ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ

Aλχημιστής ο Hahnemann

Σχετικά με την αλχημιστική ιδιότητα του Hahnemann ο ομοιοπαθητικός γιώργος Bυθούλκας αναφέρει ότι: « ... ήταν ένας χημικός με άριστα προσόντα και, επίσης, είχε μεγάλη επίγνωση της αλχημείας»¹.

Eίναι σαφές ότι ο όρος «αλχημεία» αναφέρεται εδώ με τη μεταφυσική του έννοια, γι' αυτό άλλωστε και διαχωρίζεται από την ιδιότητα του Hahnemann ως χημικού. Άλλωστε ο Winer μας λέγει για τα φάρμακα της Oμοιοπαθητικής ότι: «Στα νοητικά συμπτώματα βρίσκουμε μιά επιβεβαίωση των αλχημιστικών και αρχετυπικών εικόνων»².

Για τον Hahnemann μαθαίνουμε ακόμη από το περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», ότι στην φιλοσοφική του αναζήτηση προχώρησε « ...σε ακόμη πνευματικότερους κόσμους έως και αποκρυφιστικούς», ενώ για τη θρησκευτική του στάση διαβάζουμε: «ο Hahnemann ήταν θεϊστής», πίστευε σε μιά «Φυσική Θρησκεία». Aυτό εξάλλου διαφαίνεται μέσα από τη στάση του Hahnemann απέναντι στον Kομφούκιο, του οποίου τη διδασκαλία θεωρούσε ανώτερη από αυτή του Xριστού, τον οποίο αντιμετώπιζε ως ένα «ένθερμο συναισθηματία».

Πίστευε ότι «υπάρχει ένας παραλληλισμός της δράσης του Yπέρτατου όντος και της δράσης των φαρμάκων ...ήταν αφοσιωμένος λάτρης της πνευματικής θρησκείας (γι' αυτό εξάλλου κατέτεινε στο να δίνει στους ασθενείς να οσμίζονται τις υψηλές δυναμοποιήσεις για να θεραπευτούν) ...;

Mασώνος ο Hahnemann

Eίναι επίσης σαφές ότι η είσοδός του σε τεκτονική στοά σε νεαρότατη ηλικία επηρέασε σημαντικά τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές του αντιλήψεις»³. H σχέση του Hahnemann με τον πνευματισμό φαίνεται και στο πιό γνωστό σύγγραμμά του, το «Όργανον», όπου αφιερώνει αρκετά κεφάλαια για να εξυμνήσει τον πατέρα του πνευματισμού Άντον Mέσμερ, του οποίου τη θεωρία για το «ζωϊκό μαγνητισμό» πίστευε και εφάρμοζε κι ο ίδιος στην πράξη!⁴.

Aντιλαμβανόμαστε απ' όλα αυτά βέβαια ότι η Oμοιοπαθητική έχει τις ρίζες της στον αποκρυφισμό και τον πνευματισμό που σαφώς απορρίπτονται από την Eκκλησία μας. Άλλωστε και ο ομοιοπαθητικός Mιχάλης Λέφας στο περιοδικό «Διαβάζω» αναφέρει ότι ο βασικός θεραπευτικός νόμος της ομοιοπαθητικής, ο «νόμος των ομοίων», «δέν είναι σωστό να αποδίδεται πρωταρχικά στον Hahnemann», αφού «ο νόμος αυτός εμπεριέχετο στην τέχνη της μαγείας»,5 ενώ στο περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική» ο Kώστας Zερβάνος αναφέρει μερικά παραδείγματα ομοιοπαθητικής μαγείας που συμπίπτουν με την ομοιοπαθητική και καταλήγει: «Yπάρχουν και άλλα παραδείγματα λαϊκής ομοιοπαθητικής που στηρίζεται στις αρχές της ομοιοπαθητικής μαγείας ...;»⁶. Aντιλαμβάνεται κανείς ότι οι αρχές της ομοιοπαθητικής μαγείας δεν συμβιβάζονται σε καμιά περίπτωση με την ορθόδοξη πίστη και ζωή.

1. Γ. Bυθούλκα, «H Eπιστήμη της Oμοιοπαθητικής», σελ. 173.

2. Winer, «Tο πλήρες βιβλίο της Oμοιοπαθητικής», εκδόσεις Διόπτρα, Aθήνα 1992, σελ. 241.

3. Περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», τεύχος 5, Άνοιξη 1993, σελ.10-11.

4. Hahnemann, «Όργανον», σελ. 301-305.

5. Περιοδικό «Διαβάζω», αριθμ. 221, 6/9/1989, σελ. 15.

6. Περιοδικό «Oμοιοπαθητική Iατρική», τεύχος 10, Aύγουστος-Oκτώβριος 94, σελ. 7.

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:

http://orthodox-world.pblogs.gr/tags/omoiopathitiki-gr/pages/2.html

www.egolpion.gr

Η δίαιτα του… γραφείου

Η αλήθεια είναι ότι το εργασιακό ωράριο δεν είναι ιδανικό για να τηρείτε κατά γράμμα μια ισορροπημένη διατροφή. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αποτελεί τροχοπέδη στην προσπάθειά σας να απαλλαγείτε από το περιττό βάρος.

Υπάρχουν, λοιπόν, εναλλακτικές λύσεις που μπορεί να βοηθήσουν να προσαρμόσετε ένα υγιεινό πρόγραμμα διατροφής στις συνθήκες της καθημερινότητάς σας.

1.Ξεκινήστε με ένα καλό πρωινό

Η μη πρόσληψη πρωινού σχετίζεται με αυξημένη κατανάλωση κορεσμένου λίπους και συνεπώς πολλών θερμίδων την υπόλοιπη μέρα. Αρχίστε, λοιπόν, τη μέρα σας με ένα ποτήρι ημι-αποβουτυρωμένο γάλα, λίγο ψωμί ολικής άλεσης με λίγο τυρί χαμηλών λιπαρών ή μαργαρίνη και μέλι. Εναλλακτικά, προτιμήστε γιαούρτι χαμηλών λιπαρών με μέλι και ξηρούς καρπούς.

2. Συνεχίστε μ' ένα ελαφρύ μεσημεριανό γεύμα ή σνακ

Σας δίνει άμεσα ενέργεια και σας εφοδιάζει με τις απαραίτητες βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, για να αντεπεξέλθετε στις επαγγελματικές απαιτήσεις σας. Προτείνω ένα τοστ με ψωμί ολικής άλεσης χωρίς λιπαρές σάλτσες, μία σπιτική σπανακόπιτα ή ακόμα και γιαούρτι άπαχο με σταφίδες και αμύγδαλα.

3.Καταναλώστε το κύριο γεύμα το απόγευμα στο σπίτι

Προτιμήστε κάτι ελαφρύ ή ένα σνακ για βραδινό, όπως ένα φρούτο ή μία φρυγανιά με τυρί cottage.

Αξίζει να επισημανθεί ότι, για να τρώτε ισορροπημένα στον χώρο εργασίας σας, θα πρέπει να βρίσκεστε σε ψυχική ηρεμία.

Πώς θα τα καταφέρετε: Αφιερώστε 15 έως 20 λεπτά στο ελαφρύ σας γεύμα. Κλείστε το κινητό σας, μη μιλάτε για τη δουλειά σας και αποφύγετε να τρώτε στο γραφείο σας. Με αυτό τον τρόπο βοηθάτε τη διαδικασία της πέψης και ικανοποιείτε καλύτερα το αίσθημα του κορεσμού, ώστε να μη νιώθετε ότι πεινάτε υπερβολικά, όταν επιστρέφετε το απόγευμα στο σπίτι.

Θυμηθείτε! Για να τροποποιήσετε προς το καλύτερο τις διατροφικές σας συνήθειες, πρέπει να τις θέσετε ως προτεραιότητα.

Πηγή: preventionmag.gr
www.zougla.gr

Καρκίνος των οστών, ο... προϊστορικός

Η πάλαι ποτέ ανίατη νόσος δεν είναι προϊόν του πολιτισμού

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Oι αρχαιολόγοι οι οποίοι ανακάλυψαν έναν σκυθικό τάφο στη ρωσική δημοκρατία της Τούβα πριν από 10 χρόνια έκαναν και μια σημαντική ιατρική ανακάλυψη: στα οστά ενός άνδρα που ήταν θαμμένος εκεί εντόπισαν την παλαιότερη περίπτωση μεταστατικού καρκίνου του προστάτη που έχει βρεθεί ποτέ.

Κάποτε πιστεύαμε ότι ο καρκίνος είναι μια σύγχρονη ασθένεια, αλλά φαίνεται ότι συνυπήρχε ανέκαθεν με το ανθρώπινο είδος. Σε αυτό συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες, αλλά εκεί που διαφωνούν είναι στο κατά πόσον ο καρκίνος εξαπλώθηκε χάρη στον πολιτισμό. Οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει τουλάχιστον 200 περιπτώσεις καρκίνου από την προϊστορική εποχή. Αναλογιζόμενοι όμως τη δυσκολία που έχει η εξαγωγή στατιστικών στοιχείων από παλαιά οστά, αναρωτιέται κάποιος εάν ο αριθμός αυτός θεωρείται μεγάλος ή μικρός.

«Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι ο καρκίνος είναι μια καινούργια ασθένεια» δηλώνει ο Ρόμπερτ Γουάινμπεργκ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Βιοϊατρικής Ερευνας Γουάιτχεντ του Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης. «Απλώς παλαιότερα ήταν λιγότερο συνηθισμένη, επειδή ο κόσμος πέθαινε στο μέσον της ζωής του από άλλα πράγματα.». Μία ακόμη παράμετρος, προσθέτει ο ίδιος, είναι η επανάσταση της ιατρικής τεχνολογίας: «Σήμερα γίνεται διάγνωση περισσότερων καρκίνων που στο παρελθόν δεν θα εντοπίζονταν και θα ακολουθούσαν στον τάφο τον άνθρωπο που θα πέθαινε από άλλες αιτίες».

Εάν ο καρκίνος δεν κάνει μετάσταση στα οστά, τότε είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί σε ευρήματα σκελετών. Εξαίρεση αποτελούν οι μούμιες, αλλά και εδώ τα ευρήματα είναι πολύ λίγα.

«Μπορούμε να πούμε ότι ο καρκίνος υπήρχε με βεβαιότητα και ίσως με μικρότερη συχνότητα απ΄ ό,τι σήμερα» , αναφέρει ο Αρθουρ Αουφντερχάιντε , επίτιμος καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Καθώς οι επιστήμονες συνεχίζουν τις έρευνες, ίσως είναι παρήγορο να γνωρίζουμε ότι ο καρκίνος δεν οφείλεται στην πρόοδο του πολιτισμού. Στη φυσιολογική πορεία της ζωής, τα κύτταρα ενός όντος πρέπει διαρκώς να διαιρούνται εκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο. Κάποια στιγμή κάτι θα πάει στραβά. «Εάν ζούσαμε όλοι αρκετά, κάποια στιγμή θα παθαίναμε καρκίνο» καταλήγει ο δρ Γουάινμπεργκ.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=375246&dt=29/12/2010

Οι Νεάτερνταλ έτρωγαν λαχανικά

Οι Νεάτερνταλ μαγείρευαν και έτρωγαν και λαχανικά εκτός από κρέας, σύμφωνα με επιστημονική ανάλυση σε απολιθώματα.

Αμερικανοί επιστήμονες, ύστερα από την ανάλυση κατάλοιπων φαγητού στα δόντια απολιθωμάτων επιβεβαίωσαν για πρώτη φορά ότι η διατροφή των Νεάτερνταλ δεν περιοριζόταν στο κρέας και ήταν πολύ πιο περίπλοκη από όσο πιστευόταν μέχρι σήμερα.

Η θεωρία ότι οι Νεάτερνταλ έτρωγαν σχεδόν αποκλειστικά κρέας, εκτιμήθηκε μάλιστα στο παρελθόν ως ο βασικός λόγος για την εξαφάνισή τους. Όταν, πριν από περίπου 28.000 - 30.000 χρόνια με την εποχή των παγετώνων εξαφανίστηκαν τα μαμούθ, εξέλειψε μια σημαντική πηγή κρέατος γι’ αυτούς.

