαίνουμε για τούρκους «δημοσιογράφους» και ότι ύψωσαν την τουρκική σημαία. Και τον δήμαρχο Καλύμνου να υψώνει την ελληνική και η ελληνική πολιτική ηγεσία να τον κατηγορεί. Πολεμικά σκάφη των τούρκων πλέουν προς την περιοχή. Η ελληνική πολιτική ηγεσία, αντί να πάει στην ειδική αίθουσα επιχειρήσεων στο Πεντάγωνο, είναι στον κόσμο της. Ο Σημίτης συσκέπτεται με τους συνεργάτες του στο γραφείο του. Δεν καταδέχεται να πάει να συζητήσει με τους στρατιωτικούς. Ο Πάγκαλος, περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι. Μίλησε για την σημαία, να την αφήσουμε να την πάρει το κύμα, είπε, χωρίς να ντραπεί για τις αθλιότητες που ξεστόμιζε. Ακούγεται αρχικά ότι τούρκοι βατραχάνθρωποι πάτησαν τη βραχονησίδα. Οι ελληνικές ένοπλες Δυνάμεις τίθενται σε επιφυλακή. Πλοία του Ναυτικού μας αποπλέουν από τον Ναύσταθμο Σαλαμίνας. Τμήματα καταδρομών και ομάδα βατραχανθρώπων προσεγγίζουν την περιοχή. Τεταμένη κατάσταση που διαρκεί αρκετές ώρες, μέχρι να μάθουμε ότι ένα ελικόπτερο του Πολεμικού μας Ναυτικού, το οποίο απογειώθηκε από φρεγάτα με σκοπό να κάνει εναέρια παρατήρηση, κατέπεσε, με νεκρούς τον Αντιπλοίαρχο Καραθανάση, τον Υποπλοίαρχο Βλαχάκο και τον Αρχικελευστή Γιαλοψό. Όλα δείχνουν ότι το ελικόπτερο το κατέρριψαν οι τούρκοι. Αρχίζει ένα διπλωματικό παρασκήνιο, αφού οι Αμερικανοί παρεμβαίνουν γιατί βλέπουν πως η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Τελικά όλα σταματούν, αποχωρούν όλες οι δυνάμεις από τα Ίμια και ο Σημίτης ευχαριστεί δημοσίως τους Αμερικανούς. Όσα χρόνια και αν περάσουν, επειδή ακριβώς ζήσαμε, δυστυχώς θυμόμαστε. Και αισθανόμαστε οργή. Οργή για όσα έγιναν και κυρίως για όσα δεν έγιναν. Οργή για το ότι πατήσανε οι μογγόλοι ελληνικό έδαφος. Οργή για το ελικόπτερο που έπεσε, μία οργή που ξεχείλισε στις κηδείες των αξιωματικών, ειδικά του Χριστόδουλου Καραθανάση. Οργή για τις εμετικές δηλώσεις του Πάγκαλου για την σημαία μας. Οργή για την στρατιωτική ηγεσία που έσκυψε το κεφάλι, που υπέκυψε σε άνωθεν λανθασμένες εντολές, που δεν τήρησε τον στρατιωτικό όρκο. Οργή για κάποιους δημοσιογράφους που κάλυπταν με απευθείας συνδέσεις τον απόπλου των πολεμικών πλοίων, «ενημερώνοντας» έτσι την τουρκική πλευρά. Αισθανόμαστε οργή που δεν άφησαν οι ξεφτιλισμένοι που μας κυβερνούσαν τότε τις Ένοπλες Δυνάμεις να ενεργήσουν όπως έπρεπε. Οργή για το ότι δεν πολεμήσαμε. Στα Ίμια συντελέσθηκε εθνική προδοσία. Σε μία αφρικανική χώρα αν συνέβαινε αυτό, θα είχαμε νεκρούς, θα είχαν εκτελεστεί οι υπαίτιοι από έκτακτα στρατοδικεία. Στην πατρίδα μας, φαίνεται πως ξεχνούν κάποιοι... Δεν ξεχνούμε εμείς. Δεν ξεχνούμε τα Ίμια, δεν ξεχνούμε τους τρεις νεκρούς χειριστές του Ναυτικού μας. Δεν τους ξεχνούμε και τους τιμούμε, όπως κάνουμε κάθε χρόνο, από την πρώτη κιόλας χρονιά μετά τα τραγικά γεγονότα...

Τάσος Δημητρακόπουλος

www.elkosmos.gr

Η εμφάνιση του Αγίου Αρσενίου της Πάρου

Εορτάζει την 31 Ιανουαρίου.

Ό καπετάν Κωνσταντής Διηγείτο:

Πήγα Στη Μονή του Χριστού να δω τις κόρες μου. Μπήκα στην εκκλησία να προσκυνήσω τον όσιο Αρσένιο. Τον βρήκα όρθιο στην Ωραία Πύλη. Μίλησα μαζί του και πήρα την ευχή τον.

Βγαίνοντας έξω από το ναό με ρώτησαν οι κόρες μου:

«-Με ποιόν έπιασες κουβέντα στην Εκκλησία;».

«-Μωρέ παιδιά μου, μου 'πατε πως ό άγιος Αρσένιος είναι αποθαμένος, αλλά εγώ ολοζώντανο τον είδα και κουβέντιασα μαζί του. Μεγάλη ή χάρη του, ευωδίαζε το χέρι του».




πηγή:www.agiooros.net

Οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών

(Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης)







Όποιος μελετά τη ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών διαπιστώνει ότι οι μεγάλοι παιδαγωγοί εις την εν Χριστώ ζωή και στη σμίλευση κατά Θεό της προσωπικότητάς τους υπήρξαν κυρίως οι άγιες μητέρες τους. Αυτές υπήρξαν σαρκικές μητέρες αλλά και πνευματικές. Αυτές τους κυοφόρησαν, τους γέννησαν, τους ανέθρεψαν, τους στήριξαν με τις προσευχές τους, τις συμβουλές τους, το παράδειγμά τους. Στο βίο των Τριών Ιεραρχών δεν βρίσκουμε γέροντες και πνευματικούς οδηγούς. Αν εξαιρέσουμε τον άγιο Χρυσόστομο, ο οποίος αφού χειροτονήθηκε αναγνώστης σε ηλικία 21 ετών, έφυγε στην έρημο όπου και μόνασε κοντά σε γέροντα 4 έτη, δεν έχουμε άλλο στοιχείο καθοδηγήσεως τους.

Ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος μόνασαν μόνοι τους στα κτήματά τους, ή συντροφιά μαζί στο κτήμα του Βασιλείου στον Πόντο, παρά τον Ίριν ποταμό, και ανεδείχθησαν δια της ιδιωτικής ασκήσεως τους, όπως και ο Χρυσόστομος, ο οποίος μόνασε και 2 έτη μόνος του σε σπήλαιο, της θεολογικής κατά μόνας μελέτης τους, και οπωσδήποτε βάσει των γνωριμιών αγίων ανδρών που συνάντησαν, κυρίως ο Βασίλειος, στα ταξίδια και τις περιηγήσεις τους.

Οι κατά σάρκα πατέρες τους, του μεν Βασιλείου απέθανε όταν ήταν σε ηλικία 15 ετών, αφήνοντάς τον έτσι αβοήθητο στην δύσκολη περίοδο της εφηβείας, του δε Γρηγορίου ήταν στην αρχή αιρετικός (Υψιστάριος· θρήσκευμα που αποτελείτο από ιουδαϊκά και εθνικά στοιχεία και η λατρεία του υψίστου Θεού συνδυαζόταν με τη λατρεία του πυρός) και αργότερα χώλαινε στην διάκριση των θεολογικών εννοιών μ’ αποτέλεσμα να υπογράψει και φιλοαρειανικό σύμβολο πίστεως ως επίσκοπος. Γι’ αυτό βοηθήθηκε από τον υιό του στη διαποίμανση χωρίς αυτός να τον βοηθήσει ουσιαστικά. Και ο πατέρας του Χρυσοστόμου πέθανε λίγους μήνες μετά τη γέννησή του. Συνεπώς οι πατέρες των Τριών Ιεραρχών δεν μπόρεσαν ν’ ασκήσουν ουσιαστική αγωγή στα παιδιά τους.

Οι μητέρες τους λοιπόν ήταν αυτές που διαμόρφωσαν μετά το Θεό τις προσωπικότητές τους και τον χαρακτήρα τους. Ας δούμε ξεχωριστά την επίδραση που είχε κάθε μητέρα στον υιό της.

Α΄. Μ. Βασίλειος.

Από τη μητέρα του Εμμέλεια ομολογεί ότι γνώρισε το Θεό. Η μητέρα του γέννησε δέκα παιδιά, από τα οποία το ένα δεν επέζησε. Τέσσερα αγόρια και πέντε κορίτσια. Όλα τ’ αγόρια και μία κόρη, η Μακρίνα, αφιερώθηκαν. Τρεις επίσκοποι (Βασίλειος, Γρηγόριος, Πέτρος) και δύο μοναχοί (Ναυκράτιος και Μακρίνα).

Η Εμμέλεια είχε κάνει το σπίτι Εκκλησία ενώ οι περισσότερες μητέρες και γο-νείς το κάνουν θέατρο. Τους δίδαξε Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Τα έμαθε να προσεύχονται. Τα στήριξε στην κατά Θεό αφιέρωση. Πρώτη αυτή, μετά το θάνατο του συζύγου της, μαζί με τη κόρη της Μακρίνα συνέπηξε μονή στα κτήματα της οικογενείας στον Πόντο. Κοντά τους πήγε και ο Ναυκράτιος, ο οποίος μόνασε σε ανάλογη ανδρική. Αργότερα μετά το τέλος των σπουδών του ακολούθησε και ο Βασίλειος.

Η Εμμέλεια είχε σύντροφο πιστό και μόνιμο σ’ όλη τη ζωή της τον πόνο. Πέθανε ο πατέρας της σαν μάρτυρας στους διωγμούς, πέθανε ο άνδρας της νέος, ο γιος της Ναυκράτιος σκοτώθηκε, 27 ετών, σε κυνήγι, και ο Βασίλειος ήταν μόνιμα άρρωστος και καταβεβλημένος. Κι όμως παρέμεινε στητή και ολόρθη. Ασκούσε την ελεημοσύνη σε μεγάλο βαθμό και στήριζε τα παιδιά της.

Η γιαγιά του Μ. Βασιλείου Μακρίνα και η μεγάλη του αδελφή που πήρε το ίδιο όνομα με τη γιαγιά τους ήταν άλλες δύο γυναίκες που στήριξαν και καθοδήγησαν τον Βασίλειο.

