Έξυπνοι τρόποι για να μην παχύνετε το καλοκαίρι

Η Όλγα Κουνάρη - Μαυριδάκη, M.S., R.D., Κλινικός Διαιτολόγος - Registered Dietitian, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, τρόπους διατροφής και όχι μόνο, ώστε να διατηρήσουμε το βάρος μας αυτό το καλοκαίρι.




Όταν φέρνουμε στο μυαλό μας τις καλοκαιρινές διακοπές, οι περισσότεροι σκεφτόμαστε δραστηριότητες στη φύση, κολύμπι, βόλτες στη θάλασσα και τα σοκάκια των νησιών, παιχνίδια στην άμμο… Θα περίμενε λοιπόν κανείς το καλοκαίρι να είναι μια περίοδος που δεν παχαίνουμε αλλά χάνουμε βάρος με φυσικό τρόπο.

Στην πραγματικότητα όμως το καλοκαίρι δεν είναι μόνο beach volley και water sports. Πολλές καλοκαιρινές δραστηριότητες λειτουργούν αντίθετα στις προσπάθειές μας αποκτήσουμε ή να διατηρήσουμε ένα όμορφο σώμα. Βραδινά κοκτέιλ, ταβερνάκια και ολοήμερο "άραγμα" στις ξαπλώστρες στην παραλία. Μήπως σας θυμίζουν κάτι;

Τα καλά νέα είναι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αποφύγει κανείς την πρόσληψη βάρους και να συνεχίσει τις προσπάθειές του για απώλεια βάρους και ενδυνάμωση ακόμη και στις καλοκαιρινές διακοπές, αρκεί να γνωρίζει τις παγίδες και ξέρει πως να τις αντιμετωπίσει.

• Οργανώστε έξυπνα το καλοκαίρι σας. Χωρίς κάποιο σχέδιο δράσης είναι εύκολο να περάσουμε όλο το καλοκαίρι μεταξύ τηλεόρασης, ξαπλώστρας και ταβέρνας με ενδιάμεσο σταθμό το ψυγείο με τα παγωτά. Προσπαθήστε να συμπεριλάβετε κάποιου είδους φυσική δραστηριότητα καθημερινά και φροντίστε τα γεύματα και να σνακ σας να είναι οργανωμένα ώστε να αποφύγετε το ολοήμερο τσιμπολόγημα. Όταν έχετε ελεύθερο χρόνο, μαγειρέψτε μόνοι σας ένα υγιεινό βραδινό και καλέστε φίλους και οικογένεια να το απολαύσουν μαζί σας.

• Εξαιρετική ιδέα είναι αυτό το καλοκαίρι να κάνετε κάτι διαφορετικό όπως να συμμετάσχετε σε ένα yoga retreat, ή αθλητική κατασκήνωση για τα παιδιά ή να μάθετε ένα καινούριο σπορ όπως water ski ή surfing. Τον Σεπτέμβριο θα επιστρέψετε πιο υγιείς, μαυρισμένοι με τονωμένο σώμα και ανεβασμένη διάθεση.

• Κάντε έξυπνες κινήσεις καθημερινά. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η ρουτίνα μας αλλάζει και συχνά πέφτουμε στην παγίδα να κάνουμε ελάχιστα πράγματα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Χωρίς ωστόσο να θυσιάσουμε ούτε τη χαλάρωση ούτε τη διασκέδασή μας μπορούμε όσο είμαστε στην παραλία να φροντίσουμε να κολυμπήσουμε τουλάχιστον 1 ώρα και να περπατήσουμε στην άμμο ή να παίξουμε ρακέτες για 30 λεπτά, ενώ πριν τα βραδινά ποτά μπορούμε να περπατήσουμε για 30 λεπτά στα σοκάκια του νησιού. Οι δύο αυτές ώρες φυσικής δραστηριότητας θα μας προφυλάξουν αρκετά από τις θερμίδες μεζέδων και ποτών ενώ για πολλούς θα έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση του βάρους εφόσον σπάνια κατά τη διάρκεια του χειμώνα ασκούμαστε 2 ώρες καθημερινά.

• Κάνετε έξυπνες διατροφικές επιλογές. Καλοκαίρι σημαίνει ταβερνάκια, μεζέδες και ουζάκι - δηλαδή πολύ φαγητό και ποτό. Συγκρατηθείτε. Αποφύγετε να παραγγέλνετε 10 πιάτα για 4 άτομα και μην παραγεμίζετε το πιάτο σας. Κάντε προτεραιότητα την παρέα και τη διασκέδαση με τους φίλους και την οικογένεια, όχι το φαγητό. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα μεζεδάκια. Αποφύγετε τηγανιτούς μεζέδες και σάλτσες όπως τυροκαυτερή που παρέχουν περίπου 50 θερμίδες η κάθε μπουκιά. Επιλέγετε έξυπνα τα ποτά σας. Θυμηθείτε, ένα cocktail μπορεί να φτάσει τις 300 θερμίδες ένω 1 δάκτυλο ούζο, 1 ποτηράκι κρασί ή 1 κουτάκι μπύρα έχουν περίπου 100 θερμίδες.

Καλό καλοκαίρι!

Όλγα Κουνάρη - Μαυριδάκη, M.S., R.D.
Κλινικός Διαιτολόγος - Registered Dietitian
www.nutritiontherapy.gr

www.ygeiaonline.gr

Θρησκεία και επιστήμη

Γράφει ο δρ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Β. ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗΣ

Είχα τη χαρά αλλά και το προνόμιο, να παρακολουθήσω στη μεγάλη αίθουσα του Ινστιτούτου Γκαίτε τη διάλεξη του διεθνούς φήμης θεολόγου και στοχαστή Χανς Κινγκ, σχετική με τις σχέσεις θρησκείας και επιστήμης. Το θέμα των σχέσεων ή αντιθέσεων ανάμεσα στη θρησκεία και την επιστήμη έχει απασχολήσει από τα αρχαία χρόνια σοφούς όλων των λαών και εποχών. Η σχέση ανάμεσα στις δυο αυτές πνευματικές δυνάμεις υπήρξαν στη διάρκεια των αιώνων θυελλώδεις σε τέτοιον βαθμό, ώστε πραγματικά να συσκοτίζεται το πρόβλημα και να γίνεται δύσκολη η λύση του.
Η επιστήμη στηρίζεται στην παρατήρηση της φύσης και όλων των φαινομένων, που σχετίζονται με αυτήν. Μερικοί επιστήμονες δεν παραδέχονται την ύπαρξη ανώτερης δύναμης. Αλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι υπάρχει ανώτερη δύναμη, η οποία όμως δεν παρεμβαίνει στη λειτουργία των φυσικών φαινομένων. Σε κάθε επιστημονική περιοχή από την αστροφυσική, την ιατρική, τη ζωολογία κ.λπ. υπάρχει κάποια θεμελιώδης αρχή, η οποία είναι απολύτως αποδεκτή. Με βάση την αρχή αυτή ερμηνεύονται τα διάφορα φυσικά φαινόμενα και επιτυγχάνεται η παρά πέρα επιστημονική πρόοδος. Η θρησκεία στηρίζεται στην πίστη. Οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, πιστεύουν στην ύπαρξη Ανώτερης Δύναμης, η οποία μόνη εκφράζει και αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια. Η θρησκεία ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό, ενοποιεί θείο - ανθρώπινο - κοσμικό. Η θεσμοποίηση του περιεχομένου της πίστης γεννά το δόγμα, το σύμβολο της πίστης, το «Πιστεύω». Προβάλλεται λοιπόν το ερώτημα: Είναι δυνατή η συνύπαρξη των δυο αυτών πνευματικών κινημάτων;
Ο Χανς Κινγκ μας έδωσε τη δική του λύση. «Προσπάθησα να ενώσω επιστήμη με θρησκεία», είπε στη διάλεξή του. Το θέμα αυτό το επεξεργάζεται με λεπτομέρεια στο βιβλίο του «Η Αρχή των Πάντων. Φυσικές επιστήμες και Θρησκεία», που έχει μεταφρασθεί στη γλώσσα μας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Ο συγγραφέας νομίζει ότι είναι αναχρονιστικό το μοντέλο της σύγκρουσης επιστήμης και θρησκείας. Φιλοσοφώντας πάνω στις έννοιες του χώρου και του χρόνου, όπως αυτές συνδέονται με τον κόσμο, τον άνθρωπο και τη Θεότητα, επικεντρώνεται στην αρχή όλων των πραγμάτων από τη Μεγάλη Εκκρηξη έως τη Θεωρία της Σχετικότητας. Για την Αρχή των Πάντων έκαμαν λόγο οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, οι θεωρίες των οποίων αποσκοπούσαν ως επί τω πολύ, στον προσδιορισμό της αρχής και της δομής του κόσμου. Οι φιλόσοφοι αυτοί επιχείρησαν να εξηγήσουν τη δημιουργία και την υφή του κόσμου βασιζόμενοι στην παρατήρηση και στις δυνάμεις του νού και του λόγου.
Σε συνέντευξη που πήρε από το Χανς Κινγκ συντάκτης αθηναϊκής εφημερίδα, έγινε λόγος για το γνωστό πείραμα CERN, για να βρεθεί η αρχή του κόσμου. Ο Χανς, παραδέχθηκε τη θεωρία της Μεγάλης Εκρηξης αλλά επεσήμανε το γεγονός ότι η επιστήμη δεν μπόρεσε να την ερμηνεύσει ή να την αιτιολογήσει, να προσδιορίσει δηλαδή το γιατί, το πώς και το πόθεν. Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιστήμη, δεν μπορεί να προχωρήσει και τότε κατ’ ανάγκη αναζητείται ο ορθός λόγος του Καντίου. Από αυτό το σημείο αρχίζει η πίστη, η θρησκεία... Ο Χανς τονίζει ότι «προσπάθησα να φέρω την επιστήμη και τη θρησκεία μαζί. Δεν πιστεύω ότι είναι αντίθετες. Νομίζω ότι μπορούν να εναρμονισθούν. Η επιστήμη σήμερα γνωρίζει τις αδυναμίες της, είναι πιο ταπεινή από ότι ήταν στις αρχές του 20ού αιώνα και τούτο γιατί όσο πιο βαθιά εισδύει, τόσα περισσότερα προβλήματα συναντά. Γνωρίζομε μόνο το 4% της πραγματικότητας. Το Σύμπαν είναι αδιανόητα μεγάλο και συνεχώς διαστέλλεται. Τι κρύβει το μυστήριο της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας; Ποια ενέργεια ωθεί το Σύμπαν να διαστέλλεται; Τα τελευταία χρόνια η επιστήμη έχει κάμει άλματα ειδικά μετά τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Ούτε όμως ο Αϊνστάιν ούτε ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ, ο περίφημος αυτός Γερμανός φυσικός με αξιοσημείωτη συμβολή σε τομείς, όπως κβαντομηχανική, πυρηνική φυσική, ενοποιημένη θεωρία του πεδίου κ.λπ., που έχει τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ της Φυσικής, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν τη λεγόμενη θεωρία των Πάντων, χωρίς αυτή να πέφτει σε αντιθέσεις. Οσον αφορά τις διάφορες θεωρίες της κοσμολογίας (θεωρία των Χορδών, για τη Μεγάλη Σύνθλιψη κ.λπ.) ο Χανς έχει η γνώμη πως όλες αυτές οι θεωρίες είναι αυστηρά θεωρητικά μαθηματικά. Όλα αυτά είναι εικασίες. Στο ερώτημα γιατί, παρά τις επιστημονικές προόδους, υπάρχουν και καινοφανείς θρησκευτικές θεωρίες, όπως ο αποκρυφισμός, ο Δημιουργισμός κ.λπ. ο Χανς απήντησε ότι όλες αυτές οι κινήσεις στερούνται σοβαρότητας. Δεν γνωρίζουν την Αγία Γραφή. Τη διαβάζουν και την ερμηνεύουν όπως θέλουν. Η δύναμη της θρησκείας είναι μεγάλη και βοηθά τον άνθρωπο να ξεπερνά τις κρίσεις τις οποίες κατ’ ανάγκη περνά στη διάρκεια της ζωής του. Αυτό δεν το κατορθώνει η επιστήμη.
Στο ερώτημα ποια θρησκεία είναι η καλύτερη ο Χανς λέγει ότι κάθε θρησκεία έχει σκοτεινές σελίδες, δεν είναι όμως όλες το ίδιο. Η ιστορία του Χριστιανισμού περιλαμβάνει τις Σταυροφορίες, την Ιερά Εξέταση κ.λπ. αλλά τα θλιβερά αυτά γεγονότα αναφέρονται σε θεσμούς, σε πρόσωπα, σε καταστάσεις και όχι στη θρησκεία καθ’ εαυτήν.
Η διάλεξη του Χανς Κινγκ προξένησε άριστη εντύπωση στο πυκνό ακροατήριο. Επί ώρα και πλέον ο Χανς απαντούσε σε ερωτήσεις που του υπέβαλαν Ελληνες και ξένοι. Η όλη συνάντηση κράτησε πέρα από δυο ώρες, χωρίς όμως ουδείς να δυσανασχετήσει. Ήταν μια πολύ ωφέλιμη συζήτηση στο Ινστιτούτο του Γκαίτε, της οδού Ομήρου, στην Αθήνα.

www.haniotika-nea.gr

Στο προσκήνιο και πάλι ο σταυρός στις σχολικές αίθουσες της Ιταλίας

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) επανήλθε σήμερα, κατόπιν έφεσης που άσκησε το ιταλικό κράτος, η υπόθεση της παρουσίας ή όχι του σταυρού στις σχολικές αίθουσες της χώρας.