Ωστόσο η νέα μικροσκοπική ανάλυση κατάλοιπων από Νεάντερταλ, που βρέθηκαν σε διάφορα σπήλαια του κόσμου, όπως στο Βέλγιο και στο Ιράκ, ανακάλυψε σαφή στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με τις προηγούμενες χημικές αναλύσεις.
Οι ερευνητές βρήκαν απολιθωμένα υπολείμματα διαφόρων φυτών και λαχανικών στην οδοντική πλάκα τους και, σε μερικές περιπτώσεις, είχαν προηγουμένως μαγειρευτεί σε φωτιά.

Το γεγονός αυτό υποδηλώνει επίσης ότι οι Νεάντερταλ ήλεγχαν τη φωτιά εξίσου καλά με τους προγόνους των συγχρόνων ανθρώπων (homo sapiens).

Η νέα ανακάλυψη πιθανώς ανατρέπει ακόμη τη θεωρία ότι οι πρόγονοί μας ώθησαν σε εξαφάνιση τους Νεάντερταλ, αξιοποιώντας τη διατροφή τους.

Επίσης, κατά την Πιπέρνο, ανακύπτει το ερώτημα κατά πόσο οι Νεάντερταλ ήσαν οργανωμένοι σε ομάδες κυνηγών-συλλεκτών όπως και οι homo sapiens, ενώ δεν αποκλείεται να είχαν ένα καταμερισμό εργασιών ανάμεσα σε άνδρες (κυνηγούς) και γυναίκες (συλλέκτες), ανάλογο με τον ανθρώπινο.

Ίχνη φυτικών ουσιών είχαν βρεθεί και παλαιότερα σε τοποθεσίες εγκατάστασης των Νεάντερταλ, αλλά είναι τώρα η πρώτη φορά που διαπιστώνεται ότι η φυτική τροφή τρωγόταν, μερικές φορές μαγειρεμένη.

Η έρευνα, από επιστήμονες του τμήματος Ανθρωπολογίας και του εργαστηρίου αρχαιοβιολογίας του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν της Ουάσιγκτον, υπό την Ντολόρες Πιπέρνο, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Proceedings” της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).

www.enet.gr

Αγιασμένες μέρες-περιπλάνηση στο άγιο Δωδεκαήμερο

(Φώτης Κόντογλου)

Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.

Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως».

Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μια γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζει τις μέρες της ζωής του μαζί με τον Θεό, γιατί κανένας άλλος από τον Θεό δεν μπορεί να δώσει τέτοια χαρά, τέτοια ειρήνη, κατά τον λόγο που είπε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο: «Τη δική μου την ειρήνη σας δίνω, δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος».

Η χαρά του Χριστού κ’ η ειρήνη είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Για τούτο ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην εκκλησία, για να πιει απ’ αυτή την αθάνατη βρύση της αληθινής χαράς και της ειρήνης, λέγει μαζί με τον Δαβίδ: «Εξαπόστειλον, Κύριε, το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά με ωδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος άγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου· και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του Θεού, προς τον Θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου».

Ας γιορτάσουμε λοιπόν κ’ εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού «εν πνεύματι και αληθεία, εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς», και τότε και τ’ άλλα «προστεθήσεται ημίν», θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η θέρμη Εκείνου που είναι ο ζωοδότης.

Μέγα μάθημα της ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, η Γέννηση του Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σε μια φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση του Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια και τα φτωχά πράγματα. Η μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί. Το βόδι και το γαϊδούρι τον ζεστάνανε με την ανασαμιά τους. Τσομπάνηδες τον συντροφέψανε. Μαζί με τα νιογέννητα αρνιά λογαριάστηκε ο αμνός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο από την κατάρα του Αδάμ. Ποιος άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;

Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει, στον Λόγο του για την Ταπεινοφροσύνη, τα παρακάτω εξαίσια λόγια: «Θέλω ν’ ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί μου, και να λαλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης, κ’ είμαι γεμάτος φόβο, σαν εκείνον τον άνθρωπο που ξέρει πως θα μιλήσει για τον Θεό. Γιατί η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας. Γιατί ο Λόγος του Θεού που έγινε άνθρωπος, αυτή ντύθηκε, κ’ ήρθε σε συνάφεια μαζί μας μ’ αυτή, παίρνοντας σώμα σαν το δικό μας. Κι όποιος τη ντύθηκε, αληθινά έγινε όμοιος μ’ Εκείνον, που κατέβηκε από το ύψος Του, και που σκέπασε την αρετή της μεγαλωσύνης Του και τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη. Κι αυτό έγινε για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του. Γιατί η κτίση δεν μπορούσε να τον κοιτάξει , αν δεν έπαιρνε ένα μέρος απ’ αυτή (το σώμα), κ’ έτσι μίλησε μ’ αυτή. Σκέπασε τη μεγαλωσύνη Του με τη σάρκα, και μ’ αυτή ήρθε σε συνάφεια μαζί μας, με το σώμα που επήρε από την Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία. Ώστε, βλέποντάς τον εμείς πως είναι από το γένος μας και πως μας μιλά σαν άνθρωπος, να μην τρομάξουμε από τη θωριά Του. Γι’ αυτό, όποιος φορέσει τη στολή που φόρεσε ο Κτίστης (δηλαδή την ταπεινοφροσύνη), τον ίδιον τον Χριστό ντύθηκε».

Η φάτνη είναι η ταπεινή καρδιά, που μοναχά σ’ αυτή πηγαίνει και γεννιέται ο Χριστός.

Η Εκκλησία μας φωτοβολά μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι, γιορτάζοντας τη Γέννηση του Κυρίου. Από μέσα της ακούγεται μια υπερκόσμια υμνωδία, σαν εκείνη που ψέλνανε οι άγγελοι τη νύχτα που γεννήθηκε ο Κύριος, «ήχος καθαρός εορταζόντων». […]

(από το βιβλίο του «Το Αϊβαλί η πατρίδα μου»)


www.alopsis.gr

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατό του

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από το θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η «εκκλησία» της νεώτερης ελληνικής γραμματείας μας εορτάζει τη μνήμη του «Αγίου των Γραμμάτων» που γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911.

Ο «κοσμοκαλόγερος» της πεζογραφίας μας εξακολουθεί ακόμη και σήμερα -στους ψηφιακούς καιρούς μας- να φωτίζει με το κεράκι του το ελληνικό διήγημα, προσφέροντας το Χριστόψωμο του ύφους και του ήθους του.

Το θεωρούμενο από όλους κορυφαίο έργο του «Η φόνισσα» μοιάζει σύγχρονο ,εμπνέοντας κινηματογραφιστές και σκηνοθέτες. Η υπόθεση-αν εξαιρέσεις τα γραφικά ονόματα της εποχής- μοιάζει τωρινή, παρ' όλο που γράφτηκε το 1902: «Η θεία Χαδούλα της Φραγκογιαννούς, απεγνωσμένη από τον οικογενειακό αυταρχισμό, παραλογίζεται και σκοτώνει μικρά κορίτσια προκειμένου να γλυτώσει αυτά και τους γονείς τους από τα βάσανα που ήταν συνταυτισμένα με τις γυναίκες εκείνου του κόσμου. Περιγράφοντας τους φόνους και την καταδίωξή της από τα όργανα της τάξεως, ο Παπαδιαμάντης οδηγεί την ηρωίδα του σε απόκρημνο παραθαλάσσιο γκρεμό, για να πνιγεί "εις το ήμισυ του δρόμου μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης Δικαιοσύνης».

Γεννημένος από πατέρα ιερέα και θεοσεβούμενη μητέρα ,μεγάλωσε ανάμεσα σε εννιά αδέλφια (τα δύο πέθαναν σε μικρή ηλικία) και γνώρισε τα ξωκκλήσια της Σκιάθου ,που ύμνησε μέχρι το τέλος της βασανισμένης ζωής του. Γράφει ο ίδιος σε ένα σύντομο βιογραφικό του:

«Εγεννήθην εν Σκιάθω, τη 4 Μαρτίου 1851. Εβγήκα απο το ελληνικόν Σχολείον εις τώ 1863, αλλά μόνον τώ 1867 εστάλην εις το Γυμνάσιον Χαλκίδος, όπου ήκουσα την Α΄ και Β΄ τάξιν. Την Γ΄ εμαθήτευσα είς Πειραιά, είτα διέκοψα τας σπουδάς μου και έμεινα είς την πατρίδα. Κατά τον Ιούλιον του 1872 υπήγα είς το Αγιον Ορος χάριν προσκυνήσεως, όπου έμεινα ολίγους μήνας. Τώ 1873 ήλθα εις Αθήνας καί εφοίτησα εiς την Δ΄ του Βαρβακείου. Τώ 1874 ενεγράφην εις την Φιλοσοφικήν Σχολήν, όπου ήκουα κατ' εκλογήν ολίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ' ιδίαν δε ησχολούμην εις τας ξένας γλώσσας.

Μικρός εζωγράφιζα αγίους, είτα έγραφα στίχους, καί εδοκίμαζα να συντάξω κωμωδίας. Τώ 1868 επεχείρησα να γράψω μυθιστόρημα. Τώ 1879 εδημοσιεύθη «Η Μετανάστις» έργον μου εις το περιοδικόν «Σωτήρα». Τώ 1882 εδημοσιεύθη «Οι έμποροι των εθνών» εις τώ «Μη χάνεσαι». Αργότερα έγραψα περί τα εκατόν διηγήματα, δημοσιευθέντα εις διάφορα περιοδικά καί εφημερίδας.»

Η φτώχεια ήταν αυτή που δεν του επέτρεψε να τελειώσει τις σπουδές του. Ζούσε σε δωμάτια ταπεινά. Άρχισε να κερδίζει αρκετά, για την εποχή, χρήματα όταν ο Βλάσης Γαβριηλίδης, της πρωτοποριακής «Ακρόπολης», τον προσέλαβε στην εφημερίδα με το ποσό των 250 δραχμών το μήνα. Επί πλέον κέρδιζε και άλλα χρήματα από τις συνεργασίες με άλλες εφημερίδες και περιοδικά. Αλλά δεν αποταμίευε. Τα ξόδευε … «εν ριπή οφθαλμού».

Ήταν γνωστό τότε πως μόλις έπαιρνε το μισθό του ξεπλήρωνε τα χρέη του στην ταβέρνα του Κεχριμάνη, όπου σύχναζε επί 27 συναπτά έτη, πλήρωνε το ενοίκιο , έστελνε στη Σκιάθο, μοίραζε στους φτωχούς και την επόμενη ήταν και ο ίδιος φτωχός! Είχε αποστροφή στα βιοτικά. Τον περιγράφουν σχεδόν κουρελή… Σιγά-σιγά το κρασί και το τσιγάρο του έγινε από ευχαρίστηση εξάρτηση. Τον γοήτευε η μοναξιά του. Ελάχιστοι ήταν οι φίλοι του. Η χαρά της ζωής του ήταν να ψάλλει στον Άγιο Ελισαίο στην Πλάκα.

Οπότε, τον Μάρτιο του 1908 εγκατέλειψε την Αθήνα της «δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών», όπως έγραψε και κατέφυγε στο αγαπημένο του νησί, εξακολουθώντας να δουλεύει ως μεταφραστής έργων για λογαριασμό του Γιάννη Βλαχογιάννη. Πρήστηκαν τα χέρια του. Υστερα από επιδείνωση της υγείας του πέθανε, αφήνοντας 180 διηγήματα, ποιήματα, μελέτες και άρθρα. Η είδηση του θανάτου του γέμισε πένθος όχι μόνο τους συντοπίτες του, αλλά όλη την Ελλάδα. Πολλοί λογοτέχνες, που όσο ήταν εν ζωή δεν είχαν γράψει κουβέντα για το έργο του, συνέθεσαν εγκωμιαστικά κείμενα. Ο εκδοτικός Οίκος Φέξη ξεκίνησε το 1912-1913 την έκδοση 11 τόμων με τα έργα του. Διότι ουδείς οίκος δεν είχε εκδώσει σε βιβλίο τα πεζογραφήματά του όσο ζούσε. Οι αναγνώστες τα απολάμβαναν από τις εφημερίδες και τα περιοδικά…

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ένας ψαλμωδός των φτωχών και καταφρονεμένων του χθες. Αντίδωρο και αντίδοτο στον κόσμο του σήμερα.