Β΄. Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Η μητέρα του Νόννα ήταν δάσκαλος της ευσεβείας όλης της οικογενείας τους. Πέτυχε τον άνδρα της από αιρετικό να τον κάνει ορθόδοξο και μάλιστα να τον καλλιεργήσει τόσο, ώστε αργότερα να γίνει ιερέας και επίσκοπος Ναζιανζού. Επίσης, αν και υπήρξε άτεκνη για πολλά χρόνια και έφθασε σε προχωρημένη ηλικία χωρίς παιδιά, πέτυχε με τις προσευχές και τα δάκρυά της να καταργήσει την ατεκνία της και απέκτησε 3 παιδιά· την Γοργονία, τον Γρηγόριο και τον Καισάριο. Έχασε όμως τον Καισάριο σε ηλικία 38 ετών το 368, και την Γοργονία σε ηλικία 42 ετών το 369. Ο μόνος που επέζησε και τους έκλεισε τα μάτια, αυτήν και τον άνδρα της, ήταν ο Γρηγόριος τον οποίον αφιέρωσαν στον Θεό εξ αρχής, σαν το πρώτο αγόρι τους. Έτσι αυτή ήταν όσο ζούσε το στήριγμά του.

Γ΄. Χρυσόστομος.

Η μητέρα του Ανθούσα μένει χήρα στη ζωή της πολύ νωρίς, ενώ ήταν 20 ετών. Δεν ξαναπαντρεύτηκε και δεν χάρηκε τίποτα, αφού η έγγαμος ζωή της ήταν τόσο σύντομος. Ουσιαστικά έζησε σαν παρθένος έχοντας όμως τα βάρη του γάμου· μία κόρη, που μόνο μία φορά την αναφέρει ο Παλλάδιος και της οποίας αγνοούμε και το όνομά της, και τον Ιωάννη, στον οποίο έκτοτε αφιερώθηκε. Του δίδαξε την αγία Γραφή· τον στήριξε με την προσευχή και τη συμπαράστασή της· καλλιέργησε την ψυχή. Έμεινε μαζί του 23 ολόκληρα χρόνια, ως τον θάνατό της. Ο Χρυσόστομος ομολογεί στα έργα του ότι η μητέρα του τον έσωσε από τα πάθη του, τον διεφύλαξε από το αισχρό και ειδωλολατρικό περιβάλλον της Αντιοχείας, και τον στήριξε στην κατά Θεό ζωή.

* * *

Σήμερα γίνεται πολύς λόγος, μέσα στα πλαίσια της πλήρους εξισώσεως ανδρών και γυναικών, να δοθεί από την Εκκλησία η ιερωσύνη και στις γυναίκες. Και ήδη στα παρακλάδια του προτεσταντισμού γίνεται αυτό. Η καθ’ ημάς όμως Ορθόδοξη Ανατολή έχει ως ιερωσύνη της γυναίκας την μητρότητα και την αγωγή των παιδιών. Η μητέρα τα φέρνει στον υλικό κόσμο μετά από εννεάμηνη κύηση και η μητέρα καλείται με πνευματικές ωδίνες και πνευματικό τοκετό να τα φέρει και στον πνευματικό κόσμο του ορθοδόξου δόγματος και της ηθικής. Στην μητέρα κυρίως οφείλουμε το ζην, το ευ ζην, και το αιωνίως και κατά Θεό ζην. Η μητέρα είναι ο πρώτος και αναντικατάστατος γέροντάς μας και παιδαγωγός εν Χριστώ. Δεν γίνεται ιερεύς η ίδια, γεννά όμως τους ιερείς και τους στηρίζει. Ο πλούτος της καρποφορίας των μεγάλων αυτών ανδρών και εν γένει όλων των αγίων υπήρξε καρπός, μετά τη χάρη του Θεού βέβαια, της ταπεινώσεως, της αγάπης, της θυσίας, και της ευσεβείας των μητέρων τους.

Το έργο της μητρότητας και της κατά Χριστόν ανατροφής και αγωγής είναι τόσο μεγάλο όσο και το έργο της ιερωσύνης.

www.alopsis.gr

Καθόρισαν το βιολογικό ρολόι της ζωής

Το βιολογικό ρολόι είναι ένας αρχέγονος, πολύπλοκος μηχανισμός που έχει διατηρηθεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης

Καθορίστηκε επακριβώς από επιστήμονες των πανεπιστημίων του Κέιμπριτζ και του Εδιμβούργου ο αρχαίος μηχανισμός που ελέγχει το «βιολογικό ρολόι» (κιρκαδικός ρυθμός) όλων των μορφών ζωής που έχουν αναπτυχθεί στον πλανήτη.

Σύμφωνα με δύο δημοσιεύσεις στην επιθεώρηση «Nature», ο 24ωρος κιρκαδικός ρυθμός, η διατάραξη του οποίου είναι γνωστό ότι συνδέεται με μεταβολικές διαταραχές, ψυχικές διαταραχές και με την εμφάνιση καρκίνου, είναι ο ίδιος για όλες τις μορφές ζωής που είναι γνωστές και δεν σχετίζεται -όπως πιστευόταν μέχρι πρότινος- με το DNA και τις δραστηριότητες μεταγραφής και αντιγραφής γενετικού υλικού που λαμβάνουν χώρα στα κύτταρα. Τα ερευνητικά αποτελέσματα τονίζουν οι ειδικοί είναι πιθανό να αλλάξουν τελείως τον τρόπο που αντιμετωπίζονται ασθένειες, όπως ο καρκίνος και ο διαβήτης και να ωφελήσουν εκατομμύρια εργαζόμενους που δουλεύουν με βάρδιες που παραβιάζουν τον 24ωρο κιρκαδικό ρυθμό.

Συγκεκριμένα, η πρώτη έρευνα του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο κιρκαδικός ρυθμός υπάρχει ακόμα και στα ερυθρά αιμοσφαίρια τα οποία δεν έχουν DNA (περιέχουν μόνο αιμοσφαιρίνη) και άρα δεν σχετίζεται με την ύπαρξη γενετικού υλικού, ούτε με τις γενετικές διεργασίες. Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας, Ακιλες Ρέντι: «Ξέρουμε ότι οι διαταραχές στα ''ρολόγια'' συνδέονται με μεταβολικές διαταραχές και ψυχικές νόσους, ακόμα και με τον καρκίνο. Η έρευνα αυτή και οι μελλοντικές έρευνες ελπίζουμε ότι θα διαλευκάνουν αυτήν τη σύνδεση».

Από τη δεύτερη έρευνα του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, προέκυψε ότι το βιολογικό ρολόι είναι ένας αρχέγονος, πολύπλοκος μηχανισμός που έχει διατηρηθεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια εξέλιξης. Οπως τόνισε ο υπεύθυνος για την έρευνα, Αντριου Μίλερ, «απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να κατανοήσουμε πώς και γιατί αναπτύχθηκε αυτός ο μηχανισμός».

ΧΡ. ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

www.ethnos.gr

Κατάθλιψη, μοναξιά και καρδιακά νοσήματα φέρνει η αϋπνία

Να αντιμετωπίζεται ως ασθένεια προτείνουν οι ερευνητές

ΛΟΝΔΙΝΟ. Η αϋπνία βλάπτει σοβαρά τις ανθρώπινες σχέσεις και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σοβαρό πρόβλημα υγείας διότι συχνά συνοδεύεται από κατάθλιψη και μοναξιά, σύμφωνα με νέα έρευνα, η οποία δημοσιεύεται από το βρετανικό Ιδρυμα Ψυχικής Υγείας. Με τίτλο «Ο ύπνος έχει σημασία» (Sleep Μatters), η έκθεση φέρνει στο προσκήνιο τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην αϋπνία και στις κακές σχέσεις, στα χαμηλά επίπεδα ενεργητικότητας και στην αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής.

Η χρόνια έλλειψη ύπνου συνδέεται επίσης με την εμφάνιση κατάθλιψης, καρδιακών νοσημάτων και προβλημάτων στο ανοσοποιητικό σύστημα. Η έκθεση καλεί τους παθολόγους να δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στον εντοπισμό τέτοιων συμπτωμάτων στους ασθενείς. Ο αριθμός των ενηλίκων που πάσχουν από αϋπνία στη Βρετανία εκτιμάται σε περίπου 30% του πληθυσμού.

Σχεδόν 6.800 άνθρωποι έλαβαν μέρος στην έρευνα, η οποία διενεργήθηκε μέσω Διαδικτύου. Θεωρείται μάλιστα η μεγαλύτερη του είδους της στη Βρετανία. Προσείλκυσε το ενδιαφέρον όσων ανησυχούσαν ήδη για τον ύπνο τους και δεν είναι αντιπροσωπευτική για το σύνολο του πληθυσμού.

Παρ΄ όλα αυτά, δείχνει το μεγάλο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στις εμπειρίες όσων απολαμβάνουν έναν καλό ύπνο και όσων πάσχουν από αϋπνία. Οι ερευνητές βρήκαν ότι όσοι υποφέρουν από έλλειψη ύπνου έχουν τέσσερις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν προβλήματα στις σχέσεις τους, τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν κατάθλιψη και τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να πάσχουν από έλλειψη συγκέντρωσης.

Ο δρ Νταν Ρόμποθαμ, ερευνητής στο Ιδρυμα Ψυχικής Υγείας και από τους συντάκτες της έκθεσης, πιστεύει ότι οι ασθενείς παγιδεύονται σε έναν φαύλο κύκλο, όπου η έλλειψη ύπνου οδηγεί σε ψυχολογικά προβλήματα τα οποία οδηγούν σε ακόμη χειρότερο ύπνο.

«Είναι κρίσιμης σημασίας να συνειδητοποιήσουν οι ασθενείς ότι υπάρχουν αποτελεσματικοίτρόποι για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος, με τη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου τους. Γιατροί και δάσκαλοι πρέπει επίσης να γνωρίζουν τα συμπτώματα και να είναι σε θέση να βοηθήσουν όσους πάσχουν από διαταραχές του ύπνου » λέει.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=380945&dt=28/01/2011

Εκχωρούν εθνικά εδάφη με το πρόσχημα του χρέους

Δώδεκα ακόμα από τα ομορφότερα ίσως ελληνικά νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου βγήκαν στο σφυρί αυτή τη φορά από κορυφαίο διεθνή οίκο πώλησης ιδιωτικών νησιών καναδικών συμφερόντων. Άραβες κροίσοι, επενδυτικές εταιρείες απ' όλο τον κόσμο, σταρ του Χόλυγουντ, κυρίως όμως Γερμανοί, Τούρκοι και Βρετανοί επιχειρηματίες δείχνουν πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον για να αγοράσουν ελληνικά νησιά. Ενώ, μερίδιο από τα τεράστια κέρδη της πώλησης ελληνικών νησιών διεκδικούν ολοένα και περισσότερα μεσιτικά γραφεία στην Ευρώπη και την Αμερική. Πάντως, πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι η πώληση εδαφών και γενικότερα δημόσιας περιουσίας δεν εξυπηρετεί ανάγκες αποκλιμάκωσης του χρέους της χώρας, αλλά των εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης.

Ναυσικά: Βρίσκεται στο Ιόνιο και το χαρακτηρίζουν ως το καλύτερο ελληνικό νησί στην αγορά. 1235 στρεμμάτων περίπου, καταπράσινο, εκπληκτικής ομορφιάς, με τρία φυσικά λιμάνια, θέα 360 μοιρών, και με μεγάλη προσβασιμότητα. Πωλείται 6.900.000 ευρώ.

