Ο ευτυχισμένος γάμος μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού στους άνδρες

Ο κίνδυνος εγκεφαλικού μειώνεται για τους άνδρες που έχουν ευτυχισμένο γάμο σύμφωνα με νέα ισραηλινή επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ υπό τον καθηγητή Ούρι Γκόλντμπουρτ.

Παρουσιάστηκε σε διεθνές συνέδριο στις ΗΠΑ.

Οι ερευνητές μελέτησαν 10.000 άνδρες με μέση ηλικία 49 ετών, για χρονικό διάστημα 34 ετών.

Όπως διαπίστωσαν, τόσο οι άγαμοι όσο και όσοι ζουν σε προβληματικούς γάμους, έχουν πολύ υψηλότερο κίνδυνο να πάθουν εγκεφαλικό σε σχέση με όσους άνδρες έχουν έναν αρμονικό γάμο.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η έρευνα δείχνει τη δύναμη των σχέσεων αγάπης.

Ωστόσο, η έρευνα τονίζει ότι ο καλύτερος τρόπος αποφυγής ενός εγκεφαλικού είναι πάντα το υγιεινό στιλ ζωής, που περιλαμβάνει τακτική σωματική άσκηση, διατροφή με χαμηλά λιπαρά.

Οι επιστήμονες, απομονώνοντας άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η υψηλή πίεση αίματος και το κάπνισμα, ανακάλυψαν έντονη σχέση ανάμεσα στην ευτυχία του γάμου και σε ένα μοιραίο εγκεφαλικό.

Οι άγαμοι βρέθηκαν να έχουν 64% μεγαλύτερη πιθανότητα θανατηφόρου εγκεφαλικού σε σχέση με τους παντρεμένους εν γένει.

Οι δυστυχισμένοι παντρεμένοι εμφανίζονται να έχουν και αυτοί 64% μεγαλύτερη πιθανότητα εγκεφαλικού σε σχέση με τους ευτυχισμένους παντρεμένους.

Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο εγκεφαλικού σε έναν άνδρα, ο Γκόλντμπουρτ δήλωσε: "Δεν περίμενα ότι ένας αποτυχημένος γάμος θα είχε τόση στατιστική σημασία".

Εξάλλου, προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η ποιότητα των σχέσεων επηρεάζει σημαντικά την υγεία και ότι το άγχος μέσα σε ένα γάμο αυξάνει τον κίνδυνο εμφράγματος.

Αντίθετα η ευτυχισμένη σχέση μειώνει τον κίνδυνο καρδιοπάθειας.

www.enet.gr

Υπέρταση και εγκυμοσύνη

Του Χριστόδουλου Ι. Στεφανάδη

Η υπέρταση είναι μία σχετικά συχνή διαταραχή κατά την εγκυμοσύνη. Ως υπέρταση κατά την εγκυμοσύνη ορίζεται η συστολική πίεση πάνω από 140 mmHg ή/και η διαστολική πάνω από 90 mmHg.

Η παρουσία υψηλών τιμών πίεσης κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες στο έμβρυο (καθυστέρηση ανάπτυξης, ενδομήτριο θάνατο) και στην έγκυο (διαταραχές της νεφρικής, της ηπατικής λειτουργίας και του νευρικού συστήματος). Οι βασικές μορφές της υπέρτασης κατά την εγκυμοσύνη είναι η χρόνια υπέρταση και η υπέρταση της κύησης.

Στη χρόνια υπέρταση, η υπέρταση προϋπάρχει. Οι υψηλές τιμές αρχίζουν πριν από την 20ή εβδομάδα και διατηρούνται για τουλάχιστον 12 εβδομάδες μετά τον τοκετό. Στην υπέρταση της κύησης, οι υψηλές τιμές εμφανίζονται μετά την 20ή εβδομάδα και η υπέρταση υποστρέφει μέσα στις 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό.

Οταν η υπέρταση συνοδεύεται από σημαντική αποβολή πρωτεΐνης στα ούρα, τότε ονομάζεται προεκλαμψία. Η προεκλαμψία συνδυάζεται με δυσλει­τουργία του ενδοθηλίου (της κυτταρικής στιβάδας που επενδύει εσωτερικά τα αγγεία), με επακόλουθη διαταραχή της αιμάτωσης ζωτικών οργάνων.

Εκλαμψία
Στην πιο βαριά μορφή, ενδέχεται να εξελιχθεί σε εκλαμψία (προεκλαμψία με σπασμούς αντίστοιχους σε κάποιο βαθμό με αυτούς της επιληψίας). Γυναίκες που πιθανότερο να εκδηλώσουν προεκλαμψία είναι οι πολύτοκες, με οικογενειακό ιστορικό προεκλαμψίας ή με προεκλαμψία σε προηγούμενη κύηση και όσες πάσχουν από νεφρική νόσο.

Η προεκλαμψία απαιτεί άμεση νοσηλεία για να προληφθούν οι επιπλοκές στην έγκυο και να παρακολουθηθεί η ανάπτυξη του εμβρύου.

Η ήπια υπέρταση (ΑΠ 140-150 / 90-95 mmHg) αντιμετωπίζεται με υγιεινοδιαιτητικά μέτρα, όπως περιορισμό των δραστηριοτήτων, διακοπή χρήσης καπνού ή αλκοόλ και περιορισμός του άλατος. Απώλεια βάρους δεν συνιστάται.

Το σύνηθες όριο της αρτηριακής πίεσης πάνω από το οποίο απαιτούνται φάρμακα είναι το 150 / 95 mmHg. Η θεραπεία των εγκύων δεν μπορεί να γίνει με όλα τα διαθέσιμα φάρμακα, γιατί ορισμένα είναι δυνητικά επιζήμια για το έμβρυο. Επιπλέον, συνιστάται σε γυναίκες με υπέρταση που επιθυμούν να κυοφορήσουν να συμβουλεύονται τον ιατρό τους.

Μετά τον τοκετό η μητέρα που εμφάνισε υπέρταση μπορεί να θηλάσει το νεογνό. Επειδή, όμως, τα περισσότερα αντιυπερτασικά εκκρίνονται στο γάλα σε κάποιες συγκεντρώσεις, εφόσον η υπέρταση είναι ήπια, η αγωγή διακόπτεται και η μητέρα τίθεται σε παρακολούθηση.

Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης Καθηγητή Καρδιολογίας Προέδρου Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

πηγή:www.ethnos.gr

Οι διαδοχικοί Γάμοι

Οι διαδοχικοί Γάμοι

π. Ιωάννης Μέγιεντορφ

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΓΑΜΟΣ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

Η Εκκλησία με πλήρη συνέπεια προς τις επιταγές των κανόνων και την όλη λειτουργική της παράδο­ση, διαφυλάσσει με σταθερότητα την άποψη της ότι ο δεύ­τερος γάμος είναι ασυμβίβαστος με το χριστιανικό ιδεώ­δες και πρότυπο, ενώ είναι ανεκτός μόνο από συγκατάβαση προς την ανθρώπινη αδυναμία και ανεπάρκεια. Βέβαια, μπορεί να θεωρηθεί και ως μια δεύτερη ευκαιρία, που δίδε­ται σε ένα άνδρα ή μια γυναίκα για να συνάψουν ένα αλη­θινά χριστιανικό γάμο, αφού η πρώτη τους προσπάθεια α­πέτυχε και απεδείχθη μια λάθος ενέργεια. Ας σημειωθεί ότι η ευλογία που προσφέρει σε ένα γάμο η Εκκλησία, δεν μπο­ρεί να διορθώσει με μαγικό τρόπο μια ένωση που ξεκίνησε με λανθασμένες προϋποθέσεις. Περιπτώσεις αγίων -για παράδειγμα η αγία Ταμάρα, βασίλισσα της Γεωργίας- που συ­νήψαν δεύτερο γάμο, αποδεικνύουν ότι η εκκλησιαστική θέ­ση, σύμφωνα με την οποία μόνο ο πρώτος γάμος είναι ουσιαστικός και γνήσιος, δεν θα έπρεπε να κατανοηθεί μ' ένα νομικίστικο ή προσηλωμένο στο γράμμα του κανόνα, τρόπο.

Παραμένει πάντως το γεγονός ότι ο Μέγας Βασίλειος (+379), στον τέταρτο κανόνα του, ορίζει ότι αυτοί που συ­νάπτουν δεύτερο γάμο -εξαιτίας είτε χηρείας, είτε διαζυ­γίου- πρέπει να «κανονισθούν», να υποβληθούν δηλαδή σε εκκλησιαστικό έ πι τίμιο, το οποίο καθορίζει την αποχή τους από τη θεία Κοινωνία για ένα ή δύο χρόνια. Ο τρίτος γάμος επισύρει επιτίμιο αποχής από τη θεία Μετάληψη για τρία, τέσσερα ή ακόμη και πέντε χρόνια.

«Ονομάζουν ένα τέτοιο γάμο, τον τρίτο δηλαδή, πολυγαμία ή μάλλον πορνεία για τον οποίο αξίζει να επιβληθεί ένα καθορισμένο και αυ­στηρό επιτίμιο», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος. ^{[«ονομάζουσι δε τον τοιούτον ουκέτι γάμον, αλλά πολυγαμίαν, μάλλον δε πορνείαν κεκολασμένην»,στο Νικόδημου του Αγιορείτου. Πηδαλιον.....σ. 592.]}

Σαφέστατα λοιπόν, εφόσον στην εποχή του Μεγάλου Βασιλείου ο γάμος τελείτο ακόμη στη διάρκεια της θείας Ευχαριστίας, αποκλεισμός από τη μετοχή σ' αυτήν σήμαι­νε, ότι αυτού του τύπου γάμοι -ο δεύτερος δηλαδή και ο τρίτος-θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν μόνο ως συμβάσεις ή συμφωνίες νομοθετημένες από την πολιτεία. Μόνο αφού είχαν διανύσει τα καθορισμένα από το επιτίμιο χρό­νια της αποχής από τη θεία Κοινωνία, τα ζευγάρια αυτά γί­νονταν πάλι αποδεκτά στην τάξη των πιστών και τους επι­τρεπόταν να μεταλάβουν. Τότε μόνο ο γάμος τους αναγνω­ριζόταν ως εκκλησιαστικός.

Οι θέσεις που καταγράφει ο Μέγας Βασίλειος διατηρού­σαν την ισχύ και επιρροή τους τουλάχιστον μέχρι τον ένατο αιώνα. Αυτό μαρτυρούν ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης (759-826) και οι κανόνες που αποδίδονται στον άγιο Νικη­φόρο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως (806-815). «Σε αυ­τόν που συνάπτει δεύτερο γάμο, όχι μόνο δεν επιτρέπεται να τοποθετείται στεφάνι στην κεφαλή του, αλλά του επι­βάλλεται και επιτίμιο να απέχει από τη μετάληψη των Α­χράντων Μυστηρίων για δύο χρόνια. Αυτός που παντρεύ­εται για τρίτη φορά, επιτιμάται με αποχή πέντε χρόνων»,^{[«ο δίγαμος ου στεφανούται, αλλά και επιτιμάται μη μεταλαβείν των αχράντων μυστηρίων έτη δύο, ο δε τρίγαμος πέντε» Το κείμενο από το Ράλλη-Ποτλή. Σύνταγμα των Ιερών Κανόνων. Υ.σ. 441. Επίσης στο Μικρό Ευχολόγιο, έκδ. Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. 1974, σ. 114.]} σημειώνει ο άγιος Νικηφόρος στο δεύτερο κανόνα του.

Πάντως, αυτό που εντυπωσιάζει και προσελκύει την προ­σοχή μας δεν είναι η αυστηρότητα των κανόνων που παρα­θέσαμε, αφού η αποχή από τη θεία Κοινωνία επιβαλλόταν πολύ πιο συχνά, και σε περισσότερους πιστούς, κατά τους πρώτους αιώνες της ζωής της Εκκλησίας από ο,τι συμβαίνει στις μέρες μας. Κυριολεκτικά μας καθηλώνει η ανύστακτη φροντίδα της Εκκλησίας να υπερασπισθεί την απόλυτη μο­ναδικότητα του χριστιανικού γάμου. Μόνο όταν αποχωρίσθηκε η ιεροτελεστία του γάμου από τη θεία Λειτουργία, στάθηκε πιο εύκολο για την Εκκλησία να δείξει μεγαλύτερη επιείκεια, επιτρέποντας να τοποθε­τούνται στέφανα στις κεφαλές αυτών οι οποίοι τελούσαν δεύτερο ή τρίτο γάμο παρόλο που διατηρούσε τους κανόνες που αναφέρονταν στην αποχή από τη θεία Μετάληψη.