Ακολουθεί αναλυτικά η εργογραφία του:

Μυθιστορήματα και νουβέλες:

Η Μετανάστις

Οι έμποροι των εθνών

Η γυφτοπούλα

Χρήστος Μηλιόνης

Η φόνισσα

*Διηγήματα:

Αγάπη στον γκρεμό

Άγια και πεθαμένα

Αλιβάνιστος

Άνθος του γιαλού

Απόλαυσις στη γειτονιά

Αψαλτος

Γουτού γουπατού

Δαιμόνια στο ρέμα

Εξοχική Λαμπρή

Ερως - Ήρως

Ζάνος Χαρίσης

Η αποσώστρα (γραμμένο στη δημοτική)

Η βλαχοπούλα

Η στρίγγλα μάννα

Η μαυρομαντηλού

Η νοσταλγός

Η παιδική πασχαλιά

Η σταχτομαζώχτρα

Η τύχη απ' την Αμέρικα

Η Φαρμακολύτρια

Η χολεριασμένη

Θαλασσινά ειδύλλια

Μια ψυχή

Ναυαγίων ναυάγια

Ο Αμερικάνος

Ο βαρδιάνος στα Σπόρκα

Ο Γαγάτος καί τ' άλογο

Ο γείτονας με το λαγούτο

Ο έρωτας στα χιόνια

Ο καλούμπας

Ο σημαδιακός

Ο νεκρός ταξιδιώτης

Ο ξεπεσμένος δερβίσης

Ο πανδρολόγος

Ο Πανταρώτας

Ο φτωχός άγιος

Ο Χριστός Ανέστη του Γιάννη

Ολόγυρα στη λίμνη

Όνειρο στο κύμα

Οι μάγισσες

Οι Χαλασοχώρηδες

Στο Χριστό, στο Κάστρο

Το μοιρολόγι της φώκιας

Τ' αγνάντεμα

Τ' αστεράκι

Τ' μπούφ' του πλι

Τα δυο κούτσουρα

Τα δυό τέρατα

Τα κρούσματα

Τα Χριστούγεννα του τεμπέλη

Της Κοκκώνας το σπίτι

Το ενιαύσιον θύμα

Το Πάσχα ρωμέϊκο

Το πνίξιμο του παιδιού

Το χριστόψωμο

Τρελλή βραδυά

Φτωχός άγιος

Υπηρέτρα

Υπό την βασιλικήν δρύν

Ω! τα βασανάκια

*Ποιήματα:

Στην Παναγίτσα στο Πυργί

Προς την μητέρα μου

Δέησις

Έκπτωτος ψυχή

Η κοιμισμένη βασιλοπούλα

Το ωραίον φάσμα

Εις τους αδελφούς Γιαννάκην και Κώστα Γ. Ραφτάκη

Νύχτα βασάνου

Επωδή παπά στη χολέρα

Επωδή γιατρού στη χολέρα

Το τραγούδι της Κατίνας

Εις ιππεύουσαν Παναγυριώτισσαν

Έρωτες στα κοπριά

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=375082&dt=28/12/2010

«Όχι» στο προγαμιαίο σεξ λένε οι επιστήμονες

Πιο σταθερή και ευτυχισμένη σχέση έχουν τα ζευγάρια που δεν έχουν κάνει σεξ πριν το γάμο, σύμφωνα με νέα αμερικανική έρευνα η οποία επικροτεί τις παραδοσιακές αντιλήψεις.

Στην έρευνα συμμετείχαν 2.000 παντρεμένοι και σύμφωνα με τους ειδικούς ψυχολόγους, τα ζευγάρια δεν είχαν «βιαστεί» στο θέμα του σεξ, ανέφεραν αυξημένη 20% ικανοποίηση τη σχέση τους, 12% καλύτερη επικοινωνία και 15% καλύτερη ποιότητα σεξ.

Η αξία της σεξουαλικής αυτοσυγκράτησης για την κατοπινή σταθερότητα και ποιότητα της σχέσης και του γάμου, σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται να ισχύει ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο των συντρόφων, τη θρησκεία, τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων που έχουν προηγηθεί και την χρονική διάρκεια της σχέσης πριν το γάμο.

«Υπάρχουν περισσότερα σε μια σχέση από το σεξ, αλλά βρήκαμε ότι όσοι περιμένουν περισσότερο, είναι πιο ευτυχισμένοι από τη σεξουαλική πλευρά της σχέσης τους. Αυτό συμβαίνει ίσως επειδή έχουν μάθει να μιλάνε μεταξύ τους και να αντιμετωπίζουν τα όποια προβλήματα ανακύπτουν», δήλωσε ο δρ Μπάσμπι.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Family Psychology.

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr


Πηγή : Web Only

www.tanea.gr

Με το δάκτυλο στη σκανδάλη για να πυροβοληθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία

Όλες οι δυνάμεις του καθεστώτος και όλων των χρωμάτων ομοφωνούν στο κτύπημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Εδώ οι πολιτικές υποκρισίες και οι σκοπιμότητες της απάτης παραμερίζονται χωρίς προσχήματα και «κατασκευάζουν, άμεσα, τη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ!!!

Το μαύρο αυτό καθεστωτικό συναινετικό μέτωπο, περιμένει, με το δάκτυλο στη σκανδάλη για να εξαπολύσει την πάγια και οργανωμένη επίθεσή του κατά της Εκκλησίας.

Είναι «δουλεμένες» και κραυγαλέες αυτές οι δόλιες και ενορχηστρωμένες επιθέσεις εναντίον της Εκκλησίας…

Τόλμησε, ο μητροπολίτης Πειραιώς να ξεστομίσει κάποιες αλήθειες, πασίγνωστες και πολλαπλά διατυπωμένες, και τα κοράκια των κατεστημένων ιερατείων ξεσηκώθηκαν για να τον κατασπαράξουν, βρίσκοντας μια αφορμή για να επιτεθούν εκ νέου και υστερικά κατά των δυνάμεων εκείνων της Ορθοδοξίας που αγωνίζονται εναντίον του οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης και των ποικίλων νεοταξικών οργάνων και «μαφιών» της…

Τα σιωνιστικά όργανα της Νέας Τάξης και οι εγχώριοι υπηρέτες τους, με μια φωνή άρχισαν να κραυγάζουν.

Ένα μοχθηρό μέτωπο: το κράτος του Ισραήλ (η μοχθηρή γκριμάτσα της ιμπεριαλιστικής κακουργίας), κυβέρνηση, Ντόρα (η μοχθηρία του δωσιλογισμού), καθώς και τα καθεστωτικά δεκανίκια του «αριστερού» δωσιλογισμού…

Φυσικά στο χορό μπήκαν και κάποιοι ύπουλοι ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΙ υπονομευτές της Εκκλησίας: Οι νεοταξίτες με τα ράσα που ποζάρουν με ποικίλες μεταμφιέσεις…

Και μόνο αυτή η ακαριαία συστράτευση των καθεστωτικών ιερατείων εναντίον του μητροπολίτη Πειραιώς δείχνει περίτρανα το λυσσώδες μένος κατά εκείνων των δυνάμεων της Εκκλησίας που ξεστομίζουν κάποιες αλήθειες, καθώς και τα μακάβρια σχέδια που εξυφαίνονται για την ολοκληρωτική άλωση των ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ του Ορθόδοξου κλήρου.

Μπορεί τα λόγια του μητροπολίτη Πειραιώς να μην είχαν τη θεωρητική ακρίβεια και πολιτική σαφήνεια γύρω από την ανάλυση της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης και να δαιμονοποιούσαν, σχετικά, το σιωνισμό.

Ωστόσο, στρατηγικά διατύπωναν τον εφιάλτη της παγκοσμιοποίησης και τους μηχανισμούς της Νέας Τάξης που οδηγούν τα έθνη και τους λαούς στην καταστροφή και στον αφανισμό.

Και αυτό είναι το ουσιώδες, σήμερα και όχι μια βαθύτερη ανάλυση των διεθνών καπιταλιστικών δομών και ιμπεριαλιστικών σχέσεων.

Αλλά ακόμα και αν ο μητροπολίτης υπεραπλούστευσε κάποια ζητήματα, έθιγε, όμως, την ΟΥΣΙΑ του ζητήματος και στο κάτω- κάτω ας του γινόταν κριτική πάνω στις πολιτικές απλουστεύσεις του.

Καμία κριτική. Γαυγίσματα και ουρλιαχτά αφορισμού, από όλα τα Μαντεία των διεθνών μαφιών του χρήματος επειδή τόλμησε να καταγγείλει την παγκοσμιοποίηση, τη Νέα Τάξη και το σιωνισμό ο οποίος ΑΠΟΤΕΛΕΙ συστατικό στοιχείο της Νέας Τάξης…

Ξεσηκώθηκαν όλες οι καθεστωτικές καμαρίλες και οι προπαγανδιστικές ύαινες για να ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΟΥΝ στο μητροπολίτη να μιλάει και να του υπενθυμίσουν ότι η δεσποτάδες αποτελούν «γρανάζια» του καθεστώτος που προσαρμόζονται, χωρίς τριβή, στη νεοταξική μηχανή, όπως ο αρχιεπίσκοπος, ο Βαρθολομαίος και πολλοί άλλοι της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας…

Η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει ΛΟΓΟ, όταν αυτός έρχεται σε αντίθεση με το Λόγο των διεθνών κακούργων και των εσωτερικών ιπποκόμων τους…

ΕΔΩ βρίσκεται η ουσία του ζητήματος: Στη ΦΙΜΩΣΗ του πολυεδρικού δικτύου των κληρικών και μοναχών που εκφράζουν τον ελληνικό λαό και την κοχλάζουσα οργή του.

Αυτή την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ των δυνάμεων της Εκκλησίας την τρέμουν και γι αυτό, με κάθε μέσον, επιχειρούν τα δωσίλογα όργανα της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, να την τσακίσουν…

ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΟΥΝ: Όλος ο ελληνικός λαός θα γίνει ο θώρακας αυτής της αγωνιστικής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ…

Υ.Γ. Εμείς θα διατυπώναμε, πάντως, ένα τακτικό λάθος του μητροπολίτη Πειραιώς.

Το να δίνεις συνέντευξη στον Οικονομέα και Καμπουράκη, δύο χυδαία όργανα της νεοταξικής προπαγάνδας, ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ…

Οι γενίτσαροι της σκανδαλολογίας κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας επιτελούν διατεταγμένο και προβοκατόρικο έργο…

πηγή: http://resaltomag.blogspot.com/2010/12/blog-post_9239.html

www.zoiforos.gr

Σηκώθηκε από το φέρετρό της

Μπορεί το ημερολόγιο στον τοίχο να δείχνει Χριστούγεννα αλλά μια οικογένεια από τη Βραζιλία έζησε το δικό της... Πάσχα, όταν είδε, μέσα σε διάστημα δυο ημερών, ένα 88χρονο μέλος της να πεθαίνει και ακολούθως να ανασταίνεται.

Στις 22 του Δεκέμβρη, η 88χρονη Μαρία ντας Ντόρες απεβίωσε σε νοσοκομεία της Ιπατίνγκα στην ανατολική Βραζιλία. Νωρίτερα, η γηραιά γυναίκα, η οποία έπασχε από αλτσχάιμερ και ήταν κατάκοιτη, είχε μεταφερθεί εκεί με βουλωμένες αρτηρίες και σοβαρά προβλήματα στην κυκλοφορία του αίματος.

Στην πορεία, αφού την υπέβαλαν στις τυπικές εξετάσεις, οι ιατροί περιορίστηκαν στο να διαπιστώσουν τον θάνατο της 88χρονης και έστειλαν τη «σορό» της σε γραφείο κηδειών της περιοχής, προς ενταφιασμό.

Ωστόσο, εκεί, αρκετές ώρες μετά, ένας από τους υπαλλήλους διαπίστωσε προς μεγάλη του έκπληξη πως η νεκρή ανέπνεε και κουνιόταν μέσα στο φέρετρο, με αποτέλεσμα αυτή να σταλεί πίσω στο νοσοκομείο το οποίο την είχε προηγουμένως βγάλει νεκρή.

«Είμαστε ευτυχείς που η μητέρα μου είναι ακόμη ζωντανή, δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εάν θα κινηθούμε δικαστικά ενάντια στο νοσοκομείο», δήλωσε από τη μεριά της, η Κουστόντια Αμάνσιο, κόρη της αναστηθείσας.

