ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ

(1 Δεκεμβρίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα



Ο άγιος Φιλάρετος ήταν έγγαμος και πατέρας τριών τέκνων. Ήταν αγρότης στο επάγγελμα, καλός οικογενειάρχης και άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τον Θεό και είχε πλούσια πνευματική ζωή. Επειδή ήταν φιλόθεος, γι’ αυτό ήταν και φιλάνθρωπος και πολύ ελεήμων. Είχε μεγάλη καρδιά γεμάτη από αληθινή αγάπη καί, όπως ο πατριάρχης Αβραάμ, ήταν φιλόξενος και πάντα προθυμος στην διακονία του “πλησίον”. Άλλωστε δεν μπορούσε να συμβαίνη διαφορετικά επειδή, όποιος αγαπά πολύ τον Χριστό, δεν μπορεί παρά να αγαπά αληθινά και τους αδελφούς του “τούς ελαχίστους”. Ακόμα και εκείνη την περίοδο της ζωής του που από κάποιες συγκυρίες επτώχευσε και “τάφερνε δύσκολα”, και τότε “έδειξε θαυμαστή καρτερία, όπως ο Ιώβ, και συνέχισε να αγαθοεργή μέχρι υπερβολής. Και ο Θεός, που είδε την ακαταγώνιστη πίστη του, οικονόμησε με την πρόνοιά Του, ώστε ο Κωνσταντίνος ο γιός της βασίλισσας Ειρήνης, να πάρη για γυναίκα του την εγγονή του Αγίου, Μαρία, τον δε Φιλάρετο να τιμήση με το αξίωμα του Υπάτου”, (Υπουργού θα λέγαμε σήμερα). Αλλά και τότε, που απέκτησε πλούτο και δόξα, εξακολουθούσε να είναι καλόκαρδος, απλός και προσιτός. Όταν πλησίασε η ώρα της εξόδου του από τον μάταιο αυτό κόσμο, κάλεσε τους συγγενείς, τα παιδιά και τα εγγόνια του καί, αφού τους έδωσε τις τελευταίες συμβουλές και νουθεσίες, κατέληξε: “Παιδιά μου, μη ξεχνάτε ποτέ την φιλοξενία, μη επιθυμείτε τα ξένα πράγματα, μη λείπετε ποτέ από τις ακολουθίες και λειτουργίες της Εκκλησίας, και γενικά όπως έζησα εγώ, έτσι να ζήτε και εσείς.”. Και αφού τα είπε αυτά, ξεψύχησε με την φράση “γενηθήτω το θέλημά Σου”.

Η ζωή και το παράδειγμα του οσίου Φιλαρέτου φανερώνουν περίτρανα ότι κανένας τρόπος ζωής, όπως και κανένα επάγγελμα δεν αποτελούν εμπόδιο για την απόκτηση της αγιότητος και της γνώσεως του Τριαδικού Θεού. Ούτε ο γάμος, ούτε η παρθενία αποτελούν σκοπό της ζωής, αλλά είναι μέσα προς επίτευξη του σκοπού που είναι η θέωση του ανθρώπου. Το να φθάση, δηλαδή, ο άνθρωπος από το “κατ’ εικόνα” στο “καθ’ ομοίωσιν”, από το παρά φύσιν στο κατά φύσιν, δηλαδή στην φυσική του ζωή, που είναι, όχι το να ζη κανείς έξω στην ύπαιθρο και μακριά από τις πόλεις, αλλά το να μεταμορφώση τα πάθη του και να αποκτήση κοινωνία με τον Θεό. Ο όσιος ήταν ένας οικογενειάρχης, ένας βιοπαλαιστής, που εργαζόταν και μοχθούσε καθημερινά να θρέψη την οικογένειά του. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε και από την εσωτερική εργασία, την υπακοή στην Εκκλησία και την τήρηση των εντολών του Χριστού, οι οποίες είναι πηγές ακτίστου ενεργείας και μεταγγίζουν ζωή. Προσευχόταν συνεχώς και έλαβε το χάρισμα της προσευχής. Αγαπούσε αληθινά, τον ευχαριστούσε η διακονία “τού πλησίον” και έλαβε το χάρισμα της φιλοξενίας. Εύρισκε νόημα ζωής στο δόσιμο και την προσφορά, έκανε πράξη ζωής το “μακάριον εστι μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν” και έλαβε το χάρισμα της ελεημοσύνης. Υπήρξε πράγματι φιλάρετος, ήτοι φίλος της αρετής, ή όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος, “προσλαβών το όνομα και συμβαίνων το πράγματι”, δηλαδή το όνομά του φανέρωνε και τον τρόπο της ζωής του.

Οι αλλαγές που συνέβησαν κατά την διάρκεια της ζωής του, δηλαδή η πτώχευση και ίσως η περιφρόνηση των ανθρώπων, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, και όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας “τών ευτυχούντων πάντες φίλοι, των δυστυχούντων ουδέ οι γεννήτορες”, δεν επηρέασαν την εσωτερική του διάθεση και τον τρόπο της ζωής του. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί πάντοτε υπήρχαν και υπάρχουν αυτοί που υπολογίζουν την ανθρώπινη αξία με το χρήμα και τα υλικά και επηρεάζουν πολλές φορές ακόμα και τους πιο καλοπροαιρέτους. Εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση και θα αναφέρω ένα ποιηματάκι, που το είδα γραμμένο πάνω σε ένα χαρτονόμισμα των εκατόν δραχμών, και το οποίο μου προξένησε εντύπωση και ομολογώ ότι το βρίσκω αληθινό: “Μιλήσαμε για λουλούδια και μας είπαν ρομαντικούς, μιλήσαμε για ελευθερία και μας είπαν αλήτες, μιλήσαμε για χρήματα και μας είπαν ανθρώπους”. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει και σήμερα, στην φιλόϋλη εποχή μας. Ο Όσιος όμως αποδείχθηκε ανώτερος των περιστάσεων και δεν επηρεάστηκε από όλα αυτά, αντίθετα εξακολούθησε να προσφέρη από το υστέρημα των υλικών αγαθών, πρωτίστως όμως και κυρίως από το περίσσευμα της καρδιάς του. Το ίδιο ανεπηρέαστος έμεινε και όταν απέκτησε αξιώματα, χρήματα και δόξα και σίγουρα άρχισε, όπως συμβαίνει συνήθως, να περιβάλλεται από κόλακες και όλους εκείνους τους “τύπους”, που μπορεί εύκολα να σε αποπροσανατολίσουν και να σε βγάλουν έξω από τον σκοπό και την προοπτική σου, και αυτό δείχνει την σταθερότατα του χαρακτήρα του, την ζωντανή του πίστη και την προσήλωσή του στο ζωοποιό θέλημά του Θεού. Αυτό απετέλεσε την πυξίδα της ζωής του και αυτό είχε πάντα στην καρδιά και τα χείλη μέχρι την τελευταία του πνοή, αφού, όπως είδαμε πιο πάνω, ξεψύχησε προσευχόμενος και λέγοντας στον Θεό “γενηθήτω το θέλημά Σου”.

Αξιοπρόσεκτες είναι οι τελευταίες συμβουλές και νουθεσίες προς τα συγγενικά του πρόσωπα. Αξίζει να τις μελετήσουμε και μείς και να προσπαθήσουμε να τις εφαρμόσουμε. Δεν είναι κούφια λόγια, αλλά το απόσταγμα μιας ολόκληρης ζωής, που την πέρασε ευεργετώντας τους ανθρώπους, τους “ελαχίστους αδελφούς του Χριστού”. Η πηγή από την οποία αντλούσε δύναμη ήταν η προσευχή και η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Ο τρόπος της ζωής του αποτελεί ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση. Η προτροπή του “όπως έζησα εγώ ετσι να ζήτε και σείς”, ομοιάζει με εκείνη του Άποστόλου Παύλου “μιμηταί μου γίνεσθε καθώς καγώ Χριστού” (Α’ Κορ. 11,1).
πηγή:www.parembasis.gr

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΑΥΤΑΔΕΛΦΟΙ ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΟΙ ΕΝ ΑΡΤΗ ΑΣΚΗΤΙΚΩΣ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΕΣ

Οι όσιοι Θεοχάρης και Απόστολος ήταν γιοι του ευσεβούς ιερέως π. Γεωργίου Ντούϊα, εφημερίου του ιερού ναού της Αγίας Σοφίας Άρτης και της ενάρετης πρεσβυτέρας Φωτεινής. Το ζεύγος είχε και τρίτο γιο ονόματι Κων/νο, τους οποίους μεγάλωσαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Ο μεγαλύτερος γιος Θεοχάρης, που γεννήθηκε γύρω στα 1760, διέθετε μεγάλη έφεση στα γράμματα. Διδάχθηκε τη «θύραθεν σοφία» στην περίφημη τότε σχολή της Άρτας, τη σχολή Μανωλάκη Καστοριώτη. Εκείνη την εποχή δίδασκε και ο μεγάλος δάσκαλος και ιεροψάλτης Δημήτριος Οικονομόπουλος Βενδραμής από το Μεσολλόγγι. Η δύναμη του λόγου και η πειθώ, του μαθητού ακόμη, Θεοχάρη με την αγία ζωή και τις παραινέσεις, παρακίνησαν αρκετούς από τους συμμαθητές του να γίνουν ιερείς και μοναχοί. Τον απλό και ακέραιο στη ψυχή Απόστολο, ανέλαβε να εκπαιδεύσει ο ίδιος ο πατέρας τους. Τα δύο αδέλφια είχαν ιδιαίτερη αγάπη και έφεση στην εκκλησιαστική ζωή και με ιδιαίτερη ταπείνωση διακονούσαν τον ιερέα πατέρα τους. Παράλληλα όλη η οικογένεια ήταν ανεξάντλητη πηγή αγάπης και προσφοράς, υλικής και πνευματικής προς τους συνανθρώπους και τους ενορίτες τους. Με το τέλος των σπουδών τους οι γονείς τους εκοιμήθησαν εν Κυρίω αφήνοντας στα παιδιά τους σημαντική κληρονομιά` την αληθινή και γνήσια πίστη τους, την αγία ζωή τους, και την κατά Θεόν πορεία πάνω στις αξίες της πίστεως και της πατρίδος. Οι δύο αδελφοί, μετά το θάνατο των γονέων τους απεκατέστησαν τον μικρότερο αδελφό τους, που φρόντισαν να νυμφευθεί και να εγκατασταθεί στο πατρικό τους σπίτι. Οι ίδιοι απεσύρθησαν σε ένα μικρό σπιτάκι κοντά στο ναό Αγίας Σοφίας «απαρνηθέντες τα εγκόσμια». Τα δύο αδέλφια απερίσπαστα πια από τα του κόσμου, ρίχνονται με θάρρος και γενναιότητα σε μεγάλους ασκητικούς αγώνες. Η αδιάλειπτη προσευχή, η μελέτη του λόγου του Θεού, η ολονύκτια στάση, η ψυχοτρόφος νηστεία, η σιωπή και η εγκράτεια, η μετάνοια και η ολόθερμη αγάπη προς τον Θεό, ήταν η καθημερινή τους πράξη και ζωή. Ενώ δεν είχαν μοναχικό σχήμα και δεν είχαν καρεί μοναχοί έκαναν και τηρούσαν με ακρίβεια τον κανόνα του μεγαλόσχημου μοναχού. Ο Θεοχάρης δίδασκε μέχρι το 1818 στο μικρό εκκλησάκι της Κασσωπίτρας στα παιδιά της πόλης τα πρώτα τους γράμματα. Από αυτόν τον δάσκαλο βγαίνει μαθητής, ο εθνεγέρτης, αρχηγός της φιλικής εταιρείας Νικόλαος Σκουφάς, από το Κομπότι Άρτας. Σημαντικό το έργο του Θεοχάρη και μεγάλη η πνευματική ωφέλεια του Αρτινού λαού από τις θεόπνευστες ομιλίες στον ναό των Αγίων Αναργύρων. Οι δύο αδελφοί αγάπησαν πλήρως τον μονήρη βίο και έγιναν ερασταί της ησυχίας και της προσευχής. Συμπαραστάθηκαν δυναμικά στον δοκιμαζόμενο λαό της Άρτας κατά τις επιδημίες πανώλης στα 1816 και 1823. Κατά την Μεγάλη Παρασκευή του 1828 και επί Μητροπολίτου Νεοφύτου, ο Θεοχάρης προαισθάνεται το τέλος του. Στην κηδεία του Οσίου συνέβησαν «εξαίσια και μεγάλα θαύματα». Οι τέσσαρες λαμπάδες του νεκροκρέβατου αν και σβηστές άναψαν και άρρητη ευωδία σκόρπισε το άγιο σκηνωμά του. Η ευωδία αυτή πλημμύρισε και το ναό των αγίων Αναργύρων αλλά και το μικρό σπιτάκι που ζούσε ο Άγιος. Κατ' άλλη μαρτυρία την ώρα της εξοδίου ακολουθίας άναψαν από μόνα τους τα κεριά του πολυελαίου των Αγίων Αναργύρων,θαύμα και πιστοποίηση από τον Θεό της αγίας και φωτεινής ζωής του. Ο Άγιος ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων. Κατά το 1866 ο ηγούμενος Κορνήλιος ανακαινίζοντας το μονύδριο εύρε κάτω από πλάκα «την χαριτόβρυτον αυτού κάραν πνέουσαν άρρητον ευωδίαν». Σεβάσθηκε όμως την επιθυμίαν του Αγίου και έτσι ο χώρος της ταφής του παραμένει μέχρι και σήμερα, ανέπαφος. Ο έτερος αδελφός Απόστολος, συνέχισε να ζεί σύμφωνα με τις παρακαταθήκες του αδελφού του συμπαριστάμενος στους πάσχοντες και τα ορφανά. Περί το 1845 παρέδωσε και αυτός το πνεύμα του στον Κύριο, το δε λείψανό του ενταφιάσθηκε στον ιερό ναό Αγίας Σοφίας. Τρείς μέρες μετά τον θάνατο του οσίου Αποστόλου, ευσεβείς γυναίκες πήγαν στον τάφο να ρίξουν νερό και να τον καλλωπίσουν. Έκπληκτες βρέθηκαν μπροστά σε ένα απρόσμενο θέαμα. Βρήκαν «εκφυέν εις το μέσον του τάφου πρωτοφανές θαυμάσιον άνθος εκπέμπον άρρητον ευωδίαν» πράγμα που φανέρωσε εκ Θεού την αγιότητα του οσίου Αποστόλου. Με τις ενέργειες του αειμνήστου ιερέα π. Σταύρου Παπαχρήστου εφημερίου του ναού της Αγίας Σοφίας καθιερώθηκε η γιορτή τους. Με τις δικές του επίσης ενέργειες ο π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης συνέταξε την ιερά ακολουθία των αγίων στα 1940, στο Άγιον Όρος. Τον επόμενο χρόνο, στα 1941, μεγάλη δεσποτική εικόνα φιλοτεχνήθηκε στο Όρος και τοποθετήθηκε στο περίτεχνο ξυλόγλυπτο παλαιό τέμπλο του ναού της Αγίας Σοφίας. Το 1989 ο π. Γεράσιμος, με τις ενέργειες του δικηγόρου Κ. Τσιλιγιάννη, συνέταξε παρακλητικό κανόνα και χαιρετισμούς στους οσίους. Η μνήμη τους πλέον τελείται πάνδημα και μεγαλόπρεπα την Τετάρτη του Πάσχα στον ιερό ναό Αγίας Σοφίας Άρτης και η εικονογράφησή τους κοσμεί πολλούς ναούς της πόλεως. ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ Ήχος α`. Της ερήμου πολίτης. Των κλεινών αυταδέλφων την δυάδα τιμήσωμεν, τον θεοειδή Θεοχάρην και τον σύμπνουν Απόστολον` οσίαν γαρ ανύσαντες ζωήν, Αγίων ηριθμήθησαν χοροίς, και πρεσβεύουσιν απαύστως υπέρ ημών, των εκβοώντων πάντοτε` Δόξα τω στεφανώσαντι υμάς, δόξα τω αγιάσαντι, δόξα τω δοξασθέντι δι υμών, εσχάτοις ετεσιν. ΕΤΕΡΟΝ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ Ήχος γ`. Θείας πίστεως. Θεία θρέμματα ώφθητε Άρτης, και κειμήλια ηθών οσίων, ώ Θεόχαρες σοφέ και Απόστολε` εν αρεταίς γαρ ενθέοις εμπρέψαντες, της των Αγίων τιμής ηξιώθητε. Αλλ' αιτήσασθε, Αυτάδελφοι παμμακάριστοι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος. ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ Σύμψυχοι ομότροποι αδελφοί Θεόχαρες μάκαρ και Απόστολε αληθώς, ώφθητε εν Άρτη βιώσαντες οσίως` διο της των Αγίων δόξης ετύχετε.