Η συγκεκριμένη υπόθεση προκάλεσε κατακραυγή στην Ιταλία, όπου η καταδίκη της τον περασμένο Νοέμβριο για το θέμα αυτό από το δικαστήριο του Στρασβούργου θεωρήθηκε «προσβολή στην ελευθερία της σκέψης». Μια Ιταλίδα μητέρα είχε προσφύγει αρχικά στην ιταλική Δικαιοσύνη υποστηρίζοντας πως «στα σχολεία που είναι δημόσια, τα παιδιά πιστεύουν ότι το κράτος ταυτίζεται με αυτήν την πίστη και, αν δεν είναι καθολικών πεποιθήσεων, μπορεί να αισθάνονται μειονότητα και να υποφέρουν».

Η απάντηση που έλαβε αφού απορρίφθηκε η προσφυγή της ήταν ότι «οι χώρες έχουν το δικαίωμα να προσδιορίζονται σε σχέση με μια θρησκευτική κληρονομιά» και πως «το σύμβολο του σταυρού υπάρχει σε σημαίες και νομίσματα».

Σύμφωνα με την πρώτη απόφαση του δικαστηρίου του Στρασβούργου, η παρουσία του σταυρού στα δημόσια σχολεία «είναι αντίθετη με το δικαίωμα των γονιών να αναθρέψουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και με το δικαίωμα των παιδιών στην ελευθερία της έκφρασης».

Από το 1984 ο καθολικισμός δεν είναι πλέον η επίσημη θρησκεία του ιταλικού κράτους, ωστόσο ποτέ δεν καταργήθηκε διάταξη που υιοθετήθηκε επί φασισμού, η οποία επιβάλει την παρουσία του σταυρού στα σχολεία.


www.zougla.gr

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ - ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ευλόγησον Πάτερ

ΤΙΝΟΣ ένεκεν, αδελφοί, και δια ποίαν αφορμήν ο προγνώστης ημών Θεός δεν ηφάνισεν απ' αρχής τον πλανέσαντα ημάς διάβολον, ο οποίος μας εύγαλεν από την ζωήν και μας έφερεν εις τον θάνατον, και από τον Παράδεισον εις την γην, και ύστερον, αλλοίμονον, εις τον άδη και εις την αιώνιον κόλασιν;

Εις τούτο λέγομεν, ότι εάν εξουσίαζεν ο διάβολος και ήθελεν ευγάλει τον άνθρω­πον μετά βίας από τον Παράδεισον, είχε κάποιον λόγον το ζητούμενον άλλ' επειδή ταύτης της δυνάμεως είναι εστερημένος ο διάβολος, μόνον δε συμβουλεύει και παρακινεί τον άνθρωπον εις το κακόν και όχι μετά της εξουσίας, εις ημάς έμεινε να μη τον ακούσωμεν. Άλλ' ημείς του δίδομεν θεληματικώς να μας εξουσιάζη και όχι βιαστικώς, και όχι όλοι νικούν αυτόν, αλλά μόνον οι ανδρείοι δια της προαιρέσεως τινές δε νικώνται από τους δαίμονας και από την αμέλειάν τους κολάζονται διότι ο μεν κακός άνθρωπος, εάν και αμαρτάνη, δεν αδικείται από τον διάβολον, αλλά από την αμέλειάν αυτού και τούτο είναι φανερόν από το πλήθος των νικώντων και εάν οι σπουδαίοι δια τούς κακούς επιβουλεύθησαν, είναι διότι δεν έχουν που να φανή η ανδρεία τους. Ούτω λοιπόν γίνεται και εις την διάπλασιν του στόματος, και tων ομματίων, διότι δια τούτων επιθυμούσιν εκείνα όπου δεν πρέπει ήγουν από την θεωρίαν των οφθαλμών, πίπτουν πολλοί εις μοιχείαν, δια δε πάλιν του στόματος βλασφημούσι τον Θεόν και άλλοι δογματίζουν αιρέσεις. Τάχα δια ταύτα να ήναι ο άνθρωπος χωρίς γλώσσαν και οφθαλμούς ; ή τα χεριά μας και τα πόδια μας να τα κόπτωμεν; διότι τα χέρια μας είναι γεμάτα αίματα, τα δε πόδια μας τρέχουσιν εις κακίαν και μετά τούτων και τα αυτιά όπου δέχονται το ψεύδος και μολύνουσι την ψυχήν. Επειδή και αυτά λοιπόν τα φαγητά και τα πιοτά, ομοίως και αυτόν τον ούρανόν και την γην και την θάλασσαν, τον ήλιον και την σελήνην και τον χορόν όλον των αστέρων δεν ωφελούσι, πως θέλουν να ήναι χρήσιμα, επειδή έγειναν δια του κατακοπέντος ανθρώπου, ούτω ελεεινώς και δυστυχώς;

Βλέπεις τον άπρεπον γέλωτα, εις τον οποίον ο λόγος καταστρέφειν αναγκάζε­ται; Ο διάβολος λοιπόν από τον εαυτόν του είναι κακός και όχι δια ημάς έγεινε κακός, διότι εάν θελήσωμεν ημείς πολλά καλά κερδαίνομεν άπ' αυτόν, μη θέλοντος αυτού. Το δε μεγαλήτερον θαύμα εν τούτω της φιλανθρωπίας του Θεού και το μέγεθος είναι, ότι δι' αυτού οι άν­θρωποι γίνονται καλλίτεροι, όθεν δάκνει, καθ' εαυτόν λυπεί όταν δε δι' αυτού τούτο προξενείται ημίν, δεν ημπο­ρεί να υπομείνη την πείραξιν. Και εις τούτο λέγουσί τίνες ότι, εάν δεν επαραχώρει Θεός, δεν ήθελε πλανέση τον άν­θρωπον ο διάβολος από την αρχήν.

Τι λοιπόν να ειπούμεν εις τούτον ; Ότι εάν μη τούτο ήθελε γείνει, δεν ήθελε μάθει ο Αδάμ πόσον καλόν είχεν εις τον Πα­ράδεισον, ουδέ ήθελον κριμνισθή από της ισοθεΐας και δεν ήθελε πέσει ποτέ εις την αθεΐαν και υπερηφανίαν˙ διότι εις το­σούτον ύψος υψώθη και εκαταξίωσε τον εαυτόν του, ώστε και Θεός να γένη επέτυχε.

Τι λοιπόν ούτος δεν ήθελεν αποτολμήσει να κάμη, εάν δεν ήθελε σωφρωνισθή με τον ξεπεσμόν ; Όμως ας ειπούμεν, ότι ο διάβολος αν τον Αδάμ δεν ήθελε συμβουλεύσει τίποτε, τάχα άπται­στος ήθελεν απομείνει από τον κρεμνισμόν της παραβάσεως; Τούτο δεν είναι να το ειπούμεν˙ διότι αυτός ο τόσον εύ­κολα πεισθείς υπό της γυναικός, τούτο, και να μη ήτο ο διάβολος, γρήγορα από τον εαυτόν του ήθελε πέσει εις την παράβασιν της αμαρτίας· διότι τούτος όπου εδέχθη τόσον εύκολα την απάτην του άλλου, αυτός και πριν της απάτης αμε­λής ήτον˙ διότι δεν εδύνατο ο διάβολος τοσούτον κακόν να προξενήση, εάν ήτον η ψυχή του έξυπνη.

Και επειδή ούτω έμελλε να γένη, δια ποίαν αφορμήν τοι­ούτον πρόσταγμα έδωκεν ο Θεός τω Αδάμ, προγινώσκων τούτο πως ήθελε να πέση εις την αμαρτίαν της παρα­κοής ; Και ότι έδωκε την εντολήν αυτώ, μεγάλης επιμελείας σημάδι ήτον, παρά να μη του είχε δώσει˙ πλήν ας ήναι, ο Αδάμ την μεν προαίρεσιν έχων τοιαύτης λογής αμελημένην, καθώς το ύστερον εφανέρωσε και μηδεμίαν εντολήν εδέχετο, άλλ' ας έμενε τρώγοντας και πίνοντας και διασκεδάζοντας˙ τάχα η αμέλεια από της αναπαύσεως και τρυφής αυτής επί το χειρότερον ή επί το καλλίτερον έδωκεν; Άλλ' από όλα φανερόν είναι, ότι εις με­γάλην κακίαν κατέπεσεν, ως ανόητος όπου ήτον και ακόμη δεν εθάρρει να έχη την αθανασίαν και την ισοθεΐαν˙ άλλ' αβέβαιον ταυτην ούσαν την ελπίδα, και προς τόσην ανοησίαν και υπερηφανίαν υψωθείς, τόσον ότι ήλπισε να γένη Θεός.

Και ταύτα, ουδαμώς βλέπων πιστόν εκεί­νον όπου τον έταζεν, επειδή βεβαίαν είχε την αθανασίαν. Που δεν έφθασεν η υπερηφανία; Τις δεν ήθελεν αμαρτήσει; πότε δε αν υπήκουσε του Θεού; διότι αυτός μετά την δόσιν του προστάγματος, ούτω αγνώστως καταφρονήσας του Θεού όπου του έδωκε το πρόσταγμα αυτό, εάν μη καθόλου ήθελε παρ' αυτού, γρήγορα ηγνόησε πως είναι υποτασσόμενος˙ διότι εάν δεν εκολάζετο δια των πονηρών έρ­γων, μηδέ έαματο δια των καλών έργων. Πολλοί λοιπόν τω λόγω της αναστάσεως απιστούσι, και την μεν αρετήν έφευγον, ως κακών αιτίαν, την δε πονηρίαν, ως πρόξενον των καλών εργάζοντο. Και επειδή ενταύθα το κατ' αξίαν άπαν έπερνον, περισσόν ενόμιζον είναι και ψεύδος τον λόγον της Κρίσεως, ίνα μήτε ούτω απιστήτε, μήτε ο πολύς λαός και απαί­δευτος χειρότερος γένηται, καταφρονών την δικαίαν Κρίσιν του Θεού.

Πολλοί των αμαρτανόντων εδώ κολάζονται, και εις μερικούς όχι δια την απόδοσιν των κατορθωμάτων και το μη ποιείν εις όλους τον λόγον της Κρίσεως πιστούμενος˙ το δε και προ της Κρίσεως πολλούς κολά­ζει, τους πολύν ύπνον κοιμώντας εξυπνίζων˙ διότι με το να παιδεύωνται οι κα­κοποιοί άνθρωποι, πολλοί από τον φόβον της παιδεύσεως σωφρονίζονται, δια να μη πάθουν και αυτοί τα όμοια εκεί­νων. Εκείνοι πάλιν όπου δεν παιδεύον­ται εδώ δια τας αμαρτίας αυτών, άλλον καιρόν ο Θεός έχει να τούς κολάση˙ καθώς ο Κάϊν, όπου εφόνευσε τον αδελφόν του τον Άβελ, και εδώ εκολάσθη και εκεί αιω­νίως, και έγεινε παράδειγμα εις τον κόσμον. Κολάζει δε ο Θεός καμμίαν φοράν και όλους μαζύ, καθώς έκαμεν επί του Κατακλεισμού, εις τον καιρόν του Νώε, εις σωφρονισμόν των πολλών.