Απλή νεκροφάνεια, ιατρικό λάθος ή χριστουγεννιάτικο θαύμα, η παραπάνω «ανάσταση» ενέπνευσε, όπως ήταν αναμενόμενο, πλήθος εξηγήσεων.

ΣΚΑΦ.

www.ethnos.gr

Δίδυμα με ...δύο μπαμπάδες

Δίδυμα από διαφορετικούς πατεράδες γεννήθηκαν στην Πολωνία, όπως μετέδωσαν σήμερα τα τοπικά μέσα. Πρόκειται για την έβδομη τέτοια περίπτωση που έχει καταγραφεί παγκοσμίως.

Η μητέρα των διδύμων έμεινε έγκυος όταν ακόμα ήταν παντρεμένη με τον πρώην σύζυγό της, ενώ είχε παράλληλη σχέση με έναν άλλο άνδρα, μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο TVN24.

Η γυναίκα, το όνομα της οποίας δεν έχει αποκαλυφθεί, υπέβαλε αίτηση διαζυγίου αφού γέννησε τα δίδυμα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Στη συνέχεια έκανε τεστ DNA για να αποδείξει στον πρώην σύζυγό της ότι δεν είναι ο πατέρας των παιδιών, όμως αυτό έδειξε ότι ο πρώην σύζυγός της είναι ο πατέρας του αγοριού, ενώ ο άνδρας με τον οποίο διατηρούσε σχέση είναι ο πατέρας του κοριτσιού.

Αυτό το σπάνιο φαινόμενο μπορεί να συμβεί αν η γυναίκα παράξει δύο ωάρια τα οποία γονιμοποιηθούν από δύο διαφορετικούς άνδρες.


www.enet.gr

Πείραξε την Ρεπούση η αντιμνημονιακή εγκύκλιος της Εκκλησίας

Με άρθρο της στο "Βήμα" επιχείρησε να επανέλθει στην επικαιρότητα, επιτιθέμενη κατά της Εκκλησίας, με αφορμή την αντι-μνημονιακή εγκύκλιο που αυτή εξέδωσε στο έντυπό της με τίτλο "Προς τον Λαό" η γνωστή καθηγήτρια των "συνωστισμών", που ονομάτισε ολόκληρο το ρεύμα των αποδομητών ιστορικών ως "ρεπουσισμό" κ. Ρεπούση.
Φαίνεται ότι την πείραξε αρκετά η μοναδική ίσως σωστή κίνηση της Εκκλησίας, μετά την εκλογή του Ιερώνυμου και έτσι αποφάσισε να "ξεσπαθώσει". Και μας πληροφορεί ότι στην Εκκλησία αρμόζει η ... σιωπή: "Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος να απευθυνθεί στον «λαό» για την κρίση καθώς και ο τρόπος με τον οποίο την πραγματοποίησε έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά πολιτικών παρεμβάσεων της Εκκλησίας που τείνουν να γίνουν... συστημικό φαινόμενο της πολιτικής ζωής της χώρας. Με διάφορα προσχήματα που προσαρμόζονται στον πνευματικό ρόλο της Εκκλησίας έτσι όπως οι ίδιοι οι ιεράρχες τον αντιλαμβάνονται, η Ιερά Σύνοδος παραβιάζει συστηματικά τη σιωπή που αρμόζει στη διακηρυγμένη αποστολή της."
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, κατηγορεί κιόλας την Εκκλησία, ότι προσπαθεί να "κερδίσει πολιτική πελατεία" μην γνωρίζοντας προφανώς ότι ενώ η Εκκλησία δεν είναι πολιτικό κόμμα, είναι ένας από τους θεσμούς, τους οποίους εμπιστεύονται οι Έλληνες πολύ περισσότερο από τα πολιτικά κόμματα.
Φυσικά η κ. Ρεπούση, παρόλο που ήταν "κολλητή" της Μαριέττας Γιαννάκου, η οποία πλήρωσε την φιλία αυτή, με την βουλευτική της έδρα, παρόλο που ταχτοποιήθηκε μετέπειτα στην Ευρωβουλή, έρχεται ξανά στην επικαιρότητα, για να στηρίξει το σύστημα ΠΑΣΟΚ και την προσπαθειά του να επιβάλλει στην συνείδηση του ελληνικού λαού το Μνημόνιο. Καλό είναι αυτά, να τα βλέπουν εκεί στην Ρηγίλλης, για να καταλαβαίνουν τα ... φίδια που τρέφουν στον κόρφο τους!



www.elkosmos.gr

Θα μας σταυρώσουν οι άτιμοι, θα μας σταυρώσουν!!!

ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΧΡΥΣΙΟΥ, ΟΙ «ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΣΙΩΝ» ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΑΞΟΥΝ

Η περιβόητη «Κάρτα του Πολίτη» αποτελεί το πρώτο και βασικό στοιχείο για να αποδεχθούμε, αμέσως στη συνέχεια, το φοβερό χάραγμα «666» στο μέτωπο ή το χέρι. Ήτοι την εμφύτευσι του ύποπτου καθ’ όλα μικροτσίπ στο σώμα μας ακόμη και η βιολογική μας εξόντωσις, ενώ επίσης θα καταστεί δυνατόν να προσβληθούμε (προηγουμένως) από φοβερές ασθένειες οι οποίες ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ ότι διά του μικροτσίπ αυτού μπορούν να προσβάλλουν τον άνθρωπο.

Αυτό για όσους δεν πειθαρχήσουν τα κελεύσματα της Παγκόσμιας Κυβερνήσεώς «μας».

Τούτο θα έλθει σε συνδυασμό με την οικονομική εξαθλίωσι των λαών, ώστε οι σχετικές αντιστάσεις να ατονίσουν, καθώς ο κάθε άνθρωπος πρώτ’ απ’ όλα θα έχει εστραμένη την προσοχή του στην στοιχειώδη επιβίωσι. Στα περιβόητα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, μάλιστα (1897) τονίζεται επί τούτου: «Όταν δι’ όλων των αποκρύφων μέσων τα οποία διαθέτουμε, δυνάμει του ΧΡΥΣΙΟΥ, το οποίο θα είναι ολόκληρο πλέον στην διάθεσι ημών των Εβραίων, θα δημιουργήσουμε μία ΓΕΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΙ, θα εξαπολύσουμε ανά τας οδούς πλήθη εργατών και έτσι μέσα από την οικονομική εξαθλίωσι και τις ταραχές θα υποτάξουμε τους πάντες, αφού τους αριθμήσουμε και τους ελέγξουμε».

Σε συνδυασμό με το επερχόμενο κακό, ο Αναγνώστης ας προσέξει τώρα τι αναφέρεται στο κεφάλαιο ΙΓ’ της Αποκαλύψεως του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου: «…Και ποιεί πάντας τους μικρούς και τους μεγάλους, τους πλούσιους και τους πτωχούς, τους ελεύθερους και τους δούλους ίνα δώσουν αυτοίς ΧΑΡΑΓΜΑ επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών και ίνα μη τις δύναται αγοράσαι ή πωλήσαι ειμή ο έχων το ΧΑΡΑΓΜΑ, το όνομα του Θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Ώδε η σοφία έστιν. Ο έχων νουν μη ψηφισάτω τον αριθμόν του Θηρίου. Και ο αριθμός αυτού χξς’=666»!..

Ας επιστρέψουμε, για λίγο, στα Πρωτόκολλα της Σιών (Κεφάλαιο Η’) για να δούμε, τώρα, και μία παράγραφο που χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής, από την στιγμήν που, κάλλιστα, μπορεί να συσχετισθεί με τα επισυμβαίνοντα, σήμερα, στην Ελλάδα. «Για λίγο χρόνο, ώσπου να φθάσει η ώρα ώστε όλες οι Κυβερνήσεις του Κόσμου να υποταχθούν στην δική μας βούλησι θα εμπιστευόμεθα την διακυβέρνησι μίας εκάστης χώρας σε άτομα που ούτε η ποιότης ούτε ο χαρακτήρας τους θα αξίζει.

Έτσι, θα ανοίγουμε μία ΑΒΥΣΣΟ μεταξύ Κυβερνητών και Λαού, με παρεπόμενο αποτέλεσμα το ΧΑΟΣ. Εάν οι Κυβερνήτες αυτοί μας παρακούσουν σε κάτι, να περιμένουν την εξορία ή την φυσική τους εξόντωσι. Έτσι θα μας τρέμουν (λέγουν στα Πρωτόκολλα της Σιών οι Σιωνιστές (Εβραίοι) και θα μας υπακούουν μέχρι της τελευταίας τους πνοής, μέχρι να φθάσει η ώρα να παραδοθούν οι διακυβερνήσεις όλων των κρατών στους δικούς μας – εννοείται τους Εβραίους».

Προστίθεται δε η αξιοσημείωτη αυτή παράγραφος (στο κεφάλαιο Η’ των πρωτοκόλλων της Σιών): «Θα έχουμε, εν τέλει, στην Παγκόσμια Κυβέρνησί μας ολόκληρο κόσμο οικονομολόγων και τραπεζιτών, γιατί τα πάντα θα κινούνται με Αριθμούς (δηλαδή, Υπολογιστές), ούτως ώστε οι ΧΑΡΑΓΜΕΝΟΙ να μην μπορούν να αντιδράσουν σε τίποτε»!..

Πράγματι, όπως αναφέρεται σε άλλη παράγραφο των Πρωτοκόλλων της Σιών, «Δεν θα υπάρχουν πλέον εμπόδια στον δρόμο μας. Η Υπερκυβέρνησίς μας θα είναι δυνατή, εμείς θα είμεθα οι Νομοθέτες του Κόσμου. Εμείς θα καταδικάζουμε σε Θάνατο, εμείς θα δίδουμε Χάρι. Είμεθα ο Αρχιστράτηγος της Ανθρωπότητος. Εμείς θα είμεθα εκείνοι που εφεξής θα προκαλούμε τον ΤΡΟΜΟ, οι τρομοκράτες, δηλαδή, της Γης που θα έχουμε τα πάντα στην εξουσία μας». Πολύ περισσότερο από την στιγμή που με το ΧΑΡΑΓΜΑ (πρώτα διά της «Κάρτας» και στην συνέχεια στο μέτωπο ή στο χέρι) θα έχουμε την δυνατότητα ζωής και θανάτου στην Ανθρωπότητα»!..

Υπό μορφήν υποσημειώσεως: Τα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» είναι σύγγραμμα Εβραϊκό που αποτελείται από 24 βιβλία. Μέσα στα 24 αυτά βιβλία περιέχονται τα σχέδια εκστρατείας των Εβραίων για την παγκόσμια κατάκτησι των Λαών. Υλική και πνευματική. Μία υποδούλωσι του Σύμπαντος Κόσμου, ιδίως των Χριστιανών, (αυτοί συνιστούν το καρφί στα θολά μάτια τους) για την υποδοχή του Ηγεμόνος τον οποίο θα ανακηρύξουν… Μεσσία και Θεό. Αυτός, κατά τους Προφήτες και την Αγία Γραφή, πρόκειται να είναι ο Αντίχριστος. Οι Εβραϊκές εταιρείες προέβησαν σε ένα Συνέδριο στην BALE, κατά το 1897, και με πρωτοπόρους τους μεγάλους Ραββίνους συνέταξαν τους κανόνες για μία ολοκληρωτική επίθεσι κατά των Χριστιανικών Κρατών – και όχι μόνον. Κατά τις συνεδριάσεις των Εβραίων αυτών συνετάχθησαν τα «Πρακτικά» που περιέχουν ολόκληρο το σχέδιο, την μέθοδο, με την οποία σκοπεύουν να υποδουλώσουν τα Έθνη. Αυτά τα πρακτικά ονόμασαν «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών»!..

Εν κατακλείδι, πάντως, θεωρείται άκρως απαραίτητο να υπενθυμισθεί προς πάσα κατεύθυνσι – και λόγω των Χριστουγέννων – αυτό που προ χιλιάδων ετών ελέχθη από τους Αρχαίους Έλληνες: Τι ωραίος που είναι ο άνθρωπος, όταν είναι Άνθρωπος. Εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αυτό – τούτο προτάσσουμε μπροστά στην επίθεσι που δεχόμεθα.