Στις «Κανονικές Αποκρίσεις» του Μητροπολίτη Ηρακλείας Νικήτα, που έζησε το 13ο αιώνα, διαβάζουμε ότι «αν θέλουμε να τηρήσουμε την εκκλησιαστική ακρίβεια, δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να τοποθετείται στεφάνι στο κεφά­λι αυτού ο οποίος επιχειρεί να παντρευτεί δεύτερη φορά. Αλλά η πρακτική της Μεγάλης Εκκλησίας (δηλαδή της Εκ­κλησίας της Κωνσταντινουπόλεως) δεν διατηρεί ούτε επιμένει σε αυτή την αυστηρότητα. Αντίθετα, ανέχεται την τοποθέτηση των στεφάνων στις κεφαλές αυτών των ζευγαριών, ενώ ποτέ κανείς από τους Ιερουργούς κληρικούς δεν κλήθηκε σε απολογία. Παρ' όλα αυτά όμως, τα εν λόγω ζευγάρια πρέπει να απέχουν από τη θεία Μετάληψη για ένα ή δύο χρόνια» ^{[«η μεν ακρίβεια τους διγάμους ουκ είωθε στεφανούν, η δε της Μεγάλης Εκκλησίας συνήθεια, τα τοιαύτα ου παρατηρείται, αλλά και τοις διγάμοις και τριγάμοις τους νυμφικούς στεφάνους επιτίθησι, και ουδείς ουδέποτε παρά τούτο ενεκλήση- πλήν ένα ή δεύτερον χρόνον της Θείας είργονται Κοινωνίας». Ράλλη-Ποτλή.ο.π.,σ. 441. Επίσης στο Μικρό Ευχολόγιο. ο.κ..α. 114.]}

Στο σύγχρονό μας ευχολόγιο, η «Ακολουθία εις Δίγαμον» είναι εντυπωσιακά διαφορετική από την «Ακολουθία του Στεφανώματος» που τελείται στον πρώτο γάμο. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια βραχεία διεύρυνση της «Ακολουθίας των Αρραβώνων». Δεν ξεκινά με την εκφώνηση «Ευλογημένη η Βασιλεία...», που συνδέει το γάμο με την Ευχαριστία, αλλά με τη συνηθισμένη επίκληση «Ευλογητός ο θεός ημών πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων», η οποία ακολουθείται από την ανάγνωση της προοιμιακής προσευχής «Βασιλεύ Ουράνιε...» και του «τρισάγιου». Η Μεγάλη Συναπτή σμικρύνεται, περιλαμβάνοντας λίγες απλές αιτήσεις, ενώ διαβάζονται μόνο οι δυο σύντομες ευχές της Ακολουθίας του Αρραβώνα. Η εκτενέστερη ευχή που ακολουθεί τη σταυροειδή εναλλαγή των δακτυλιδιών, αντικαθίσταται από μια συγχωρητική ευχή, η οποία ζητεί «συγγνώμη παραπτωμάτων, αμαρτιών ιλασμόν, συγχώρησιν ανομιών εκουσίων τε και ακουσίων» των συναπτομένων σε δεύτερο γάμο ζευγαριών. Οι προσωπικότητες της Παλαιάς Διαθήκης που αναφέρονται σε αυτή, δεν είναι τα ένδοξα ζευγάρια της βιβλικής Ιστορίας, αλλά η Ραάβ η πόρνη, ο συντετριμμένος Τελώνης, και ο ευγνώμων ληστής. Και οι τρεις αυτοί έγιναν αποδέκτες της συγχώρησης, που τους επιδαψίλευσε ο Θεός εξαιτίας της πίστης και της μετάνοιας που επέδειξαν.

Μια δεύτερη ευχή παρουσιάζει το γαμπρό και τη νύφη ως «τον καύσωνα και το βάρος της ημέρας, και της σαρκός την πύρωσιν μη ισχύοντες βαστάζειν» και γι' αυτόν το λόγο «εις γάμου δευτέραν κοινωνίαν συνέρχονται». Χωρίς καμιά λιτανευτική πομπή προς το κέντρο του κυρίως ναού και χωρίς απόλυση και εναρκτήρια εκφώνηση, ακολουθεί η τελετή του Στεφανώματος, που ξεκινά με την τρίτη και συντομότερη ευχή της κανονικής Ακολουθίας του πρώτου Γάμου.

Το τυπικό της «Ακολουθίας εις Δίγαμον» είναι τόσο έντονα διαφορετικό από αυτό του πρώτου, τόσο σκόπιμα γεμάτο από φράσεις μετανοητικού χαρακτήρα, ώστε σε κάποιες περιπτώσεις, όπου ένας δεύτερος γάμος είναι ολοφάνερα ένα χαροποιό γεγονός για το γαμήλιο ζευγάρι, είναι δύσκολο να δικαιολογήσει ο ιερέας τη χρήση του και να δώσει μια καλοδεχούμενη και εύκολα αποδεκτή εξήγηση του τόσο στο γαμήλιο ζευγάρι όσο και στο εκκλησίασμα. Οι οδηγίες που σημειώνονται -συνήθως με ερυθρά τυπογραφικά στοιχεία-στα ορθόδοξα λειτουργικά βιβλία, συνιστούν η Ακολουθία σε Δίγαμο να ψέλνεται μόνο στην περίπτωση εκείνη που και οι δυο, ο γαμπρός και η νύφη, συνάπτουν δεύτερο γάμο. Αυτός ο διευκρινιστικός περιορισμός είναι δύσκολο να εξηγηθεί θεολογικά, επειδή, όπως έχουμε ήδη σημειώσει πιο πάνω, η αγιογραφική παράδοση και οι επιταγές των κανόνων της Εκκλησίας σίγουρα δεν θα θεωρούσαν πλήρως «κανονικό» ένα γάμο, όπου έστω και ένα από τα δυο συμβαλλόμενα μέλη έχει ήδη τελέσει άλλο γάμο προηγουμένως.

Είτε ως δεύτερη ευκαιρία, είτε ως συγκατάβαση στις ανθρώπινες γήινες επιθυμίες και αδυναμίες, ο δεύτερος γάμος γινόταν αποδεκτός και επιτρεπόταν μόνο εφόσον διατηρείτο η ιδανική εκκλησιαστική άποψη για την αιώνια ενότητα του ζευγαριού στο όνομα του Χριστού σύμφωνα με τους νόμους της ερχόμενης Βασιλείας του Θεού. Το γεγονός, λοιπόν, ότι η Εκκλησία τελικά συμπεριέλαβε στην «Ακολουθία εις Δίγαμον» και τη στέψη με στέφανα αυτών που τελούσαν δεύτερο γάμο, αποδεικνύει ότι και εκείνοι όφειλαν να αναγνωρίζουν αυτό το ιδανικό πρότυπο, παρά το γεγονός ότι ο δεύτερος γάμος επίσημα εμφανιζόταν ως παρατυπία ή αταξία και αντικανονικότητα από την καθιερωμένη βασική αρχή αιωνιότητας του γαμικού δεσμού, που απεικόνιζε ο πρώτος γάμος. Αυτή η βασική εκκλησιαστική θέση και αρχή διακηρύχθηκε δημόσια με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, αλλά και με συνέπεια, τόσο από τις επιταγές των κανόνων, όσο και άπ' αυτή την ίδια τη θεία Λειτουργία, ως παραδεδομένη πίστη μάλλον, παρά ως αφηρημένη και νομικίστικη αντίληψη εμμονής στο αδιάλυτο του πρώτου και μοναδικού γάμου.

Στην πράξη, βέβαια, η ποιμαντική «οικονομία», που επιτρέπει ένα Δεύτερο γάμο επειδή η Εκκλησία ως φιλόστοργη μητέρα θέλει και μπορεί να νοικοκυρέψει και να οικονομήσει τα του οίκου της, φθάνει ακόμη πιο μακριά με τη θεσμοθέτηση ενός τρίτου γάμου, αποκλείοντας όμως παντελώς έναν τέταρτο - ενώ για το γράμμα και το πνεύμα των κανόνων του Μεγάλου Βασιλείου και του αγίου Νικηφόρου, που παραθέσαμε πιο πάνω, δεν είναι επιτρεπτή ούτε η απλή μνεία αυτού του γάμου, έστω και ως πιθανότητα. Η περιβόητη περίπτωση του αυτοκράτορα Λέοντα του ΣΤ' του Σοφού (886-912), που έγινε αίτια για τη διεξαγωγή ατέλειωτων και άκαρπων συζητήσεων, ακόμη και για ένα σχίσμα, έκλεισε με τη δημοσίευση του «Ενωτικού Τόμου»* το 920 οι διατάξεις του οποίου απαγόρευαν τον τέταρτο γάμο, ενώ επέτρεπαν τον τρίτο μόνο μέχρι την ηλικία των σαράντα ετών.

Είναι φανερό, πλέον, πως δεν υφίσταται κανένας θεολογικός λόγος ικανός για να περιορίζει και να καθηλώνει τους επιτρεπόμενους για ένα χριστιανό, διαδοχικούς γάμους στον αριθμό τρία. Ο περιορισμός έχει παιδευτικό και μόνο χαρακτήρα και καθορίζεται από την «οικονομία», η οποία δεν είναι μια ανοιχτή θύρα ή παράθυρο για απεριόριστους συμβιβασμούς, έστω και αν συχνά δίδεται μια τέτοια εντύπωση από την αλόγιστη χρήση της. Είναι πράγματι η εκκλησιαστική «οικονομία» μια αξιοθαύμαστη στη σύλληψή της παίδευση και μαθητεία των πιστών. Η Εκκλησία οφείλει να συναντήσει αλλά και να διαλεχθεί με τις υλικές ανάγκες του ενήλικα άνθρωπου και ακόμη περισσότερο να τις δει με σεβασμό και κατανόηση, ως μικρότερης σπουδαιότητας κακό. Αλλά η ίδια η σωτηρία του ανθρώπου απαιτεί να έχει μάθει με τη διδασκαλία να ξεπερνά και να νικά οτιδήποτε δεν ανήκει στη Βασιλεία του Θεού, η οποία είναι ήδη παρούσα με την Εκκλησία.

* Ο «Ενωτικός Τόμος» ήταν το επιστέγασμα της συνόδου που συνήλθε τον Ιούλιο του 920 -λίγο πριν στεφθεί συναυτοκράτορας του Κωνσταντίνου του Ζ' του Πορφυρογέννητου (912-959) ο Ρωμανός ο Α' ο Λεκαπηνός (920-944)-, στην οποία πήραν μέρος και αντιπρόσωποι του Πάπα. Κατά τη σύνοδο αυτή συζητήθηκε το ζήτημα των τεσσάρων γάμων του Λέοντα ΣΤ' του Σοφού, πάνω στη γραμμή των θέσεων του Πατριάρχη Νικολάου του Α' του Μυστικού. Αποφασίσθηκε να απαγορευθεί τελείως ο τέταρτος γάμος, ενώ ο τρίτος επιτράπηκε μόνο με ορισμένες, και ξεκάθαρες, προϋποθέσεις. Στις αποφάσεις αυτές τάχθηκαν αλληλέγγυοι και οι αντιπρόσωποι του Πάπα, παρόλο που λίγα χρόνια πριν ο Πάπας Σέργιος ο Γ' είχε δώσει την άδειά του για τον τέταρτο γάμο του Λέοντα ΣΤ', άδεια που είχε αρνηθεί ο Πατριάρχης Νικόλαος με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί από τον Ευθύμιο τον Α'. Η βυζαντινή Εκκλησία, μετά από μακροχρόνιες και ανώφελες έριδες, βρέθηκε τελικά ενωμένη και ο Πατριάρχης Νικόλαος, που είχε επανέλθει το 911 σε δεύτερη πατριαρχία, διακήρυξε την επιτυχία του με τον «Ενωτικά Τόμο». Ακολούθησαν πολλά χρόνια αρμονικής συνεργασίας μεταξύ της κοσμικής και της πνευματικής εξουσίας, που εκπροσωπούσαν ο αυτοκράτορας και ο Πατριάρχης αντίστοιχα. Η συνεργασία αυτή θυμίζει το Ιδανικό πρότυπο που περιγράφει η «Επαναγωγή». Περισσότερες πληροφορίες για τον «Ενωτικό Τόμο» μπορεί να βρει κάποιος στον Α. Α. Vasiiev. Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, σσ. 413-415 και στον C. Oslrogorsky. Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, σσ. 135-136 και 148-149.