Καρδιώτισσα: Το νησί βρίσκεται μεταξύ Φολέγανδρου (7 λεπτά με ταχύπλοο) και Σίκινου 10 λεπτά με ταχύπλοο), στην καρδιά των Κυκλάδων. Θα μπορούσε να μετατραπεί εύκολα σε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες νεότερους τουριστικούς προορισμούς στις Κυκλάδες. Με απεριόριστες δυνατότητες ανάπτυξης ενώ προσφέρεται και για την ανάπτυξη παραθεριστικών κατοικιών, ενώ θεωρείται περιζήτητο και για μόνιμη κατοικία. Πωλείται στα 6.500.000 ευρώ.

Άγιος Θωμάς
300 στρέμματα πλούσιας σμαραγδένιας ομορφιάς [οι περιγραφές ανήκουν στο μεσιτικό γραφείο] γνωστής από την αρχαιότητα στον Σαρωνικό κόλπο 20 λεπτά από την Κόρινθο, 45 λεπτά από την Αθήνα, μισή ώρα από τα Μέγαρα. Απολύτως προνομιακή τοποθεσία για την ελίτ της Ευρώπης. Πωλείται 15.000.000 ευρώ.

Άγιος Αθανάσιος: Στο κόλπο της Κορίνθου, 1,5 μίλι από την Ιτέα, σε μικρή απόσταση από τους Δελφούς, το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού και το ιστορικό λιμάνι του Γαλαξιδίου. Πεύκα και ελιές είναι διάσπαρτα σε όλο του το έδαφος και μια μικρή αμμουδερή παραλία που βρίσκεται στη βορειοδυτική περιοχή του νησιού. Το περιβάλλον είναι φυσικό και ήσυχο, όσον αφορά στο εσωτερικό και η θάλασσα το περιβάλει κρυστάλλινα καθαρή. Ιδανικό μέρος για ηρεμία και μοναδικές φυσικές συνθήκες διαβίωσης. Έκτασης 2,5 στρεμμάτων, πωλείται στα 1.500.000 ευρώ.

Λιχνάρι (χερσόνησος): Μια εκπληκτική ευκαιρία σε αναπτυσσόμενη περιοχή θέρετρο της Κορινθίας, 90 στρεμμάτων, σύμφωνα με τους τίτλους ιδιοκτησίας, 10 λεπτά δυτικά της Κορίνθου. Προσφέρει εκτεταμένη ακτή, με εκπληκτική θέα στη θάλασσα και φρέσκο πόσιμο νερό. Η τιμή έχει μειωθεί κατά το ήμισυ - η απίστευτη αυτή ευκαιρία δεν θα διαρκέσει πολύ, τονίζει η εταιρία. Πωλείται 3.000.000 ευρώ.

Ακόμα... Μικρή Αμοργός, 495 στρεμμάτων, πωλείται στα 6.100.000 ευρώ. Τραγονήσι, 90 στρεμμάτων στην Πελοπόννησο. Η τιμή δεν έχει καθορισθεί. Βούβαλος, 31 στρεμμάτων στον Αμβρακικό κόλπο. Η τιμή δεν έχει καθορισθεί. Άγιος Ιωάννης, δύο ώρες από την Αθήνα, 750 στρεμμάτων, η τιμή δεν έχει καθορισθεί. Τέλος τρία ακόμα νησιά του Ιονίου συνολικής έκτασης 277 στρεμμάτων σε τιμές που δεν έχουν καθορισθεί ακόμα.

Τα ερωτηματικά που προκύπτουν είναι πάρα πολλά...
Γιατί το ελληνικό κράτος δεν αναζητά στις πολύτιμες υπηρεσίες ξένων μεσιτικών οίκων την ενοικίαση των νησιών αυτών αλλά την πώληση τους. Ή γιατί δεν αναθέτει σε ελληνικά γραφεία την διαπραγμάτευση με τους ενδιαφερόμενους αγοραστές. Όταν ίσως το ελληνικό κράτος επιχειρήσει να αποκτήσει εκ νέου την κυριότητα των νησιών αυτών σε ποιες τιμές θα αγοράσει; Και πόσο εύκολο θα είναι να ανακτήσει τα εθνικά αυτά εδάφη;

www.elkosmos.gr

Ημερολόγιο «θανάτου» για την Ορθοδοξία

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΡΟΖΟ

Συνειδητή παράλειψη από αντι-χριστιανούς Μανδαρίνους της Ευρωπαικής Ένωσης, ηθελημένη αστοχία των περιξ του Μπαρόζο στενής κάστας καρεκλοκένταυρων, κατ’επιλογήν «λάθος» νοσηρών παγκοσμιοποιημένων «εγκεφάλων» των Βρυξελλών ή απλά γκάφα ολκής των γραφειοκρατών της Ευρωπαικής Διοίκησης;

Η μη αναφορά των εορτών του χριστιανισμού- συμπεριλαμβανομένου των Χριστουγέννων και του Πάσχα- από το νέο Ημερολόγιο που διανέμεται στα Λύκεια και τα Κολέγια με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαικής Επιτροπής σήμανε συναγερμό στους θρησκευτικούς ταγούς της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Πόσο, μάλλον, όταν το εν λόγω Ημερολόγιο περιλαμβάνει όλες τις εορτές του Ισλάμ, του Ιουδαισμού, των Ινδουιστών ακόμη και των Σιχ!
«Τούτο προκαλεί πολλά ερωτηματικά δεδομένου ότι η πλειοψηφία των πολιτών της Ευρωπαικής Ενώσεως ανήκει στις μεγάλες Χριστιανικές ομολογίες.

Πως είναι δυνατόν σε εκδόσεις της Ευρωπαικής Ενώσεως να υποτιμάται και να παραθεωρείται η πίστη και η παράδοση εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων;» αναρωτιέται με νόημα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος σε επιστολή διαμαρτυρίας την οποία απέστειλε, ήδη, στο γραφείο του Προέδρου της Ευρωπαικής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο.

Πάνω από 3.000.000 αντίτυπα του ευρω-ημερολογίου έχουν εκδοθεί και περισσότερα από 330.000 αντίτυπα των ημερολογίων, που συνοδεύονται από 51 γυαλιστερές σελίδες με πληροφορίες σχετικά με την ΕΕ, παραδόθηκαν στα βρετανικά σχολεία ως «περιζήτητα χριστουγεννιάτικα δώρα» στους μαθητές από την Επιτροπή.

Όμως, οι Χριστιανοί εξοργίστηκαν επειδή στο ημερολόγιο η σελίδα της 25ης Δεκεμβρίου είναι κενή και στο κάτω μέρος της σελίδας με την ημέρα των Χριστουγέννων αναφέρεται μόνο ένα κοσμικό μήνυμα: «Ένας αληθινός φίλος είναι κάποιος που συμμερίζεται τις ανησυχίες σου και θα διπλασιάσει τη χαρά σου».

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και τα μέλη της Συνόδου, πάντως, είναι κατηγορηματικοί και ζητούν τάχιστα να επανορθωθεί αυτό το σοβαρό σφάλμα. Η πλήρης και εμπεριστατωμένη επιστολή της Συνόδου, η οποία δημοσιεύεται σε αποκλειστικότητα έχει ως εξής:

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πρωτ. 231
Αριθμ. Διεκπ. 131

Αθήνησι 17η Ιανουαρίου 2011

Προς
τον Εξοχώτατον
κ. JOSE MANUEL BARROSO,
Πρόεδρον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Εις Βρυξέλλας

Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε,
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με δυσάρεστη έκπληξη πληροφορήθηκε ότι με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως εξεδόθη και κυκλοφορεί ένα νέο Ημερολόγιο απευθυνόμενο σε παιδιά, το οποίο παραθέτει όλες τις εορτές του Ισλάμ, του Ινδουισμού και άλλων θρησκειών, αλλά δεν αναφέρει τις Χριστιανικές εορτές. Τούτο προκαλεί πολλά ερωτηματικά δεδομένου ότι η πλειοψηφία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ανήκει στις μεγάλες Χριστιανικές ομολογίες.

Πώς είναι δυνατόν σε εκδόσεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως να υποτιμάται και να παραθεωρείται η πίστη και η παράδοση εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων;
Ο ρόλος του Χριστιανισμού στην διαμόρφωση της Ευρώπης είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός.

Στο Ημερολόγιο αναφέρεται, ότι είναι «μία αστείρευτη πηγή πληροφοριών για την Ευρωπαϊκή Ένωση» και παρά τη δήλωση αυτή παραλείπεται κάθε αναφορά στον Χριστιανισμό. Πώς μπορούμε να διεκδικήσουμε την εκπαίδευση της νεολαίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση αρνούμενοι μια θρησκεία που έχει συμβάλει στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και την ενότητά της;

Η Χριστιανική θρησκεία κατέχει την πρώτη θέση ανάμεσα στις θρησκείες της Ευρώπης. Είναι αδιανόητο να αμφισβητείται η τόση σημασία που έχει στις ζωές των Ευρωπαίων πολιτών και η κοινή πίστη στις ευαγγελικές αξίες και αρχές.

Η Χριστιανική θρησκεία, περισσότερο από ένα θρησκευτικό γεγονός, είναι επίσης ο συντελεστής και διαμορφωτής μιας πολιτιστικής ιστορίας και πνευματικής ταυτότητας της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Επιπλέον οφείλουμε να υπενθυμίσουμε τις Χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης, όπως καταγράφονται στην Ιστορία και όπως τις παραδέχονται κορυφαίοι Ευρωπαίοι διανοητές, όπως ο Τόμας Έλλιοτ, ο Πωλ Βαλερύ κ.ά. Άλλωστε και οι πρώτοι ιδρυτές της τότε Ε.Ο.Κ. (Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος) και συγκεκριμένα ο Αντενάουερ, ο Μονέ, ο Σπάακ, ο Ντε Γκάσπερι κ.ά., είχαν θέσει ως σαφή στόχο τους τη δημιουργία μιας ειρηνικής και δημοκρατικής ενώσεως Κρατών με βάση τις αρχές του Ευαγγελίου.

Ο Χριστιανισμός μαζί με τον κλασσικό ελληνικό πολιτισμό και το ρωμαϊκό (ορθότερα βυζαντινορωμαϊκό) Δίκαιο υπήρξαν οι δεξαμενές από τις οποίες η Ευρώπη άντλησε τις αξίες της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, του σεβασμού του ανθρωπίνου προσώπου, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανεκτικότητος.

Οι Χριστιανικές εορτές όπως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, που τις παραλείπει το Ημερολόγιο, εορτάζονται σ’ όλη την Ευρώπη από πολλούς ανθρώπους, ακόμη και μη χριστιανούς.
Είμεθα βέβαιοι ότι θα προβείτε στις δέουσες ενέργειες να επανορθωθεί αυτό το σοβαρό σφάλμα και ότι θα δώσετε τις κατάλληλες οδηγίες ώστε να μην διανεμηθεί το Ημερολόγιο αυτό, αλλά να εκτυπωθεί άλλο στο οποίο θα αναφέρονται ρητά και οι Χριστιανικές εορτές.

