Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες

Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης


Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; Στ' αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χο­ρούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρι­κούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέ­θη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διό­τι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το απο­κτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνε­ται ο φόβος του Θεού και ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πεν­θεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.

"Ω, και ποι­ός να μη κλάψη; και ποιός να μη χύση καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέ­ποντας την απώλεια και την ανοησία αυτών των Χριστιανών; αυτοί είναι τόσο ανόητοι, που αντί να κερδίσουν από την νηστεία της αγίας Τεσσαρακοστής, περισσότερο ζημιώνονται από τις απόκριες, και, για να κερδίσουν ένα, χάνουν εκατό· και κάνουν οι άθλιοι σαν τους ανόη­τους εμπόρους, τρέχοντας σε ζημία και όχι σε κέρδος· διότι ασύγκριτα μεγαλύτερη είναι η βλάβη που δέχονται κατά τις απόκριες, παρά η ω­φέλεια που λαμβάνουν από την Τεσσαρακοστή που έρχεται· ίλεως, ίλε­ως, ίλεως να γίνη ο Θεός. Και μακάρι αυτός να φωτίση τους άγιους Αρχιερείς και τους πνευματικούς και τους διδασκάλους, να εμποδί­σουν αυτά τα κακά με αφορισμούς και με επιτίμια, όπως ορίζει και ο ξβ' Κανόνας της αγίας και Οικουμενικής ς’ Συνόδου.


(Πηγή: «Χρηστοήθεια των Χριστιανών», Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Λόγος Β’, Μεταφραστής: Βενέδικτος Ιερομόναχος Αγιορείτης, Εκδότης: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, Έτος έκδοσης: 2010)


«Τι κρίμα που οι χριστιανοί ξεχάσαμε την διδασκαλία της Εκκλησίας μας και τις προτροπές των Πατέρων!»

(Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ)

Εκοιμήθη ο πρώην δικαίος της Σκήτης Τ. Προδρόμου γέροντας Πετρώνιος

Εκοιμήθη στις 15:30 σήμερα στό Άγιον Όρος ο γέροντας ιερομόναχος Πετρώνιος, πρώην δικαίος στήν Ιερά Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, ἐξάρτημα της Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους, όπου ασκούνται μοναχοί Ρουμανικής καταγωγής.

Ο μακαριστός Γέροντας υπήρξε πολύ αγαπητός, σεβαστός από όλους τους Αγιορείτες και άφησε φήμη εναρέτου ανθρώπου.

Δύο φορές του πρότειναν να αναλάβει τη θέση του Πατριάρχου Ρουμανίας και αρνήθηκε.

Ήδη προ λίγων εβδομάδων παραιτήθη από την θέση του Δικαίου της Σκήτης και ανέλαβε ο ιερομόναχος Αθανάσιος, αξιος διάδοχος του μακαριστού.

Ο Γέροντας Πετρώνιος, κατά κόσμον Θανάσε Πέτρος του Ιωάννη και της Άννας είχε γεννηθεί στις 23 Μαίου το 1916 στην Ρουμανία και ήρθε στο Άγιον Όρος το 1978.

Επίσης, να αναφερθεί, ότι μοναχός είχε καρεί το 1940.

Τέλος, να σημειωθεί, ότι η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 14:00 το μεσημέρι στήν Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στο Άγιον Όρος.

www.romfea.gr

Μποτιλιάρισμα, καφές και… σεξ ενεργοποιούν το έμφραγμα

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Επιστημονική βάση σε εκφράσεις όπως «είχε φάει ένα αρνί πριν το έμφραγμα», «έπεσε ξαφνικά, εκεί που περπατούσε στον δρόμο» ή ακόμα «το έπαθε την ώρα του σεξ» έδωσαν ευρωπαίοι επιστήμονες, οι οποίοι υπολόγισαν τι ποσοστό από τα εμφράγματα ενεργοποιείται από τις προσωπικές συνήθειες και τα συναισθήματά μας.

Πρώτο στη λίστα των επικίνδυνων καθημερινών συνηθειών φαίνεται πως είναι το να πηγαίνει το πρωί στην δουλειά με το ποδήλατο. Και αυτό, διότι σύμφωνα με την μελέτη εμπεριέχει δύο από τους κυριότερους εκλυτικούς παράγοντες για έμφραγμα: την παρατεταμένη έκθεση στην ρύπανση αλλά και την σωματική καταπόνηση.

Η νέα μελέτη, που ανέλυσε 36 προγενέστερες, είναι η πρώτη που ασχολείται με το τι ενεργοποιεί τελικά το έμφραγμα, αντί να ασχολείται με τις υποκείμενες αιτίες του.

Όπως αναφέρει η κορυφαία ιατρική επιθεώρηση «The Lancet», ευρωπαίοι επιστήμονες υπολόγισαν τι ποσοστό των εμφραγμάτων προκαλείται από κάθε είδους καθημερινές συνήθειές μας, όταν βεβαίως συνυπάρχει και το απαιτούμενο παθολογικό υπόβαθρο.

Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, η έκθεση στους ρύπους του μποτιλιαρίσματος προκαλεί το 7,4% των εμφραγμάτων, η σωματική καταπόνηση το 6,2%, ο καφές το 5%, το αλκοόλ άλλο ένα 5%, η κατανάλωση ενός γεύματος με πάρα πολλές θερμίδες το 2,7%, το σεξ το 2,2% και το κάπνισμα μαριχουάνας κάτι λιγότερο από 1%.

Η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Τα αρνητικά συναισθήματα προκαλούν το 3,9% των εμφραγμάτων, ο θυμός το 3,1%, τα θετικά συναισθήματα το 2,4% και η κοκαϊνη το 0,9%.

Άλλο οι παράγοντες κινδύνου

Πως γίνεται όμως τα ναρκωτικά να ευθύνονται για λιγότερα εμφράγματα απ’ ό,τι η ρύπανση ή το σεξ; Η απάντηση είναι απλή, σύμφωνα με τους ερευνητές: κάνει χρήση μικρό ποσοστό του πληθυσμού, οπότε σε απόλυτους αριθμούς τα εμφράγματα που ενεργοποιούνται εξαιτίας τους είναι λίγα.

«Οι μικροί κίνδυνοι μπορούν να είναι ιδιαίτερα καταστροφικοί όταν αφορούν ολόκληρο τον πληθυσμό», λέει ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τιμ Νάουροτ, επίκουρος καθηγητής Επιδημιολογίας στο Κέντρο Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Hasselt, στο Βέλγιο. «Και το αντίθετο μπορεί να ισχύει για τις μεγάλες απειλές».

Όντως, η ίδια μελέτη έδειξε πως η χρήση κοκαϊνης είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας κινδύνου για έμφραγμα: σε ατομικό επίπεδο, όποιος κάνει χρήση 23πλασιάζει τον κίνδυνο που διατρέχει να πάθει έμφραγμα, γράφουν οι ερευνητές.

Η ρύπανση αυξάνει τον ατομικό κίνδυνο κατά μόλις 5%, αλλά επειδή είναι εκατομμύρια όσοι εκτίθενται στους ρύπους των οχημάτων και των εργοστασίων, τελικά είναι ο εκλυτικός παράγοντας για το 7,4% όλων των εμφραγμάτων.

Αντίστοιχα, ο καφές αυξάνει τον ατομικό κίνδυνο κατά 1,5 φορά και το αλκοόλ τον τριπλασιάζει, αλλά και πάλι επειδή είναι εκατομμύρια όσοι πίνουν το ένα ή το άλλο, καταλήγουν να είναι οι εκλυτικοί παράγοντες για πάρα πολλά εμφράγματα.

Όπως διευκρινίζουν οι ειδικοί, η νέα μελέτη δεν αναιρεί τα όσα είναι έως σήμερα γνωστά για το έμφραγμα – ότι δηλαδή οι βάσεις για την ανάπτυξή του τίθενται σταδιακά, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, καθώς αναλόγως με τις συνήθειες και την ηλικία μας φθείρονται προοδευτικά οι στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς μας.

Αυτό που κάνει, είναι να αποδεικνύει πόσο σημαντικοί μπορεί να αποδειχθούν οι μικροί κίνδυνοι όταν αφορούν ολόκληρο τον πληθυσμό.

«Από την μια έχουμε πανίσχυρους εκλυτικούς παράγοντες, όπως η κοκαϊνη, που όμως προκαλούν σχετικά μικρό αριθμό εμφραγμάτων επειδή είναι σπάνιοι, και από την άλλη έχουμε ευρύτατα διαδεδομένους, αλλά ήπιας σοβαρότητας, παράγοντες που πλήττουν πάρα πολλούς», είπε ο δρ Αντρέα Μπακαρέλι, αναπληρωτής καθηγητής Περιβαλλοντικής Επιγενετικής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

«Ξέρουμε πολλά για τους παράγοντες κινδύνου για έμφραγμα (λ.χ. για το κάπνισμα, την χοληστερίνη, την παχυσαρκία), αλλά όχι γιατί συμβαίνει τη δεδομένη μέρα και στιγμή», πρόσθεσε από την πλευρά του ο δρ Τιμ Κίκο, καρδιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ. «Και αυτό το κενό καλύπτει η νέα μελέτη».

Σε κάθε περίπτωση, όμως, «για να αποφύγει κανείς το έμφραγμα, πρέπει να αποφεύγει ό,τι βλάπτει την καρδιά, όπως το τσιγάρο και τα πολλά λίπη, και όχι να αφεθεί να πάθει τις βλάβες και μετά να αποφεύγει τους εκλυτικούς παράγοντες, όπως η ποδηλασία ή το σεξ», ξεκαθάρισε.

Πηγή : Web Only
www.tanea.gr

Σε κατάθλιψη και αυτοκτονία οδηγούνται οι Ελληνες λόγω οικονομικής κρίσης

ΤΟΝΙΑ ΤΣΑΚΙΡΗ

Η κατάθλιψη, οι κρίσεις πανικού και γενικά τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν αυξηθεί ραγδαία στη χώρα μας, λόγω της οικονομικής κρίσης και της ανεργίας, όπως αναφέρει η κυρία Ελισάβετ Γεωργίου, ψυχολόγος και σύμβουλος καριέρας, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που οδηγούνται ακόμη και σε αυτοκτονίες. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας και στο λιανικό εμπόριο έχουν επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από την κρίση, όπως προσθέτει η ίδια.

_ Πόσο έχει επηρεαστεί η ψυχολογία των Ελλήνων από την οικονομική κρίση και ποιες οι συνέπειες του εργασιακού άγχους;

«Η αύξηση των ψυχολογικών προβλημάτων λόγω της οικονομικής κρίσης είναι ραγδαία. Τους τελευταίους μήνες με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και την αύξηση της ανεργίας, το εργασιακό άγχος έχει προσβάλει άμεσα ή έμμεσα σχεδόν το σύνολο των εργαζομένων. Οι απολύσεις αλλά και οι νέες συνθήκες εργασίας σύμφωνα με τους νέους όρους, τον όγκο δουλειάς και φυσικά τη μείωση των αποδοχών έχουν προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις όχι μόνο συνδικαλιστικές αλλά και ψυχο-σωματικές. Σε πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο Ψυχικής Υγείας ανακοινώθηκε ότι οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη, οι φοβίες και οι κρίσεις πανικού είναι οι πιο διαδεδομένες ψυχικές διαταραχές που εμφανίζονται λόγω της οικονομικής κρίσης και κατ’ επέκταση της περιρέουσας ανασφάλειας και αβεβαιότητας. Επίσης, μια ακραία εκδήλωση απογοήτευσης και απόγνωσης είναι η αυτοκτονία, στην οποία οδηγούνται χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα, η αυξητική τάση στις αυτοκτονίες καταγράφεται καθαρά και από τα στοιχεία που συγκεντρώνει η γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018 που λειτουργεί τα τελευταία τρία χρόνια από την Οργάνωση Κλίμακα σε συνεργασία με το υπουργείο Υγείας. Σύμφωνα με στοιχεία, το τελευταίο διάστημα, οι κλήσεις προς τη γραμμή βοήθειας έχουν αυξηθεί κατά 60% με 70%».