Γάμος και αγιότητα στη Μέση Βυζαντινή Περίοδο

Αμαλία Κ. Ηλιάδη, Ιστορικός-φιλόλογος (M.A. Βυζαντινής Ιστορίας Α.Π.Θ.). Στόχος των βίων των εγγάμων αγίων της Μέσης βυζαντινής περιόδου είναι να υπαχθεί ο θεσμός του γάμου στον αυστηρό έλεγχο της Εκκλησίας. Μέσω της προσπάθειας που θα πρέπει να καταβάλλουν οι έγγαμοι πιστοί για να μιμηθούν στη ζωή τους τούς εγγάμους αγίους, υποδεικνύεται από την Εκκλησία ο άλλος, εναλλακτικός δρόμος προς την αγιότητα: ο θεάρεστος έγγαμος βίος σε σχέση με το μοναχικό βίο που είναι και πιο συνηθισμένος δρόμος αγιοποίησης. Εξάλλου το «σύμπαν» των αγιολογικών κειμένων αντανακλά την οργάνωση της κοινωνίας και ανταποκρίνεται σε κοινωνικές ανάγκες της εποχής στην οποία αναφέρονται τα αγιολογικά κείμενα. Ειδικότερα για τη Μέση βυζαντινή περίοδο, ο ικανός αριθμός (34) των βίων των εγγάμων αγίων μαρτυρεί την έμφαση της κοινωνίας της εποχής αυτής στις οικογενειακές αξίες και κατ’ επέκταση στο θεσμό του γάμου. Μάλιστα οι περιπτώσεις οικογενειακής λατρείας ενός προσώπου που αργότερα και μετά από πολλές προσπάθειες αναγνωρίζεται ως άγιος ή αγία απ’ την επίσημη Εκκλησία είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Στο σύντομο άρθρο που ακολουθεί θα εξεταστούν ενδεικτικά οι σημαντικότεροι βίοι εγγάμων αγίων της Μέσης Βυζαντινής περιόδου προκειμένου να διαπιστωθεί, μέσα από την ανάλυση και την ερμηνεία τους, η στάση της βυζαντινής κοινωνίας και εκκλησίας απέναντι στο θεσμό του γάμου, θεμελιώδους στοιχείου της κοινωνικής και κρατικής συνοχής. Στο Βίο της αγίας Θωμαίδος της Λεσβίας, που διαδραματίζεται στην Μυτιλήνη και στην Κων/πολη του 10ου αιώνα, θίγεται ο ξυλοδαρμός των γυναικών απ’ τους συζύγους τους ως κοινωνική πληγή της εποχής. Οι γονείς της αγίας Θωμαίδος ευτύχησαν στο γάμο τους και ο βιογράφος της αγίας τους ονομάζει «ζεύγος χρυσούν, ζεύγος τρισευδαίμον και μακάριον», ενώ η Θωμαϊδα ατύχησε στο γάμο της, ο οποίος απέβη αγκάθινο στεφάνι γι’ αυτή. Οι γονείς της, όντας ευκατάστατοι και ευσεβείς, την πάντρεψαν σε ηλικία 24 ετών με ένα νέο ονόματι Στέφανο. Η Θωμαϊδα, παρότι διακρινόταν ως ενάρετη, καλή και υποδειγματική σύζυγος και νοικοκυρά και δίχως να δίνει καμιά αφορμή, αντιμετώπιζε χείριστο τρόπο συμπεριφοράς εκ μέρους του συζύγου της. Ο ατυχής της γάμος ανάγκασε τους θλιμμένους γονείς της να αναχωρήσουν απ’ τη Μυτιλήνη για τα μέρη της Κων/πολης. Ο πατέρας της, μετά από λίγο καιρό, πέθανε και η μητέρα της έγινε μοναχή και αργότερα ηγουμένη. Ο σύζυγος της Θωμαϊδας, απ’ την φιλαργυρία και την πλεονεξία του, ειρωνευόταν και έβριζε την ευλάβεια και την φιλοστοργία της. Μάλιστα την χτυπούσε βάναυσα σ’ όλο της το σώμα. Στο τέλος η αγία πεθαίνει απ’ τα τραύματα που της προξένησε ο βάρβαρος σύζυγός της. Έζησε δεκατρία χρόνια μαρτυρικού συζυγικού βίου και πέθανε σε ηλικία 38 ετών. Τάφηκε στο μοναστήρι που ήταν ηγουμένη η μητέρα της. Η αντίθεση του φρονήματος της αγίας με το φρόνημα του συζύγου της, αναδεικνύει την υπομονετική γυναίκα σύζυγο και τις αρετές της ευλάβειας, της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης και της φιλοστοργίας. Παράλληλα συνδέει, η αντίθεση αυτή, τον άνδρα σύζυγο με την ασέβεια, την φιλαργυρία, την πλεονεξία και την σκληρότητα. Το γεγονός αυτό, απ’ τη μια μεριά, ανυψώνει τη γυναικεία φύση και υπόσταση απέναντι στην ανδρική, αλλά απ’ την άλλη ο βίος της οσίας Θωμαίδος ως υπόδειγμα για τις έγγαμες γυναίκες της εποχής της, ενισχύει μια τάση παθητικότητας και υποταγής της γυναίκας, ακόμη και στις άδικες ή παράλογες συμπεριφορές του συζύγου της. Η παραπάνω διαπίστωση επιβεβαιώνεται και από άλλες, πατερικές κυρίως πηγές, καθώς σύμφωνα μ’ αυτές, η διατήρηση, η ενίσχυση και η επιβίωση του θεσμού του γάμου, ως συνεκτικού ιστού της κοινωνίας, απαιτούσε θυσίες, υπομονή και ανεκτικότητα άνευ ορίων, κυρίως εκ μέρους των γυναικών που εισέρχονταν σ’ αυτόν. Ο όσιος Δομετιανός, επίσκοπος Μελιτινής, ανήκει στους έγγαμους αγίους του τέλους του 6ου και των αρχών του 7ου αιώνα (πέθανε στην Κων/πολη το 602).Ήταν γιός πλουσίων και γι’ αυτό είχε την ευκαιρία να κάνει αξιόλογες σπουδές. Ο γάμος του ήταν σύντομος, γιατί η σύζυγός του πέθανε νέα. Τρεις παράγοντες τον ώθησαν στο μοναχικό βίο: ο πλούτος, οι γνώσεις και η χηρεία. Σε ηλικία 30 ετών γίνεται επίσκοπος Μελιτινής της Αρμενίας. Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα, κηρυκτική, ιεραποστολική και φιλανθρωπική, περιοδεύοντας μέχρι την Περσία και κτίζοντας εκκλησίες και φτωχοκομεία. Ο όσιος Θεόδωρος ο εν Κυθήροις έδρασε στην Πελοπόννησο και στα Κύθηρα το 10ο αιώνα. Ο γάμος του και η απόκτηση δυο παιδιών δεν τον εμπόδισαν να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή. Όταν θεώρησε τον καιρό κατάλληλο, εγκατέλειψε σύζυγο και παιδιά και έγινε μοναχός. Λίγο πριν το θάνατό του, περνά στο νησί των Κυθήρων όπου θαυματουργεί και ανακηρύσσεται άγιος. Ο πατέρας του Φωτίου του Μεγάλου, ο όσιος Σέργιος ο ομολογητής, ήταν σπαθάριος και συγγενής του πατριάρχη Ταρασίου. Για την εικονολατρεία του εξορίζεται με τη γυναίκα του Ειρήνη και τα παιδιά τους και πεθαίνει στην εξορία από τις κακουχίες. Ο πατριάρχης γιός του Φώτιος γράφει γι’ αυτόν πως διακρίθηκε «δόξης ορθής και πίστεως αληθούς πλούτω…μαρτυρίω υπερορισθείς τετελείωται». Και για τη μητέρα του, η οποία ήταν συγγενής αυτοκρατόρων, έγραψε πως ήταν «φιλόθεός τε και φιλάρετος». Στο βίο της οσίας Θεοδώρας της Θεσσαλονίκης που καταγόταν απ΄ την Αίγινα και έζησε στα τέλη του 8ου και στις αρχές του 9ου αιώνος, ο μοναχισμός αποτελεί οικογενειακή υπόθεση καθώς όλα τα μέλη της οικογένειάς της κείρονται μοναχοί. Η αγία Θεοδώρα ήταν κόρη ιερέως, ο οποίος, μετά το θάνατο της συζύγου του, έγινε μοναχός. Η Θεοδώρα είχε μια αδελφή μοναχή και έναν αδελφό διάκονο τον οποίο σκότωσαν πειρατές σε επιδρομή τους στην Αίγινα. Επειδή έμεινε ορφανή σε μικρή ηλικία, την πήρε κοντά της η νονά της και σε συνεννόηση με τον πατέρα της την αρραβώνιασε μ’ ένα θεοσεβούμενο νέο. Μετά το θάνατο του αδελφού της, η Θεοδώρα και ο αρραβωνιαστικός της εγκαταλείπουν την Αίγινα και εγκαθίστανται στη Θεσσαλονίκη για μια πιο ασφαλή ζωή χωρίς το φόβο των πειρατών. Εκεί, απ΄ το γάμο τους απέκτησαν τρία παιδιά, από τα οποία τα δύο πολύ σύντομα πέθαναν. Η Θεοδώρα πείθει το σύζυγό της ν’ αφιερώσουν το τρίτο τους παιδί στο Θεό και να το κείρουν μοναχή. Μετά το θάνατο του άνδρα της γίνεται και η ίδια μοναχή, όντας 25 ετών. Ο όσιος Φιλόθεος ο θαυματουργός έζησε το 10ο αιώνα στην περιοχή της Μ. Ασίας. Μετά το γάμο του χειροτονήθηκε ιερέας και φρόντιζε τα «τέκνα» της ενορίας του όπως ακριβώς και τα παιδιά απ΄ το γάμο του. Οι ελεημοσύνες του προς τους φτωχούς ήταν μεγάλες, σε μια εποχή που οι ταπεινοί αγρότες της περιοχής του καταπιέζονταν τρομερά απ΄ τους δυνατούς, όπως δείχνουν τα νομοθετικά κείμενα και άλλες πηγές αυτής της περιόδου. Ο όσιος Ιωνάς ο Σαββαίτης ήταν ιερέας και πατέρας των αγίων Θεοδώρου και Θεοφάνη των Γραπτών. Μικρούς τους δυο γιους του τους εισήγαγε στο μοναχικό βίο της Λαύρας του Αγίου Σάββα των Ιεροσολύμων, στην οποία κι ο ίδιος πέθανε. Στο βίο του αγίου Ιωάννου απ’ τις Συρακούσες της Σικελίας, ο οποίος διαδραματίζεται στις Συρακούσες και στη Βόρειο Αφρική του 9ου αιώνα, διαβάζουμε πως ο άγιος συνελήφθη από Άραβες πειρατές που διενεργούσαν επιδρομή στη Σικελία και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Βόρεια Αφρική με τους δυο γιους του Πέτρο και Αντώνιο. Εκεί, η ευστροφία και η αρετή τους, σύμφωνα με το βιογράφο του Ιωάννη, τους ανεβάζουν σε υψηλά αξιώματα. Όμως δεν μπόρεσαν ή δεν άντεξαν να ζουν ως κρυπτοχριστιανοί, γι’ αυτό και θανατώθηκαν με βασανιστήρια απ΄ τους Μουσουλμάνους. Ο όσιος Ευθύμιος ο νέος δημιουργεί ο ίδιος με το γάμο του ολόκληρη οικογένεια μοναχών. Στα δεκαεφτά του χρόνια παντρεύεται και αποκτά μια κόρη, την Αναστασώ. Παρόλα αυτά ο θείος έρωτας τον ωθεί να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να γίνει μοναχός στον Όλυμπο της Βιθυνίας. Στη συνέχεια επισκέπτεται το Άγιο Όρος, τη μονή Περιστερών Θεσσαλονίκης, της οποίας είναι και κτήτορας, τα Βραστά Χαλκιδικής, το νησί Ιερά του Παγασητικού κόλπου. Περνώντας απ’ τους παραπάνω σταθμούς κατά την πορεία του, πραγματική και πνευματική, «περνά» ταυτόχρονα και απ’ όλες τις μορφές μοναχικού βίου: περιπλάνηση, οδοιπορία, άσκηση. Αποτέλεσμα της μεγάλης του επιρροής στην οικογένειά του ήταν η μοναχική κουρά της μητέρας του, της αδελφής του και της συζύγου του, μετά τη φυγή του από κοντά τους. Η κόρη του Αναστασώ παντρεύτηκε και απόκτησε τέσσερα παιδιά, από τα οποία τα δύο αργότερα έγιναν μοναχοί. Σαρανταδύο χρόνια μετά την αναχώρηση του αγίου Ευθυμίου απ’ την οικογενειακή εστία, όλα τα μέλη της οικογένειάς του που εκάρησαν μοναχοί συναντήθηκαν στη μονή Περιστερών Θεσσαλονίκης. Ο όσιος Ευθύμιος, αφού δοκίμασε όλες τις μορφές και τους τρόπους της άσκησης, γενόμενος έγκλειστος, στυλίτης, κοινοβιάρχης, ερημίτης, διακονητής, υποτακτικός, οδοιπόρος, πέθανε στη Θεσ/νίκη το 898. Ο άγιος Δημητριανός παντρεύτηκε σε ηλικία δεκαπέντε ετών. Μετά τρεις μήνες απ’ την τέλεση του γάμου του έμεινε χήρος και εισήλθε σε μονή ως μοναχός. Αργότερα εξελέγη επίσκοπος Χύτρων της Κύπρου (9ος αιώνας). Ο όσιος Φλώρος υπήρξε βασιλικός γραμματεύς και πατρίκιος στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 7ου αιώνα. Όταν η σύζυγος και τα παιδιά του πέθαναν από λοιμική ασθένεια, έγινε μοναχός και ασκήτευσε σε ένα από τα κτήματά του. Αργότερα εξελέγη επίσκοπος Αμινσού της Καππαδοκίας (Κων/πολη- Αμινσός, 6ος-7ος αιώνας). Ο άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμων περιέπεσε σε μεγάλη φτώχεια, όχι μόνο εξαιτίας της μεγάλης και αδιάκοπης ελεημοσύνης του, αλλά και από αρπαγές των κτημάτων του από κακούς γείτονες και κλέφτες. Η υπερβολή της φιλανθρωπίας του φάνηκε όταν απ’ τα τριακόσια ζεύγη βοδιών, που είχε στην κατοχή του, του απόμεινε ένα, και στην ανάγκη συνανθρώπου του το χάρισε κι αυτό. Η σύζυγός του έφτασε να τον κατηγορεί ως απάνθρωπο, γιατί με την τόση φιλανθρωπία του κατέστρεφε την δικιά τους περιουσία, χωρίς να σκέπτεται το μέλλον των παιδιών του. Το απεριόριστο της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας του το θεώρησε σαλότητα των γηρατειών του. Ο Φιλάρετος ο Ελεήμων όντας επικεφαλής μιας πατριαρχικής οικογένειας που διαβιεί στα περίχωρα της Κων/πολης του 8ου αιώνα, ευτύχησε να δει πολλούς απογόνους, μια εγγονή του να γίνει σύζυγος αυτοκράτορα και τα απροσδόκητα γυρίσματα των καιρών: μετά τη μεγάλη φτώχεια στην οποία περιέπεσε, ξαναποκτά τον παλιό του πλούτο, ως θεϊκή επιβράβευση της ελεημοσύνης και της φιλανθρωπίας του. Η αγία Θεοφανώ, πρώτη σύζυγος του τετράγαμου αυτοκράτορα Λέοντα Στ΄ του Σοφού, ανακηρύχθηκε αγία για την αζηλοτυπία της, την αμνησικακία της, τις πολλές ελεημοσύνες της και την ανεξάντλητη υπομονή της απέναντι σ’ ένα σύζυγο που την απατούσε και την παραμελούσε. Ως πρότυπο υπομονετικής συζύγου, υπέμεινε αυτήν την κατάσταση του προβληματικού γάμου της επί δώδεκα έτη και μετά το θάνατό της, ο αυτοκράτορας σύζυγός της, πιθανώς, για να εξιλεωθεί απ’ τις τύψεις του για την μοιχεία που διέπραττε εις βάρος της, έκτισε προς τιμήν της ναό κοντά στην εκκλησία των αγίων Αποστόλων. Στην περίπτωση της οσίας Μαρίας της Νέας η αγιότητα καθίσταται οικογενειακή υπόθεση και οικογενειακή παράδοση. Μετά το θάνατό της η Μαρία παρουσιάζεται πολλές φορές στον ύπνο του συζύγου της Νικηφόρου, που όταν ήταν εν ζωή την ξυλοκοπούσε ανελέητα, για να του πει να επιμεληθεί την ανέγερση ναού προς τιμήν της. Μερικοί μοναχοί όμως, παρακινημένοι από φθόνο και ζήλεια, καθώς αναφέρει ο βίος της, αντιτάσσονταν στην πρόθεση του συζύγου της να της κτίσει ναό, υποστηρίζοντας πως δεν είναι δυνατό να ζει κανείς στον κόσμο, να κρεοφαγεί, να χαίρεται τις συζυγικές ηδονές και παράλληλα να θαυματουργεί, όταν οι μοναχοί, στερούμενοι όλων των ευχαρίστων, κακουχούμενοι και θλιβόμενοι πάντοτε σε όλα, νύχτα και ημέρα προσευχόμενοι, παρόλα αυτά δεν αξιώνονται τέτοιων χαρισμάτων. Αυτή η αντιπαράθεση ανάμεσα σε αγίους που προέρχονται απ’ το μοναχικό βίο και σε αγίους που προέρχονται απ’ τον «κοσμικό» βίο αίρεται, τελικά, απ’ την επιτέλεση θαυμάτων εκ μέρους της αγίας, της οποίας τους συζυγικούς ξυλοδαρμούς δε λάμβαναν υπόψη, απ’ τη σκοπιά τους, οι παραπάνω μοναχοί, και αναφέρονταν μόνο στις ηδονές του συζυγικού βίου, φέρνοντας εμπόδια στην αγιοποίησή της. Τελικά η Μαρία η Νέα αγιοποιείται λόγω της επιμονής του συζύγου της να της ανεγείρει ναό για να εξιλεωθεί απέναντι της και απέναντι του Θεού για την απάνθρωπη συμπεριφορά του. Το έγκυρο της αγιότητάς της επιβεβαιώνεται με την πάροδο του χρόνου απ’ την εξέλιξη της ζωής των δυο παιδιών της: ο ένας γιός της ο Βαάνης μεγαλώνοντας ανήλθε σε υψηλά αξιώματα και παντρεύτηκε επιφανή γυναίκα. Μιμήθηκε τον βίο της μητέρας του : ήταν ανδρείος στο σώμα και πολύ περισσότερο ανδρείος στην ψυχή. Τα χρήματά του τα μοίραζε στους συστρατιώτες του, στους οποίους ήταν προσφιλής και «περίδοξος». Καθημερινά διάβαζε την ακολουθία των Ωρών και το Ψαλτήρι και κάθε βράδυ, μετά το απόδειπνο, παράκληση στην Παναγία. Όταν ασθένησε ήρθε στην Κων/πολη όπου συναντήθηκε με τον αδελφό του Συμεών, που είχε γίνει μοναχός στο όρος του Κυμινά και τον έκειρε μοναχό ονομάζοντάς τον Μαρίνο. Ο Συμεών, όντας φυγόδοξος και μοναχικός, περιπλανιόταν από τόπο σε τόπο. Αργότερα έγινε ιερέας, εφαρμόζοντας στη ζωή του το «Αγίας μητέρας άγιος βλαστός». Οι βίοι των παντρεμένων αγίων της μέσης βυζαντινής περιόδου (7ος-10ος αιώνας) στηρίζουν και ταυτόχρονα κλονίζουν το θεσμό του γάμου. Τα δύο αυτά αντιφατικά φαινόμενα παρατηρούνται ταυτόχρονα και κατά περιπτώσεις: κάποιοι βίοι στηρίζουν με τις διηγήσεις τους το γάμο και κάποιοι άλλοι κλονίζουν τον ίδιο θεσμό, ιδιαίτερα όταν ο άγιος εγκαταλείπει γυναίκα και παιδιά για να ακολουθήσει, απερίσπαστος, το μοναχικό βίο. Εξάλλου, οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις είναι εγγενές στοιχείο της βυζαντινής κοινωνίας της μέσης περιόδου που εντοπίζεται σε πολλά επίπεδα. Marriage and Sanctification in Middle Byzantine Period Summary Objective of lives of married Saints of Middle Byzantine period is to enclose the institution of marriage in the strict control of Church. Via the effort of married to imitate in their life the married Saints, is indicated by the Church the other, alternative way to sanctification, married life accepted by God, instead of the solitary life, the usual path of sanctification. Moreover the “cosmology” of saints’ lives reflects the organisation of society and corresponds in social needs of the specific period. More specifically, as it concerns Middle Byzantine period, the number (34) of lives of married saints testifies the emphasis given by Byzantine society during this period on family values and the institution of marriage. Ενδεικτική Βιβλιογραφία Ahrweiler H., “Sur la carrière de Photius avant son patriarcat”, Byz. Zeitschr., 58, 1965, σελ. 348-363: πρβλ. σελ. 356 κ.ε. Boor C.de, Vita Euthymii, Ein Anecdoton zur Geschichte Leos der Weisen, a. 886-912, Berlin 1888. Cox Miller P., “A Dubious Twilight: Reflections on Dreams in Patristic Literature”, Church History 55 (1986) 153-164. Dagron G., “Rêver de Dieu et parler de soi: le rêve et son interprétation d’ après les sources Byzantines”. Dvornik F., Byzantine Missions among the Slavs, S.S. Constantine Cyril and Methodius, Rutgers University Press (1970): 285- 296. ------------- Les légendes de Constantin et de Méthode vues de Byzance 2, 1969: 89 κ.ε. Giovanelli, G. Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Νείλου του Νέου, Grottaferrata (Roma) 1972. Goff J. Le, «Le christianisme et les rêves » (IIe-VIIe siècles). Halkin F., “Euphemie de Clalcedoine”, Subsidia hagiogr. 41, (Βρυξέλλες 1965): 99-100. ---------- “L’hagiographie Byzantine au service de l’histoire”. Hero Angela C., The Life and Letters of Theoleptos of Philadelphia Brookline, (Mass. 1994): 99-100. Janin, Grands Centres, σελ. 395. Karlin-Hayter P., Byzantion, 25-27, 1955-1957: 114, στ.12. -------- Vita Euthymii patriarchae CP. Text, Translation, Introduction and Commentary (Bibliothèque de Byzantion 3), Bruxelles 1970. Κίσσα, «Ο Βίος της αγίας Μαρίας της νέας ως πηγή για την αρχαιολογία και την ιστορία της τέχνης». Κουκουλέ, Βυζαντινών νεκρικά έθιμα, σ.12,υποσ.2. ------------ Βίος, τόμ. Α΄2: 123-276. Λαΐου Αγγελική Ε., «Η ιστορία ενός γάμου: Ο Βίος της αγίας Θωμαίδος της Λεσβίας», Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο. (Αθήνα, 1989): 237-251 Μητερικόν 1: 88 ε., 334,350 ε. Μητερικόν 2: 32, 46 ε.,60,66,108 ε.,114,118,120,136,142,208,284,292 ε., 304,306 ε., 310, 360. Μητερικόν 3: 214 ε., 248,278 ε.,328,348. Μητερικόν 4: 30,54 ε.,140,166,168,172,268 ε.,290,314-318,330,344,362 κ.ά. Oberhelman S.M., “Prolegomena to the Byzantine Oneirokritika”, Byzantion 50 (1980) 487-504 και του ίδιου, “The Interpretation of Dream-Symbols in Byzantine Oneirocritic Literature”, Byzantinoslavica 47 (1986) 8-24. ------------, “Dream and Dream Visions”, ODB 1,661. Papadopoulos A. - Kerameus, Monumenta graeca et Latina ad historiam Photii patriarchae pertinentia, (Πετρούπολη, II, 1901: 3. Στεφάνου, Βίοι αγνώστων ασκητών, σελ.352-353. Τατάκης Β., «Φώτιος ο μεγάλος ανθρωπιστής», Κυρίλλω και Μεθοδίω τόμος εόρτιος, Α΄, (Θεσσαλονίκη 1966): 81-111. © 2005 Αμαλία Κ. Ηλιάδη Παραπομπή στη δημοσίευση: Ηλιάδη Aμ., "Γάμος και αγιότητα στη Μέση Βυζαντινή Περίοδο", στο Archive, 06.06.2005 {http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=144} Η δημοσίευση προέρχεται από Archive.gr http://www.archive.gr