Τούτο θα είναι συμβατό και με το άρθρο 17 της Συνθήκης της Λισσαβώνος, με το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει τον ρόλο των Εκκλησιών στην κοινωνία και τον πολιτισμό και καλεί τις μεγάλες θρησκευτικές κοινότητες σε συνεχή και ανοικτό διάλογο.

Με την ευκαιρία αυτή, σας ευχόμεθα υγεία και ευόδωση από το Θεό των έργων σας κατά το Νέον Έτος 2011 και διατελούμε με ιδιαίτερη εκτίμηση.

+ Ο Αθηνών ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
Ο Αρχιγραμματεύς
+ Αρχιμ. Μάρκος Βασιλάκης»

Ανεπίσημη αντίδραση Ε.Ε

Επίσημη ανακοίνωση ή δελτίο τύπου δεν έχει μέχρι στιγμής εκδοθεί, ωστόσο, ανεπισήμα σε σχόλιο του εκπρόσωπος της Επιτροπής περιέγραψε το ημερολόγιο ως «γκάφα» τονίζοντας ότι προς το συμφέρον της «πολιτικής ορθότητας» θα έπρεπε να μη γίνει καμία αναφορά σε οποιαδήποτε θρησκευτική γιορτή σε μελλοντικές εκδόσεις.

“Λυπόμαστε γι ‘αυτό, και θα το διορθώσουμε στην επόμενη έκδοση. Οι θρησκευτικές αργίες μπορεί να μην αναφέρονται καθόλου για να αποφευχθεί οποιαδήποτε διαμάχη», είπε λακωνικά. Αυτή η έμμεση παραδοχή της ευθύνης δεν είναι αρκετή, καθώς καθολικές, κυρίως, αλλά και προτεσταντικές ενώσεις έχουν, κυριολεκτικά, ξεσηκωθεί από το απαράδεκτο ολίσθημα των Κοινοτικών Αξιωματούχων.

Η Johanna Touzel, εκπρόσωπος της «Καθολικής Επιτροπής της Διάσκεψης των Επισκόπων της Ευρωπαϊκής Κοινότητας» δεν χαρίστηκε δηλώνοντας ότι η απουσία χριστιανικών γιορτών είναι κάτι το «απίστευτο».

«Τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι σημαντικές γιορτές για εκατοντάδες εκατομμύρια χριστιανών και Ευρωπαίων. Είναι μία πολύ παράξενη παράλειψη. Ελπίζω να μην έγινε εκ προθέσεως», ανέφερε με έμφαση.

Στο ίδιο μήκος κύματος και οι Ευρωπαίοι Ευρωβουλευτές Phillipe Juvin και Constance Le Grip, οι οποίοι στην επιστολή τους με τίτλο: «la petition»δηλαδή «Η απαίτηση» ζητούν από την Ευρωπαική Επιτροπή να αποσύρει άμεσα το ημερολόγιο που μοίρασε στους μαθητές και το οποίο «αγνοεί» τις χριστιανικές εορτές. «Οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης είναι μια πραγματικότητα.

Η Ευρώπη είναι ο καρπός μιας μακρόχρονης διαδικασίας ωρίμανσης που έχει τις ρίζες της στην Ελλάδα, στη Ρώμη κια βεβαίως μέσα στο Χριστιανισμό. Το λίκνο όλης της ιστορίας στηρίζεται στη συνάντηση των ανθρώπων με τις χριστιανικές αξίες. Η Ευρώπη δημιουργήθηκε μέσα στον Χριστιανισμό. Αν το ξεχνάμε αυτό είναι σαν να αρνούμαστε αυτό που είμαστε» υποστηρίζουν με ανησυχία.

Και ενώ ο χριστιανισμός «εξοστρακίζεται» από επίσημο έγγραφο της Ευρωπαικής Επιτροπής, οι Έλληνες Ευρωβουλευτές φαίνεται να κοιμούνται τον... ύπνο του δικαίου. Δείχνουν να μην έχουν πάρει χαμπάρι! Ευτυχώς,όμως, στη Βουλή των Ελλήνων υπάρχουν ...αγρυπνούντες.

Ο βουλευτής β΄Θεσσαλονίκης του ΛΑΟΣ, Κυριάκος Βελόπουλος, σε ερώτησή του προς την υπουργό Παιδείας και θρησκευμάτων, Άννα Διαμαντοπούλου θίγει το σχετικό ζήτημα επιθυμώντας να μάθει σε ποιές ενέργειες θα προβεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, λαμβανομένου υπ’όψιν ότι ως χριστιανική χώρα η πατρίδα μας θα δεχθεί να μοιραστούν στα σχολεία μας τα «ψαλιδισμένα» μαθητικά-όπως τα χαρακτηρίζει-λευκώματα.
Παράλληλα, επισημαίνει πως η αποκάλυψη της απαλείψεως των χριστιανικών εορτών έγινε από την πρώην Γαλλίδα υπουργό Christine Boutin, η οποία σε ιστοσελίδα υπογραμμίζει ότι «η Χριστιανική Θρησκεία έχει περιπέσει σε μια συλλογική λήθη».

Το παρασκήνιο με Μπαρόζο και Μασόνους

Η απάλειψη του χριστιανισμού-ως ένας εκ των τριών πυλώνων του ευρωπαικού πολιτισμού- από το προοίμιο του Ευρωσυντάγματος σε συνδυασμό με τον...εκτοπισμό των χριστιανικών εορτών από το ευρω-ημερολόγιο δικαιολογούν σίγουρα τους αρνητικούς συνειρμούς.

Άραγε, ήταν σε γνώση του Προέδρου Μπαρόζο αυτή η εξέλιξη; Για τους καλά γνωρίζοντες τα ευρωπαικά τεκταινόμενα τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο.

Επικαλούνται, μάλιστα, δημοσίευμα του euobserver, σύμφωνα με το οποίο οι Ελευθεροτέκτονες (Μασόνοι) σχεδιάζουν να ανοίξουν γρήγορα γραφείο στις Βρυξέλλες, έτσι ώστε να αρχίσουν καμπάνια πίεσης κατά της αυξημένης επιρροής των παραδοσιακών θεσμικών θρησκειών της Ευρώπης.

Κατά το ίδιο δημοσίευμα, το 2008 ο Πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής συναντήθηκε με αντιπροσώπους που εκπροσωπούσαν διάφορες μασονικές στοές, μεταξύ των οποίων και τη δική του Μεγάλη Στοά της Ανατολής της Γαλλίας και πέτυχε να δοθεί αντιπροσώπευση της μασονίας σε υψηλό επίπεδο πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ίσως, η συγκεκριμένη διεργασία να «φωτίζει» σε σημαντικό βαθμό την...ημερολογιακή αβλεψία των ιθυνόντων, οι οποίοι έστρεψαν το βλέμμα προς άλλες κατευθύνσεις και όχι προς τη χριστιανική.

Του Ζαχαρία Γεωργούση

www.elora.gr

Το HPV DNA τεστ θ' αντικαταστήσει το τεστ Παπανικολάου

Για την πρόληψη και τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας

To HPV DNA τεστ για την ανίχνευση του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων, ο οποίος ενοχοποιείται για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, αναμένεται να αντικαταστήσει τα προσεχή χρόνια το τεστ Παπανικολάου, καθώς έχει αποδειχτεί ότι είναι αποτελεσματικότερο. Μάλιστα οι γυναίκες θα έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν οι ίδιες από τον εαυτό τους το κολπικό επίχρισμα για το HPV DNA τεστ.

Ο εμβολιασμός κατά του ιού HPV σε συνδυασμό με το HPV DNA τεστ είναι η πιο σύγχρονη και αποτελεσματικότερη μέθοδος για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, επισήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής μαιευτικής-γυναικολογίας στο ΑΠΘ Θεόδωρος Αγοραστός, με αφορμή ενημερωτική ημερίδα με θέμα «HPV - λοίμωξη - testing - εμβολιασμός» που θα πραγματοποιηθεί αύριο στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της 9ης Πανευρωπαϊκής Εβδομάδας Πρόληψης του Καρκίνου του Τραχήλου της Μήτρας.

«Οι μελέτες που έγιναν έδειξαν ότι ο έγκαιρος εμβολιασμός, από την ηλικία των 12 ετών, με τα υπάρχοντα εμβόλια εναντίον των κύρια ογκογόνων τύπων του ιού 16 και 18 προσφέρει προστασία η οποία ξεπερνά το 70%, που είχε υποτεθεί αρχικά, και μπορεί να φθάσει μέχρι και 85%. Ο συνδυασμός εμβολιασμού και HPV DNA τεστ προσφέρει διπλάσια εφ’ όρου ζωής προστασία απ’ ό,τι το τεστ Παπανικολάου μόνο του», είπε ο Θ. Αγοραστός.

Ο ιός HPV εκτός από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, ευθύνεται σε μικρότερο βαθμό και για άλλους καρκίνους σε άντρες και γυναίκες όπως π.χ. του πρωκτού και της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας. «Τα τελευταία 10 χρόνια έχουν επταπλασιαστεί τα κρούσματα στοματοφαρυγγικού καρκίνου, για τον οποίο σε ποσοστό 92% ευθύνεται ο ιός HPV», ανέφερε ο καθηγητής.

Σήμερα αν και υπάρχει η δυνατότητα πρόληψης, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας οδηγεί κάθε χρόνο σε θάνατο περίπου 30.000 γυναίκες στην Ευρώπη και 250.000 σε όλο τον κόσμο. Στη χώρα μας τα ποσοστά θανάτου από αυτή τη νόσο δεν έχουν ελαττωθεί τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μόνο το 20-25% των Ελληνίδων κάνει προληπτικό έλεγχο με τεστ Παπανικολάου.

Το HPV DNA τεστ, σύμφωνα με τον Θ. Αγοραστό προσφέρει κάλυψη για 5 χρόνια στις γυναίκες στις οποίες τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Όσον αφορά τις γυναίκες που είναι θετικές στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων, θα πρέπει να ελέγχονται με τεστ Παπανικολάου και κολποσκόπηση. «Στο πλαίσιο του προγράμματος «Λυσιστράτη» ελέγχθηκαν 4.800 Ελληνίδες με HPV DNA τεστ. Από αυτές το 94,1% ήταν αρνητικές και επομένως δεν θα εκδηλώσουν προκαρκινικές αλλοιώσεις για τα επόμενα 4-5 χρόνια, ενώ το 5,9% που ήταν θετικές θα πρέπει να υποβληθούν σε περαιτέρω εξετάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι γυναίκες που αποδείχτηκαν θετικές θα προσβληθούν από τον καρκίνο του τραχήλου. Δηλαδή από το 5,9% των θετικών στο HPV DNA τεστ μόνο 1-2 θα προβληθούν από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας» εξήγησε ο Θ. Αγοραστός.