Βούλεται και θέλει ο Θεός και τους μη πιστεύοντας ανθρώπους εις αυτόν να πιστεύσουν, δια να τους σώση˙ καθώς το λέγει και αυτός, ότι˙ Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, άλλ˙ αμαρτωλούς εις μετάνοιαν, όταν δε και μετά την επιμέλειαν και συμπάθειαν όπου απήλαυσαν από του Θεού, και πάλιν δεν ηθέλησαν να γένουν καλ­λίτεροι και να γνωρίσουν την αλήθειαν, και πάλιν ουδέ τότε δεν τους άφησεν από το χέρι του, άλλ' επειδή της ουρανίου ζωής θεληματικώς μόνοι τους υστερήθησαν. Ο Θεός λοιπόν εις την ζωήν αυτήν δίδει τοις ανθρώποις όλα τα αγαθά ίσια˙ τον ήλιον ανατέλλει επί πονηρούς και α­γαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδί­κους, και τα πάντα της παρούσης ζωής εις σύστασιν ευεργετών. Εάν δε και εχ­θρών τοσαύτην προμήθειαν κηίμνη και κυβέρνησιν, πόσω μάλλον θα επιβλέψη επί τους πιστεύοντας αυτόν και δουλεύσαντας;

Και δια ποίαν άφορμήν δεν εύγαλεν ο Θεός τον διάβολον από το μέσον του κόσμου; Λέγομεν εις αυτό, ότι είναι ένας παλαιστής και δύο πολέμαρχοι, και θέλουν να παλεύσουν με εκείνον τον παλαιστήν˙ και ο μεν ένας αγωνιστής να δώση τον εαυτόν του εις πολυφαγίαν και πολυποσίαν, και από την γαστριμαργίαν να γένη ωσάν παράλυτος και αδύνατος˙ ο δε άλλος σπουδάζων εις ταις παλαίστραις και εις άσκησιν και μάθησιν, εις φανέρωσιν πάντων πως ενίκησεν. Εάν λοιπόν φονεύσης τον ανταγωνιστήν, με τίνα τούτων ομοιώσεις; τάχα με τον γαστρίμαργον και αμελή; ή τω σπουδαίω και εγκρατεί; Φανερόν είναι ότι τω αγω­νιστή όπου πολλά εκοπίασε˙ διότι ο μεν δια την αμέλειάν αδικήθη, φονευθέντος του ανταγωνιστού, ο δε ραθύμως μένον­τος τούτου; όχι δια τον σπουδαίον επη­ρεάζεται, αλλά από της οικείας ραθυμίας κατέπεσεν. Ο ασθενής λοιπόν την προαίρεσιν και αμελής και να μην ήναι και ο διάβολος, ταχέως καταπίπτει και εις κρημνόν πολύν κακίας και ασεβείας τον εαυ­τόν του καταβάλλει διότι, εάν και τα μέ­λη μας εξετάσωμεν, και απέλθωμεν, και αυτά ευρήσωμεν αιτίαν απωλείας, εάν δεν φυλαγώμεθα όχι παρά την ιδικήν τους φύσιν, αλλά παρά την ιδικήν μας αμέλειάν. Και βλέπε˙ το ομμάτι εδόθη παρά Θεού τω ανθρώπω ίνα βλέπη την Κτίσιν δια να δοξάζη τον Κτίστην και Δεσπότην του κόσμου˙ άλλ' εάν μη καλώς χρειασθής τον οφθαλμόν, γίνεταί σου μοιχείας πρόξενος˙ και γλώσσα εδόθη σοι, ίνα υμνής και δοξάζης τον Θεόν' άλλ' εάν μη καλώς προ­σεχής, γίνεταί σου αιτία βλασφημίας και αισχρολογίας˙ χείρες σου εδόθησαν, ίνα σηκώνης αυτάς εις ευχάς και ευχαριστίας˙ άλλ' εάν δεν φυλάγης αυτάς, θέλεις τας απλώσει εις αρπαγήν και πλεονεξίαν˙ πό­δια σου εδόθησαν δια να τρέξης εις καλά έργα, ήγουν εις ασθενείς, εις φυλακωμέ­νους, εις Εκκλησίας και εις Αγίων μνήμας˙ άλλ' εάν δεν τα φύλαξης, θέλεις κά­μει δι' αυτών τα έργα του διαβόλου.

Βλέ­πεις ότι τον ασθενή όλα τον βλάπτουν, και αυτά λοιπόν τα καλά φάρμακα και σωτηρία, και εις θάνατον φέρουσιν, όχι παρά την ιδικήν τους φύσιν, αλλά παρά την ασθένειαν εκείνου. Όταν λοιπόν ίδωμεν πραγμάτων αταξίαν και ταραχήν, ας μη κατηγορούμεν του Θεού και να νομίζωμεν ότι τα παρόντα είναι απρονόητα διότι η ταραχή και η αταξία, άλλη είναι από τους καιρούς, άλλη από τον κακόν λογισμόν, ο οποίος εν μυρίαις ευταξίαις ουδέν απολαύει των αυτών˙ ώσπερ ο ο­φθαλμός όταν ήναι ασθενημένος, εάν ήναι ο ήλιος και εις το μέσον της ημέρας, σκό­τος πάλιν βλέπει˙ όταν δε ήναι γερός, και εν αύτη τη εσπέρα, δύναται να υπάγη όπου θέλει μετ' ασφαλείας˙ ώστε και το ομμάτι του νοός μας έως ου υγιαίνη, όλα τα κα­λά βλέπει˙ άλλ' όταν ήναι ο νους μας σκο­τισμένος και διεφθαρμένος, και εις αυτόν τον ουρανόν εάν και τον ανεβάσωμεν, των εκεί θείων θεωριών πολλήν ταραχήν και αταξίαν καταγνώσεται.

Δια τούτο μήτε από όλους εδώ ζητεί ο Θεός κρίσιν, ίνα μη απογνώσουν την Ανάστασιν και απελπίσουν την Κρίσιν, ώστε πάντων ενθάδε διδόντων λόγον, ού­τε πάντας αφίνει ο Θεός ατιμώρητους απελθείν, ίνα μη πάλιν απρονόητα είναι τα πάντα νομίσουν. Εάν δε τις άπιστη την Ανάστασιν, ας βάλη με τον νουν του, πόσα και πόσα έκαμεν ο Θεός, από εκεί όπου δεν ήσαν, και ας λάβη πληροφορίαν και περί εκείνης της παγκοσμίου Ανα­στάσεως. Και ότι πως επήρε γην ο Θεός και έπλασεν τον άνθρωπον, γη δεν ήτον προ τούτου, πως λοιπόν η γη γέγονεν άνθρωπος; πως αύτη η γη οπού δεν ήτον εφάνη; και ποίον θεμέλιον έχει και τι είναι υποκάτω της γης, και τι μετ' εκείνο πάλιν το μετά την γην; και πόσα άπ' αυ­τήν την γην εγεννήθησαν, όλα δηλ. τα άπειρα γένη των άλογων ζώων, τα παν­τός είδους σπέρματα, τα πολυάριθμα κάλλη των φυτών ; Τούτων δε απορώτερον και ανερμήνευτον της Αναστάσεως είναι το μυστήριον διότι δεν είναι όμοιον ανάψαι λύχνον και μηδαμού δείξαι πυρ, ουδέ σπήτι πίπτον ανακαινίσαι εκείνο˙ ουδέ ουσία εαίνετο.

Εκείνο όπου φαίνεται εις ημάς δυσκολώτερον, έκαμε πρότερον, ίνα από τούτου του ευ­κολότερου παράδοξη. Αλλά και από της ιδικής μας γεννήσεως, σπέρμα ολί­γον και βραχύ φλέγμα, το πρώτον άμορφον και ατύπωτον σπέρνεται εις την μήτραν την δεχομένην το σπέρμα; πόθεν γίνεται η τόση διάπλασις του ζώου, είτε λογικού είτε άλογου; τι δε ο σίτος; δεν είναι γυμνός κόκκος και μετά το σπαρθήναι. δεν σήπεται; πόθεν γίνεται άσταχυς, και ανθέρικας, και καλάμι και τα αλλά όλα ωσάν αυτά;

Πολλαίς φοραίς πίπτει σπυρί σύκου εις την γην, και ρίζαν, και κλάδους και καρπόν έκαμεν είτα από αυτά μεν δέχεσαι καθ' ένα και δεν τα εξετάζεις και μόνον τον Θεόν πολυπραγμονείς και εξε­τάζεις την κυβέρνησιν, και πως μεταπλάττει και ανασταίνει τα σώματα μας ; και που ταύτα συγχωρήσεως άξια ; Αλλά δια ποίαν αφορμήν αφήκεν ο Θεός τον διάβολον, τοιούτον μιαρόν και ακάθαρτον πνεύμα, να εμπερδεύεται και να μας ρίχνη πολλάκις εις την αμαρτίαν; τού­τον λοιπόν αφήκεν, ίνα από τον φόβον του πολεμίου και την ερχόμενην βλάβην περιμένοντες, πολλήν την φύλαξιν επιδείξωμεν και με παντοτεινήν αγρυπνίαν προσέχωμεν.

Και τι θαυμάζεις εάν τον διάβολον αφήκε; τούτο το κάμει, διότι φροντίζει και επιμελείται την σωτηρίαν μας, και έξυπνων ημάς από τον ύπνον της αμελείας και ετοιμάζων στεφάνων υπόθεσιν δια τούτο και αυτήν την γέενναν, ήγουν την κόλασιν έκαμεν, ίνα ο φόβος της τιμωρίας και της κολάσεως, το ανυπόμονη τον, προξενή εις ημάς την Βασιλείαν των ουρανών. Και πάλιν εάν ποίησης τίποτε καλόν και μη πάρης εδώ αυτού την ανταπόδοσιν, μη βαρυνθής, μηδέ συγχύζου, διότι μετά τον θάνατον εν τω μέλλοντι καιρώ σε περιμένει η ανταπόδοσις με αμοιβήν πολλήν και η αιώ­νιος Βασιλεία του Θεού. Εάν δε πάλιν κάμης τίποτε κακόν έργον και πονηρόν και δεν παιδευτής υπό του νόμου και του Πνευματικού σου Πατρός, μη θαρρής ότι ατιμώρητος θέλεις απομείνει, διότι εκεί σε δέχεται η αιώνιος τιμωρία της κολάσειος, εάν μη μετανοήσης και κάμνης αποχήν από της αμαρτίας δια των καλών έργων διότι λέγει˙ Έκκλινον από κακού και ποίησον αγαθόν˙.

Αν τύχη και λυπάσαι πως βλέπεις άλ­λους και ζουν μετά πονηρίας και πλεονε­ξίας, και έχουν πλούτον και εν ευημερία απολαμβάνουν των παρόντων αγαθών και πικραίνεσαι επί τη μακροθυμία του Θεού, για βάλλε με τον νουν σου, πόσοι κακοποιοί άνθρωποι είναι όπου φυλά­γουν κακούς δρόμους και φονεύουν τους οδοιπόρους ; πόσοι τους τοίχους και τους τάφους σκάπτουσι και κλέπτουν ; πόσοι ποτίζουν φαρμάκι άλλους και απο­θνήσκουν. Τάχα δια τούτων κατηγορούμεν τον κριτήν Θεόν ; όχι διότι˙ εάν λα­βών αυτούς υπό την ψήφον αφήση, και τον μεν παθόντα κακώς κολάση, τον δε ποιήσαντα καλά τιμήση και στεφανώσας εκπέμψη, αυτός συ γυρεύεις τας τιμω­ρίας και πρότερον καταφρονείς τον εαυ­τόν σου.

Συλλογίσου, άνθρωπε, τα όσα ήμαρτες εις όλην σου την ζωήν και θέ­λεις ευρεθή εις την ψήφον του θανάτου, και χάριν θέλεις έχει εις την ανεξικακίαν και μακροθυμίαν του Θεού˙ και θαύμασαι διότι ο Θεός αν ήθελε τιμωρήση καθ' ένα δια τας αμαρτίας όπου κάμνει, δεν ήθελε φθάσει όλον το γένος των ανθρώπων, αλλά ήθελεν αφτανισθή. Δια τούτο ας μη καταπέσωμεν, αδελφοί, διότι ημείς δεν φροντίζομεν τόσον την ιδικήν μας σωτηρίαν, όσον ο Ποιητής μας Θεός. Και όχι τόσον εις ημάς μέλλει να μη πάθωμεν κανένα κακόν, όσον τω Θεώ όπου μας εχάρισε την ψυχήν, διότι ούτε εν ταις συμφοραίς αφίνει ο Θεός πάντοτε τους ανθρώπους να πειράζωνται, δια να μη αποκάμωσι και αφανι­σθούν από την λύπην, ούτε πάλιν εν ταις ευημερίαις αυτών και καλοπάθειαις, δια να μη γενώσιν αμελέστεροι της σωτη­ρίας. Αλλά ταις εναλλαγαίς των πολλών ειδών, την σωτηρίαν αυτών οικονομών εργάζεται.

Διότι εάν ένα καράβι όπου να ήναι χωρίς καραβοκύριν, αδύνατον είναι να σταθή, άλλ' εν ευκολία καταποντίζε­ται, λοιπόν ο κόσμος πως ήθελεν έμβη από τοσούτους χρόνους, μηδένας αυτόν κυβερνών ; Και δια να μη ειπώ άλλο πλέον, νόμισαι συ τον κόσμον, όπου εί­ναι επάνω εις την γην, πως είναι καράβι, άρμενον τον ουρανόν επιβάτας τους ανθρώπους πέλαγος την άβυσσον. Πως λοιπόν από τοσούτους χρόνους δεν έγεινε ναυάγιον, και απώλεια ποτέ τούτου του παγκοσμίου καραβιού; άφησε λοι­πόν το καράβι, μίαν ημέραν χωρίς κυβερνήτην και ναύτας, και θέλεις το ίδει παρευθύς καταποντιζόμενον. Αλλά ο κό­σμος ουδέν τοιούτον έπαθεν, έπτά χιλιά­δες χρόνους και περισσότερον έχων. Και τι λέγω καράβι και βάρκα ; καλύβην τις έστησεν εις το αμπέλι του και τρυγήσας τον καρπόν, αφήκεν έρημον, πολλάκις ουδέ δύο ημέρας δεν διαμένει, αλλά χαλά και πέφτει ταχέως. Και εάν καλύβη χω­ρίς του προνοούντος δεν ημπορεί να σταθή, και δημιούργημα ουρανού τε και γης, τοσούτον ούτε καλόν και θαυμαστόν, πως ήθελεν απομείνη τοσούτους χρόνους αδιάφθαρτον, χωρίς τίνος προμηθείας; Αδύνατον ή τον εννόησόν μοι το κάλλος και ωραιότητα του ουρανού πόσους χρό­νους έχει και δεν εμαύρισε˙ γνώρισε και της γης την δύναμιν, πως δεν ατόνησεν η κοιλία της τόσους χρόνους να γεννά τα πολυειδή σπέρματα ομοίως και τα πηγά­δια και ταις βρύσες, πως πάντοτε ανα­βλύζουν και ουδέποτε στερεύουν.