Παιδεία καινοτομίας α λα Ομπάμα

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Πανστρατιά στο όνομα της Επιστήμης και των Μαθηματικών για τους νέους ξεκινά ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έχοντας στο πλευρό του τις μεγάλες επιχειρήσειςκαι τον κόσμο του θεάματος

ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ | Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Τις ημέρες αυτές, που η Ελλάδα ξαναζεί τον εφιάλτη τού «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», η Αμερική του Ομπάμα ποντάρει στο όνειρο τού «και πάλι πρώτοι, το 2020». Οχι ότι εκεί δεν έχουν την αίσθηση της «πτώχευσης». Αντίθετα: μπορεί εμείς να ασφυκτιούμε από τον οικονομικό μαρασμό, αλλά για εκείνους- τους νικητές του Ψυχρού Πολέμου- η απώλεια της παντοδυναμίας είναι ακόμη μεγαλύτερη ψυχρολουσία.

Η απάντηση που διάλεξε να δώσει ο πρόεδρος Ομπάμα, τη Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009, ήταν η έναρξη μιας πανστρατιάς για την ανατροπή του εκπαιδευτικού μαρασμού. Ως γνωστόν την τελευταία δεκαετία τα αποτελέσματα των αμερικανών μαθητών και φοιτητών δείχνουν μια αποστροφή προς την επένδυση καριέρας στους τεχνολογικούς και επιστημονικούς τομείς. Αντίστροφα, στις ανερχόμενες οικονομίες της Κίνας, της Ινδίας και της Νότιας Κορέας οι νέοι ονειρεύονται διακαώς ένα τέτοιο προσωπικό μέλλον. Εξήγγειλε, λοιπόν, ο πρόεδρος Ομπάμα ένα πρόγραμμα ονόματι «Εκπαίδευση για Καινοτομία» (Εducate to Ιnnovate), θέτοντας ως πρώτιστη εθνική προτεραιότητα την εξεύρεση τρόπων για να γίνουν τα μαθηματικά και οι επιστήμες θελκτικά στα μάτια των παιδιών. Συμμάχους του σε αυτή την προσπάθεια βρήκε ονόματα τρανταχτά, τόσο από τον κόσμο του θεάματος (παραγωγοί τηλεοπτικών επιμορφωτικών εκπομπών, η Discovery Communications και η Τime Warner Cable) όσο και από τη βιομηχανία (Ιntel, Κodak, Sony, Χerox και το φιλανθρωπικό ίδρυμα του Μπιλ Γκέιτς) ή τα ΑΕΙ (το πρόγραμμα εκπαίδευσης στη ρομποτική του Πανεπιστημίου Carnegie Μellon). Ολοι αυτοί δεσμεύθηκαν να προσφέρουν δωρεάν εκπομπές, προγράμματα και λογισμικό ή να διοργανώσουν διαγωνισμούς προκειμένου να ανάψει ξανά ο ενθουσιασμός για την τεχνολογική καινοτομία και την επιστημονική έρευνα.