_ Ποιοι κλάδοι της οικονομίας αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα;

«Αν θέλαμε να δούμε τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι και τους ενδεδειγμένους τρόπους διαχείρισης θα έδινα ως παράδειγμα το φαρμακευτικό κλάδο. Πρόκειται για έναν από τους πιο κερδοφόρους κλάδους με τα καλύτερα αμοιβόμενα στελέχη. Οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν σε αυτό τον κλάδο είχαν μάθει σε πολύ καλές παροχές πέραν τον αμοιβών τους, οι οποίες συνδέονταν και με στοιχεία ανάδειξης του κοινωνικού τους προφίλ όπως για παράδειγμα πολυτελή αυτοκίνητα ακόμα και για μεσαία στελέχη ή αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού ακόμα και στους πωλητές. Λόγω της ευρύτερης οικονομικής κρίσης αλλά και των καθυστερήσεων στις κρατικές πληρωμές, τους τελευταίους μήνες οι φαρμακευτικές εταιρείες προχώρησαν σε ομαδικές απολύσεις στελεχών και σε μειώσεις αποδοχών και παροχών. Αυτό έχει σαν συνέπεια να υπάρχει μεγάλη αλλαγή στην οικονομική κατάσταση των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

Οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν καλούνται να δείξουν ευελιξία και προσαρμοστικότητα σε θέσεις χαμηλότερα αμοιβόμενες στον ίδιο κλάδο ή σε άλλους κλάδους ή ακόμα και αλλάζοντας αντικείμενο εργασίας. Οι εργαζόμενοι που παρέμειναν καλούνται να προσαρμοστούν σε ένα περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει μιας και οι απαιτήσεις πολλαπλασιάζονται και η πιθανότητα απόλυσης πάντα υπάρχει. Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούμε να δούμε στον κλάδο της πληροφορικής και της διαφήμισης, όπου λόγω του περιορισμού στα κόστη των εταιρειών δεν επενδύουν σε νέα τεχνολογία και μειώνουν τις διαφημιστικές δαπάνες. Επίσης, ανάλογο φαινόμενο συναντάμε και στο λιανεμπόριο λόγω της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=386443&dt=25/02/2011

«Καλή» χοληστερόλη = Μακροζωία;

Οι άνδρες που γιορτάζουν τα 85α γενέθλιά τους έχουν συνήθως υψηλά επίπεδα «καλής» χοληστερόλης στα 65 χρόνια τους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι όσοι είχαν τη μεγαλύτερη «καλή» χοληστερόλη (HDL) ήταν κατά 28% λιγότερο πιθανό να πεθάνουν πριν από τα 85, σε σχέση με όσους είχαν τη μικρότερη «καλή» χοληστερόλη.

Η αυξημένη «κακή» χοληστερόλη (LDL) και η χαμηλή «καλή» χοληστερόλη -κάτω από 40 mg/dL (χιλιοστόγραμμα ανά δεκάλιτρο)- αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων, όπως το έμφραγμα και το εγκεφαλικό.

Οι ερευνητές του Κέντρου Έρευνας και Επιδημιολογίας Βετεράνων της Μασαχουσέτης, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό καρδιολογίας «American Journal of Cardiology», σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, μελέτησαν τα ιατρικά αρχεία 650 βετεράνων, όταν είχαν ηλικία περίπου 65 ετών, και τους κατέταξαν με βάση το επίπεδο «καλής» χοληστερόλης.

Συσχετίζοντας, στη συνέχεια, με το πόσο έζησαν (ή συνέχισαν να ζουν) αυτοί οι βετεράνοι, οι ερευνητές συμπέραναν ότι, για κάθε 10 mg/dL που αυξανόταν η «καλή» χοληστερόλη, μειωνόταν κατά 14% η πιθανότητα θανάτου πριν από τα 85 (συνολικά 375, περισσότεροι από τους μισούς, έζησαν μέχρι αυτή την ηλικία).

Επίσης, όσοι είχαν υψηλότερη «καλή» χοληστερόλη ήταν παράλληλα λιγότερο υπέρβαροι, δεν έπιναν περισσότερα από δύο ποτά την μέρα και κάπνιζαν λιγότερο, σε σχέση με όσους είχαν χαμηλότερη «καλή» χοληστερόλη. Πάντως, οι ερευνητές απομόνωσαν την επίδραση αυτών των υπόλοιπων θετικών παραγόντων και συμπέραναν ότι η υψηλή «καλή» χοληστερόλη από μόνη της αποτελεί παράγοντα που σχετίζεται με τη μακροζωία.

Ο δρ Νιρ Μπαρζιλάι του Ινστιτούτου Έρευνας για τη Γήρανση του Κολλεγίου Ιατρικής «Άλμπερτ Αϊνστάιν», που δεν συμμετείχε στην έρευνα, επεσήμανε ότι η νέα μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενες ενδείξεις ότι η «καλή» χοληστερόλη είναι σημαντική για τη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου, τονίζοντας ωστόσο πως το γεγονός ότι υπάρχει μια σχέση δεν σημαίνει ότι κατ' ανάγκην η υψηλή HDL φέρνει μακροζωία.

Επίσης, υπογράμμισε ότι «είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς το επίπεδο της καλής χοληστερόλης», κάτι που ίσως μπορεί να επιτευχθεί με τη βοήθεια της σωματικής άσκησης (αλλά όχι περισσότερο από μερικές μονάδες). Έτσι, εκτίμησε ότι ίσως πρέπει να βρεθεί ένα φάρμακο που να αυξάνει την «καλή» χοληστερόλη, ώστε να ευνοεί παράλληλα και το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.

Ορισμένες φαρμακευτικές εταιρείες ήδη κάνουν τις σχετικές έρευνες και δοκιμές. Όμως, παραμένει άγνωστο, όπως είπε, πόσο πρέπει να αυξηθεί η HDL, για να μειωθεί σημαντικά ο κίνδυνος για καρδιοπάθεια, συνεπώς αποτελεί ερωτηματικό κατά πόσο τέτοια φάρμακα όντως θα κάνουν καλό στην υγεία.

Από την άλλη, σύμφωνα με την κλινική Mayo, η βιταμίνη-Β νιασίνη (που περιέχεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα άπαχα κρέατα, τους ξηρούς καρπούς, τα ψάρια κ.α.) μπορεί να αυξήσει το επίπεδο της HDL κατά 15% έως 35%, ωστόσο έχουν παρατηρηθεί παρενέργειες, όπως βλάβες στο ήπαρ και αύξηση του σακχάρου στο αίμα.

www.zougla.gr

Το αλκοόλ κάνει καλό στην καρδιά

Ένα ποτηράκι, μειώνει τον κίνδυνο για καρδιοπάθειες και εγκεφαλικό

Η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ, σε καθημερινή βάση, ωφελεί την καρδιά και γενικότερα το κυκλοφορικό σύστημα. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξαν δύο καναδικές επιστημονικές μελέτες του πανεπιστημίου του Κάλγκαρι.

Η πρώτη μελέτη, η οποία αξιολόγησε συγκριτικά τις ιατρικές έρευνες 30 ετών πάνω στο θέμα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καθημερινή αλλά συγκρατημένη κατανάλωση αλκοόλ (περίπου ένα ποτήρι την μέρα) μειώνει σε ποσοστό 14% έως 25% τον κίνδυνο για καρδιοπάθεια, σε σχέση με όσους δεν πίνουν καθόλου.

Η δεύτερη μελέτη, από την ίδια ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, υπό τον καθηγητή Ουίλιαμ Γκάλι, κατέληξε στο ότι η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ (μέχρι 15 γραμμάρια τη μέρα για τις γυναίκες και 30 γραμμάρια για τους άνδρες) αυξάνει την «καλή» χοληστερόλη κι έτσι επίσης ωφελεί το κυκλοφορικό σύστημα και την καρδιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το ευεργετικό αποτέλεσμα φαίνεται να προέρχεται από όλες τις μορφές αλκοόλ.

Οι δύο μελέτες, που δημοσιεύτηκαν στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό British Medical Journa”, σύμφωνα με το BBC και το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, δείχνουν ότι ο συνολικός κίνδυνος θανάτου είναι χαμηλότερος για όσους πίνουν μικρές ποσότητες αλκοόλ (2,5 έως 14,9 γραμμάρια), καθώς μειώνεται μέχρι 25% ο κίνδυνος για οποιαδήποτε καρδιαγγειακή πάθηση, ενώ παράλληλα μειώνεται και ο κίνδυνος για εγκεφαλικό.

Ωστόσο, οι ερευνητές επισήμαναν ότι δεν υπάρχει λόγος να αρχίσει κανείς να πίνει επίτηδες για να κάνει καλό στην καρδιά του, καθώς «καιροφυλακτεί» πάντα ο κίνδυνος της κατανάλωσης παραπάνω αλκοόλ, με όλες τις αρνητικές συνέπειες. Ανάλογες ωφέλειες με το μέτριο αλκοόλ, μπορεί να πετύχει κανείς με τη σωματική άσκηση και τη σωστή διατροφή.

Οι Καναδοί επιστήμονες θεωρούν ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να δώσουν ένα διαφορετικό μήνυμα από την άποψη της δημόσιας υγείας, τασσόμενες υπέρ της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ, αν και, όπως αναγνώρισε ο καθηγητής Γκάλι, μια τέτοια δημόσια καμπάνια θα επέσυρε αντιδράσεις.

(Πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)

www.enet.gr

Ο μεταβολισμός των εγκεφαλικών κυττάρων επηρεάζεται από τα κινητά τηλέφωνα

Άλλη μία έρευνα προστίθεται σε αυτές, που προσπάθησαν να διαπιστώσουν τις επιπτώσεις της χρήσης των κινητών τηλεφώνων στον ανθρώπινο οργανισμό και ειδικότερα στον εγκέφαλο. Το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ δημοσίευσε μία μελέτη σύμφωνα με την οποία η χρήση των κινητών τηλεφώνων μεταβάλλει την εγκεφαλική δραστηριότητα, ως προς τον μεταβολισμό των κυττάρων. Οι ερευνητές τοποθέτησαν στο ένα αυτί δεκάδων ατόμων ένα κινητό τηλέφωνο, που ήταν σε λειτουργία και στο άλλο αυτί ένα κινητό τηλέφωνο, που ήταν εκτός λειτουργίας. Στόχος του πειράματος ήταν να μελετήσουν το πώς αντιδρά ο εγκέφαλος στα ηλεκτρομαγνητικά πεδία, που δημιουργούνται από την ασύρματη τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από 50 λεπτά λειτουργίας του κινητού τηλεφωνού η δραστηριότητα των κυττάρων του εγκεφάλου μεταβαλλόταν ειδικά στις περιοχές, που ήταν πιο κοντά στο τηλέφωνο. «Διαπιστώσαμε ότι στις περιοχές του εγκεφάλου, που βρίσκονται πιο κοντά στο κινητό τηλέφωνο αυξάνεται ο μεταβολισμός της γλυκόζης» αναφέρουν οι ερευνητές στο άρθρο τους, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Όπως όμως έσπευσαν να επισημάνουν «οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να διαπιστώσουν αν αυτές οι διαφοροποιήσεις στην εγκεφαλική λειτουργία είναι επιβλαβείς και ειδικότερα αν προκαλούν καρκίνο στον εγκέφαλο».

«Μας εξέπληξε το γεγονός ότι η ασθενής ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων μπορεί να επηρεάζει την εγκεφαλική δραστηριότητα. Βέβαια τα ευρήματα μας δεν ρίχνουν φως στο αν τα κινητά τηλεφώνα προκαλούν καρκίνο αλλά δείχνουν ότι ο εγκέφαλος μας επηρεάζεται από την έκθεση στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που παράγουν τα κινητά τηλέφωνα» επισημαίνουν οι ερευνητές. Η γλυκόζη λειτουργεί ως ένα είδος «καύσιμου» προσφέροντας ενέργεια στον εγκέφαλο και οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι «η έκθεση στην ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων αυξάνει τα επίπεδα της καύσης γλυκόζης κατά 7% στις περιοχές που είναι κοντά στα τηλέφωνα».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=386326&dt=24/02/2011

Ύπνος και κρύο κατά της παχυσαρκίας

Κάθε ώρα πρόσθετου ύπνου, οι πιθανότητες να γίνει κανείς παχύσαρκος, μειώνονται κατά 30%, σύμφωνα με νέα, ιταλική επιστημονική έρευνα.