άγιος Επκράνειος Κύπρου (+403) «Αυτός που δεν μπορεί να κρατήσει εγκράτεια από τις σαρκικές απολαύσεις μετά το θάνατο της πρώτης του γυναίκας ή όποιος χώρισε από τη γυναίκα του εξαιτίας κάποιου έγκυρου και βάσιμου λόγου όπως, δηλαδή, πορνείας ή μοιχείας ή κάποιου άλλου παραπτώματος ή για πράξη που τιμωρείται από το νόμο, αν λάβει άλλη γυναίκα ή η σύζυγος παντρευτεί άλλον, δεν τους θεωρεί ο λόγος του Ευαγγελίου άξιους τιμωρίας, ούτε τους αφορίζει από την Εκκλησία και τη ζωή. Αντίθετα η Εκκλησία ανέχεται την πράξη τους, το δεύτερο γάμο δηλαδή, και την καταλογίζει ως ένδειξη αδυναμίας και ασθένειας της ανθρώπινης σάρκας». Κατά των Αιρέσεων. 60. PC 41,1024C-I025A: «Ο δε μη δονηθείς τη μια αρκεσθήναι τελευτησάση ένεκεν τίνος προφάσεως, πορνείας ή μοιχείας ή κακής αιτίας χωρισμού γενομένου, συναφθέντα δευτέρα γυναικί ή γυνή δευτέρω ανδρί,ουκ αιτιάται ο θείος λόγος, ουδέ από της Εκκλησίας και της ζωής αποκηρύσσει, αλλά διαβαστάζει δια το ασθενές». πηγη:www.egolpio.gr

Με μαθησιακά προβλήματα δύο στα 10 νήπια στην Ελλάδα

Αναπτυξιακές διαταραχές και μαθησιακά προβλήματα τα οποία είναι αδιάγνωστα παρουσιάζουν δύο στα δέκα Ελληνόπουλα προσχολικής ηλικίας με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος για την αντιμετώπισή τους.

Περισσότερα από 9.000 βρέφη και νήπια από όλη την Ελλάδα, ηλικίας από δύο μηνών έως πέντε ετών, συμμετείχαν στο πανελλαδικό πρόγραμμα πρόληψης των αναπτυξιακών διαταραχών, με το ανιχνευτικό τεστ Denver, που εκπονεί η Α' Πανεπιστημιακή Παιδιατρική Κλινική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με τη συνεργασία του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Στόχος του προγράμματος, το οποίο ξεκίνησε το 2006 και ολοκληρώνεται μέσα στο 2010, είναι η πρόληψη, δηλαδή η αναγνώριση βρεφών και παιδιών προσχολικής ηλικίας, που είναι υποψήφια να εμφανίσουν μαθησιακά προβλήματα και αναπτυξιακές διαταραχές, πριν όμως τις εμφανίσουν. Οπως προέκυψε, ένα ποσοστό 12-20% των παιδιών προσχολικής ηλικίας στη χώρα μας, παρουσιάζουν αναπτυξιακές διαταραχές.

Το ενδιαφέροντα αυτά στοιχεία παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο ενημερωτικής εκδήλωσης για την έναρξη του προγράμματος στον Δήμο Αμαρουσίου από τον Ιωάννη Τσίκουλα, καθηγητή Παιδιατρικής - Αναπτυξιολογίας ΑΠΘ, την Ελένη Δουλιανάκη, ιατρό - master instructor DDST ΙΙ και τον πρόεδρο του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας και δήμαρχο Αμαρουσίου Γιώργο Πατούλη. Το τεστ πραγματοποιείται από την ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για τα βρέφη και τα νήπια του Δήμου Αμαρουσίου, κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού (τηλ.: 210-8067888) απογευματινές ώρες και Σαββατοκύριακα, στο κτίριο του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας (Θεμιστοκλέους 3).

www.enet.gr

Οι απλοί χωριάτες που έβλεπαν το Άκτιστο Φως

Aπόσπασμα από ομιλία του π. Νικόλαου Λουδοβίκου

στις 15-03-2008 στη Διακίδειο σχολή Πατρών

http://manitaritoubounou.wordpress.com/2008/03/27/eley8eria-or8odoxia-loydobikos-1/

Κάποτε, μου συνέβη ένα γεγονός με το οποίο θα κλείσω, ήμουνα νεαρός πρεσβύτερος και διακονούσα σε κάποια χωριά έξω από την Θεσσαλονίκη και ταυτόχρονα ήμουνα βοηθός στην θεολογική σχολή ενός πολύ μεγάλου θεολόγου. Αυτό το οποίο ζούσα, γράφοντας και την διδακτορική διατριβή μου στην θεολογική σχολή ταυτόχρονα, ήταν μια φοβερή αντίθεση. Από την μία στην θεολογική σχολή είχα επαφή με τα μεγάλα της θεολογίας και παράδοξα και τα δυσνόητα και τα βαθυνόητα και από την άλλη σαν ένας παπάς σε 10 χωριά που μου είχε αναθέσει ο τότε επίσκοπός μου, τρία-τέσσερα χωριά στα οποία πήγαινα και έκανα τον ιεροκήρυκα, αυτό έκανα τότε. Ένοιωθα φοβερή μοναξιά, διότι δεν με καταλαβαίνανε, ή εγώ ευθυνόμουνα που δεν με καταλαβαίνανε.

Έλεγα λοιπόν 5 πράγματα, έβλεπα ότι ο κόσμος έ, άκουγε ότι άκουγε, γύρναγε έσκυβε το κεφάλι και εντάξει συνέχιζε κανονικά την ζωή του, σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Η μοναξιά αυτή ήτανε βαρύ αίσθημα, έλεγα μα τι κάνω εγώ σαν παπάς αυτή την στιγμή, τι νόημα έχει να ξαναπάω την Κυριακή και να ξαναμιλήσω στον τάδε, χωριό αφού πάλι… ναι, δεν μπορούσα, δεν λέω ότι είναι εύκολο αλλά, σήμερα σας είπα διάλεξα να μιλήσω δύσκολα, θέλω να πω πιστεύω ότι το ακροατήριο έχει τέτοιες δυνατότητες, αλλά έμαθα πολλά από τότε, πάντως είχα μεγάλη δυσκολία. Λοιπόν κάποια στιγμή μου συνέβη το εξής θαυμαστό γεγονός, με το οποίο ο Θεός σαν να μου έμαθε πολλά πράγματα.

Μια από αυτές τις Κυριακές, τελείωσε η Θεία Λειτουργία, μου λέει ο παπάς, ένας απλός παπάς και δύο απλοί-απλούστατοι επίτροποι, αγράμματοι άνθρωποι, πάμε να πιούμε πάτερ έναν καφέ, προτού φύγεις. Μην φύγεις έτσι, εντάξει. Τελειώνει η Λειτουργία, εγώ πάντα θλιμμένα πολύ μέσα στην μοναξιά κλπ κλπ κλπ. Και πάμε να πιούμε τον καφέ στην πλατεία του χωριού. Εκεί λοιπόν που πίναμε τον καφέ, ξαφνικά γυρίζει ο ένας από τους επιτρόπους, με κοιτάζει και μου λέει:

- Λοιπόν πάτερ (-μου λέει) εγώ με τον κυρ-Γιάννη από εδώ (-κυρ-Γιάννης ήταν ο άλλος ο επίτροπος) είχαμε μία απορία. Ο ναός μας εδώ δεν ήταν καθαγιασμένος – δεν είχαν γίνει, ναι - και είχαμε την απορία, μη όντας καθαγιασμένος από τον επίσκοπο, τα μυστήρια και η Θεία Λειτουργία δεν ήταν κανονικά;

Λέω ωχ, ωχ τι γίνεται εδώ! τέτοια απορία, μου έκανε εντύπωση. Και λέει:

- Ξέρεις τι κάναμε, είπαμε να κάνουμε τρεις εβδομάδες νηστεία, για να μας δείξει ο Θεός. Και κάναμε, και πραγματικά μια Κυριακή προτού έλθει ο Δεσπότης να κάνει τα αυτά, είδαμε την ώρα της Θείας Λειτουργίας ξανά αυτό το φως.

Εγώ άρχισα να θορυβούμαι:

- Ποιο φως, τι φως;

- Εκείνο το φως, το αείφωτο, βλέπεις μετά τον ήλιο και νομίζεις ότι είναι σκοτάδι, ένα φως το οποίο κατεβαίνει και βλέπεις πράγματα, πολλά πράγματα, καταστάσεις, παρόν, παρελθόν, το μέλλον εκεί μέσα κλπ.

Άρχισα να συγκλονίζομαι, είχα να κάνω με ανθρώπους που είχαν την εμπειρία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του αγίου Συμεών του νέου θεολόγου και βέβαια και ο άλλος ευλογούσε εκεί και ο απλός ο παπάς έλεγε κι αυτός ναι, ναι, ήτανε όλοι σαν… Ήταν συγκλονιστική η εμπειρία αυτή για μένα, βέβαια δεν σταμάτησε εκεί αλλά άρχισα να τον ψάχνω αυτόν τον επίτροπο, αυτόν τον απλό άνθρωπο.

- Πώς ζεις εσύ, (αφού έπαθα το σοκ το οποίο με συνόδευε για χρόνια μετά). Πώς ζεις εσύ;

- Έ πώς ζω εγώ, φτωχά.

- Τι κάνεις, πως ακριβώς περνάς την μέρα σου, τι ακριβώς κάνεις στην διάρκεια της μέρας;

- Δεν κάνω (-λέει) απολύτως τίποτα, δεν έχω (-λέει) κάποια ιδιαίτερη αυτή, αγαπώ τον Θεό αλλά λίγη υπομονή κάνω. Λίγη υπομονή κάνω.

Είχε υπομονή αυτός, ξέρεις τι θα πει υπομονή; Υπομονή σημαίνει αυτός ο σταυρός της ελευθερίας να αγκαλιάζει τους άλλους. Εκεί μέσα αποκαλύπτεται ο Θεός.

Αυτό είναι το μεγαλειώδες δίδαγμα, ο ησυχασμός είναι βιωμένη φυσιολογία, μην νομίζετε ότι ο ησυχασμός, εσείς οι θεολόγοι, είναι ατομική επίδοση όπως κάνουν οι ινδουιστές ή αυτοί οι οποίοι καταργούνε το θέλημα για να δούνε τα θεάματα. Είναι αυτό το άνοιγμα στην κοινωνία, και με τον τρόπο αυτόν γίνονται μεγάλες αποκαλύψεις τις οποίες εγώ φυσικά, ως υποψήφιος διδάκτωρ και μετέπειτα δεν αξιώθηκα, ούτε αξιώθηκα έκτοτε. Ευχαριστώ για την υπομονή σας.

Σημείωση:

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος έχει σπουδάσει Ψυχολογία, Παιδαγωγική, Θεολογία και Φιλοσοφία στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Παρίσι και το Cambridge. Είναι διδάκτορας Θεολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ενώ εργάστηκε στο "ερευνητικό κέντρο για τον Αρχέγονο Χριστιανισμό", Tyndale House του Cambridge. Εχει διδάξει στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου του Cambridge και στο Πανεπιστήμιο του Durham. Είναι Καθηγητής της Δογματικής και της Φιλοσοφίας στην Ανωτ. Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης, επιστημονικός συνεργάτης στο μεταπτυχιακό Θεολογικό πρόγραμμα του Ανοικτού Ελληνικού Πανεπιστημίου και επίσης part - time λέκτορας στο Ορθόδοξο Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Caimbridge.

πηγή:www.oodegr.com

Περί μετανοίας

Κάποιος αδελφός είπε στον αββά Ποιμένα: «Αν πέσω σε αξιοδάκρυτο παράπτωμα, με κατατρώει ο λογισμός μου και με κατηγορεί που έπεσα». Ο γέροντας απάντησε: «Αν, την ώρα που άνθρωπος πέσει σε σφάλμα, πει ‘‘αμάρτησα’’, αμέσως παύει ο λογισμός».

Κάποιας νέας, που λεγόταν Ταϊσία, πέθαναν οι γονείς και έμεινε ορφανή. Αυτή τότε μετέτρεψε το σπίτι της σε ξενώνα των πατέρων της Σκήτης και για πολύ καιρό τους δεχόταν και τους φιλοξενούσε. Όταν όμως ξόδεψε όσα είχε, άρχισε να στερείται. Την πλησίασαν τότε άνθρωποι διεστραμμένοι και την έβγαλαν από τον καλό δρόμο. Και ζούσε πλέον αμαρτωλά,. Έτσι που κατάντησε και στην πορνεία.