Εννόη­σον την θάλασσαν πόσους δέχεται ποτα­μούς, και δεν υπερβαίνει το μέτρον δια τούτο πρέπει εις καθ˙ ένα ποίημα των λε­γομένων υπό Θεού, να λέγωμεν: Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε, ότι πάν­τα εν σοφία εποίησας. Και πως να μη ήναι άπρεπον, ότι τον μεν κτίστην και λεπτουργόν βλέπομεν πως κόπτει τα ξύ­λα και πριονίζει, και δεν τον εξετάζομεν δια ποίαν αφορμήν το κάμνει ούτω ομοί­ως και τον ιατρόν όταν ιατρεύη τους α­σθενείς, άλλους μεν κόπτει τας σάρκας τους, άλλους δε καίει και φλεβοτομεί, άλ­λους δε αποκλείει εις τόπον αφεγγή, και στενοχωρεί αυτούς εν πείνη και δίψη˙ και ημείς βλέποντες αυτά όπου κάμνουν, δεν περιεργαζόμεθα να λέγωμεν διατί τούτο και διατί εκείνο κάμνουσιν; αλλά μόνον σιωπούμεν την δε ανερμήνευτον Σοφίαν του Θεού πολυπραγμονούμεν και εξετά­ζομεν ει δε και θελήση τις να κάμη ελεημοσύνην υπέρ των αδικούμενων και πτωχών, εξετάζομεν ακριβώς και λέγομεν διατί είναι ο δείνα πένης και ο δείνα πτω­χός, ή ο δείνα πλούσιος και δεν σκύπτεις κάτω να γνωρίσης τον εαυτόν σου τι εί­σαι και να βάλλης δεσμόν εις την γλώσσάν σου να μην περιεργάζεσαι άκαιρα, μόνον κοίταξε το πέλαγος των αμαρτιών σου, και αν ήσαι περίεργος, ζήτησε εις τον εαυτόν σου τιμωρίας, δια την πολυπραγμοσύνην εις τους κακούς λόγους όπου είπες˙ διότι έπρεπε τον εαυτόν σου να εξετάσης και όχι τον Θεόν και αυξάνεις εις τα αμαρτήματά σου άλλα βαρύτερα αμαρτήματα; και πως, δεν είναι άξια κολάσεως;

Άμποτες ο ελεήμων και εύσπλαχνος Χριστός ο Θεός, λυτρώνοντας εξ αυτής πάντας ημάς, καταξιώσει της Βα­σιλείας αυτού της επουρανίου μετά πάντων των Αγίων.

Αμήν

www.egolpion.gr

Πανθεϊσμός και Μονισμός

ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΣΜΟΣ:
Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΟΣ*

του Αλεξάνδρου Ντβόρκιν, Καθηγητού Πανεπιστημίου Μόσχας

Με «την ανακάλυψη του Μεσσία μέσα σου» πλησιάζουμε σε δύο κύρια αξιώματα της Νέας Εποχής, όπου το ένα απορρέει από το άλλο. Το ένα από αυτά είναι ο νεοποχίτικος (ή πανθεϊστικός) μονισμός: η πίστι δηλαδή ότι το παν είναι ενιαίο. Κάθε είδους διαφορές ανάμεσα σε διαφορετικές ουσίες -«ανάμεσα στον Joseph και την Judy, ανάμεσα στον Joseph και το δέντρο ή ανάμεσα στο Θεό και την Judy¹» - όλα αυτά ενώ φαίνονται ως διαφορές, εντούτοις την ίδια στιγμή δεν είναι. Η σπουδαιότητα αυτού του δόγματος για τους νεοεποχίτες υπογραμμίζεται από τον Jonathan Stone, ο οποίος το θεωρεί απαραίτητο συστατικό της νέας παγκοσμίου τάξεως: «αισθάνομαι ότι πλησιάζει η Παγκόσμια Τάξη, επί της οποίας θα συγχωνευθεί η επιστήμη με την μονιστική φιλοσοφία και μία νέα συνείδηση θα κυριεύσει όλο τον κόσμο. Το ενιαίο διακριτικό χαρακτηριστικό της Παγκοσμίου Τάξεως θα είναι το πιστεύω: όλες οι ουσίες, όλα τα όντα είναι ένα²».

Μέσα σε αυτή την αντίληψη του Μονισμού δεν υπάρχει χώρος για τον άνθρωπο, για το πρόσωπο. Οι νεοεποχίτες πιστεύουν ότι εκτός του ανθρώπου δεν υπάρχει Θεός, διότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι Θεός (το δεύτερο αξίωμα της Νέας Εποχής). Συνεπώς, αν το κοιτάξει κανείς καλύτερα, θα φανεί ότι στην νεοεποχίτικη κοσμοθεωρία δεν υφίσταται ούτε ο άνθρωπος, ούτε ο Θεός, ούτε ο κόσμος. Η συγγραφέας Betty Galyean γράφει: «Όταν αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι όλοι μας είμαστε Θεός, ότι σε όλους μας υπάρχουν οι ιδιότητες και οι ποιότητες του Θεού, τότε αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι η εκ νέου επιστροφή στην κατοχή της θεότητας μέσα μας, της Απολύτου Αγάπης, της Απολύτου Σοφίας, της Απολύτου Κατανοήσεως, του Απολύτου Νοός. Και τότε επιστρέφουμε στην ίδια τη δημιουργία αυτής της αρχαίας, αυτής της ουσιώδους ενότητας, η οποία και είναι η συνείδηση³».

Αυτές είναι νεοεποχίτικες φιλοσοφικές προκείμενες. Η πρακτική τους εφαρμογή φαίνεται, για παράδειγμα, στην ήδη μνημονευθείσα ανωτέρω ταινία της ηθοποιού Σίρλεϋ Μακλέιν (στην κινηματογραφική διασκευή του ίδιου της του βιβλίου), στη σκηνή όπου στέκεται στην παραλία μαζί με τον δάσκαλό της και υψώνοντας τα χέρια της κραυγάζει με όλη της τη δύναμη «Είμαι Θεός! Είμαι Θεός! Είμαι Θεός!» Αυτό λέγει περίπου και ο παλιός μας φίλος Ράμτα** όταν θριαμβολογώντας μέσω της οικοδέσποινας κυρίας Νάιτ σε μια από τις εμφανίσεις της στην τηλεόραση είπε: «Αυτό που ονομάζετε Θεό βρίσκεται μέσα στην ουσία σας. Και αυτό που ονομάζετε Χριστό βρίσκεται μέσα στην ουσία σας. Και όταν θα το καταλάβετε ότι είστε Θεός, τότε θα αποκτήσετε την ευτυχία⁴». Όμως ο Θεός για τους νεοεποχίτες είναι ένα απρόσωπο απόλυτο, αδιάφορο για το καλό και το κακό. Πρακτικά ο καθένας τους είναι έτοιμος να προσυπογράψει το συλλογισμό του Ραμακρίσνα που δήλω­σε κάποτε: «Το απόλυτο δεν συνδέεται ούτε με το καλό, ούτε με το κακό... Ό,τι λογής και νάναι η αμαρτία, το κακό ή τα βάσανα που συναντούμε στον κόσμο, αυτά είναι βάσανα, κακό ή αμαρτία μονάχα σε σχέσι με μας... Φοβάμαι ότι πρέπει να δεχτείτε τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Οικουμένη έτσι όπως ακριβώς είναι... Βλέπω, κατανοώ ότι και τα τρία -το θύμα που θυσιάζεται, ο βωμός πάνω στον οποίο θυσιάζεται, και αυτός που τον θυσιάζει- αποτελούν την ίδια ουσία. Ω, τί όρα­μα!⁵».

Η παρουσία ενός τέτοιου απολύτου ως μοναδικού Θεού δικαιολογεί την οποιαδήποτε ανηθικότητα. Για παράδειγμα, να τί λέει ο αγαπητός στους νεοεποχίτες γκουρού Ραζνίς: «Μπαγκβάν, εσύ διδάσκεις τους ανθρώπους να φροντίζουν για τον εαυτό τους προτού φροντίσουν για τους άλλους. Φαίνεται ότι αυτό πάει κόντρα σε πολλές θρησκείες του κόσμου που διδάσκουν να υπηρετείς την ανθρωπότητα. Αυτό πάει κόντρα όχι μόνο σε πολλές θρησκείες, αλλά πάει κόντρα σε όλες τις θρησκείες. Όλες διδάσκουν να υπηρετείς τους άλλους ανιδιοτελώς. Κατά τη γνώμη μου [λέγει ο Ραζνίς] ο εγωισμός είναι φυσικό φαινόμενο. Η ανιδιοτέλεια είναι κάτι επείσακτο. Η εγωιστικότατα είναι κομμάτι της φύσεώς μας... Πρέπει να το δεχτείτε αυτό. Και αν είναι κομμάτι της φύσεώς μας, τότε πρέπει να είναι κάτι ουσιώδες, αλλιώς δεν θα υπήρχε ολωσδιόλου. Επιβιώσατε ίσα-ίσα χάρις στην εγωιστικότη­τα, χάρις στο γεγονός ότι χρειάστηκε να φροντίσετε για τον εαυτό σας. Διαφορετικά η ανθρωπότητα θα είχε εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό... Σας διδάσκω να είστε φυσικοί, απολύτως φυσικοί, ξεδιάντροπα φυσικοί. Ναι, σας διδάσκω την εγωιστικότητα. Κανείς δεν είπε κάτι παρόμοιο πριν από εμένα. Δεν έχουν τα κότσια για να το πουν. Και όλοι τους υπήρξαν εγωιστές! Γιατί υποβάλλει σε μαρτύρια τον εαυτό του ο μοναχός; Υπάρχει λόγος. Θέλει να φθάσει στον παράδεισο και όλες του τις απολαύσεις. Αν βέβαια θυσιάζετε εβδομήντα χρόνια απολαύσεων χάριν αιωνίων χαρών, αυτό είναι καλό παζαρλίκι. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι ανιδιοτέλεια⁶».

Κάθε ηθική επιταγή εξαφανίζεται. Να τί ανακοινώνει για τον εαυτό της η Α. Γιάκοβλεβα, κύρια συντάκτρια στο πρόσφατο παρελθόν του ηγετικού νεοεποχίτικου εγχωρίου περιοδικού «Η οδός προς τον εαυτό σου»: «Δεν είμαι υποχρεωμένη να ζω με άντρα μόνο επειδή κάποτε στο ληξιαρχείο μας βάλανε μια σφραγίδα στο διαβατήριο ή επειδή έχουμε παιδιά. Μπορώ να σηκωθώ και να φύγω απ’ αυτόν οποιαδήποτε στιγμή. Για μένα τώρα η λέξη "χρέος" δεν υφίσταται. Για μένα υπάρχει μονάχα η λέξη "θέλω". Και αν μέχρι σήμερα δεν έφυγα απ’ το σύζυγο, αυτό σημαίνει μόνο ότι θέλω να είμαι με αυτόν τον άνθρωπο⁷».

Η αντίληψη περί μετενσαρκώσεως των ψυχών καθιστά κάθε ηθική σχετική: στις προηγούμενες μετενσαρκώσεις ο άνδρας μπορεί να ήταν γυναίκα, ο γιος και η μητέρα μπορεί να υπήρξαν εραστές, γι’ αυτό τώρα τα πάντα καθορίζονται από το κάρμα και όλα επιτρέπονται. Να, παραδείγματος χάριν, τί ανακοινώνει μέσω του διαμεσολαβητή-μέντιουμ το πνεύμα που ακούει στο όνομα Ζόλι: «Το σεξ και η σεξουαλική ένωση -και δεν έχει σημασία αν πρόκειται για σεξ μεταξύ άντρα και άντρα, γυναίκας και γυναίκας ή άντρα και γυναίκας-όλα είναι επικοινωνία... Αν υπάρχει εκτίμηση μεταξύ πατρός και κόρης, πατρός και γιου, μητρός και κόρης, μητρός και γιου και όλοι αυτοί βρίσκονται σε τέτοια ηλικία που να επιτρέπει να απολαύσουν τη σεξουαλική ένωση, από τα ύψη της κατανοήσεώς μας δεν βλέπουμε σε αυτό απολύτως τίποτα το επιλήψιμο... Αν βέβαια γίνεται λόγος για παιδιά που δεν έχουν εισέλθει ακόμη στην ηλικία που να είναι ψυχολογικά κατάλληλα για σεξουαλική ένωση, τότε δύσκολα μπορούμε να μιλήσουμε για εκτίμηση. Εν τούτοις σε τέτοιες σχέσεις είναι παρούσα η συμφωνία. Το παιδί και το άλλο άτομο που εκτελεί την επωνομαζόμενη προσβολή συμφώνησαν να λάβουν υπ’ όψη τους αυτή την έντονη συγκίνηση... Πρόκειται περί αμοιβαίας πράξεως, αλληλεπιδράσεως του κάρμα και της ενεργείας⁸».