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Τορίνο, αναζητώντας παράγοντες που συμβάλλουν στην παχυσαρκία, ανακάλυψαν επίσης ότι οι άνθρωποι που ήθελαν να ζουν σε δωμάτια με πολλή ζέστη τον χειμώνα και το φθινόπωρο είχαν διπλάσιες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι, σε σχέση με όσους δεν ανέβαζαν γενικά τον θερμοστάτη πάνω από τους 20 βαθμούς Κελσίου.

Επίσης, όπως αναμενόταν, όσο πιο συχνά έτρωγαν σε εστιατόρια οι άνθρωποι μέσα στην εβδομάδα, τόσο ενισχυόταν ο κίνδυνος παχυσαρκίας.

Τέλος, όσον αφορά τη διατροφή, όσοι κατανάλωναν λιγότερες φυτικές ίνες, είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης υψηλού σακχάρου στο αίμα, διαβήτη και παχυσαρκίας.

Οι ερευνητές, πάντως, διευκρίνισαν ότι η έρευνά τους δεν αποδεικνύει πως αν κανείς κατεβάσει την θερμοκρασία ή κοιμάται παραπάνω, θα μείνει αδύνατος ή θα αδυνατίσει. Ωστόσο επισημαίνουν ότι θα μπορούσε κανείς να πειραματιστεί... αγοράζοντας λιγότερο πετρέλαιο θέρμανσης!

Οι ερευνητές του Τμήματος Ιατρικής του πανεπιστημίου του Τορίνο, με επικεφαλής τη δρα Σιμόνα Μπο, μελέτησαν επί έξι χρόνια την εξέλιξη του βάρους περίπου 1.300 μεσήλικων ατόμων, από τους οποίους οι 103 έγιναν παχύσαρκοι σε αυτό το χρονικό διάστημα και δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο διεθνές περιοδικό για θέματα παχυσαρκίας “International Journal of Obesity”.

www.enet.gr

Ὁ προσευχόμενος νοῦς ζητᾶ ἕνωση μὲ τὴν καρδιὰ

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

Κλείστηκαν οἱ θύρες τῶν αἰσθημάτων: Ἡ γλώσσα σωπαίνει, τὰ μάτια εἶναι σφαλισμένα, τ’ αὐτιὰ δὲν ἀκοῦνε τίποτε ἀπ’ ὅσα συμβαίνουν γύρω μου. Ὁ νοῦς, ἀποτινάζοντας τὸν ζυγὸ τῶν γήινων λογισμῶν, ντύνεται τὴν προσευχὴ καὶ κατεβαίνει στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς. Ἡ θύρα, ὅμως, τοῦ θαλάμου εἶναι κλειστή. Παντοῦ σκοτάδι, σκοτάδι ἀπροσπέλαστο. Καὶ ὁ νοῦς, καθὼς βρίσκεται σὲ ἀπορία, ἀρχίζει νὰ χτυπᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς. Στέκεται ὑπομονετικὰ μπροστά της καὶ τὴ χτυπᾶ· περιμένει· πάλι χτυπᾶ· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται... Καμιὰ ἀπάντηση, καμιὰ φωνὴ δὲν ἀκούγεται! Νεκρικὴ ἡσυχία, ταφικὴ σιωπὴ καὶ ζοφερὸ σκοτάδι. Ὁ νοῦς φεύγει ἀπὸ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς λυπημένος, θρηνώντας πικρὰ καὶ ζητώντας παρηγοριά. Δὲν τοῦ ἐπιτράπηκε νὰ σταθεῖ μπροστὰ στὸν Βασιλέα τῶν βασιλέων μέσα στὸ ἁγιαστήριο τοῦ ἐσωτερικοῦ θαλάμου τῆς καρδιᾶς.

— Γιατί; Γιατί ἀπορρίφθηκες:

— Ἐπειδὴ ἔχω πάνω μου τὴ σφραγίδα τῆς ἁμαρτίας. Ἡ συνήθεια νὰ σκέφτομαι τὰ γήινα μοῦ ἀποσπᾶ τὴν προσοχή. Δὲν ἔχω μέσα μου δυνάμεις, γιατί δὲν ἔρχεται νὰ μὲ βοηθήσει τὸ Πνεῦμα, τὸ πανάγιο καὶ πανάγαθο Πνεῦμα. Αὐτὸ ἀποκαθιστᾶ τὴν ἑνότητα τοῦ νοῦ, τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ σώματος, ποὺ διασπάστηκε μὲ τὴ φοβερὴ πτώση τοῦ ἀνθρώπου. Μάταιες εἶναι οἱ προσωπικές μου προσπάθειες μόνες τους, χωρὶς τὴν παντοδύναμη, δημιουργικὴ βοήθεια τοῦ Πνεύματος. Ἐκεῖνο, βέβαια, εἶναι ἀπέραντα φιλάνθρωπο καὶ πολυέλεο, ἀλλὰ ἡ δική μου ψυχικὴ ἀκαθαρσία δὲν Τὸ ἀφήνει νὰ μὲ πλησιάσει. Θὰ λουστῶ, λοιπόν, στὰ δάκρυα, θὰ καθαριστῶ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μου μὲ τὴν Ἐξομολόγηση, δὲν θὰ προσφέρω στὸ σῶμα μου τροφὴ καὶ ὕπνο, ποὺ ἡ πλησμονὴ τους γεννᾶ στὴν ψυχὴ τὸ σαρκικὸ φρόνημα. Ντυμένος ὅλος μὲ τὸν θρῆνο τῆς μετάνοιας θὰ πλησιάσω τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς μου. Ἐκεῖ θὰ σταθῶ ἤ θὰ καθήσω σὰν τὸν τυφλό τοῦ Εὐαγγελίου καί, ὑπομένοντας τὸ βάρος καὶ τὴ θλίψη ποὺ προξενεῖ τὸ σκοτάδι, θὰ φωνάζω δυνατὰ σ’ Ἐκεῖνον ποὺ μπορεῖ νὰ μὲ βοηθήσει: «Ἐλέησέ με!» (1).

Κατεβαίνει, λοιπόν, ὁ νοῦς στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς, στέκεται ἐκεῖ μπροστὰ καὶ ἀρχίζει νὰ φωνάζει δυνατὰ μὲ δάκρυα. Μοιάζει μ’ ἕναν τυφλό, ποὺ δὲν βλέπει τὸ ἀληθινὸ καὶ ἀνέσπερο φῶς, καὶ μ’ ἕναν κωφάλαλο, ποὺ δὲν ἔχει οὔτε λαλιὰ οὔτε ἀκοὴ πνευματικὴ (2). Αἰσθάνεται ὅτι εἶναι πραγματικὰ τυφλὸς καὶ κωφάλαλος, ὅτι στέκεται μπροστὰ στὴν πύλη τῆς Ἱεριχώ —τῆς καρδιᾶς, ποὺ τὴν κατοικοῦν οἱ ἁμαρτίες— καὶ ὅτι περιμένει τὴ θεραπεία του ἀπὸ τὸν Σωτήρα, ποὺ δὲν Τὸν βλέπει, ποὺ δὲν Τὸν ἀκούει καὶ ποὺ ἐντούτοις Τὸν φωνάζει, καθὼς βρίσκεται στὴν τραγικὴ αὐτὴ κατάσταση. Τὸ ὄνομά Του δὲν τὸ γνωρίζει- «Υἱὸ τοῦ Δαβὶδ» (3) Τὸν ὀνομάζει: Ἡ σάρκα καὶ τὸ αἷμα δὲν μποροῦν νὰ τιμήσουν τὸν Θεὸ ὡς Θεὸ (4).

— Δεῖξτε μου τὸν δρόμο ἀπὸ τὸν ὁποῖο θὰ περάσει ὁ Σωτήρας!

— Ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι ἡ προσευχή, ὅπως λέει σὲ κάθε ἄνθρωπο ὁ Θεός, τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτη: «Ἐμένα μὲ δοξάζει ἡ προσφορὰ ὑμνωδίας, καὶ σ’ ὅποιον βαδίζει αὐτὸν τὸν δρόμο θὰ δείξω τὴ σωτηρία μου» (5).

— Πέστε μου, πότε θὰ περάσει ὁ Σωτήρας; Τὸ πρωί, τὸ μεσημέρι ἤ τὸ βράδυ;

— «Νὰ εἶστε ἄγρυπνοι, γιατί δὲν ξέρετε ποιὰ μέρα θὰ ἔρθει ὁ Κύριος σας» (6).

Ὁ δρόμος εἶναι γνωστός, μὰ ἡ ὥρα ἄγνωστη! Θὰ μείνω ἔξω ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, ὄρθιος ἤ καθισμένος στὴν πύλη τῆς πόλης, ἔχοντας στὸν νοῦ μου τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ὁ Ἰησοῦς, γιὰ νὰ ἐξαγνίσει τὸν λαό Του μὲ τὸ ἴδιο Του τὸ αἷμα, θανατώθηκε ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη. Ἂς πᾶμε. λοιπόν, κι ἐμεῖς κοντά Του, ἔξω ἀπὸ τὸ στρατόπεδο (δηλαδὴ τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας), καὶ ἂς ὑποστοῦμε τὸν ἴδιο μ’ Αὐτὸν ἐξευτελισμὸ» (7).

Ὁ κόσμος παρέρχεται (8), τίποτα δὲν εἶναι μόνιμο σ’ αὐτὸν οὔτε κἄν μὲ πόλη δὲν πρέπει νὰ τὸν παρομοιάζουμε, ἀλλὰ μᾶλλον μὲ χωριό. Θ’ ἀφήσω, λοιπόν, τὴν περιουσία μου, στὴν ὁποία ἔχω προσκολληθεῖ καὶ τὴν ὁποία ὅλοι ἐγκαταλείπουν ὅταν πεθαίνουν, συχνὰ καὶ πρὶν πεθάνουν. Θ’ ἀφήσω τὶς τιμὲς καὶ τὴ δόξα, ποὺ χάνονται. Θ’ ἀφήσω τὶς ἡδονὲς τῶν αἰσθήσεων, ποὺ ἀφαιροῦν κάθε ἱκανότητα γιὰ πνευματικὲς ἀσκήσεις καὶ ἐνασχολήσεις. «Γιατί δὲν ἔχουμε ἐδῶ μόνιμη πολιτεία, ἀλλὰ λαχταροῦμε τὴ μελλοντικὴ» (9), ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἀποκαλυφθεῖ ἀπὸ τώρα στὴν καρδιά μου μὲ τὸ ἔλεος καὶ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, τοῦ Σωτήρα μου.

Ὅποιος δὲν ἀνέβει πνευματικὰ στὴ μυστικὴ Ἱερουσαλὴμ πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, αὐτὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει τὴ βεβαιότητα ὅτι θὰ ἐπιτραπεῖ στὴν ψυχή του, μετὰ τὴν ἔξοδό της ἀπὸ τὸ σῶμα, νὰ μπεῖ στὴν οὐράνια Ἱερουσαλήμ. Τὸ πρῶτο εἶναι προϋπόθεση τοῦ δευτέρου (10).


1. Λουκ. 18:38, 39.

2. Πρβλ. Μάρκ. 7:32.

3. Λουκ. 18:39.

4. Πρβλ. Α΄ Κορ. 15:50.

5. Ψαλμ. 49:23.

6 Ματθ. 24:42.

7. Ἑβρ. 13:12-13.

8. Α' Ἰω. 2:17.

9. Ἑβρ. 13:14.

10. Πρβλ. Ὁσίου Ἡσυχίου τοῦ Πρεσβυτέρου. Πρὸς Θεόδουλον λόγος ψυχωφελὴς καὶ σωτήριος περὶ νήψεως καὶ ἀρετῆς κεφαλαιώδης, δ', ριζ'.


www.agiazoni.gr

Αναγκαία η αύξηση της ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων

Καλά νέα για όσους «παλεύουν» να βρίσκονται εντός των συνιστώμενων ορίων ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων στέλνουν βρετανοί επιστήμονες.

Οπως αναφέρουν ειδικοί από τη βρετανική Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή της κυβέρνησης σχετικά με τη Διατροφή, τα σημερινά όρια είναι πολύ χαμηλά, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες και πρέπει να αυξηθούν κατά 16%.