Όταν το έμαθαν οι πατέρες, λυπήθηκαν πάρα πολύ και κάλεσαν τον αββά Ιωάννη τον Κολοβό και του είπαν: «Ακούσαμε για την τάδε αδελφή ότι ζει στην αμαρτία. Αυτή, όταν μπορούσε, είχε δείξει αγάπη σ’ εμάς· ας τη βοηθήσουμε και εμείς τώρα, όπως μπορούμε. Κάνε λοιπόν τον κόπο να πας σε αυτήν και με σοφία που σου έδωσε ο Θεός, φρόντισε για τη διόρθωση της».

Πήγε λοιπόν ο γέροντας σε αυτήν, και είπε στη γριά που φύλαγε στην πόρτα: «Πες στην κυρία σου ότι ήρθα». Εκείνη τον έδιωξε λέγοντας: «Εσείς παλιά της τα φάγατε όλα και τώρα είναι φτωχή». Ο γέροντας επέμενε: «Πες της, και θα δει πολύ καλό από εμένα». Ανέβηκε λοιπόν η γριά και ανέφερε στη νέα για τον γέροντα. Ακούγοντας την εκείνη είπε: «Αυτοί οι μοναχοί όλο γυρίζουν κατά την Ερυθρά Θάλασσα και βρίσκουν μαργαριτάρια». Στολίστηκε λοιπόν, κάθισε στο κρεβάτι και είπε στη θυρωρό: «Φέρε τον εδώ».

Όταν μπήκε ο αββάς Ιωάννης, κάθισε κοντά της και, κοιτώντας την στο πρόσωπο, της είπε: «Τι σε έκανε να απορρίψεις τον Ιησού, ώστε να φτάσεις σε αυτή την κατάσταση;» Αυτή, ακούγοντας τα λόγια του, πάγωσε· και ο γέροντας, σκύβοντας το κεφάλι, άρχισε να κλαίει πικρά. «Αββά, γιατί κλαις;» τον ρώτησε. Αυτός σήκωσε λίγο το κεφάλι του, και σκύβοντας πάλι είπε: «Βλέπω τον σατανά να χορεύει στο πρόσωπο σου, και πως να μην κλάψω;» «Υπάρχει μετάνοια, αββά;» ρώτησε η κόρη. «Ναι», της είπε ο γέροντας. Και εκείνη πρόσθεσε: «Πάρε με, όπου νομίζεις». «Πάμε», είπε ο γέροντας, και αυτή αμέσως σηκώθηκε να τον ακολουθήσει. Ο γέροντας παρατήρησε ότι δεν άφησε καμιά παραγγελία για το σπίτι της και θαύμασε.

Κοντεύοντας στην έρημο, τους πρόλαβε το βράδυ. Και ο γέροντας της ετοίμασε ένα μικρό προσκέφαλο, το σταύρωσε και της είπε να κοιμηθεί εκεί. Έκανε έπειτα και για τον εαυτό του πιο πέρα και αφού τελείωσε τις προσευχές του πλάγιασε και αυτός.

Τα μεσάνυχτα ξύπνησε και βλέπει κάτι σαν δρόμο από φως να ξεκινά από αυτήν και να καταλήγει στον ουρανό, και είδε τους αγγέλους του Θεού να ανεβάζουν την ψυχή της. Σηκώθηκε, πλησίασε και τη σκούντηξε με το πόδι. Όταν κατάλαβε ότι ήταν νεκρή, γονάτισε με το πρόσωπο στη γη και παρακαλούσε τον Θεό. Και άκουσε μια φωνή να του λέει ότι η μία ώρα της μετανοίας της έγινε δεκτή περισσότερο από τη μετάνοια πολλών άλλων, που διαρκεί πολύν καιρό αλλά δεν έχει θέρμη.

Πηγή: από το Γεροντικό
www.gonia.gr

Οι "τσιλιαδόροι" τού "τέλους" Μάρτυρες τού Ιεχωβά και άλλοι ψευδοπροφήτες

Τι συμπέρασμα βγαίνει, αν εξετάσουμε προσεκτικά τους λόγους για τους οποίους θα μπορούσε ένας "δούλος" να ασχολείται διαρκώς με το πότε θα γυρίσει ο Κύριός του, σε σημείο που να έχει γίνει φόβητρο κάποιων συνδούλων του, και περίγελος κάποιων άλλων; (Και αναφερόμαστε φυσικά για τους ανθρώπους που κακώς εφαρμόζουν στον εαυτό τους την παραβολή τού Κυρίου για τον Πιστό και Φρόνιμο Δούλο, και όχι για τους πραγματικούς δούλους τής παραβολής, προς τους οποίους την εφάρμοσε ο Κύριος, δηλαδή τους Επισκόπους, τους επιφορτισμένους στην "εν καιρώ τροφή" τη Θεία Κοινωνία, οι οποίοι μπορούν να αποδειχθούν είτε πιστοί είτε πονηροί).

1. Καύχηση για τον εντοπισμό τής Παρουσίας τού Χριστού

Το βασικό χαρακτηριστικό τής εταιρίας Σκοπιά, και κατ' επέκτασιν τών οπαδών της Μαρτύρων τού Ιεχωβά, είναι ότι σε ολόκληρη την ιστορία τους, κηρύττουν ένα "τέλος" που διαρκώς διαψεύδεται, και πλήθος ημερομηνιών που διαρκώς αναβάλλονται. Ποιος δεν ξέρει τις ψευδοπροφητείες τής οργάνωσης αυτής, από την εποχή τού Ρώσσελ ακόμα, για το τέλος τού θα ερχόταν το 1874, το 1878, το 1881, το 1914, το 1918, το 1920, το 1925, το 1975, το τέλος τής γενιάς τού 1914... Ποιος δεν έχει ακούσει να επιμένουν κάθε φορά για μία απ' αυτές τις ημερομηνίες, και μετά τη διάψευσή τους, να ρίχνουν το φταίξιμο στην... προοδευτική κατεύθυνση τού... Θεού για την οργάνωση τής Σκοπιάς; Λες και ο Θεός είναι αυτός που τους ενέπνευσε να ψευδοπροφητεύουν και να παροδηγούν τόσα εκατομμύρια ανθρώπων;

Είναι χαρακτηριστικός ο ισχυρισμός τους, ότι είναι δήθεν "οι μόνοι" που εντόπισαν ότι ο Χριστός ήλθε το 1914 ως... "αόρατος" βασιλιάς, γι' αυτό και τους επέλεξε μεταξύ όλων τών άλλων θρησκειών, επειδή δήθεν διέκριναν την... αλήθεια για την ΑΟΡΑΤΗ παρουσία Του το 1914 ως "πιστός και φρόνιμος δούλος". Μάλιστα, αποκρύπτοντας ότι αυτοί περίμεναν ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, γράφουν ψευδώς ότι το περίμεναν για τον ουρανό, και καυχώνται για την... οξυδέρκειά τους, γράφοντας στη «Σκοπιά» της 15^ης Φεβρουαρίου του 1961 στη σελίδα 98: «από το 1877, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και προφορικώς και εντύπως, εφιστούσαν ήδη την προσοχή στο τέλος των επτά καιρών των εθνών στο 1914, οπότε θα εγίνετο πλήρης εγκαθίδρυσις της βασιλείας του Θεού στα χέρια του Χριστού στους ουρανούς».

Στη «Σκοπιά» της 1^ης Μαρτίου του 1970 στη σελίδα 143 διαβάζουμε: «δεν τους άρεσε να λάβουν υπό σημείωσιν (σημ. ΟΟΔΕ: δεν άρεσε στους χριστιανούς των άλλων δογμάτων και ομολογιών), ότι οι καιροί των Εθνών είχαν τελειώσει το έτος 1914 και ότι αυτοί οι Μάρτυρες (του Ιεχωβά) είχαν δικαιωθεί από τα παγκόσμια γεγονότα, υποδεικνύοντας αυτό το έτος (σημ. το 1914), πριν από δεκαετίες ήδη, ως το έτος που η βασιλεία του Θεού δια του Χριστού θα ελάμβανε πλήρη εξουσία στους ουρανούς».

Όπως βεβαίως έχουμε αποδείξει, άλλα περίμεναν αυτοί, και άλλα έγιναν. Παρ' όλα αυτά, αυτοί δεν παύουν να καυχώνται για την... επιτυχία τους, τη μοναδική μεταξύ όλων τών άλλων θρησκειών, ως προς τον εντοπισμό τής έλευσης τού Κυρίου!

Μάλιστα ακόμα και το όνομα τού βασικού περιοδικού τους, "η Σκοπιά", υποδηλώνει αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό τους: Στέκονται φρουροί για να εντοπίσουν πότε... θα επιστρέψει ο Κύριος! Αυτό δηλαδή που στην κοινή γλώσσα ονομάζουμε: "τσιλιαδόροι"! Μάλιστα ολόκληρο το όνομα τού περιοδικού τους, όπως ήταν όταν ξεκίνησε, αυτό ακριβώς υποδηλώνει: "Η Σκοπιά τής Σιών και κήρυξ τής του Χριστού Παρουσίας". Στέκονται δηλαδή "φρουροί", όχι για άλλο λόγο, αλλά για να εντοπίσουν πότε θα έρθει ο... Κύριος! Αυτό είναι το κήρυγμά τους, το ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ "ευαγγέλιο" προς τον κόσμο. Το ότι ο Κύριος ήρθε "αόρατα", και ότι θα επιστρέψει μέσα στο χρονικό διάστημα, ή κατά το έτος που προσδιορίζουν αυτοί κάθε φορά, με την βεβαιότητα τού... αγωγού τού Θεού, που με το Πνεύμα Του γνωρίζει να ερμηνεύει τις άγιες Γραφές με εγκυρότητα για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριος! Αλλά έχει η Σκοπιά τόση εγκυρότητα, που δεν κατάφερε ούτε μία φορά να επιτύχει τη σωστή ημερομηνία τού ερχομού Του!

Η Σκοπιά στο βιβλίο της "Χιλιετής Βασιλεία", στη σελ. 355 γράφει: "Κατά την επιθεώρηση του υπολοίπου των χρισμένων μαθητών του το έτος 1919 μ.Χ., ο Βασιλιάς Ιησούς Χριστός που είχε αρχίσει να βασιλεύει βρήκε πραγματικά τον διορισμένο «δούλο» πιστό και φρόνιμο στη διατροφή των 'οικιακών υπηρετών' του. Συνεπώς, διόρισε αυτή την τάξη του «δούλου» πάνω σ' όλα τα υπάρχοντα του. Η διευρυμένη υπεύθυνη θέση τους τώρα ήταν να υπηρετούν για την εκπλήρωση των προφητειών της Βασιλείας που είχε έρθει τώρα ο καιρός να λάβουν χώρα."

Ποια ακριβώς ήταν η "τροφή" που έδινε ο "Πιστός και Φρόνιμος Δούλος" τού Μπρούκλιν στους συνδούλους του;

Φυσικά ΔΕΝ ήταν η Θεία Κοινωνία. Ήταν ένα "δογματικό πακέτο" με ερμηνείες τού Ρώσσελ, στηριγμένο εξ ολοκλήρου σε χρονολογικούς υπολογισμούς και σε αποκρυφιστικούς αριθμολογικούς υπολογισμούς Πυραμίδων, για το πότε θα ερχόταν ο Ιησούς Χριστός, γεμάτο από αποτυχημένες ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ για το τέλος. Αυτή ήταν "η εν καιρώ τροφή" που τόσο εκτίμησε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, κατά τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά! Το να κρατούν "τσίλιες" για το πότε θα... επιστρέψει, και μάλιστα με τόσο απόλυτο ποσοστό αποτυχίας!

2. Πότε κάποιος "κρατάει τσίλιες";

Όπως είναι γνωστό, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, θεωρούν ότι εκπληρώνουν την προφητεία τού Χριστού για τον Πιστό και Φρόνιμο Δούλο, που αναφέρεται στην παραβολή τού Χριστού στην Αγία Γραφή, στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, 24/κδ: 45-51: "Τις άρα εστίν ο πιστός δούλος και φρόνιμος, ον κατέστησεν ο κύριος αυτού επί της θεραπείας αυτού του διδόναι αυτοίς την τροφήν εν καιρω; 46 μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως. 47 αμήν λέγω υμίν ότι επί πάσι τοις υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. 48 εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, 49 και άρξηται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, 50 ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ωρα ή ου γινώσκει, 51 και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".