Σαν πρώτα βήματα της προσπάθειας, και για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, οι τηλεοπτικές εκπομπές των Τime Warner, Discovery και Sesame Street θα φροντίσουν να περάσει το μήνυμα της καινοτομίας στα παιδιά και να τα μεταστρέψει στο κυνήγι της ανακάλυψης και των εφευρέσεων. Το Ιδρυμα ΜacΑrthur και η σύμπραξη ΗΑSΤΑC θα αναλάβουν τη διοργάνωση του διαγωνισμού «2010: Ψηφιακά Μέσα και Μάθηση». Ο διαγωνισμός αυτός θα ξεκινήσει στις 14 Δεκεμβρίου, με ζητούμενο τις καλύτερες προτάσεις σε δύο κατηγορίες: «Σχεδιαστές του Εργαστηρίου Μάθησης του 21ου Αιώνα» και «Μετατροπείς Παιχνιδιού». Και στις δύο η εστίαση είναι σε συμμετοχική μάθηση που θα ενσωματώνει αρχές της επιστήμης, των μαθηματικών και της τεχνολογίας. Επίσης ο οργανισμός Νational Lab Day θα υποστηρίξει το χτίσιμο κοινοτήτων βοήθειας γύρω από τους δασκάλους, ώστε να φτάσουν στα χέρια όλων των παιδιών ευρηματικά παιχνίδια μάθησης. Τέλος, πέντε κορυφαίοι επιχειρηματίες της τεχνολογίας θα ηγηθούν της εκστρατείας προσέλκυσης φιλανθρωπικών δωρεών και χορηγιών για την ενίσχυση της διδασκαλίας των μαθηματικών και των επιστημών.

Χρειαζόμαστε δημιουργούς, όχι καταναλωτές

Η αλλαγή στην εκπαίδευση δεν γίνεται απλώς με «κουπόνια αγoράς netbook» στους μαθητές. Χρειάζεται και η επανεκπαίδευση των καθηγητών στο πώς θα αξιοποιήσουν παιδευτικά τα εργαλεία αυτά

Στην ομιλία του ο Ομπάμα τόνισε κάποια σημεία με ιδιαίτερη αξία και για μας: «Ζούμε σε μια εποχή απροσμέτρητων κινδύνων αλλά και απροσμέτρητων δυνατοτήτων» είπε. «Για να ξεπεράσουμε την κρίση χρειάζεται να αντλήσουμε από τη νέα γενιά όχι απλώς καταναλωτές, αλλά δημιουργούς». «Το κλειδί της λύσης είναι τα μαθηματικά και οι επιστήμες», αλλά «χρειαζόμαστε νέους και δημιουργικούς τρόπους εκπαίδευσης των παιδιών μας». Γι΄ αυτό «θα επενδύσουμε σε ψυχαγωγική επιμόρφωση μέσω δραστηριοτήτων μετά το σχολείο», σε «πρακτική εξάσκηση και εκμάθηση με αξιοποίηση των βιντεοπαιχνιδιών», σε «επιμόρφωση των εργαζομένων με τη βοήθεια των καλύτερων πρακτικών του ιδιωτικού τομέα», σε «επαύξηση των φοιτητών στους κλάδους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας». Επίσης «το κράτος θα δώσει αφειδώς κονδύλια, αλλά οι Πολιτείες θα πρέπει να διαγωνιστούν για να λάβουν αυτά τα κονδύλια». Τέλος, παραθέτοντας τις συναφείς συζητήσεις του με τους προέδρους και δημάρχους των ασιατικών χωρών που επισκέφθηκε πρόσφατα, ο πρόεδρος Ομπάμα υπογράμμισε την έφεση των χωρών αυτών με τα λόγια του δημάρχου της Σανγκάης:«Δεν έχουμε πρόβλημα στην εξεύρεση δασκάλων και καθηγητών διότι,πολύ απλά,τους πληρώνουμε με...μισθούς γιατρών»!

Εστιάζοντας στη δική μας χώρα, σαφώς δεν έχουμε τους κολοσσούς που θα χορηγούσαν μια τέτοια αναστροφή πορείας. Ούτε καν τη βιομηχανική βάση που θα παρέσχε στήριξη και προοπτικές καριέρας στους νέους μας με έφεση στην τεχνολογία. Είναι ενδεικτικό ότι το συμβούλιο αναβάθμισης της παιδείας υπό τον ακαδημαϊκό καθηγητή κ. Μπαμπινιώτη έχει συλλάβει το έλλειμμα ανθρωπισμού στην κοινωνία μας- και διακηρύσσει ότι χρειαζόμαστε «Παιδεία, όχι απλώς εκπαίδευση»-, αλλά δεν λέει λέξη για καινοτομία. Προφανώς όχι διότι την αγνοεί ή την παραγνωρίζει, αλλά διότι αντιλαμβάνεται την απελπιστική πενία των εκπαιδευτικών μας ως προς αυτή την αντίληψη. Επίσης, στην εξαιρετική πρωτοβουλία της υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρίας Διαμαντοπούλου να εξαγγείλει την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου ανοιχτή διαβούλευση για την παιδεία υπό την αρχή «Πρώτα ο μαθητής» (βλ.www.opengov. gr/ypepth/), δεν βλέπουμε να τίθεται ερώτημα για τον τρόπο διδασκαλίας. Είναι σαφές ότι πρωτεύουν οι τόσες πληγές τής νυν στελέχωσης των σχολείων έναντι της συζήτησης «ποιο σχολείο θέλουμε». Ωστόσο το πρόβλημα υπάρχει και γιγαντώνεται. Με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζαμε ότι η οικονομία μας ήταν μια «φούσκα που θα σκάσει» αλλά κλείναμε τα μάτια, με τον ίδιο τρόπο κινδυνεύουμε να ασχοληθούμε με καρικώματα στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, ξεχνώντας ότι αυτό δεν έχει πλέον αντίκρισμα στις ανάγκες της νέας γενιάς.

Γνωρίζουμε, βέβαια, ότι στο όραμα της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν είναι απλά το μπάλωμα μιας παραπαίουσας εκπαίδευσης, αλλά η ουσιαστική «επανίδρυσή της» (κατά τα λόγια- και μόνον- της κυβέρνησης Καραμανλή). Με άδεια ταμεία είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να δώσει «μισθούς γιατρών» στους εκπαιδευτικούς. Ισως όμως μπορεί να προκηρύξει τη δική της «πανστρατιά εξεύρεσης χορηγών» για την επιμόρφωσή τους στο τι σημαίνει «διδάσκω καινοτομία». Αν το καταφέρει, θα έχει τη μοναδική- και τελευταία μας ίσωςευκαιρία να ορθοποδήσουμε και στην οικονομία. Η πραγματική πτώχευση έρχεται μόνον όταν κανείς δεν μπορεί να καινοτομήσει!

a.kafantaris@gmail.com
πηγή:www.tovima.gr

Συνεχίζεται το ρεσιτάλ νεφελοβασίας

Tου Χρηστου Γιανναρα Το άγχος μετασχηματίζεται σε φόβο. Η ελλαδική κοινωνία έχει κάθε λόγο να φοβάται. Δεν ξέρουμε πώς θα βγει ο χειμώνας. Αν το κράτος θα κηρύξει «στάση πληρωμών», αδυναμία να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, δανειστές, προμηθευτές. Αν θα μπορέσουν να συνεχίσουν τη λειτουργία τους νοσοκομεία, συγκοινωνίες, ύδρευση, ηλεκτροδότηση. Αν οι απεγνωσμένοι αρχίσουν να λεηλατούν μαγαζιά, αν ο νόμος της ζούγκλας και το έγκλημα μετατρέψουν τη ζωή σε εφιάλτη. Ο φόβος αναδύεται από τα ψηλαφητά στον καθημερινό βίο δεδομένα χρεοκοπίας της ελλαδικής οικονομίας, τη συνακόλουθη (ή αιτιώδη της χρεοκοπίας) ατιμωρησία της κερδοσκοπίας και φαυλότητας, τη συνεχή επίταση πρωτογονισμού των συμπεριφορών που κάνουν βασανιστική την καθημερινότητα. Ομως, τίποτε από αυτά δεν μοιάζει να απασχολεί τους προφανέστατα ενόχους για το εφιαλτικό αδιέξοδο: τους επαγγελματίες της εξουσίας και τις αμιγώς συμφεροντολογικές συντεχνίες τους, τα κόμματα. Αυτούς, το μόνο που τους κόφτει, ακόμα και μέσα στον πάταγο της οικονομικής κατάρρευσης, είναι η ετικέτα που θα ξεγελάσει μικρονοϊκούς ψηφοφόρους: ποιος δικαιούται να διεκδικεί τον (ανύπαρκτο) «μεσαίο» χώρο: η «κεντροδεξιά» ή η «κεντροαριστερά», οι «φιλελεύθερες» ή οι «σοσιαλιστικές» φιοριτούρες; Οι άνθρωποι είναι άρρωστοι, πάσχουν από σαφέστατη απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Ή αλλιώς, μας εμπαίζουν απροσχημάτιστα. Προσπαθούν να παρασύρουν τους αφελείς εκτός πραγματικότητας, να μετράνε ουτοπίες με τη μεζούρα: πόσο «δεξιά» ή πόσο «κεντρώα» είναι η «κεντροδεξιά», πόσο λιγότερο «κεντρώα» από την «κεντροαριστερά»! Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, η κριτική της για τα όσα παρέλαβε, η «αυτοκριτική» της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την εκλογική συντριβή της, η ρητορική των υποψηφίων για την αρχηγία στη Ν.Δ., όλα λόγια άσχετα με οποιαδήποτε ανάλυση πραγματικών αιτίων της κρατικής χρεοκοπίας, της κοινωνικής διάλυσης, της απειλούμενης καταστροφής. Ο πρωθυπουργός έσπευσε, από την πρώτη μέρα, να υποκαταστήσει τις επαγγελίες του για πολιτικές καινοτομίες με τεχνάσματα εντυπωσιασμού: Μετονόμασε υπουργεία προτού να σχεδιάσει την αναδιάρθρωση αρμοδιοτήτων, προκαλώντας πελώρια σύγχυση στην έτσι κι αλλιώς αναποτελεσματική κρατική λειτουργία, με κατάληξη να αναδειχθούν και επισήμως απράγμονες τεράστιος αριθμός υπαλλήλων. Προέχουν οι εντυπώσεις, όχι η πολιτική. Και με τη λογική των «εφφέ» προκήρυξε την ελεύθερη υποβολή υποψηφιοτήτων για το κατ’ εξοχήν πολιτικό λειτούργημα στη δημόσια διοίκηση: τις θέσεις των γενικών γραμματέων στα υπουργεία. Είπαμε, το μόνο που ενδιαφέρει τους πολιτικούς είναι ο φενακισμός των αφελών, όχι να συνεγείρουν κοινωνική δυναμική μήπως και αναχαιτιστεί ο εφιάλτης. Ακόμα πιο οδυνηρή πρόκληση: η κενολογία και αδιαφορία για το αδιέξοδο της χώρας στο προεκλογικό κουκλοθέατρο της Ν.Δ.: Δεν ενδιέφερε κανέναν, ήταν ολοφάνερο, η ποιότητα των υποψηφίων, ο δείκτης ευφυΐας του καθενός, το τι κατόρθωσε ώς τώρα στην πολιτική ή πόση ανικανότητα και φαυλότητα επέδειξε. Καμιά πραγματιστική ανάλυση, ούτε ίχνος, για συγκεκριμένες αιτίες της ανεπάρκειας, των σκανδάλων, της παραλυτικής αδυναμίας κυβερνητικών ανασχηματισμών και κομματικής ανασύνταξης στη διάρκεια της νεοδημοκρατικής πενταετίας. Και ούτε καν να θέτουν ερώτημα: ποια συγκεκριμένα πολιτικά - θεσμικά ενεργήματα προτείνει κάθε υποψήφιος αρχηγός για την αναχαίτιση της οικονομικής χρεοκοπίας, της κρατικής διάλυσης, της κοινωνικής αλογίας. Τίποτε από αυτά. Το μόνο που απασχολούσε τους υποψήφιους ηγέτες της Ν.Δ., αλλά και τα στελέχη, τους βουλευτές, τους οπαδούς ήταν: αν πουλάει περισσότερο το μπαλόνι του «φιλελευθερισμού» ή το πυροτέχνημα του «συντηρητισμού», αν το κόμμα τους είναι οδοντόκρεμα ή απορρυπαντικό ελκυστικότερο για τους Δεξιούς ή ελκυστικότερο για τους Κεντρώους. Το πολιτικό επίπεδο προεκλογικού προβληματισμού της Ν.Δ. προϋπέθετε διανοητικά καθυστερημένους εκλέκτορες. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας: ζει με δανεικά έχοντας χάσει τη δανειοληπτική αξιοπιστία της, ξοδεύει αλόγιστα, με ξέφρενη σπατάλη και κακοδιαχείριση, για να συντηρεί την απληστία κάθε κομματικής πελατείας. Μπορεί αυτή η εγκληματική αθλιότητα να αναχαιτιστεί με διαχειριστικές πρακτικές δήθεν περιορισμού των κρατικών εξόδων και δήθεν πάταξης της φοροδιαφυγής; Με ποια θεσμικά μέτρα, ριζικές αλλαγές θεσμών και λειτουργίας θεσμών, μπορεί να ενεργοποιηθεί η δημιουργικότητα του πολίτη, η παραγωγικότητα ως κοινωνική δυναμική; Είναι ποτέ δυνατό να παραγάγει πλούτο μια κοινωνία στην οποία η άμιλλα, ο ανταγωνισμός της ποιότητας, η καταξίωση της αριστείας και της δημιουργικής τόλμης έχουν και θεσμικά καταργηθεί; Είναι δυνατό να καταστεί παραγωγική μια κοινωνία όπου ο συνδικαλισμός, ως κράτος εν κράτει, ακυρώνει κάθε κοινωνική προτεραιότητα, διαστρέφει μεθοδικά τη συνείδηση του πολίτη σε στεγανό ατομοκεντρισμό κτηνώδους ιδιοτέλειας; Είναι δυνατό να ανακάμψει μια κοινωνία που τα σχολειά της ετοιμάζουν βανδάλους και τους εκπαιδεύουν ήδη από το Δημοτικό στις πρακτικές των γκανγκστερικών εκβιασμών; Αντί να μας κατακλύζουν με την αηδιαστική λογοδιάρροια περί «μεσαίου χώρου» και βλακωδών «εξισορροπήσεων» της «ελεύθερης» ή της «κατευθυνόμενης» οικονομίας, θα μπορούσαν τα κυβερνητικά στελέχη σήμερα, ή οι ορεγόμενοι την αρχηγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να μας πουν συγκεκριμένα και τίμια: Θα τολμήσουν ποτέ να εφαρμόσουν τα όσα προβλέπει για τον συνδικαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων ακόμα και το τεταρτοκοσμικό πασοκικό Σύνταγμα του 1985; Θα τολμήσουν ποτέ να δώσουν προτεραιότητα στην κοινωνία, και όχι στο κόμμα τους, μεταφέροντας τις κομματικές τους νεολαίες έξω και μακριά από τους τόπους σπουδής και εργασίας – πανεπιστήμια, σχολειά, εργατικά συνδικάτα; Θα επιχειρήσουν ποτέ, και με ποια θεσμικά μέτρα, να ασκήσουν κοινωνικό έλεγχο στους εμπόρους της πληροφόρησης και αγωγής του ψυχισμού των πολιτών; Με ποιες συγκεκριμένες θεσμικές τομές θα μπορούσαν (αν το καταλάβαιναν και το φιλοδοξούσαν) να αποκαταστήσουν στη χώρα αξιοκρατία, καταξίωση της ποιότητας, προβάδισμα των αρίστων, απόλυτη προτεραιότητα στόχου την κατά κεφαλήν καλλιέργεια; Να είναι βέβαιος ο αναγνώστης ότι κανένας επαγγελματίας της πολιτικής, οποιουδήποτε κόμματος, δεν απαντάει σε τέτοια ερωτήματα.
Hμερομηνία : 29/11/09 Copyright: http://www.kathimerini.gr

Σπιρουλίνα: Η υπερσυμπυκνωμένη φυσική τροφή

Γράφει ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΖΟΥΜΠΑΝΕΑΣ, διαιτολόγος-διατροφολόγος, Master Practitioner in Eating Disorders and Obesity

Ουσιαστικά η σπιρουλίνα αποτελεί μία πολύτιμη τροφή που μας χαρίζει η φύση αφού μπορεί να καλύψει πλήρως τις καθημερινές διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου, καθώς περιέχει πάνω από 90 ενεργά συστατικά, βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί την πλουσιότερη πηγή φυσικής πρωτεΐνης.