Οι επίσημες συστάσεις, σχετικά με την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων, κάνουν λόγο για ανώτατο όριο της τάξεως των 2.000 θερμίδων για τις γυναίκες και 2.500 για τους άνδρες.

Ωστόσο, νέα έκθεση της βρετανικής Επιτροπής, η οποία αναμένεται να δημοσιοποιηθεί σύντομα, αναφέρει ότι οι υπάρχουσες οδηγίες υποεκτιμούν τον αριθμό των θερμίδων που καταναλώνει καθημερινά ένας άνθρωπος, ενώ περπατά, αναπνέει ακόμη και ενώ κοιμάται.

Οι αναθεωρημένες οδηγίες που αναμένεται να υιοθετηθούν την άνοιξη αυξάνουν το συνιστώμενο ημερήσιο όριο πρόσληψης θερμίδων κατά 16% - αυτό μεταφράζεται σε 320 επιπλέον θερμίδες για τις γυναίκες και σε 400 για τους άνδρες.

Ετσι, μια γυναίκα μπορεί να φάει χωρίς ενοχές μια ολόκληρη επιπλέον σοκολάτα μέσα στην ημέρα, ενώ ένας άνδρας δικαιούται επιπλέον από τις θερμίδες που μπορούσε να καταναλώνει ημερησίως ένα τσίζμπεργκερ.

Βέβαια, οι νέες οδηγίες αναμένεται να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις των εκπροσώπων οργανισμών που ασχολούνται με την προαγωγή της υγείας, οι οποίοι εκτιμάται ότι, θα υποστηρίξουν, πως οι συστάσεις θα αποτελέσουν άλλη μια δικαιολογία για την περαιτέρω «έκρηξη» της παχυσαρκίας.

Νέες οδηγίες για το κόκκινο κρέας

Στο πλαίσιο των νέων συστάσεων, οι επιστήμονες αναμένεται να συμβουλέψουν το κοινό να καταναλώνει λιγότερο κόκκινο κρέας - 500 γραμμάρια εβδομαδιαίως το ανώτερο.

Στην έκθεση, που χρηματοδοτήθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση, θα αναφέρεται ότι η μεγάλη κατανάλωση κόκκινου κρέατος συνδέεται με κίνδυνο καρκίνου και κυρίως με καρκίνο του εντέρου, αλλά και του μαστού, του πνεύμονα και του προστάτη.

Οι επιστήμονες βασισμένοι σε στοιχεία προηγούμενων μελετών θα σημειώσουν επίσης, στην έκθεσή τους, ότι το κόκκινο κρέας συνδέεται με καρδιοπάθειες, εξαιτίας των υψηλών ποσοτήτων κορεσμένου λίπους που περιέχει, αλλά και με άλλες νόσους, όπως ο διαβήτης τύπου 2.

Οι σημερινές συστάσεις σχετικά με την κατανάλωση κόκκινου κρέατος κάνουν λόγο για 90 γραμμάρια ημερησίως. Ωστόσο, οι 17 επιστήμονες της Επιτροπής που συνέταξαν τη νέα έκθεση τονίζουν ότι, οι περισσότεροι ενήλικες καταναλώνουν περισσότερα από 100 γραμμάρια κόκκινου κρέατος ημερησίως θέτοντας τον οργανισμό τους σε κίνδυνο.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην κατανάλωση επεξεργασμένου κρέατος, σύμφωνα με τους επιστήμονες της Επιτροπής. Είναι χαρακτηριστική, μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι και η οποία έδειξε ότι δύο φέτες μπέικον ή ένα λουκάνικο την ημέρα μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο καρδιοπάθειας κατά 50%.

Φόβοι για αναιμία

«Καμπανάκι» πάντως και για τα άτομα που έχουν εξοστρακίσει το κόκκινο κρέας από τη διατροφή του αναμένεται να χτυπήσουν οι επιστήμονες.

Οπως θα υπογραμμίζεται στη νέα έκθεση, η απουσία του κόκκινου κρέατος από το εβδομαδιαίο μενού μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη σιδήρου και σε αναιμία, κυρίως στις γυναίκες.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=386078&dt=22/02/2011

ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ

Ή Εκκλησία τοΰ Θεοΰ πού παροικεί στη Σμύρνη προς τήν· Εκκλησία τοΰ Θεοϋ πούπαροικείστο Φιλομήλιο και προς δλεςτις παροικίες της αγίας και καθολικής Εκκλη- σίας σέ κάθε τόπο* έλεος, ειρήνηκαι αγάπη του Θεοϋ πατρός και του Κυρίου ημών Ίησοΰ Χρίστου πληθυνθείη σέ σας.
Σας γράψαμε, αδελφοί, τα σχετικά με τους μάρτυρες και τό τέλος του μακαρίου Πολυκάρπου, πού σαν σφρα-γίδα έκλεισε τους διωγμούς. "Ολα δσα έλαβαν χώραν φανερώνουν με το φως τοΰ Θεού πώς μαρτυρείται το Ευαγγέλιο.”O Πολύκαρπος αυτή την ώρα περίμενε, για να παραδοθή και ό ίδιος, κάνοντας ό,τι είχε κάμει κι' ό Κύριος ώστε νά τον μιμηθούμε κι εμείς μη μόνον σκοπο-ύντες το καθ' εαυτούς, άλλα και το κατά τους πέρας. Δι-ότι γνώρισμα της αληθινής και δυνατής αγάπης είναι το να μη θέλη κανείς να σώση μόνο τον εαυτό του, άλλα και όλους τους αδελφούς.
Υπήρξαν, λοιπόν, μακάριοι και γενναίοι όλοι οι μάρτυ-ρες πού έπεσαν πιστοί στο θέλημα του Θεού. Κι εμείς πρέπει με περισσότερη ευλάβεια τώρα να εμπιστευόμα-στε το πάν στον εξουσιαστή των πάντων Θεό. Και ποιος δεν θεά θαυμάση τη γενναιότητα, την υπομονή και τον έ-ρωτα προς τον Κύριο, πού είχαν εκείνοι; Με το μαστίγω-μα τους καταξέσχισαν το κορμί, κάνοντας να φάνουν οι φλέβες και οι αρτηρίες, άλλ' εκείνοι έδειξαν τόση καρτε-ρία, ώστε οι θεαταί να νοιώσουν έμφοβο θαυμασμό και συμπόνοια και να ξεσπάσουν σε οδυρμό. Άλλοι μάρτυρες έφτασαν σε τέτοιο σημείο ανδρείας πού κανένας τους δεν έβγαλε άχνα και στεναγμό, δείχνοντας έτσι σ' όλους μας ότι εκείνη την ώρα των βασάνων ανέβαιναν στον Χρίστο ή μάλλον ό ίδιος ό Κύριος είχε κατεβή και συνομι-λούσε μαζί τους. Κολλημένοι στη χάρι του Χριστού, κα-ταφρονούσαν τα βάσανα πού τους έκανε ό κόσμος, αγο-ράζοντας μέσα σε λίγες στιγμές ολόκληρη την αιωνία ζωή. Ή φωτιά πού τους έβαζαν οι δήμιοι ήταν γι' αυ-τούς δροσιά. Διότι μπροστά στα μάτια τους ένα είχαν μέ-λημα· πώς να ξεφύγουν το αιώνιο πυρ, τη φωτιά πού δεν σβύνεται ποτέ κι οί καρδιές τους λαχταρούσαν εκείνα τα αγαθά πού περιμένουν όσους έγκαρτερήσουν, τα αγαθά, ά ούτε ους ήκουσε ούτε οφθαλμός είδεν ούτε επί καρδί-αν ανθρώπου ανέβη. Αυτά τα αγαθά τους παρουσίαζε ή-δη ό Κύριος και δεν ήσαν πλέον άνθρωποι, αλλά άγγελοι. Επίσης και εκείνοι πού ρίχθηκαν στα θηρία υπέφεραν πολλή και φοβερή δοκιμασία. Άλλοι έγι-ναν κομμάτια μ' αγκαθωτά κολαστήρια όργανα κι άλλοι τέλος μ' άλλες χιλιότροπες επινοήσεις βασάνων τελειώ-θηκαν. "Ολους αυτούς ό διάβολος πάσχισε μ' ένα σωρό δοκιμασίες να τους τραβήξη στην άρνησι, αλλά χωρίς να το καταφέρη.
Πολλά μηχανεύθηκε εναντίον τους το πονηρό πνεύ-μα. Άλλα δόξα τω Θεώ- όλοι το κατατρόπωσαν. Παρά-δειγμα τους ενισχυτικό ήταν ή υπομονή πού έδειξε ό γενναιότατος Γερμανικός. Αυτός αντιμετώπισε και τα θηρία μέσα στο αμφιθέατρο. Ενώ ό ανθύπατος προσπα-θούσε να τον πείση ν' άλλάξη γνώμη, λέγοντας του να λυπηθή τα νιάτα του, προκάλεσε ό ίδιος το θηρίο να τον κατασπάραξη, θέλοντας μια ώρα γρηγορώτερα ν' απαλ-λαγή από την άδικη και άνομη πολιτεία των εθνικών. Μό-λις, λοιπόν, ό όχλος είδε και θαμπώθηκε άπ' αυτό το δείγμα γενναιότητος του θεοφιλούς και θεοσεβούς γέ-νους των χριστιανών ξέσπασε σε φωνές" Να λείψουν οι άθεοι! Φέρε εδώ και τον Πολύκαρπο!
"Ένας όμως από τους χριστιανούς, πού τον έλεγαν Κόϊντο, καταγόμενος· από τη Φρυγία, και πού είχε έλθει πρόσφατα από εκεί, βλέποντας τα θηρία λιποψύχισε. Ενώ ό ίδιος ήταν πού είχε πείσει μερικούς άλλους να έλθουν να μαρτυρήσουν μόνοι τους, χωρίς να τους έχουν πιάσει. Αυτόν ό ανθύπατος κατώρθωσε με καλοπιάσματα πολλά να τον κάνη να' έξομόση και νά θυσιάση στα είδωλα. Γι' αυτό, λοιπόν, αδελφοί, δεν επαινούμε εκείνους πού πάνε να μαρτυρήσουν χωρίς να τους βιάση κανείς, διότι δεν διδάσκει έτσι το Ευαγγέλιο.
"Όσο για τον ύπερθαύμαστο Πολύκαρπο, όταν άκου-σε ότι ζητούσαν να τον πιάσουν, δεν ταράχθηκε, άλλα ή-θελε να μείνη στην πόλι. Άλλα οι πιστοί τον έπεισαν να κρυφθή. Και κρύφθηκε σ' ένα μικρό κτήμα πού δεν απεί-χε πολύ από την πάλι κι έκει έμεινε με λίγους χριστια-νούς, νύχτα μέρα μην κάνοντας τίποτε άλλο παρά να προσεύχεται για όλους και για τις Εκκλησίες της οικου-μένης, πράγμα πού ήταν ή συνήθεια του. Και καθώς προ-σευχόταν είδε μια οπτασία, τρεις μέρες πριν από τη σύλ-ληψί του. Είδε ότι το προσκέφαλο του είχε πιάσει φωτιά. Και γύρισε και είπε στους συντρόφους του" Θα καώ ζωντανός.
Και καθώς οι έρευνες γίνονταν πιο επίμονες και πλησίαζαν στο μέρος πού κρυβόταν, ό Πολύκαρπος έφυγε και πήγε σ' ένα άλλο αγρόκτημα. Και μόλις έ-φυγε, έφθασαν εκείνοι πού τον ζητούσαν. Και μην έ-χοντας τον βρει, έπιασαν δύο παιδιά πού δούλευαν στο κτήμα από τα όποια το ένα άφορη το βασάνισαν ώμολόγησε. "Αλλωστε ήταν αδύνατο να ξεφύγη, διότι εκείνοι πού τον είχαν προδώσει ήταν γνωστοί του. Και ό είρήναρχος, πού είχε το ιώδιο με τον Πολύκαρ-πο όνομα και τον έλεγαν επίσης και Ηρώδη, βιαζόταν να τον μπάση στο αμφιθέατρο, έτσι πού ό μεν Πολύ-καρπος να τελειωθή, γινόμενος κοινωνός του Χρί-στου, οι δε καταδότες του να πάρουν την τιμωρία του Ιούδα.
"Έχοντας, λοιπόν, οδηγό το παιδί, ημέρα Παρασκευή και κατά το σούρουπο, βγήκαν οι στρατιώτες της καταδιώξεως με καβαλλάρηδες, αρματωμένοι σαν σε πόλεμο και ως επί ληστήν τρέχοντες. Και αργά το βράδυ έκαμαν έφοδο στο μέρος πού βρισκόταν και τον βρήκαν στο υπερώο, ξαπλωμένον σ' ένα δωμάτιο. Και από κει θα μπορούσε να φύγη, αλλά είχε άρνηθή, λέγοντας· το θέλημα του Θεού' γενέσθω "Όταν, λοι-πόν, τους άκουσε, κατέβηκε κι έπιασε κουβέντα μαζί τους. Και απόρησαν βλέποντας την ευστάθεια της μεγάλης του ηλικίας και τη βιασύνη να συλληφθή τό-σο γέρος άνθρωπος. Ευθύς, λοιπόν, πρόσταξε να τους βάλουν να φάνε και να πιουν όσο θέλουν και τους παρακάλεσε να του επιτρέψουν στο μεταξύ να προσευχηθή άνετα. Εκείνοι του τό επέτρεψαν και έ-πιασε και προσευχήθηκε πλημμυρισμένος από τη Χάρι του Θεού δύο ολόκληρες ώρες, έτσι πού θαμπώθηκαν οι στρατιώτες και μερικοί άπ' αυτούς μετάνοιωσαν πού είχαν έλθει να πιάσουν ένα τέτοιο θεόπρεπο γέ-ροντα.
"Όταν κάποια φορά τελείωσε την προσευχή, στην οποία μνημόνευσε όλους όσοι είχαν έλθει σε συνά-φεια μαζί του, μικρούς και μεγάλους, ένδοξους και ά-σημους και όλη τήν καθολική Έκκλησία πού απλώνε-ται στην οικουμένη, και ήλθε ή ώρα να βγουν,· τον έ-βαλαν πάνω σ' ενα όνο και τον έφεραν στην πόλι,. ξη-μερώματα του Μεγάλου Σαββάτου. Και στον δρόμο τον προϋπάντησε ό είρήναρχος * Ηρώδης με τον πα-τέρα του τον Νικητή πού τον Έβαλαν να καθίση δί-πλα τους στο αμάξι τους, κι άρχισαν να προσπαθούν να τον μεταπείσουν, λέγοντας.
—Μα είναι τόσο κακό .να πης' Κύριος είναι ό Καί-σαρ; Είναι τόσο σπουδαίο πράγμα να θυσιάσης στους θε-ούς και νά κάνης όλους τους υπολοίπους τύπους, προκειμένου να γλυτώσης τη ζωή σου;
Εκείνος στην αρχή σώπαινε, άλλα όταν είδε ότι ε πέμεναν αποκρίθηκε.
—Δεν πρόκειται να κάμω αυτά πού με συμβου-λεύετε.
Τότε εκείνοι, βλέποντας πώς του κάκου πήγαν τα λόγια τους, τον περιέλουσαν με βρισιές και τον γκρέμισαν από το αμάξι, έτσι πού πέφτοντας να πληγωθή στο πό-δι. Και χωρίς να τους πι ούτε λέξι, σαν να μην είχε πά-θει τίποτε, πορευόταν· όλοπρόθυμα, οδηγούμενος στο αμφιθέατρο, όπου γινόταν τέτοια οχλοβοή ώστε να μη μπορή να κρυφθή ή φωνή κανενός,
Άλλα στον Πολύκαρπο καθώς έμπαινε στο αμ-φιθέατρο ακούσθηκε φωνή από τον ουρανό πού έλεγε* "Ίσχυε, Πολύκαρπε, και άνδρίζου. Και εκείνον πού μίλησε κανένας δεν τον είδε, άλλα τη φωνή την άκουσαν οι δίκοι μας που βρίσκονταν εκεί. "Όταν, λοιπόν, ώδηγήθηκε εκεί, έγινε μεγαλύτερη ή ο-χλοβοή, διότι ό λαός έμαθε ότι ό Πολύκαρπος είχε συλληφθή. Στεκόμενον μπροστά στο βήμα του, ό αν-θύπατος άρχισε να τον άνακρίνη. Πρώτα τον ρώτησε αν ήταν ό ίδιος ο Πολύκαρπος και σαν εκείνος το έβε-βαίωσε, βάλθηκε ό ανθύπατος νά τον πείση ν' άρνηθή την πίστι του, λέγοντας* Λυπήσου τα χρόνια, σου και άλλα παρόμοια πού συνηθίζουν οι εθνικοί δικα-σταί, όπως: Αναγνώρισε τη θεία δύναμι του Καίσαρος, άλλαξε γνώμη, πες Να λείψουν οι άθεοι.
Ό Πολύκαρπος τότε με γαλήνια κι άτρομη όψη γυρόφερε το βλέμμα στις κερκίδες πού ήσαν σκεπα-σμένες από τους ανόμους εθνικούς, σήκωσε το χέρι ε-ναντίον τους με τρομερή κίνησι, αναστέναξε και άνα-βλέποντας τέλος στον ουρανό είπε. "Ας λείψουν οι ά-θεοι!
Και καθώς, επιμένοντας ο ανθύπατος του έλεγε. —Έξώμοσε, βρίσε τον Χρίστο και σ* ελευθερώνω, αποκρίθηκε ό Πολύκαρπος.
-—'Ογδόντα εξ χρόνια τον υπηρετώ και σε τίπο-τε δεν με βλαψε. Πώς μπορώ, λοιπόν, να υβρίσω τον βασιλέα και σωτήρα μου ;
Άλλα ό ανθύπατος επέμενε, λέγοντας.
—Αναγνώρισε τη θεία δύναμι του Καίσαρος. Και ο Πολύκαρπος αποκρίθηκε.
—Ζητείς να αναγνωρίσω τη θεία δύναμι του αύτοκρά-τορος και υποκρίνεσαι ότι αγνοείς ποιος είμαι. Άκουσε, λοιπόν, καθαρά και ξάστερα την άπάντησί μου. Κι μαι χριστιανός. Κι αν θέλεις να διδαχθής τον χριστιανισμό, δες μου καιρό να σου τον μάθω. Του λέγει ο ανθύπατος. —Πείσε τον όχλο. Και ό Πολύκαρπος του άπαντα.
—Εσένα σ’ αξίωσα των λόγων μου. Διότι διδαχθήκαμε να άποδίνουμε στις αρχές και εξουσίες πού υπάρχουν με την ανοχή του Θεού τιμή τόση όση δεν μας ζημιώ-νει. Λυτοί εδώ υμάς δεν -έχουν κανένα δικαίωμα ν’ α-κούσουν την απολογία μου. Και ό ανθύπατος του λέγει. —"Έχω θηρία, σ' αυτά θά σε ρίξω, αν δεν άλλάξης γνώμη. Και ό Πολύκαρπος αποκρίνεται.
—Φέρε τα γλύστρημα για μας από τα καλύτερα στα χει-ρότερα δεν επιτρέπεται. Απεναντίας από τα χαλεπά μας αρέσει να ανεβαίνουμε στα δίκαια. Και ό ανθύπατος πάλι.
—Θα σε ανάψω σαν λαμπάδα, αν δεν σου φαίνονται σκληρή τιμωρία τα θηρία, και μείνης αμετανόητος. Και ό Πολύκαρπος του απαντά.
—Μ’ απειλείς με τη φωτιά πού καίει για λίγη ώρα κι υστέρα σβύνεται κι αγνοείς το πυρ της μελλού-σης κρίσεως κι αιωνίας κολάσεως πού φυλάγεται άσβυ-στο για τους ασεβείς. Άλλα τί αργοπορείς; Κάμε ό,τι θέλεις.
Αυτά κι άλλα ακόμα λέγοντας, ήταν πλημμυρισμένος α-πό θάρρος και χαρά και στο πρόσωπο του έλαμπε ή θεία χάρις. "Οχι μόνο δεν είχαν καμμιά έπίδρασι πάνω του οι συμβου-λές κι οί απειλές πού άκουε, άλλ' απεναντίας σάστισε ό ανθύπατος. "Εστειλε τότε τον κήρυκα του στη μέση του στίβου νά φωνάξη τρεις φορές.
—Ό Πολύκαρπος ώμολόγησε ότι είναι χριστιανός.
Μόλις τ' άκουσε ό όχλος των ειδωλολατρών και των Ιουδαίων πού είχαν μαζευθή εκεί άπ' όλη τη Σμύρνη ξέ-σπασε σε κραυγές φωνάζοντας άγρια.
—Αυτός είναι ό δάσκαλος της Ασίας, ό πατέρας των χριστιανών, ό χαλαστής των θεών μας, ό άνθρωπος πού έμαθε πολλούς να μη προσκυνούν και να μη θυσιάζουν.
Και φώναζαν στον άσιάρχη Φίλιππο ν' άμολήση πάνω στον Πολύκαρπο ένα λέοντα. Άλλα εκείνος αποκρίθηκε ότι δεν είχε τέτοιο δικαίωμα, διότι παρόμοια θεάματα εί-χαν δοθή και τελειώσει πια τις προηγούμενες ημέρες.
Τότε όλοι με μια φωνή ζήτησαν να ριχθή στη φωτιά ό Πολύκαρπος. Διότι έπέπρωτο να πραγματοποιηθή ή ο-πτασία πού είχε δη, όταν είδε το προσκέφαλο να καίεται και γύρισε και είπε προφητικά στους πιστούς πού τον τριγύριζαν Θα καώ ζωντανός.
"Όλα έγιναν με τέτοια γρηγοράδα, πού περισσότερη ώρα κάνει κανείς να τα διηγηθή. Οι όχλοι μάζεψαν αμέ-σως από τα γειτονικά εργαστήρια και λουτρά ξύλα και φρύγανα και προπαντός οι Ιουδαίοι πού σε κάτι τέτοιες περιστάσεις συνήθως είναι οι πιο πρόθυμοι άπ' δλους. Και όταν ετοιμάσθηκε ή πυρά, έβγαλε όλα τα ρούχα του, ξεζώσθηκε κι έσκυψε να βγάλη και τα υποδήματα του, πράγμα πού έ-καμε για πρώτη φορά, διότι πάντα έσπευδαν τα πνευμα-τικά του παιδιά να τον υπηρετούν σ' αυτό άμιλλώμενα ποιο πρώτο να τον άγγίξη. Τόση μεγάλη αρετή τον στό-λιζε πριν από το μαρτύριο. Ευθύς, λοιπόν, τον τύλιξαν με τα σίδερα πού χρησιμοποιούνται στους καταδικασμένους να πεθάνουν πάνω στην πυρά. Κι ενώ πήγαιναν να τον καρφώσουν, είπε.
—Αφήστε με έτσι. Εκείνος πού με έσπρωξε έως τη φωτιά, θα μ' άξιώση και χωρίς τα καρφιά σας να μείνω α-σάλευτος πάνω της.
Έτσι δεν τον κάρφωσαν, άλλα τον Έδεσαν μονάχα. Και εκείνος ενώνοντας πίσω στη ράχη τα χέρια του και α-φήνοντας να τα δέσουν, σαν κάποιο διάλεχτο κριάρι πού προσφέρεται από ολόκληρο κοπάδι, ολοκαύτωμα εύάρε-στο στον Θεό, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε.
—Κύριε, ό Θεός ό παν τοκ ρ άτωρ, ό πατέ-ρας του αγαπητού και εύλογητού παιδιού σου Ιησού Χρί-στου, από τον όποιον σε γνωρίσαμε βαθειά, ό Θεός των αγγέλων και δυνάμεων και πάσης της κτίσεως και όλων των δικαίων πού ζουν ενώπιον σου, σ5 ευχαριστώ πού μ5 αξιώνεις μ' αύτη την ημέρα και την ώρα, ώστε να συγκα-ταριθμηθώ στους μάρτυρες σου πού ήπιαν από το ποτή-ριον του Χριστού σου εις άνάστασιν ζωής αιωνίας της ψυχής και του σώματος μέσα στην αφθαρσία του Άγιου Πνεύματος. Είθε να γίνω δεκτός ανάμεσα στους μάρτυ-ρες σου σήμερα σε μία Ουσία πλούσια κι ευπρόσδεκτη, Όπως προετοίμασες και προφανέρωσες κι έξεπλήρωσες, ό αληθινός και άψευδής Θεός. ΙΥ αυτό και για όλα σε αι-νώ, σε ευλογώ, σε δοξάζω δια του αιωνίου και επουρανί-ου άρχιερέως Ιησού Χριστού, του αγαπητού σου υιού, δια του οποίου σε σένα μαζί του και μαζί με το Πνεύμα το Άγιο απονέμεται δόξα και τώρα και στους μέλλοντες αιώνες. Αμήν.
Άφοΰ ανέπεμψε το Αμήν και τελείωσε την προσευ-χή του, έβαλαν φωτιά στα ξύλα και τα φρύγανα. Τότε ξε-πήδησε μεγάλη φλόγα και είδαμε ένα θαύμα σ* όσους α-πό μας δόθηκε να το δούμε. Οι όποιοι και φυλαχθήκαμε σώοι για να το αναγγείλουμε και στους λοιπούς. Οι φλό-γες, λοιπόν, έφτιαξαν ένα είδος καμάρας, σαν πανί καραβιού φουσκωμένο από τον άνεμο και περιτείχισαν κυκλοτερά το σώμα του μάρτυρος. Κι αυτός ήταν στο κέντρο όχι σαν σάρκα καιόμενη, αλλά σαν ψωμί πού ψή-νεται στο φούρνο ή σαν χρυσάφι ή σαν ασήμι πού πυρώ-νεται στο καμίνι. Και μας ήλθε τέτοια ευωδία, σαν από λι-βάνι ή από κάποιο άλλο, ακριβό θυμίαμα.
Στο τέλος βλέποντας οι άνομοι ότι το σώμα του δεν το άγγιζε ή φωτιά, πρόσταξαν ένα κομφέκτορα να τον χτυ-πήση με το ξίφος του. Και σαν τον χτύπησε, έτρεξε αίμα τόσο πού έσβησε τη φωτιά κι ό όχλος θαύμασε την τόση διαφορά πού υπάρχει ανάμεσα στους άπιστους και τους εκλεκτούς. "Ένας από τους εκλεκτούς ήταν και ό ύπερ-θαύμαστος Πολύκαρπος πού υπήρξε στον καιρό μας δι-δάσκαλος αποστολικός και με προφητικό χάρισμα και επί-σκοπος της .καθολικής Εκκλησίας στη Σμύρνη. Διότι κά-θε λόγος πού βγήκε άπό το στόμα του, και πραγματοποι-ήθηκε κα! θα πραγματοποιηθή.
"Όσο για τον αντίζηλο και βάσκανο και πονηρό ε-χθρό των δικαίων, σαν είδε το μεγαλοπρεπές τέλος του Πολυκάρπου και την ανέκαθεν άνεπίληπτη ζωή του, σαν τον είδε στεφανομένον με τον στέφανο της αφθαρσίας και βραβευμένον αναντίρρητα, βρήκε τρό-πο να μην πάρουμε μήτε το σκήνωμα του, πού τόσοι και τόσοι ανάμεσα στους πιστούς ήθελαν να το αποκτήσουν. Υπέβαλε, λοιπόν, στον Νικήτη, τον πατέρα του Ηρώδη και αδελφό της Αλκής, να παρακάλε-ση τον άρχοντα να μη μας παραδώση το σώμα. Και δι-ετύπωσε τη δικαιολογία ότι υπήρχε φόβος, αν άφηνε το λείψανο, να παρατήσουν τον εσταυρωμένο και να λατρεύουν αυτό. Αυτές τις ιδέες τις υπέβαλλαν και τις ενίσχυαν οι ιουδαίοι, πού εξ άλλου μας φύλαγαν μην πάρουμε το σώμα, μην ξέροντας ότι ούτε τον Χριστό ποτέ θα μπορέσουμε να εγκαταλείψουμε, πού έπαθε ό άμωμος για τη σωτηρία όλου του κόσμου ού-τε άλλον να λατρεύουμε. Αυτόν τον προσκυνούμε δι-ότι είναι ό Υιός του θεού και τους μάρτυρες ως μαθη-τάς και μιμητάς του Κυρίου τους αγαπούμε άξια, διό-τι ευνοήθηκαν απερίγραπτα από την βασιλέα και διδά-σκαλο τους. Είθε κι εμείς να γίνουμε κοινωνοί τους και συμμαθηταί τους.
"Όταν, λοιπόν, είδε ό έκατόνταρχος την κακή διά-θεσι των Ιουδαίων, έβαλε το λείψανο στη μέση και κατά την συνήθεια των ειδωλολατρών το έκαψε. "Έτσι εμείς κατόπιν μαζέψαμε τα άκριβώτερα από πέ-τρες πολύτιμες και καθαρώτερα από χρυσάφι οστά του και τα αποθέσαμε σε κατάλληλο τοπίο. Έκεί θα συναζόμαστε μ' άγαλλίασι και χαρά και θα γιορτάζου-με τη γενέθλια ημέρα του μαρτυρίου του, με τη χάρι του Θεού, γιορτάζοντας τη μνήμη εκείνων πού άθλη-σαν και δυναμώνοντας τις ψυχές μας για νέα μαρτύ-ρια.
Αυτά σχετικά με τον μακάριο Πολύκαρπο, πού μα-ζί μ' εκείνους πού προέρχονταν από τη Φιλαδέλφεια μαρτύρησε δωδέκατος στη Σμύρνη κα! ή μνήμη του ξεχωρίζει απ' όλων των άλλων και αναφέρεται σε κά-θε τόπο ακόμη και από τους ειδωλολάτρες. Ό Πολύ-καρπος δεν υπήρξε μονάχα μεγάλος διδάσκαλος της Εκκλησίας, άλλα και μάρτυς περιφανής, του οποίου το μαρτύριο δήλοι θέλουν να μιμηθούν διότι έγινε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Χριστού. Πολέμησε με την υπομονή τον άρχοντα της αδικίας κι έτσι παίρ-νοντας τον στέφανο της αφθαρσίας, μαζί με τους α-ποστόλους κι όλους τους δικαίους άγάλλεται και δο-ξάζει τον Θεό και πατέρα παντοκράτορα και ευλογεί τον Κύριον ημών Ίησούν Χριστόν, τον σωτήρα των ψυχών μας και κυβερνήτη των σωμάτων μας και ποι-μένα της καθολικής και οικουμενικής Εκκλησίας.
Μας ζητήσατε με λεπτομέρειες να σας διηγηθούμε τα όσα συνέβησαν και σε τούτο το γράμμα μας σας τα εκθέτουμε όλα, στέλνοντας το σας με τον αδελφό μας Μαρκίωνα. Άφού, λοιπόν, το διαβάσετε και μάθετε όσα αναφέραμε, στείλτε το και στους παραπέρα αδελφούς για^. να δοξάζουν κι εκείνοι τον Κύριο πού διαλέγει τους δούλους του.
Στον δε δυνάμενο να μας εισαγάγη με τη χάρι του και τη δωρεά του στην αιωνία βασιλεία του διά του υιού του μονογενούς Ίησοϋ Χρίστου, ας είναι ή δόξα, ή τιμή, το κράτος, ή μεγαλωσύνη στους αιώνες. Χαιρετήστε μας όλους τους αγίους αδελφούς. Σας χαιρετούν όλοι οι δι-κοί μας και ό Εύάρεστος πού έγραψε το γράμμα, μ' όλη του την οικογένεια.
Ό μακάριος Πολύκαρπος έμαρτύρησε τον μήνα Ξαν-θικό, στη δεύτερη μέρα, πριν από τις επτά Μάρτιες κα-λάνδες, τό Μέγα Σάββατο και ώρα ογδόη. Συνελήφθη από τον Ηρώδη, όταν άρχιερεύς ήταν ό Τραλλιανός Φί-λιππος, ανθύπατος ό Στάτιος Κοδράτος, βασιλεύς δε αι-ώνιος ό Κύριος ημών Ίησούς Χριστός. Στον όποιον ή δόξα, τιμή, μεγαλωσύνη, θρόνος αιώνιος άπό γενεά σε γενεά. Αμήν.