Ας σταθούμε όμως να παρατηρήσουμε μερικά σημεία αυτής τής παραβολής, και να τα αντιπαραβάλλουμε με την ιστορία και τις πρακτικές τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, για να δούμε κατά πόσον το παράδειγμά τους, εναρμονίζεται με το παράδειγμα ενός "Πιστού και Φρόνιμου Δούλου", ή αντιθέτως, με το παράδειγμα ενός "Πονηρού και Κακού Δούλου".

Και πρώτα, ας εξετάσουμε, από την εμπειρία μας, το εξής πολύ σημαντικό ερώτημα: Πότε ένας Δούλος "κρατάει τσίλιες", για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριός του;

Όσοι έχουμε εμπειρία από εργάτες επιχειρήσεων, (μια και δούλοι δεν υπάρχουν πλέον), γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο κάποιος μπορεί να ασχολείται διαρκώς (και σε βάρος τής εργασίας του), με το πότε θα γυρίσει ο εργοδότης του, είναι επειδή έχει τη φωλιά του λερωμένη, και φοβάται μην τον πιάσει το αφεντικό του να παραμελεί τη δουλειά του! Γιατί ο εργάτης εκείνος που εργάζεται ενσυνείδητα, και κάνει σωστά αυτό που οφείλει να κάνει, και αυτό που του ανατέθηκε, δεν ενδιαφέρεται ΚΑΘΟΛΟΥ, για το ΠΟΤΕ θα έρθει το αφεντικό! Ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να τον συναντήσει, όσο ξαφνικά επιστρέψει αυτός, χωρίς να έχει κάτι κακό να απολογηθεί ή να κρύψει. Αντιθέτως, ο εργάτης εκείνος που ΠΑΡΑΜΕΛΕΙ ή ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΕΙ σωστά το έργο που του ανατέθηκε, είναι αυτός που χρειάζεται να κρατάει "τσίλιες", μήπως ο εργοδότης του επιστρέψει ξαφνικά και τον πιάσει να τεμπελιάζει!

Μήπως αυτό λέει πολλά για το "ποιόν" μιας οργάνωσης σαν τής Σκοπιάς, που διαρκώς ασχολείται με το "πότε θα επιστρέψει ο Κύριος";

3. Το θέλημα τού Κυρίου περί τής γνώσης τής έλευσής Του

Μήπως όμως τους αδικούμε; Μήπως το θέλημα τού Κυρίου, είναι να γνωρίζουν οι δούλοι Του το πότε θα επιστρέψει, και καλώς ασχολούνται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά και άλλοι όμοιοι με αυτούς, με τις ημερομηνίες τού τέλους; Τι έχει φανερώσει γι' αυτό ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός;

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το παράδειγμα που ο Ίδιος ανέφερε, στην παραβολή που είδαμε, από το βιβλίο τού Ματθαίου 24/κδ: 45-51.

Λέει λοιπόν η παραβολή, ότι ο Κύριος αυτός, (ο Ιησούς Χριστός), έφυγε αφήνοντας τους δούλους Του χωρίς να τους έχει πει πότε θα γυρίσει. Και ότι αυτό δεν θα τους το απεκάλυπτε ως το τέλος. Γι' αυτό λέει ότι: "ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ωρα ή ου γινώσκει", δηλαδή θα γυρίσει ΞΑΦΝΙΚΑ, και έτσι θα γίνει φανερό ποιος από τους δούλους του ήταν πονηρός και δεν έκανε το θέλημά Του, και ποιος ήταν ο "μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως", δηλαδή να φροντίζει τους συνδούλους του και να μην τους κακομεταχειρίζεται όπως ο Πονηρός Δούλος τής παραβολής.

Είναι προφανές από την παραβολή αυτή, ότι ο Κύριος ΕΠΙΤΗΔΕΣ δεν φανερώνει τον καιρό τής επιστροφής Του, για να έρθει ξαφνικά και απροσδόκητα. Για να γίνουν έτσι φανεροί οι πίστοί και φρόνιμοι δούλοι, από τη συνέπεια με την οποία θα τους βρει να εργάζονται στον οίκο τής πίστεως, αλλά να γίνουν επίσης φανεροί και οι πονηροί και κακοί δούλοι, ΟΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ, που τους ενδιαφέρει μόνο ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ότι κάνουν το θέλημά Του, ενώ κάνουν τα δικά τους θελήματα, αντίθετα από το θέλημα τού Κυρίου. Πρόκειται για τους Κακούς και Πονηρούς εκείνους δούλους σαν την ηγεσία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, που δεν τρέφουν το ποίμνιό τους με την "εν καιρώ τροφή", τη Θεία Κοινωνία, διδάσκοντας ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ το Σώμα και το Αίμα τού Κυρίου, αλλά για λίγους μόνο τών οποίων ο αριθμός συμπληρώθηκε! Πρόκειται για τους Κακούς εκείνους δούλους, που χωρίς να έχουν την παραμικρή εξουσία γι' αυτό, ΔΕΡΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥΣ με σκληρές μεθόδους ελέγχου τής ζωής τους και τών συνειδήσεών τους, μέσω απειλών αποκοπής και αιωνίου θανάτου δήθεν εκ μέρους τού Θεού. Πρόκειται για τους Πονηρούς και Κακούς εκείνους δούλους, που αντί να φροντίσουν να διδάξουν τους συνδούλους τους με αλήθεια και δικαιοσύνη, ενδιαφέρονται απλώς να τους απασχολούν με ψευδοπροφητείες διαρκών και αποτυχημένων "συναγερμών" επιστροφής τού Κυρίου, και που μόνο με αυτό ασχολούνται: Με το να κρατούν "τσίλιες" για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριος, και αυτό διδάσκουν, και αυτό κηρύττουν, αντί για τον λόγο τής αληθείας.

Τέτοιοι πονηροί ψευδοπροφήτες - δούλοι, κηρύττουν εσχατολογικές ημερομηνίες που ΠΟΤΕ ο Κύριος δεν τους είπε να κηρύξουν, και κάνουν τέτοιες ερμηνείες καταστάσεων και φαινομένων, με τρόπο που ΟΛΑ όσα κηρύττουν, να περιστρέφονται γύρω από από την ημερομηνία επιστροφής τού Κυρίου τους! Λες και αν ο Κύριος ήθελε κάτι τέτοιο, δεν θα το έλεγε!

Αντιθέτως, ο Κύριος ξεκαθάρισε: "Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς γνωρίζει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατέρας μου μόνος" (Ματθαίος 24/κδ: 36). Και: "Δεν ανήκει σ' εσάς, να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς που ο Πατήρ έθεσε στη δική Του εξουσία" (Πράξεις 1/α: 7). Και: "Αλλά για τους χρόνους και τους καιρούς αδελφοί, δεν έχετε ανάγκη να σας γράφει κάποιος. Επειδή εσείς γνωρίζετε ακριβώς, ότι η ημέρα τού Κυρίου, έρχεται σαν κλέφτης στη νύχτα" (Α΄ Θεσσαλονικείς 5/ε: 1,2). Και: "Να, έρχομαι σαν κλέφτης! Μακάριος αυτός που βρίσκεται σε γρήγορση!" (Αποκάλυψις 16/ιστ: 15).

Και τι μπορεί να λεχθεί για τα λόγια τού Κυρίου στον Ιωάννη 15/ιε: 14,15, που είπε: "εσείς φίλοι μου είστε, εάν κάνετε όσα εγώ σας δίνω εντολή. 15 Δεν σας λέω πια δούλους, επειδή ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο κύριός του· αλλά εσάς σας είπα φίλους, επειδή όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου σας τα έκανα γνωστά"; Μήπως αυτό σημαίνει, ότι ο Κύριος θα φανέρωνε σε κάποιους δούλους του (κατά την παραβολή), τον καιρό τής επιστροφής Του;

Προσέξτε τη διατύπωση τού Κυρίου: Λέει ότι αυτοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΑΛΛΑ ΦΙΛΟΙ Του! Και σ' αυτούς θα έλεγε όλα όσα απεκάλυψε ο Πατέρας Του στην ανθρώπινη φύση Του Υιού. Γιατί την ημέρα και την ώρα, ούτε καν ο Ίδιος ο Κύριος ως άνθρωπος δεν γνώριζε, λέγοντας: "Όσο για την ημέρα εκείνη και την ώρα δεν γνωρίζει κανένας ούτε οι άγγελοι, που είναι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, παρά μονάχα ο Πατέρας" (Μάρκος 13/ιγ: 32). Αυτό είναι κάτι ανάλογο με αυτό που τους είπε αργότερα, λίγο πριν αναληφθεί: "Δεν ανήκει σ' εσάς, να γνωρίζετε τους χρόνους και τους καιρούς που ο Πατήρ έθεσε στη δική Του εξουσία" (Πράξεις 1/α: 7). Τον καιρό τού τέλους, ο Πατήρ δεν τον απεκάλυψε ούτε στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, αλλά είναι κάτι που βρίσκεται στην εξουσία τού Πατρός. Γι' αυτό και ο Υιός, ο Ιησούς Χριστός, μέχρι τη στιγμή που αναλήφθηκε στον ουρανό, ΔΕΝ την απεκάλυψε στους φίλους Του και Μαθητές Του.

Ακόμα όμως και αν υποθέσουμε ότι κάποτε στο μέλλον, ως Θεός, θα την απεκάλυπτε σε κάποιους φίλους Του, μόνο και μόνο επειδή είναι φίλοι Του, και πάλι αυτό θα ήταν κάτι που θα έπρεπε να παραμείνει ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ. Γιατί πώς αλλιώς θα ερχόταν "ως κλέφτης", για να εκτεθούν οι κακοί του δούλοι; Τα μυστικά που λέει ο Κύριος στους φίλους Του, ειδικά αυτά που "δεν ανήκει στους ανθρώπους να τα γνωρίζουν", δεν είναι μυστικά που θα τα διαδώσουν οι φίλοι Του στους δούλους. Αλλά μυστικά μεταξύ φίλων. Η δε παραβολή που εξετάζουμε, μιλάει για ΔΟΥΛΟΥΣ και ΟΧΙ ΓΙΑ ΦΙΛΟΥΣ. Και οι δούλοι τής παραβολής είναι βέβαιο ότι ως το τέλος δεν θα γνώριζαν την έλευση τού Κυρίου Τους.

Εάν υποθέσουμε ότι ο Κύριος απεκάλυπτε τον καιρό τής επιστροφής Του σε κάποιους φίλους Του, το να πάνε αυτοί και να την αποκαλύψουν στους δούλους Του, όχι μόνο δεν θα ήταν σύμφωνο με το θέλημα τού Κυρίου τους, αλλά θα ήταν και ΑΝΤΙΘΕΤΟ προς αυτό! Πολύ δε περισσότερο αν αυτό το διέδιδαν και το κήρυτταν, ως βασικό τους παγκόσμιο άγγελμα! ένα τέτοιο άγγελμα, θα ήταν από μόνο του ΕΧΘΡΙΚΟ προς τον Κύριο που τους εμπιστεύτηκε ένα τέτοιο μυστικό, και θα τους καθιστούσε αυτομάτως ΚΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ!

Ξεκάθαρα λοιπόν, ο Κύριος ουδέποτε είχε σκοπό να ασχολούνται οι δούλοι του με τον καιρό τής επιστροφής Του. Ουδέποτε τους ανέθεσε το "έργο" να κρατούν τσίλιες για το πότε θα επιστρέψει, να κηρύττουν ο ένας στον άλλο ψευδοπροφητείες για την έλευσή του, και να παραμελούν τα πραγματικά καθήκοντά τους, στον οίκο τής πίστεως. Γιατί ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να γνωρίζει ο Πιστός και Φρόνιμος Δούλος τον καιρό τής επιστροφής τού Κυρίου του. Επειδή είναι πάντα σε εγρήγορση και σε ετοιμότητα, και ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταθεί μπροστά Του με θάρρος για να Του επιδείξει το καλό του έργο. Ούτε χρειάζεται να θέτει ημερομηνίες και προβλέψεις για την έλευση τού Κυρίου στους συνδούλους του, γιατί όσοι απ' αυτούς είναι συνεπείς με το έργο που τους ανατέθηκε, θα είναι και αυτοί επίσης έτοιμοι και άγρυπνοι για να Τον συναντήσουν, οποτεδήποτε και αν ο Κύριος επιστρέψει ή τους ζητήσει λόγο. Και επειδή όσοι αμελούν το έργο Του, οι κακοί δούλοι, δικαίως πρέπει να πιασθούν ανέτοιμοι και να εκτεθούν στον Κύριο που θα επιστρέψει απροσδόκητα.