(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

www.enet.gr

Προς τη χήρα που θλίβεται και ανησυχεί

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)


Στενοχωριέσαι για τον νεκρό σύζυγο. Ανησυχείς για τα παιδιά. Κλαις μέρα-νύχτα. Στην ψυχή σου υπάρχει σύγχυση και σκοτάδι. Μπροστά στα μάτια ομίχλη και αβεβαιότητα. Κουράγιο. Μην φοβάσαι. Πες στον εαυτό σου: «ο άνδρας μου ανήκε πρώτα στον Θεό και έπειτα σ' εμένα και τα παιδιά μου, πρώτα είναι του Θεού και έπειτα δικός μου. Εάν ο έμπειρος κηπουρός τραβήξει μία δέσμη από τα άνθη, να ξέρεις, ότι χρειαζόταν να πράξει έτσι. Εκείνος ξέρει τους λόγους για τους οποίους το έκανε. Και ένας από τους λό­γους είναι και αυτός: για να εξελίσσονται τα γύρω άνθη. Κι εσύ με τα παιδιά σου από τώρα θα εξελίσσεσαι πνευματικά καλύτερα. Οι σκέψεις σου θα ανυψώνονται από τα γήινα προς τα ουράνια. Η ψυχή σου πιο δυνατά θα προσκολληθεί στον Θεό. Το πνεύμα σου θα θριαμβεύει επάνω από το σώμα. Ο θάνατος δεν θα είναι για σένα πια φοβερός. Η προηγούμενη ματαιοδοξία θα σου φανεί γελοία. Η παρατή­ρηση αυτού του κόσμου σαν πατρίδα της πραγματικής και μόνιμης ευτυχίας θα αλλάξει. Δηλαδή, πολύπλευρο πνευμα­τικό κέρδος. Να ξέρεις, ότι ο Θεός χτίζει και όταν γκρεμίζει. Για τα παιδιά μην ανησυχείς. Μόνο πράξε ότι είναι μέσα στις δυνατότητές σου. Τα παραπάνω απ’ αυτό εμπιστεύσου τα στον Δημιουργό τους. Είναι γραμμένο: «Πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ' αυτόν» (Α' Πετρ. 5, 7) και θα αισθανθείς, πως ο σταυρός σου είναι ελαφρύς. Υπήρξαν και υπάρχουν πολύ πιο βαρείς σταυροί επάνω στις χήρες γυναίκες. Θα σου περιγράψω έναν πολύ βαρύ. Στην αρχή του πολέμου οι Γερμανοί σκότωσαν έναν γνωστό μου μπροστά από το σπίτι του δίπλα στον ποταμό Ντρίνα΄ το σπίτι του το έκαψαν, και τη γυναίκα του με έξι μικρά παιδιά τους κυνήγησαν έξω από το χωριό. Πέρασαν από τότε δώδεκα χρό­νια. Μια μέρα ξαφνικά σταμάτησε μπροστά μου στα Σκό­πια ένας νεαρός σιδηροδρομικός υπάλληλος και μου πα­ρουσιάστηκε ως γιος εκείνου του σκοτωμένου γνωστού μου. Χάρηκα πολύ, και με φόβο ρώτησα, εάν κάποιος από τους επτά τους ακόμα παρέμεινε στην ζωή. Εκείνος μου απάντησε χαρούμενα: «Όλοι μας είμαστε ζωντανοί και υγιείς, δόξα τω Θεώ! Οι δύο μας είμαστε κρατικοί υπάλλη­λοι, δύο στο εμπόριο, η μεγαλύτερη αδελφή μου είναι πα­ντρεμένη και η μικρότερη ζει με τη μητέρα». Τότε άρχισε ζωηρά να μου περιγράφει τα βάσανα που υπέμειναν και τις δυσκολίες. Περπάτημα, για την ακρίβεια περιπλάνηση, σ' ολόκληρο το κράτος από το Ντρίνα έως το Μπίτολ. Και συνεχώς πείνα, αρρώστια, κρύο, φυλακίσεις, νύχτες στους σταθμούς, στα καφενεία, στους δρόμους. Μαζί μ' αυτά και ο φόβος, η αβεβαιότητα, η ξενιτιά. Όμως στο τέλος η νίκη και η δόξα.

Καθαρό κούτελο, και το λογικό, και η ζωή, και η πίστη. Τί να σου διηγούμαι περισσότερο; Εγώ νομίζω, ότι οι μάχες και οι νίκες αυτής της μητέρας με τα έξι ορφανά είναι πιο δοξασμένες και ωραιότερες από εκείνες του Ναπολέοντα. Κι εσένα θα σε βοηθήσει ο Θεός.

Μην Τον ξεχνάς, και δεν θα σε αφήσει. Θα νικήσεις, και θα είναι γλυκιά η νίκη εις τους αιώνες των αιώνων.


(Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…», σελ.58-59, Εκδόσεις «ΕΝ ΠΛΩ»)



www.alopsis.gr

Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος και οι γυναίκες

Του Θεόδωρου Ρηγινιώτη

Μια θρησκεία δεν κρίνεται από το πώς παρερμηνεύουν οι εχθροί της τα δικά της κείμενα, αλλά από το πώς οι ίδιοι οι πιστοί της, κατανοούν αυτά που γράφουν και που διαβάζουν. Διαφορετικά αυτό που επικρίνεται, δεν είναι η ίδια αυτή η θρησκεία και οι συγγραφείς της, αλλά μια πλαστή ανύπαρκτη κατάσταση δημιουργημένη στη φαντασία τών εχθρών της. Εδώ λοιπόν, θα δούμε πώς παρερμηνεύεται ένα Χριστιανικό κείμενο από τους εχθρούς τής Χριστιανικής πίστης, και πώς το κατανοούν στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι Χριστιανοί, στα πλαίσια τού σεβασμού και τής ισοτιμίας για τη γυναίκα, που είναι βασική αρχή τής Χριστιανικής πίστης.

Ένα κείμενο που παρερμηνεύεται

Προβάλλεται στο διαδίκτυο το ακόλουθο απόσπασμα ως «δείγμα μισογυνισμού» του αγίου Εφραίμ του Σύρου:

«Τι είναι η γυναίκα; Είναι ναυάγιο πάνω στην ξηρά, πηγή κακίας, αποταμίευμα χυδαιότητας και πονηριάς, θανατηφόρο συναπάντημα, ολίσθημα των ματιών, όλεθρος των ψυχών, πληγή της καρδιάς, καταστροφή των νέων, εξουσία του Άδη, απόκρημνη επιθυμία.

«Τι είναι η γυναίκα; Είναι αιτία του διαβόλου, ανάπαυση του όφη, παρηγοριά του διαβόλου, απαρηγόρητη λύπη, καμίνι που από κάτω καίει φωτιά, σκανδαλισμός των σωζομένων, αγιάτρευτη κακία, τόπος καθημερινής φλυαρίας, ξενοδοχείο των άσωτων, εργαστήριο των δαιμόνων.

«Τι είναι η γυναίκα; Είναι φίλτρο πονηριάς, αδιάντροπο θηρίο, αχαλίνωτο στόμα, δημοσίευση των μυστικών, οδηγός του σκότους, δάσκαλος των παραπτωμάτων, πονηριά της απόλαυσης, αχόρταγη επιθυμία, που προξενεί την αιώνια κόλαση.

« Τι είναι η γυναίκα; Είναι γήινο φρόνημα, ραθυμία του άνδρα, ακολασία που κοιμάται μαζί του, φροντίδα που ξυπνά μαζί του, καθημερινή βλάβη, θύελλα του σπιτιού, ναυάγιο του άνδρα, ανήμερο θηρίο, καταγώγιο των μοιχών, όπλο του διαβόλου, επιθυμητή λύσσα, παγκόσμιος θάνατος.

Όταν λοιπόν δεις μία γυναίκα όμορφη, που λάμπει, που έχει χαρούμενα μάτια, που γυαλίζουν τα μάγουλά της, που κάποια επιτηδευμένη ομορφιά του προσώπου της φλογίζει τον λογισμό σου και αυξάνει τις επιθυμίες σου, σκέψου ότι αυτό που θαυμάζεις είναι χώμα, ότι αυτό που καίει είναι στάχτη, και τότε θα σταματήσει να παραφέρεται η ψυχή. Ξεσκέπασε με τον λογισμό σου το δέρμα του προσώπου της, και τότε θα δεις όλη την μηδαμινότητά της ομορφιάς της, διότι δεν θα βρεις τίποτε άλλο από οστά φλέβες και δυσοσμία. Σκέψου επίσης αυτή να γερνάει, να μεταβάλλεται, να πεθαίνει, να πέφτει μαραμένο όλο εκείνο το άνθος. Σκέψου τι θαυμάζεις, και να ντραπείς, και αφού ντραπείς, μετανόησε.»

Σε ποιον ανήκει το κείμενο;

Αυτό όμως που αγνοεί (ή αποκρύπτει;) ο συγκεκριμένος «υπερασπιστής των γυναικών» είναι ότι αυτά προέρχονται από έργο του αγίου Κατά των πονηρών γυναικών, το οποίο μάλιστα είναι και αμφιβαλλόμενο, όπως τα περισσότερα από τα διασωθέντα έργα που αποδίδονται στον άγιο. Πρόκειται απλώς για «μια ομιλία που παραδόθηκε με το όνομα του Εφραίμ του Σύρου» (βλ. A.B.A.M. von der Ham, «Η ιστορία των γυναικών, των καλών και των κακών, του Τζάνε Βεντράμου και το πρότυπό του», περιοδικό Ελληνικά, τ. 38^ος, τεύχ. 2ο, Θεσσαλονίκη 1987, σελ. 344 –εκεί επισημαίνονται και αναφορές σε ψευδο-χρυσοστόμεια).

Ο Στυλ. Παπαδόπουλος, καθ. Πατρολογίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφέρει για το πρόβλημα των έργων του αγ. Εφραίμ: «Τα έργα του γνώρισαν μέχρι τον Ζ΄ αιώνα τεράστια διάδοση. […] Δυστυχώς όμως η επικράτηση της αραβικής σήμαινε ήδη από τον Η΄ αιώνα την εξαφάνιση της συριακής γλώσσας [στην οποία έγραφε ο άγιος], με αποτέλεσμα τα έργα του να μην αντιγράφονται πλέον και σχεδόν να λησμονηθούν και αυτά και ο ίδιος. Αλλά και πριν τον Η΄ αιώνα είχε δημιουργηθεί κλίμα συγχύσεως, ώστε αυθαίρετα να του αποδίδονται μεταγενέστερα κείμενα ή νεώτεροι να διασκευάζουν έργα του που τα κυκλοφορούσαν ως δικά τους. Το φαινόμενο αυτό ίσχυσε και για τις πολυπληθείς μεταφράσεις, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν βάσει νόθων ή αμφιβαλλόμενων έργων του. Έτσι οι πρώτοι εκδότες (Assemani, Lamy, Overbeck) συριακών και ελληνικών κειμένων του Εφραίμ [από όπου προέρχεται και το παρόν, Assem. III, 70 D 1 – 72 F 5] συγχέουν σε απελπιστικό βαθμό γνήσια και νόθα έργα, ενώ πολύ συχνά επανεκδίδουν τα ίδια κείμενα με διαφορετικούς τίτλους…» (Πατρολογία Β΄, Αθήνα 1990, σελ. 334 – βλ. και αναφορά σελ. 337 στο έργο με τίτλο Περί της αμαρτωλού γυναικός, που δηλώνεται ρητά ως αμφιβαλλόμενο και είναι πιθανόν το ίδιο, αφού επανεκδίδονται «τα ίδια κείμενα με διαφορετικούς τίτλους»).