Το αίσθημα της ντροπής ή της αποστροφής, που μπορεί να προκύψει μετά την αιμομιξία ή την ομοφυλόφιλη πράξη, σύμφωνα με τη γνώμη του Ζόλι, είναι αποτέλεσμα της εκφυλιστικής επιδράσεως της ιουδαιοχριστιανικής θρησκευτικής παραδόσεως. Το πνεύμα συμβουλεύει: «Αν συνέβη η επονομαζομένη αιμομιξία, πάνω απ’ όλα προσπαθήστε να απαλλαγείτε από το αίσθημα της ενοχής... Το σύστημα των απόψεων που αποδέχεται μια κοινωνία είναι αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν δημιουργείται από την ίδια την πράξη, αλλά από το αίσθημα της ενοχής με την οποία συνοδεύεται⁹».

* Απόσπασμα από το εικοστό πρώτο κεφάλαιο του εβδόμου μέρους (σσ. 732-734) του βιβλίου «Σεκτολογία. Ολοκληρωτικές σέκτες. Απόπειρα συστηματικής ερεύνης» του καθηγητού Αλεξάνδρου Ντβόρκιν, γραμμένου στα ρωσσικά (τρίτη έκδοση, διορθωμένη και συμπληρωμένη). Τη μετάφραση του αποσπάσματος που δημοσιεύουμε εδώ εξεπόνησε ο κ. Γρηγόριος Μπάγκαβος, θεολόγος-φιλόλογος.

** Σημ. «Π» Πρόκειται (κατά τους νεοεποχίτες) για «ένα πνεύμα ηλικίας περίπου 35.000 ετών, το οποίο ήρθε σε επαφή το 1977 με την κυρία Νάιτ, μια απλή Αμερικανίδα νοικοκυρά, και από τότε μιλάει στον κόσμο μέσα απ’ αυτήν»(!)

1. Groothuis D. R., Unmasking the New Age, Downers Grove, III: Inter Varsity Press, 1986, σελ. 18. To Joseph είναι το αγγλικό αντίστοιχο του «Ιωσήφ» και το Judy το χαϊδευτικό του «Ιουδήθ».
2. Stone J., SPS Journal, 1977, July. Παρατίθεται στο Tucker. R. Strange Gospels, σελ. 338.
3. Παρατίθεται στο Adeney F., Educators Look East // Spiritual Counterfeits Journal, 1981, Winter.
4. Brooks Α., Theology from the Twilight Zone // εφημ. Christianity Today, 1987, September 18, σελ. 25.
5. Ρολλάν P., Η ζωή του Ραμακρίσνα. Η ζωή του Βιβεκανάντα (στα ρωσικά), Κίεβο 1991, σελ. 165.
6. Μπαγκβάν Σρι Ραζνίς, Ζωή, Αγάπη, Γέλιο (στα ρωσικά), Μόσχα 1993, σελ. 70.
7. «Η οδός προς τον εαυτό σου», 1992, αρ. 5, σελ. 27.
8. Αυτόθι, αρ. 2, σελ. 32.
9. Αυτόθι.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ»
"ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2006
ΤΕΥΧΟΣ 46

www.impantokratoros.gr

«Φίλτρα» προστασίας για τα μάτια σας...

TV EΘΝΟΣ

Τα μάτια μας είναι πολύτιμα και πρέπει να τα φροντίζουμε πάντα. Κούραση, πολλές ώρες στον υπολογιστή, προβλήματα όρασης, λανθασμένα γυαλιά, αλλά και αντηλιά και σκόνη μπορούν να προκαλέσουν ερεθισμούς και τσούξιμο. Επισκεφθείτε οπωσδήποτε τον οφθαλμίατρό σας με το παραμικρό σύμπτωμα, αλλά ακολουθήστε και μερικές φυσικές συνταγές για να ξεκουράσετε και να ανακουφίσετε τα μάτια σας.

Βότανα: Ολα τα βότανα που περιέχουν βήτα καροτίνη, όπως ο μαϊντανός, η μέντα και η σπιρουλίνα, έχουν ευεργετική επίδραση στα μάτια και μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να κάνετε δροσερές κομπρέσες. Ιδιαίτερα ωφέλιμα, επίσης, είναι το πράσινο τσάι, το χαμομήλι και το δεντρολίβανο.

Ενα ξεκούραστο μαξιλαράκι: Το μαξιλαράκι ξεκούρασης για τα μάτια είναι μια εύκολη και πρακτική λύση που μπορείτε πάντα να έχετε κοντά σας, στο κομοδίνο και να το χρησιμοποιείτε όποτε χρειάζεται. Είναι ένα μακρόστενο λεπτό μαξιλάρι από ύφασμα που καλύπτει τα μάτια σας και την περιοχή μέχρι τους κροτάφους και μπορείτε να το γεμίσετε με ρύζι, φακές, λιναρόσπορο, βρώμη, όπου θα προσθέσετε κάποιο μυρωδικό βότανο. Κάθε φορά που νιώθετε κούραση ή ένταση στα μάτια σας ξαπλώστε για δέκα λεπτά και τοποθετήστε το μαξιλαράκι πάνω στα μάτια σας. Θα νιώσετε αναζωογονημένοι και ξεκούραστοι αμέσως.

Για να φτιάξετε το δικό σας μαξιλαράκι, κόψτε δύο κομμάτια μεταξωτό ύφασμα σε διαστάσεις 8 εκατ. Χ 17 εκατ. και ράψτε τα στις τρεις πλευρές, αφήνοντας τη μία ανοιχτή για να το γεμίσετε με ένα μείγμα που θα ετοιμάσετε με 1 φλιτζάνι λιναρόσπορο, 1 φλιτζάνι αποξηραμένη άνθη λεβάντας και 5 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντας.

Κομπρέσες: μια δροσερή κομπρέσα με βότανα θα ανακουφίσει άμεσα τα κουρασμένα και ερεθισμένα μάτια. Δοκιμάστε την.

Αφήστε σε βραστό νερό δύο φακελάκια χαμομήλι και μετά βάλτε τα στο ψυγείο ώσπου να κρυώσουν. Ξαπλώστε με τα φακελάκια πάνω σε κλειστά βλέφαρα για 10 λεπτά.

Η σωστή διατροφή και ο φωτισμός

Φροντίστε η διατροφή σας να περιλαμβάνει άφθονα φλαβονοειδή, που βρίσκουμε στο πράσινο τσάι και στο μπαχαρικό κουρκούμη. Πολλά προβλήματα των ματιών οφείλονται σε έλλειψη ωμέγα 3 λιπαρών - φροντίστε να τρώτε τακτικά σκουμπρί, σολομό και τόνο, καθώς και λιναρόσπορο που περιέχουν αυτά τα ωφέλιμα συστατικά. Η έλλειψη ψευδαργύρου μπορεί να ευθύνεται επίσης για τα προβλήματα όρασης: τρώτε τακτικά αβγά, δημητριακά ολικής άλεσης, ξηρούς καρπούς και γιαούρτι.

Μην ξεχνάτε ποτέ τα γυαλιά ηλίου την άνοιξη και το καλοκαίρι, όταν το φως του ήλιου είναι πιο δυνατό.

Φροντίστε να έχετε σωστό φωτισμό στους χώρους όπου διαβάζετε ή χρησιμοποιείτε τον υπολογιστή.

Κάντε ένα διάλειμμα από τη δουλειά στον υπολογιστή και ξεκουράστε τα μάτια σας κοιτάζοντας μακριά.

www.ethnos.gr

Τεστ σάλιου ανιχνεύει μορφές καρκίνου

Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν από κοινού μια νέα τεχνική διάγνωσης, που επιτρέπει την ταχεία ανίχνευση διαφόρων μορφών καρκίνου, με τη χρήση ενός απλού τεστ σάλιου.

Οι ερευνητές από το ιαπωνικό πανεπιστήμιο Κέιο και από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας - Λος Άντζελες (UCLA) στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι η νέα μέθοδος μπορεί να διαγνώσει με υψηλό ποσοστό επιτυχίας τον καρκίνο του παγκρέατος, του μαστού και του στόματος.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα σάλιου από 215 άτομα, μεταξύ των οποίων και καρκινοπαθείς, και μπόρεσαν να εντοπίσουν 54 ουσίες, η παρουσία των οποίων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση του καρκίνου.
Αναλύοντας περαιτέρω αυτές τις ουσίες, το τεστ ανίχνευσε το 99% των περιπτώσεων καρκίνου του παγκρέατος, το 95% των περιστατικών καρκίνου του μαστού και το 80% των καρκινικών όγκων στο στόμα.

Το τεστ χρειάζεται μισή μέρα το πολύ για να δώσει διαγνωστικά αποτελέσματα.

Η νέα τεχνολογία μπορεί να ανιχνεύσει ταυτόχρονα μέχρι 500 διαφορετικές ουσίες στο σάλιο, όπως είπε ο καθηγητής Τομογιόσι Σόγκα του Ινστιτούτου Προωθημένων Βιοεπιστημών του πανεπιστημίου Κέιο.

Το ποσοστό επιβίωσης από τον καρκίνο του παγκρέατος και του στόματος είναι χαμηλό, κυρίως επειδή δεν υπάρχουν σαφή συμπτώματα στα πρώτα στάδια, με συνέπεια να καθυστερεί η διάγνωση.

Ελπίζεται ότι το νέο τεστ θα διευκολύνει και θα επιταχύνει τη διαδικασία έγκαιρης ανίχνευσης της νόσου.

Εκτός από τον καρκίνο, οι επιστήμονες δήλωσαν ότι θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν το νέο τεστ σάλιου για τη διάγνωση και άλλων ασθενειών.

www.enet.gr

H βασιλεία των ουρανών βιάζεται

Αγίου Νικολάου Aχρίδος, †1956

«H βασιλεία των ουρανών βιάζεται»

(Ματθ. 11, 12)

...O Κύριος απαιτεί από τους πιστούς Του να ασκήσουν κάθε δυνατή βία, να καταβάλουν κάθε κόπο, να εργάζονται έως ότου έχουν το φως, να προσεύχονται δίχως διακοπή, να απαιτούν, να ζητούν, να κρούουν, να νηστεύουν, να επιτελούν πολυάριθμα έργα ελεημοσύνης -όλα τούτα με σκοπό να τους ανοιχτεί η βασιλεία των ουρανών, δηλαδή η μεγάλη, φοβερή και ζωοποιός παρουσία του Θεού.

Αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ δεόμενοι, λέει ο Κύριος, ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου (Λκ. 21, 36).

Αγρυπνείτε επάνω στη καρδιά σας για να μην προσκολληθεί στη γη. Αγρυπνείτε επάνω στους λογισμούς σας για να μην σας απομακρύνουν από το Θεό. Αγρυπνείτε επάνω στα έργα σας για να διπλασιάσετε το τάλαντο σας και όχι να το ελαττώσετε και απολέσετε. Αγρυπνείτε επάνω στις ήμερες σας για να μην σας αιφνιδιάσει ο θάνατος και σας αρπάσει αμετανόητους, εν μέσω των αμαρτιών σας.
Τέτοια είναι η ορθόδοξη πίστη μας: εξ ολοκλήρου δημιουργική, καθολικά προσευχητική και νηπτική, με δάκρυα και βία. Καμία άλλη πίστη δεν προτείνει στους πιστούς της τόση βία για να καταξιωθούν να σταθούν ενώπιον του Υιού του Θεού. Όλη αυτή τη βία την έχει προτείνει σε ολόκληρο τον κόσμο και την ενετείλατο στους πιστούς Του ο Ίδιος ο Κύριος και Σωτήρας, ενώ η Εκκλησία διαρκώς την ανανεώνει επαναλαμβάνοντας την από αιώνα σε αιώνα, από γενεά σε γενεά, εξαίροντας στα μάτια των πιστών τον όλο και μεγαλύτερο αριθμό των ηρώων του πνεύματος οι όποιοι επλήρωσαν το νόμο και καταξιώθηκαν δόξης και δυνάμεως ανέκφραστης στον ουρανό μα και στη γη.

Από την άλλη πλευρά όμως, δεν πρέπει να απατώμαστε και να νομίζουμε πώς όλοι οι κόποι και η βία ενός άνθρωπου αποφέρουν από μόνα τους τη σωτηρία. Δεν πρέπει να νομίζουμε πώς ο άνθρωπος μόνο με την ατομική προσπάθεια και βία θα φτάσει στη παρουσία του Ζώντος Κυρίου. Αν ο Κύριος δεν το θελήσει, κανένας θνητός δεν μπορεί να σταθεί προ προσώπου Αυτού. Γιατί ο Ίδιος ο Κύριος ο όποιος έχει θεσπίσει όλα αυτά λέει σε άλλο σημείο: όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμέν, ότι ο οφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν (Λκ. 17, 10). Και πάλι σε άλλο σημείο: ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύσει αυτόν (Ιω. 6, 44). Σε άλλο σημείο πάλι λέει: ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν (Ιω. 15, 5). O Απόστολος Παύλος, γράφοντας στην ίδια συνάφεια προς τους Εφεσίους λέει: χάριτι εστέ σεσωσμένοι (Έφ. 2, 5).