Αυτή η μεγάλη πληρότητα της σπιρουλίνας την έκανε γνωστή ως τροφή των αστροναυτών, αφού αποτελεί κύρια τροφή τους στα μεγάλα διαστημικά ταξίδια. Το πολύτιμο αυτό φύκι της υδρόβιας χλωρίδας, πλούσιο σε αμινοξέα, φυτικά ένζυμα, βιταμίνες και μεταλλικά ιχνοστοιχεία, προσφέρει στον οργανισμό όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και μπορεί να αποτελέσει αποκλειστική τροφή του ανθρώπου για πολλά χρόνια. Γι' αυτό άλλωστε και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιβεβαιώνει την τεράστια διατροφική αξία της σπιρουλίνας, θεωρώντας ότι αυτό το θαυματουργό φύκι θα μπορούσε να δώσει τη λύση στο παγκόσμιο φαινόμενο της πείνας. Χαρακτηριστικά, σύμφωνα με μελέτες, έχει προκύψει το συμπέρασμα ότι ένα στρέμμα σπιρουλίνας μπορεί να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες 400 ανθρώπων ανά έτος όταν την ίδια στιγμή η σόγια μπορεί να θρέψει 16 ανθρώπους, ενώ το ρύζι μόλις δύο. Πρόκειται δηλαδή για μία υπερσυμπυκνωμένη τροφή, πλούσια σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, καλά λιπαρά, αντιοξειδωτικά, χλωροφύλλη, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, βιταμίνες, ένζυμα και προβιοτικά.

Ειδικότερα, η σπιρουλίνα αποτελεί την πλουσιότερη πηγή φυσικής πρωτεΐνης και αμινοξέων με περιεκτικότητα 60%-70%, ενώ περιέχει και 5% λιπαρά, χωρίς καθόλου χοληστερόλη, ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων βρίσκεται με τη μορφή των απαραίτητων για την υγεία Ω6 λιπαρών οξέων, κυρίως λινολεϊκού οξέος και γ-λινολενικού οξέος. Η πλούσια σύνθεσή της σε ευεργετικά συστατικά συμβάλλει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού και στο χτίσιμο μιας καλύτερης υγείας. Η υψηλή περιεκτικότητά της σε βιταμίνες (Β1, Β2, Β6 και Β12) ρυθμίζει τις σωματικές λειτουργίες και αυξάνει σημαντικά την αντοχή στις ασθένειες και το άγχος. Ετσι, ο οργανισμός διατηρεί την ενέργειά του κάθε στιγμή της ημέρας χωρίς να παρουσιάζει ίχνη κόπωσης. Εντονη είναι και η αντιοξειδωτική δράση της σπιρουλίνας χάρη στις αντιοξειδωτικές ουσίες που περιέχει όπως το Β-καροτένιο, η βιταμίνη Ε και πολλά ακόμα καροτενοειδή που βοηθούν στην καταστροφή των ελεύθερων ριζών των κυττάρων. Η σπιρουλίνα είναι διάσημη και για τις αδυνατιστικές ιδιότητες που έχει και γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε συνιστάται από τους διατροφολόγους σε όσους βρίσκονται σε προσπάθεια απώλειας βάρους. Το πλεονέκτημα της σπιρουλίνας είναι ότι έχει ελάχιστες θερμίδες, και λίπος, είναι εύπεπτη και ταυτόχρονα μειώνει αποτελεσματικά τα επίπεδα της χοληστερόλης. Για παράδειγμα, ένα γραμμάριο πρωτεΐνης που λαμβάνουμε από τη σπιρουλίνα αντιστοιχεί σε περίπου τέσσερις θερμίδες, πράγμα που αποδεικνύει πόσο οικονομική από πλευράς θερμίδων είναι η διατροφή με σπιρουλίνα.

Ειδική αναφορά μπορεί να γίνει στα δύο κύρια συστατικά της σπιρουλίνας, τη χλωροφύλλη και τη φυκοκυανίνη. Η χλωροφύλλη είναι ιδιαίτερα ευεργετική για τον σχηματισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος. Καθαρίζει το αίμα απομακρύνοντας τις τοξίνες και διεγείρει τη λειτουργία όλων των ιστών και οργάνων του σώματος, ιδιαίτερα το ήπαρ, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην απομάκρυνση των τοξινών από τον οργανισμό. Η φυκοκυανίνη από την πλευρά της έχει έντονη αποτοξινωτική δράση, προστατεύει τα κύτταρα από ελεύθερες ρίζες, διεγείρει την παραγωγή κυττάρων αίματος και ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα βοηθώντας συνολικά τον οργανισμό.

Γενικότερα η σπιρουλίνα θωρακίζει τον οργανισμό και βελτιώνει τη λειτουργία του, έχει έντονη αντιοξειδωτική δράση, συμβάλλει ενάντια στη γήρανση των κυττάρων χάρη στη βιταμίνη Ε και το σελήνιο που περιέχει, βοηθά στην προστασία της επιδερμίδας, βελτιώνει τις επιδόσεις και χαρίζει σεξουαλική υγεία χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα σε αργινίνη και προσφέρει στον οργανισμό τα απαραίτητα εφόδια για μια καλύτερη και πιο υγιή ζωή.

Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν πολλές σπιρουλίνες, με κορυφαία τη σπιρουλίνα που καλλιεργείται στην Αυστραλία, αφού είναι 100% καθαρή, χωρίς έκδοχα, και καλλιεργείται σε πεντακάθαρα νερά μακριά από τη μόλυνση.

πηγή:www.enet.gr

Το τέλος του κόσμου πλησιάζει ...την υπερβολή

Μια χολιγουντιανή ταινία που «σαρώνει» στα ταμεία δίνει ξανά αφορμή στους λάτρεις της εσχατολογίας να ξεθάψουν σκονισμένα κιτάπια με πάσης φύσεως προφητείες παγκόσμιας καταστροφής

«E» 28/11

«Bούτυρο στο ψωμί» των απανταχού εκπροσώπων του Εσωτερισμού και των θιασωτών πάσης φύσεως θεωριών καταστροφολογίας αποτέλεσε η τεράστια επιτυχία που γνωρίζει η κινηματογραφική ταινία «2012», η οποία αναφέρεται στη συντέλεια του κόσμου.

Mια σειρά φυσικών εφιαλτικών καταστροφών θα σημάνει την παγκόσμια καταστροφή, που σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγια θα συμβεί στις 21 Δεκεμβρίου 2012.

Το σενάριο της χολιγουντιανής υπερπαραγωγής, της οποίας το κόστος ανήλθε στα 200 εκατ. δολάρια και χαρακτηρίστηκε ως «η μητέρα όλων των ταινιών καταστροφής στην ιστορία του κινηματογράφου», αποτελεί μια «ξεχειλωμένη» έκδοση της θεωρίας περί του τέλους του κόσμου, όπως αυτή διατυπώνεται από τις «ενορατικές» καταγραφές στα ημερολόγια των αρχαίων Μάγια.

Η χολιγουντιανή υπερπαραγωγή «2012» αποτελεί μια... ξεχειλωμένη έκδοση της θεωρίας περί του τέλους του κόσμου.

Εκεί «φωτογραφίζεται» ως καταληκτική ημερομηνία η έναρξη του χειμερινού ηλιοστασίου του 2012, ήτοι η 21η Δεκεμβρίου του εν λόγω έτους. Χαρακτηριστικό είναι ότι η έναρξη του ημερολογίου των Μάγιας τοποθετείται χρονικά στο 3114 π.Χ. και φαίνεται να ολοκληρώνεται στις 21/12/2012.

Η αμερικανική κοινωνία βιώνει τον τελευταίο καιρό ημέρες «Αποκάλυψης», με μια πρωτόγνωρη υστερία να απλώνεται σταδιακά στους κόλπους της, πυροδοτούμενη από το καταστροφικό για την ανθρωπότητα ενδεχόμενο «ευθυγράμμισης» του Ηλιου, της Γης και του κέντρου του γαλαξία, ήτοι της ταυτόχρονης κίνησής τους γύρω από τον ίδιο νοητό άξονα.

Το παραπάνω ενδεχόμενο αναμένεται να σηματοδοτήσει, σύμφωνα με τις προβλέψεις της περιώνυμης αρχαίας φυλής της Κεντρικής Αμερικής και τους ισχυρισμούς των αυτοαποκαλούμενων «πεφωτισμένων» και «κατόχων» της εσωτερικής γνώσης, την εξαφάνιση κάθε ζωικής μορφής στον πλανήτη.

Καθώς τα πρώτα... αστρικής φύσεως κύκνεια άσματα έχουν αρχίσει εδώ και μερικούς μήνες να κατακλύζουν τους διαδρόμους του Ιντερνετ, οι εκδοτικοί οίκοι τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, βλέποντας να εκδίδονται «εν μια νυκτί» μόνο στο αμερικανικό έδαφος περί τα 150 βιβλία με αντικείμενο τη συντέλεια του κόσμου.

«Ιερά ταξίδια»
Σαμάνοι και πάσης φύσεως και καταγωγής «θεραπευτές», αλλά και οι επονομαζόμενοι «προφήτες της νεότερης εποχής» σχεδιάζουν από τώρα τα «ιερά ταξίδια» τους, επιλέγοντας ως προορισμό τους είτε την παλιά πρωτεύουσα των Μάγιας και έναν εκ των σημαντικότερων αρχαιολογικών θησαυρών του κόσμου, την Τικάλ στη Γουατεμάλα, είτε το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο του Νέου Βασιλείου των Μάγιας, Τσιτσέν Ιτζά, που βρίσκεται σε μεξικανικό έδαφος της χερσονήσου Γιουκατάν, προκειμένου να βιώσουν από περίοπτη θέση το τέλος του κόσμου...

Η μεγάλη υστερία που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ υποχρέωσε τη NASA να προβεί σε ανακοίνωση σχετικά με το ενδεχόμενο καταστροφής του κόσμου εντός της προσεχούς τριετίας, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις παράλογες ανησυχίες αρκετών πολιτών.

Ουκ ολίγοι εξ αυτών, με προεξάρχοντες ορισμένους σύγχρονους καταστροφολόγους, μεταξύ των οποίων αρκετοί με επιστημονική κατάρτιση, έχουν φροντίσει να... μαγειρέψουν πριν πεινάσουν, αποθηκεύοντας τρόφιμα και άλλα ποικίλα εφόδια, εξασφαλίζοντας παράλληλα και τον ανάλογο, προστατευτικού χαρακτήρα, τεχνικό και ηλεκτρονικό εξοπλισμό...

Οπως αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της η NASA αρνείται την ύπαρξη του πλανήτη Νιμπίρου, τον οποίο φέρεται ότι είχαν ανακαλύψει οι αρχαίοι Σουμέριοι και ο οποίος αναμένεται, σύμφωνα με μια θεωρία που φρόντισε να διευρύνει τη φημολογία περί συντέλειας του κόσμου, να συγκρουστεί με τη Γη το 2012, παρά το γεγονός ότι πρότερες προβλέψεις έκαναν λόγο για πρόσκρουσή του στη Γη τον Μάιο του 2003.

Διαψεύδοντας τις φήμες η NASA έσπευσε να διαβεβαιώσει την ανθρωπότητα «πως τίποτα κακό δεν πρόκειται να συμβεί στη Γη το 2012», ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η ανακοίνωση της διαστημικής υπηρεσίας ήρθε μόλις μία εβδομάδα πριν από την επίσημη παγκόσμια πρώτη προβολή της ταινίας...

Καταιγισμός τηλεφωνημάτων, επιστολών, e-mails
Η υστερία εξαπλώνεται

H πλοκή του φιλμ είναι βασισμένη στη θεωρία της μαγνητικής αντιστροφής των πόλων της Γης, κάτι που συμβαίνει κατά ορισμένους ειδικούς κάθε 400.000 χρόνια.

Το μέγεθος του κλίματος υστερίας στο αμερικανικό έδαφος αποτυπώνεται ανάγλυφα στον καταιγισμό τηλεφωνημάτων, επιστολών και e-mails που δέχεται καθημερινά το Ινστιτούτο Αρλιγκτον, ένα εκ περιώνυμων ιδρυμάτων μελετών των ΗΠΑ, με αντικείμενο ενασχόλησής του τις μελλοντικές εξελίξεις, με έδρα την ομώνυμη πόλη.

Το περιεχόμενο των οχλήσεων του κοινού στο αρμόδιο τμήμα του ινστιτούτου αφορά, πέραν των καταθέσεων των αγωνιών και φόβων για το ενδεχόμενο καταστροφής του κόσμου, κυρίως... μελλοντολογίες, δηλαδή προβλέψεις και «προφητείες» των κοινών θνητών για επικείμενους σεισμούς, καταστροφικές καταιγίδες, διαρροές από πυρηνικά εργοστάσια και τρομοκρατικές ενέργειες.