Εξέταση τού κειμένου στα πλαίσια τών έργων τού αγίου

Και μόνο το γεγονός ότι το κείμενο αυτό είναι τού αγίου, συνιστά κανονικά το τέλος της συζήτησης. Όμως, ας δεχτούμε, συμβατικά, ότι το έργο είναι του αγίου Εφραίμ. Ας υποθέσουμε ότι είναι γνήσιο, (μια και πρόκειται πράγματι για Χριστιανικό κείμενο), κι ας εξετάσουμε το περιεχόμενό του στα πλαίσια του γενικότερου ήθους και της εργογραφίας του αγίου.

Το έργο εφιστά την προσοχή κατά του συγκεκριμένου τύπου γυναίκας που επιδιώκει να γοητεύσει τον άντρα και να τον καταστήσει υποχείριο, όπως η Δαλιδά το Σαμψών, η Ιεζάβελ τον Αχαάβ, η Ηρωδιάδα τον Ηρώδη κ.τ.τ. (τέτοια παραδείγματα χρησιμοποιεί ο άγιος σε όλη την έκταση του έργου του). Όπως είναι σαφές σε όποιο διαβάσει ολόκληρη την ομιλία (και όχι μόνο τα επίμαχα αποσπάσματα), η «γυναίκα» εδώ σημαίνει η γοητεία της γυναίκας, αυτή που θολώνει το νου και οδηγεί σε απερίσκεπτες πράξεις και επιλογές.

Αντίθετα, ο άγιος Εφραίμ (μέγας άγιος διδάσκαλος της χριστιανικής αγάπης, όπως φανερώνει και η προσευχή του «Κύριε, χάρισέ μου το δώρο να βλέπω τα δικά μου σφάλματα και να μην κατακρίνω τον αδελφό μου») δεν παραλείπει να εξάρει την αρετή και το μεγαλείο των ενάρετων γυναικών, που, όπως γράφει, «σε τίποτα δεν υπολείπονται από τους άντρες». Ιδού ένα δείγμα, από ομιλία του αφιερωμένη Εις την αγίαν και Μεγάλην Παρασκευήν και εις τον ληστήν και εις τον σταυρόν:

Είδε και γυναίκας αγίας, ουδέν ανδρών λειπομένας· είδε την Σάρραν αβραμιαίαν λαμπρύνουσαν πίστει· είδε την Ρεβέκκαν ταις εξυδρίαις ευποιίαις ανθούσαν·

είδε την Ραχήλ γάμω σωφροσύνης στίλβουσαν· είδε τυραννομάχων μητέρα πύργων εβδομάδι τετειχισμένην. Είδε πάντα δίκαιον· κατενόησε πάντα προφήτην· εκήρυξε, πάρειμι· και ο θείος αφυπνίσθη στρατός.

Ας σημειωθεί ότι ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος δεν είναι «απλή υπόθεση». Είναι ο πνευματικός ηγέτης (αν και απλός διάκονος) που έσωσε το λαό του από λιμό κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Νίσιβης από τους Πέρσες, πείθοντας τους πλούσιους της πόλης να προσφέρουν τα αναγκαία για την επιβίωση του πληθυσμού (βλ. Θεοδώρου Κ. Μπεράτη, Του Οσίου η ευχή, εκδ. «Ο Σωτήρ», Αθήνα 2007, σελ. 7). Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ο συν τοις άλλοις και μεγάλος ποιητής (η «λύρα του Πνεύματος»), προφανώς δεν ήταν σχιζοφρενής, ώστε από τη μια να αναλώνεται για το λαό του και από την άλλη να κυριαρχείται από μίσος για το ήμισυ της ανθρωπότητας!

Μερικές χρήσιμες παρατηρήσεις για το θέμα της γυναίκας στα έργα που αποδίδονται στον άγιο Εφραίμ είναι οι εξής:

1. Ο συγγραφέας απευθύνεται σε άνδρες και μάλιστα σε άνδρες που είναι ήδη μοναχοί, ή θέλουν να γίνουν. Ξέρουμε ότι μεγάλο μέρος από τα έργα του αφορά κάθε είδους οδηγίες υπέρ μοναζόντων. Μοναχός και ο ίδιος, από τους αρχαιότερους μάλιστα, είχε μεγάλη πείρα από τον ανδρικό μοναχισμό, γι' αυτό άλλωστε τα γραπτά του αποτέλεσαν βάση των μεταγενέστερων μοναχικών κανονισμών. Προκαλεί μάλιστα εντύπωση ότι αποτρέπει τους μοναχούς όχι μόνο από τη συναναστροφή γυναικών, αλλά και από τη συναναστροφή νεαρών παιδιών/εφήβων, προφανώς γνωρίζοντας τους κινδύνους για την εκδήλωση ομοφυλοφιλικών τάσεων!

2. Οι αναφορές του στην αγάπη είναι πολλαπλάσιες από τις δυσμενείς του αναφορές στη γυναίκα. Και μάλιστα, παρά τα δυσμενή σχόλια για το δέλεαρ του κάλλους των γυναικών, λέει μια χαρακτηριστική φράση, όταν συμβουλεύει τους μοναχούς να μην ανοίξουν ή να μη δεχτούν γυναίκα που τους χτυπά την πόρτα αναζητώντας πληροφορίες: ότι αυτό δεν γίνεται λόγω κακίας ή μισανθρωπίας, αλλά για να μην καταλήξει το καλό σε κακό! (Άρα θεωρεί και αυτονόητο ότι το να βοηθήσεις μια γυναίκα είναι καλό):

«Οίδε γαρ ο καρδιογνώστης Κύριος, ότι ου πονηρίας χάριν, ή μισανθρωπίας, αποβάλλεις το γύναιον, αλλ’ ίνα μη δια του αγαθού το κακόν σοι κατεργάσηται» (Προς αδελφόν εκπεσόντα και περί μετανοίας. Παραίνεσις μβ΄ – σ.σ. η λέξη «γύναιον» δεν έχει υποτιμητική σημασία εδώ, όπως δεν έχει όταν π.χ. χρησιμοποιείται στο στίχο του αναστάσιμου απολυτίκιου «τα γύναια χαράς έπλησε λέγων», που αναφέρεται στη συνάντηση του Κυρίου με τις αγίες Μυροφόρες).

Άρα λοιπόν, τον απασχολούν τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει σ’ έναν αδύναμο μοναχό η φυσική έλξη του αντίθετου φύλου και δε σκοπεύει να υποκινήσει μίσος ή απέχθεια στη γυναίκα ως άνθρωπο.

Ας θυμηθούμε τι λέει στο επίμαχο χωρίο για το οποίο κατηγορείται: «Ξεσκέπασε με τον λογισμό σου το δέρμα του προσώπου της, και τότε θα δεις όλη την μηδαμινότητά της ομορφιάς της, διότι δεν θα βρεις τίποτε άλλο από οστά φλέβες και δυσοσμία. Σκέψου επίσης αυτή να γερνάει, να μεταβάλλεται, να πεθαίνει, να πέφτει μαραμένο όλο εκείνο το άνθος».

Εδώ βρίσκεται ξεκάθαρα το κλειδί της έννοιας των λόγων του. Γιατί δεν είναι μόνο οι γυναίκες άσχημες χωρίς δέρμα ή γριές. Το ίδιο και οι άνδρες. Εάν ήθελε να κατηγορήσει το γυναικείο φύλο, δε θα χρησιμοποιούσε κάτι που ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ έχουν. Ούτε το να είσαι άσχημος κάτω από το δέρμα, ή να γερνάς, είναι κατηγορία για κάποιον. Γιατί άρα τα έγραψε; Για να δημιουργήσει αντικίνητρο σε αυτούς που θέλουν να μείνουν σε παρθενία, αλλά πειράζονται από τα γυναικεία θέλγητρα. Αυτό που δίνει εδώ ο άγιος, (ή όποιος τέλος πάντων έγραψε το κείμενο αυτό που αποδίδεται στον άγιο), είναι μία μέθοδος αποτροπής της γυναικείας έλξης για μοναχούς. Ένας τεχνητός τρόπος να δημιουργήσει στον μοναχό απέχθεια για τη γυναικεία έλξη, και όχι για τη γυναίκα αυτή καθεαυτή ως ανθρώπινο πλάσμα. Αυτό από μόνο του δείχνει έναν άνθρωπο που όχι μόνο δεν μισεί τις γυναίκες, αλλά που ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ με μεθόδους ενάντια στην έλξη που του προκαλούν, επειδή τις υπεραγαπά!

Ας σημειωθεί εδώ ότι ο «αδύναμος μοναχός» δεν είναι για πέταμα – δεν εγκαταλείπεται να γίνει έρμαιο έστω των φυσικών ορμών, που θα τον εμπόδιζαν να ακολουθήσει τον απίστευτα δύσκολο δρόμο που επέλεξε ο ίδιος. Αυτό ίσως θα προτιμούσαν κάποιοι άθεοι, σκληροί ηθικιστές, αλλά όχι οι Πατέρες της Εκκλησίας, που ποτέ δεν υπήρξαν σκληροί, ούτε ηθικιστές.

3. Προφανώς στα κείμενά του ενυπάρχει η αντίληψη της εποχής του για την γυναίκα. Την ονομάζει μερικές φορές «ασθενές μέρος», όχι βέβαια με την τρυφερότητα της σημερινής έννοιας, αλλά με την έννοια της αδυναμίας. Πιθανόν, το εξαίρετο χαρακτηριστικό της τρυφερότητας και της αναζήτησης μονιμότερου συντρόφου που εμπειρικά βλέπουμε και σήμερα στη γυναίκα, θεωρούνταν σημείο αδυναμίας το οποίο θα μπορούσε να επηρεάσει τους μοναχούς και να τους παροδηγήσει σε μια ζωή με μέριμνες (γυναίκα, παιδιά, σπίτι κ.λπ.) αντί για το "τάγμα των αγγέλων" στο οποίο στοχεύουν. Ακόμη χειρότερα, θα μπορούσε να τους οδηγήσει στο να εκμεταλλευτούν ένα συνάνθρωπό τους, την οποιαδήποτε γυναίκα, υποβιβάζοντας το δημιούργημα του Θεού σε ένα αντικείμενο σαρκικής εκμετάλλευσης και ηδονής, απομακρύνοντας ταυτόχρονα με την πράξη αυτή τον εαυτό τους από το πνευματικό ύψος που αξίζει σε ανθρώπους. Αναφέρει αρκετές φορές το ζήτημα των μερίμνων και εξηγεί γιατί αποτελεί εμπόδιο στην πνευματική άνοδο.