Το να κρατάει "τσίλιες" λοιπόν κάποιος, για το πότε θα επιστρέψει ο Κύριος, και να ενημερώνει τους συνδούλους του διαρκώς και ειδικά πάνω στο θέμα αυτό, όχι μόνο δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Του, αλλά αποτελεί και καταφανή ΑΝΤΙΘΕΣΗ με το θέλημά Του, που είναι να επιστρέψει ΞΑΦΝΙΚΑ και να αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του. Πολύ δε περισσότερο, αν αυτός ο δούλος που υποτίθεται ότι πήρε την πληροφορία αυτή από τον Κύριό του, είχε κατ' επανάληψιν εξαγγείλει απανωτές ημερομηνίες για την επιστροφή τού Κυρίου του, και είχαν ΟΛΕΣ αποτύχει! Κάτι τέτοιο, θα αποδείκνυε ότι τέτοιοι άνθρωποι, σε καμία περίπτωση δεν έχουν επαφή με τον Κύριο, γι' αυτό και δεν γνωρίζουν το παραμικρό για τον καιρό τής επιστροφής Του! Τέτοιοι άνθρωποι μόνο ως ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ μπορούν να χαρακτηρισθούν, αν ισχυρίζονται ότι ο Κύριος με το Πνεύμα Του, μόνο σε αυτούς, τους απεκάλυψε τον καιρό τής έλευσής Του, επειδή τους θεωρεί "φίλους" Του. Γιατί αν ήταν πράγματι φίλοι Του, θα πετύχαιναν ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ φορά να εντοπίσουν τη σωστή ημερομηνία έλευσής Του, (αν υποθέσουμε ότι υπήρχε τέτοια ημερομηνία), και κάθε αποτυχία, θα πρόδιδε την ΨΕΥΔΗ ΑΥΘΑΔΕΙΑ ενός τέτοιου δούλου προς τους συνδούλους του, καθώς προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ του, εξαπατώντας τους, ενώ είναι απλός δούλος, (ίσως ούτε καν δούλος αυτού τού σπιτικού). Και θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ανόητοι εκείνοι οι σύνδουλοί του, που μετά από τόσες αποτυχίες, εξακολουθούν να δίνουν σημασία στα λόγια του!

Τέτοιου είδους προβλέψεις, μετά από τόσες αποτυχίες, θα έχαναν πλέον κάθε νόημα και κάθε αξιοπιστία. Και ακόμα και αν πράγματι ο Ίδιος ο Κύριος είχε αναθέσει σε έναν τέτοιο δούλο την αποστολή να εξαγγείλει την επιστροφή του, μετά από τόσες αποτυχίες, ο λόγος του θα είχε τόση αναξιοπιστία, που κάθε άλλο παρά θα γινόταν δεκτός από τους συνδούλους του! Θα ήταν λοιπόν ποτέ δυνατόν, ο ΠΡΟΓΝΩΣΤΗΣ Κύριος Ιησούς Χριστός, να αναθέσει την εξαγγελία τής επιστροφής Του, σε έναν δούλο, ο οποίος θα αποτύγχανε αμέτρητες φορές στον εντοπισμό τής έλευσής Του, ακυρώνοντας έτσι κάθε αξιοπιστία τού οποιουδήποτε αγγέλματός του, και της οποιασδήποτε σχέσεως που υποτίθεται ότι έχει μαζί Του;

4. Λόγοι για τις ψευδείς εξαγγελίες τής επιστροφής από τους Πονηρούς Δούλους

Εάν λοιπόν έχουν έτσι όλα αυτά, τι κάνει την εταιρία Σκοπιά και ορισμένους άλλους κακούς δούλους, να εξακολουθούν αδιάκοπα να προσδιορίζουν όρια και ημερομηνίες για την έλευση τού Κυρίου;

Είναι προφανείς οι λόγοι!

Σκεφθείτε: Εάν σε ένα σπιτικό, γεμάτο δούλους, κατά την απουσία τού Κυρίου, κάποιος από τους εργαζόμενους ισχυρίζεται ότι έχει με τον Κύριό του μια ειδική σχέση, σχέση όχι απλώς "κυρίου και δούλου", αλλά σχέση "Κυρίου και Φίλου", πώς θα του συμπεριφέρονταν οι άλλοι δούλοι τού σπιτιού; Δεν θα πρόσεχαν ιδιαίτερα τη σχέση τους μαζί του; Δεν θα ήταν ευγενέστεροι απέναντι στον ΦΙΛΟ τού Αφεντικού; Δεν θα του συμπεριφέρονταν σαν σε ΑΝΩΤΕΡΟ, και δεν θα πρόσεχαν πολύ να κάνουν αυτά που τους ζητάει;

Εάν πάλι τους έλεγε ότι μόνο αυτός γνωρίζει πότε θα επιστρέψει ο Κύριος τού σπιτιού, όλοι αυτοί που θα ήθελαν να είναι έτοιμοι να τον συναντήσουν, χωρίς προβλήματα, δεν θα φρόντιζαν "να τον έχουν από κοντά", για να μάθουν κάτι τόσο σημαντικό, και να τους βρει έτοιμους όταν επιστρέψει; Και ποιος δούλος θα τολμούσε να αντιταχθεί και να συγκρουσθεί και να μην υπακούσει τον Φίλο τού Κυρίου του; Και αυτός ο δούλος, ο δήθεν φίλος τού Κυρίου, θα κορδωνόταν, και θα καυχιόταν για την ιδιαίτερη σχέση του με τον Κύριό του, και θα ηγεμόνευε στους συνδούλους του, και θα τους μεταχειριζόταν κατά τις επιθυμίες του!

Εδώ είναι λοιπόν το μυστικό τών ισχυρισμών τής Σκοπιάς. Ένα μυστικό που και η ίδια δεν αρνείται, όταν λέει ότι το κριτήριο με το οποίο ο Κύριος "θα χωρίσει τα πρόβατα από τα ερίφια" κατά την κρίση, είναι δήθεν το πώς αυτά συμπεριφέρθηκαν στους "αδελφούς Του", δηλαδή στην δήθεν "χρισμένη" ηγεσία τών... Μαρτύρων τού Ιεχωβά!!!

Έτσι η εταιρία Σκοπιά, ως Πονηρός Δούλος, έχει καταφέρει σήμερα που γράφονται αυτά, να εξουσιάζει πάνω σε 7 εκατομμύρια ανθρώπους, να τους διατάζει με εξουσία, να καυχιέται σ' αυτούς ως δήθεν "φίλος" τού Κυρίου, να κατευθύνει και να ελέγχει τις ζωές τους, να τους βάζει να εργάζονται χωρίς μισθό για την ανάπτυξή της, να κηρύττουν τις διδασκαλίες της και να της συμπεριφέρονται ως "αγωγό τού Θεού". Με τέτοια εξουσία που να διατάζει ακόμα και μέλη οικογενειών να συμπεριφέρονται απάνθρωπα στα οικεία τους πρόσωπα που δεν αποδέχονται τη δική της εξουσία, και να απομονώνει τα θύματά της, από όλους όσους θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν να απεξαρτηθούν από την απατηλή της εξουσία.

Κάποτε όμως θα έρθει η ώρα που "ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ωρα ή ου γινώσκει, 51 και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων" (Ματθαίος 24/κδ: 50,51).

Ν. Μ.

www.oodegr.com

Η παρουσία του σταυρού στα εθνικά μας σύμβολα και ο επιχειρούμενος αποσυμβολισμός

του Ευάγγελου Ανδριανού

Επίτιμου Αρεοπαγίτη

από την εφημερίδα «Παρασκήνιο»

«Αν οι «προστάτες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν μόνο να επιτραπεί η αποχή των μη ορθόδοξων από την προσευχή και το μάθημα των θρησκευτικών

τα αίτημά τους είναι χωρίς αντικείμενο, αφού η αποχή αυτή επιτρέπεται ήδη»

Τελευταία έχει εξαπολυθεί μία επίθεση κατά των ιερών συμβόλων που κοσμούν τα δικαστήρια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα δημόσια καταστήματα, κατά της προσευχής στα σχολεία, κατά του μαθήματος των θρησκευτικών και γενικά κατά της χριστιανικής και ορθοδόξου πίστεώς μας, με προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη, με αξιώσεις περί αμέσου αφαιρέσεως των συμβόλων, με δημοσιεύματα ειδικών και μη και με απειλές περί προσφυγής στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.

Και όλα αυτά για την «προστασία» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που «κινδυνεύουν» από την παρουσία του Σταυρού, από την προσευχή των μαθητών και από την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών μόνο από όσους επιθυμούν να το παρακολουθήσουν.

Επί του θέματος αυτού, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις. Στο πνεύμα της επί κεφαλής του Συντάγματος επικλήσεως «Εις το όνομα της Αγίας και του Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και διά της ασκήσεως από τότε που υπάρχει το ελληνικό κράτος επί εκατόν ενενήντα χρόνια, με τη σύμφωνη γνώμη και την κοινή συνείδηση του συνόλου του ελληνικού λαού ότι το ασκούμενο κρατεί ως Δίκαιον, έχουν διαμορφωθεί συνταγματικά έθιμα. Μερικά από τα έθιμα αυτά, δεσμευτικά για όλους τους πολίτες ως ηυξημένης τυπικής ισχύος συνταγματικές διατάξεις, είναι η προσευχή και η διδασκαλία στα σχολεία του μαθήματος των θρησκευτικών κατά το ορθόδοξο δόγμα, εκτός αν υπάρχει αντίθετη γνώμη των γονέων.

Επίσης, η παρουσία του Τιμίου Σταυρού και των Ιερών Εικόνων στα δικαστήρια, στα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα δημόσια καταστήματα, όχι μόνον ως θρησκευτικών, αλλά και ως εθνικών συμβόλων. Ο Σταυρός του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δεν είναι μόνο θρησκευτικό σύμβολο, αλλά για εμάς τους έλληνες είναι και το κατ’ εξοχήν εθνικό σύμβολο, αφού όλες οι επαναστάσεις μας, τοπικές και πανεθνικές, από τον Κροκόδειλο Κλαδά το 1464, τον Ρήγα Φεραίο (ο οποίος αν και είχε σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από τις διακηρύξεις της Γαλλικής Επανάστασης περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αν και καλούσε σε επανάσταση και μη Χριστιανούς, είχε στη σημαία του τρεις σταυρούς), μέχρι και τους επαναστάτες του 1821, ξεκίνησαν κάτω από σημαίες που έφεραν τον Σταυρό.

Η πρώτη μας Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου τον τοποθέτησε σε περίοπτη θέση στη γαλανόλευκη σημαία μας. Συνεπώς, κανένας δικαστής, δάσκαλος, καθηγητής ή άλλος δημόσιος λειτουργός δεν μπορεί να διατάξει την αφαίρεση των συμβόλων αυτών από δημόσιο κατάστημα, χωρίς να παραβιάσει τις συνταγματικής ισχύος διατάξεις και να παραβεί έτσι το καθήκον του και κανένα ευρωπαϊκό ή άλλο δικαστήριο δεν μπορεί να θίξει τα εθνικά σύμβολα των εθνών.

Ας σημειωθεί ότι εκτός από την ελληνική, οι σημαίες όλων των σκανδιναβικών κρατών, της Μεγάλης Βρετανίας, της Ελβετίας και δώδεκα άλλων κρατών φέρουν τον Σταυρό ως εθνικό σύμβολο.

Κατά τα άρθρο 16, παράγραφος 2 του Συντάγματος, «Η Παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Σύμφωνα με την διάταξη αυτή, το κράτος είναι υποχρεωμένο να φροντίζει την ανάπτυξη και της εθνικής, αλλά και της θρησκευτικής συνειδήσεως των πολιτών του γιατί και τα δύο αυτά στοιχεία είναι εξίσου απαραίτητα για τη διάπλαση των ελλήνων «σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Τα πλέον κατάλληλα μέσα για τον σκοπό αυτό είναι η προσευχή στα σχολεία και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Δεδομένου ότι από αυτά μπορούν να απέχουν όσοι το επιθυμούν, ώστε να μην υπάρχει θέμα παραβιάσεως της θρησκευτικής τους συνειδήσεως, η κατάργησή τους, ενώ δεν θα προσφέρει τίποτε στους μη ορθόδοξους χριστιανούς –αφού τα δικαιώματά τους δεν κινδυνεύουν-, θα αποτελέσει κατάφωρη παραβίαση της ανωτέρω συνταγματικής διατάξεως και βάναυση προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, που επιθυμούν να προσεύχονται και να διδάσκονται την ορθόδοξη πίστη μας τα παιδιά τους.