Ουκ ολίγοι «πνευματιστές» και... μέντιουμ προειδοποιούν για την έλευση εντός του άμεσου μέλλοντος ενός εφιαλτικού γεγονότος, στο οποίο θα «πρωταγωνιστούν» εξωγήινες μορφές ζωής...

Επιβεβαιώθηκαν
Το Ινστιτούτο παραδέχεται ότι είχε κατά το παρελθόν καταγράψει παρόμοιου τύπου μελλοντολογίες, ορισμένες εκ των οποίων επιβεβαιώθηκαν, μεταξύ αυτών και το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.

Προκειμένου λοιπόν να μην επαναλάβουν το λάθος της αδιαφορίας που επέδειξαν κατά το παρελθόν, οι ιθύνοντες του ινστιτούτου αποφάσισαν να μην αγνοήσουν την παραμικρή... ενορατική κατάθεση των πολιτών και εν συνεχεία να συγκρίνουν καθεμία εξ αυτών με τα γεγονότα που πρόκειται να συμβούν, με απώτερο σκοπό τον εντοπισμό των όποιων κοινών χαρακτηριστικών, ούτως ώστε να μην τους διαφύγει κάποιος που πιθανώς να διαθέτει το χάρισμα της... εξωαισθητηριακής αντίληψης.

Στο πλαίσιο της «WHETHEReport», όπως ονομάζεται η εν λόγω έρευνα, η οποία διεξάγεται υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Αρλιγκτον, μέσω του διαδικτυακού ιστοτόπου whethermap.org, ζητείται απ’ όσους έχουν βιώσει εμπειρίες «ενόρασης» ή είχαν κάποια προφητικά όνειρα να επικοινωνήσουν με τους αρμοδίους, δίνοντας μια πλήρη περιγραφή του συμβάντος.

Στα ιερά κείμενα
Η ημερομηνία της συντέλειας

Oι εκπρόσωποι του Γνωστικισμού, ενός προχριστιανικής καταγωγής θρησκευτικού και φιλοσοφικού κινήματος, προέβλεπαν την επικείμενη έλευση του Βασιλείου του Θεού κατά τον πρώτο αιώνα. Στους κόλπους του σύγχρονου γνωστικισμού ανήκαν μεταξύ άλλων ο Φρειδερίκος Νίτσε, η Μαρία Μοντεσόρι και ο Ουίλιαμ Μπλέικ, ένας εκ των σημαντικότερων ποιητών της Αγγλίας, ζωγράφος, χαράκτης και εικονογράφος.

Στους θρησκευτικούς κόλπους, και δη αυτούς του Χριστιανισμού, η έλευση του Αρμαγεδδώνος συναντάται στο τελευταίο κεφάλαιο της Αποκάλυψης.

«Η Ωρα» είναι η ονομασία που έχουν δώσει για την ημέρα της κρίσης οι Ισλαμιστές, αναφερόμενοι σε μια αλληλουχία συμβάντων πριν από την επιστροφή του Ιησού στη Δαμασκό, προκειμένου να δώσει την τελική μάχη εναντίον του Αντίχριστου.

Σύμφωνα τα ισλαμικά ιερά κείμενα, την εξόντωση του Αντίχριστου θα ακολουθήσει μια περίοδος αρμονίας, η οποία ωστόσο θα διαταραχθεί μετά τον θάνατο του Ιησού από φυσιολογικά αίτια. Η συνέχεια είναι εφιαλτική, καθώς μια σειρά φυσικών καταστροφών θα σημάνουν το τέλος του κόσμου.

Σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, την «ημέρα του Θεού», όπως αποκαλείται, ο Δημιουργός θα σπείρει τον θάνατο και την καταστροφή στον πλανήτη. Σε παρεμφερές πλαίσιο κινούνται και οι ινδουιστικές και βουδιστικές προσεγγίσεις της ημέρας της «Αποκάλυψης», ενώ οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είχαν τοποθετήσει την ημερομηνία της συντέλειας του κόσμου, ήτοι της «Δευτέρας Παρουσίας», μεταξύ 1914 και 1994...

Προβλέψεις για το τέλος του κόσμου έχει κάνει και ο Ισαάκ Νεύτων, ο οποίος τοποθετεί χρονολογικά τη «βιβλική» καταστροφή στο έτος 2060, σύμφωνα με χειρόγραφά του, από τα οποία προκύπτει ότι προσπαθούσε επί χρόνια να αποκωδικοποιήσει τη Βίβλο.

Επιστημονικά σενάρια καταστροφής
Η μετακίνηση των πόλων

Σύμφωνα με την εσχατολογική θεωρία του Ζαχαρία Σίτσιν, η οποία διατυπώθηκε στα τέλη του 1969, στην περίπτωση κατά την οποία ένα ουράνιο σώμα που περιστρέφεται γύρω από τον Ηλιο και εν προκειμένω ο πλανήτης «Νιμπίρου» προσεγγίσει σε μικρή απόσταση τη Γη, θεωρείται σχεδόν βέβαιο το ενδεχόμενο πρόκλησης βίαιης μετακίνησης των πόλων της, δεδομένου του γεγονότος ότι ο άξονας και οι πόλοι περιστρέφονται εξ ανατολών προς δυσμάς σε βάθος μερικών δεκάδων χιλιάδων ετών, ενώ η Γη περιστρέφεται καθημερινά γύρω από τον άξονά της εκ δυσμών προς ανατολάς. Στο παραπάνω ενδεχόμενο οι ωκεανοί που κινούνται, υιοθετώντας τη διεύθυνση και την κατεύθυνση περιστροφής της Γης, θα εκδηλώσουν λόγω αδράνειας μια βίαιη εκτόνωση, με απρόβλεπτες συνέπειες ιδιαίτερα για την Ευρώπη, την Ασία, τη Βόρεια και τη Νότιο Αμερική.

Τo «σημάδι»
Και μετά... χάθηκαν οι μέλισσες

Δεν είναι λίγοι οι θιασώτες της θεωρίας του Τέρενς ΜακΚένα, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το 2012 θα συναντήσει κατά την έλευσή του μια δραματική μείωση των αποθεμάτων «μαύρου χρυσού» στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες, γεγονός που δεν αποκλείεται να σηματοδοτήσει μια σειρά ανακατατάξεων σε ουκ ολίγα είδη στον πλανήτη μας.

Με μεγαλύτερη ψυχραιμία αντιμετωπίζουν τις «προφητείες» αυτοί που εκτιμούν ότι η βασική μεταβολή που θα συντελεστεί είναι αυτή της απώλειας της αίσθησης και προσανατολισμού στον χρόνο, προτείνοντας μάλιστα από τώρα την αύξηση των 24 ωρών που συνθέτουν ένα ημερονύχτιο, προκειμένου να περιοριστεί σημαντικά η πιθανότητα αδυναμίας κατανόησης του χρόνου και να καταστεί ευκολότερη η προσαρμογή του ανθρώπου στις συγκεκριμένες μεταβολές.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός της αγνώστου αιτιολογίας καταστροφής τον χειμώνα του περασμένου έτους του 36% των μελισσιών στις ΗΠΑ, φαινόμενο που παρατηρήθηκε σε μικρότερη κλίμακα στη Γαλλία, την Ισπανία, στο Βέλγιο, στην Πορτογαλία και την Ιταλία. Το ενδεχόμενο αφανισμού των μελισσών καθίσταται εξαιρετικά ανησυχητικό, καθώς πέραν της μειωμένης παραγωγής μελιού θα επιφέρει νομοτελειακά τεράστιο πλήγμα σε διάφορα είδη καλλιέργειας. Λαμβάνοντας κανείς υπόψη ότι περίπου το 1/3 της παραγωγής τροφίμων εξαρτάται άμεσα από τις μέλισσες, καθίστανται αυτονόητες οι συνέπειες της εξαφάνισής τους για την ανθρωπότητα.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
akatsoulis@pegasus.gr

Μέσο άκοης η επιδερμίδα

Δεν ακούμε μόνο με τα αυτιά μας, αλλά και με το δέρμα μας! Οι αισθήσεις που νιώθουν οι άνθρωποι στην επιδερμίδα τους, παίζουν ρόλο στο πώς ακούνε, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι ακουστικές και οπτικές ενδείξεις δεν είναι οι μόνοι σημαντικοί παράγοντες για την ακοή των ανθρώπων. Η μελέτη, που μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία καλύτερων ακουστικών βαρυκοϊας, έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ υπό τον γλωσσολόγο Μπράιαν Γκικ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC. Είναι ήδη γνωστό ότι οι οπτικές ενδείξεις από το πρόσωπο του ομιλητή μπορούν να βελτιώσουν -ή και να χειροτερέψουν- το τι και πως ακούει ένας ακροατής κάτι που λέγεται. Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι, πέρα από την όραση ("διάβασμα» των χειλιών), ακόμα και οι αισθήσεις της αφής παίζουν το δικό τους ρόλο στη διαδικασία της ακρόασης. Οι επιστήμονες σύγκριναν πώς οι άνθρωποι ακούνε ήχους που κατά την ομιλία συνοδεύονται από ανεπαίσθητες πνοές αέρα (όπως «πα» ή «τα"), σε σχέση με ήχους της ομιλίας που δεν συνοδεύονται από τέτοιες μη ακουόμενες πνοές του αέρα (όπως οι ψιλοί ήχοι «μπα» ή «ντα"). Οι ερευνητές παράλληλα, σε τακτά χρονικά διαστήματα, έστελναν μικρά ρεύματα αέρα στους εθελοντές των πειραμάτων, που είχαν καλυμμένα τα μάτια τους, ώστε να απομονωθεί τελείως η αίσθηση της όρασης σε σχέση με την ακοή. Όταν φυσούσε αυτό το ανεπαίσθητο αεράκι, οι ακροατές συχνά άκουγαν λανθασμένα τους ψιλούς ήχους ("μπα» και «ντα") ως «πα» και «τα», ενώ όσοι εθελοντές δεν μπερδεύονταν από το τεχνητό αεράκι, αλλά απλώς άκουγαν τις ομιλίες, δεν έκαναν τέτοια λάθη. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, χωρίς να το καταλαβαίνουν, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν πληροφορίες από την αίσθηση της αφής (από την ανεπαίσθητη πνοή του αέρα που συνοδεύει τους ήχους της ομιλίας), από κοινού με την ακοή και την όραση, για να ακούσουν μια ομιλία. Η απαλή, μη αισθητή, πνοή αέρα που συνοδεύει ορισμένες συλλαβές ή σύμφωνα, βοηθά τους ανθρώπους να ξεχωρίσουν ποιο σύμφωνο ακούνε ή, αντίθετα (όπως στο πείραμα) μπορεί να τους μπερδέψει. Η νέα έρευνα δείχνει ότι ο εγκέφαλός μας προσλαμβάνει και συνδυάζει πληροφορίες από τις πιο διαφορετικές αισθήσεις για να δημιουργήσει μια πλήρη εικόνα αυτού που ακούει.Ο Γκικ χαρακτηρίζει τους ανθρώπους «αντιληπτικές μηχανές μέσα από το σύνολο του σώματος».Ήδη προηγούμενες έρευνες έχουν μελετήσει το συναφές φαινόμενο της συναισθησίας, κατά το οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τους ήχους και ακούνε το φως! www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Προεόρτια Χριστουγέννων

Σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσωμε τήν μεγάλην ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τό γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου θά ξαναφέρῃ ἡ Ἐκκλησία μπροστά στά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί θά μᾶς καλέσῃ νά προσκυνήσωμε μαζί μέ τούς ποιμένας καί μέ τούς μάγους τόν γεννηθέντα βασιλέα καί νά ὑμνολογήσωμε μαζί μέ τίς στρατιές τῶν οὐρανίων ἀγγέλων τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης. Τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ὁ ἀγγελικός ὕμνος τῆς γεννήσεως (Λουκ. 2, 3), θά ἀντηχήσῃ καί πάλι στούς ναούς μας. Στό νεογέννητο βρέφος τῆς Βηθλεέμ θά ἰδοῦμε τόν τεχθέντα Σωτῆρά μας, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό. Σ᾿ αὐτό τό βρέφος θά ἀντικρύσωμε τήν «λύτρωσιν» πού «ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Ψαλμ. 110, 9), γιατί μέσα στό βρεφικό του σῶμα δέν κρύβεται μόνον ὁ Θεός, ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς σωτηρίας μας, ἡ ἀνακαίνισις καί ἡ θέωσις τῆς φθαρτῆς μας φύσεως, ἡ καινή κτίσις· ὁ ἄνθρωπος πού γίνεται Θεός, αὐτό τό μυστήριο τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως ὅλων ἡμῶν. Ἀκριβῶς δέ λόγῳ τῆς θεολογικῆς της αὐτῆς σπουδαιότητος ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ μαζί μέ τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τούς δύο μεγάλους πόλους γύρω ἀπό τούς ὁποίους στρέφεται τό λειτουργικό ἔτος. Τό Πάσχα εἶναι ἡ κορωνίς τῶν κινητῶν καί τά Χριστούγεννα τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν. Εἰδικά δέ ἡ ἑορτή τῶν Χριστούγεννων εἶναι ἡ «μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο (Εἰς τόν μακάριον Φιλογόνιον, 3), γιατί τό γεγονός πού ἑορτάζομε κατ᾿ αὐτή εἶναι ἡ προϋπόθεσις ὅλων τῶν ἄλλων σταθμῶν τῆς σωτηρίας μας. Ἄν δέν ἐγεννᾶτο ὁ Χριστός οὔτε θά ἐβαπτίζετο, οὔτε θά ἐδίδασκε καί θά ἐθαυματούργει, οὔτε θά ἔπασχε καί θά ἀνίστατο. Ἤδη μέ τήν γέννησι τοῦ Χριστοῦ ἡ σωτηρία τοῦ γένους μας ἔχει δυνάμει συντελεσθῆ. Ἡ θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἔχουν ἑνωθῆ ἐν Χριστῷ. Ὁ Θεός καί ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἀποτελεῖ τήν ζῶσαν εἰκόνα καί τήν ἐγγύησι τῆς μελλοντικῆς ἐν Χριστῷ ἀνακεφαλαιώσεως τῶν πάντων. Θά περίμενε κανείς ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά ἡ ἑορτή τῶν Χριστούγεννων νά εἶναι καί ἡ χρονολογικῶς πρώτη ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ ἡμερολογίου. Ἡ ἑορτή ὅμως τοῦ Πάσχα καί ἡ καθ᾿ ἑβδομάδα ἐπανάληψίς της, ἡ Κυριακή, εἶναι κατά πολύ ἀρχαιοτέρα ἀπό τά Χριστούγεννα. Γιά πρώτη φορά κατά τά μέσα τοῦ Β´ αἰῶνος αἱρετικές γνωστικές παραφυάδες ἀρχίζουν νά ἑορτάζουν τά Χριστούγεννα μαζί μέ τήν Βάπτισι τοῦ Χριστοῦ τήν παλαιά ἡμερομηνία τοῦ χειμερινοῦ ἡλιοστασίου, στάς 6 δηλαδή Ἰανουαρίου. Μέχρι τόν Δ´ αἰῶνα στήν Ἀνατολή συνεώρταζαν τήν ἡμέρα αὐτή τίς δύο αὐτές ἑορτές μέ τό ὄνομα «Ἐπιφάνεια» ἤ «Θεοφάνεια». Ἡ ἀκριβής ἡμέρα τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ δέν μᾶς εἶναι γνωστή ἀπό τά Εὐαγγέλια. Ἀπό ἐνδείξεις πού ἔχομε ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ (ἀπογραφή, ταξείδι ἐπιτόκου γυναικός, παραμονή σέ σταῦλο ζώων, ποιμένες ἀγραυλοῦντες καί φυλάσσοντες τάς φυλακάς τῆς νυκτός), φαίνεται ὅτι ἡ γέννησίς Του δέν ἔγινε κατά τούς χειμερινούς μῆνες. Οἱ ὀπαδοί τοῦ Βασιλείδου τήν καθώριζαν στάς 20 Μαΐου ἤ στάς 19 ἤ στάς 20 Ἀπριλίου. Γιά πρώτη φορά γύρω στό 330 εἰσήχθη στήν Ρώμη ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων χωριστά ἀπό τήν ἑορτή τῶν Ἐπιφανείων τῆς 6ης Ἰανουαρίου. Ἡμέρα ἑορτασμοῦ της καθωρίσθη ἡ 25η Δεκεμβρίου, ὄχι γιατί κατ᾿ αὐτήν ὑπελόγισαν ὅτι ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀλλά γιά τούς ἰδίους λόγους πού εἴδαμε ὅτι στην Ἀνατολή ὡρίσθη ἡ 6η Ἰανουαρίου. Ἡ 25η Δεκεμβρίου ἦταν κατά τό νέο τότε ἡμερολόγιο ἡ ἡμέρα τοῦ χειμερινοῦ ἡλιοστασίου. Κατ᾿ αὐτην οἱ ἐθνικοί ἑώρταζαν τήν γενέθλιο ἡμέρα τοῦ ἀηττήτου ἡλίου, τήν αὔξηση δηλαδή τῆς ἡμέρας, τήν νίκη τοῦ φωτός κατά τοῦ σκότους. Στήν παγανιστική αὐτήν ἑορτή ἡ χριστιανική Ἐκκλησία πολύ σοφά ἀντέταξε τήν γέννησι τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, τοῦ νοητοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ Χριστοῦ, πού ἀνέτειλεν ἐκ Παρθένου καί ἐφώτισε τήν ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου ἀνθρωπότητα. Ἦταν δέ τόσον ἐπιτυχής ὁ συνδυασμός αὐτός, ὥστε μέσα σέ λίγα χρόνια ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων διεδόθη σ᾿ ὁλοκληρο σχεδόν τόν χριστιανικό κόσμο. Ἀπό τήν Ρώμη διεδόθη στήν Δύσι· γύρω στά 376 τήν βρίσκομε στίς Ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας καί τῆς Καισαρείας Καππαδοκίας, γύρω στό 431 στά Ἱεροσόλυμα καί βαθμηδόν σ᾿ ὅλες τίς Ἐκκλησίες τῆς Ἀνατολῆς, ἐκτός ἀπό τήν ἀρμενική. Συγχρόνως μέ τήν διάδοσί της παρουσιάζεται καί μία προσπάθεια ἱστορικῆς της δικαιώσεως. Ὁ Πρόδρομος συνελήφθη ἕξ μῆνες πρό τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (Λουκ. 1, 26). Μέ βάσι τήν 25η Δεκεμβρίου ὁ εὐαγγελισμός πρέπει νά ἔγινε πρίν ἀπό ἐννέα μῆνες, δηλαδή τήν 25η Μαρτίου καί ἡ σύλληψις τοῦ Προδρόμου τήν 23η Σεπτεμβρίου. Πατήρ τοῦ Προδρόμου ἦταν ὁ ἱερεύς Ζαχαρίας, πού μπῆκε στό ἱερό νά θυμιάσῃ καί εἶδε τόν ἄγγελο, πού τοῦ εὐαγγελίσθη τήν μέλλουσα σύλληψι τοῦ Βαπτιστοῦ (Λουκ. 1, 9-11). Ἐδῶ τά πράγματα πιέζονται λίγο γιά νά δώσουν τό ζητούμενο. Ὁ Ζαχαρίας γίνεται ἀρχιερεύς καί δέν μπαίνει στά ἅγια, ἀλλά στά ἅγια τῶν ἁγίων τοῦ ἰουδαϊκοῦ ναοῦ. Στά ἅγια τῶν ἁγίων ἔμπαινε ὁ ἀρχιερεύς μόνον μία φορά τό ἔτος, στήν ἑορτή τοῦ ἐξιλασμοῦ. Αὐτή τοποθετεῖται λίγο πρό τῆς 23ης τοῦ Σεπτεμβρίου. Ἔτσι καί ἀπό ἄλλο δρόμο ἐρχόμαστε στίς ἴδιες ἡμερομηνίες: 23η Σεπτεμβρίου σύλληψις τοῦ Προδρόμου, 25η Μαρτίου εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου «τῷ μηνί τῷ ἕκτῳ»· 24η Ἰουνίου γέννησις τοῦ Προδρόμου καί μετά ἀπό ἕξ μῆνες γέννησις τοῦ Χριστοῦ: 25η Δεκεμβρίου. Στήν λειτουργική διαμόρφωσι τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ἐπέδρασε ἡ προϋφισταμένη, καθώς εἴπαμε, ἑορτή τοῦ Πάσχα. Κατά τόν Δ´ αἰῶνα στά Ἱεροσόλυμα, καθώς μαρτυρεῖ ἡ προσκυνήτρια Αἰθερία στό Ὁδοιπορικό της, κατά μίμησι τοῦ Πάσχα ἐγίνετο νυκτερινή λειτουργία ἀπό τόν ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων στόν ναό τῆς Γεννήσεως στήν Βηθλεέμ. Μετά ἀπό αὐτήν ὅλος ὁ λαός μέ ἐπί κεφαλῆς τόν κλῆρο καί τόν ἐπίσκοπο κατηυθύνοντο ἐν λιτανείᾳ στά Ἱεροσόλυμα ψάλλλοντες τό «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Στό ναό τῆς Ἀναστάσεως ἐγίνετο ὕστερα ἀπό μικρά διακοπή ἡ Δευτέρα λειτουργία. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ἡ ἐπίδρασις τοῦ Πάσχα ἐγίνετο ὅλο καί μεγαλυτέρα. Στήν σημερινή δέ μορφή τῶν ἀκολουθιῶν μποροῦμε εὔκολα νά διακρίνωμε τόν βαθμό καί τά στοιχεῖα τῶν ἐπιδράσεων αὐτῶν, ἰδίως στήν προεόρτιο περίοδο, τήν ὁποία καί διερχόμεθα. Πρῶτον προσετέθη στήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων μία προπαρασκευαστική Κυριακή· τήν ὠνόμασαν «Κυριακή τῶν ἁγίων Πατέρων». Πατέρες ἐννοοῦνται ὄχι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά οἱ κατά σάρκα πρόγονοι τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ὁ γενάρχης Ἀβραάμ. Ὕστερα τό θέμα τῆς Κυριακῆς αὐτῆς διεπλατύνθη καί περιέλαβε ὅλους τούς πρό Χριστοῦ δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, προγόνους ἤ μή τοῦ Χριστοῦ. Ὡς εὐαγγελική περικοπή ἀνεγινώσκετο, ὅπως καί μέχρι σήμερα, ἡ γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ, πού περιέχεται στό πρῶτο κεφάλαιο τοῦ Κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου, καί ὡς ἀπόστολος ἀπό τήν Πρός Ἑβραίους ἐπιστολή ἡ περικοπή πού ἀναφέρεται στά παθήματα τῶν «μαρτυρηθέντων διά τῆς πίστεως» ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (Ἑβρ. 11, 9-10. 32-40). Ἡ διαπλάτυνσις αὐτή τοῦ ἑορτολογικοῦ περιεχομένου τῆς Κυριακῆς πρό τῶν Χριστουγέννων καί ἡ τάσις ἀναπτύξεως τῆς προπαρασκευαστικῆς περιόδου ἐπέφεραν βραδύτερον τήν διχοτόμησι, τρόπον τινά, τῆς Κυριακῆς αὐτῆς καί τήν μετάθεσι μέρους τοῦ θέματός της στήν πρό αὐτῆς Κυριακή. Ἔτσι οἱ Κυριακές τῶν ἁγίων Πατέρων ἔγιναν δύο καί, πρός διάκρισιν, ἡ μία ὠνομάσθη «Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ γεννήσεως», ἡ παλαιοτέρα, καί ἡ ἄλλη διετήρησε τό παλαιό ὄνομα «Κυριακή τῶν ἁγίων Πατέρων», πού γιά νά μή συγχέεται μέ τίς Κυριακές τῶν Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων πῆρε τό ὄνομα «Κυριακή τῶν Προπατόρων». Γι᾿ αὐτήν ἐξελέγη ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ὁμιλεῖ γιά τό μέγα δεῖπνο τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, στό ὁποῖο πολλοί ἀπό ἀνατολῶν καί δυσμῶν θά ἔλθουν καί θά ἀνακλιθοῦν μαζί μέ τόν Ἀβραάμ, ἐνῷ οἱ υἱοί τοῦ νυμφῶνος, οἱ Ἰσραηλῖται, θά ἐκβληθοῦν ἔξω (Λουκ. 14, 4. 24. πρβλ. Ματθ. 8, 11). Γιά νά ἐμπλουτισθῇ τό θέμα τῆς Κυριακῆς αὐτῆς μετετέθη σ᾿ αὐτήν καί ἡ μνήμη τοῦ προφήτου Δανιήλ καί τῶν τριῶν παίδων ἀπό τήν 17η Δεκεμβρίου. Ἀλλά καί γιά τήν πρό τῆς Κυριακῆς τῶν Προπατόρων Κυριακή, τήν τρίτη δηλαδή πρό τῶν Χριστουγέννων, ἀνεζητήθη ἀνάλογος προεόρτιος περικοπή καί ὡς τέτοια προεκρίθη ἐκ μεταθέσεως ἡ περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Λουκᾶ τῆς Ι´ Κυριακῆς, πού ὁμιλεῖ γιά τήν θεραπεία τῆς συγκυπτούσης, πού ἦταν «θυγάτηρ τοῦ Ἀβραάμ» (Λουκ. 13, 10-17). Ἔτσι ὅλος ὁ Δεκέμβριος μῆνας πῆρε προεόρτιο χαρακτῆρα. Εἶναι ἀφιερωμένος στήν Παλαιά Διαθήκη, στούς προφήτας καί στούς προπάτορας τοῦ Χριστοῦ, στήν περίοδο τῆς ἀναμονῆς τοῦ Μεσσίου. Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς βλέπομε νά ἀναγράφεται στά ἑορτολόγια ἡ μνήμη τοῦ προφήτου Ναούμ τήν Ιη Δεκεμβρίου, τοῦ προφήτου Ἀββακούμ τήν 2α, τοῦ προφήτου Σοφονίου τήν 3η, τοῦ προφήτου Ἀγγαίου τήν 16η καί τοῦ προφήτου Δανιήλ καί τῶν τριῶν παίδων τήν 17η. Τοῦ Πάσχα προηγεῖτο νηστεία. Τά Χριστούγεννα κατ᾿ ἀρχάς ἀπέκτησαν μία ὀλιγοήμερο προπαρασκευαστική νηστεία, πού κατά Ζ´ αἰῶνα ἑλκυομένη ἀπό τό πρότυπο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἔγινε καί αὐτή τεσσαρακονθήμερος καί ἀρχίζει ἀπό τήν 15η Νοεμβρίου. Ἀλλά τό στοιχεῖο ἐκεῖνο πού ἔδωσε, ὅπως συνήθως, ἰδιαίτερο προπαρασκευαστικό καί προεόρτιο τόνο στήν πρό τῶν Χριστουγέννων περίοδο εἶναι οἱ ὕμνοι, πού παρεμβάλλονται στίς ἀκολουθίες τοῦ ἑσπερινοῦ, τοῦ ὄρθρου καί τοῦ ἀποδείπνου τῶν ἡμερῶν αὐτῶν. Ἡ παρεμβολή γίνεται κατά ἕνα μεθοδικό καί κλιμακωτό ἀνοδικό σύστημα. Ἀπό τήν 21η Νοεμβρίου ἀρχίζουν νά ψάλλωνται οἱ καταβασίες τῶν Χριστουγέννων «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε…» ἀπό τήν 26η προστίθεται καί τό προεόρτιο κοντάκιο «Ἡ Παρθένος σήμερον τόν προαιώνιον Λόγον…»· ἀπό τήν 30η Νοεμβρίου ἀρχίζει ἡ παρεμβολή καί ἄλλων προεορτίων τροπαρίων. Ἀπό τήν 20η Δεκεμβρίου τό προεόρτιο στοιχεῖο κυριαρχεῖ πιά στίς ἀκολουθίες· κανόνες, στιχηρά, καθίσματα, ἐξαποστειλάρια ἔχουν προεόρτιο χαρακτῆρα. Ἀπό αὐτά τά πιό ἀξιοπρόσεκτα ὑμνογραφήματα πού ψάλλονται κατά τήν περίοδο αὐτή εἶναι σειρά ἀποστίχων μέ ἀκροστιχίδα κατ᾿ ἀλφάβητον, ποίημα Ρωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ, πού κατανέμονται καθ᾿ ὁμάδας ὡς στιχηρά τῶν αἴνων, ὅλα τοῦ πλ. β´ ἤχου, καί προσόμοια τοῦ πρώτου τροπαρίου τῆς σειρᾶς αὐτῆς, πού χαρακτηριστικά μᾶς δίδει καί τό θέμα ὅλων τῶν ἄλλων: «Αἱ ἀγγελικαί προπορεύεσθε δυνάμεις· οἱ ἐν Βηθλεέμ ἑτοιμάσατε τήν φάτνην· ὁ Λόγος γάρ γεννᾶται, ἡ Σοφία προέρχεται· δέχου ἀσπασμόν ἡ Ἐκκλησία· εἰς τήν χαράν τῆς Θεοτόκου, λαοί εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ ἐλθών Θεός ἡμῶν, δόξα σοι». Τίς ἡμέρες αὐτές ψάλλονται κατά τά ἀπόδειπνα καί τά προεόρτια τριῴδια καί οἱ κανόνες, ποιήματα Συμεών τοῦ Μεταφραστοῦ, πού ἐξαρτῶνται καί κατά τήν ἀκροστιχίδα καί κατά τό πρεριεχόμενο ἀπό τά ἀντίστοιχα τριῴδια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ἡ πρό τῶν Χριστουγέννων ἑβδομάς παίρνει ἔτσι τόν χαρακτῆρα καί πλέκεται κατά τήν μίμησιν τῆς πρό τοῦ Πάσχα Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ἡ μίμησις κορυφοῦται τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων μέ τήν ἀκολουθία τῶν μεγάλων ὡρῶν καί τοῦ ἑσπερινοῦ, πού ἔχουν ποιηθῆ κατά τό πρότυπο τῶν μεγάλων ὡρῶν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καί τοῦ μεγάλου ἑσπερινοῦ τοῦ Πάσχα. Ἀπό τήν ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, πού ὅπως εἴδαμε εἶναι ἀφιερωμένη στούς προπάτορας τοῦ Χριστοῦ, ἀποσποῦμε τρία χαρακτηριστικά τροπάρια, τά δύο πρῶτα στιχηρά τῶν αἴνων τοῦ πλ. α´ ἤχου πρός τό «Χαίροις ἀσκητικῶν» καί τό δοξαστικό τοῦ πλ. δ´ ἤχου. Ὁ προεόρτιος τόνος τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδος γιά την ἐπικειμένη γέννησι τοῦ Χριστοῦ συνδυάζεται ἄριστα μέ τό μνημόσυνο τῶν προφητῶν καί τῶν πρό τοῦ νόμου πατέρων. «Ἆρόν σου τήν φωνήν ἀληθῶς, Σιών Θεοῦ ἡ θεία πόλις, καί κήρυξον Πατέρων τήν θείαν μνήμην Σύν Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ τιμῶσα τόν ἀοίδιμον· ἰδού σύν Ἰούδᾳ τε καί Λευί μεγαλύνομεν, Μωσῆν τόν μέγαν, Ἀαρών τόν θεσπέσιον καί γεραίρομεν σύν Δαυίδ Ἰησοῦ, Σαμουήλ. Πάντες τήν προεόρτιον Χριστοῦ θείαν αἴνεσιν ὕμνοις ἐνθέοις κροτοῦντες, τῆς παρ᾿ αὐτοῦ ἀγαθότητος τυχεῖν ἐξαιτοῦμεν τοῦ παρέχοντος τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος». «Δεῦρο ὁ ἐν πυρίνῳ ποτέ ἐπιδιφρεύσας, Ἠλιού, θείῳ ἅρματι, θεόφρον Ἐλισσαιέ τε σύν Ἐζεκίᾳ ὁμοῦ, Ἰωσίᾳ ἅμα συναγάλλεσθε· σεπτή δωδεκάς τε τῶν προφητῶν ἡ θεόπνευστος, τοῖς γενεθλίοις τοῦ Σωτῆρος συγχόρευε καί ἐν ᾄσμασι, πάντες δίκαιοι ᾄσατε. Παῖδες οἱ παμμακάριστοι, οἱ δρόσῳ τοῦ Πνεύματος σβέσαντες φλόγα καμίνου ὑπέρ ἡμῶν ἱκετεύσατε, Χριστόν δυσωποῦντες ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τό μέγα ἔλεος». «Τῶν νομικῶν διδαγμάτων ὁ σύλλογος τήν ἐν σαρκί ἐμφανίζει τοῦ Χριστοῦ θείαν γέννησιν, τοῖς πρό τοῦ νόμου τήν χάριν εὐαγγελιζομένοις, ὡς ὑπέρ νόμον τῇ πίστει ὑπάρξασιν· ὅθεν τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγῆς οὖσαν πρόξενον ταῖς ἐν Ἅιδῃ κατεχόμεναις ψυχαῖς προεκήρυττον, διά τῆς ἀναστάσεως· Κύριε, δόξα σοι www.imkby.gr