http://clubs.pathfinder.gr/agiospanteleimonas/380907

Σχέσεις Θεολογίας και Θετικών Επιστημών

του Μιχαήλ Γ. Τρίτου

Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Από το βιβλίο «ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ:

ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ -

ΠΡΑΚΤΙΚΑ Γ' ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΑΘΗΝΩΝ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

9-10 ΜΑΪΟΥ 2006 ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2006

Οι σχέσεις Θεολογίας και Θετικών Επιστημών γνώρισαν δια μέσου των αιώνων περιόδους εντάσεων και αντεκδικήσεων, αλλά και περιόδους υφέσεως και αλληλοσεβασμού. Στην παρούσα εισήγηση με τον όρο Θεολογία εννοούμε τη χριστιανική και δη την Ορθόδοξο και με τον όρο Θετικές Επιστήμες τις Φυσικομαθηματικές, οι όποιες και θεωρούνται οι πλέον ακριβείς από αυτές.

Μέσα στα ιερά κείμενα της πίστεως μας υπάρχει διάχυτη η κατάφαση στη γνώση και την Επιστήμη, οι όποιες θεωρούνται δώρα του Θεού. Στο Α' κεφ. της Γενέσεως με τη φράση «και κατακυριεύσατε αυτής»1 η θεϊκή προτροπή για την έρευνα και την επιστημονική διερεύνηση της δημιουργίας είναι σαφής, όπως και στο βιβλίο της Εξόδου «και ενέπλησα αυτόν (Βεσελεήλ) πνεύμα θείον σοφίας και συνέσεως και επιστήμης εν παντί έργω διανοείσθαι»2. Σε άλλα σημεία της Παλαιάς Διαθήκης τονίζονται: «Ούτος ο Θεός ημών εξεύρε πάσαν οδόν επιστήμης»3, αλλά και «...Αυτός εδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού»4.

Την εναρμόνιση της Θεολογίας με τις Θετικές Επιστήμες πέτυχαν οι μεγάλοι Θεολόγοι της Εκκλησίας μας, προσεγγίζοντες το θέμα με την περί κτιστού και ακτίστου διδασκαλία. Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας υπήρξαν πράγματι «πανεπιστήμονες». Αρκεί να διαβάσει κανείς την «εξαήμερο» του Μεγάλου Βασιλείου για να θαυμάσει τις γνώσεις του ανδρός στη Φυσική, στη Βιολογία και στην Αστρονομία. Για τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο η επιστημονική έρευνα και η θρησκευτική πίστη αποτελούν εξίσου χρέος του ανθρώπου. «Το ουν κατά φύσιν ζητείσθω, το δε υπέρ φύσιν σιγή τιμάσθω, ουχ ως φευκτέον, άλλ' ως απόρρητον, και σιωπή τιμάσθω άξιον»5.

Η Θεολογία συνέβαλε αποφασιστικά στην έρευνα των Θετικών Επιστημών. Κατά το β' ήμισυ του ιη' αί. στην Ελλάδα εισηγητές των Θετικών Επιστημών ήσαν δύο Έλληνες κληρικοί, ο Ευγένιος Βούλγαρις και ο Νικηφόρος Θεοτόκης. Ο πρώτος συνέγραψε αστρονομικά, μαθηματικά, φυσικά συγγράμματα και μετέφρασε τους μεγαλύτερους θετικούς επιστήμονες της Δύσεως, ενώ ο Θεοτόκης εξέδωσε σε δύο τόμους αριθμητική, γεωγραφία, «στοιχεία φυσικής» και τα περί μετεώρου Φυσικής και περί ηλεκτρικής δυνάμεως6.

Μέχρι την εποχή της Αναγεννήσεως οι Θετικές Επιστήμες δεν είχαν χειραφετηθεί από τη Θεολογία. Η κριτική θεώρηση της Θεολογίας από την πλευρά της Επιστήμης αρχίζει τον ιζ' αί. με το πνευματικό κίνημα του Διαφωτισμού, το οποίο επιζητούσε να παραμερίσει όλες τις αυθεντίες πού στηρίζονταν στην παράδοση και να επιλύσει όλα τα προβλήματα, με βάση τον ορθό λόγο. Η επιστήμη κατά την περίοδο αυτή υποβιβάζει τη Θεολογία στο χώρο του μύθου και των δεισιδαιμονιών και γενικά σε ένα προεπιστημονικό στάδιο, πού ήταν προορισμένο να εκλείψει με την πρόοδο της Επιστήμης.