Τι μπορούμε να πούμε ύστερα απ' όλα τούτα; μήπως ότι όλοι οι κόποι μας για τη σωτηρία είναι μάταιοι; Μήπως να κατεβάσουμε τα χέρια και να περιμένουμε μέχρις ότου ο Κύριος φανερωθεί και μας τάξει κάτω από τη δύναμη Του και τη παρουσία Του; Μήπως δεν το φωνάζει και ο ίδιος ο προφήτης Ησαΐας ότι ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών (Ησ. 64, 6); να παραιτηθούμε λοιπόν από τις προσπάθειες και τους κόπους μας; Τότε όμως δεν θα μοιάσουμε με τον δούλο εκείνον ο οποίος παράχωσε στη γη το τάλαντο και άκουσε από τον κύριο του να τον αποκαλεί δούλο οκνηρό και πονηρό;

Οφείλουμε να νήφουμε και να εφαρμόζουμε τις εν¬τολές του Κυρίου οι οποίες είναι ξεκάθαρες σαν τον ήλιο. Θα πρέπει να καταβάλουμε όλη μας τη προσπάθεια αλλά είναι στην εξουσία του Θεού να ευλογήσει τον αγώνα μας και να μάς εισάγει στη παρουσία Του. Υπέροχα το έχει ερμηνεύσει αυτό ο Απόστολος Παύλος όταν λέει: εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ' ο Θεός ηύξανεν. Ώστε, ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων άλλ' ο αυξάνων Θεός (Α' Κορ. 3, 6-7). Από το Θεό λοιπόν εξαρτώνται τα πάντα, από τη δύναμη του Θεού, τη σοφία και το έλεος Του. Σε μάς πάλι ανήκει το να φυτεύουμε και να ποτίζουμε και αυτό μας το καθήκον οφείλουμε να μην το αμελούμε γιατί κινδυνεύουμε να χαθούμε αιωνίως.

Καθήκον του γεωργού είναι να οργώνει και να αρδεύει μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν ο σπόρος θα βλαστήσει, θα μεγαλώσει και θα αποφέρει καρπό.

Καθήκον του επιστήμονος είναι να έρευνα και να αναζητά μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν θα του αποκαλυφθεί η γνώση.

Καθήκον των γονέων είναι να φροντίζουν και ανατρέφουν τα τέκνα τους εν φόβω Θεού μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν και μέχρι πότε θα ζήσουν τα παιδιά τους.

Καθήκον του ιερέα είναι να διδάσκει τους πιστούς, να τους ενημερώνει, να ελέγχει και διορθώνει μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν ο κόπος του θα φέρει καρπούς.

Καθήκον όλων μας είναι να μοχθούμε και κοπιάζουμε για να γίνουμε άξιοι να παρασταθούμε ενώπιον του Υίού του Θεού μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν θα μάς δεχτεί ο Κύριος.

Δεν πρέπει όμως πάλι να κοπιάζουμε δίχως ελπίδα στο έλεος του Θεού αλλά όλη η προσπάθεια μας να θερμαίνεται από την ελπίδα πώς ο Κύριος είναι δίπλα μας και θα μας δεχτεί στη παρουσία του προσώπου Του. Δεν υπάρχει βαθύτερη και πιο αστείρευτη πηγή από τη πηγή του ελέους του Θεού. Όταν ο άσωτος υίός μετενόησε ύστερα από τη θλιβερή πτώση του στο επίπεδο της ζωής των χοίρων, ο εύσπλαχνος πατέρας βγήκε σε συνάντηση του, τον αγκάλιασε και τον συγχώρησε γιατί ο Θεός βγαίνει ακούραστα προς συνάντηση των μετανοημένων παιδιών Του και απλώνει τα χέρια Του προς όλους εκείνους πού στρέφουν το πρόσωπο τους προς Εκείνον. Επέτασα τας χείρας μου όλην την ημέραν προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα (Ησ. 65, 2), λέει ο Κύριος για τους Εβραίους. Όταν λοιπόν ο Κύριος απλώνει τα χέρια Του προς τους απειθείς, πόσο περισσότερο το κάνει προς τους υποτασσόμενους; Λέει ο υπάκουος προφήτης Δαυίδ: προωρώμην τον Κύριον ενώπιον μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν ίνα μη σαλευθώ (Ψ. 15, 8-9). Στους ευπειθείς αγωνιστές για τη σωτηρία λοιπόν, δεν αρνείται ο Κύριος τη παρουσία Του.

Έτσι, ας μην θεωρούμε ανόητη αυτή τη προσπάθεια καθώς το νομίζουν οι άθεοι και οι απαισιόδοξοι αλλά κοπιάζοντας και μοχθώντας στο μέγιστο βαθμό, ας ελπίζουμε στο έλεος του Κυρίου και Θεού μας. "Ας προεκτείνουμε τους κόπους μας και ας μας φωτίζει σ' αυτό και το παράδειγμα εκείνων των τεσσάρων οι όποιοι σκαρφάλω¬σαν στη στέγη της οικίας και κατέβασαν τον πέμπτο και παράλυτο φίλο τους μπροστά στον Κύριο. "Αν το ένα πέμπτο της ψυχής μας είναι παραλελυμένο και σεσηπωμένο από την ασθένεια, ας σπεύσουμε αμέσως με τα υπόλοιπα τέσσερα μέρη προς τον Κύριο και ο Κύριος θα θεραπεύσει το ασθενές πού βρίσκεται μέσα μας.

Εάν μία από τις αισθήσεις μας προσβληθεί σε τούτο τον κόσμο και ασθενήσει, ας προστρέξουμε με τις άλλες αισθήσεις προς το Κύριο για να σπλαχνιστεί ο Κύριος την αρρωστημένη αίσθηση και να το θεραπεύσει. Όταν ασθενήσει ένα μέλος του σώματος, οι γιατροί συνιστούν συνδυασμένη φροντίδα, προφύλαξη και περιποίηση του υπολοίπου σώματος για να καταστεί το υγιές μέρος ακόμα πιο υγιές και ισχυρό, αποβαλόντας την αδυναμία από εκείνο πού είναι άρρωστο.

Έτσι γίνεται και με τη ψυχή μας. Αν ο νους μας έπεσε σε αμφιβολία, ας αγωνιστούμε γρήγορα με τη καρδιά και τη ψυχή μας να ενδυναμώσουμε τη πίστη μας και τον αρρωστημένο νου μας να τον ενισχύσουμε και να τον θεραπεύσουμε εν Κυρίω. Αν σφάλαμε με τη λησμοσύνη της προσευχής, ας σπεύσουμε με έργα ελεημοσύνης να επαναφέρουμε τη χαμένη διάθεση για ικεσία και το αντίστροφο.

O Κύριος θα επιβλέψει στη πίστη μας, στο κόπο και τη προσπάθεια και θα μας σπλαχνιστεί. Κατά το άπειρο έλεος Του θα μας εισάγει στη παρουσία Του η οποία είναι αθάνατη και ζωοποιός. Μέσα σ' αυτή τη παρουσία ζουν, ενισχύονται και αγάλονται οι πολυάριθμες αγγελικές δυνάμεις και οι στρατιές των Αγίων. Στον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό ας ανήκει η δόξα και η ευχαριστία, μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιο - την ομοούσιο και αχώριστο Τριάδα, τώρα και πάντοτε σε όλους τους αιώνες. Αμήν.

(Μετάφρασις από τα σερβικά υπό Γεωργίου Κ.)

Περιοδικό "Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου"
Τεύχος 29
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη

www.impantokratoros.gr

Απελπισία και αμέλεια

ΣΤΗ ζωή του χριστιανού η απελπισία και η αμέλεια είναι καταστροφικές. Εκείνον που έπεσε σε αμάρτημα, η απελπισία δεν τον αφήνει να σηκωθεί∙ κι εκείνον που είναι όρθιος, η αμέλεια τον κάνει να πέσει. Η απελπισία στερεί τον άνθρωπο από τ’ αγαθά που έχει αποκτήσει ∙ η αμέλεια δεν τον αφήνει ν’ απαλλαγεί από τα κακά που τον βαραίνουν. Η αμέλεια σε κατεβάζει και απ’ αυτούς τους ουρανούς, ενώ η απελπισία σε γκρεμίζει ολότελα στην άβυσσο της κακίας. Κοίτα να δεις τη δύναμη που έχουν και οι δύο.
Ο διάβολος πρώτα ήταν αγαθός άγγελος∙ επειδή ,όμως, έδειξε αμέλεια και κυριεύθηκε από απόγνωση, έπεσε σε τόση κακία, που δεν μπορεί πια να σηκωθεί. Το ότι ήταν αγαθός πρώτα, το βεβαιώνει ο Κύριος, που λέει: «Είδα το σατανά να πέφτει από τον ουρανό σαν αστραπή» (Λουκ. 10:18 ) . Η παρομοίωσή του με την αστραπή φανερώνει και τη λαμπρότητα της προηγούμενης καταστάσεώς του και τη σφοδρότητα της πτώσης του.

Ο Παύλος ήταν βλάσφημος και διώκτης και υβριστής∙ επειδή , όμως, δεν κυριεύθηκε από απόγνωση και σηκώθηκε από την αμαρτία, έγινε ίσος με τους αγγέλους. Ο Ιούδας ήταν απόστολος∙ επειδή ,όμως, έδειξε αμέλεια, έγινε προδότης. Ο ληστής , ύστερ’ από τόσα κακουργήματα που έκανε, δεν απελπίστηκε∙ έτσι μπήκε πρώτος απ’ όλους στον παράδεισο. Ο Φαρισαίος ,επειδή υπερηφανεύθηκε, έπεσε από τα ύψη της αρετής∙ και ο τελώνης , επειδή δεν απελπίστηκε, ανέβηκε τόσο ψηλά, ώστε ξεπέρασε την αρετή του Φαρισαίου.
Θέλεις να σου δείξω και όλη ολόκληρη που έκανε το ίδιο; Η πόλη των Νινευϊτών μ’ αυτόν τον τρόπο σώθηκε, μολονότι η απόφαση του Θεού τους οδηγούσε σε απόγνωση∙ γιατί δεν είπε πως , αν μετανοήσουν ,θα σωθούν, αλλά : «Τρεις μέρες ακόμα και η Νινευή θα καταστραφεί» (Ιων.3:4 ) . Όμως, αν και απειλούσε ο Θεός, αν και φώναζε ο προφήτης Ιωνάς, αν και η απόφαση δεν είχε αναβολή ή περιορισμό, οι Νινευϊτες δεν έχασαν τον θάρρος και την ελπίδα τους. Και γιατί δεν έβαλε κανέναν όρο; Γιατί δεν είπε: «Αν μετανοήσουν, θα σωθούν»; Για να παραδειγματιστούμε εμείς και, όταν ακούμε καταδικαστική απόφαση του Θεού χωρίς όρο κι περιορισμό, ούτε τότε ν’ απελπιζόμαστε, αλλά να μετανοούμε.
Αυτά, λοιπόν, έχοντας υπόψη μας, ποτέ να μην απελπιζόμαστε. Κανένα όπλο δεν είναι τόσο αποτελεσματικό στα χέρια του διαβόλου όσο η απόγνωση. Γι’ αυτό και δεν του προξενούμε τόση ευχαρίστηση όταν αμαρτάνουμε, όση όταν απελπιζόμαστε…
… Γνωρίζοντας λοιπόν, πως ο ουράνιος Πατέρας μας , ο Καλός Ποιμένας , όχι μόνο δεν μας περιφρονεί, όταν επιστρέφουμε σ’ Αυτόν, αλλά και με μεγαλύτερη προθυμία και στοργή μας δέχεται απ’ ό,τι εκείνους που κατόρθωσαν την αρετή, γνωρίζοντας πως όχι μόνο δεν τιμωρεί τους πλανεμένους, αλλά και βγαίνει σε αναζήτησή τους και χαίρεται περισσότερο γι’ αυτούς, όταν τους βρει, παρά για όσους έχει κοντά Του, ούτε ν’ απελπιζόμαστε πρέπει, όταν βρισκόμαστε στην αμαρτία, ούτε όμως και να ξεθαρρεύουμε όταν κάνουμε το καλό∙ αλλά, και όταν αμαρτάνουμε, να μετανοούμε, και όταν ασκούμε την αρετή, να προσέχουμε μην πέσουμε. Γιατί προδοσία της σωτηρίας μας είναι και τα δυο τούτα, δηλαδή τόσο το να ξεθαρρεύουμε , όταν βρισκόμαστε στο δρόμο της αρετής, όσο και το ν’ απελπιζόμαστε, όταν πέφτουμε στην αμαρτία…

… «Σήμερα», λοιπόν, όσο δηλαδή διαρκεί η παρούσα ζωή, ας μην απελπιζόμαστε. Στηρίζοντας τις ελπίδες μας στον Κύριο και αναγνωρίζοντας την άπειρη φιλανθρωπία Του, ας πετάξουμε πρόθυμοι μακριά μας κάθε κακία, ας πιαστούμε από την αρετή, ας δείξουμε απέραστη μετάνοια, ας καθαριστούμε εδώ απ’ όλα τ’ αμαρτήματά μας, για να μπορέσουμε με παρρησία να σταθούμε στο φοβερό βήμα του Χριστού και να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών, με τη χάρη του Θεού μας.

Από το βιβλίο : «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Β΄» ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΟΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2006


www.gonia.gr

Πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα

Ετοιμη να εφαρμόσει τριετές πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα εμφανίζεται η κυβέρνηση καθώς ο Γ. Πεταλωτής χαρακτήρισε ειλημμένη τη σχετική απόφαση εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους.