Σωτήρης Ζαφειρακόπουλος

www.elora.gr

Η επί γης ζωή της Θεοτόκου Μαρίας

Η ΕΠΙ ΓΗΣ ΖΩΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ

Δαμασκηνός μοναχός Αγιορείτης

Η επί γης ζωή της Θεοτόκου Μαρίας

· Η Παναγία, συλλαμβάνεται, ως καρπός προσευχής, από τους αγίους Ιωακείμ και Άννα, τους γονείς της, υπέρ τους νόμους της φύσεως (διότι, η μητέρα της ήταν στείρα και γηραιά, όταν συνέλαβε). Η Σύλληψις της Παναγίας εις την κοιλίαν της αγίας Άννης εορτάζεται την 9^ην Δεκεμβρίου.

· Η Παναγία γεννάται, εις τα Ιεροσόλυμα το έτος 16 π.Χ. Το Γενέθλιον της Παναγίας εορτάζομε την 8^ην Σεπτεμβρίου.

· Εις ηλικίαν τριών ετών, οι γονείς της την αφιερώνουν εις τον Θεόν, και την παραδίδουν εις τα χέρια του προφήτη Ζαχαρία, αρχιερέα, τότε, του ναού του Σολομώντος, και πατρός, μετέπειτα, του Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος την εισάγει, θεία νεύσει, εις τα Άγια των Αγίων του ναού του Σολομώντος. Η είσοδος της Παναγίας εις τα Άγια των Αγίων εορτάζεται την 21ην Νοεμβρίου.

· Εκεί, η Παναγία, περέμεινε έγκλειστη δώδεκα χρόνια, έως ότου έγινε ηλικίας 15 ετών. Καθ’ όλο αυτό το διάστημα, ετρέφετο, καθημερινώς με ουράνιο άρτο, δια χειρός του αρχαγγέλου Γαβριήλ, έζη υπέρ τους νόμους της φύσεως, και ήτο αφιερωμένη εις αδιάλειπτον νοεράν προσευχήν.

· Εις ηλικίαν 15 ετών, την εξάγει, θεία νεύσει, ο προφήτης Ζαχαρίας, από τον ναό του Σολομώντος, και την μνηστεύει, παραδίδοντάς την προς προστασίαν, με τον δίκαιο Ιωσήφ, του οποίου η νόμιμη σύζυγος είχε αποθάνει, και με την οποίαν είχε αποκτήσει υιούς και θυγατέρας. Ο Ιωσήφ, παραλαμβάνει την Παναγία και την εγκαθιστά εις τον οίκον του εις την Ναζαρέτ.

· Εκεί, μετά 4 μήνες από την άφιξή της, και 6 μήνες από τη Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου εις την γηραλέα μήτρα της Ελισάβετ, λαμβάνει χώραν ο Ευαγγελισμός της, από τον αρχάγγελο Γαβριήλ (Λουκ., α’ 26-27). Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας εορτάζεται την 25^ην Μαρτίου.

· Ταυτόχρονα, μετά την συγκατάθεσή της εις το μήνυμα του Αρχαγγέλου, λαμβάνει χώραν και η άσπορος και άφραστος Σύλληψις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εκ Πνεύματος Αγίου, εις την κοιλίαν της Παναγίας (Λουκ., α’ 38).

· Αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό της, η Παναγία μεταβαίνει εις την πνευματική της μητέρα, την Ελισάβετ, την μητέρα του Τιμίου Προδρόμου, η οποία εκατοικούσε εις την ορεινή περιοχή της Ιουδαίας, και παραμένει μαζί της τρεις μήνες, μέχρις ότου η Ελισάβετ γεννήση τον Τίμιο Πρόδρομο (τότε, η Ελισάβετ ήτο έγκυος 6 μηνών) (Λουκ., α’ 39 και 56).

· Όταν η Παναγία ήτο έγκυος 9 μηνών τον Χριστόν, μεταβαίνει, με τον μνήστορα Ιωσήφ, εις την Βηθλεέμ, για την απογραφή του πληθυσμού (Λουκ., β’ 3-4).

· Εκεί, εις την Βηθλεέμ, γεννά η Παναγία τον Χριστόν, μέσα εις την φάτνη, αφθόρως και χωρίς λοχείαν, υπέρ τους νόμους της φύσεως (Λουκ., β’ 7). Η Γέννησις του Χριστού εορτάζεται την 25^ην Δεκεμβρίου. Εκεί, έρχονται και προσκυνούν τον Χριστόν οι ποιμένες των προβάτων (Λουκ., β’ 16).

· Μακρυά, τώρα, εις την Περσία, μόλις εγεννήθη ο Χριστός, εφάνη ένας παράξενα κινούμενος αστέρας εις τον ουρανό. Παρατηρήσαντες αυτόν, οι μάγοι, ξεκίνησαν και τον ηκολούθησαν μέχρι την Ιουδαία, τα Ιεροσόλυμα (Ματθ., β’ 1-2). Το ταξείδι αυτό, διήρκεσε περίπου δύο χρόνια.

· Εν τω μεταξύ, μετά την Γέννησιν του Χριστού, παρέμειναν, η Παναγία με τον Χριστό και τον Ιωσήφ, εις την Βηθλεέμ, μέχρις ότου συνεπληρώθησαν οι νομικές ημέρες του καθαρισμού της (Λουκ., β’ 22).

· Οκτώ ημέρες μετά την Γέννησιν, λαμβάνει χώρα, εις την Βηθλεέμ, η Περιτομή του Χριστού. Τότε, έλαβε ο Χριστός το όνομα «Ιησούς» (δηλ. «Σωτήρ») (Λουκ., β’ 22). Η Υπαπαντή του Χριστού εορτάζεται την 2^αν Φεβρουαρίου.

· Μετά την Υπαπαντή, οδηγεί, ο Ιωσήφ, την Παναγία με τον Χριστό, εις τον οίκον του, εις την Ναζαρέτ.

· Μετά παρέλευσιν δύο ετών, μεταβαίνουν, ως είχε συνήθειαν ο Ιωσήφ, εις τα Ιεροσόλυμα, για την εορτή του νομικού Πάσχα (Λουκ., β’ 41).

· Μετά, ή πριν την εορτή του Πάσχα, μεταβαίνουν εις την Βηθλεέμ, για λίγες ημέρες, όπου διαμένουν εις κάποιαν οικίαν.

· Όταν οι μάγοι έφθασαν εις τα Ιεροσόλυμα, ηρώτησαν πού ευρίσκετο ο Χριστός (Ματθ., β’ 1). Ο Ηρώδης τους αποστέλλει εις την Βηθλεέμ (Ματθ., β’ 8-9).

· Εκεί, εις την Βηθλεέμ, ο αστέρας τους οδηγεί ακριβώς εις την οικία, όπου ευρίσκοντο η Παναγία με τον Χριστόν, τον οποίον οι μάγοι προσκυνούν, ως Θεόν και Βασιλέα, μέσα εις την οικίαν αυτήν (Ματθ., β’ 9 και 11).

· Όταν οι μάγοι ανεχώρησαν, αναχωρούν, ο Ιωσήφ με την Παναγία και τον Χριστόν, για την Αίγυπτο, την νύκτα της ιδίας ημέρας (Ματθ., β’ 14).

· Μετά μερικές ημέρες, ο Ηρώδης αποστέλλει στρατιώτες εις την Βηθλεέμ και τα πέριξ, και σφάζει τα νήπια (Ματθ., β’ 16).

· Ο Ιωσήφ με την Παναγία και τον Χριστό, παρέμειναν εις την Αίγυπτον, έως ότου απέθανεν ο Ηρώδης (Ματθ., β’ 19). Εκεί, έμειναν τρία έτη, εις την Ηλιούπολιν της Μέμφιδος.

· Μετά, επέστρεψαν εις την Ναζαρέτ, όπου παρέμειναν μόνιμα, μέχρις ότου ο Χριστός έγινε τριάκοντα ετών ηλικίας (Ματθ., β’ 23, Μάρκ., α’ 9, Λουκ., β’ 51 και γ’ 23).

· Κατά το διάστημα αυτό, ήρχοντο κατ’ έτος εις τα Ιεροσόλυμα, για την εορτή του Πάσχα (Λουκ., β’ 41).

· Μετά την Βάπτισιν του Χριστού υπό του Τιμίου Προδρόμου, η Παναγία ηκολούθει τον Χριστόν, μαζί με τους Αποστόλους και τις Μυροφόρες, και Τον διακονούσε μέχρι και την Σταύρωσιν και την Ταφήν Του (Ματθ., κζ’ 55-56, Μάρκ., ιε’ 40-41, Λουκ., κγ’ 49, και Ιωάν., β’ 12 και ιθ’ 25-26).

· Μετά την Σταύρωσιν του Χριστού, παρέλαβε την Παναγία ο απόστολος Ιωάννης, ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής, εις τον οίκον του, εις την Ιερουσαλήμ (Ιωάν., ιθ’ 27), μετά την ανάθεσιν της προστασίας της εις αυτόν, υπό του Χριστού (Ιωάν., κ’ 27). Αυτός ο οίκος ήταν η μόνιμη κατοικία της, μέχρι τη μακαρία της Κοίμηση.

· Μετά την Ανάστασιν του Χριστού, πρώτη η Παναγία, μαζί με την Μαρία την Μαγδαληνή, είδε τον αναστάντα Χριστόν (Ματθ., κη’ 1, Μάρκ., κστ’ 1, Λουκ., κδ’ 10), και ησπάσθη τους πόδας Αυτού.

· Κατά την Ανάληψιν του Χριστού, η Παναγία ευρίσκετο μαζί με τους Αποστόλους, εις το όρος των Ελαιών.

· Κατά την Πεντηκοστήν, πάλιν, η Παναγία, ευρίσκετο μαζί με τους Αποστόλους, τους δώδεκα και τους εβδομήκοντα.

· Η παράδοσις της Εκκλησίας αναφέρει, ότι η Παναγία μετέβη εις την Κύπρον ως και εις το Άγιον Όρος, κατά την επίγεια ζωή της.

· Η Παναγία εκοιμήθη εις ηλικίαν 59 ετών. Ετάφη εις τον κήπον της Γεθσημανή, εις Ιεροσόλυμα, από όπου ανέστη τριήμερος, και αμέσως ανελήφθη εις τους ουρανούς, με το σώμα της, όπως και ο Χριστός.

Περί ενσαρκώσεως του Θεού Λόγου

(Γρηγορίου του Θεολόγου, Λόγος ΛΘ’ εις τα Άγια Φώτα)

«… Επεί δε ούτω ταύτα, ή τούτο, έδει δε μη τοις άνω μόνον την προσκύνησιν περιγράφεσθαι, αλλ’ είναί τινας και κάτω προσκυνητάς, ίνα πληρωθή τα πάντα δόξης Θεού, επεί και Θεού· και διά τούτο κτίζεται άνθρωπος, χειρί Θεού τιμηθείς και εικόνι. Τούτον δε φθόνω διαβόλου και πικρά γεύσει της αμαρτίας, Θεού του πεποιηκότος ελεεινώς χωριζόμενον παριδείν, ου Θεού. Τι γίνεται; Και τι το μέγα περί ημάς μυστήριον; Καινοτομούνται φύσεις και Θεός άνθρωπος γίνεται· και ο επιβεβηκώς επί τον ουρανόν του ουρανού κατά ανατολάς της ιδίας δόξης τε και λαμπρότητος, επί δυσμών δοξάζεται της ημετέρας ευτελείας και ταπεινότητος, και ο Υιός του Θεού δέχεται και υιός ανθρώπου γενέσθαι τε και κληθήναι. Ουχ ο ην μεταβαλών (άτρεπτον γαρ), ίνα χωρηθή ο αχώρητος, διά μέσης σαρκός ομιλήσας ημίν, ως εκ παραπετάσματος, επειδή καθοράν αυτού την θεότητα φέρειν, ου της εν γενέσει και φθορά φύσεως. Διά τούτο τα άμικτα μίγνυται· ου γενέσει μόνον Θεός, ουδέ σαρκί νους, ουδέ χρόνω το άχρονον, ουδέ μέτρω το απερίγραπτον, αλλά και παρθενία γέννησις, και ατιμία τω και τιμής απάσης υψηλοτέρω, και πάθει το απαθές, και τω φθαρτώ το αθάνατον. Επειδή γαρ ώετο αήττητος είναι της κακίας ο σοφιστής, θεότητος ελπίδι δελεάσας ημάς, σαρκός προβλήματι δελεάζεται· ιν’ ως τω Αδάμ προσβαλών, τω Θεώ περιπέση, και ούτως ο νέος Αδάμ τον παλαιόν ανασώσηται, και λυθή το κατάκριμα της σαρκός, σαρκί του θανάτου θανατωθέντος» (τη Αναστάσει).