Κάκιστες υπηρεσίες στην εξέλιξη αυτή πρόσφερε η Δυτική Θεολογία, με τις απαράδεκτες διώξεις πού έκανε εναντίον των νέων ιδεών, μέσω της απαίσιας μνήμης Ιεράς Εξετάσεως.

Μετά τη γαλλική επανάσταση έχουμε μια τάση εναρμονίσεως Θεολογίας και Θετικών Επιστημών χάρη στην ϊδεοκρατική φιλοσοφία του G. Fr. W. Hegel (1775-1831). Μετά το θάνατο του Ηegel (1831) και τη διάσπαση της σχολής του, ή αριστερή πτέρυγα με επικεφαλής τους D. F. Strauss (1808-1874) και L. Feuerbach (1804-1872) ενέτειναν την πολεμική εναντίον της Θεολογίας. Αποκορύφωμα αυτής της πολεμικής αποτελεί η εμφάνιση των Κ. Μarx (1818- 1883) και F. Εngels (1820-1895), οι οποίοι στο όνομα του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού πέτυχαν την ιδεολογική στράτευση της Επιστήμης στην πολεμική εναντίον της Θεολογίας7.

Ήδη από τις αρχές του κ' αί. αρχίζει μια περίοδος υφέσεως και αλληλοσεβασμού στις σχέσεις Θεολογίας και Θετικών Επιστημών. Η Θεολογία και η Επιστήμη εκλαμβάνονται ως δύο κύκλοι του πολιτισμού με διαφορετικό περιεχόμενο, δύο διαφορετικές λειτουργίες της πνευματικής ζωής εξίσου αναγκαίες και απαραίτητες για την ανθρώπινη ύπαρξη8. Η Επιστήμη ασχολείται με την εντός τόπου και χρόνου εμπειρική πραγματικότητα. Η Θεολογία με το νόημα του κόσμου και της ζωής. Η Επιστήμη με το πότε και πώς έγινε ο κόσμος. Η Θεολογία με το ποιος και γιατί τον δημιούργησε. Γενικά η Επιστήμη δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα για το πώς γίνεται το κάθε τί, όχι όμως για τη σκοπιμότητα του. Δίνει τα μέσα στον άνθρωπο να πετύχει τους σκοπούς, δεν του δίδει όμως τους σκοπούς9.

Αυτή η διαφορά του αντικειμένου και του έργου της Θεολογίας και της Επιστήμης οφείλεται στο γεγονός ότι κατάγονται από διαφορετικές ανάγκες του ανθρώπου. Η Επιστήμη από τη δίψα για γνώση, η Θεολογία από την ανάγκη για λυτρωμό. Κάθε προσπάθεια της μιας να μπει στα όρια της άλλης σημαίνει υπέρβαση αρμοδιοτήτων και πτώση στο λογικό σφάλμα της μεταβάσεως σε έτερο γένος10.

Οι περιπτώσεις συγκρούσεων, που παρατηρούνται κατά καιρούς μεταξύ των δύο αυτών πολιτιστικών μεγεθών, οφείλονται στο ότι ορισμένοι εκπρόσωποι τους υπερβαίνουν τα όρια των αρμοδιοτήτων τους και βγαίνουν έξω από τον κύκλο των δικαιοδοσιών τους.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τον βιογενετικό νόμο του Χαΐκελ, ο όποιος για να τεκμηριώσει την θεωρία της εξελίξεως φωτογράφησε τρεις φορές το ίδιο έμβρυο και το παρουσίασε σε τρεις διαφορετικές εικόνες ως έμβρυο σκυλιού, ως έμβρυο πιθήκου και ως έμβρυο άνθρωπου, γεγονός πού καταγγέλθηκε ως πλαστογραφία στο χώρο της Επιστήμης11. Επίσης την κοσμοθεωριακή εκμετάλλευση της θεωρίας του Δαρβίνου, ο όποιος όμως μίλησε για διευθυνόμενη εξέλιξη, ενώ αναφερόμενος στο θέμα της δημιουργικής αρχής, δήλωσε ότι γι' αυτό μίλησαν καταφατικά τα μεγάλα πνεύματα της ιστορίας12.

Από την άλλη πλευρά και εμείς οι θεράποντες της Θεολογίας, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε και τα δικά μας όρια και να αποφεύγουμε να δίνουμε την εντύπωση των επαϊόντων σε θέματα πού δεν είναι της αρμοδιότητας μας. Κυρίως να παύσουμε να εκλαμβάνουμε τις αλήθειες της πίστεως ως επιστημονικά αξιώματα και να εστιάζουμε την έννοια της θεοπνευστίας όχι στο πνεύμα, αλλά στο γράμμα του κειμένου. Ενδεικτικά αναφέρομαι στην ερμηνεία του πρώτου κεφαλαίου της Γενέσεως, πού δημιούργησε παλιότερα σφοδρές διαμάχες μεταξύ των θεολόγων και των θετικών Επιστημόνων. Όπως σωστά έχει λεχθεί, το βιβλίο της Γενέσεως δεν είναι ούτε εγχειρίδιο Βιολογίας, ούτε Ανθρωπολογίας, ούτε Φυσικής, αλλά βιβλίο θρησκευτικό, πού χρησιμοποιεί το κοσμοείδωλο της εποχής του, για να εκφράσει τη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο στη δημιουργία και την ιστορία. Όσα γράφονται στο βιβλίο αυτό για τον άνθρωπο δεν εντάσσονται στην θεωρητική ανθρωπολογία, αλλά στην πρακτική σωτηριολογία13.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, αναφερόμενος στις διάφορες απόψεις πού επικρατούσαν στην εποχή του αναφορικά με το πού στηρίζεται ή γη, γράφει: «Καν ουν αφ' εαυτής, καν επί αέρος, καν επί υδάτων, καν επ' ουδενός δώμεν ηδράσθαι αυτήν, χρή μη αφίστασθαι της ευσεβούς εννοίας, αλλά πάντα ομού συγκρατείσθαι, ομολογείν και συνέχεσθαι τη δυνάμει του κτίσαντος»14.

Σχολιάζοντας τη θέση αυτή ο καθηγητής Νίκος Ματσούκας παρατηρεί: «Ο Δαμασκηνός, λοιπόν, επισημαίνει ότι κεντρική σπουδαιότητα έχει μόνο «η ευσεβής έννοια» («το ευλαβικό νόημα») και όχι η γνώση για τον τρόπο προελεύσεως και λειτουργικής διαδικασίας του κόσμου και της ζωής ... Όποιες και αν είναι οι επιστημονικές γνώσεις για τη διαδικασία εμφανίσεως και πορείας του κόσμου και της ζωής, κινούνται έτσι και αλλιώς στην επιφάνεια και ποτέ στο βάθος, πού δεν είναι ο κτιστός, αλλά ο άκτιστος κόσμος. Ποτέ η Θεολογία δεν μπορεί να αποφανθεί, αν μια επιστημονική ή φιλοσοφική γνώση για τη διαδικασία γενέσεως του κόσμου και της ζωής είναι ορθή με βάση τις αλήθειες πού αναφέρονται στην Αποκάλυψη»5.

Η παρατηρούμενη σήμερα ύφεση και αμοιβαία κατανόηση στις σχέσεις Θεολογίας και Θετικών Επιστημών, οφείλεται πρωτίστως στην εγκατάλειψη της απολύτου θέσεως ότι η Φυσική Επιστήμη είναι η μόνη πού μπορεί να γνωρίσει ασφαλώς τον κόσμο. Αυτό έγινε με την εγκατάλειψη όλων των επιστημονικών θεωριών του παρελθόντος με τις επαναστατικές έρευνες των μεγάλων Φυσικών του αιώνα μας, δηλ. της σχετικότητας του Αϊνστάιν, των Κβάντα του Μάξ Πλάνκ, της Κομπλαμενταριτέτ του Μπορ και της απροσδιοριστίας του Χαϊζεμπεργκ. Έτσι η επιστήμη αναγνωρίζει:

1. Ότι οι φυσικοί νόμοι δεν είναι αιώνιοι, αλλά προσωρινές μονάχα σταθερές στην εξελικτική πορεία του σύμπαντος.

2. Ότι η έρευνα στις θετικές επιστήμες είναι αντικειμενικο-υποκειμενική, αφού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον ερευνητή και τον τρόπο πού κάνει τις παρατηρήσεις του16. Π.χ. άλλα από τα πειράματα δείχνουν ότι το φως είναι μόρια ή «φωτοκύτταρα» και άλλα ότι είναι κύματα. Και

3. Ότι στις θετικές επιστήμες δεν έχουμε μόνον την έννοια του ανεξιχνίαστου για τον άνθρωπο και δυναμένου να γνωσθεί υπό προϋποθέσεις, αλλά με την έννοια του απολύτως απροσίτου για τις ανθρώπινες δυνατότητες17. Με πολλή ειλικρίνεια η σύγχρονη επιστήμη μας πληροφορεί ότι το 95% του σύμπαντος μας είναι άγνωστο, αφού αυτό πού ονομάζεται από τους επιστήμονες «σκοτεινή ύλη» δεν ξέρουμε ακόμη τί είναι18.

Η Θεολογία, ως ή κορυφαία των ανθρωπιστικών Επιστημών, καλείται να διαλεχθεί με τις Θετικές Επιστήμες επισημαίνουσα' πρώτον την ύπαρξη ορίων στις επιστημονικές δυνατότητες και δεύτερον τους κινδύνους πού ελλοχεύουν από την αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας.

Όσον αφορά το πρώτο είναι πλέον κοινή πεποίθηση στο χώρο των θετικών επιστημών ότι η επιστημονική γνώση είναι σχετική, μεταβλητή και περιορισμένη εν χωρώ και χρόνω. Εξαρτάται από τα δεδομένα της εμπειρικής πραγματικότητας και τη δυνατότητα της ανθρωπινής σκέψεως. Ο,τι είναι πέραν από αυτά αδυνατούμε να γνωρίσουμε. Όλα τα σύγχρονα επιστημονικά συμπεράσματα τόσο από τον χώρο της μικροφυσικής, όσο και της μακροφυσικής, κλονίζουν τη μηχανική νομοτέλεια του κοσμικού συνόλου και τον θετικό και οριστικό χαρακτήρα της επιστημονικής γνώσεως.

Με δεδομένη αύτη την αδυναμία των Θετικών Επιστημών η Θεολογία καλείται να μιλήσει για τη βιωματική διάσταση της εμπειρίας, πού είναι μια άλλη «γνώση», άλλου τύπου και άλλης ποιότητας, εντελώς διαφορετική από τη λογική επεξεργασία των δεδομένων19. Ο Αββά Ισαάκ στο θέμα αυτό είναι κατηγορηματικός' «Εστί γνώσις προηγουμένη της πίστεως και εστί γνώσις τικτομένη εκ της πίστεως. Η γνώσις η προηγουμένη της πίστεως εστί γνώσις φυσική, η δε τίκταμενη εκ της πίστεως γνώσις εστί πνευματική»20. Τη διάσταση αυτής της αλήθειας δεν διστάζει να αποδεχθεί και αυτός ο κορυφαίος εκπρόσωπος των Θετικών Επιστημών Ηeisenberg, ο όποιος θέτει το ερώτημα' «ποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί, ότι η αντικειμενική πλευρά είναι περισσότερο πραγματική από την υποκειμενική;»21. Η πρόσβαση στη γνώση αυτού του είδους γίνεται μέσω της πίστεως, η οποία είναι μια προσωπική αποκαλυπτική εμπειρία, πού αφαιρεί κάθε απόδειξη, κάθε ενδιάμεσο, κάθε αφηρημένη έννοια για τον αντικειμενικά υπάρχοντα Θεό22.