Αν οι «προστάτες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν να επιτραπεί η αποχή των μη ορθόδοξων από την προσευχή και το μάθημα των θρησκευτικών, το αίτημά τους είναι χωρίς αντικείμενο, αφού η αποχή αυτή επιτρέπεται ήδη. Αν, όμως, ζητείται να απαγορεύσει το κράτος τις δύο αυτές εκδηλώσεις της θρησκευτικής συνειδήσεως των ορθοδόξων, κατά παράβαση του άρθρου 13, παράγραφος 1, του Συντάγματος, κατά το οποίο «η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη» και το αίτημα αυτό γίνει δεκτό, τότε το κράτος θα πρέπει και να τιμωρεί όσους μετέχουν στις εκδηλώσεις αυτές, οπότε θα έχουμε στον εικοστό αιώνα, μία νέα μορφή διωγμού της χριστιανικής πίστεως.

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2010/02/blog-post_1340.html

αναδημοσίευση από: http://aktines.blogspot.com/

www.zoiforos.gr

H "μάχη των πτυχίων"

Εισάγεται η οκτάβαθμη κλίμακαΕισάγεται η οκτάβαθμη κλίμακα που ισχύει στις χώρες της ΕΕ, με τα πτυχία των κολεγίων να μπαίνουν στο σύστημα ισότιμα με των ΑΕΙ

Μάχη για την κατάταξη των πτυχίων τους αρχίζουν ΑΕΙ, ΤΕΙ και κολέγια, καθώς εισάγεται και στη χώρα μας η οκτάβαθμη «κλίμακα εκπαίδευσης» που ισχύει στα κράτη της ΕΕ. Το νέο σύστημα, που αλλάζει ολοκληρωτικά το τοπίο των πτυχίων, βάζει από την πίσω πόρτα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, ενώ συγχρόνως δημιουργεί πτυχία δύο ή και τριών ταχυτήτων.

Τα κολέγια που συνεργάζονται με ξένα ΑΕΙ κατατάσσονται απευθείας στη θέση των ελληνικών πτυχίων ΑΕΙ, ενώ ένας απόφοιτος λυκείου, παρακολουθώντας μερικά πανεπιστημιακού επιπέδου σεμινάρια, θα μπορεί να διεκδικήσει θέση στην κλίμακα, ως πτυχιούχος! Η κατάταξη των κολεγίων στο επίπεδο 6 ή 7 θα αποτελέσει αιτία πολέμου για τους πρυτάνεις, που δεν θέλουν «σφήνα» στον χώρο τους τα «ιδιωτικά πτυχία».

Το αργότερο μέχρι το καλοκαίρι ο χώρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας αναμένεται να αλλάξει ριζικά, καθώς:

1 Δημοσιοποιείται το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) που ενσωματώνει την οδηγία 36/05 στην ελληνική νομοθεσία κι αναγνωρίζει επαγγελματικά δικαιώματα σε πτυχιούχους κολεγίων.

2 Συγκροτείται το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Από 1/1/2012 θα ισχύει υποχρεωτικά και στην Ελλάδα η τοποθέτηση ενός εκάστου πτυχίου... στη θέση του. Ξεκινώντας από την 1η θέση, όπου θα βρεθούν οι τεχνίτες που έτυχε να πάρουν ένα χαρτί που να πιστοποιεί την κατάρτισή τους, στην 5η θέση θα πάνε οι πτυχιούχοι των ΤΕΙ, στην 6η οι πτυχιούχοι των ΑΕΙ, στην 7η όσοι έχουν μεταπτυχιακό και στην 8η... θα καθίσει η «ελίτ» της εκπαίδευσης με τα διδακτορικά. Με τη συγκρότηση ενός ενιαίου Εθνικού Πλαισίου Προσόντων όλες οι μορφές τυπικής, μη τυπικής και άτυπης μάθησης όλων των βαθμίδων συσχετίζονται μεταξύ τους, τα αποτελέσματά τους αναγνωρίζονται και κατατάσσονται σε επίπεδα λαμβάνοντας υπόψη τα 8 επίπεδα του Ευρωπαϊκού Πλαισίου.

3 Τροποποιείται ο νόμος Στυλιανίδη για τον έλεγχο των κολεγίων από το υπουργείο Παιδείας.

Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, που ανακοινώθηκε από την υπουργό Παιδείας κ. Αννα Διαμαντοπούλου, ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί κι ένα εκρηκτικό πεδίο σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ.

Και τα ΤΕΙ που ανήκουν πλέον στην ανώτατη εκπαίδευση αλλά και τα κολέγια που συνεργάζονται με πανεπιστήμια της ΕΕ διεκδικούν να μπουν στο επίπεδο 7 (πτυχιούχων ΑΕΙ), με τα πανεπιστήμια να αντιστέκονται σθεναρά σε αυτή την εξέλιξη. Γεγονός όμως είναι ότι τα πτυχία των ιδιωτικών πανεπιστημίων μπαίνουν στο σύστημα.

Ολοι οι απόφοιτοι των κολεγίων, οι οποίοι λαμβάνουν πανεπιστημιακά πτυχία Bachelor ή Master από βρετανικά πανεπιστήμια, έχουν ήδη βεβαιώσεις κατάταξης στα επίπεδα 6 και 7 της οκταβάθμιας κλίμακας του Βρετανικού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων, που είναι ακριβώς αντίστοιχη με την κλίμακα του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Επαγγελματικών Προσόντων.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ
Η «πυραμίδα» των νέων πτυχίων

Ως προς τα επίπεδα προσόντων που προσδιορίζουν τα μαθησιακά αποτελέσματα, η Επιτροπή Πρυτάνεων πρότεινε προς τα μέλη του ΣΑΠΕ (Συμβούλιο Ανώτατης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) τα εξής επίπεδα σπουδών και πτυχίων:

Επίπεδο 1: Τεχνίτες, εμπειροτέχνες ή με κάποια ταχύρρυθμη, μη τυπική κατάρτιση.

Επίπεδο 2: Απόφοιτοι των ΕΠΑΣ και των κατώτερων Τεχνικών Σχολών.

Επίπεδο 3: Απόφοιτοι των ΕΠΑΛ και οι απόφοιτοι ΙΕΚ, ΚΕΣ.

Οι απόφοιτοι Κολεγίων -παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων - κατατάσσονται στο 3ο ή στο 4ο επίπεδο, ανάλογα με την αξιολόγησή τους.

Επίπεδο 4: Απόφοιτοι κολεγίων -παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων- με κριτήρια υψηλής ποιότητας, ύστερα από αξιολόγηση (οι πρυτάνεις θέλουν τα κολέγια στο 4, ενώ τα ίδια τα κολέγια που συνεργάζονται με ξένα ΑΕΙ βλέπουν τα πτυχία τους στο 6ο και στο 7ο επίπεδο).

Επίπεδο 5: Οι πτυχιούχοι των ΤΕΙ. Οι ευρισκόμενοι στο επίπεδο 5 με εκπαιδευτική γέφυρα σε Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση μπορούν να μεταβούν στο επίπεδο 6.

Επίπεδο 6: Οι κάτοχοι πανεπιστημιακών διπλωμάτων.

Επίπεδο 7: Οι διπλωματούχοι πενταετούς κύκλου σπουδών ή όσοι προέρχονται από πανεπιστημιακή εκπαίδευση και κατέχουν μεταπτυχιακό τίτλο της ημεδαπής (μεταπτυχιακό δίπλωμα εξειδίκευσης κ.ά.) ή της αλλοδαπής (MSc κ.ά.).

Επίπεδο 8: Οι διδάκτορες ή διπλωματούχοι πανεπιστημιακού κύκλου σπουδών με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, οι οποίοι διακρίνονται στην επιστήμη ή στο επάγγελμα.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Υπερόργανο για τον έλεγχο προσόντων

Επτά ολόκληρους μήνες για τον κάθε σπουδαστή ή πτυχιούχο θα διατηρείται ειδικό portfolio με το σύνολο των πιστοποιητικών των σπουδών του. Το πιθανότερο είναι αυτό το μητρώο να κρατείται στο Συμβούλιο Αναγνωρίσεως Επαγγελματικών Προσόντων, που θα συσταθεί μετά την ενσωμάτωση της οδηγίας 36/05 (ήδη το σχετικό ΠΔ εγκρίθηκε από το ΣτΕ και οδεύει προς το Εθνικό Τυπογραφείο).

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα, για την ενσωμάτωση της 36/05, για τον Ελληνα σπουδαστή ή πτυχιούχο θα δημιουργηθεί ένα παντοδύναμο υπερόργανο στο οποίο θα δοθεί η απόλυτη εξουσία ελέγχου των πτυχίων, το ΣΑΕΠ (Συμβούλιο Αναγνωρίσεως Επαγγελματικών Προσόντων).

Το νέο όργανο ΣΑΕΠ θα αξιολογεί στην ουσία τα πτυχία των ξένων πανεπιστημίων και αναλόγως θα αποφασίζει εάν θα τα δέχεται ως έχουν ή θα υποχρεώνει τους κατόχους τους σε δοκιμασίες. Τα επαγγελματικά προσόντα των πτυχιούχων θα αναγνωρίζονται:

• είτε με πρακτική άσκηση τουλάχιστον δύο ετών στην Ελλάδα,
• είτε με εξετάσεις στον αρμόδιο επαγγελματικό σύλλογο,
• είτε εάν ο πτυχιούχος έχει κάνει ήδη πρακτική άσκηση τριών ετών στη χώρα έκδοσης πτυχίου.

«Τα μητρικά ΑΕΙ αρμόδια για τα κολέγια»
«Τα ευρωπαϊκά κολέγια, εκπαιδευτικά, υπάγονται στον έλεγχο των χωρών στις οποίες εδρεύουν τα πανεπιστήμια. Οι απόφοιτοι δε των κολεγίων -παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων- είναι κάτοχοι των πτυχίων των ''μητρικών'' ευρωπαϊκών πανεπιστημίων και ως εκ τούτου, και σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, η αρμόδια Αρχή για την κατάταξή τους σε βαθμίδα του πλαισίου προσόντων είναι η Αρχή της χώρας από την οποία προέρχεται το πανεπιστήμιο όπου αποφοίτησαν και ουδείς άλλος».

ΒΙΒΙΑ ΜΠΕΝΕΚΟΥ
bibian@pegasus.gr

πηγή:www.ethnos.gr

Ελλάς το μεγαλείο σου.Από την φιλοσοφική αίγλη που σε περίβαλε στην αρχαιότητα κατάντησες στην σημερινή Ευρωπαική γελιότητα.Εύγε!!!

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΝΟ ΤΥΠΟ

Μουζάκα και τζατζίκι πασπαλισμένα με ύφεση

ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΜΑΣ ΣΚΙΤΣΑΡΙΣΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΟΙ

ΚΕΙΜΕΝΟ | ΑΡΗΣ ΜΑΛΑΝΔΡΑΚΗΣ (malandra@enet.gr)

Τσολιάδες και αρχαία αγάλματα, η γλεντζέδικη ψυχή μας και η παροιμιώδης σχιζοφρένεια μας, σήματα κατατεθέντα που εξάγουμε εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, μπήκαν στο στόχαστρο σκοτεινών μολυβιών του εξωτερικού. Οι συνωμότες (οχτώ Ευρωπαίοι κι ένας Αργεντινός γελοιογράφος), υπηρετώντας ξένα συμφέροντα μεγάλων εφημερίδων, σκιτσάρισαν την εικόνα τους για τη χειμαζόμενη χώρα μας και τη δημοσίευσαν. Εμάς μας έστειλαν από ένα αντίτυπο μαζί με ειδική αφιέρωση! Ευτυχώς, δεν μας έστειλαν το λογαριασμό...

Tom Janssen Ολλανδία («Het Noord»)

«Τρελαίνομαι για το ελληνικό γλέντι, με τα σπασίματα των πιάτων και τα σχετικά. Ομως, νομίζω ότι αυτό το πάρτι που στήθηκε στη χώρα σας είναι μεγάλο. Και εννοώ πολύ, πολύ μεγάλο, που τα απομεινάρια του πρέπει να τα καθαρίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, με τον πρόεδρο της Ενωσης αυτοπροσώπως. Φαίνεται πως οι έλληνες πολιτικοί είχαν τεράστια βουλιμία για το ευρώ, γεγονός που έβλαψε την εμπιστοσύνη της έναντι των υπολοίπων ενός οργανισμού που έπρεπε να είναι ό,τι δηλώνει η λέξη: Ευρωπαϊκή ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Στην Ολλανδία πολλοί πιστεύουν ότι έχουμε εξαπατηθεί από τις ελληνικές αλχημείες στην οικονομία. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει τον ίδιο "ηθικό κίνδυνο" όπως με τις τράπεζες: όταν τα κέρδη πάνε σ' αυτούς και οι απώλειες είναι για μας».