Πιο κοντά παρά ποτέ βρίσκεται η κυβέρνηση στο να εφαρμόσει τριετές πάγωμα μισθών στον ιδιωτικό τομέα καθώς o Γ. Πεταλωτής χαρακτήρισε ειλημμένη τη σχετική απόφαση σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία με τους κοινωνικούς εταίρους.

Στη σημερινή ενημέρωση προς τους πολιτικούς συντάκτες, ο κ. Πεταλωτής ρωτήθηκε «εάν η κυβέρνηση σχεδιάζει να προχωρήσει σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου για το τριετές πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, σε περίπτωση που δεν υπάρξει ανάλογη απόφαση στις διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων».

Η απάντηση του κ. Πεταλωτή δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για τις προθέσεις της κυβέρνησης: «Αυτό είναι μία απόφαση που έχει ληφθεί. Το πώς θα εξειδικευτεί, είναι νομοτεχνικό θέμα».

Σε ανάλογη εκτίμηση είχε προβεί την Παρασκευή ο υπ. Εργασίας κ. Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος σήμερα ενημέρωσε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο ΚΤΕ Εργασίας του κόμματος.

Δημ. Αλειφερόπουλος

www.ethnos.gr

«Κόλαση» είναι οι σύζυγοι παρά τα αφεντικά

6 στους 10 εργαζομένους, ανεξαρτήτως φύλου, στρεσάρονται περισσότερο στο σπίτι απ΄ ότι στην εργασία τους

Αθήνα - Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΛΟΝΔΙΝΟ Το άγχος που μεταδίδουν οι σύζυγοι στο σπίτι είναι πιο βαρύ από το άγχος που επιβάλλουν οι εργοδότες στη δουλειά. Ενας απαιτητικός και γκρινιάρης σύζυγος (όπως και μια απαιτητική και γκρινιάρα σύζυγος) πιθανόν είναι να δημιουργήσει περισσότερο στρες απ΄ ό,τι οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές, όπως δείχνει βρετανική έρευνα την οποία συντόνισε κορυφαίος ψυχολόγος, ειδικευμένος στις ψυχικές συνέπειες της εργασίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή της Ψυχολογίας στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ Κάρι Κούπερ, σχεδόν 6 στους 10 εργαζομένους, ανεξαρτήτως φύλου, ζουν στρεσογόνες καταστάσεις μέσα στο σπίτι τους εξαιτίας των συζύγων τους.

Η ομάδα του κ. Κούπερ, σε έρευνα που δημοσίευσε αυτές τις ημέρες, κατέληξε σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα, ύστερα από μελέτη 3.000

εργαζομένων, ανδρών και γυναικών κάθε παραγωγικής ηλικίας.

Συνολικά 58% των ερωτηθέντων αγχώνονται από την παρουσία και τη συμπεριφορά των συντρόφων τους, με το ποσοστό αυτών που αγχώνονται από την παρουσία των προϊσταμένων τους να αγγίζει μόλις το 43%. Ειδικότερα οι γυναίκες είναι αυτές που μοιάζουν να υποφέρουν περισσότερο από στρεσογόνες καταστάσεις εντός της οικογενειακής εστίας: 18% των γυναικών δήλωσαν μάλιστα ότι «αγχώνονται πάρα πολύ» από τους άνδρες τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό (του... «πάρα πολύ») στους άνδρες είναι 12%.

«Οπως προκύπτει από την έρευνά μας, οι άνθρωποι κουβαλάνε στο σπίτι τους όλα τα προβλήματα που εκσκήπτουν καθημερινά στον χώρο εργασίας τους, φορτίζοντας αρνητικά το οικιακό κλίμα. Η κατάσταση μεταξύ των συζύγων μπορεί επίσης να επιβαρυνθεί ακόμη περισσότερο από τις υπερωρίες του ενός ή του αλλού. Οι πολλές ώρες στον χώρο εργασίας αποτελούν εστίες καβγάδων ανάμεσα στο ζευγάρι» υποστηρίζει ο καθηγητής Κούπερ.

Αυτό το συνεχές παλαντζάρισμα υποχρεώσεων ανάμεσα σε προσωπική ζωή και εργασία είναι τόσο επώδυνο ψυχολογικά για τις γυναίκες, ώστε συχνά αποτελεί παράγοντα που οδηγεί στην παχυσαρκία. Σε ποσοστό 50% οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα ομολογούν πως η αυξομείωση του σωματικού τους βάρους αποτελεί προτεραιότητα σημαντικότερη από τον ίδιο τους τον μισθό!

«Το υψηλότερο ποσοστό των γυναικών που αγχώνονται πάρα πολύ οφείλεται ακριβώς στα κάθε λογής “ακροβατικά” που η σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα είναι υποχρεωμένη να επιτελέσει, ανάμεσα στους διαφορετικούς ρόλους της στο σπίτι και στην εργασία» καταλήγει ο κ. Κούπερ.

Η μελέτη αυτή ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα ευρήματα μιας προ μηνών κοινής αμερικανοβρετανικής έρευνας, από την οποία προκύπτει πως οι γυναίκες είναι πιθανότερο, σε σχέση με τους άνδρες, να νιώθουν αισθήματα ανεπάρκειας είτε στο σπίτι είτε στη δουλειά τους.

Η μελέτη, η οποία έγινε από ψυχολόγους του Πανεπιστημίου Ομπερν της Αλαμπάμα, υπό την καθηγήτρια Τζάκλιν Μίτσελσον , ισχυρίζεται ότι οι γυναίκες νιώθουν πως δεν ικανοποιούν τα επίπεδα που οι ίδιες έχουν θέσει στον εαυτό τους όσον αφορά την οικογένεια και το επάγγελμά τους. σε ποσοστό 34% οι γυναίκες που ρωτήθηκαν για το επάγγελμά τους δήλωσαν ότι «νιώθουν πως δεν εκπληρούν τα υψηλά στάνταρντ που έθεσαν στους εαυτούς τους» έναντι ποσοστού 24% των ανδρών. Οσον αφορά το σπίτι και την οικογενειακή ζωή, το αντίστοιχα ποσοστά ήταν 30% για τις γυναίκες και 17% για τους άνδρες.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Κούπερ, ο οποίος συμμετείχε και στην αμερικανοβρετανική έρευνα, «οι γυναίκες συχνά αισθάνονται ένοχες, όταν μπερδεύουν τις απαιτήσεις της δουλειάς και της οικογένειάς τους, καθώς νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν σωστά σε κανέναν από τους δύο τομείς».

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΒΙΟΣ... ΑΒΙΩΤΟΣ
Σε ποσοστό 28% οι εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ενωση (σχεδόν 56 εκατομμύρια άνθρωποι) υποφέρουν από υψηλά επίπεδα άγχους. Ως το 2020 το άγχος αναμένεται να γίνει η δεύτερη συνηθέστερη αιτία ασθενείας.

Περισσότεροι αγχώνονται λόγω συζύγου παρά λόγω προϊσταμένου.

Σε τρεις χώρες (Γαλλία, Ιταλία και Γερμανία) το κόστος από τις «άδειες λόγω στρες» ξεπέρασε τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ το 2007.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=340457&dt=29/06/2010

Ερευνα στη ρίζα του αυτισμού

Νέες ερευνητικές προσπάθειες προσπαθούν να φωτίσουν τη διαταραχή του αυτισμού, αλλά και να δώσουν θεραπευτικές λύσεις για παιδιά και γονείς

ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΣΩΛΗ

Είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή άκρως πολύπλοκη σε ό,τι αφορά τη «ρίζα» της αλλά και την αντιμετώπισή της αφού η... εκρίζωσή της είναι ανέφικτη. Για τον λόγο αυτόν πολλοί ερευνητές έχουν ριχθεί σε μια μάχη ώστε να φέρουν στο φως τα μυστικά της. Ο αυτισμός αποτελεί μια δύσκολη υπόθεση, ωστόσο η σύγχρονη έρευνα φαίνεται ότι έχει αρχίσει να διευκολύνει την κατανόησή του. Αυτό μαρτυρεί η μεγάλη παραγωγή μελετών σχετικά με τη διαταραχή που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι μόνο μέσα στον τελευταίο μήνα είδαν το φως δύο σημαντικές μελέτες που συμπληρώνουν κομμάτια του παζλ σχετικά με τον αυτισμό. Και είναι επίσης σημαντικό ότι οι μελέτες αυτές έφεραν (και) ελληνική υπογραφή.

Πριν από μερικές ημέρες δημοσιεύθηκε στην έγκριτη επιθεώρηση «Νature» η μεγαλύτερη γενετική μελέτη που έχει διεξαχθεί ως σήμερα σχετικά με τον αυτισμό. Στη μελέτη συμμετείχαν περισσότεροι από 120 ερευνητές, μεταξύ των οποίων και Ελληνες, από 60 διαφορετικά πανεπιστήμια και ερευνητικά ινστιτούτα ανά τον κόσμο που λαμβάνουν μέρος στο μεγάλο πρόγραμμα «Αutism Genome Ρroject».

Οπως εξηγεί στο «Βήμα» η κυρία Κατερίνα Παπανικολάου, λέκτορας στην Παιδοψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο «Αγία Σοφία» που συμμετείχε στη μελέτη (συμμετέχων ήταν επίσης ο αναπληρωτής καθηγητής Παιδοψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ι. Τσιάντης ), το ελληνικό τμήμα της έρευνας αφορούσε κλινική αξιολόγηση περιστατικών αυτισμού- περιελάμβανε περίπου 20 οικογένειες στις οποίες υπήρχε μέλος με αυτισμό. Τα αποτελέσματα της μελέτης έφεραν λίγο πιο κοντά τη λύση του δυσεπίλυτου παζλ που ονομάζεται αυτισμός, συγχρόνως όμως αποκάλυψαν τον «λαβύρινθο» που βρίσκεται πίσω από τη διαταραχή. «Γνωρίζαμε ως σήμερα ότι ο αυτισμός έχει γενετικό υπόβαθρο και κληρονομικότητα που φθάνει στο 90%» αναφέρει η κυρία Παπανικολάου και συνεχίζει: «Από προηγούμενες μελέτες είχαν εντοπιστεί ορισμένα γονίδια που συνδέονται με τη διαταραχή,ωστόσο επικρατούσε ένα θολό τοπίο αφού μια ερευνητική ομάδα εντόπιζε ένα γονίδιο αλλά τα ευρήματά της δεν επαναλαμβάνονταν από άλλες ομάδες. Ετσι αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα στο οποίο θα συμμετέχουν ομάδες από όλον τον κόσμοώστε να γίνει πιο ενδελεχήςέρευνα».

Η εξονυχιστική μελέτη απέδωσε καρπούς, όπως έδειξε η δημοσίευση στο «Νature». Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στους αποκαλούμενους πολυμορφισμούς αριθμού αντιγράφων, σε παραλλαγές δηλαδή στην αντιγραφή περιοχών του γονιδιώματος. Χρησιμοποίησαν μια νέα τεχνική συστηματικής ανάλυσης του DΝΑ σε 996 άτομα με αυτισμό, καθώς και σε 1.287 άτομα χωρίς τη διαταραχή - όλοι οι συμμετέχοντες ήταν Ευρωπαίοι. Ανακάλυψαν μια σημαντική στατιστικά αύξηση σε κάποιους σπάνιους πολυμορφισμούς αριθμού αντιγράφων σε περιοχές που περιέχουν γονίδια τα οποία από προηγούμενες μελέτες είχαν συνδεθεί με τον αυτισμό αλλά και τη νοητική υστέρηση. Συγκεκριμένα τα άτομα με αυτισμό εμφάνιζαν κατά μέσον όρο 19% περισσότερους τέτοιους πολυμορφισμούς σε σύγκριση με όσα δεν έπασχαν από τη διαταραχή.

Οι επιστήμονες μελέτησαν αυτούς τους πολυμορφισμούς και σε ομάδες γονιδίων που εμπλέκονται στη νευρωνική ανάπτυξη και λειτουργία. Βρέθηκαν 76 τέτοιες ομάδες στις οποίες παρατηρούνται σπάνιοι πολυμορφισμοί που αφορούν κυρίως τη γλουταμινική συναπτογένεση- δηλαδή, συνάψεις στη δημιουργία των οποίων εμπλέκεται η γλουταμίνη, ένας νευροδιαβιβαστής που παίζει σημαντικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου. Ανακαλύφθηκαν επίσης ορισμένες νέες ομάδες γονιδίων που ρυθμίζουν την πλαστικότητα των νευρωνικών κυττάρων. Φάνηκε ότι οι συγκεκριμένες ομάδες συνδέονται με αυτισμό και κάποιες εξ αυτών και με νοητική υστέρηση.

Σε τρία χρόνια το τεστ;

Τα νέα ευρήματα δημιούργησαν αισιοδοξία σχετικά με τη μελλοντική ανάπτυξη γενετικών τεστ που θα διαγιγνώσκουν σε πρώιμο στάδιο τον αυτισμό αλλά και αποτελεσματικών θεραπειών ενάντια στη διαταραχή. Μάλιστα ο καθηγητής ΤόνιΜόνακο από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος αναμένεται να δοκιμάσει την αποτελεσματικότητα ενός γενετικού τεστ σε 1.000 άτομα με αυτισμό, ανέφερε σε ξένα ΜΜΕ ότι, αν όλα πάνε καλά, αυτό θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε τρία χρόνια.