Δαμασκηνός μοναχός Αγιορείτης

Βιβλιογραφία

1. «Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
2. Κείμενο της Αγίας Γραφής, και Ιερά Παράδοσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
3. «Εορτοδρόμιο» αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου.
4. Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, «Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου».

πηγή: http://www.theodromia.gr/DFF2675B.el.aspx

www.impantokratoros.gr

Τα δώρα των παιδιών και η οικονομική κρίση

Γράφει η ΕΙΡΗΝΗ ΤΖΕΛΕΠΗ, συμβουλευτικής ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας, PgDipl., MSc., City University, Λονδίνο, www.psychologynet.gr

Οι ημέρες των γιορτών έφτασαν και μαζί με αυτές και η εθιμοτυπική συνήθεια της ανταλλαγής δώρων με συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Πιο πολύ από όλους τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία τα Χριστούγεννα και τα δώρα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της μεγάλης γιορτής και της χαράς που τη συνοδεύει. Γράφουν γράμμα στον Αϊ-Βασίλη για τα παιχνίδια που θέλουν να τους φέρει, κοιτούν με ανυπομονησία στις βιτρίνες των καταστημάτων και απαντούν με δέος σε ερωτήματα θείων, νονών και άλλων συγγενών για τα δώρα που θέλουν να τους χαρίσουν τα Χριστούγεννα. Ο ενθουσιασμός και η έννοια της αναμονής αποτελούν τα κύρια συναισθήματά τους και νιώθουν έντονα σαν όλα να «ξεσηκώνονται» γύρω τους και οι ώρες του παιχνιδιού να αυξάνονται σε όλα τα επίπεδα.

Συχνά όμως κάτι γίνεται και η «μαγική» αυτή ατμόσφαιρα και η συμβολική σημασία των χριστουγεννιάτικων δώρων δεν διατηρούνται και χάνονται στην πορεία. Η έμφαση επικεντρώνεται στο είδος και στην ποσότητα των δώρων, οι γονείς τρέχουν με τις ώρες στα καταστήματα αναζητώντας το δώρο που θα ικανοποιήσει περισσότερο το παιδί τους και τα παιδιά έχουν παράπονα και μένουν ανικανοποίητα. Ετσι, το νόημα και η ουσία της συμβολικής χειρονομίας της ανταλλαγής δώρων αποκτούν διαφορετική χροιά και το δώρο και η εορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων χάνουν την πνευματική τους διάσταση. Τι μπορεί να συμβαίνει αλήθεια;

Είναι κάτι «μαγικό», ένα παραμύθι!

Αυτό που ίσως δεν μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε είναι ότι τα παιδιά τα Χριστούγεννα περιμένουν ουσιαστικά την αναβίωση ενός παραμυθιού, μπαίνουν σε κάτι μαγικό, το οποίο εμείς μπορεί πια να έχουμε ξεχάσει ή να μην είμαστε πλέον σε θέση να αντιληφθούμε. Ο στολισμός του δέντρου, τα κάλαντα, ο στολισμός των δρόμων, τα παραμύθια που έχουν ακούσει ή διαβάσει και μιλούν για χιονισμένα τοπία, ελάφια και έλκηθρα, ο ερχομός του πολυαγαπημένου Αϊ-Βασίλη με το σάκο με τα δώρα και η κάθοδός του από την καμινάδα του σπιτιού, είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία της παραμυθένιας αυτής ατμόσφαιρας. Για τα παιδιά έχει μεγαλύτερη σημασία η διατήρηση αυτής της ατμόσφαιρας και η χαρά που παίρνουν μέσα από αυτή και όχι η απόκτηση ενός συγκεκριμένου τύπου δώρου. Κυρίως θέλουν να μπουν και να απολαύσουν χαρούμενα το ωραίο αυτό παραμύθι...

Η απόκτηση υλικών αγαθών

Η τάση βέβαια κάλυψης των συναισθηματικών κενών με την απόκτηση υλικών αγαθών μάς κάνει συχνά να πιστεύουμε ότι η έμφαση στην υψηλή τιμή του δώρου ή στα πολλά δώρα θα προσφέρει μεγαλύτερη ικανοποίηση. Πολλοί από εμάς παρασύρονται να πιστεύουν ότι θα καταλάβουν καλύτερα τα Χριστούγεννα αν ξοδέψουν περισσότερα, αν αγοράσουν περισσότερα και πιο ακριβά δώρα. Ετσι οδηγούνται συχνά και στην αγορά κάτι εξαιρετικά ακριβού για τα παιδιά ή σε αγορά ποσότητας παιχνιδιών θεωρώντας ότι έτσι τους δίνουν μεγαλύτερη αξία, περισσότερη προσοχή ή ότι τους προσφέρουν κάτι καλύτερο. Πιστεύουν επίσης ότι το ακριβό δώρο ή τα πολλά δώρα ενδιαφέρουν περισσότερο το παιδί, ότι το ευχαριστούν περισσότερο και ότι έτσι το ίδιο δεν νιώθει μειονεκτικά ανάμεσα στα άλλα παιδιά.

Οικονομικά προβλήματα

Ειδικά στις φετινές γιορτές όμως πολλές οικογένειες αντιμετωπίζουν σημαντικές οικονομικές δυσκολίες και έτσι τώρα και η «μάσκα» του καταναλωτισμού δεν μπορεί να «κρύψει» εύκολα τα προβλήματα. Η στενοχώρια και η αγωνία κυριαρχούν για κάθε μητέρα ή πατέρα που δεν μπορεί να προσφέρει στην οικογένειά του αυτά που επιθυμεί και νιώθει ότι στερείται εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Οπως όμως προαναφέρθηκε, η ουσία των εορτών για τα παιδιά εστιάζεται σε άλλους σημαντικούς παράγοντες οι οποίοι δεν απαιτούν σημαντικά έξοδα για να καλυφθούν. Τα Χριστούγεννα μπορούν να είναι δημιουργικά για τα παιδιά χωρίς φοβερά έξοδα. Η θλίψη εδώ έχει να κάνει περισσότερο με την απογοήτευση, και δικαιολογημένη, των γονιών για την εξέλιξη της οικονομικής κατάστασης και το αδιέξοδο που οι ίδιοι βιώνουν.

Η αξία των χρημάτων

Τέτοιες δυσκολίες μπορεί επίσης να αποτελούν και μια ευκαιρία για τους γονείς για να εισαγάγουν τα παιδιά τους στην έννοια των χρημάτων, της αξίας τους, της διαχείρισης, της κατανάλωσης και της αποταμίευσης. Μπορούν να εξηγήσουν στο παιδί ότι φέτος μπορεί να έχει ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό για την αγορά παιχνιδιών, το οποίο δεν μπορεί να ξεπεραστεί και αν θέλει κάτι περισσότερο θα πρέπει να χειριστεί κατάλληλα το χαρτζιλίκι του για να αγοράσει κάτι ακριβότερο. Θα διαπιστώσουν ίσως με έκπληξη ότι μια τέτοια διαδικασία εξάπτει τη φαντασία των παιδιών, τα εμπλέκει σε νέους ρόλους στους οποίους θέλουν να εμπλακούν και να πειραματιστούν και δεν τους αφήνει αίσθηση στέρησης ή απογοήτευσης. Παράλληλα, τους διδάσκει ότι η διαδικασία της απολαβής αλλά και της προσφοράς δώρων απαιτεί σκέψη και η ικανοποίηση των επιθυμιών κόπο και προσωπική προσπάθεια.

Να παίξουμε μαζί

Το πιο σημαντικό βέβαια που θέλουν τα παιδιά είναι να αφιερώσουμε χρόνο για να παίξουμε μαζί και, κυρίως, να μπούμε και εμείς στο μαγικό παραμύθι που θέλουν να ζήσουν τα Χριστούγεννα! Ολοι έχουμε παρατηρήσει με πόση ανυπομονησία περιμένουν πάντα τον ενήλικα που παίζει μαζί τους, που μπαίνει στο δωμάτιό τους για να δει τα παιχνίδια τους και παίζει μαζί τους.

Αυτή τη χρονιά λοιπόν μπορούμε να χαρίσουμε ένα διαφορετικό δώρο στα παιδιά: να μην τους το δώσουμε απλώς, αλλά να παίξουμε μαζί με το δώρο που τους χαρίζουμε. Να αφιερώσουμε χρόνο για να το ανοίξουμε μαζί, να το στήσουμε ή να το ξεστήσουμε, να το συναρμολογήσουμε, να παίξουμε και να διασκεδάσουμε μαζί. Η χαρά σε αυτό το «μοίρασμα» είναι πολύ μεγάλη και η χαρά των παιδιών τότε γίνεται πραγματικά τεράστια.

Και τα παιδιά χαρίζουν δώρα

Πολύ συχνά ρωτάμε τα παιδιά τι δώρα θέλουν, αλλά ξεχνάμε να τα ρωτήσουμε για τα δώρα που εκείνα θα χαρίσουν στους άλλους, γιατί υποθέτουμε ότι αυτό δεν τα ενδιαφέρει ή ότι δεν τους αρέσει πολύ. Θα μπορούσαμε όμως να αρχίσουμε να συμπεριλαμβάνουμε και τα παιδιά στην αναζήτηση δώρων για αγαπημένα πρόσωπα και να τους εμφυσούμε την έννοια της αμοιβαιότητας. Να τα αφήσουμε να σκεφτούν σε ποιους θέλουν να χαρίσουν ένα δώρο, τι δώρο θέλουν να χαρίσουν, τι δώρο ταιριάζει σε κάθε έναν, πώς θα το βρουν και πώς θα του το προσφέρουν. Βέβαια, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι το παιδί θα ενθουσιαστεί από την πρώτη φορά όταν του ζητήσουμε να διαλέξει ένα δώρο για κάποιον άλλον. Η χαρά της προσφοράς προς τους άλλους αναπτύσσεται σταδιακά, καλλιεργείται και μαθαίνεται. Το παιδί όμως κολακεύεται από την αίσθηση ευθύνης που αναλαμβάνει και ικανοποιείται όταν νιώθει ότι η γνώμη του είναι σημαντική και μπορεί να προσφέρει με την άποψή του στους άλλους.

Η δημιουργική έκφραση

Τα Χριστούγεννα τις περισσότερες φορές προσφέρονται «έτοιμα» στα παιδιά, μη επιτρέποντάς τους την ελεύθερη και δημιουργική έκφραση: μια «έτοιμη» γιορτή στο σχολείο που την έχει σχεδιάσει η δασκάλα, ο στολισμός στο σπίτι ή στο σχολείο που τον έχουν σκεφτεί ή πραγματοποιήσει άλλοι, ένα ποίημα που θα το πουν απ' έξω και πολλά άλλα. Σαν να μη θεωρείται σημαντικό αλλά και να μην «επιτρέπεται» στα παιδιά να παρέμβουν δημιουργικά και να δημιουργήσουν το χριστουγεννιάτικο τοπίο που εκείνα επιθυμούν.

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα παιδιά δεν καλούνται ποτέ να ετοιμάσουν τα ίδια τα δώρα που θα χαρίσουν στους άλλους. Να βρουν τα υλικά γι' αυτά τα δώρα, να αναζητήσουν ιδέες και να αφιερώσουν χρόνο για να τα δημιουργήσουν: μια κούκλα, ένα αστεράκι, μια φάτνη, έναν φιόγκο... Να αναζητήσουν στην ιδέα των Χριστουγέννων, που διεγείρει ως μαγικό παραμύθι τη φαντασία τους, ιδέες και δημιουργική έμπνευση για την κατασκευή των δώρων που θα χαρίσουν.

Τα παιχνίδια που χρειάζονται τα παιδιά

Τα παιδιά την ώρα που παίζουν δημιουργούν μια φανταστική πραγματικότητα που τους επιτρέπει να επεξεργάζονται με το δικό τους προσωπικό τρόπο τις καθημερινές εμπειρίες και τα ερεθίσματα που λαμβάνουν. Το παιχνίδι αποτελεί γι' αυτά μια μοναδική ευκαιρία για εξέλιξη και μάθηση, καθώς μετατρέπει τα ερεθίσματα που εισπράττονται σε μια δική τους κατανοητή γλώσσα. Το παιχνίδι λοιπόν πρέπει να δραστηριοποιεί το παιδί και να το εμπλέκει σε αυτή τη διαδικασία, και όχι να είναι απλά εντυπωσιακό.