4. Προφανώς, φοβάται επίσης την ακράτεια των ανδρών, την αδυναμία τους απέναντι στην ωραία γυναίκα. Επαναλαμβάνει ότι με γυναίκα πονηρή, μόνο άνδρας αμαρτωλός μπορεί να έχει σχέση.

5. Δεν θα πρέπει καθόλου να παραβλέψουμε ότι επιπλήττει επανειλημμένα και τους άνδρες σχετικά με τα ελαττώματα που, κατά τις συνθήκες τις εποχής, είναι συνηθέστερα σε αυτούς: τους κατηγορεί για οινοποσία και μέθη, για εγωισμό, υπερηφάνεια και θυμό και αγάπη για τον πλούτο και τις ανέσεις και συνεχώς αναφέρει πόσο μακριά από τον Θεό βρίσκονται τέτοιοι άνδρες!

6. Νομίζω ότι όσοι έχουν βρεθεί κοντά σε αυστηρούς μοναχούς που διδάσκουν, καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται: κανείς δεν θα υποτιμούσε τη γυναίκα σε μια συζήτηση που θα αναφερόταν στην ισοτιμία γυναίκας και άνδρα απέναντι στην πίστη, την αγιότητα, την δυνατότητα Σωτηρίας και φυσικά την κοινωνία. Θα έλεγαν ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο άνδρα και γυναίκα. Σε μια συζήτηση όμως που θα αφορούσε στα σαρκικά πάθη, αν μιλούσαν σε άνδρες, θα αναφέρονταν και πάλι κατεξοχήν στη γυναίκα, ως κάτι που ο άνδρας θα πρέπει να προσέχει όσο τίποτε άλλο. Τα στερεότυπα που έχουμε, ίσως και η εμπειρία του άνδρα μοναχού από τον εαυτό του, οδηγούν σε τέτοιες διδασκαλίες. Όταν, για να κάνει την συμβουλή του πιο αξιοπρόσεκτη, ο άνδρας μοναχός κάνει τον μαθητευόμενο να βλέπει τον διάβολο να κρύβεται πίσω από μια ωραία γυναίκα, δεν εννοεί τη γυναίκα, αλλά την παραπλάνηση από τη γενετήσια έλξη. Μην ξεχνάμε και τις μεθόδους διδασκαλίας κάθε εποχής.

Παρόμοια στάση από εθνικές φιλοσόφους

Είναι όμως ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι παρόμοια απάντηση προς «ερωτευμένους» άνδρες έδωσαν στο παρελθόν και γυναίκες φιλόσοφοι, και μάλιστα εθνικές! Αυτό προφανώς το αγνοούν εκείνοι που προβάλλουν το απόσπασμα ως «όπλο» κατά του χριστιανισμού. Η ανάλογη στάση εθνικών γυναικών, και μάλιστα φιλοσόφων, έχει τεράστια σημασία, εκτός αν πρέπει να «νομιμοποιήσουμε» μια συμπεριφορά, όταν εκδηλώνεται από μη χριστιανούς, και να την καταδικάσουμε με βδελυγμία, όταν εκδηλώνεται από χριστιανούς...

Η σημαντικότερη περίπτωση είναι της Αλεξανδρινής φιλοσόφου Υπατίας, αγαπημένου προσώπου για τους ιδεολογικούς αντιπάλους του χριστιανισμού, λόγω της φρικτής πολιτικής δολοφονίας της από κάποιους ανόητους χριστιανούς. Σύμφωνα λοιπόν με το μαθητή της Δαμάσκιο, κάποτε, που ένας άλλος μαθητής της τής εξομολογήθηκε τον έρωτά του, «εκείνη αποφάσισε να τον τιμωρήσει και βρήκε μια πολύ αποτελεσματική μέθοδο για να τον αποφύγει. Του έδειξε μια από τις πετσέτες υγείας που χρησιμοποιούσε, το σύμβολο δηλαδή της γυναικείας φύσης, λέγοντας: “Αυτό αγαπάς στην πραγματικότητα, νεαρέ μου, και όχι την ομορφιά για την ομορφιά της”» (Dzielska Maria, Υπατία η Αλεξανδρινή, μτφρ. Γ. Κουσουνέλος, Ενάλιος, Αθήνα 1997, σελ. 99-100). Αν και υπάρχει μια άλλη εκδοχή του περιστατικού, σύμφωνα με την οποία η Υπατία θεράπευσε με μουσική τον πόθο του νέου γι’ αυτήν, ο ίδιος ο Δαμάσκιος την απορρίπτει ως ψευδή, ενώ η εκδοχή με την πετσέτα ταιριάζει περισσότερο στην Υπατία επειδή ήταν πλατωνική.

«Η αποκρουστική ιστορία είναι πράγματι απόλυτα πλατωνική. Μας αποκαλύπτει τον αληθινό χαρακτήρα της Υπατίας και δείχνει την απέχθειά της προς το ανθρώπινο σώμα και τη σεξουαλικότητα» [σ.σ.: πλατωνικά στοιχεία]. «Είναι βέβαιο ότι δεν έδειχνε ελκυστική, ευχάριστη ή ευμενή συμπεριφορά. Δεν της ταιριάζουν αυτές οι ιδιότητες. Θα έλεγε κανείς –όπως άλλωστε φαίνεται από τις πηγές– ότι διέθετε ασυνήθιστη δύναμη χαρακτήρα και ηθικό σθένος. Η ερμηνεία του περιστατικού δεν απαιτεί πολύπλοκη σκέψη. Αυτοί που αναφέρουν την απόρριψη των προτάσεων του Αλκιβιάδη από τον Σωκράτη θεωρούν εύκολη την εξήγηση της στάσης της Υπατίας. Η αηδιαστική ενέργειά της σκόπευε να κάνει τον μαθητή να καταλάβει τη βαθύτερη σημασία του Έρωτα και να τον “στρέψει” σε αυτή την κατεύθυνση» [Dzielska Maria, ό.π., σελ. 101 (η έμφαση δική μας). Βλ. και υποσημ. 43, στην ίδια σελ., όπου αναφέρονται άλλες περιπτώσεις, από κυνικές φιλοσόφους και από τη Σωσιπάτρα].

Ο μοναχισμός ως έρωτας

«Τη βαθύτερη σημασία του Έρωτα» λοιπόν ήθελε να διδάξει στο μαθητή της η μεγάλη φιλόσοφος (μεγάλη και για μας, τους χριστιανούς, που τη σεβόμαστε όπως σεβόμαστε και όλους τους αρχαίους εθνικούς φιλοσόφους, άσχετα από τις διαφορές τους με το χριστιανισμό, αρκεί να μην τους εκμεταλλεύονται ιδεολογικά οι άθεοι και οι παγανιστές), αλλά όχι μόνο να τον διδάξει, αλλά «και να τον “στρέψει” σε αυτή την κατεύθυνση». Επιθυμεί λοιπόν να τον χειραγωγήσει – σε αυτό βέβαια που η ίδια θεωρεί ιδεώδες και αληθινά ωραίο και ευγενικό.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους δασκάλους του χριστιανικού μοναχισμού. Προσπαθούν να βοηθήσουν τους μαθητές τους (που οικειοθελώς έθεσαν τον εαυτό τους στη μαθητεία αυτή) να καταλάβουν τη βαθύτερη σημασία του Έρωτα (το θείο έρωτα και την ένωση με το Θεό, το ανώτατο ερωτικό ιδεώδες σε όλο το σύμπαν) και να τους στρέψουν σε αυτή την κατεύθυνση.

Εδώ χρειάζεται λοιπόν ένα ακόμη σχόλιο: ο (σωστός ορθόδοξος) μοναχισμός δεν είναι μια ανέραστη κατάσταση, αλλά μια ερωτική κατάσταση. Στην πραγματικότητα ο ορθόδοξος μοναχός επιχειρεί ένα άλμα στο δρόμο της ομοίωσης με το Θεό: αντί να δοθεί σ’ έναν άνθρωπο (γάμος) και μέσω αυτού να σπάσει τον εγωισμό του και ν’ απλώσει την αγάπη του σ’ όλη την κτίση (πράγμα που οδηγεί στη σωτηρία και είναι ο ορθόδοξος σκοπός του γάμου, πέρα από οποιεσδήποτε κοινωνικές ή ψυχολογικές ανάγκες που οδηγούν τον άνθρωπο να παντρεύεται), επιχειρεί κατευθείαν αυτή τη διεύρυνση, έχοντας ως όχημα την προσευχή. Η προσευχή του ορθόδοξου μοναχού είναι η στιγμή, κατά την οποία ο χώρος και ο χρόνος διευρύνονται άπειρα κι εκείνος απλώνει τον εαυτό του, ως αγάπη, σε όλη την κτίση, σε όλους τους κόσμους, από τον πρώτο μικροοργανισμό που πλάσθηκε ποτέ στην κοσμική σούπα κάποιου πλανήτη ώς το Θεό.

Η εμπειρία των αγίων έχει αποδείξει ότι το άλμα αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η μαθητεία σ’ ένα σοφό (δηλαδή άγιο) πνευματικό πατέρα, έναν «γέροντα», που θα βοηθήσει το μοναχό να συρρικνώσει μέχρι εξαφάνισης τον εγωισμό του, ώστε να μην επιχειρήσει αυτή την προσευχή φιλόδοξα («θα γίνω άγιος»), αλλά ταπεινά, συμπάσχοντας και με το σκουλήκι, αφήνοντας απόλυτα τον Τριαδικό Θεό να τον οδηγήσει. Και πάντα οποιαδήποτε εμπειρία, απ’ αυτές που φαίνονται στον απλό άνθρωπο μεταφυσικές (ή και «εξωσωματικές» –όρος του ανατολικού μυστικισμού, αδόκιμος για το χριστιανισμό), π.χ. ένα θαύμα ή όραμα, πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη και ταπείνωση.

Η εκτός του χριστιανισμού κοινωνία θεωρεί αποδεκτό να μένει κάποιος άγαμος, επειδή «δόθηκε ολόψυχα» στην τέχνη ή την επιστήμη (είναι ο ιδιότυπος μοναχισμός της νεωτερικότητας) ή ακόμη και στον αγώνα για την επαγγελματική του ανέλιξη. Κατακρίνει όμως (επειδή δεν κατανοεί) την επιθυμία κάποιων χριστιανών να μείνουν άγαμοι από θείο έρωτα, από εκείνο τον έρωτα που αποδέχεται τον έρωτα του Θεού για τον άνθρωπο, εκείνο τον έρωτα που ενώνει τον άνθρωπο με «όλα τα όντα».

Όπως θα ήταν λάθος να αφήσουμε έναν έγγαμο να διαλύσει το γάμο του λόγω «πειρασμών» (για να δοθεί στη δουλειά του π.χ. ή στις ηδονές), έτσι είναι λάθος και να αφήνεται ο μοναχός να διαλύει το δικό του γάμο. Και όπως χρειάζεται αγώνας για να στερεώνεται ένας άνθρωπος στο γάμο του (αγώνας κατά των ελαττωμάτων του, του εγωισμού του και γενικά του παλιού εαυτού του), έτσι χρειάζεται αγώνας –και μεγαλύτερος– για να στερεώνεται ένας άνθρωπος στο γάμο τού μοναχισμού. Όταν ωστόσο στερεωθεί, απολαμβάνει τη χαρά του παραδείσου, που είναι ασύγκριτα σπουδαιότερη από κάθε θυσία.