Πάντως, σύμφωνα με την κυρία Παπανικολάου, τα καινούργια αποτελέσματα πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή. «Δεν μπορούμε να πούμε ότι με βάση τα νέα δεδομένα είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε άμεσα μια γενετική δοκιμασία για την ανίχνευση του αυτισμού». Σύμφωνα με την ερευνήτρια, είναι πολλά τα γονίδια που αλληλεπιδρούν οδηγώντας σε εμφάνιση αυτισμού. «Καθένα εξ αυτών παίζει κάποιο, μικρό ίσως, ρόλο στη διαταραχήαλλά ο συνδυασμός τους μπορεί να πυροδοτήσει την εμφάνιση αυτισμού. Ακόμη και αν βρεθεί μια γενετική δοκιμασία,δεν θα είναι σε θέση να μας δώσει οριστική πληροφόρηση αφού κάθε τεστ έχει πεπερασμένη ευαισθησία και εγκυρότητα».

Θεραπευτική η «ορμόνη της αγάπης»
Μια δεύτερη μελέτη που φέρει επίσης ελληνική υπογραφή κοιτάζει και πάλι... εντός μας προκειμένου να ανακαλύψει μια αποτελεσματικότερη σε σύγκριση με τις υπάρχουσες θεραπεία του αυτισμού. Η μελέτη αφορά μια ορμόνη η οποία αποκαλείται «ορμόνη της αγάπης». Πρόκειται για την οξυτοκίνη η οποία εκλύεται κατά τη διάρκεια της γέννας και του θηλασμού αλλά παράλληλα ενισχύει τους δεσμούς αγάπης μεταξύ μητέρας και παιδιού, καθώς και τον έρωτα μεταξύ συντρόφων. Η συγκεκριμένη ορμόνη έχει αποδειχθεί ότι επιδρά σε περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την επεξεργασία των συναισθημάτων και την κοινωνική ανταμοιβή.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα επιστήμονες του Ερευνητικού Ινστιτούτου Βloorview στο Τορόντο του Καναδά, με επικεφαλής την ελληνίδα παιδονευρολόγο, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο κυρία Ευδοκία Αναγνώστου, μελέτησαν τη δράση της οξυτοκίνης ενάντια στον αυτισμό, στον οποίο παρουσιάζεται σημαντική ανισορροπία των συναισθημάτων και της κοινωνικής ανταμοιβής. Πρόσφατα η ελληνίδα ερευνήτρια παρουσίασε τα αποτελέσματα της μελέτης της ομάδας της κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου για τον αυτισμό που έλαβε χώρα στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένης κλινικής δοκιμής που αφορούσαν 20 ενηλίκους με αυτισμό, η χορήγηση της ορμόνης δύο φορές την ημέρα επί έξι εβδομάδες χάρισε στους ασθενείς μεγαλύτερη κοινωνική λειτουργικότητα, μείωση των επαναλαμβανόμενων κινήσεων και καλύτερη ποιότητα ζωής. Οι ερευνητές σχεδιάζουν να ξεκινήσουν σύντομα νέα μεγαλύτερη μελέτη σε 75 παιδιά με αυτισμό.

«Η οξυτοκίνη είναι η πρώτη υποψήφια θεραπεία που δείχνει να βελτιώνει τις κοινωνικές δεξιότητες των συγκεκριμένων ασθενών» λέει στο «Βήμα» η κυρία Αναγνώστου και συμπληρώνει : «Οι συμβατικές θεραπείες για τον αυτισμό το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν την επιθετικότητα και το άγχος των ασθενών,ενώάλλες πειραματικές θεραπείες δείχνουν να προσφέρουν βελτίωση μόνο στο πεδίο της μάθησης». Πώς δρα όμως η οξυτοκίνη βοηθώντας τα αυτιστικά άτομα; Σύμφωνα με την ερευνήτρια, οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμη σε σαφή συμπεράσματα. «Ωστόσο μελέτη που διεξήχθη με χρήση λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας έδειξε ότι μια δόση οξυτοκίνης οδηγεί σε μείωση της λειτουργίας της αμυγδαλής, περιοχής του εγκεφάλου που έχει βρεθεί ότι είναι υπερδραστήρια στα αυτιστικά άτομα.Παράλληλα άλλα ερευνητικά στοιχεία μαρτυρούν ότι η οξυτοκίνη αυξάνει το αίσθημα της επιβράβευσης, το οποίο λείπει στους αυτιστικούς».

Μακάρι έρευνες σαν και αυτές να αποτελέσουν ένα καινούργιο, φιλόξενο έδαφος το οποίο θα επιτρέψει στα αυτιστικά άτομα να «ανθήσουν»...

thtsoli@tovima.gr

TI EINAI O AYTIΣΜΟΣ

Ο αυτισμός αποτελεί μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή και είναι συνήθως παρών από τη γέννηση του παιδιού,σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας των Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ).Στο πλαίσιο της διαταραχής εμποδίζεται ή δυσκολεύεται η ανάπτυξη ορισμένων ψυχολογικών δεξιοτήτων που είναι ζωτικές για την ψυχοκοινωνική λειτουργία και επάρκεια του ανθρώπου.Στην πλειονότητα των περιπτώσεων υπάρχει και κάποιος βαθμός νοητικής υστέρησης,ενώ ποσοστό 20% των αυτιστικών ατόμων έχουν νοημοσύνη φυσιολογική ή κοντά στο φυσιολογικό.

Ο αυτισμός μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές διαβαθμίσεις· για τον λόγο αυτόν άλλωστε μιλούμε για «αυτιστικό φάσμα».Σε αυτό ανήκει το γνωστό σύνδρομο Αsperger, που αποτελεί την ηπιότερη μορφή αυτισμού και επηρεάζει κυρίως την ικανότητα επικοινωνίας και τις κοινωνικές σχέσεις του ατόμου.

Οι διαταραχές του «αυτιστικού φάσματος» εμφανίζονται πολύ πιο συχνά στα αγόρια,σε αναλογία 3-4 αγόρια προς ένα κορίτσι.Στη χώρα μας, αν και δεν υφίστανται ακριβή στοιχεία για τη συχνότητα εμφάνισης της διαταραχής,εκτιμάται ότι υπάρχουν 40.000-60.000 οικογένειες που έχουν παιδί με διαταραχή του αυτιστικού φάσματος.

ΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Μέσα στο 2010 έχει ήδη εμφανιστεί πληθώρα μελετών σχετικά με τον αυτισμό.Ιδού ορισμένες εξ αυτών:

Τεστ ούρων
Ενα απλό τεστ ούρων θα μπορούσε να δείξει κάποια ημέρα εγκαίρως αν ένα παιδί πάσχει από αυτισμό,σύμφωνα με μελέτη ειδικών του Ιmperial College του Λονδίνου που δημοσιεύθηκε στις αρχές Ιουνίου στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Ρroteome Research».Οι βρετανοί ερευνητές αναφέρουν ότι είναι γνωστό πως τα αυτιστικά άτομα εμφανίζουν γαστρεντερικές διαταραχές,καθώς και ότι έχουν διαφορετικό «μοτίβο» βακτηρίων στο έντερο σε σύγκριση με τα άτομα που δεν πάσχουν από αυτισμό.Με βάση αυτό το δεδομένο,οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι είναι πιθανόν να εντοπιστεί ένα αυτιστικό παιδί μέσω της ανάλυσης των υποπροϊόντων των βακτηρίων του εντέρου στα ούρα.

Πέντε «κλειδιά»
Διάγνωση του αυτισμού ακόμη και από την ηλικία των 14 μηνών με βάση πέντε «κλειδιά» που αφορούν τη συμπεριφορά πιστεύει ότι θα μπορούσε να είναι εφικτή η ψυχολόγοςΡεμπέκα Λάντα του Ινστιτούτου Κennedy Κrieger στη Βαλτιμόρη.Η δρ Λάντα ανέφερε κατά τη διάρκεια διεθνούς συνεδρίου τον περασμένο Μάρτιο ότι η συγκεκριμένη μέθοδος προσέφερε διάγνωση των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος στην ηλικία των 14 μηνών στα 15 από τα 16 παιδιά που μελέτησε.Σύμφωνα με την ειδικό,τα πέντε «κλειδιά» της συμπεριφοράς είναι η έλλειψη απόκρισης του παιδιού στις προσπάθειες των συνομηλίκων του να παίξουν,οι σπάνιες προσπάθειες του ίδιου του παιδιού να ξεκινήσει συλλογικές δραστηριότητες,η χρήση λίγων συμφώνων όταν το παιδί μιλάει,τα προβλήματα στην απόκριση σε λεκτικές εντολές και το ενδιαφέρον για επαναλαμβανόμενες πράξεις.

Προβλήματα γονιμότητας
Πρώιμα ερευνητικά αποτελέσματα σχετικά με γυναίκες που συμμετείχαν στη μεγάλη μελέτη Νurses Ηealth Study ΙΙ μαρτυρούν ότι το ιστορικό προβλημάτων γονιμότητας καθώς και η χρήση φαρμάκων πρόκλησης ωορρηξίας συνδέονται με διπλασιασμό του κινδύνου γέννησης παιδιού με διαταραχές του «αυτιστικού φάσματος».Η μελέτη που παρουσιάστηκε στα τέλη Μαΐου στο 9ο ετήσιο Διεθνές Συνέδριο για την Ερευνα στον Αυτισμό στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ διεξήχθη από ειδικούς της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ και περιελάμβανε 3.985 γυναίκες.

Ηλικία της μητέρας
Δεκαετής μελέτη ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις,η οποία περιελάμβανε εξέταση 4,9 εκατομμυρίων γεννήσεων και δημοσιεύθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο στο επιστημονικό περιοδικό «Αutism Research»,επιβεβαίωσε προηγούμενα ερευνητικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει τον κίνδυνο γέννησης αυτιστικού παιδιού.Συγκεκριμένα,όπως προέκυψε από τη μελέτη που είναι από τις μεγαλύτερες που έχουν διεξαχθεί σχετικά με το θέμα,οι γυναίκες που γίνονται μητέρες μετά τα 40 έτη τους αντιμετωπίζουν αυξημένες κατά 51% πιθανότητες να φέρουν στον κόσμο αυτιστικό παιδί σε σύγκριση με τις γυναίκες ηλικίας 25-29 ετών. H ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια η πολιτεία κατανοεί την πολυπλοκότητα του αυτισμού αλλά κυρίως στα...χαρτιά.Οπως αναφέρει η κυρίαΣοφία Μπονάνουαπό την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων (ΕΕΠΑΑ), μητέρα αυτιστικού παιδιού και εθνική εκπρόσωπος της ΕΕΠΑΑ στην Ευρωπαϊκή Εταιρεία Γονέων για τον Αυτισμό, από το 2008 υιοθετήθηκε στη χώρα μας νόμος σχετικά με την ειδική αγωγή στον οποίο περιλαμβάνεται πρόβλεψη για τα αυτιστικά άτομα.«Ωστόσο ο νόμος αυτός μένει κατά κύριο λόγο στη θεωρία. Σήμερα υπάρχουν πολύ λίγα ειδικά σχολεία αποκλειστικώς για τον αυτισμό, ενώ πολλά αυτιστικά άτομα φοιτούν σε σχολεία που προορίζονται για άτομα με άλλες αναπηρίες,με ό,τι αυτό συνεπάγεται». Η κυρία Μπονάνου εξηγεί ότι ορισμένα αυτιστικά άτομα είναι ικανά να παρακολουθήσουν τάξεις του κανονικού σχολείου,ωστόσο αυτό πρέπει να συμβαίνει με την ύπαρξη ενός συνοδού που θα βρίσκεται μαζί τους στο μάθημαπρόκειται για την αποκαλούμενη παράλληλη στήριξη.«Υπάρχουν όμως προβλήματα τόσο σε ό,τι αφορά την επάρκεια όσο και την καταλληλότητα των συνοδών ατόμων». Είναι χαρακτηριστικό ότι πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη το οποίο δημοσιεύθηκε πριν από έναν χρόνο έπειτα από πλήθος προσφυγών γονέων αυτιστικών ατόμων κατακεραυνώνει την πολιτεία σε ό,τι αφορά το ζήτημα της παράλληλης στήριξης.Σύμφωνα με αυτό,η παράλληλη στήριξη είτε εφαρμόζεται μερικώς είτε με μεγάλη καθυστέρηση.

Τέλος, η κυρία Μπονάνου υπογραμμίζει ότι τα αυτιστικά άτομα «έχουν ειδικές ικανότητες και μπορούν να τις αναπτύξουν αν βρεθούν στο κατάλληλο πλαίσιο. Είναι ίσοι πολίτες με δικαιώματα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται από την πολιτεία».

* Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα της ΕΕΠΑΑ (www. autismgreece.gr) στην οποία περιλαμβάνονται και οι δομές σχετικά με τη διάγνωση και τη διαχείριση του αυτισμού στη χώρα μας.Τα τηλέφωνα της Εταιρείας είναι το 210 3216.550

για την Αθήνα και το 2310 241.287

για τη Θεσσαλονίκη.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=340232&dt=27/06/2010