Γι' αυτό και τα παιδιά συχνά παραμερίζουν ένα καινούργιο πολύπλοκο παιχνίδι ή ένα παιχνίδι που είναι μια πιστή αντιγραφή της πραγματικότητας σε κάθε του λεπτομέρεια προς χάρη ενός πιο απλού αντικειμένου, το οποίο όμως μπορεί να εξάψει περισσότερο τη φαντασία τους και να τα εμπλέξει συναισθηματικά και δημιουργικά. Μπορεί να ασχοληθούν με τις ώρες με τα πιο απλά δώρα και αντικείμενα, όπως μια ξύλινη σφεντόνα, ένα μουσικό όργανο, ένα παράξενο και διαφορετικό αντικείμενο, ή οτιδήποτε άλλο ένας ενήλικας θα χαρακτήριζε ως άχρηστο, το οποίο όμως τα μαγεύει περισσότερο και πολλές φορές εις βάρος ενός πιο ακριβού ή εμπορικού παιχνιδιού.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα παιδιά μπορεί ν' ανοίξουν με ενθουσιασμό τα πακέτα που βρίσκονται κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αλλά πολύ σύντομα να παραμερίσουν το περιεχόμενό τους και να αφοσιωθούν σε κάτι μικρό που τους χάρισε κάποιος, ο οποίος μάλιστα κάθεται και τους το δείχνει, εξηγώντας τη χρήση και τη λειτουργία του, λέγοντάς τους ιστορίες που ταξιδεύουν στη σφαίρα της φαντασίας τους. Τα παιδιά αναγνωρίζουν την αξία του απλού δώρου που δίνει φτερά στη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.

Αυτά τα Χριστούγεννα λοιπόν μπορούμε να προσπαθήσουμε να δούμε τα δώρα με μια άλλη ματιά, όχι μόνο ως κάτι ακριβό ή φτηνό, πολύ ή λίγο, ή ως απλά αντικείμενα που ανταλλάσσονται μεταξύ των ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τη δημιουργικότητά μας στη διαδικασία της ανταλλαγής των δώρων και αυτό είναι σίγουρο ότι θα εκτιμηθεί και θα εμπνεύσει ανάλογα και τα παιδιά γύρω μας. Εξάλλου, δεν έχει σημασία μόνο να έρθει ο Αϊ-Βασίλης στο σπίτι για να φέρει τα δώρα, αλλά να είμαστε και εμείς εκεί όταν συμβεί αυτό και να τον βοηθήσουμε μαζί με τα παιδιά να κατεβεί την καμινάδα! Ας είμαστε εκεί και ας παίξουμε όλοι μαζί!

www.enet.gr

Πνευματικές αδολέσχιες

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Φοβάσθε την συγκαταβατικότητά μου… Μου φαίνεται ότι δεν είμαι και τόσο επιεικής . Έχω όμως σαν κανόνα να τηρώ σ’ όλα το μέτρο. Ιδιαίτερα όσον αφορά τις σωματικές ασκήσεις και τους κόπους, για να μη βλαφθή το σώμα. Βέβαια οι άγιοι Πατέρες ήσαν πολύ αυστηροί ως προς το σώμα. Έκαναν όπως λέμε σκληρή ζωή. Προχωρούσαν όμως με διάκριση στην σκληραγωγία. Άρχιζαν με κάποια συγκατάβασι και όσο προχωρούσαν , τόσο και περισσότερο δουλαγωγούσαν το σώμα. Στα έργα του Αββά Δωροθέου περιγράφεται θαυμάσια αυτή η τακτική. Την ίδια μέθοδο πρέπει ν’ ακολουθούμε κι εμείς.
Ο εγωισμός, η έπαρσις, η φιλοδοξία είναι φρικτές αναθυμιάσεις του άδη! Να συνηθίζετε να χαίρεσθε όταν σας κατηγορούν, σας ταπεινώνουν, σας περιφρονούν , παράς όταν σας επαινούν και σας τιμούν. Στο σημείο αυτό βρίσκεται ο ελπιδοφόρος δρόμος για την ταπείνωσι».

«Η επιθυμία να βρίσκεσθε μόνος φανερώνει την καλή εσωτερική σας κατάστασι. Μπορείτε ν’ απομονώνεστε καθημερινά. Μόλις διαθέτετε λίγο χρόνο, κλεισθήτε στο δωμάτιό σας, προσπαθήστε να κατεβήτε με τον νου στην καρδιά κι εκεί σταθήτε ενώπιον του Κυρίου. Δοξολογήστε Τον, ευχαριστήστε Τον, ζητήστε Του πνευματικά αγαθά».

«Είθε ο Κύριος να ευλογήση την παραμονή σας εδώ. Θα αναπνεύσετε λίγο μοναστηριακό αέρα. Έχτε πολλή επιθυμία να γνωρίσετε την μοναχική ζωή. Είναι καλή η επιθυμία σας αυτή. Προετοιμαστήτε όμως. Διότι στα μοναστήρια δεν είναι όλα ουρανός. Υπάρχει και γη. Και μάλιστα όχι καλή γη. Ο ουρανός είναι συνήθως κρυμμένος. Πρέπει να ξέρης να τον δης.
Σας το υπενθυμίζω αυτό, ώστε όταν θα βρεθήτε στο μοναστήρι να μην βγάλετε αμέσως συμπεράσματα και χαρακτηρισμούς για όλους γενικά τους μοναχούς. Να έχετε πάντα στον νου σας ότι τα άχρηστα φλούδια πάντοτε επιπλέουν και φαίνονται, οι βαρύτεροι όμως καρποί κατεβαίνουν στον βυθό και πρέπει να τους ανακαλύψετε».

«Όταν δυσκολεύεσθε να μελετάτε ή να προσεύχεσθε, να συνδυάζετε την προσευχή με κάποια χειρωνακτική εργασία. Είναι πολύ βοηθητικό αυτό.
Στα ενδιάμεσα των απασχολήσεών σας να εξασκήσθε στην προσευχή του Ιησού , «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας να ορίσετε δύο ή τρεις πεντάλεπτες στάσεις με την προσευχή αυτή.
Η αγανάκτησις και ο θυμός που σας καταλαμβάνει, όταν κάποιος σας ενοχλή, είναι καρπός του εγωισμού. Δεν θέλετε ν σας εμποδίζουν από το πρόγραμμά σας. Στιες περιπτώσεις αυτές ο εχθρός επωφελείται από σας. Η αγανάκτησις και ο θυμός επιτρέπονται μόνον εναντίον αμαρτωλών σκέψεων και επιθυμιών.
Γράφετε ότι η προσευχή ατόνησε. Αυτό προδίδει πνευματική ξηρασία και χλιαρότητα. Εναντίον τους χρησιμοποιήστε σύντομες προσευχές , προπάντων την προσευχή του Ιησού, και την μελέτη. Βοηθούν επίσης οι σκέψεις γύρω από τον θάνατο, την κρίσι, τον παράδεισο, την κόλασι, τις ευεργεσίες του Θεού, τα γεγονότα της ζωής και την διδασκαλία του Σωτήρος Χριστού .
Οι ασθένειες άλλους συνετίζουν και άλλους σκληραίνουν και τους οδηγούν στο να γογγύζουν κατά του Θεού. Δεν είναι αμαρτία να καταφεύγουμε στους γιατρούς. Η υγεία είναι δώρο του Θεού. Πρέπει να την προστατεύουμε. Όταν δεν το κατορθώνουμε, απευθυνόμαστε στους γιατρούς και χρησιμοποιούμε φάρμακα, τα οποία ο Θεός δημιούργησε».

«Είναι πολύ παρήγορο να υπάρχη μέσα σας η φροντίδα να ζήτε, μέσα στον κόσμο, όπως θέλει ο Θεός. Είθε να έχετε την θεία Του βοήθεια . Επιμεληθήτε αυτή την φροντίδα με θερμό ζήλο, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου: «Ζητείτε και ευρήσετε» ( Ματθ. 7,7 ) .
Ο Κύριος είναι κοντά σας. Δεν σας παρακολουθεί αδιάφορα, αλλά με κάθε τρόπο οικονομεί την συντήρησι και την σωτηρία σας. Όποιος εμπιστεύεται ολόψυχα στον Θεό, ουδέποτε εγκαταλείπεται. Πάντοτε φωτίζεται και καθοδηγείται απ’ Αυτόν.
Ας παραδώσουμε λοιπόν τον εαυτό μας αποκλειστικά στον Κύριο , χωρίς καμιά επιφύλαξι, ή ολιγοψυχία».
«Καθημερινά να διαβάζετε την Αγία γραφή , τον Λόγο του Θεού. Και όχι μόνο να την διαβάζετε αλλά και να εμβαθύνετε, να μελετάτε το κομμάτι που επιλέξατε. Έτσι θα τρέφετε πνευματικά την ψυχή σας».

«Γιατί να μελαγχολούμε; Ο Κύριος είναι μαζί μας. Είναι το ίδιο μαζί μας όπου κι αν βρισκώμαστε, είτε στον κόσμο αυτό είτε στον άλλο. Αρκεί να είμαστε καθαροί εξωτερικά και εσωτερικά απ’ όλα τα ανεπιθύμητα σ’ Αυτόν. Η ντροπή των ανθρώπων μας βοηθεί να διορθωνώμαστε στην εξωτερική συμπεριφορά. Εσωτερικά όμως είναι δυνατόν να υπάρχη αφοβία του Θεού, ηθικός βόρβορος, ακάθαρτες σκέψεις και πονηρές επιθυμίες»…

«Επιθυμείτε ν’ ακολουθήσετε την στενή και τεθλιμμένη οδό; Πολύ καλά κάνετε. Διατηρήστε την επιθυμία σας αυτή άσβηστη και ασχoληθήτε με ανάλογα έργα. Αποφεύγετε τις ανέσεις και τις αναπαύσεις. Μ’ αυτές είναι συνδεδεμένα τα γραφικά λόγια: « Επαχύνθη , επλατύνθη και εγκατέλιπε τον Θεό» ( Δευτ. 32,15 ) . Εσείς βρίσκεσθε πλέον στον σωστό δρόμο. Ζητάτε από τον Θεό και θα τα λάβετε όλα.
Είναι ανθρώπινο να κάνετε και μερικά λάθη. Μην αδιαφορήτε όμως γι’ αυτά, αλλά κάθε φορά που σφάλλετε να προσεύχεσθε ταπεινά στον Κύριο να σας συγχωρήση. Παρακαλέστε Τον να σας απαλλάξη από τις αδυναμίες σας.
Μερικές φορές αφήνει ωρισμένες αδυναμίες του χαρακτήρος μας για να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας. Χωρίς αυτές θα κενοδοξούσαμε, θα υψώναμε τον εαυτό μας πάνω από τα σύννεφα και εκεί θα στήναμε τον θρόνο μας. Αυτό όμως θ’ αποτελούσε και την καταστροφή μας.
Ποτέ δεν μου γράψατε πως πάει η προσευχή σας. Η προσευχή είναι το πνευματικό σας βαρόμετρο.
Να έχετε συνεχώς την μνήμη και τον φόβο του Θεού, που σας προφυλάσση από κάθε αμαρτία».

«Το αίσθημα του ανδρός για τη γυναίκα και της γυναικός για τον άνδρα είναι πολύ φυσικό. Πάντοτε όμως χρειάζεται προσοχή και χαλιναγώγηση για να μην κλονίζη σωστές και άγιες αποφάσεις.
Εάν προετοιμάζεσθε για τις συναντήσεις με άτομα του έτερου φύλου, δεν θα κινδυνεύετε. Η άσκησις σ’ αυτή την προετοιμασία θα σας οδηγήση σε τέτοιο σημείο που θα συναντάτε οποιονδήποτε άνδρα χωρίς να σας απασχολή ότι είναι άνδρας…
Ο απόστολος Παύλος γράφει ότι «εν Χριστώ Ιησού ουκ ένι άρσεν και θήλυ» ( Γαλ, 3, 28 ). Προσεύχεσθε και ο Θεός θα ευλογήση τους αγώνες σας».