Γι’ αυτό βλέπουμε τους πνευματικούς πατέρες του μοναχισμού να αγωνίζονται με τρόπους ακατανόητους για τη δική μας «μη χριστιανική» σκέψη – ή ακόμη και φαινομενικά «χριστιανική», που όμως παρερμηνεύει το χριστιανισμό «κοινωνικά» και «συναισθηματικά» και τελικά τον κόβει και τον ράβει στα μέτρα μας.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η αναφορά του μεγάλου υπερασπιστή των γυναικών αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όταν απευθυνόταν σε υποψήφιους μοναχούς: «Αμή ωσάν θέλης να φυλάξης την παρθενίαν, πρέπει πρώτον θεμέλιον να βάλης την ακτημοσύνην και να μην έχης σακκούλαν, να μην έχει κασσέλλα [δηλ. να μην έχει καθόλου χρήματα] και να τηγανίζεις το σώμα σου καθώς τηγανίζεις το ψάρι με νηστείες, προσευχές, αγρυπνίες, διά να νεκρώνης, να ταπεινώνης την σάρκα, οπού είνε ένας λύκος, ένα γουρούνι, ένα θηρίον, ένα λεοντάρι» [Ωραία πράγματα λέει για τους άντρες, ε; Ας προσθέσουμε εδώ ότι ο μοναχός δεν επιθυμεί να γίνει «σωματοκτόνος», αλλά «παθοκτόνος» (άγ. Ποιμήν)]. «Και να φεύγης τον κόσμον, μα περισσότερον την γυναίκα. Και όχι πάλιν να μισής την γυναίκα, διατί είναι πλάσμα Θεού, αλλά τα πάθη που ακολουθούν οι άνθρωποι. Και αν τύχη και περάσης από ένα σοκκάκι και εις το ένα μέρος είνε η γυναίκα και εις το άλλο είνε ο διάβολος, να μην αποπεράσης εκείθεν οπού είνε η γυναίκα, μόνον από εκεί όπου είναι ο διάβολος, διατί κάνεις τον σταυρόν σου και φεύγει, μα η γυναίκα δεν φεύγει». Και κλείνει το ίδιο απόσπασμα με την απαραίτητη διευκρίνιση: «Και καθώς είνε δύσκολον το αρνί να συναναστρέφεται με τον λύκον και να μη φαγωθή [δύσκολον, λέει, όχι αδύνατον, αλλά λαμβάνει μέριμνα υπέρ του αδύναμου] ή τα λιανόξυλα με τα κάρβουνα και να μην καγούν, έτσι είνε δύσκολον ο καλόγηρος να συναναστρέφεται με γυναίκες και η καλογριά με άνδρες και να μην μολυνθούν και να σκανδαλισθούν» (Βλ. επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Κοσμάς ο Αιτωλός, έκδοσις 21^η, Αθήναι 1998, σελ. 261-262).

Ένας τίμιος άθεος τουλάχιστον θα μπορούσε να αναγνωρίσει ότι αυτός ο κώδικας επικοινωνίας είναι ξένος γι’ αυτόν.

Ίσως βέβαια και να πει: «Ναι, δεν καταλαβαίνω τι εννοούν όλοι αυτοί οι αλλόκοτοι άνθρωποι, αλλά και δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τέτοιες ομάδες ανθρώπων»! Τότε, έχουμε να του δείξουμε αυτά:

Συμβίωση ανδρών και γυναικών στο μοναχισμό

Ο ορθόδοξος μοναχισμός ποτέ δεν ανδροκρατήθηκε. Είναι αλήθεια ότι η έρημος είναι (ή τουλάχιστον ήταν τον 4^ο αι. μ.Χ.) τόπος καταλληλότερος για άντρες παρά για γυναίκες. Κι όμως, οι «πολιστές της ερήμου» (εκείνοι δηλ. που μετέτρεψαν την έρημο σε πόλη) δεν ήταν μόνο άντρες: αναρίθμητες μοναχές και ερημήτριες ακολούθησαν τη μεγάλη αγία διδασκάλισσα της ερήμου Συγκλητική, που «έγινε για τις γυναίκες ό,τι ο Μέγας Αντώνιος για τους άντρες» (Ωρολόγιον το Μέγα, λειτουργικό βιβλίο, 5 Ιανουαρίου). Επίσης, μεγάλα γυναικεία αναστήματα του μοναχισμού καθοδήγησαν άντρες ή έγιναν παραδείγματα για άντρες, ακόμη και αγίους, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία (παράδειγμα για τον άγιο Ζωσιμά, το βιογράφο της), η αγία Ισιδώρα η διά Χριστόν σαλή (ανακαλύφθηκε απ τον άγιο Πιτηρούμ μετά από θεία αποκάλυψη), αλλά και η αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, η αγία Γενεβιέβη των Παρισίων, η αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου (που έσωζε θανατοποινίτες με κατ’ ευθείαν παρέμβαση στον αυτοκράτορα – εμφανιζόμενη στο όνειρό του, καθώς λέει η βιογραφία της) κ.π.ά., ενώ στα νεότερα χρόνια έχουμε την αγία Φιλοθέη την Αθηναία, την αγία Ελισάβετ της Ρωσίας κ.π.ά.

Ακόμη και το Άγιο Όρος δεν ανδροκρατείται, αφού αποτίνει φόρο τιμής στη μεγάλη Ηγουμένη του, τη Θεοτόκο, που εικονίζεται με τα διακριτικά της ηγουμενίας να εποπτεύει τα αγιορείτικα μοναστήρια.

Υπήρξαν όμως και αγίες που διατέλεσαν ηγουμένες μικτών μονών, δηλαδή μονών με δυο κτηριακά συγκροτήματα (ένα για άντρες και ένα για γυναίκες) στον ίδιο αύλειο χώρο. Τέτοια είναι η αγία Χίλντα του Γουΐτμπυ στην ορθόδοξη αρχαία Αγγλία (614-680 μ.Χ.):

«Η αγία Χίλντα ήταν από τις πιο γνωστές ηγουμένες μοναστηριών της εποχής εκείνης. Το μοναστήρι της ήταν μικτό, με άντρες και γυναίκες, που ζούσαν σε ξεχωριστά κτίρια, όπως και στην σημερινή Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ. Αξιοσημείωτο είναι πως μία ηγουμένη κατά την Κέλτικη Εκκλησία είχε δικαιώματα πνευματικής καθοδήγησης αλλά όχι δικαίωμα χορήγησης άφεσης αμαρτιών και άσκησης των υπολοίπων ιερατικών καθηκόντων. Έτσι πολλοί συμβουλεύονταν τις ιερές ηγουμένες για θέματα πνευματικά. […]», Παντελή Χατζηιωάννου, Ο βίος του αγίου Δαβίδ Ουαλίας (ανέκδοτη μελέτη), Εισαγωγή, σημ. xxxv.

Ας δούμε επίσης άλλο ένα τόπο υπέροχης συμβίωσης μοναχών και μοναζουσών, που αναφέρεται στο Αναστασίου Κ. Καραγιάννη, Η οσιοπαρθενομάρτυς Θεοδώρα η Πελοποννησία (η εν Βάστα Αρκαδίας), εκδ. Απόστολος Βαρνάβας, Αθήνα 2005, σελ. 22-23 (υποσ.): το Σαραντάριο όρος (Παλαιστίνη).

«Καλό είναι, προκειμένου να συγκρίνουμε απλά την απάθεια, στην οποία έφθασε η Αγία Θεοδώρα, ζώντας επί χρόνια σε ανδρικό κοινόβιο, με την απάθεια των αναχωρητών και μοναχών, οι οποίοι έζησαν θαυμαστά, άνδρες και γυναίκες μαζί, στο Σαραντάριο όρος, όπου ενήστευσε ο Ιησούς Χριστός επί 40 ημέρες, αν δούμε τι γράφει ο Ευάγριος (6^ος μ.Χ. αιώνας) στην Εκκλησιαστική του Ιστορία για το βίο αυτών [σ.σ. πρόκειται για τον Ευάγριο το Σχολαστικό από τη Συρία και όχι για τον ωριγενιστή του 4^ου αι. Ευάγριο Ποντικό].

[…] Άλλοι έμεναν με θηρία μαζί και άλλοι είχαν επινοήσει άλλο είδος ασκήσεως, διαμένοντες μέσα στην καυτή έρημο, άνδρες και γυναίκες μαζί, αφού είχαν καλύψει μόνον τα διακριτικά του φύλου τους, ενώ το υπόλοιπο σώμα τους ήταν γυμνό, περιφρονώντας τη ζέστη και το ψύχος.

Η απάθειά τους προς όλα τα μάταια και τερπνά του κόσμου ήταν παραδειγματική. Σε τέτοιο σημείο απαθείας έφθασαν, ώστε με τους άνδρες ένοιωθαν σαν άνδρες και με τις γυναίκες σαν γυναίκες και επιθυμούσαν να μετέχουν σε κάθε περίπτωση και των δύο φύσεων (αρσενικής και θηλυκής) και να μην είναι μιας μόνο φύσεως.

Διότι τόσο πολύ, λέγει ο Ευάγριος, τ’ αντίθετα αναμίχθηκαν, ώστε η Θεία Χάρη συγκέντρωνε τα άμικτα και πάλι τα διαιρούσε, συγκατοικούσε δε μέσα τους η ζωή και η νέκρωση, δηλαδή τα ενάντια και προς τη φύση και προς τα πράγματα. Έτσι, εκεί μεν που υπήρχε πάθος, ένοιωθαν νεκρούς τους εαυτούς τους, ωσάν να ήταν μέσα στον τάφο, εκεί δε που υπήρχε αρετή, ένοιωθαν προς το Θεό ικεσία, δύναμη στο σώμα, σφρίγος νεανικό, και ας ήταν προχωρημένης ηλικίας…».

Σήμερα μικτή μονή είναι η μονή Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας, ιδρυθείσα από τον άγιο γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ (1896-1993), μέλος της οποίας είναι και η συγγραφέας και παιδαγωγός αδελφή Μαγδαληνή, βιβλία της οποίας κυκλοφορούν και στα ελληνικά, όπως το Σκέψεις για τα παιδιά στην Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα, έκδ. μονής Έσσεξ (βλ. εδώ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=103).

Άδικα λοιπόν αναζητούν κάποιοι δείγματα «μισογυνισμού» στους μεγάλους διδασκάλους του ορθόδοξου χριστιανικού αγώνα. Πίσω από τα λόγια των μεγάλων αγίων υπάρχει μια άγνωστη σε μας (τους εκτός μοναχικού βίου και φωτισμού) πραγματικότητα – μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από μεγάλη αγάπη, συγχώρηση (συν+χώρηση) και αγωνία για την αιώνια και ισότιμη σωτηρία «πάντων και πασών».

www.oodegr.gr