Όσον αφορά το δεύτερο, δηλ. την επισήμανση των κινδύνων από την αλόγιστη χρήση της Τεχνολογίας, η Θεολογία οφείλει να τονίσει ότι οι Θετικές Επιστήμες πρέπει να εγκαταλείψουν το πρόσχημια της ουδετερότητας και να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη πού έχουν όσον αφορά τις πρακτικές επιπτώσεις και τους κινδύνους πού εγκυμονεί ή έρευνα και κυρίως το ποιος και πώς χρησιμοποιεί τα δεδομένα της. Δηλαδή οι Θετικές Επιστήμες πρέπει να ενεργούν περισσότερο ανθρωπιστικά και Λιγότερο κατακτητικά και να αξιοποιούν τα επιστημονικά τους επιτεύγματα για τη θετική ανάπτυξη της ζωής.

Βέβαια, αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι δεν μπορούμε να ζούμε σήμερα χωρίς τις Θετικές Επιστήμες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις απολυτοποιήσουμε ως τη μοναδική σωστική δύναμη, αφού παρά την εντυπωσιακή τους πρόοδο όχι μόνον δεν θεράπευσαν τα μεγάλα κοινωνικά δεινά των λαών, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τα περιέπλεξαν.

Από όλα όσα ειπώθηκαν συμπεραίνεται ότι ή Θεολογία με τις ηθικές αρχές, τις όποιες αυτή εκπροσωπεί αποτελεί τον αναγκαίο χώρο ζωής των Θετικών Επιστημών, για να μη χάσουν τον ορθό τους προσανατολισμό. Αλλά και η Θεολογία χρειάζεται τις Θετικές Επιστήμες για να έχει προσβάσεις στην κοσμική πραγματικότητα και να εκφράσει μέσω αυτών το διαχρονικά αναλλοίωτο σωστικό της μήνυμα. Εκείνο όμως πού αποτελεί αναντίρρητη αλήθεια και διατυπώνεται από τα στόματα κορυφαίων θεραπόντων των Θετικών Επιστημών, είναι ότι η Επιστήμη κρίνεται ανεπαρκής για το σύνολο των αναγκών του ανθρώπου, αφού αδυνατεί να απαντήσει στο υπαρξιακό και μεταφυσικό του πρόβλημα. Μόνον στο χώρο της Θεολογίας εκφράζεται η εμπειρική διάσταση της αλήθειας. Διασώζεται η αρχέγονη κληρονομιά του ανθρώπου. Ορίζεται το νόημα του υπάρχειν μέσα στον κόσμο. Δημιουργούνται προϋποθέσεις για την επανασύνδεση των διανθρωπίνων σχέσεων. Εξαλείφονται οι απανθρωποποιητικές παρενέργειες του τεχνικού πολιτισμού. Απαλύνεται η τραχύτητα των ενστίκτων και προσφέρεται η λύτρωση, την οποία καμιά άλλη ενδοκοσμική αξία δεν μπορεί να προσφέρει.

Υποσημειώσεις:

1Γεν. 1, 28.

2Έξοδ. 31,3.

3Βαρούχ 3, 37.

4Σοφ. Σειρ. 38,6.

5Λόγος εις το γενέθλιον του Σωτήρος ημών Ιησού Χρίστου, ΡG. 56, 388

6Ευαγγέλου Δ. Θεοδώρου Οικοδόμοι Πολιτισμού, Έκδ «Απαστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος», έν Αθήναις 1968, σ. 220

7Ν. Β. Χρονοπούλου, «Χριστιανική Πίστη και φυσική Επιστήμη», Κοινωνία 32 (1989), σ. 295.

8Νικολάου Λούβαρι, Συμπόσιον Όσιων, τ. α', Έκδ. «Αποστολικής Διακονίας», Αθήναι 1962, σ. 149.

9Γεωργίου Κοντοπούλου, «Η επιστήμη και το μέλλον του ανθρώπου», Διάλογος με τον Φοιτητή, Έκδ. «Αποστολικής Διακονίας», Αθήναι 1970, σ. 43.

10Ευαγγέλου Δ. Θεοδώρου, Οικοδόμοι Πολιτισμού, ό.π., σ. 213.

11Ευαγγέλου Δ. Θεοδώρου, Ή Αιωνία Αλήθεια, Έκδ. «Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος», εν Αθήναις 1971, σ. 109.

12Ό.π., σ. 102.

13 Ηλία Οικονόμου, Σύγχρονος ερμηνευτική προσέγγιση του Α κεφαλαίου της Γενέσεως, Αθήναι 1978, σ. 46.

14Εκθεσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως 1,1, ΡG. 24, 840.

15Ιωάννου Δαμασκηνού, Εκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως (Κείμενο-Μετάφραση, Εισαγωγή-Σχόλια Νίκου Ματσούκα), Έκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 1998, σσ. 467-468, σημ. 55.

16Μέγα Φαράντου, Ο Θεός ατό χώρο των Φυσικών Επιστημών σήμερα (ανάτυπο), Αθήναι 1981, σ. 2.

17Του ίδιου, «Επιστήμη και θρησκεία», θεολογία 64 (1993), σ. 34.

18Αρχιεπισκόπου Τιράνων και Πάσης Αλβανίας Αναστασίου, «Η Ορθοδοξία προ της ραγδαίας εξελίξεως των θετικών επιστημών», στον Τόμο: «Επιστήμες, τεχνολογίες αιχμής και ορθοδοξία», Έκδ. Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήνα 2002, σ. 36.

19Αρχιεπισκόπου Τιράνων και Πάσης Αλβανίας Αναστασίου, ό.π., σ. 36.

20Ασκητικά, Λόγος ιη. Περί τον πόσον γίνεται το μέτρον της γνώσεως και τα μέτρα τα περί της πίστεως, Έκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 64.

21Χρονοπούλου, ό.π., σ. 298.

22Παύλου Ευδοκίμωφ, Η πάλη με τον Θεόν, Θεσσαλονίκη 1981, σ. 61.

www.zoiforos.gr

Πόσο ενοχοποιούνται τα λιπαρά;

Σε μια εποχή όπου τα καρδιαγγειακά προβλήματα αποτελούν μια από τις πιο συχνά εμφανιζόμενες ασθένειες και τα ποσοστά παχυσαρκίας αυξάνονται ανησυχητικά στις μικρές ηλικίες, τα λίπη συνιστούν το πιο ενοχοποιημένο συστατικό της διατροφής μας.

Η οικογένεια των λιπαρών

Τα λίπη, και πιο συγκεκριμένα τα λιπαρά οξέα, χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες: τα κορεσμένα, τα trans, τα πολυακόρεστα και τα μονοακόρεστα, ενώ τα περισσότερα τρόφιμα περιέχουν συνδυασμό δύο ή περισσότερων ειδών.

Κορεσμένο λίπος: Το συναντάμε στα ζωικής προέλευσης τρόφιμα, για παράδειγμα στο βούτυρο, στο κόκκινο κρέας, στα πλήρη γαλακτοκομικά και στα γλυκά. Τα κορεσμένα λίπη είναι γνωστά ως «κακά» λιπαρά, επειδή σχετίζονται με την αύξηση της χοληστερόλης του αίματος και κατ' επέκταση με καρδιαγγειακές παθήσεις.

Τρανς (υδρογονωμένο) λίπος: Μια ακόμη κατηγορία «κακών» λιπαρών, που ορισμένες φορές είναι ακόμη πιο επιβαρυντικά από τα κορεσμένα. Επί της ουσίας, αποτελούν φυτικά λίπη που προκύπτουν από συγκεκριμένη διαδικασία, όπως το τηγάνισμα, και σε θερμοκρασία δωματίου βρίσκονται σε στερεή μορφή.

Ακόρεστα λίπη ή αλλιώς τα «καλά» λίπη: Αποτελούν λίπη που βρίσκουμε κυρίως σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης και χωρίζονται σε:

• Μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, στο ελαιόλαδο και σε άλλα σπορέλαια
• Πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, στις μαλακές μαργαρίνες, στους ξηρούς καρπούς, στα ψάρια και σε εμπλουτισμένα τρόφιμα.

Τα ακόρεστα λίπη αποτελούν ένα από τα βασικά συστατικά του μεσογειακού πρότυπου διατροφής. Συγκεκριμένα, το ελαιόλαδο αποτελεί το λίπος που συστήνεται να καταναλώνουμε καθημερινά, ενώ τα πολυακόρεστα ω-3 και ω-6 λιπαρά θεωρούνται απαραίτητα σε εβδομαδιαία βάση.

Τα λίπη στο σώμα μας

Το λίπος είναι απαραίτητο για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού μας, εφόσον συμβάλλει στην παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας, αφού κάθε γραμμάριο λίπους δίνει 9 θερμίδες. Παράλληλα, τα λίπη στο σώμα μας αποτελούν συστατικό των κυττάρων του σώματος και το «όχημα» των λιποδιαλυτών βιταμινών.

Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε έμφαση στην ποιότητα του λίπους που καταναλώνουμε αλλά και στην ποσότητα χωρίς να το αποκλείουμε από τη διατροφή μας.

www.iatronet.gr
www.zougla.gr

Όπλο κατά του Αλτσχάιμερ η δεύτερη γλώσσα

Όσοι άνθρωποι χρησιμοποιούν καθημερινά μια δεύτερη ξένη γλώσσα εκτός από τη μητρική τους, όπως οι μετανάστες, γυμνάζουν τον εγκέφαλό τους καλύτερα, με αποτέλεσμα να καθυστερούν την εμφάνιση άνοιας ή Αλτσχάιμερ κατά περίπου πέντε χρόνια, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας, Έλεν Μπιάλιστοκ του πανεπιστημίου της Υόρκης του Τορόντο, μελέτησαν 228 ασθενείς που είχαν διαγνωστεί με άνοια ή Αλτσχάιμερ και συνέκριναν την πορεία της νόσου με τις γλωσσικές ικανότητες των ασθενών.

Κατά μέσο όρο, όσοι μιλούσαν μόνο μια γλώσσα, είχαν εφμανίσει τα πρώτα τους συμπτώματα στην ηλικία των 71,4 ετών έναντι 75,5 των δίγλωσσων. Ακόμα οι μονόγλωσσοι είχαν αναφέρει σημαντικά συμπτώματα στην ηλικία των 75,4 έναντι 80 ετών των δίγλωσσων.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ύστερα από τη μελέτη ότι η εκ περιτροπής χρήση δύο γλωσσών στην καθημερινή ομιλία καθυστερεί την εκδήλωση των συμπτωμάτων των νευροεκφυλιστικών παθήσεων.

Τα οφέλη της δεύτερης γλώσσας στην καθυστέρηση εκδήλωσης των συμπτωμάτων φαίνεται να είναι μάλιστα μεγαλύτερα από οποιοδήποτε φάρμακο έχει μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο του Αλτσχάιμερ.

Τα πειράματα δείχνουν ότι το όφελος για τον εγκέφαλο προκύπτει από την επιπλέον νοητική προσπάθεια, που καταβάλλει ο εγκέφαλος όσων μιλάνε δύο γλώσσες ή και παραπάνω.
“Είναι σαν να έχει κανείς ένα ρεζερβουάρ ασφαλείας στο αυτοκίνητό του. Όταν ξεμένει από καύσιμα, μπορεί να συνεχίσει να οδηγεί για περισσότερο χρόνο, επειδή έχει ακόμα αποθέματα βενζίνης”, ανέφερε η υπεύθυνη της μελέτης.

Μεταξύ άλλων, οι δίγλωσσοι άνθρωποι βρίσκονται σε μια σχεδόν συνεχή εγκεφαλική «διαπραγμάτευση» για το ποια γλώσσα να χρησιμοποιήσουν κάθε στιγμή και αυτό λειτουργεί ευνοϊκά για τη νοητική υγεία τους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσο πιο συχνή είναι η χρήση της δεύτερης γλώσσας ήδη από την παιδική ηλικία, τόσο πιο "εύπλαστος" γίνεται ο εγκέφαλος και τόσο μεγαλύτερη φαίνεται να είναι η ανθεκτικότητα των νευρώνων στη σταδιακή εκφύλισή τους.

Οι επιστήμονες παρουσίασαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS) τη σχετική μελέτη, η οποία είχε δημοσιευτεί πρόσφατα στο περιοδικό νευρολογίας “Neurology”.

www.enet.gr

---