Το γουρούνι-Ικαρος. Οι Σαρκοζί και Μέρκελ προσπαθούν να κάνουν το δύστυχο ελληνικό γουρουνάκι να πετάξει - όχι για να το σώσουν, αλλά για να σωθούν και οι ίδιοι, ελπίζοντας ότι θα γίνει όχι μόνο Ικαρος, αλλά και Πήγασος! Dave Brown Αγγλία (εφημερίδα «The Independent»)

«Εκανα αυτό το σκίτσο την ημέρα που οι ηγέτες της Ε.Ε. ανακοίνωσαν τη συμφωνία για σχέδιο "διάσωσης της ελληνικής οικονομίας". Το σχέδιο μου φάνηκε πολύ αισιόδοξο, μ' άλλα λόγια δεν πίστευα ότι μπορούσε να "πετάξει". Αυτό με έκανε να σκεφτώ δύο πράγματα: την πτήση του Ικαρου και μια αγγλική έκφραση που λέει "pigs might fly", τα γουρούνια μπορεί να πετάξουν, εννοώντας ότι κάτι είναι αδύνατον να συμβεί. Σκέφτηκα, επίσης, ότι η λέξη "pigs" μπορεί να είναι τα αρχικά των τεσσάρων χωρών της Ε.Ε. με τη μεγαλύτερη κρίση: Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία. Ετσι, το τελικό σχέδιο δείχνει τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ να κολλάνε με κερί φτερά και πούπουλα στο ελληνικό "γουρούνι", σε μια απελπισμένη προσπάθεια να το κάνουν να πετάξει και... να σωθούν και αυτοί».

Χιούμορ από τον Αγνωστο Στρατιώτη. Παρά την επιφανειακή γνώση της ελληνικής πραγματικότητας με τσολιάδες, αρχαία και συρτάκι, είναι γεγονός ότι οι σημερινοί φιλοξενούμενοί μας έχουν καλές επιδόσεις στο χιούμορ. Martyn Turner Ιρλανδία («The Irish Times»)

«Η ιδέα προέκυψε ακούγοντας μια είδηση στο BBC, που επισήμανε ότι η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να συγκεντρώσει τους μισούς φόρους απ' ό,τι υπολόγιζε. Χρησιμοποίησα δύο τσολιάδες της προεδρικής φρουράς, υπολογίζοντας ότι με τέτοια φορεσιά θα κέρδιζα τη ματιά των αναγνωστών της εφημερίδας. Ο ένας λέει: "Και σε αντάλλαγμα, η Ε.Ε. θα περιμένει να μειώσουμε τους μισθούς και τις θέσεις στο Δημόσιο και να πληρώσουμε τους φόρους μας". Και ο άλλος του απαντά: "Ακουσες ποτέ κάτι πιο παράξενο;" Σκέφτηκα ότι δύο "παράξενοι" τύποι που βρίσκουν "παράξενα" τα οικονομικά του 21ου αιώνα αρκούσαν για να κάνω μια γελοιογραφία. Τη δική μου γελοιογραφία, τέλος πάντων. Ολοι οι άλλοι σκιτσάρουν απλώς αρχαία ελληνικά χαλάσματα και ξεμπερδεύουν».

Ο απαιτητικός χρηματοδότης απαιτεί να χορέψουν για λογαριασμό του οι απρόθυμοι χορευτές. Ο σκιτσογράφος παραδέχεται, πάντως, ότι χρησιμοποίησε ένα στερεότυπο εύκολα αναγνωρίσιμο από τον μέσο αναγνώστη. Andy Davey Αγγλία (εφημερίδα «The Sun»)

«Η οικονομική κρίση, είμαι σίγουρος, θα περάσει όπως όλες οι άλλες. Κάποιος σωτήρας θα βρεθεί. Η Βρετανία ήταν ο "μεγάλος ασθενής" της Ευρώπης στα 70s. Σήμερα πάσχουμε από ένα μέτριο κρυολόγημα. Στο σκίτσο μου ο χοντρός τουρίστας συμβολίζει την ευρωζώνη, που επιδεικνύει τα λεφτά της απαιτώντας από τους χορευτές που απεργούν να σηκωθούν και να κάνουν το "νούμερό" τους, αν θέλουν να πληρωθούν. Εκμεταλλεύτηκα την πιο αναγνωρίσιμη εικόνα (και εμπειρία!) που μπορεί να έχει ο μέσος βρετανός αναγνώστης από τον ελληνικό πολιτισμό: την υπέροχη κουζίνα και τη διονυσιακή φιλοξενία σας. Θέλω να πω, τι άλλο μπορεί να υπάρχει και να αξίζει να αναφερθεί για την Ελλάδα; Τρεις χιλιάδες χρόνια πολιτισμού και οι ρίζες του δυτικού πολιτισμού είπατε; Καλά, αφήνω ένα τόσο έξυπνο υλικό για τους γελοιογράφους της "Times"».

Κλασικές μορφές, αιώνια προβλήματα. Η εμμονή των προσωρινών συνεργατών μας σε αρχαίες φιγούρες μάλλον εξηγείται από το ότι οι περισσότεροι έχουν σπουδάσει ζωγραφική περνώντας ώρες και ώρες μπροστά σε κλασικά αγάλματα. Crist. Αργεντινή (εφημερίδα «Clarin»)

«Πριν απ' όλα είμαι γελοιογράφος, και το "πάντρεμα" των εικόνων είναι μέρος της δουλειάς μου. Διάλεξα τον Δισκοβόλο για δύο λόγους: είναι ένα στοιχείο που αναγνωρίζεται διεθνώς και συνδέει το σχόλιό μου για την οικονομική κρίση με τη χώρα σας, που βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στην αρνητική επικαιρότητα· ο Δισκοβόλος είναι, επίσης, σύμβολο της δύναμης και της αποφασιστικότητας και από τους διασημότερους πρεσβευτές της αρχαίας ελληνικής τέχνης. Από εκεί ώς τη σύγχρονη πραγματικότητα του ευρώ υπάρχει μόνο ένα βήμα: ο δίσκος και το νόμισμα είναι στρογγυλά, και έτσι "έδεσε" η ιδέα. Η ελληνική κρίση είναι και παγκόσμια κρίση, που βάζει επιτακτικά την ιδέα μιας κοινής άμυνας. Για να ξεσκεπάσουμε τα συμφέροντα όλων αυτών που ονομάζω "γνωστούς αγνώστους"».

Ο Ηνίοχος-Επαίτης. Ο γάλλος συνάδελφος μπήκε στον κόπο να γράψει στα ελληνικά την παράκληση του ορειχάλκινου ζητιάνου των Δελφών. Και δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει ένα φαρμακερό σχόλιο για τον Σαρκοζί και το μπόι του. Robert Rousso Γαλλία (σατιρικό περιοδικό «Sine Hebdo»)

«Είμαι γελοιογράφος, δηλαδή παραγωγός εικόνων, και ό,τι σκέφτομαι έχει σημασία μόνο αν τα σκίτσα μου δεν είναι αμέσως κατανοητά. Η γνώμη ανήκει πρωτίστως στον αναγνώστη - και όταν ένας δημιουργός κυριαρχεί σ' αυτήν, κινδυνεύει να διαπράξει το μεγαλύτερο δημοσιογραφικό έγκλημα: την προπαγάνδα. Συχνά οι ιδέες μού προκύπτουν παρακολουθώντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Οπως τις προάλλες, που είδα τον υπουργό Οικονομικών σας, αυτόν με το μακρύ επίθετο, να προβλέπει ένα έλλειμμα της τάξης του 9,4% επί του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος - κάπου 30 δισ. ευρώ! Η ελληνική κατάσταση αντανακλά την κακή υγεία της Ευρώπης συνολικότερα. Οσο για τη χώρα μου, βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να μειώσει τις φιλοδοξίες της και να τις φέρει στο ίδιο ύψος με τον προέδρό της!»

Ο ΓΑΠ ως κουτσουρεμένος Κένταυρος. Ο σουηδός σκιτσογράφος πήρε τα χέρια και τα πόδια του Κενταύρου, για να τα βάλει στα διπλανά αγάλματα, που όμως δεν έχουν κεφάλια. Οσο για τον κουμπαρά, τον έχουμε σπάσει από καιρό. Riber Hansson Σουηδία (εφημερίδα «Sydsvenskan»)

«Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη που έχει τεράστιο έλλειμμα, η κατάσταση είναι παρόμοια σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Η Σουηδία παρουσιάζει αντίστοιχα μεγέθη σε ελλειμματικό προϋπολογισμό και ποσοστό ανεργίας. Επειδή, όμως, χρησιμοποιούμε ως νόμισμα την κορόνα, ο "σεισμός" της Ελλάδας και άλλων χωρών της Ε.Ε. δεν έχει αγγίξει την εθνική μας οικονομία - ακόμα. Θέλοντας να σχολιάσω την ελληνική οικονομική κρίση, χρησιμοποίησα "εκθέματα" από ένα υποθετικό αρχαιολογικό μουσείο, ανάμεσα στα οποία έβαλα τον "Κένταυρο"-πρωθυπουργό και διασωζόμενα κομμάτια ενός κουμπαρά. Εχω περάσει ατελείωτες ώρες μπροστά από τις βιτρίνες διαφόρων μουσείων, θαυμάζοντας αρχαία ελληνικά θραύσματα. Βρήκα, λοιπόν, την ευκαιρία να προσθέσω τα κομμάτια που εγώ "ανέσκαψα" για χάρη της σύνθεσης».

Brito Γαλλία («Le Monde»)

«Κάθε φορά που σκέφτομαι την Ελλάδα, το μυαλό μου τρέχει στον Οδυσσέα και τα ταξίδια του. Ισως οφείλεται στο ότι γεννήθηκα στη Λισσαβώνα. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα είναι μια χώρα που μοιάζει πολύ με τη δική μου. Ισως γι' αυτό τη νιώθω τόσο δική μου. Για μένα είναι το αληθινό λίκνο της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης τόσο όμορφης, όπως αυτή που ονειρεύομαι. Γι' αυτό δεν μου αρέσει να αγγίζουν την Ελλάδα "μου". Οπως το έκαναν οι Βρετανοί στην τρέλα του εμφυλίου πολέμου, όπως το επιχείρησαν οι συνταγματάρχες μιας θλιβερής ιστορικής μνήμης. Και όπως το κάνουν σήμερα τα τσακάλια που ονομάζονται "διεθνείς αγορές". Ελπίζω μ' αυτά να καταλάβετε το βάθρο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η ιδέα μου. Τα πολλά λόγια, άλλωστε, είναι περιττά σε μια γελοιογραφία».

Παίζοντας με τη λεζάντα. Ο γάλλος σκιτσογράφος όχι μόνο έκανε ένα πολύ εκφραστικό σκίτσο του πρωθυπουργού, αλλά έγραψε και για πώληση του Παρθενώνα, προτού κυκλοφορήσει η φήμη ότι μελετήθηκε η έκδοση σχετικών ομολόγων! Kiro Γαλλία (σατιρική εφημερίδα «Le Canard Enchaine»)

«Η ιδέα του έλληνα πρωθυπουργού που πουλά στους Κινέζους τον Παρθενώνα (αιώνιο ελληνικό σύμβολο), το μουσακά (σύμβολο του ελληνικού τουρισμού) και τη Νάνα Μούσχουρη (σύμβολο του εξαγωγικού εμπορίου σας) βασίστηκε στην αγορά του λιμένα Πειραιά από την COSCO. Η Ελλάδα είναι μια χώρα δημοσίων υπαλλήλων χωρίς Δημόσιο ή, μάλλον, ένα πολυπλόκαμο και αποδιοργανωμένο κράτος, άδικο με τους πολίτες του, πελατειακό, που υποφέρει από μια παθολογία της διαφθοράς. Στην Ευρώπη η εικόνα της Ελλάδας ήταν για χρόνια εκείνη μιας τουριστικής χώρας με το τρίπτυχο "sea, sex & sun". Κάτι που θρυμματίστηκε με τις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη του 2008, τη "γενιά των 700 ευρώ", την κρατική αδιαφάνεια και τα παραποιημένα στατιστικά στοιχεία. Η Ελλάδα ονειρεύτηκε πάνω από τις δυνατότητές της, αρνούμενη να δει την πραγματικότητα - το σύμπτωμα της ελληνικής σχιζοφρένειας».

πηγή:www.enet.gr