«Όταν πλησιάζουμε τον Κύριο, μας πλησιάζει κι Εκείνος. Όλα τότε γίνονται φωτεινά. Όταν ανοίγουμε όλα τα παράθυρα ενός δωματίου και από παντού μπαίνη ο ήλιος, γίνεται ολοφώτεινο. Όταν αρχίσουμε να τα κλείνουμε, τότε βαθμιαία σκοτεινιάζει.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ψυχή . Όταν στρέφεται με όλες της τις δυνάμεις προς τον Κύριο, όλα μέσα της γίνονται φωτεινά , όλα χαρούμενα, όλα ειρηνικά. Όταν όμως αρχίζη να ελκύεται και από κάτι άλλο, η φωτεινότης λιγοστεύει. Εάν ελκυσθή περισσότερο, περισσότερο σκοτάδι την καλύπτει.
Οι απρεπείς σκέψεις δεν την σκοτίζουν τόσο, όσο τα απρεπή αισθήματα. Και πάλι τα αισθήματα δεν την μολύνουν τόσο, όσο η εμπαθής προσκόλλησις σε κάτι. Περισσότερο όμως ρυπαίνεται με την αμαρτωλή πράξι».

Μα τι φοβερό πορτραίτο ζωγραφίσατε για τον εαυτό σας! Εξωτερικά όλα εμφανίζονται ωραία, ενώ εσωτερικά όλα ερειπώθηκαν! Πρέπει να μπη μέσα ο αρχιτέκτων για να τ’ ανακαινίση. Άλλα να συντηρήση, άλλα να επιδιορθώση, άλλα να οικοδομήση από την αρχή. Όλα χρειάζονται την επέμβασί του. Από τα θεμέλια μέχρι την οροφή.
Ποιος είναι ο αρχιτέκτων; Ο σωτήριος Χριστός. Ο ίδιος ζητεί να μπη μέσα. Στέκεται στην πόρτα και κτυπά. Πρέπει κάποιος να Του ανοίξη. Το κλειδί είναι ο φλογερός ζήλος για την σωτηρία και η αυταπάρνησις.
Σιδηρουργός που κατασκευάζει το κλειδί είναι ο φόβος και ο τρόμος για την μέλλουσα Κρίσι.
Μόλις ο Κύριος εισέλθη, όλα θ’ αλλάξουν. Στην θέσι της σύντομης και επιπόλαιας προσευχής , θα έλθη η αδιάλειπτη και προσεκτική. Στην θέση των ματαίων απασχολήσεων, θα έλθη η συνεχής μέριμνα για την σωτηρία. Στην θέσι του θυμού και της οργής, θα έλθη η πραότητα και η ειρήνη.
Είθε να σας χαρίζη ο Κύριος κάθε ευλογία. Η ψυχή που εμπιστεύεται σ’ Αυτόν , απολαμβάνει το έλεός Του. Η ταπείνωσις και η καρτερία όλα τα οικοδομούν, ενώ η κενοδοξία και η υπερηφάνεια όλα τα γκρεμίζουν».

«Σας δημιουργεί σύγχυσι η προσευχή σας προς τους Αγίους και φοβάστε μήπως κατακριθήτε ως ειδωλολάτρης; Μη διστάζετε. Η προσευχή μας προς τους αγίους και η τιμή που τους προσφέρουμε δεν έχει καμία σχέση με την ειδωλολατρία. Θα ήταν ειδωλολατρία αν τους θεωρούσαμε θεούς. Εμείς όμως τους τιμάμε σαν υπηρέτες του Θεού. Όταν απευθυνόμαστε σ’ ένα άγιο λέμε : «Άγιε του Θεού, προσευχήσου για μας. Παρακάλεσε τον Κύριο να μας δώση το τάδε αγαθό».
Μεταξύ μας οι χριστιανοί παρακαλούμε ο ένας τον άλλο να προσευχηθή για μας και κανείς δεν θεωρεί ότι εδώ υπάρχει κάτι το ειδωλολατρικό. Εάν λοιπόν παρακαλούμε τους ανθρώπους που είναι εδώ στη γη να προσεύχωνται για μας, θα δυσκολευθούμε να παρακαλέσουμε τους αγίους που βρίσκονται στον ουρανό;
Οι αδελφοί μας που βρίσκονται στον ουρανό βρίσκονται σε άμεση σχέση και επικοινωνία μαζί μας. Μπορούμε λοιπόν να ζητούμε την βοήθειά τους , όπως και όταν θα ζούσαν ακόμη πάνω στην γη».
«Με ρώτησε παλαιότερα κάποιος : «Γιατί τιμάμε τόσο πολύ την Υπεραγία Θεοτόκο; Γιατί την τιμάμε όχι μόνο περισσότερο απ’ όλους τους αγίους , αλλά και από τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους;»
Του απάντησα ότι ούτε οι άγγελοι ούτε οι αρχάγγελοι , ούτε τα Χερουβείμ ούτε τα Σεραφείμ είχαν τόσο στενή και ουσιαστική συμμετοχή στο έργο της σωτηρίας μας, όσο η Μητέρα του Θεού.
Το έργο της σωτηρίας μας ονομάζεται «ένσαρκος οικονομία». Έπρεπε ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, να προσλάβη την ανθρώπινη φύσι. Χωρίς αυτή την «πρόσληψι» δεν θα μπορούσε να οικοδομηθή η σωτηρία μας.
Ο Υιός και Λόγος του Θεού έλαβε την ανθρώπινη φύσι από την Αειπάρθενη Μαρία με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και την επισκίασι της δυνάμεως του Υψίστου Θεού. Οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι υπηρέτησαν στην θεία ενσάρκωσι χωρίς όμως να συμμετέχουν ουσιαστικά σ’ αυτή. Ενώ η Μητέρα του Θεού εισέρχεται ουσιαστικά στο έργο της θείας σαρκώσεως. Γι’ αυτό την τιμάμε περισσότερο απ’ όλα τα κτίσματα.
Τι κάνουμε όταν κοινωνούμε; Παίρνουμε μέσα μας το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού. Και αυτό από πού προέρχεται; Από την Υπεραγία Θεοτόκο! Είθε ο νους σας και η καρδιά σας να μελετούν τη συμμετοχή της στο έργο της σωτηρίας και να την εξυψώνουν περισσότερο από κάθε υλικό ή άυλο πλάσμα του Θεού»….

… «Αγωνισθήτε με όλες σας τις δυνάμεις στον αγώνα της σωτηρίας, αλλά μην παύσετε να ελπίζετε στο έλεος του Θεού. Είναι πολύ σημαντικό το σημείο αυτό. Όταν βαθμιαία η ελπίδα στον Κύριο ατονήση και αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε στον εαυτό μας, τότε και ο Κύριος μας αποδοκιμάζη, σαν να μας λέη.: «Μείνε λοιπόν μ’ εκείνο, στο οποίο πλέον ελπίζεις».
Να φρεσκάρετε στον νου σας τους αγαθούς λογισμούς . Επιδοθήτε γι’ αυτό περισσότερο στην μελέτη των Πατέρων , ιδιαίτερα στα λόγια των οσίων Ησυχίου, Δωρόθεου, Συμεών του νέου Θεολόγου, Ισαάκ, Βαρσανουφίου… Μη διαβάζετε απότομα όλα μαζί, αλλά με σύστημα και τάξι. Ούτε πάλι να διαβάζετε μόνο για να διαβάζετε, αλλά για να καλλιεργήσθε και να τρέφεσθε πνευματικά.
Οι αμαρτίες μετά την άφεσι του πνευματικού αμέσως συγχωρούνται. Μένουν όμως τα ίχνη τους και αυτά ταλαιπωρούν την ψυχή. Ανάλογα με τον πνευματικό αγώνα που ακολουθεί, εξαλείφονται και αυτά, οπότε κατασιγάζουν οι τύψεις και επέρχεται η ψυχική ηρεμία.
Μου γράφετε: «Όσο περισσότερο προχωρώ, τόσο περισσότερο αποκαλύπτονται μέσα μου ελαττώματα». Να λέτε : «Δόξα τω Θεώ». Γιατί αυτό είναι γνώρισμα καλής πορείας. Κινδυνεύετε μάλλον στην αντίθετη περίπτωσι, όταν εμφανίζωνται λογισμοί αυτοϊκανοποιήσεως. Τότε πρέπει να μεριμνήσετε για διόρθωσι.
Μου γράφετε ακόμη: «Μετά από κάθε καλή πράξι ακολουθεί υπερηφάνεια , ενώ μετά από κάθε κακή, απογοήτευσις». Αυτή είναι η τακτική του διαβόλου . Στην πρώτη περίπτωσι , ταπεινώστε την υπηρηφάνεια με την ανάμνησι των αμαρτιών και των ελαττωμάτων σας. Στην δεύτερη, ενθαρρυνθήτε με την πεποίθησι ότι δεν υπάρχει αμαρτία που να υπερβάλλη την ευσπλαχνία του Θεού. Η θυσία εξάλλου του Κυρίου είναι το λύτρο και το αντίτιμο όλων των αμαρτημάτων.
Και η ζήλεια; Πώς δικαιολογείται να υπάρχη; Στην πνευματική ζωή όλα είναι προσιτά σε όλους. Βλέπεις κάποιον να προηγήται πνευματικά; Κοπίασε και συ. Στην κοσμική όμως ζωή δεν είναι όλα προσιτά σε όλους και αυτό δίνει αφορμές στην ανάπτυξι ζήλειας».

«Δεν ενθυμούμαι τι μου γράφατε και τι σας απαντούσα. Φαίνεται όμως ότι προήλθε κάτι καλό και γι’ αυτό δοξάστε τον θεό! Εγώ δεν είμαι ικανός να γράφω ωφέλιμα. Υποθέτω λοιπόν ότι η καλή σας διάθεσι βοήθησε να βρήτε κάτι το χρήσιμο στα απλά μου λόγια. Είθε ο Κύριος να σας αξιώνη να έχετε πάντα καλή διάθεσι, οπότε απ’ όλα θα αντλήτε ψυχική ωφέλεια.
Να διδάσκεσθε από τα βιβλία του αγίου ιεράρχου Τύχωνος του Ζαντόνσκ. Τι μεγαλείο πνευματικής σοφίας βρίσκεται εκεί!
Είναι πολύ ωφέλιμο που διαβάζετε με όρεξι πνευματικά βιβλία. Αλλά συνήθως γράφονται πολλά. «Ενός δε έστι χρεία». Να ενωθούμε ολόψυχα με τον Κύριο και να μην απομακρυνθούμε ποτέ απ’ Αυτόν ούτε με την σκέψι ούτε με την επιθυμία.
Μιμηθήτε τον προφήτη που λέει: «Προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός ίνα μη σαλευθώ» ( Ψαλμ. 15, 8 ) . Σκεφθήτε ότι Θεός παρακολουθεί την καρδιά σας και ελέγχει διαρκώς το περιεχόμενό της. Απ’ αυτό θα δημιουργηθή ο φόβος του Θεού , η στροφή στον εαυτό μας, η απώθησις των κακών σκέψεων και των αισθημάτων , η επαγρύπνησις στην ηθική καθαρότητα. Εάν σας αξιώση ο Κύριος να ζήτε την παρουσία Του, δεν θα χρειασθήτε διδασκαλίες. Αυτό θα σας τα διδάσκη όλα.
Εξετάζοντας τον εαυτό σας, να μετανοήτε για το παρελθόν και να φοβάστε την αδυναμία σας. Να μην χάνετε όμως την ελπίδα της σωτηρίας. Και τούτο διότι έχουμε Σωτήρα που ενδιαφέρεται και φροντίζει για κάθε πιστό. Εκείνος έθεσε τις βάσεις της σωτηρίας. Εκείνος την χαρίζει στον καθένα. Εμπιστευθήτε Τον ανεπιφύλακτα.
Γράφετε ότι θέλετε να με δήτε. Οι πύλες της μονής μας είναι για όλους ανοικτές. Οι πόρτες όμως του κελλιού μου είναι για όλους κλειστές. Γι’ αυτό δεν μπορώ να δεχθώ και δεν δέχομαι κανένα. Σας εύχομαι κάθε αγαθό από τον Κύριο».

Από το βιβλίο : « Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου
ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»
Μετάφρασις από τα ρωσικά
ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΝΔΕΚΑΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
2004

www.gonia.gr