Η Εκκλησία απειλείται με χρεοκοπία"

29 - 11 - 2009

Romfea.gr

Φθιώτιδος "

Γράφει ο/η Free Sunday - Συνέντεύξη στο Νίκο Παπαδημητρίου / 13:08

29.11.09

Με μια συνέντευξη που θα συζητηθεί, ο μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, ένας μητροπολίτης μεγάλου ειδικού βάρους στους κόλπους της ιεραρχίας, δίνει συνέχεια στη διένεξη πολιτείας και Εκκλησίας αναφορικά με τη φορολόγηση της περιουσίας της δεύτερης. Αποκαλύπτει, ειδικότερα, ότι άλλα μετέφερε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος από τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό και άλλα ανακοίνωσε μερικές ώρες μετά ο υπουργός Οικονομικών. «Πάθαμε ψυχρολουσία» σημειώνει χαρακτηριστικά, ενώ δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στους χειρισμούς του Αρχιεπισκόπου. Ο συνομιλητής μας, που δεν είναι υπέρ των αντιδράσεων εποχής… Σημίτη, υπαινίσσεται ότι η εκκλησιαστική αντίδραση θα είναι αποφασιστική, ζητάει πάντως άμεσα διορθωτικές κινήσεις –προφανώς από την άλλη μεριά– για την άρση της δυσπιστίας στις σχέσεις των δύο πλευρών. Αλλά και για την ουσία του προβλήματος, τη φορολόγηση δηλαδή της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο μητροπολίτης κ. Νικόλαος επισημαίνει χωρίς περιστροφές ότι «τα λάθη της οικονομικής πολιτικής δεν επιτρέπεται να τα πληρώνει η Εκκλησία» και προτείνει στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να εξασφαλίσει έσοδα από τη μείωση των αμοιβών των golden boys, τη φορολόγηση των εχόντων (από τους οποίους εξαιρεί την Εκκλησία), αλλά και την τιμωρία όσων κλέβουν. Απευθύνει, δε, σήμα κίνδυνου για το φιλανθρωπικό έργο, λέγοντας ότι η Εκκλησία απειλείται με… χρεοκοπία, στην περίπτωση που εφαρμοστούν τα προτεινόμενα κυβερνητικά μέτρα. Διανύουμε, Σεβασμιώτατε, μια κρίσιμη για τη χώρα συγκυρία, με τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Δεν είναι λογικό, λοιπόν, στη συγκυρία αυτή να συντρέξει και η Εκκλησία; Η Εκκλησία διαχρονικά συμπαρίσταται στις ανάγκες των ανθρώπων αδιακρίτως, με το οργανωμένο φιλανθρωπικό της έργο, και θα ήταν έξω από την αποστολή της να μην ενδιαφερθεί και τώρα, στη δύσκολη και κρίσιμη αυτή συγκυρία. Δηλώσαμε στην Ιερά Σύνοδο ομοφώνως ότι είμαστε πρόθυμοι να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της κυβέρνησης να αυξήσουμε τα βοηθήματα προς τους απόρους, να ωθήσουμε τό πλήρωμα σε μια πιο θερμή προσφορά αγάπης και να αδειάσουμε τα ταμεία της Εκκλησίας προκειμένου να ενισχυθούν οι ενδεείς συνάνθρωποί μας Ενόψει των Χριστουγέννων θα διατεθούν από την Εκκλησία μας τεράστια χρηματικά ποσά, χιλιάδες δέματα τροφίμων και αμέτρητος αριθμός ρουχισμού σε ενδεείς αδελφούς Έλληνες και μετανάστες. Και στον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που (σας) είπε ότι στη δύσκολη αυτή εποχή «δεν μπορεί η Εκκλησία να μείνει έξω από αυτή τη συνεισφορά στα οικονομικά της χώρας», τι απαντάτε; Εμείς μιλούμε για συνεισφορά στη φτώχεια των συνανθρώπων μας. Στο κράτος έχει δώσει πολλά και πολλές φορές η Εκκλησία, σε έκτακτες περιστάσεις πολέμων, προσφυγιάς, θεομηνιών κτλ. Σε αυτή μετά την αγαπητική απογύμνωση έμεινε τό 4% της αρχικής περιουσίας της, μεγάλο μέρος της οποίας έχει δεσμευμένο η πολιτεία και δεν επιτρέπει την αξιοποίησή του. Με αυτά τα εναπομείναντα λειτουργεί 700 ιδρύματα και επιτελεί το πολυσήμαντο πνευματικό, κοινωνικό, εθνικό και πολιτιστικό της έργο. Τα λάθη της οικονομικής πολιτικής δεν επιτρέπεται να τα πληρώνει η Εκκλησία. Τις προάλλες ο επικεφαλής των οικονομικών υπηρεσιών της Ιεράς Συνόδου, ο μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος, αποκάλυψε ότι, απευθυνόμενος στον υπουργό Οικονομικών στην πρόσφατη συνάντηση που είχαν, του είπε: «Υπάρχει θεομηνία ή πόλεμος για να συνεισφέρουμε; Όχι. Καλούμαστε να συνεισφέρουμε για τις ανύπαρκτες οικονομικές πολιτικές. Δεν το δέχομαι να καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα άλλων». Σας βρίσκει σύμφωνο η άποψη αυτή και ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνεται; Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος με τον στιβαρό και ξεκάθαρο λόγο του είπε την αλήθεια. Είναι λογικό για την ενίσχυση του κρατικού κορβανά να απογυμνώνεται η Εκκλησία; Ας μειωθούν οι τεράστιες αμοιβές κρατικών παραγόντων, ας φορολογηθούν ανάλογα οι έχοντες και κατέχοντες, ας τιμωρηθούν οι κλέφτες και θα δείτε πώς ανασαίνουν τα κρατικά ταμεία. Εξάλλου, γιατί μόνο η Εκκλησία; Ο τριπλασιασμός του ΕΤΑΚ για τα Νομικά Πρόσωπα της Ορθοδόξου Εκκλησίας αντίκειται στην περί ισότητος διάταξη του Συντάγματος και αποτελεί σκανδαλώδη νομοθετική μεροληψία. Ερευνήστε να μάθετε πόση περιουσία διαθέτουν άλλα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Εξάλλου, γιατί εξαιρούνται αυτής της ρύθμισης τα άλλα ελληνικά θρησκεύματα, όπως οι Μουσουλμάνοι, οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι Εβραίοι, οι Διαμαρτυρόμενοι; «Παίρνουμε ανησυχητικά μηνύματα» Το ΠΑΣΟΚ είχε υποσχεθεί προεκλογικά ότι θα προηγούνταν διάλογος με την Εκκλησία πριν τη λήψη των όποιων μέτρων. Αισθάνεστε ότι δεν έχει τηρηθεί η δέσμευση; Και μετεκλογικά δόθηκε η υπόσχεση από τον κ. πρωθυπουργό στο Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κατά τη συνάντησή τους. Ακριβώς την επομένη πάθαμε στην Ιερά Σύνοδο ψυχρολουσία απ’ όσα ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών. Άλλα μας είχε πει ο Αρχιεπίσκοπος και άλλα ανακοίνωσε ο υπουργός. Πιστεύαμε ότι θα επικρατούσε στις σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας ένα καλό κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Δυστυχώς, διαψευστήκαμε. Έχει αναστατωθεί ο κόσμος της Εκκλησίας και τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι ανησυχητικά. Πρέπει να υπάρξουν σύντομα διορθωτικές κινήσεις για να φύγει η δυσπιστία και η επιφυλακτικότητα από την Εκκλησία. Εκκλησιαστικοί παράγοντες, Σεβασμιώτατε, κάνουν λόγο για επανάληψη της περιόδου... Σημίτη. Συμφωνείτε; Από δικής μας πλευράς δεν θέλουμε να επαναληφθούν εκείνα τα γεγονότα. Είμαστε υπέρ της συναίνεσης και της δημιουργίας κλίματος αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης. Συμφέρον της πολιτείας είναι να συμβάλει σε αυτό με ανάλογη ανταπόκριση. Εννοείται ότι κάθε κίνηση αποδυνάμωσης ή υποτίμησης της Εκκλησίας θα μας βρει αντίθετους. Εμείς δεν επικροτούμε τις ακραίες συμπεριφορές. Είμαστε υπέρ του διαλόγου και για τα πιο δύσκολα προβλήματα, με μοναδικό στόχο το σεβασμό του ρόλου της Εκκλησίας, το συμφέρον των ανθρώπων και την τιμή της πατρίδας μας. Αλήθεια, είστε ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα αντίδραση της ηγεσίας της Εκκλησίας; Ο Μακαριώτατος είναι ένθερμος υποστηρικτής του Συνοδικού συστήματος και έχει δηλώσει ότι θα εκφράζει τις απόψεις της Ιεράς Συνόδου. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αντέδρασε ευπρεπώς. Διατύπωσε τις θέσεις της, επισκέφθηκε εκπρόσωπός της και τον κ. υπουργό και του επέδωσε επιστολή με τα επιχειρήματα της Εκκλησίας. Συνέβαλε στη διαβούλευση με αξιοπρεπή και πολιτισμένο τρόπο. Ευελπιστούμε ότι στην κυβέρνηση θα υπάρξει νηφάλια σκέψη, που θα οδηγήσει στην επανόρθωση της άδικης μεταχείρισης της Εκκλησίας. Η πατρίδα μας οφείλει πολλά στην Ορθόδοξη Εκκλησία, τα οποία δεν πρέπει να λησμονούμε. Τι μας έπιασε τα τελευταία χρόνια να είμαστε αρνητικοί και επιθετικοί κατά της Εκκλησίας; Ακούμε από εκκλησιαστικούς φορείς ότι τα ιδρύματα θα υποστούν σοβαρό πλήγμα από τη φορολόγηση που ετοιμάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση. Τι θα συμβεί, λοιπόν, στην περίπτωση αυτή; Τα αποτελέσματα θα είναι δυσάρεστα για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Ο τριπλασιασμός της φορολογίας θα γονατίσει τα ελάχιστα που διαθέτουν οι ιερές μητροπόλεις, οι ενορίες και τα πολλά μας ιδρύματα. Εάν οδηγηθεί σε χρεοκοπία η Εκκλησία και αναστείλει τη λειτουργία των ιδρυμάτων της, ποιος θα αναλάβει το ρίσκο της κοινωνικής αναταραχής; Έχει το κράτος τη δυνατότητα να αναλάβει τα εκατοντάδες ιδρύματα της Εκκλησίας; Χρέος της πολιτείας είναι να στηρίξει και όχι να αποδυναμώσει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Δεν αρνούμαστε τη φορολόγηση. Αρνούμαστε και δεν δεχόμαστε τη μονομερή και υπέρμετρη φορολόγηση. Θέλουμε ίση μεταχείριση με τα υπόλοιπα Νομικά Πρόσωπα. Η ειδική φορολογική μεταχείριση υποβιβάζει την Εκκλησία και ανοίγει το δρόμο για μεγάλες περιπέτειες. Πρέπει να αντιληφθεί η πολιτεία ότι η Εκκλησία είναι ένας μόνιμος συμπαραστάτης των ενδεών, που καλύπτει πολλά και μεγάλα προνοιακά κενά.